Mnemosyne

51쪽

' ἁκλεις, respondet, Ηράκλεις, αγροικον του ρηκας καὶ δεινως Βοιώτιον, ξυναπολέσαι ἔν πονηρ ' τοσούτους καὶ πρω τὴν στοαν αυτον Μαραθῶνι καὶ Μιλτιαδν καὶ Κυνεγειρον quo

loco lacunae signum appinxi, unum oeabulum videtur perii se, nec aptius excogitari potest, quam χρηστούς. s. Som L. Philoci. 457 π μος οὐδέν ἄνδρ' ἐκει si αἱρεῖ πονηρὸν, ἀλλὸ τους κροτους ἀεI . In vicinia altera est lacuna haud dimessior ad supplendum. Iupiter Herculem κατασοφιζεται demo strando, quidquid ille saceret non ipsum sacere sed Parcas. sui ille indignabundus atque valedicturus immortalitati, sici

lis est eorum conditio Οὐκουν κουσον ait οὐ Ζευ, μετaxaρρησέας. Nihil significat κουειν μετα παρρησIας. ero te dixisse putandus est: κουσον, ω - . μετὰ παρρησιας

λέγοντος. sis. Misis μοι μετα παρρψιας δοθεώ, λέγειν. Vitii in Grammaticorum scriptis requentis observatio reditum mihi munitum reddet ad eum locum, a quo peregrinationis initium feci. maud raro enim, quum vocabulo explicando synonymum apponerent, quod ita plerumque instituebant, ut utrumque me vium praepositione ἀντι coniungerent os i c. notus pag.

319. 7: οἴκημα αντὶ του δεσμωτήριον), haud raro, inquam, in talibus articulus periit et vox synonyma eum praepositione in unum coaluit eodoL pag. 446 2 Ἀρ-σιαι αντικαταλλάσσεσθαι. aeg. ἀντὶ του καταλλασσεσθαι Psor.

pag. 402 5 Πατμημα αντέλαλος καὶ πανουργος - ἀντὶ του λάλος. Ibid. 508. 1 Σέφθησαν καὶ οἱ τραγικοὶ καὶ Πλα- των Φαλον αντε σεβάσθησαν. Leg. ἀντὶ τού σε βαινον σαν.

quae exempla ex unoquoque exicographorum nullo negotio augeri poterunt. Ordine iam percurram λέξεων χρησιμῶν συναγωγήν et si quid animadversione dignum esse vel emendatione egere videbitur, paucis significa . Pag. 522 1s: 'Αβρὸς λειμων καινότερος καὶ εὐθαλ-. quid legendum esset, collatus uinΑ primo obtutu editorem docere potuerat. Unum vocabulum in duo dirimatur et Grammatico καὶ νοτερὸς reddatur. Idem vilium obtinet 28. 20

52쪽

in Eupoianis versu αναθῶμεν νυν χἡμεῖς τούτοις τα διττὰς έρεσιώνας, qui emendatus apud Sus u legi tui τα Ἀδὶ τας. Sed videtur Exxκaus ad libri a se edendi emendationem ne alios quidem a se iam editos adhibere duod si diligenter SuIDAntextum cum exicis a se recensitis contulisset, ad eam lucem multa vitia nullo omnino negotio corrigere potuisset. Unum iam eligam, plura mox additurus. Legitur Aneed pag. 524. 26 haecce glossa ἀγαστου θαυμαστου quae apud uinx ita

audit: γαστὸς θαυμαστός. αγαστο θανάτου. mxEnus

sibi visus est fragmenti poetici disiecta tenere membra. Sedeollato necdolorem loco vix dubium esse potest, quin scribendum sit: ἀγαστὸς θαυι α ντ- αγαστου θαυμαστου. D --ris, a BExREa editos textus Graecos perlustrans, hi illic τὸν νουν παρόντα et δημψαι Demonstrabo quinque ei sex ipsorum Asedotorum locis errores a Baxxallo ommissos

esse, quos committere non potest, qui animum in id, quod legit vel scribit, religiose aliendit. In formis non Atticia, quas hie illi odorari sibi visus est Antiasticistes, pag. 91.2s recensetur plusquamperfecti tertia persona ἐλιλώειααν, addita hac explicatione: λα - θῶ. υπολις ιξω. Quam vellem nosse, qui haec intelligeret. Scriptum erat ni fallor διὰ τῆς διψε γ- γου, atque compendium , quo librarii hoe vocabulum scribero

solebant, eorruptelae ansam dedit. Ibid. 5. 2 'Ε δυνάσθην: Ομηρος, οὐδὲ δυνασθη- σχεθέ. . Nisi ponamus, Gramin Gum nihil omnino dicere voluisse, scribendum erito ἐδυνάσθη. Pag. 380 20: Αλiviis: Dιοι τὸ μὰν ἐπαιρεσια καὶ νειν δασέως ἀειουσι προφέρεσθαι 'ομερος ' L λυεις, τι 'Iρον ἐνIκησας τὸ α την:non opus est longa oratione evincere, λυεις scribendum esse. Vix minus turpe est, quod legi pag. 372 14 'Ακουσέτην ΣοφοκMi ἔφη, κούσεσθαι δὲ Αισχυλος. Scriptum erat ἀκομειν, quod miror in arisu Som. r. 821 praetervidisse Pag. 597 26 'Asti λτο ἀνέπαλτο. Ex Sum librarii παρόραμα corrigendum erit, επι δησεν scribendo, nisi qui ἀνεπά- ετ scriptum fuisse suspicetur atque Grammaticum indicare voluisse, oristum a praesenti αναπαλλω ducendum esse Agmen claudat locus, qui, ut apud ggxgasu editus est, omnino intelligi non potest, pag. 454 22 'Αστ αγαλος κυρίως το συνή-

53쪽

θως λεγόμενω καὶ ο σφόνδυλος του τραχμου, καὶ ὁ ποπικός. καὶ βοτάνη δὲ Ουτω - Θαι, ἀστραγάλους δὲ οἱ ΑττικοI. τὸ γὰρ θηλυκον Ιακόν, καὶ παρ' Ομήρον τινες θηλυκως, οἷον νηπιος, οὐκ ἐθέλων, ἀμφ' ἀστραγ ἀλοι ι χολωδείς. Sed si ita editur, versus omnino, ε μὰ πάνυ λημῶ, cerni nequit, nonnullos Houm editores seminini generis vocabulum H merio dialecto fuisse arbitratos esse. Legendum est: νηπιος, οὐκ εθέλων ἀφεψ' ἀστραγάλησι χολώθ.ώς, quod confirmatur quantumvis male mulcato Soholi Homerios

Pag. 526.10 Ἀγεται το γεῖσθαι κώ υσθαι leg. Λγετε:το γεῖσθε καὶ ουσθε. Saepenumero in vocabulorum termin tionibus si peccatum est.

Pag. 526 24 Αγραι corruptae glossae in integrum restituendae inde a Rua'agnio, qui primus ad Tin. p. 23 eam e Codice descripserat, varia conamina sunt sacta Clitodemi nomeninsumamus restituit, cuius vero verba ita emendare, ut de emendationis veritate non possit ambigi nec illi contigit,

teri, nil me corruptis verbis substituere potuisse, quod mihi ipsi satisfecerit Levia quaedam correxi. In voeabulis κωρών τὸ ς π ως 'Αεινῆς ultimiim a mala manu est assutum. Versuras pro Ακρη MAοι. PLAT. Phasse. p. 22s B rest, tuendum est Ἀγρα Ιας. V. 28 pro 'Αρτεμως καὶ Ἀγραίας legatur τῆς ἈγραIας, Pag. 527. 5 in Clitodem verbis ala τὸ Ἀρει τὸ μητρόνον, ἐν Ἀγραις, Attica locutio, quam Grammaticus explicat atque exemplis sulcit, τὸ ἐν Ἀγρας est re

vocanda.

Pag. 327. 5 'Αγκωλια δε ιν αλλισθαι, Κρῆτες. Vocabulum ἀγκωλώtiti nec reticum est, ne Ionicum nec omnino Gram eum. Viam monstrabit altera eiusdem Grammatici glossa pag. 327 1s: αγκυνε δεεια vir ἐπηγκυλωμ ένη ευ οκοτταβμσμών. Inde Yerbum finxerunt αγκυλέγω, quod Borice ἀγκυλι δειν vel ἀγκυλIδδην audiebat: s. Mengor T. fragm. apud ΑΤΗgs pag. 427. B. Σικελὸν κότταβον ἀγκυλέζων. tusdem M.

54쪽

EMENDATIONE IN GRAMMATIOIS RAMIS.

neris verbum librarii incuria obscuratum est pag. 452 18:'ΑσκωλIζοντες ἐφ' ἐνὸς ποδὸς ἐφαλλόμενοι, χωλαίνοντες Leg. ἀσκωλιάζοντες. st Scholium LM. Com. 190. D. Com. plura ex istis Scholiis Grammaticus in suum corpus recepit, nec dissicile est, multa inde vitia e nostro tollere. Cuius rei exempla aliquot proponam. Pag. 421 ἈπενιαυτIσai: φυγὴ επὶ ἐνιαυτόν. Leg. πενιαυτῆσαH, L Schol. PLAT L g. XL pag. 866. C. Pag. 457. 5 'Λποτεθρυούμενος ἀπηγριωμένος. Leg. ἀποτεθρυμμένος os Sehol. PLAT. Ol. VI pag. 495. E. Inde salus assertur etiam PHRYNIcn loco Σοφ. Προορ. pag. 27 14 ἀνασχινδαλευθῆναι leg. ἀνασχινδυλευθῆῆναι, eo, lato Sehol. LAT. Pol. II pag. 562. A. Pag. 327 21 Ἀγις Hδος ποτηρIου. Fortasse legendum est. ΛιακIς, R SUID. et ΗΕsYcΗ. i. V. Ρag. 527. ls: Ἀγαστω ἐν ανδρεω. Leg. ἐπ' ἀνδρ. Pag. 528 5 'Αγιστευειν αγικμιν καὶ γιασθέντων ἀφαρωριν- των omnia in hac glossa usque deque sunt habita. Quae ita disponenda est: γl ιν αγιστευειν καὶ αγισθι, ν ἀφιερωθώτω. Ρag. 328 9: Αγῆλαι Glossa, quae vitiis scatet, praesediti in Poetarum fragmentis, magnam partem e Srincet SehγIis Eompinis Medeae pag. 270 sed Coaκη potest redintegrari. Versu 15 PHRYNIcu praeceptum traditum est, quod levi macula inquinatur, quae facile abstergi potest, φευγειν μὲ ουν χρὴ τὸ

των γλωττων, εἰδέναι δὲ εἴη αρχαία φωνὴ καὶ σπουδη σεμνοτητος λόγων κρωαὶ το τοιούτ* χαρακτῆρι τῶν ὀνοματων. ΠΗΝ -

nius ad Titi. 4 ει , correxerat, sed videtur legendum esse εἰ ἀρχαια ἡ φωνη. Pag. 329 6 ἈγασικλMς Dομα κύριον. ος λέγεται ἈλιμυH-οις κασαι καὶ δια τουτο, ξένος ἄν, ἐγγρα φημι τῆ πολιτειε. optime haud dubie haec omnia se habent, sed iis utendum est

ad AapocRATIONI Sum que cognominis glossas resarciendas. Haec enim A. RATION i. v. 'Αγασικλῆῆς περὶ Αγασικλώους Τπεριδης λέγει γέγραπται καὶ Δειναρχον λόγος κατ' αὐτου, . δεδμωται, τι Αλιμουσέοις συνεδέκαζε Quantocius reVinsandum est ΑλιμουσIους συνεδέκαζε, atque ita novo exem'plo confirmatur, quod CoaaTus ostendit Var Leest pag. 47, verbum κα ιν labentis Graecitatis temporibus plane periisεο

55쪽

atque indoctos scribas saepiuseule pro δεκάζειν stolide δικε is

et συνλκαζειν pro συνδεκάζειν scripsisse. Sui sci. . Αγασικλῆι eundem erravit errorem. YPERIDI iniecta mentio levi corrigendi mendo pag. 330 3 ansam praebebit, ubi HYPERIBas ex citatur ἐν τῆ περὶ Πολυεύκτου at erat illa ratio κατὰ Πο- Pag. 351 5 Αγραφα ἀλκήματα, πὸ ων νόμος οὐ γέγραπται. Mutata interpunctione leg ἄγραφα ἀδι κήματα:ὐπὲρ ν τὲ - 351 8 ἀγριμνοι συναθ ο Iζοντε . Inimo συναθροιζδμενοι - 331 15 τὸ δὲ γε-ειν καὶ περιαγευε τὸ περιιέναι και περινοστῶῖν ἐπὶ isi si τινι Hέρ σεμνυνειν.

Repone σεμνυνοντα.

Pag. 551 50. Egit de hoc loco coRETU Var Leeιι pag. xvII. quod ostendit pro Ηλιου legendum esse Απιλλωνος Suioas oesi tus i. v. ἀγυια confirmat insuper Corrigam ἐν Φαρίδι Luciani locum eiusdem, cuius iam pluries mentionem laci, Iosia r goedi 22 Αλλ' εἰ χρῆ λέγειν, καθημεθα τουτο μόνον

rae erat pretium, ut animum in id intenderent ii, si τις κω παρὰ τους βωμους. Praepositio cancellis erit saepienda vel potius expellenda. Pag. 336. Αγέρωχος ταυρος σεμνὸς, περόπτης . θρασύς. Legendum est sine cὀntroversia αγέρωχος γαυρος κτέη. Literarum commutatione nil crebrius quod novis aliquot exemplis probabo. PROT pag. 41s 1 Περώδος Δημοσθένη Φιλιππικώῖς περιολκα νο εματα καλουσιν οἱ ἰατροὶ τὰ τεταγμένως ανιέμενα καὶ αυθις ἐπιγινόμενα. Voluit RoTius επιτεινόμενα. gor. 505 4 Σηγανιοι πυροἱ ο τον ἔαρι σπειρόμενοι τριμηναῖοι λέγονται. Sed dicebant σητανέους πυρους ut τανια ηλα vel σητανια λευρα Apud HEGcuiuu in litera, recensetur Tέλγη. Itaque fraus ipso IIxsYcui videtur antiquior. Le,

Σέμvς ἀναψρο ατ . Vocabulum rarissimum neque huic loco conveniens. Sermo est de equa , quae leporem peperit, et de huius prodigii interpretati ne Scribendum est αυρώτατα, vocabulum solemne de equis. s. in no , de s equestri X. 16 et . passim.

56쪽

gendum nimirum ιλγη. In uno lexidi Wiιιiani odienae in litora r legi glossam ωναβέων τόξων l. τόξα - ἐχόντων.

Monstrum lectionis in altero odice enixum est lectionem etiam magis portentosam ορναβIων. At nihil certius est, quam corrigendum esse τῶν ἀβIων, quod ex litera A in literam Tiranspositum atque nova clade accepta in literam Γ reeeptuin est. In altero eiusdem exieographi codice vindobon. LXIhlegitur γέγγειν pro τέγγειν, et, quod omnium est speciosi simum, Iγας ὁ ἔλιος pro Iταν ὁ κλιος. Pag. 356 26 ἈγαλακτI leg. γαλαξια - 536 31:

Αγαλμα 'Eκατης τὴν κύνα ουτως εἴρηκεν Αριστοφάνης κτι. Est locus servatus ab EusTATHI ad 0d γ. p. 14 17 36 el P sos ad Euiup. Bee. 124 ): καὶ κύων ἀκράχολος θ 'Eκατης γα φωσφόρου γενωομαι. DiNDO Ius fragmentum ex E TAYllio recepit, nec tamen huius nostri loci fecit mentionem corrigam data occasione ammeadu BRxx. p. 5: Ακρόχολον καὶ δύσκολον φθέγγεται Leg. κραχολον. Pag. 538. 14 Αγλαι δμμα Εὐριπίδης complura exeωgilari possunt, quibus corruptae glossae medeare, ut ἀγλαὲ,

διαμα vel 'Αγλαῖα 3νομα. sed neutrum certum est nec per

suadendo idoneum. Quod pag. 338. 1 conieceram legendum esse 'nem. III pag. 378 'Αγνευε τε την πόλιν Ἀντιφῶν δεκατηγορIας παραera μου ἀντὶ του γνIζετε, id collato Mam.eaArion insuper eonfirmatur. Quod sequitur eiusdem radieis vocabulum αγIτης ἱκέτης καὶ καθάρσιος nulla, credo, nititur cuiusdam Graeci scriptoris auctoritate Corrigendum est ἄγει,

σκώτ- τα δέοντα ἡ φρόνως φλυαρουντα iterum in syllabarum terminatione est peccatum. Scriptum erat φλυαρούντων. Saepiuscule in eundem lapidem noster atque nullus Omnino li-

Usus sum et hoc loco, et ubicumque de uinoam Trasitas est sermo,

editione priore, quae prodiit ipsis 1830.

57쪽

brarius non impegit. Ita quod statim sequitur . Is ἀδο σκω. φλυαρία, συνέχεια vitiose scriptum est pro φλυαρία συνεχδε cs. v. c. nuc. V. ο). Addam, ne pluries idem mihi sit monendum, aliquot locos eodem morbo aegros. In Α--uAcni fragmento pag. 342 16 pro ποταμοῖο παραυόν eg. ιον. Pag. 544 18 λαβεῖν γαρ φησιν φυκτον l. λαβήν. 345. 30: μαρτυρεῖ eg. μαρτυρουσιν. 554 35 Αἰ δεσάσθαι . . . αντὶ του ἐξιλάσεται καὶ πεBειν leg. ἐξιλάσεσθαι. 363. : B- γενωαι αντὶ του ἐν α Ιαις l. αιτ I . 565 14 Αἱρεθιζειν:οἱ περι- σπουδαζοντες - αἱρεθέζοντες 585. 8 'Λκμαῖος ανισκος σφριγῶν Leg. νεανικὸς σψριγῶν cf. cos. V. L. p. 26f.

560 55 ακροθώια δε κυρIως καλεῖσθα φασιν, ας ἀνατιθέαισιν οἱ εξυρι-ορως, παρα τὸ ἀπὸ θινὸς, τουτέστι του αγιάλου σεσωσθαι ab τα. Immo αυτούς. 369. 11: Ακονῶν Δημοσθένης ἐν ἐπιστολη. Leg. κοναν. Possem si tanti esset, eiusdem generis permnlta etiam ex uno hoc eodemque libro congerere. Sed quae collegi sussciunt ad id demonstrandum, cuius causa hanc disputationem inii. Non multum, concedo, lucri haec nostra ilologorum disciplina vel ex centum hoc modo sanatis Gram- malleorum locis lacit sed quo magis est ieiunum atque exile, quo utuntur, scribendi genus, eo est lacilius in singulis ostendere, necessario ita corrigendum esse, ut secimus. Itaque eo considentius in melioris notae scriptoribus, si in simile vitium incidimus, corrigemus Librarii enim, quale esset discrimen

AnisTOPHANEM inter et RisTOPHANis interpretes, vix sentiebant, nec maiore cura poetam describebant, quam scholiastam. Apud SomocLEM, Antig. 475 ἀλλ' - τοι τα σκii ρ αγα φρον-αταὶ πέπτειν μαλιστα pro πIπτειν necessario requiritur Iπτει, necessario, inquam, quoniam οἶδα non construitur cum

Infinitivo Iungunt aut cum participio aut cum τι aut abs lute orationi inserunt. Nullum est exemplum contrarium. Quae videntur adversari, ut ed. Tyr. 690, alio modo explicari aut emendari debent. Collegi ex uno Sops L aliquot exempla,

959, 181 sed Col. 254 596 etc., quae ex unoquoque scriptorum Graecorum in infini fum possunt augeri. Regula est haud minus credo certa, si qui, alterum dum alloquitur, pro-

58쪽

nominis loco suum ipsius nomen ponat, verbum en tiandum esse persona prima Inde corrigatur versus uaIPIDI Helenae 1 165 Θεοκλυμενος παις δε προσεννέπει legendo προσεννέπω:indidem salus existat pessime habito Baaonoeti loco III. , ad quem emendandum CoaκTus viam mihi munivit Cambyses, quum Psammenitum vidit suorum liberorum miseriem siccis oculis intuentem, at lacrymantem, quum amicum quendam vidisset mendicantem, nuntios misit, his verbii: δεσπότης τε Καμβυσρος Ψαμμήνιτε, εἰρωτή διότι ἡ την μὲ θιγγατέρα ὀρέων κεκακωμένην καὶ τὸ ωαῖδα ἐπὶ θανατον στεlarer ουτε

ἀνέβωσας ουτε ἀνέκλαυσας το δε πτωχω, ουδέν σοι προσηκοντα,

ο ἄλλων πυνθανε ται ἐτωπας. OBRTu loci priorem partem correxit legendo εἰρωτε τάδε διὰ es. Sed credo et hic ει ρωτω et in sequentibus πυνθανομαι ERODom esse restituendum.

Praeterea nescio an recte se habeat ἐτIμησας, quod legi uri sine sententiae, quum exspectares ἐθρηνησας vel simile quid. Non quidem mihi ignoratur, suisse, qui haud ita certassi esse hanc regulam contenderent, in his quem haud impune quis sperneret RusNKRNius, duobus locis, ad Hymn. in cerer. 26 et ad TERENTu Evn. V. v. 5. Sed aliter visum est, qui

post RuRNx is eandem retractarunt quaestionem. Locus , mericus, a quo Bumgasis prosectus est, in unico codice vitiose ita est exaratus: 'Αθανάτοις θνητο, DI τ ειαρ κώ κάρμα τέτυκται. Quem Bus xRNius ita emendavit: 'Αθανατοι θνροτοῖσ τ ονειαρ χαρμα Ἀτυχει, vel μυχθην

Sed versus admodum est iniucundus et inelegans. Mihi sibdem multo elegantius ita videtur legi:

'Αθανάτοισιν ἔνειαρ ε θνητοῖσι τετυγμαι.

Quae in annotatione attulit exempla ΠΗNxκsius, quod de monstrare voluit non ab omni parte demonstrare valent. Addo eiusdem corruptelae exemplum in epigrammate, quo TIMOTHgds dilectum praeceptorem Is RATE decoravit: Τιμόθεος φιλίας τε χαριν σύνεσέν τε προτιμῶν 'Ι -ρατους εἰδῶ - ανέθηκε θεοῖς. Immo ανέθηκα. 0 aliam causam prima persona restituatur in mi versu, quem siclla servavit de Seneet 3 14

59쪽

seu soriis equus vatio qui me premo rivi lympia, nunc senio eonfectu quiescit. ι . quiraeo. Quicumque neminerit Sympost Xenophonιῶ loci

illius estivi leporis pleni saleque vere Attico conditi V. f,

es dabium esse nequit, qui Graece dicatur λοῶορουμένω ἔοικας via Latine dicimus similis es obiurganti vel uideris obivmare, h. e. dativo casu esse nuntiandum, quocum quis comparatur, gilo quis esse videtur. At permulti circumseruntur in Graecis scriptoribus loci, quibus haec regula ab editoribus neglecta est. disrum unum tantum producam e Luctan Iove Tragoedo, cui eaeendando lihello multam olim operam dedi, 3 14 διατεώρων κ τὴν γνώμην καὶ ὐπότρομός εἰμι καὶ ἡ γλῶττά μου πεπηδη- μών LM. At tu denter mecum repone πεπομένη. Inumptamis Hierone, IX. 10, terminationum confusio scriptoris sellientiam obscuravit Sermo est de militibus mereenariis,gild eivibus oneri esse Graeci iam haud secus atque aequales

nostri clamitabant. Ου γαρ τυραννοις ἰσοτίμους, αλλα πλιον Ἀεκα νομέ - τουτους τρέφεσθαι. Vix dubium esse missi, qui XENOPHON I σοτιμ Ιας scripserit. Talentum aureum ut argenteum Graece audit ταλαντον χρυσου, ταλαντον ἀργυρου.

Iade corrigendus curastellus de aud poeι pag. 18. in Comita ersu οὐ δώσω δε κἀν Αιδου hos I ως,εβ Mola ταλαντον ὀργυρουν. Librarii culpa extrema liter assuta est legendumeniae ἀργυροῖ. pag. 341. 24 ουτως 'Iσοκρατη καὶ ὁ Μιλμιος ἐχρωατο. xiiii ηαΑThai nomen, quod ramo suppleri potuerat.

'hg. 344 10: Αδιο υνιος ταυρος ὁ Μ λιος leg. 'Απόλλων Vid. sta. an eost. p. vii ὐπὸ των Κρητῶν Ουτο λέγεται φασιυμ την πόλιν μετοικIζοντα ταυρον προσεικασθέντα προηγεῖσθαι. sertum est, pro μετοικIζοντα legendum esse μετοικιζοντι.

sed residet gravius vitium. Nomen deest eius cui Apollo ad laeum, quo urbem conderet, iter dicitur monstrasse. Cogitare qai posset atque ipsum me cogitasse lateor de Αδώνιος ταυ-m legendo. Sed quo unico praeter palaeographicum haec coniectura nititur vestigio est Cretae insulae mentio, unde Ad nidis cultum in Graeciam pervenisse constat. Reliqua omnia si,scura sunt Nam nil notum est mihi quidem de urbe ab

60쪽

Adonide condita ne de Apolline, qui iuvencae induta forma index illi sui moenia condendi, qua requieverit herba. Pag. 546 19: Αδωρος ἀρις ἡ δε τέλους ἐλθουσα δωρεα.Deest negatio. Scilicet legendum , - ἐπὶ τέλ. Eodem modo negatio periit vel potius sedem mutavit apud Sehol. Aasset. Vesp. 1502 ὁ μέσατος οὐ τὸν τραγικὸν λώγει Μωατον. λως ώτι του μέσος, καὶ Μένανδρος Καρχηδονιιν ἀκριβως δὲ ἔοικε λέγειQ τεσσαρες ρι, ἡ ισιν Delenda est negatio initio inholii atque inserenda ante ἀκριβως .Pag. 49. 34 Α δόνα Dm πιν Ἀρνις ἐκ -ταμνες δὲ

τραγικοὶ τὴν γλωττω τῶν βοῶν Dri Ἀπα καὶ - αὐλόν. Eadem gavcvivs tradit, at non iisdem verbis i. v. ἀχμινα. Ainon intelligo quid o loco vocabulum βοων signifieare possit. Intelligerem, si αὐλῶν scriptum esset, atque tum, quae hic tradita sunt eum Esmni verbis omnino congruerent Idem vocabulum, at non ab αὐλός sed ab αὐλη ducendum, periisse videtur apud Sumax i. v. ιρ-ώνη in iis quae e rivismulerico vid apud LusTAeta. p. 283 in suum librum transtulit: εlρεσιώνη συκα Φέρει καὶ μνας αρτους si καὶ is κοτυλν κἀἔλαιον ἀποψωασθαι θ καὶ κύλικ' εὐζωρον. πως μεθυουσα καθεώ--ς,' ρωτα τὸ ν ορτὴν ἔξω τῶν γρῶν τιθέασι παρ' αὐτὸς τας θυρας. Sententia ipsa suadet, ut pro ἀγρων restituatur

αὐλῶν.