Mnemosyne

107쪽

ἄταν τις ευρη καινὸ ἐνθύμημά τι δηλουν ἄπασιν οἱ δ' ἐαυτοεσιν σοφοIπρωτον μὲν οὐκ ἔχουσι τυ τέχνης κριτην,ειτα ιονουνται χρη , hi la κλον φέρειν ἀπανθ', διν' ἄν τις καινότητ' ἔχειν δοκῆ.

Sequar ANA URBI optime monentis auctoritatem et laetis ominibus hanc secundam partem Variarum Lectionum instituam scribere in qua primum omnium ad veteres meas delicias reverti iuvat et opem ferre fragmentis quibusdam Positarum Comicorum, quibus quum nihil festivius, nihil venustius, nihil saeetius reperiri possit molestissima sunt eodicum et scribarum vitia, quibus illae veneres et lepores obseurantur aut pereunt. Imperita librariorum natio ut in caeteris omnibus caecutire solet si et metri et prosodiae leges tam certas et stabiles quam faciles et apertas turpiter ignorans non minus in Poetarum lo- eis quam in reliquis seriptoribus aut negligenter omittit nonnulla, aut inepta, adscribit aliena, aut ordinem verborum tu bat aut formas vocabulorum corrumpit, quamquam nihil horum est, quod non continuo ex metri ratione et usu omnibus sit

108쪽

vitii manifestum. Itaque quoniam de corruptela sere constat et palam est ubi vitium alatur, facilius etiam quam alibi vera scriptura eruitur et apparet, resecatur quod additicium esse omnes intelligant, suppletur quod omnes sentiant desiderari, Positisqqs certo iudici aut suum redditur aut male assuta adimuntur. Iuvat hoc nunc compluribus exemplis novis ostendere et ita multos Comicorum locos emendare, ut subinde ἐν τα ρόδον utar Poetarum auctoritate ad reliquos scriptores Atticos, oratores, istoricos, Philosophos inveteratis quibusdam mendis liberandos. Faciam initium a fragmento Demonici apud Athen. IX. 10. D. Loquitur Athenaeus περὶ τῆς διαφορας του κατάχειρος πρὸς τὸ ν ασθαι Δημόνικος, inquit, ἐν τῆ Αὐλών τὸ

το γουν κατα χειρος περιγραφε πας τι μετα δεῖπνον αυτον τουτογIγνεται λαβειν. Recte ei nekius proci rota a Casaubono repentum ἐςιῶν recepti, sed versuum reliquias non satis feliciter re, concinnavit in hunc modum:

τὸ γουν κατα χειρὸς περιγράψει πας τι μετοι τὸ δεῖπνον αὐτὴ in τουτο γιγνεται λαβεῖν.

Vitium est in IIEPIPPΑΦΕΙΠΑΣ, in quo male latet I EPIETP,

ΨΕΙΠΑΣ, ut poetae manus sit: τὸ γουν κατὰ χειρὸς περιέγραψ' εἴπας om. μετὰ δεῖπνον αὐτῶν τουτο γνεται λαβειν. In his perspicuum est τι ὁ Ηρακλῆ ς ogεσαι, qui omnis morae impatiens τὸ κατα χειρὸς ante e nam ut inutile περιέγρανειπας τι κτὲ Elim et imperativus εἴπον, εἶπαι, εἴπας ut apud antiquiores omnino non erant usitata, si apud sequiores trilissima sunt. Veteres Attici εμον constanter dicebant sed εἴπας, εἴπομεν sed εἰ- ν et εἴπατε, in imperativis similiter εἰπέτω ei ειοντ- sed Am-ον et εἴπατε, ut a sit in secunda persolla

perpetuum, in primam et tertiam non admittatur, noque illoptativo usquam aut in infinitivo aut in participio appareai Mira est haec donsuetudinis morositas, sed constare videbis.

Simillimum est quod in si γκον et Θεγκας dicendi arbitrium constitui Luculentum exemplum est apud Aristophanem in Thesmophor. 742.

109쪽

εγκον. B., κοις σύ; . ἡ ἡ Ἀρτεμιν. Aristophanes igitur sque εγκα aut εἴσω dixisse potest neque με aut βενεγκες ειπεῖν et ει ιον et εἴποιμι apud veteres sola innsu sunt qui εἴπαι dicit, aut qui εγκον aut ἐνέγκας non vitant continuo aetatem arguunt sequiorem Levi errore igitur Rrsonus lamnam in Aristophanis fragmento apud Athenaeum II 5 2. s. sic supplevit: μέγιτον ἀγαθὸν εἴπεο εωερ ι λ' ἐνιαυτου

sibi malim: μέγισον εἴπας ἀγαθόν, εἴπερ, ν ἐνιαυτου. In eodem fragmenis et alia sunt, quae criticorum uram et aeumen exspectant. Enumeravit aliquis summam annonae e piam et abundantiam incredibilem, quae Athenis laeta sit, idque alius gaudet actum, alius queritur his verbis: κακὸν is οὐν Θιτονῶ - γαρ ἔν οὐκ αν ἐπεθυμουν οὐδ' αν ἔδαπανωντο. eui nescio quis ita respondet :ἐγὼ δὲ τουτ λἰγον χρονον μας ἀφειλόμην ἄν. haerent omnes in φήσας Miror quomodo Berghius potuerit probare et recipere Fritetschianum φύσας Novimus quid sit ψύ- σας πτερά, όντας, πωγωνα, quid νουν φύσας si similia multa: quid sibi velit in illo vers φυσας solum οὐδ' αν ἀπόλλων μάθω, ut apud Comicum dieitur. Nihil autem corruptum esse praeter φήσας apparet iam vero quis est, qui ex copia sacere inopiam possit ' nempe is, quem apud Aristophanem audimus in Acha nensibus dicentem s. 819. τα χοιρῖδια τομυν ἐγὼ Φαω ταM. snam sic legendum, non φανῶ). et s. 11ἐγὼ το&υν M l φαίνω πολέμοια ταυτα. isti nequissimi sycophantae penuriam et famem sadiebant soli, etiamsi undique annona affueret. εἴ που Iκυον ἴδοιεν ἡ λαγιμιον

χοιροιον ἡ σκόροδον ἡ κωρους ἄλας,

ταυτ' ἔν Μεγαρικα καπέπρατ' αὐθημερόν.Αeharn. 20 sqq. Itaque quemadmodum Aristophanes ibid. s. 541 dixit:

110쪽

VARIAE LECTIONES.

- εἰ αα-αιμων- τις κα ωας σκαφει ἀπέδοτο δεας κυνοιο Σεραφέων. Me sycophantam illi dicentem seuerat: ba δὲ τουτ' ὀλοον χρόνον φήνας ἀφειλορι ην ἄν. In secundo verso lacunam si suppleverim:ςεφάνους Ιων μων κρώωνὶ κονιορτὸν ἐκτυφλουσα, quia saepe in coronarum mentione violae, rosas, lilia coniurguntur, ut apud Cratinum Athen. V. p. 85. D.

παντοίοις γε μὴν κεφαλην ἀνιέμοις ἐρέπτομαι λειρίοις ρόδοις κρίνεσιν κοσμοσανδαλοις ις.

Quod in Demonte fragmento commemoratur τὸ κατὰ χειρὸς allina κατα χειρὸς saepissime apud Comicos πρὸ το δεIπνου cop- vivis affunditur. Suavissime Teleclides Athenaei VI 268. . Elpi νη μὲ πρῶτον παντ- ἡ ω rερ δωρ κατα χειρός.

post coenam πον αι, πον ασθαι, ἱπτρον παραχεῖν dicebant, et nonnumquam κατα χειρῶν δουναι vel εἰληφέναι vid. Athen.

II. s. c. IV. 14 . . e Philoxeno ἔπειτα δὲ osti l νων ἔδοσαν κατα χειρων IX. 408. F. Coniungit utrumque visis phanes in Vespis s. 1216.

Quod ante coenam datur saepius si κατα χειρός dicitur, diapud Aristophanem Athen. IX. 10. B. φερε παῖ ταχέως κατα χειρὸς ωρ ei Alexidem ibid. II 60. A. κατὰ χειρὸς δοθη τὴν τραπεζαν ἡκ ἔχων. et Archedicum Athen. VII. 292 Ε:παρει τινὰ κεκλημένοι l διδου κατὰ χειρός. et alibi : legitur tamen aliquoties et κατα χειρῶν, ut in Menandro Athen. IX. 408. F. οἱ δε κατα χηιρων λαβόντες περιμένουσι φατατοι. et bino scurra apud Athen. IV. 156 Ε quum quaereretur ποῖον των δατων Πιςον ἐςι respondit τὸ κατα χειρ . Nicostratus apud Athen XV. p. 685 Ε κατὰ χειρος M pDαι post coenandixit: κατελαμβανομεν ετερους κατα κειρώ αρτίως ειληφότας