Mnemosyne

321쪽

ei Sehesiasta Victor ad Iliad. xl 410. Σοφοκλει Οἰνομάν

κε μὰν σε θάσσο ἡ δὲ ἀσιτέξω araa . volebant enim nonnulli apud Homerum scribere, νμασι pro με ἄπασα prava subtilitate. Recte Scholiasta Venetus οὐκ οἶδε δὲ ὁ ποιητM με τὸν λουτε τω σφεῖς Sophocles dixerat: ἡ μω ς ἀσσονα τέτοκε παπα. contendebant duae matres, utra filium peperisset velociorem. Res manifesta est. Nunc ad Herodotum amendandum transeo, apud quem sine sensu legitur VII. 169. Ἀμιοι, ἐπιμέμφεσθε σα μῶν is τῶν Μενέλεον τι ρημώτων Μώοις ἔπεμψε μηνιων δακρύματα, τι οἱ μὲν οὐ συνεξεπρήξαντο αὐτῆ τὸν ἐν Και iae θάνατον γενόμενον, υμεῖς δὲ κεθοισι τὴν ἐκ Σπάρτης ἁρπαχθεισαν ὐπ' ἀνδρὸς βαρβάρου γυναικα Nihil attinet demonstrare quam sint haec impedita et absurda, satis enim apparebit si hane veram lectionem opposuero: μι ο μὲν οὐ συνεξεπρήξασθε τὸν ἐν Καφ ἱκον θανατον γενόμενον, μεῖς δὲ κεώοισι κτλ Vides ΟΙΜΕN non intellectum χωdam corrupistam peperisse et , αὐτοφώρω deprehendis eo rectores quod non intelligunt interpolantes Quoniam οἱ μών pro ο μέν praeposter scripserant pro συνεροπρήξασθε per vim συνεξεπρα-το reposuerunt et αυτ quod abesse non poterat de suo adiecerunt. Deinde nihil aliud effecerunt quam ut sententia plane sensu vacua et absurda esset. Minos ipse infestus popularibus suis ita dixisse fingitur: λαυ-δε, μι μοὶ μὲν οὐκ ἐτιμωρματε, Μενέλι δέ, quae in oratione indirecta induunt illam formam, quam Herodoto reddidimus. Denique μεῖς δὲ κεμνοι τι more Homeris et Herodote scriptum est noto usu, con

τὸ γ ἡμιετέρην, et multa eodem modo composita occurrunt apud

Quemadmodum I in I depravatum effecit ut quod diceretur rorsus intenigi non posset, si contra οἱ in Aristophanis loco si restituendum, nodis sederis in inierpretando perdes ope- an . Scribitur in Avibus 89 sqq. in omnibus libris seriptis ditisque si t

322쪽

quibus Emps ita respondet :ε δε την φύσιν μὲν χθροὶ τὸν δὲ νουν - φιλοι. quis vidit umquam μέν et δέ ho modo in protas et apodosi sita et quis ita dici posse putat Nihil certius est quam mea

dandum esse:

ut statina s. 72. πως ν αν On ημῶς τι χρησιμον δίδαξειαν ποτεοῦ

et alibi. Id ipsum nunc video praeoepisse dudum iobraeqssi, in cuius Adversariis II p. 217 ad h. l. annotatum est νηιοn την φύσιν.V idque olim receptum portuit. Graeculorum inscitia et temeritas eadem, qua I nonlecium sibi mirisio depravarunt, saepius mihi notata est' pronomine σφίσι, quo quum non amplius uterentur, stoliιt substituunt aut φασι pro σφωι, quo facto quam ridieula oris exeat in nonnullis exemplis ostendere iuvat. Ῥhereeratis dus locus est apud Athen XL 481. B. de muIterum vinosilait: εἴ ἐκεραμεμαντο τοῖς M ἀνδράσιν ποτηριαπλατέα, τοIχους οὐκ ἔχοντ'. ἀλα-- τοG-ος μόνον, φασὶ δ' αὐταῖσι βαθεως κύλικρις σπερ ὁλκαδας. Berghius verum vidit σφωι δέ γ' αὐ- σιν. AEadem medietuutendum in Polyaeno IV. m. I. οἱ Μακεδόνες αν ἐπ Mu 'Αλεξανδρον καὶ βαρῶς καὶ πάντα, φασὶν αὐτοῖς βιαζον ii

αὐτου γ νεσθαι, ubi quis non videt emendandum esse η σφίσιν αυτοῖς. Iulianus in ea oratione, cui nomen si πωγων, p. 557. C. de barbarorum trans Rhenum cantibus ait commemorat: ἐθεασαμην τοι καὶ τούς πὲρ τὸν 'Pῆνον βαρβι αγρια μελη λέξει remi-ένα παραπλωια τοῖς κρωγμῖς - πβοωντων ὀρνιθων οντας καὶ εὐφραινομένους ἐν τοῖς μέλεσι, subiungit observationem verissimam hanc: LM γὰροιμο - βαινε τοῖς φαύλοις - μουσικην λυπηροῖ -εν τοῖς θεώροις, ν αυτοῖς Gl ς . Egregius Codex ossianus I, ex quo 333

vi quidquid apographorum adhue Iuliani innotuit, exhibet lGitonem: H δ' αὐτοῖς ἡ ωοις, quae olim nescio quis ii irierpolavit, ut φυσε pro φησί reseriberet, admodum infelisiit , ut vides, nam dudum intellexisti σφω δ' αὐτοῖς ab ipsoasili)'q

323쪽

esse scriptum. Idem vitium in eodem. p. 63. e codice corr ctum est in verbis τὸ πε ν γαρ φασὶ, ἀχρῶῖον se τα πολεμικὰ καθέτη ιεν ubi ossianus liber recte γαρ σφιν ἀχρῶῖον, ipse autem Iulianus perpuram σψιν, ut alibi excpleri, pro αὐτοῖς posuit, quemadmodum passim in Graecitatis antiquae imitatione impingit et labitur cum aequalibus omnibus. Spanhemius Co dicem optimum negligenter hic illic inspexit magis quam accurate excussit neque oculis exercitatis legit. Cuius rei uno exemplo utar ad confirmandam observationem palaeographicam, quam in priore parte indicavi. Pag. 557. . legitur m καὶ αὐτὸς συννοήσας, panhemius e Voss. asser ξυνοισθαι, quum diserte legatur ξυννομας, sed ut pro-α compendiolum notissimum seripium sit, quod literae ix adhaerensis reserre videatur. Eodem modo p. 351 B ἐνεργασαμενος τῆ ψυχῆ και σπερ τυπώ τις Spau- hemius ἐντυπωσθη imperite assert, quum ἐντυπώσας sit liquido scriptum. Eadem res in Hesychio oculos Schowii sesellit, qui quum unicum Marcianum codicem perscrutaretur in voce Μή- δε τυνδρῶν, notavit: quum legatur ξερύσαο λα ἡ κυσὶ eodem modo scripta atque γυμνάκτας in Charitone, ξυννομα et ἐντυπωσας in Iuliano Musurus ex illo stercore eruit Homerica: μηnc ἐξερύσας νη κυσὶν μα δασασθαι. sic isti libros veteres describebant scilicet Scho ius pag. 596. haeret in scriptura Codici. ο ἀπὸ χθονοσ ψόοι ἔργον, quae verba Musupiis expunxit non recordatus Homeri Iliad. a. 49.

μ ους, usurus resecuit ou ὀφθαλμὸς quum dare debuisset: 'O-ς ωα 'Οπωπαῖς ὀψοαλμοις uuam vellem Critici, qui Suidae quisquilias nimis diligenter ex poliunt, inexhaustam gagam HEsychianam eadem cura ornassent ei omnium usu accommodassent. Quod Iuliani Codicem Leidensem archetypum dixi esse omnium a graphorum, unde Principis scripta adhuc edita et correcta suerint, alias, si quid dabitur otii, planissime demonstrare ita animo est. Nunc satis erit dixisse lacunas omnes, quibus Iuliani libros nunc satiscere videmus, hinc esse natas, quod fiagientem et evanidam eidensis libri scripturam expedire et assequi non potuere scribae, qui apographa conseqerunt. Iacuna

324쪽

in ossiano nulla est et sat multa, si ocularum aciem intenderis, apparent quae illi sestinantes omittere malu unt quam diu quaerere. Dabo exemplum Pag. 214. . legitur Ἀλεξανδρον δὲ καὶ κειν ἐκέMυε παρ' ἐαυτὸν ί Διογέρος), εἰ υτ ὁ Ιων, sine sensu. Codex ε τω-ῶς ὁ Δέων, et post pauca a δὲ πρὸ.'Αλέξανδρον γέγραφεν οὐ β σιλικαὶ παρανέσεις εἰσιν ne quis putet Diogenis ad Alexandrum epistolas Iuliano leotas eiendum est in fodice προς ἀρχίδαμον scriptum esse sed obseuris et smgientibus litteris, quamobrem maluerunt ponere nomen quodlibet quam diu et multum quid esset scriptum rimari. Ad Iuli, num aliquando redibo, nunc ad comicos revertendi tempus est. Fadiam novum initium ab Ephippi ragment apud Athen. 119. B., in quo veram seripturam mihi contigit reperire DCodice legitur: ἐγχελυλα

Θήβηθεν ἐνlοτ' ἔρχεται, ἐκ τουτων λαβέ. αλεκτρυόνιον, φαττιον, περδέκιρν, τοιαυτα δασυπους αν τις ἐπέλθη φ-ε

in secundo versu verum vidit Iacobsius, qui ἐκ delevit Mei-nekius ἔρχεο - τουτων λαβέ rescribens lepidma loci εἰρ-έ obscuravit. In fine critici Gar ν τις vel si τις εἰ σέ- in. seliciter admodum reponunt neque ἐπήρχομαι neque εἰσέρχομ- in ea re habet locum. Requiritur simplex, requiritur persectum: ecce emicat δασυπους αν τις ἐληλυον, φέρε Verba sunt heri ad servulum N---τα, itaque miror in praecedentibus: ει Ἀγόρασον εὐτελῶς, ἀπαν γαρ ανδ μι. B. ψωζε δ υτε. neminem dum reperisse ootae manum nam quid est, quaeso,

φραζε δ' ποτε, quod nescis quis leviter supposuit tu Scribe:

φραζε δέσποτα.

In Aristophontis fragmento Athen. 559. B. κακὸς κακ- γένοιθ' ὁ ωας ni τερος, vitium inest manifestum et una tantum' est emendandi via

nempe Graece dicendum: κακὸς κακῶς πόλοιθ' ὁ γημας δεύτερος.

quod supererat ' I Graeculus inepte explevit. In Cratino iuniore sequar enim einexium in F. C. G. dilmin. apud Athen. 661. . in Lodice esse dicitur:

325쪽

ἐνθύμε M M 'ης ς γλυκυς καπνός, ἐξέρχετ ευωnτερος, unde einehius ἐνου- σθε τῆς γῆς ς λυα exsculinii quum in vetusto libro esset scriptum ΕΝΘΥΜΕΙΔ scriba Marciani libri quid hoc sibi vellet asseisius non est, et dedit ἐνθυμε δέ mit-lon accentum in vocabula sibi ignoto. Nempe non intelligebat

legendum esse ἐνθυμώ δέ, quia secundas persona, in es exeun-les αττικις Graeculi ignorabant. Praeterea recipiendum erat soω-ατος a Berghi commendatum. Ineredibile dictu est quam saepe hae larmae inter se mutent locum et apud caeteros scriptores et in Comicre. Diphilus Athen. 226. .

οὐ πώποτ' ιχθυς ῖδα τιμιώτερους

corrigunt βραδύτατος, melius βιπεδι- repones, quia haec omniae Tragoedi παρινδε α palam est contra in Siobaeiaci Phys. I. p. 228. in codice est pro δυσαρμότερον, et in Floril. XCVIII. . e Menandro:

ἄπαντα τὰ di is μακαριώτατα καὶ νουν ἔχηντα μαλλον ἀνθρώπου πολυ, cui Gratius μακαρ ώτερα reddidit. 'aepissime apud alios eiusdemmodi vitia apparent, quae hoc agentem sallere non possunt et nullo labore vindantur. Dabo ex uno scriptore tria exem-PIa Dinarchus κατα Δήμοσθένους I. 3 87. μεῖς δὴ - ποιπετεοι πάντων εἶναι φλασκοντες ε εβωεροι emenda Gjεβεςατοι et 111. εὐρωετε γαρ τουτὸν - αντὶ λογογράφου - πλουσιωτερον

εντα των ἐν ρ, λει, ridieule pro πλουσιω=ατον. Idem κατ 'Αρ-γεμονος ILI 20. ωὐτὸ πρωτερον εἴπω - ὀνοματι- imo ver τὸ πρ ότατον, ut lenissime dicam.

Apud Alexidem Athen. 552. . vitiose scribitur:

326쪽

416 VARIAR LECTIONES. namquc non solebat is θεους προπέρι πειν, quod sciam. Scriben. dum est νεκρων προπηιπέ, quod a Casaubono olim animadversuae epse nunc video.

Alexidis stagmentum est in Stob. Floril. LIX. 2. τις λαπλεῖ θαλατταν ἡ μελαγχολιδι ἡ πτωχὸς iiii η θανατίη τούτων τριωνἐνὸς γ' ἀποτυχειν τουλωτον οὐκ ἔνι, in quo λαπλεῖν ridiculum est. In hoc genere iocorum, quo permulti utebantur, μῖν solum recte dicitur neque ulli composito opus est. In eodem Florilegii capite 3 6 in libris est:

Mo θαλατταν σχοινιων πωλουμένων;

Salmasius primus vidit Mu το verum esse. Philemon Slωbae Floril. XCVIII. 20. οὐ τοῖς πλουσι τὴν θάλατταν γίγνεται μόνοι τι χειμών, ς ἔοικεν.e hi passim alibi quamobrem ςις δὲ πλεῖ θαλατταν ervi scripturam esse arbitror. biter verbum λα-D reddantis Isocrati in Panegyricori 6 ἐκ τῆς πὀMως εἰς τὴν ἐχομένη νυον ἐξέπλευσαν. Qvqnto rectius in Aeginetico scribitur 3 31. Ορωσα του πολέσας τούς ἡμετέρομς,μοσε Θαν ἐν ροιζῆνι διωπλέοντας ει Mγιναν, et omnino λαπλεῖν, λαπινθυιεύειν et sim. in usu sunt de iis, qui in vicinam insulam traiiciunt. Saepe apud Isocratem quoque εξ et Ἀοnsus sunt quare considenter

rescribe λέπλευσαν.

Pythagoreorum sordes et miserias describens Alexis Athen. 361. . ita scripsisse putatur: αρτος καθαρος ευ ἐκατον, πιτήριον

δατος τοσαυτα ταυτα. B. δεσμωτηρisu λέγεις δἱαιταν A. παντες υτως οἱ σοφοl διάγουσι και τοιαυτα κακοπαθουσι που.

τρυφῶσιν τεροι πρὸς ἐτέρους αρ' is μι ΜελανιππΩης-αῖρός ἐς καὶ Φαων, καὶ Φυρόμαχος καὶ Φανος, ο δι' ἡμέρας δειπνουσι πέμπτης αλφθω κοτυλο μιανοῦ male divisa haec sunt et in uno vocabulo graviter corrupta,

ut perspicue intelligi non possint. AEquidem locum sic consit.

327쪽

Λ τρυφῶσιν ουτοι πρὸς ἐτερους ἀή Dθ' - κτλquae non indigent Interprete. Inepte γε legitur in Alexide Athen. 692. F. - ἔγκιον αὐτόν Διος γε τήνδε σωτῆρος corrige Διὸς ἔτι τη-ε. namque haec omnium ultima ἐγχεῖται κύλ4 e convivio abituris. In sequentibus versibus scriba ineptus dedit: Ζευς ὁ σωτήρ, αν ba αρραγω, οὐ δὲ μόνη Hι πειθε θαρρῶν, quum haberet ob oculos oΥΔENΜΟNΗΣΕΙΠΕΙΘΙ-PPΩN, id est οὐδέν ω νωι et πιθι θαρρῶν, quorum illud Piersonus, hoc Canterus reperit. Alexis Athen. 572. s. διὰ ταυ ὁ πόρνος λος οὐδὲ των πράσων ἔ-οτ' ἐπίδειπνεῖ μεθ' ἡμων. τοῖτο νῖνα - τι λυπιέσειε τὸν ἐρατὴν φιλῶν. demonstrat is scripsisse poεtam λωειπνει pro ἐπιδειανεῖ. Excidit artieulus ex Alexidis fragmento Athen. 40. E. ὁ γαρ θεὸς δεδοικως ἀγαιάων ε πεποIηκεν ουτα χάριν πινα ἔχειν ἐαυτον,

namque requiritur ὁ γὰρ θεὸς ὁ δεδωκώς τἀγαθά. Nondum eluit Meinexius vitium, quo non est aliud magis ridiculum, e fragmento Diodori apud Athen. p. 25s. B. ἡ πόλις) κατέλεγεν

ἐκ των πολιτων δώδε ἄνδρας ἐπιμελῶς ἐκλελμένη τούς ἐκ δυνας- γεγμιτας, εχοντας οὐσιας καλως βεβιωκμας.

in Marciano codice archetypo scriptum est τούς ἐκ δυα ν γεγονότας ἔχοντας θυσIοις, nempe si descripsit homuncio ΚΔΥ- et ΟΥΣΙΑΣ deinde nescio quis δυναςων vocabulum Bene Graecum de suo dedit, non reputans quam dissicile olim fuerit reperire cives Atticos ἐκ δυν-ῶν natos. Bidebis ubi videris ἐκ δ ἀςῶν suisse scribendum.

Turpe vitium inquinat verba riphi apud Athen. p. 695. L:

328쪽

Hπεπιν δέκα πρὶν μαθου πρωτα δαιμονας λαβεῖν is Διος σωτῆρος, emenda ἐκπεπέ κως et omnia erunt sanissima, ut apud Eubulum Athen. p. 668. D. ἐξεπή - ἀρτω πέττουσα τον καρω-.

Mnesimachi locus est apud Athen p. 403. A. χα κεις αὐτὸς μέ - δευρί. Athenienses in tali re non dicebant αὐτὸς quod sic positum nihil significat corrige κώ- -υτος qua lacullan quid notius lVitium a Criticis deprehensum sed non sublatum est in verbis Philemovis apud Polluc. X. 164. una litterula correcta scribe ς τὴν κατεθέμην id est postquam saeo si ex ephebis, ut Terentius dixisset. tum est των Mέβων ωρεμα η ma iis unde inis se opponsisetur λαβων την et καταθένηαι, ut ponere praeι-ιam et sumere ogam virusm. Compara Alexidem Athenas p. 240. 3. πρὶν εγγραφῆναι κοὐ λαβεῖν τὸ λαμυδιον.

Apud Diphilum Athen. p. 32. D.

ἀψινθών σπίδησον σα γ' a παρατιθD, ineptum est γε et metri Iulorum rescribe ἄττ' αν πανααιομ0stendam alio loco quam saepe ἄττα et ἄττα ab indoetis Gradiculis in alia omnia suerint permutata. Vera lectio simul reporta et non reperta est in fragmenis

Diphili apud Athen. p. Maera.

sed nil proderit tibi aut sonite si putabis ἀποσαεεις implabis significam, quod ei nexium existimare video. Contraria sunt ἐμισἀmis et ἀπωάττειν, quemadmodum iam*ορω ιν et ἀπο- φορτιζει , quas idem significant, nempe τὸ σάγ- τὸ φορτιον ἐπιτιθένα et ἀφαιρεῖν. Itaque πισάειις est monerabis, quod quam bene suraci coquo conveniat, qui cibis ingurgitatus sinum furiis repletum retulerit domum satis perspieuum opinor esse. Donatus Terentii Hecyram inierpretans nonnulla Graeca pol

329쪽

lodori servavit, quae, ut Graeca a scribis Latinis solent, mirifice depravata circumseruntur. Primum sabulae versum ex illis fodidibus ingeniose eiuleius eruit: 'ολέγαις ἐμῶν γέγον' ἐταμωσιν, Σωρα, βέβαιος. Terentius: Per po quam paucos reperias mariaricibus Fideles euenire amatores. Θτα tria aIta ipse dabo mendatiora. Terentius II. r. 17. rati, in. quam mulier, quas me omnino lapidam non ominam 'visa. Apollodorus. σύ με--τά---λίων, si Meinehius, qui et ἡγει his vi coniecit eodex πανταπασιν

eΗ- λαν in quo latet: Satis notum est quam nequenti usu persectum πι- apud At-lieos teratur. Reponendum est plusquam pers. ἡ in Lysiae 0rat. VII. 3 21. οὐ φυα αλλην γ-ην ἄν - μοι - 1ρέαν

Terentius III. m. 20. mnthus nobis in ea an sese ita magni atque humiles sumus Apollodorus: οντως κατις ἐπι δι --φάγματα ἡ σεμνὸς ἡ ταπεινους. vera lectio ex Terentii verbis haec esse colligitur: quis nim nescit eo sensu παρα diei oportera Terentius III. i. 6. Nam nos om-an, quihua ac alicunde ui quis biseus labos, omne quod ει intersa em 3, prius quam id satarum eia, vero asL Apollodori miserrimae quaedam mliquiae supernatant unde haec voeabula pelluoeni es γὰρ ἀτυ.χουντες ταν χρόνον IENTΙΚΗΚΟΥΕΣ , adiutus Terentii verisione hae exsculpsi: οἱ γαρ ἀτυχουντες τὸν χρόνον κωαθομεν

quae orentianis ita respondent ut appariat Latinum positam, ii ui caetera quoque verbosius inierpretatus est, argutam Graeci Comici brevitatem referre non potuisse.

330쪽

VARIAE LACTIONEM

Bis idem vilium irrepsit in iocosum Apollodoti Iragmen ulli in Stob. Floril. CXVL 35.

μέγα τουθ ο πατερες ἡλλαττώμεθα.

ὁμῶς Mu -δισαφ ἐάν τι μὴ ποιῆ πατὴρ προθύμως οὐ γέγονας αὐτος νέος. τι δε πατρι πρὸς τὸν υἱὸν, αν ἀγνωμονῆ, οὐκ ἔριν εἰπειο οὐ γέγονας αὐτος γέρων; recte s. 5. Minekius προθυμως correxit pro πιο ὐμῶν quid me offendat in aeteris optime Menandri locus comparatus a tefaciet qui apud Athenaeum legitur p. 166. A. καIτοι νέος μὲν Θενόμων κἀγώ, γονα, ἀλλ' οὐκ ἐλούμην πεντακις τῆς μέρω, requiro enim οὐ γέγονας καὐτὸς νέος et οὐ γιγ- καὐτὸς γε- ρων ut ibi κἀγὼ νέος γενόμην. Labes quaedam inficit Apollodori fragmentum in Moh nasV. 4s. οὐκ ne μιν πέποιθὰς ἀργυρών, πατερ,

καιρὸς τυχὼν τοι μὲ οὐ κεκ κώνοις ἔδωκε, των κεκτημένων δ' ἁ φε το namque vitiosum est τον et sensu vacuum. Miratur filius use modo pater nummis confidere possit οὐκ Ir πως πέτοι Mἀργυρω, πάτερ. Quod comico pronomen exemimus duobusrara, toribus reddemus Lysiae IV. 3 7. Miso 3ντος εἰ παρὰ τουτυεύρωομεν ρακον ἡ Ουτως αὐτὸν -οκτενουμεν restitue μρακον τιοτιν et Aeschini in Ctesiph. 3 222. ἐλλέγχθης ἐμου hκοντα κώ πέντε νεῶν ταχυναυτουσῶν τριηράρχηυς φνρυκένος, aruis τῆς πὀλεως ἀφανIζων ναυτικὸν ἡ τε Ἀθην- την ἐν--μακέαν Λακεδαιμονίους καὶ Πόλλιν κης , in quo loco permi,

ror tam manifestum mendum iamdiu latere potuisse Argiunt Bemosthenes maiorem classem perdidisse quam qua Atheniens insignem illam victoriam ad Naxum reportassent. Emenda Ptur ἡ μον Ἀθηναῖοι. Verene hae an accusatorie dicantur dii hilari possit diei si ab Aesehine esse id vero dubium esse non possit, quoniam η τε nihil prorsus significat. De numere navium haec Diodorus XV. 34. κε δὲ τριήρεις 3 μὲν Tu ἐεικοντα - πέντε , ο δὲ Xαβρέας ὀγδοήκοντα κοὐ τρεῖς, ubi hau scio an εξήκοντα et ὀγδο-οντα locum mutare debeant, ut cha brias dicatur triremes habuisse εξήκοντα καὶ τρεῖς et verissimi M