Mnemosyne

311쪽

Musurus sutilem coniecturam suam προσμεις substituit. Πένειν προποσεις ab ea re diversissimum est in convivio ο-προπένει τὸ ν κύλικα ὀ δὲ τε ν πρόποσιν δέκετα τε καὶ πώει. Nio Athen XI. 487. C. Aia πάνυ τις εὐκαἱρως προπένω, φησ), σοί, πατριωτα μανην δ' Ιαε κεραμεοῖν δρόν χωρουντα κοτυλας ξ ἴσως ἐδεξαμην. Si igitur dixit Antiphanes Athen. III. III. D. πιών τε προπόσεις τρεῖς οις ἡ τέτταρας

et Alexis Athen. XIV. 663. C.

του νον λαβουσαι τουτο τἀπιταλμώνον σκευάζετ, ευωχεισθε, προπόσεις πένετε.

et eodem modo φιλο-ἱας προπένειν dicebatur. Alexis Athen. XI. 431. A. τρεῖς φιλοτμως ἐγώ μεςας προπI- ωον is κεκραμένας, et aliis locis. Itaque Hermippo προδόσεις reddendum, Lysiae oblatum a bono libro confirmandum. Quoniam huius rei mentio incidit obiter Eupolidis locum eorrigam. Pollux H. 159. annotavit et , Εὐπόλιδὶ προπόσεως σκῆ- ἄταν δὲ δὴ πώωσι την μιδέξια. ubi scribe πόσεως mim non προπόσεως, quia πένειν ἐπαξια, πίνειν τὴν ari δέρα, πώειν - κυκλον dicebant, non item προπLνειν ut in fragmento Anaxandridae, quem supra constituimus :βουλεσδε δῆτα τον - πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῆ risim, et Menander Athen. XI. 504. A. οὐ δεμίαν ἡ γραυς ελως

κυλικα παρῆκεν αλλα πωει το κύκλω.

si quis ad haec exegerit verba Eupolidis apud Scholiast. Aristoph. Nub. 6. δεξαμενος δὲ Σωκρατη την ἐπέ δε - νων . . Στ-χόρου πρὸς τὸ ν λυραν οἰνοχμν ἔκυψεν facile perspiciet corrigendum esse: δεξάμενος δὲ Σωκραρος την επιδέει Mων

Στησιχόρου κτε.

Locus est Lysiae, aut quicumque scripsi τὸν ἐπιταφων λουον,

312쪽

qui in Lysiacis eircumsertur unde vetus vitium Gaeparatus Antiphanis locus tollendum esse monstrabit. Apud Lysiam edi. tu IL So. πιμήγανυς κήρυκας δέοντο αὐτῶν δολα το νεκρων ἀνα--ν. Expungendum esse articulum τήν et res ipsa doeet et Antiphanes confirmabit apud Athen. L 22. B. ἡ τρεῖς μόλις Υ ἐήν ποτ' vWH ν τυφλόν

λάβων ἔδωκαν τῶν νεκρῶν ἀναιρεσιν.

et saepissime in historiois legitur δου- vel αἰ ειν ἀν υε- ω νεκρων, ut apud Thucyd. III. 113. θε κήρυξ ἀνα-- ,--ει τῶν νεκρων, quod Demosthenis causa admoneo, apud quem istoratione περὶ '--ἡ 6 p. 86. s. vitiose editur τουτον is ἄνδρα κεῖνος - ἀπέκτεινε κα ὶ ἀν ἀναίρεσιν ἔδωκεν ἴνα Quamquam haec oratio non est ab ipso Demostheno seripia, tamen ab eo scripta est, qui illi popularis et aequalis erat, εad eos habita qui satis sciebant quid esset οὐδ' ἀναψεσιν, κεν supervenit diu post setolus, qui - ταις de suo adscripsi Forma barbara deturpat laedissime locum Aristoph. in pati

εδη ροφε τι πνευμα περὶ τὸν ὀμφαλον. nihil est certius quam νέφει esse emendandum, ut is irasa, Arist. apud oll. X. 44.ουιοι τάλας τέ μου τρέφει την γατέρα ἔet Antiphanis apud Athen. III. 123. B. οὐ γαρ κακω ἔχω - ἔκειω . ἐὰν δ' ἄρα

τριφν κε περὶ τὸν ναπέρ ἡ τὸν ὀμώφαλὸν παρὰ Φερτάτου δακτύλιός ἐς μοι δραχμῆς, et aliis locis. Στροφῶ autem prorsus barbarum est, nam set mam certa Graecitatis lex ei analogia respuith alia ratio est

verborum ιακοτροφεῖν, χειρονομεῖν, - οψεῖν, ποκεῖν, φορεῖν, ἀνθολογεῖν, οἰκοφωρεῖν, aliorum sexcentorum, quae omni

ex adiectivis composuis propagata sunt, οἰακοςριφος οἰ-- ψεῖν etc. sed ipsum τροφεῖν tam barbarum est atque νομεῖν, τροφεῖν etc. Singulare est ομν. Productae formae sunt φῶν, τρο ἄν, νωμαν Peccant in his graviter et turpiter ω tastri et versi atoros, ni sero nati carmina Epica et alia quaρ libet lingua Romerica laborioso artifici pangebant inque ea ni mirifieos et ridiculos errores se implicabant sexcentos. yi

313쪽

eemus de eo genere diligenter alias sed nihil horum errores ad Aristophanem, qui scribarum vitio non suo nunc βαρβαρμ ιν videtur. Idem vitium in comido feliciter sublatum in Isocrate tollendum esse nunc ostendam Anaxandrides apud Athen. XIV. 642. B. credebatur dixisse:

- δ ε φανώην ἡ τράπεζ' ἐπ-ετο τοσαυτ ἔχουσα βρώμαθ' ἄσα μὰ τούς θεούς καὶ τὰς θεὰς ὐδ' isti δντ ιυι εγώ. absurdam seripturam οὐδ' isti DF evidenti emendatione uidisehigius sanavit, qui reperit veram οπ εἰ γέγονεν ἐγω. Quum in detrito libro non satis quid seriptum esset appareret scriba dedit quod ei in mentem venit. Est autem illud οὐδ' alγέγων οἶδα tritum Atticis de re aut homine, quem juxta cum ignarissimis ignorent, ut apud Demosthenem de Corona p. 248,6 Σέρριον δὲ κώ Δορωκον κοὐ τὴν Πεπαρήθου πόρθησιν - οὐδ' εἰ γέγονεν na, et in Midiana p. 39, 24 μειρακύλλιον ον κομιδῆ καὶ τουτον οὐδ' εἰ γέγονεν εἰ δῶς οὐδὲ γιγνώσκων ος δε νυνανελον ubi acerrime dictum non fert languidum additamentum οὐδε γιγνώGeων ex interpretatione sibi appensum Isocrates dixit in Euagora I 6 εδιον ν εὐλογουμένων ἀκούοιεν ους ου Βασινε γεγόνασιν ἡ τούτους - ἄν ευ πεπονωτες αὐτοὶ τυγα νομιν. vhi Behhἡras male τούτους totum expulit, debebat partom retinere, nam Graece dicendum est ἡ τας συνδε πεπονθιτες αὐτοὶ τυγχάνουειν. Eodem plane modo sidero scribit ad Famil. IX. 15. Nam mihi scito iam a regibus vllimis assatas esse litteras, quibus mihi gratias agant, quod se mea sententia reges appellaverim, quos ego Non modo reges appellatos sed omnino nam heseiebam. Boo ipsum nunc Isocrati reddenduin est in Panathenaim g 0. ἡ μιῶν μὰν ἄρ συνέπω περὶ rem δμα οιαῶτα καὶ 'λi αμα τὸ μέγεθος ἐξαμαρτεῖν , α πιλλοὶ τῶν Ἐλληνι συν-ασιν , ἐκεῖνοι δὲ τὰς μενωας πολεις τῶν ἐν Πελοπινν- και τὰς πανταχῆ πρωνύσας τῶν ἄλλων ἀνατάνους ---. Ita demum hae erunt ἰσοκρατεis dista quum suppleveris a s λοιπῶν 'Eλληνων οὐδ' εἰ γέγονεν ανιν, quod quam bene et significanter dictum sit et caeteri loci, quos apposuimus, tendunt et Anaxandride ὁ α - οπ εἰ γέγονεν ει εγώ.

Antiphanis locus si depravatus et mutilus, qui ex Pistonicis

314쪽

emendatus Platoni contra hic illic emendando occasionem dabit. Antiphanes in Athenaei pitome I p. 11. C. sertur dixisse

συνακρατIσασθαι πως χεις μετ' ἐμου:nt haec Graeca sint duae voculae adiiciendae sunt et seribea. dum. πρὸς τὸ συνακρατέσασθαι πως ἔχεις μετ' ἐμου quod urbasse et venuste dieitur pro πότερα βουλε λ ού πότερα ρω- σαι ἡ ού vel πότερα σοι δοκε η ού et πότερα Id τε ε λου, e. luti in Platonis Rep. I. p. 32s. B. πως, ω Σοφόκλεις, ἔχεις - φροδωια scite et eleganter quaesivit id ex poeta pro h ob; τ' εἶ γυναικὶ γ γίγνεσθαι, quae verba a sciolo interpretatishis causa adscripta esse irschigio prorsus assentior. In Platollis Symposio p. 174. B. πως ἔχεις πη - ἐθέλειν αν ἱέναι aram - δεῖπνον labes si sententiae manifesta, siquidem πως ἔχει:est πότερα θιλιις νου Quomodo igitur ἐθέλειν ἄν locum sua tuebitur credo genuinum esse πως ἔχεις πρὸς τὸ ναι, deinde adscripta interpretatio ἐθέλοις αν in Platonis oratiora male irrepsit, quo facto uicumque reliquis verbis accommolabest. Plane eodem modo in eadem locutione peccatum es illeodem dialogo pag. 76 B. πως ἔχει πρὸς τὸ ἐρρωσθαι ris Ἀγάθων Expunge ἐρρωσθαι et sensus erit m οἷος τ ἐςὶ νω'Αγάθων et sic demum optime Agatho respondebit οὐδαμως οὐ ταὐτὸς ἔρρωμαι. Eiusdemmodi est, quod apud Menandrum legi tu in Clementis Alex. Strom. II. p. 104. πρὸς τὸ πραγιι ἔχοκακως, et apud Antiphanem Athen. XIV. 641. F.

οινον Θασιον πώοις αν B. 1 τις ἐγχέαι. Α πρὸς ἀμυγδαλα δε πως ἔχεις B. εἰρηνικως.

et apud alios. Contrario errore πρὸς τό nesei unde male se repserunt in Platonis haedonem pag. 117. B. ταυρηδώ υποβώ ψας πρὸς τὸν ἄνθρωπο - λέγεις, ἔφη, περὶ τουδε του πωμα πρὸς τὸ ἀποσπεῖσα τma ἔξεςis ἡ ού Non video quomodo hareumquam intelligi possint nisi scriptura sic constituatur: τ λέγεις περὶ τουδε του πώματος ἀποσπεισαι τινι αεςιν ἡ ἀ;

Aliud in Platone vitium om positi comicorum loci arguen istsymposio p. 96. C. πρὸς δε ρ δικαιοσυνη σωφροσυνης στλε-Nμετέχει. Non esse haec bene Graece dicta non aliunde melitaquam ex Comicis aut disci aut doceri potest Graecum si

8aepe μέρος additur et quis non passim legito τέκειν πλέον i

315쪽

ρος, πλεῖσον μέρος, λακπον μέρος, οὐδὲν μέρος et sim. Saepius omittitur μέρος sed si ut πλέον πλεχον, λάχνς , οὐδέν non aeutentur. Itaque lato scripsit σωφροσυνης πλεῖτον μετέχει. Similiter in Philebo p. 56. C. scribendum θωμεν τοίνυν τὰς τέπινα τα πιν ἔλαττον κριβεως μετεκουσα τα δὲ παιον pro vulgata lectione ἐλαττονος et μίονος. Recte apud Platonem

seripium est et alibi et in Legibus VII 816. . εἴ τις μέλλει καὶ πικρὸν ἀρετους χωρέων L Recte apud Thucyd. I. 84. αἰδὼς

σωφροσυνης -Mον μετέχει, recte apud Aristoph. Eccles. 582.ώς τὸ ταχύνειν καιρίτων μετέχει et iso παρὰ τοισι εαταῖς, recie Comicus incertus apud Sext. Empir adu Mathem. IX. 186.

παντων ἐλάκιςον του καλου μετέχων δεις. Rine intelligitur recte Menandri dictum ex multis scriptum inter se multum discrepantibus a Meinehi sic esse constitutum in fragm. Incert. Fabul. XLIX. Nυξ ιν γαρ ἡ πλεχον Αφροδέτης θεων μετιχεις μέρος. Poterat hinc sarciri locus Plutarchi lacunosus in Sympos III. 6. p. 654. B. καμοι κρατιτον αὐτῆ τε Νυκτ0-ων μετεῖνα ψ-mερωτικὸς νὴρ Μέναῶρος, ubi corrigendum arbitror καίτοι πλιχον θεων αὐτῆ 'ΑφροδBG με ῖναι τὲ quod confirmabit alius lu-iarchi locus item a Meinini prolatus de Fort. Rom. p. 518. B πλεμον γαρ Αφροδ ς οὐ νύξ κατα Μένανδρον α α - μετεσχηκεν Diversa miscuit oupius in Emendati in Suidam . τροπίας οἴνος Tom. III p. 276, cuius errores resulare nihil attinet. Hoc tantum ille est monere in pseudo- Lueiani loco de moribus c. XXXI. poetae, quem callimachum esse suspiacor subesse videri pentametrum: εν νη πλιις- ψαμενος καρέτων, id est χαριτων πλεῖον μετέχων vel simpliciter πιριι τος. adem opera uripidi in Alcestide 964. redde et kων ψαμενος λόγων pro vulgata πλεχον. Vitium idem, quo non est aliud levius sed tamen sententiam

, quemadmodum hoc optime dicitur, sic vitiosum est in Platonis Osinus p. 87. . o. καὶ σπικρον - κεκτ μινο , ubi repone νουν, uti Plato seriatieris solet.

316쪽

plane absurdam laeti, et comis locum et Plutarehi inheerat. comicus dudum emendatus est, nos in admonii Plataretiopem feremus. In Ammonio de D. V. p. 12 Codipum omnisin lectio est ύπολις ἐν κειάρχοις δίδου μασασθα sita ἀμυ-αλες. olim eorreetum est ex Athenaeo IL 12. D. δίδου μασασθαι Ναξιας μυγδαλας οἶνόν τε risas αξων ἀπ ἀμπέλων.

qui ibid. ex Phrynicho affert:

οὐκ ab δυναIμο αειαν ἀμυγδαλῆ ν καταξαι. ad has unusquisque statim absurdum Plutarchi locum melli bit in Quaestionibus Graecis cap. 36. p. 2ss. A. τώ Διλπν

ραγένεσθαι πρὸς αὐτάς. Ἀχει ν ουτως ὁ μνος ἐλιεῖν, ἔρα Λιιν-ε, αλιον ἐς ναὸν αγνιν - εἶτα ὶς ἐπιμο ιο Λει τιhil Imo vero ἐπ μυσι- άξι ταυρε Deinde pro ἄλ- Moab, quod vertunt non admodum salse maritimum ad amplum, elata da 'AMῖον. Simile vitium est in pigrammate Diogenis Laerii I. s. λέλιε Ζω pro 'mia Zευ, quod a Casaubono commellia

vim receptum oportuit. Quemadmodum ἐπιμο- νάει icsr

δουσιν asa stulte depravatum est eodem modo passim' sis eiones errare videas in libris. In Plutarchi libro adversus co laten p. 1l 13. B. editur ' ' ' καλέουσι νων δ' - -ς, ex Empedoele quem aliunde constat dixisse: ῶς θέν ου λέουσιν, μως ν ἐπιφημι καὶ αυτος qui lacunam x et lis te expleverunt εἰκαι admonent me loci mutarohe inrisa posiaci I S. 6, ubi lacunas librorum absurde xpleri vitae, quum Plutarchi manus possit percomm e restitui. In libri supersunt hae laciniae οὐ γαρ μόνον πῖν σωσε κυ'''σ κατα τὸ ' ἀλλα καὶ κτὲ Nescio quid in mentem venerit iis, pde suo hae ita sareiri posse putaverunt ut seriheretur: a τικτε κυβευτε σοφῶν κατα τὸ λεγόμενον πας βουλος ἀλλὰ καὶ πιeaque nunc in novissimis editionibus video ireumserri. αsolet Plutarehus idem dietum aut versum semel tantum orat,pi suae inserere et accommodare tenetque in ea re illud vetersis

317쪽

nnde luce clarius est in Symposiacis seripsisse Plutarchum οὐ

γαρ μόνον ωπ- ωκτει νυξ κυβερνητν σοφήν κατα τὸν Αἰσχύλον ἀλλα καὶ κτι

Quemadmodum, ut in proverbio est, nihil in bello contemni oportet sic neque in re eritim. Nihil enim iam leve est, quin neglectum possit in magnum aliquod malum aut vitium v

dere. Meentus negligenter positus sensum verborum saepe o,scurat saepe pessumdat. Si sorte ουκουν, ut Mem sit, vitiose οὐκουν scribitur, aut contra, solet sententia grave detrimentum

accipere. In Eupolidis αξιαρκὴς apud Pollucem IX. 102. legitur:

ουκοῖν περιγράφεις σον ἐναριταν κεκλον; nisi οὐκουν rescripseris vitiose letum erit. Eodem modo e ratum est in Eubulo Athen XII. FI. B. οὐκουν ποτορεῖτε μαλακως - κυνι;

pro υκουν quamobrem in sqq. verba καὶ τούς πόδα - αὐτου - Μεγαλλεω μύρφ, quae et ipsa ab υκουν pendent, requirunt futurum M m. tiam alibi saepius idem mendum recurrit, sine damno, dixerit aliquis, nam quid dieatur recte ab omnibus intelligitur quamquam aliquid est in seriptura peccatum. Altulit tamen perpusillus ille error grave vitium Platoni in Phaedbne p. I. D. οὐκουν γε δε λ δε ἄνδρα παρασκευάὶ νιν ἐαυ- ἐν τῆ βών is ἐγγυτατω οντα του τεμά- ουτω

ν κἄπειθ' ἔκοντος αὐτ τούτου ἀγανακτῶν οὐ γελμον πως οὐ Emenda accentum et importunum emblema uitro excidet. Lege ούκουν γελοῖον ἄν ala et statim οὐ γελοῖον insiticia esse et una litura sananda esse deprehendes.

comparatus diligenter locus ristophanis depravatus et, tilus cum loe Antiphanis sanissimo emendari et suppleri poterit In Thesmophor. 71 sqq. deprehensun Mnesilochum his

318쪽

καὶ - -ις οιεν κεις, φαυλοις, ἀποδρας οὐ λεξεις οἰον δρώας διέδυς ἔργον,

ad quem locum hae exstant veterum Scholiorum laciniae: μειςJ ἐκ των ἀνδρων, φη is, θεν οὐκ ἔξετιν et ἔκεις, φησὶ, εἰς ας χεῖρας ἡμῶν θεν οὐ φεύξη. Compone cum his Antiphanis locum apud tymol. . p. 683, 24. εωδυόμενοῦς εἰς πόρκον θεν ἔξω πάλιν οὐ Mis ἔξειμι iii αὐτὴν ὁδόν. et laetio intelliges apud Aristophanem scribi oportere: a. μηνεκεις γ' οθεν οὐκ εξει φαύλως ἀποδράς τ' οὐ λέειις κτι. Vitium non dissimile Aristophanis oeum et Diphili inficit ei eadem per utrumque sanari potest. Apud Diphilum editur apud Poll. X. 137. ὁ δὲ κανδύταλις

sic Meinctius coniec. pro ἄ-ερ εἴποις In Avibus legitur iγs sq. οὐχ ουτος ουν δήπου ιν ὀρνέθων πιλος:B. πόλος τινα τρόπον A. σπερ εἴποι τις τόποφ. nemo negabit soloeca esse ia- εIποι τις, pro quibus repone σπερ εἰ λεγοις, et apud Diphilum quoque ἄππερ εἰ λεγοις ορταε legendum est, quemadmodum recte legiέur in Avibus 282

et aliis quibusdam locas duae apud Aristophanem conlisuo sequvat. neque ab ipso neque ab ullo alio poeta scripta sunt sed ab atriuo ludimagistro cuius annotatio ridieulum dictu)per vim in numeros iambicos eoacta est. In Codd. est: τι δὲ πολεῖται τουτο καὶ διέρχεται ἀπαντα λα τουτο καλεῖται νυν πο- λος Qui serio in animum inducunt senarium antiqui poetae esse posse hunc, qui vulgo cireumfertur: απαντα δια τουτό γε καλεῖται νυν πιλος, et dactylum sic dividi posse et γε sine incommodo addi et νυν lauantur quod ameni non ego his persuadere aut possum aut eupio, sed eos Mim ηγουμαι του γνωνα πέρι φυσεις ποιητῶν.

si saepius Cominorum ope ad 0ratores emendandos usi sumus

319쪽

ei posthae utemur, sic contra Cratino pessime eorrupto et scribarum socordia et Grammatici supina ignorantia egregiam opem 0rator seret et alia caligine obrutam veram lectionem Aeschilles in clara luce ponet Suidas . ἀμύνασθαι ex antiqua λέξει ἐποριαρ, unde multa quantivis pretii unus nobis servavit haeo

affert επὶ των προηδικημένων τασπουσιν οἱ τορες τὸ ἀμυνα ιαι, τε οἱ κακόν τι παθόντες αντιπράσσουσι τούς προδιαθέντας

deinde addit: καὶ ἀμύναιντο ἀμύναιεν Κρατῖνος ἐν Πυλαοις Πυλαἱ )' Αὐτους ἐπαλυσεν ἔθρεψέ τε μοσώις χρήμασιν εἰς κ βην ωα οἴ ποτε λοιγὸ, αμύναιντο. Nihil est in libris praesidii, nisi quod pro λοιγὸν ἀμυναιντο ino est λοιγὸ, ἀμυναιτο, in BD λοιγώ μυναιο. Neque in Criticis auxilii quidquam est: einehius et Hermannus horiambicos numeros et nescio quid restituere voluerunt sed tam infeliciter, ut Bernham eius ad Suidam annotaverit: ouae subsequuntur adeo nullumnieiri uestigium ostendunt v sophisis euidam seriptori, velut Aeliano, malim ea sindieare V aud vidi magis Aeliano vindicari. ω Μουσαι φααι, sutili sophistae, quae scripserit cratinus, summus Poeta Expediet nos Aeschines in Ctesiphontea 3 154. προελθὼν ὁ κήρυξ καὶ παρατησάμενος τους ὀρφανους, ν, πατέρι ωαν-- πολέμαν τετελευτηκότες, νεανωκους πανο- rati V κεκοσμεμένους ἐκήρυττε τὸ κάλλιτο κηρυγμα καὶ προτρεπτι- χύτατον πρὸς ἁρετήν, τι τομε του νεανωκους, ἄν οἱ πατέρες

'sMυτψαν ἐν τῆ πολέμον ἄνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι, μιέχρι φών βους ὁ δῆμος ρεφε, νυνὶ δὲ καθοπλωας ηδε ρ πανοπλέες ἀφώ1- ιν αγαθὴν τύχη τρέπεσθαι-- ἐαυτων καὶ καλεῖ εἰς προεδρIαν. id hos ipsos igitur, qui la novis armis fulgentes in loco con-picuo sedentes ludos spectabant, se Posita repente convertit et os admonet, ut pro his beneficiis sortem ac strenuam reip.

peram praestent, his verbis: αὐτὸς ἐπαλυσέν- ανέθρεψέ τε δηικοσώιMχρημιασιν εἰς βο-ο ποτε λοιγὸν μυναις. ides levia tantum vitia scripturae et tralaticios errores esse. I horum verborum sententiam et numeros unditus perdident. Vide ΑΜΥΝΑΙΟ proxime a vero abesse et ubiquem et permiscentu'. at qui μύναιτο et ἀμυναιντο correxere scilicet 'opter αὐτους, hi sunt qui istam caliginem studerunt. Ditto.

320쪽

graphim esse putantes in μαλυσεν et ἐπαλυσαν ire litteras plane necessarias sqstulerunt et Syidas ipse, qui sine suspicisis docuit ἀμυν re dici pro ἀμύναιεν quamquam hoc perabsurdum

esse pates omnibus), non habetis, Molidum et indoctum aput abseondat AescMyes pro utili opera, quhm nobis praestitit, hoc praemii erat, ut ei μέχρι ο δῆμος ρεφε redda

tur pro ἔρρεψε. Denique accentus vitiosus in sua r ποτε in οἷποτε certa de causa corrigatur, ut recte apud Homerum legitur Iliad. . 800.

quod erodoti causa admoneo, ubi Pillud rellexivum librariis plane incognitum laedissimam corruptelam peperit, quamobrem nemo ad hunc diem quid tandem bicloriops dixerit ullis modis potuerit excogitare. Sed antequym huη locum proserant Ostendam prius in quanto periculo pronongen I insuitia ne lorum temere 'rrigentium quidquid iis non esset satis asium solea in libris versari. In Platonis Symposio p. 174. . seri

των ἔνδοθεν ἀπαντο α τα. ses ripsi haec Photius ex ast iiquis in Platonem Scholiis, qualia peramilia et egregia paleum exstare alibi iam diximus. Postea eadem scriptura in optimis libris reperta es Quis quod παμά τινα δοθεν servasti Onanes, quum potior sit Scholiastae lectio rambo τῶν hDθεν Post pauca apud Platonem in eadem re turpius etiam eooatqui est in libris omnibus, optivus pessiiuis p. 175. A., ἐμε ἔφη ἀπονι ιν τὸν aram, ubi Bastius re i acu tetigit ori gens καὶ Ἀὼν pii. Vulgata nata est, ex ΚΑΙΕΜῆ. In L 'Dagment apud Athen. IV. 131. F. in odio est: παρέρ κε et μα γαρ μέγαν

sci indorsius optime isti reddidit. Habebat Olim ού, I. Papmina ivum, quo Veteres utebantur eodem modo, quo Unicum exemplum superest a duobus doctis et antiquis Critieis ex ium x Sophocli Οἰνο ιν sed apu utrumque verba ρα ia depravata sunt. Apollonius Dyscolus περ αντωνυμίας p. Φ