Mnemosyne

41쪽

geniis equidem suerim delapsus, indieavi. CYRILLI Odinem, in quem sorte fortuna incideram, perlustrans, mox vidi, nubem pro Iunos me esse amplexum. Sed quae in Grammatici nugis pedilegendis atque eum μοιοτρόπων peribus comparandis ἐν πανοδεν corrigere contigit, eorum edere pergam quae et aliis videntur an omnino inutilia esse, mox ad sontes rediturus unde illi doctrinam suam hauserunt, quique etiam nobis limpidam haud secus atque illis undam praebent. Supra iam paucis quibusdam exemplis demonstravi, orr ptarum glossarum haud raro eam suisse causam, ut unius inbiis alterius finis additus, itaque haec capite, cauda illa trunca atque mutila evaserit. Novam iam soribendi opportunitatemnaetus eius vitii generis novas quasdam species producam. BEEgllai, Aneed pag. 322. 0 haeco legitur glossa 'Αβου:βαλλει, θορυβοι corrupto primo vocabulo quid substituendum esset

quum frustra cogitassem, alia via ad verum mihi visum est posse perveniri, statuendo, duarum glossarum fragmenta invitam gari coagmentata atque hoc modo secernenda, supplenda et disponenda esse: 'Αβόυλὴ se' 'Αβροι or βάλλοντες θορυβουντες. Potueram e Suin addere vocabuli ἀβουλε Graeeam inierpretationem, sed nil opus est. Αβρομοι est glossa Homerica, quae pertinet ad L. Δ. i. De vocabuli rarioris signisseai lis suit

Grammaticorum, his quorum e numero unus est Esucsi in αβριμυς esse χωμ βψμιου praecipientibus, illis, Asim Anculis, sis auctoritate esse του θορυβουντας assirmantibus. Quam vere ARIMARcui assertionem Ellas, de Allifriaca sιudiis Romeritas,

pag. 47, inter ea illustrissimi critici invenia recenset, quae ridieula vel salsa vel nimium incerta videntur. Ita satis probabiliter de eorrupi glossa mihi videbar disputasse, quum ambeissimus rima suam de loco instaurando sententiam mecum communicaret. Scilicet illi unum vocabulum ἀβου corruptum videtur, ui substituendum esse arbitratur, quod HEsvcnius suin peditat i. v. ἀβου σκολεῖ. Haud adeo meorum sum amator, quin illius emendationem coniecturae meae praeseram. Unum

42쪽

est, quod illi videtur adversari βάλλει abundat. Ideo vix nimiae audaciae coarguar, si coniicio βαλλει vocabuli βουσκολει alterius partis in locum substitutum itaque legendum esso: ἀβου σκολεῖ θορυβεῖ - Pag. 336 30 vocabula γέλαστα δὲ πρισωπα. Αἰσχύλος, glossae ἀγέλας πινων assuta alimn loco intrusa esse supra iam indicavi, ne tamen ostendi, unde decerpta fuerint. Casu nescio quo huc delata atque loco suo restituenda sunt pag. 37. . Itaque quae ibi legunturAJσχύλος δέ φησι καὶ φρην γέλαστος, receptis vocabulis quae solum verterant, ita sere instaurentur. Αγέλαστα δὲ πρόσωπα Nσχυλος φησ) καὶ φρην ἀγέλαστος. Pag. 352 32. Ἀθαριοι:o μὴ διαπεπαρθενευμένοι, τινες δὲ οἱ κη δεδεώνοι ἄρθρου. Moa-sa totidem verbis apud BEsucatu legitur Sed non video, quo pacto extrema vocabula inde a Gia explicationem admittant. quae cum lemmate ullo modo coire possit. Videtur alterum lemma excidisse, cuius explicandi gratia illa adiecta suerant, fortasse Αναρθροι - Pag. 560. 10 Αι αἱ ἀκόντιον Αθωμι, καὶ του Αἰακου τέμενος. Restituit locum CoaκTus . L. pag. 87. A quo, Suiri aliisque consultis eo nomine licebit discedere, ut αἰαIglossae, quae facta est evanida, lemmatis vestigia continere atque ita olim lectum fuisse credamus: Αἰαία νῆσοςJ.

Librarii oculis ab uno versu ad alterum delapsis pag. 361.

vocabula θεω αυιγενεταων suo loco mota sunt, inserenda ea pag. 561 4 Αιειγενετάω M θεω αυιγενετάων, λὰ παντὸς ἄν-

των κτι. Neque ab editore relinquendus erat turpis eiusdem generis error pag. 396 27, ubi editur: Ανεκαλέσατο, νερέ- ρισεν, at di debuerat:

'Ανεκαλέσατο - '' 'Ανε καλάμησε ' ανεθερισεν.

Librariis eadem socordia, qua haud ita magno iterarum detrimento exieographorum scripta depingebant, in alios quoque grassaios esse atque optimo cuique Graeeorum et asinorum scriptorum non pepercisse, diu est ex quo apud omnessonstat. At aliquanto facilius est, apud Grammaticos exic graphosque eadem vitia cernere et corrigere, quae apud illos

diu nos fugiunt atque ludificantur. Apponam et hic, et si quo

43쪽

alio loe melioris notae scriptoribus eiusdem generis correctiones sunt in promptu, quibus taedium, quod e Grammaticorum continua lectione oriri solet, evitetur. complures corruptos Somocias locos, quibus turbatus verborum ordo corruptelae ansam dederat, TH. gRoxius, qua est sagacitate ad salutem revocavit, nullum si quid video seliciore eventu, quam Traehin. 696 et 698 οἰὸς . . προυκριον, ἐς μέσην φλόγα ἀκτω ἐς ἡλιῶτιπι ς δ' ἐθαλπετονεῖ παν δηλον καὶ κατέ κται χθον I. Illum si audis pro φλόγα restituendum est κεδνα et φλογιν κρον l. et mihi quidem ita Somochis ipsius manum videtur revoeasse. Apud Tndoising IV. 4 δὲ οὐκ ἔπειθεν ούτιτους στρατηγούς στε τούς στρατιωτας, στερον καὶ τούς ταἴι - κως κοινάκτας, ησύχαζε ὐπὸ πλοίας, μέχρι αὐτοῖς τοῖς τρατιωται σκολα υσιν ορμὴ έπεσε περιψτασιν ἐκτειχωα τὸ.χωρίον, rem accuratius consideranti vix dubium esse potest, quin vocabula πὸ πλοta post σχολαζουσιν lim collocata infelici casu inde migrare suerint iussa Ioaromenim Luetanei mnis ita audit Οὐ-αλλα καὶ παμπόλλους τινας L, τούς κώμους πεφαἱγοντο και των ς περὶ Dὸς αὐτῶν leg. αὐτου)λαλεγομένων κατεγυνωσκον. Ἐτερος δέ τις οὐκ εἰρηνικὸς νὴρ πόλεμον των ἄλων πατέρα Buti ἐδόξα ν. At mihi quidem persuasum est id quod sentiri potius, quam demonstrari potest), sententiam illam inde ab ετερος, sede, quam ipse LuciANus eam occupare voluerat. a somnolento librari suisse eisiciam. Mulio saltem aptiore loco legetur ante amici responsum post vocabula ΚαBοι πρό γε mu του παντὸς γενέσεως δύνατον καὶ χρόνον κα τόπον ἐπινοεῖν. Leve est, sed ex eodem profluens sonte. quod vitium toleratur in eiusdem Iose Trag. 10. Hermes in eo est, ut Diis sedes distribuat, κατα τὴν ξειν κἀστω, ῶς ανυλης ἡ τέχνης χη Aphrodita, auream se esse gloriata, inprimis subselliis loeum sibi vindicat. Cui ermes Οὐχ γε, ω ΑφροδΘη, κἀμὲ ὁραν, M. εἰ μὴ πανυ μω λέθου τούλευ κου Πεντέληθεν, βεαι, λιθοτομ θεῖσα , is δόξαν ουτοι Πραξιτέλει Αφροδίτη γενομένη Κνιδέοις παριδόθης. At scIA'us scripserat Iθου λευκου του Πεντέληθεν. Addo Aphroditae responsum, ut eadem opera ridiculum emblema Lucia' exb

44쪽

mam. Καὶ μην . illa suaviter respondet. ἀειόπιστὸν σοι κἀντυρα - 'oμηρον παρέξομαι νω καὶ κατο τῶν ραψονδιων χρυσῆν με την Αφροδlτην εἶναι λέγοντα. Quis enim vocabula uncis a me inclusa ab ipso Luciis prosecta esse serio contendat

Assine est errorum genus, quum librarii, calamo sestinante ne solliciti de literarum vocabulorumque, quae transscriberent, sententia, integra voeabula vel vocabulorum partes praeterviderunt et omiserunt. Quod identidem aecidit, qui librum descripsit, in quo versamur emendando. Pag. 356 6

i. v. 'Αρμιζας ' τους αἱμασιωδεις τόπους qui hanc doctrinam suam NicAsna acceptam refert ille enim . l. in enumerandis δάκεος αἱμορρόου σημεisi desudat), οἱ δε τεἱχη καὶ περιβουλους vi δὲ τα κλημακώδη leg e SALuks emendatione κλιμακώδη )κωρM. Pag. 577. 29: Αλκυον ἱδες με ραν περὶ οὐ ριθμου διαφέρονται .... τὸ δε ἐπ' αὐταῖς μυθον Αγησανδρος ἐν τοῖς περὶ πομνή1ματι λέγει υτως apud SuIBAM eadem leguntur; at pro Αγμανδρος editum est 'Hγμανδρος). Ἀλκυόνεως του Θαντος θυγατέρες μαν φθονει, θονIa Suni duobus nominibus in unum contractis Φωσθονis, nomen aliunde, si recte iudico, non notum, sed alteri lectioni praeserendum ob numerum Alcyonidum, quas undecim aut novem aut septem suisse manifesto traditum est), Ἀνθη, Μεθώνη, Ἀλκόππα λίνη leg. Ἀλλήνη), Δριμὼ 'Αστερώ1 Scriptorem, quo teste utitur Grammaticus, egesandrum fuisse, GIDA nos docet, sed eadem apud illum est, quae apud nostrum, lacuna. Fuit ille κcas una Delphus, cuius πομνωοιτοι passim excitat Α- THENAEUS, uno loco. V pag. 210 B. το περὶ γαλμάτων καὶ ανδριαντων πόμνημα. Haud aliter atque AshxANDRIBL BRLPHus, cuius nomini famaeque egregie consuluit vir doctissimus . G. HuLLEMAN , exposuisse videtur singulari libello nam nrομνημα- τα, quod ex fragmentis ab ATRE E servatis luevienter satis

apparet, prorsus diversi suerunt argumenti de statuis imagini-

45쪽

busque Delphico Deo oonseeratis. Aleyonides autem , quo vi eulo eum Belphic oraculo suerint coniunctae, ita ut Hasa--una illum componens libellum in earum mentionem potuerit moidere, quum evidenter demonstrari nequeat, tum aliquam tum lucis rei obscurae porrigit Saavi locus ad Vias. ωrg. I. 5ss, quem integrum adscribam: Covae uius velferi ab uxorem misyonem : a qua quum prohibutis esse ad onmι oum Apollinem de sisι regni, naufragio pinu. Cuius ominquum ad uoram delarum riuia, uis se praeeipuaui in miscsus. Postea miserations Thetissis e Lueis. ωκοενα - λωε marinas quae haι one voeanrur L Loeum autem orammatis ita iam suspicor emendandum esse : - δὲ ἐπ' αὐταῖσμιον ' μανδρος ἐν τω περὶ ἀγαλμα τοι καὶ ἀνδριάντων πομνήματι λέγει υμε. In iis quae statim sequuntur αυται μετα ἡ του πατρὸς τε υτὴν ἀπὸ Καναστραιου, εμιν ἄκρον se Πελλι νης, ἔρριψαν αὐτὰς ἐς τὴν ἀλασσαν, legatur τυ Παλλήνης. Laterem lavaret, qui data operarim, quam novum inventum poneret, in nominibus propriis potissimum apparere, quam plumbea librariorum natio fuerit. Βωeantata iam diu illa est querela Graecos scriptores, imprimis quales sunt STEPHANU BY mius, Ass1η3As, legenti in dies nova succrescit documentorum moles. Quae tacito corrigere eorrupta nomina praestat, quam novis librarios conviciis vexa do, quod Lacetus dicit, lapides verberare. Nolo cumulare exempla pauca ex nee ιis, quae κxxEas corrigenda reliquit, producam, quibus alia quaedam aecedant hinc illine decerpta Pag. 342 8 'Αδρα-ου του παλαιου. Veram lecti nem του τοι λα οὐ Susis suppeditat. st hoc loco adiectivum nominis proprii locum occupavit, ita aliis locis nomina propria

Eodem sere modo sabulam narrat, qui ut oriem dialogum conscripssi; nam uirum v in sit an P Amnis Iis adhuc est sub iudice quam haud laesis ita quis eomponet, ut Lucum esse pro certo constet, Lamma non esse haud ita di aeuo mihi esse videtur demonstratu Apponam locum misyon. ap. 1 quimpe qui et in L iasi ei in xkrosis editionibus gravi vitio prematuri: φαοι

46쪽

in adieetivorum sedem subrepserunt. In nonymi raelam damulieribus 14 0Nouam quaedam, Galatia oriunda, quum populares in eo essent, ut miseri oppressi, solum verterent, sola resiliit, et ιν ηδενὸς των ἀνδρῶν θέλοντος την τε ΑσIαν πα- σαν is μωον ἔθηκεν. Sed haec rerum mirabilium isto libello narratarum haud dubie maxime mirabilis suisset illa την ου-σIαν πασαν se μέσον ἔθηκεν. Ita iam diu recipi debuerat iamson egregia emendatio in PALAEPHATO , τὰ θρύλουν δὲ οἱ πολῖται λέγοντες ' ημῶς ἡ Ἀργεια Dιγμα τι λέγουσα διαρπάζει. At ille, plaudente VALcxRNAERIO, ἡ γρέα restituerat. Pag. 580 1 exeitatur Κράτης Ιαaιαῖς, pag. 586 7 'Αρισωφάm ἐν Tαλμισπευον. - Pag. 582. 2 αλφα δὲ καλεῖται καὶ ἡ Οσιρις - ΒιβλIων. Leg. υβλέων - Pag. 378. 11: ἈλκμαιωνοαQ γένος ἐστὶ ἐπιφανές Αθήνη ιν απὸ Αλκμανος, L Αλκμα Ιωνος. In Antiauisisι pag. 101. 6 in glossa etiam lio nomine scabra : Κόβαλος : ὁ σκιραπώδης καὶ ει ἡ 'ἈρIσταρχος Βατράχοις solem ni vitio AaisetopaAsis nomentum Animaacuo est commutatum. Est locus ille alsior Ni Raa. 10 i5 Sed labem contraxit vocabulum σκιραπώδει. οβδεους istos e comitibus Dionysi suisse auctor est Sehol. AnisT. Plus. 27s praeterea AapocaArion, uiris, alii). Itaque videtur legendum esse πριαπώδης. Apud PsoriuM 402 2 Palaecionis ΠαταικIων nebulonum inclytissimi nomen in ΠατεκIωνα abiit. Idem pag. 407. 10 creditur memoriae prodidisse, Πελαργικὸν appellatum fuisse munimentum a tyrannis Athenis exstructum. Πελαρμικὸν τὸ π των τυραννων κατωκενa

MD τῆς ἀκροπολεως τεῖχος ' τούτους γὰρ κληθῆναι πελαργους,ἀω Πελασγούς, ῶς λαψήτας τινας. Quod credit qui poterii, dummodo nobis liceat tyrannos in Tyrrhenos mutare legendo υπὸ των υρρηνων. CL Exxan. Aneodot. I, pag. 2s et ΗEsycΗ. i. v. Πελασγικόν, ubi ipsum lemma in Πελαργι-

κὐ mutandum erit. Clariolae apud eundem uortu appellantur Καλαριωται pag. 410 2), Pherecrates pag. 648. 1 PΛιωorates, Philochorus pas. 667. 23 Philoohanes. Alitur hodieque apud Sehol. AnisT. quiti. 55 vitium quod nemini non repertum, sed nemini, quantum quidem sciam, e medio sit sublatum. Sermo est de Pylo: θα καὶ Λεωνῖα πρότερον τῶν

47쪽

6 των Περσῶν βασιλεῖ. Quid multa Seriptum erat τον Λα

130 Καρχηδών appellatur πόλις Θρήμης, licet apud AnIsT

AEANEM ipsum recte legatur Καλχηδων Soholiastes Romeri pti. E. 155 excitat Cratetem ΠυτIνν. Idem novae prorsus inauditaeque rei auctor est ad ι. g. 11 ΟΙ Αζιαῖοι γαλματα τινα χυλώα ν Αειν καοίδρυον At τους Αθηναιους hasce ligneas Athenae statuas dedieasse, vel sine codicis auctoritate. quae hoc loco non desideratur, facile crederemus. Ut Aisga- Raanius in se ad Romer. p. xxxvi in Κιymologi pag. 512 40Ieorruptis verbis τούνεκεν σέτι νὼν Παρύλαν ἐρέουσι Κιανοι APOLLONII MDi Amon. I. 1314 versum restituit legendo: Τούνεκεν ωέτι νυν περ 'Tλαν ἐρέουσι ΚιανοI, ita Sinosiasina MOLL. Buon. IV. 26s ad RaAcL. Alleg Rom. pag. 112) ubi legebatur εἰλουμένη δε καλλιπαρθενος o, , reddidi ualpinis versum, qui primus est Helenae: N εἱλου μὲν ἡδε καλλιπαρθενος ρον .Apud a Tnina Thrasymalidas appellantur, quibus nomen erat

de Bulierum uirtuιibus 23, mentionem inhibet de ore mea vel potius oredorice quodam, qui, τὸ τε σῶμα ρωμαλέος,

τὐ τε Φυ ἡ διαφέρων, οσιωπων si Dis placet, erat τριηρἀρκος. At rescribendum est, quod idem me docuit cometus, Tρόκμων. In eiusdem scriptoris uaestι Roman. 20 de φιλοινωmatronae cuiusdam Romanae certiores fimus. Fuit illa uxor

haruspicis Fausit, si librariis fides est habenda : at nobis quod.

in versionem Latinam receptum, sed Graeco textui ab editori. bus nondum insertum est licebit Faunum ΦΑΤΝΟΣ - ΦΑΥΛΙΟΣ eundem appellare. Apud AELikssu Var. μει. I. 21 nota illa refertur sabula de Ismenia Thebano, qui χωρὶς ἰὰχύνης regem Persarum adoravit. Certior fit de isto προσκυνμε- more per Tithraustem Αλλ' Fξεῖνε Θηβαῖε ἔλεγε δ ὲ ταυτα παIζων ' ἐμ

48쪽

σων coniecit, quorum nullum mihi quidem persuasit Legendum est, si quid video Περσι ζων. Est locus Set Mais. VIII p. 362, qui multas editoribus turbas dedit, at mihi videnti conieetura videtur in integrum posse restitui Sermo est de Lacedaem0niorum eum Messeniis bellis. Πλιονακι δ' ἐπολέμησαν χὐτας -οστασεις τῶν Μεσπι νέων τὸ ν ριὲ, ουν πρώτην κατάκτησιν αὐτῶν φησ) υρταῖος ἐν τοῖς ποιῶ μασι κατὰ τους των πατέρων πατέρας γενέσθαι ' τὴν δὲ δευτέραν, καθ ο λόμενοι συμμαχους Ἀργε Ιους τε καὶ Ηλε Ιους κα Πισατα ἀπέστη is, 'Λρκάδων Ἀριστοκρατη τὸν ορυμένου βασιλέα πια ρεχομώνων στρατηγὸν Πισατων δὲ Παροαλέοντα τὸν 'Oμψαλίωνος, ἡνίκα φησὶ, αὐτὸς στρατηγμαι τὸν πόλιμον τοῖς Λακaαιρωνέοις. aingam

pro 'Hλε Ιους suasit Ἀρκαδας legendum esse. Quum vero ex ipsius STa mnis verbis salis certo colligi possit, duas, nec tres fuisse gentes, quae esseniis opem tulissent, locum a constituendum esse censeo, ut pro 'Αργε Ιων legatur 'Αρκαδων, et Ηλεέων tamquam male seduli lectoris emblema abiiciatur.

Quod eur additum fuerit non ita dissicile est indagare. Buae

erant urbes. Πῖσα appellatae, altera in Elide, altera in Etruria sita. Utriusque cives Πι ναται vocabantur cl. STRAB. V. 217.22η. am ne quis de Tuscis istis Pisatis cogitet, eos esseniis opem tulisse, a quodam 'HMIων vel τ- -ias suprascri-ytum erat, quod insulsum emblema ipsi Siaamnis verbis est admisium. Itaque locus sic emendetur: καθ ο μνει συμ- μαχους Ἀρκήδας τε καὶ Πισάτας ἀπι-mis. Unam mihi reservavi, ut finem aliquando sacerem, speciosam VALcxm, uineditam emendationem in AusANisa loco, Eliso. V. 15 4: βωμός ἐστιν 'Aπόψοπος Θερμέω τὸν iacta παρ' 'HMIοις Θέρμιον καὶ αὐτὴν μοι παρίστατο εἰκαζειν ως κατ Ἀτο- γλωσ-- - Θέρμιοι uuantocius cum illo legendum est Θεαρέου

Θεωριον - Θεωριον.

Sed tandem aliquando redeundum unde sum exspatiatus, tandem aliquando tela aliquantisper intermissa erit pertexenda. iaque paucula quaedam lacunarum facili negotio evplendarum quum ex Aneodosis tum aliunde petita exempla aecedant. Pag. 584. 24 'Αλκαία ἡ οὐρὰ του φου, κυρίως δὲ του λέοντος, Ἀστι ηδειν. Desiderantur no ulla inter

49쪽

λέοντος et L sam Grammaticorum, qualis noster est, moris memores, vocabulis, quae in thesauros a se conflatos receperunt etymologicam interpretationem addendi, quid hoc loco interierit, ambigere vix poterimus. Seriptum erat nimirum πιρίως δὲ του λέοντος, ἀπὸ του ἀλκάθειν, o ἐστι κνώειν. anifesto tenetur alia fraus scribae pag. 339. 22 Ἀμφlθετος κατὰ παν μέρος αὐτῆς τιθεμένη, ar μνος, ubi αὐτῆς non habet, quo reseratur. Est λιμ κωπική, sed periit post ιαμφιθετος vox φιάλη. comicis vocabulum saepenumero usurpatum fuisse, docet nos Tagnisus, qui XI pag. 501 multus est in variis Grammaticorum illius vocis congerendis explicationibus. Praeterea os Latias Arularofi pag. 155. Eadem opera redintegrare conabor SUIBA locum l. v. Σκο- λιον, qui in antiquioribus Amsrom is editionibus ALB. scholiis ad a. 125 additus erat, sed a Bux ano merito repudiatus est. Apud Suiuxu haec leguntur: γωλιόν ἡ παροωιος. ἡ μὲ Δικαιαρχος ἐν τῶ περὶ μουσικων αγώνων, τι τριαγένη ρν ων, τὸ μὶ ὐπὸ παντων - δουμενον καθ' ενα τὸ δὲ πὸ των συνετωτάτων ως ἔτυχε, ταξε δὴ καλεῖσθαι- ν άειν σκολιώ- ώς δ' Ἀραστόξενος κτι. sed Suthks alienisson libra hortulos suos irrigavit ismilem enim suam, quam hoc loco ostentat, doctrinam mutuatus est a Seholiasta PLATORIs6om. p. 451. B. ER 'sus, novissimus Soholiorum Plulanteorum editor, prudenter post ιμμενον laeunae indicium apponi iussit. Manifestum enim est de tribus arminum convivalium generibus duo tantum enumerari. Supplendae lacunae peric tum non secit. Nec tamen ita dissicile est, scriptoris sententiam redintegrare, quin aliquam saltem partem ipsam eius manum revocare. Ita sere suspicor olim lectum fuisse τὸ Mν ὐπὸ πάντων διμενον, τὸ δὲ πὸ παντων μὲν ριδόμενον,

ἀλλαι καθ' ενα ἐξῆς, τὸ δὲ π τῶν συνετωτατων ως ἔτυχε

τὸ αειι Librarii oculi a priore δμενον ad posterius videntur delapsi esse. Tria igitur fuere carminum genera, primum, quod omnes simul canebant alterum, quod omnes, sed deinceps canebant, tertium denique, cui canendo οἱ συνετο tantum pares erant. Atque ita revera suisse, alterum, quod aetatem tulit, testimonium Aniguom Casandrensis confirmat, cuius verba ex secundo χρωεως libro servavit Arng-

50쪽

νάaus , XV pag. 694. Ah Αλλα τριων γεγων Dτών, ως φου is Ap τέμων ὁ Κασανδρεύς , ἐν δευτέρον βιβλων κρωεως, ἐν οἷς τὰ περὶ τὰς συνουσέας si ιμόμενα, ω τὸ μὲν πρῶτον ἡ ο ἡ πάντας Mειν- ιος ἡν, τὸ δε δεύτερον 3 δη παντες iὸν ἡδον οὐ κω ἀλλά γε κατά τινα περιοδον ἐξ ποδοχῆς, τρωον δὲ καὶ τὸ ν -

πῶσι ταξιν ἔχον, ου μετεῖχον οὐκέτι παντες , αλλ' ο συνετοὶ δοκουντες Βαι μόνοι τι in iis, quae apud Sehoι. PLAT. Gorg. et SuinAu sequuntura ς ἡ 'Αριστόξενος καὶ Φυλλις ὁ μουσικὸς, ἔτι ἐν τοῖς γάμοις περὶ μιαν τραπεζαν πολλὰς κλινὰς τιθέντες

παρα μέρος ἐξῆς μυρρίνας χροντες ἡ δαφνας, δον γνώμας καὶ

ἐρωτικα σύντονα, extremum vocabulum medica manu videtur egere. Quo enim iure erotica carmina σύντονα appellari possint, non exputo. Vel ex iis talium carminum reliquiis, quibus TngsAEus libros suos praesertim loco modo laudato, distinxit, mihi quidem certissimum est, una literula mutata, legendum esse ἐρωτικα σύντομα - Apud BGI , pag. 5 1.1 CRATi' versus laudatur ex oris, qui id quod Grammatiuus diseriis verbis addit, in proverbium abierat: αὐτα πρασ-σων ἀσκ' νη οὐδε ποιων Κρατινος 's1ραις ' ἡ γαρ πα-νοιμέα ἐπὶ των ηὐδὲ ποιουντων. Apud SuioAn idem paullo emen. datius legitur. Pro πρασσων enim πρασσω editum est. Sed vel sic tamen loci lem periit, quem revocabis atque sitnu resarcies versum ἀκεφαλον legendo: T ταυτα πρασσω, φάσκ ἀνὴρ οὐδὲν ποιῶν. Apud Lucta' saepe hac eadem chorda aberratum est. Inobmone, , Hermes de Timone haecce Iovi resent: Διὰ ταυτα δικελλέτης καὶ φθερέτης, ῶς ὀρ-ὶς, απολιπὼν π αισχυνης τὸ αστυ μισθου γεωργεῖ μελαγχολῶν τοῖς κακοῖς , τι οἱ πλουτουνυς α αὐτου μαλα περοπτικως παρέρχονται, οὐδὲ τούνομα, ε TIμων ηαλοιτο, εῖδότες At optime Timonis nomen noverant fingebant modo simulabantque se nescire. Scripserat Luci us εἰδέναι si κιτες. In Ioue Tragoedo, suavissimo dialogo, in quem quasi sponte incido quotiescumque LuciANo evolvo, Iupiter,

Diis ad concilium convocatis, singulis ψ Ἐρμου λόγον προτώθεται, ut indicent, quo remedio homines ad veterem eorum reverentiam redigi possint. eracles, qua est ἀγροικl porticum Damidi, obtrectatorum duci iubet initet, ne in posterum

e secrabilibus contumeliis Deos assciat. Cui Iupiter 32)