Mnemosyne

31쪽

iale scribendum ante oculos habuisse videntur clare exhibere: Iureae. Verum nescio qua ingenii perversitate Interpretes linium et Pomponium corrumpere maluerunt quam ex iis emendare Herodotum. sale V. 67 οἱ 'Ε-ρεες explicantur οἱ ἀνδρόγυνοι, siquidem ἀνδρόγυνοι ii sunt, quos nos appellare solemus ἐριβαφροδέτους. ha autem apud Scythas ἀρεες dici sint Berodotus docet I. 105. Medici fortasse indagabunt qualis suerit ista ει ια νουσοσqsia laborabant, sed satis patet eos non fuisse ἀνδρογύνους.

Seio quidem explicari posse id quod sequenti capite legitur:

λεγοντες των τῶν τὸν δι λέγωσι, sed multo verisimilius iudico, λωσι, cf. VII. .

Minus dubitationis habet quid legendum sit IV. 78. Ariapbihi Seytharum regis uxor dicitur suisse γυν οὐδαμως ἐγχω- ρι , sine exemplo. Repone quod in ne huius ipsius capitis

legitur ἐπιχωρin. Unico loe tantum apud Herodotum recte imgitur ἐγχώριος, nempe Il. 24, ἐγχώρια ρευματα. Ceteris locis omnibus, ni fallit memoria, semper legitur ἐπιχώριος, excepto Ianinae l. 55 ubi ἐσθὐ dicitur ἐγχωρ , cum tamen υποδή1ματα, I. 195, πέδιλα VII. 72, κράνεα VII. 74 Is, si semper dicuntur μιχώρια. Sic incolae innumeris locis επιχώριοι, numquam λγχώριοι mulieres autem ἐπιχώρια nominantur I. 181, II. 10 , ΙV. 195 et V 85. Contra Omnium Graecorum consuetudinem IV. 95 legitur εξουσι τὰ παντα αγαθα. menda παντα ταγαθα, ut recte legitur III 80. Memorabile est pseudo-Hellanicum hunc locnintranstulisse in opus de legibus Servavit nobis hoc fragmen- - Εirmologus in voce αμολξις cibi emendate scriptum est

Praepositio excidit IV. 105 'Eμε μέν νυν ταυτα λέγοντες οὐ πείθουσι, λέγουσι δ' ουδὲ ἡσσον, καὶ ὀμνυσι δε λέγοντες. Immo ἐπομνυσι, os VIII. 5 εἶπε ο Θεμιςοκλέης πομώσας. Solemne vitium nondum sublatum est IV. 109 τα δέρματα περὶ τας σισύρας παραρραπτεται. Immo vero περ ρ ραπτεται. adem medicina sananda est ΗΙ. 2 νόθον ού σφι νόμος - βασιλευσαι γνησIου παρεόντος Quanto melius laret legere: γνησώ περ ἐόντος. Evanuit IV. 147 locutio δεινόν τι ποιεῖσθαι, sed, ut bene in-Dj0j1jgs by COOste

32쪽

telligatur, quam ceriam normam Herodotiis sequutus sit, antea exempla quaedam proponenda sunt, ubi idem hoc sine vitio legitur Exstat igitur: I. 61 δεινὸν τι κε ἀτιμαζεσθαι πρὸς

Πεισιςράτου. I. 155 δεινόν τι ποιευμενος 'Α-υρέους Πέριτ σι καταγελαν. VIII. Id δεινόν τι ποιμάμενοι νέας ουτω σφι ὀλιγας λυμαίνεσθδ. VIII 16 δεινὸν χρῆμα ποιευντο υπὸ νεῶν λέγων ἐς φυγὴν τράπεσθαι. VIII. 5 δεινόν τι ποιευντο γυναῖκα ἐπὶ

τὰς Αθήνας ρατεύεσθαι. Vides igitur hoc dici de iis, qui se indigna pati putant. Apparet iam IV. 147 δεινὸν ποιεύ-

ἄρχεσθαι ὐπ' ἄλ- in eadem re opus esse eadem loquendi sommula et rescribendum esse δεινόν τι ποιευμενος Simul subvenire possumus I. 127 δεινὸν ποιεύμενοι τὸ Μιμων ἄρχεσθαι. In eodem morbo recte adhibebimus eandem medietnam. Error latius serpsit V. 42 δ Δωριεύς δεινόν τε ποιεύμως καὶ οὐκ ἀξιων πὸ Κλεομένεος βασιλεύεσθαι. Repone δεινο τι ποιευμιενος et simul noveris quo amandandum sit illud καὶ οὐκ ἀξιων. contrarium vitium, ni fallor, obsidet V. 35 ο δι δεινόν τι ποιησάμενος ἐκέλευσε τούς δορυφιρους κτι. lege δεινὸν ποιησάμενος. Probat hoc id quod statim sequitur Megabates novam iniuriam accipere se putat et κάρτα δεινώ ἐποιήσαντο καὶ ἐσπέρχετο ἐν Αριταγον. Locuti haec ubivis apud Berodotum est obvia Passive dicitur δεινὸν γονεται VII. 157.

V. 23 haec sunt verba Megabaeti ad Barium regem, ποιέειν ἄκως μηκέτι ἐκώῖνος ἐς Ἐλληνας ἀπωται. In talibus ποιέειν aut simile quid, ni fallor, non additur, cf. Cobetum in Variis Lectionibus pag. 108. at sic erodotum quoque locutum esse constat ex VI. 85. Aristagoras Cleomeni regi persuadere non potuit ut Ionibus

auxilium mitteret, V. 3, ἐς ο πεντήκοντα τε ταλαντα πε δέδεκτο και τὸ παau ηὐδαῖατο κτι Verius iudico πεδέκετο

Buplex vitium notavi capiteras huius libri. Primum improbo quod in fine legitur τέμενος πέδεξαν τουτο τὸ νυν ἐπὶ τῆς αγορῆς δρυται. Dicitur ni salior ἐν, ἀγορη et sic recte legitur . I et VI. 14. Cons. quoque V. 15 τὸ ἄγαλμα ἐν τε ἀγορῆ δρυται Paulo supra discimus quid responderit oracultim Atheniensibus consultantibus de bello adversus Aegi netas Apollo eos iussit per triginta annos bello abstinere i υ

33쪽

το χρόνου πεωεσθαι, πολλα δὲ καὶ ποιμειν, τέλος μέντοι καταπεφεσθαι. Necessarium est, ut Videtur, ἐπιτρατεύσωνται. Sic aoristus recte servatus est VI. 65: N. ἡ αὐτὸν κα-

τας ἡ ση βασιλέα ἀντὶ Δημαρήτου. εται οἱ ἐπ' Nγινήτας, vel 133 ψὰς, ἡ μή οἱ δωσι, οὐκ ἀπανας-ειν τὸν ρατι, ν Ubi quis ferret κατις aut διδῶσι Simile vitium est IV. 156:Τὸν δε πρότερον ὀντα μέων δε ἀτην μεις παρας--ωθα υτω, ως ἐπὶ G1δαμους ἔτι ἀνθρώπους ρατεύσασθαι Lege τρατευσεσθαι. Sic recte legitur V. 11I ἐγὼ γαρ τοι ποδέκομαι μη μιν ἀνδρὸς ἔτι γε so1δενὸς ηινεσθαι ἐναντίον Polycrates,

III. 124, filiae ἡπε σε, ἡ σως πον-ων πολλών ρων κρινον παρθενεύεσθαι Usus est Polycrates ipse futuro et dixit παρ ἐνευσεν non παρθενε ει unde sequitur Herodotum dedisse παρθενεύσεσθαι Ultimi libri capite 41 Artabaetus dieitur haud ita diu ante proelium apud Plataeas Mardonio suasisse, ut cum universo exercitu Thebas contenderet et mitteret in omnes partes Graeciae, qui pecunia et pollicitationibus primm rim in quaque civitate vim corrumperet, καὶ ταχέως σφέας

παραδιωσειν την ἐλιυθερίην μηδε ἀνακινδυνεύειν συμβάλλοντας.

duis dubitabit corrigere ἀνακινδ εύσειν quis nescit oraculum Croeso datum μεγάλην ἀρχην μιν καταλύσειν , ut est I. 5 et si Capite 53 est καταλυσαι, commendatum a codiciabus scilicet. Post pugnam ad Plataeas nescio quis adit ausaniam eumque hortatur ut Leonidam ulciscatur, Μαρδόνιον ἀνασκολοπωας; fmpe δοκέων καρIζεσθαι, sed unice verum est χαριέεσθαι, sicuti V. 30 legitur: κέω τὸν ανδρα ποιμειν et V. 55: δόκεε την βασιλητο τῆς Μιλήτου παιρεθωεσθαι. Sic IX. 10s, quem locum iam supra laudavi, Xerxes imprudens

Darii uxori promittit se ei nihil quidquid petierit non daturum, παν μῶλλον δοκέων ἐκεIνην αἰτῆσαι. Nihil profuit hucusque Herodoto quod in odice Arch legeretur αἰτ-εσθαι. Graeci ad Artemisium, VIII. 2, οὐκ ἔφασαν, ἡ μη o Λακων ἡγεμονεύη, Ἀθηναίοισι ψεσθαι Itidem oristo pus est et legendum ἡγεμονευσν. Non opus est exemplis praeter ea quae

iam attuli si quis adhuc dubitat, vereor ut ei possim persu dere conferre tamen poterit VIII. 6 et IX. 0. In pugna ad Salamina Graeci sibi videre visi sunt mulierem milites adhortantem eosque his verbis increpantem, VIII 84 's δαιμι-

34쪽

um, κέχρι μου is πρυμνο ανακρούεσθε Barbare dixit aut dixit quod debuit ἀνακρουσεσθε. Ultima observatio huius generis proderit VII. s. Superbum dicium est Xerxis ad Pythium μὲν γαρ καὶ τους -σερας τῶν παΩων ρυεται τα ξεινια του δὲ δή, οὐ περιέχεαι μαλιτα, ἡ ψυχρο μιω-αι. Repone suturum ρύσεται, quo rit,alibi legitur et I 86. Vitiose editur V. 104 ἐπουόρκεε προσκατήμενος. Usus et ipsa rei natura docent de obsidione unice in usu esse compositum περικατήμενος, s. V. 126. I. 23. 28. VIII. 111. IX. 1. Phraorti περικαομέναν ipsam Ninum, urbem ingenti circuitu, μῆλθε Σκυθέων ρατός, ut est I. 105. Longe aliud est προσκατῆσθαι, quod aciunt exsules Graeci regi Persarum,el. I. 4. Tandem προκατ-θαι nihil est aliud nisi meri, VII. 172, VIII. 56 IX. 106. Neque igitur II 157. Psam milichus Azotum urbem προσκατη μενος ἐπολιόρκεε, sed περι- Narratur capite ii quinti libri quomodo in pugna Cypriorum contra Persas, duo populi se cum Persis, prodita patria,

eoniunxerint γινομένων δὲ τουτων κατυπερτεροι μανδει Περσαισων Κυπρέων. Iam conser VI. 110 προσγενομένης δε του πολεμάρχου τῆς γνώμης et VIII 156 τούτων προσγενομένων κατ-πιζε εὐπετέως τῆς θαλασσης κρατμειν et senties verum esse

προσγινομέ νων.

Venimus nunc ad librum sextum ubi capite 3 quaedam abundare videntur. Πλανεομενων δὲ των Λαμψακηνων is τοῖσι λόγοισι, ἐθέλι τὸ ἔπος εἶναι τό σφι ἡ πεαψεν ο Κροῖσος, --τυος τρὸ πον ἐκτρlψει v. Tria postrema vocabula ex proxime antecedentibus invito Herodoto repetita sunt. Capite 45 composita verbi δέκομαι confusa sunt. Seilicet eredere est δέκεσθαι vel ἐνδέκεσθαι , quod utrumque innumeris locis legitur. Quae Aegyptiorum sacerdotes, alii Herodoto narrarunt, etiamsi quam maxime absona sunt et absurda, fideliter reser omni addit tamen ἐμοὶ μὲ, οὐ πις λέγοντες aut sertasse saepius etiam καὶ οὐκ ἀέκομαι τὸν λογον οὐκ ἔγωγε ενδεκομαι Ηρῶανὸν καλεεσθαι πρὸς βαρβαρων ποταμόν, inquit Herodotus lI. 115. Si quis autem alteri persuadere conatur ut aliquid faciat, alter ἐνδέκεται τον λόγον aut οὐκ ἐν δέκεται, quod Latine recte veries per obtemperaι Qui senten-

35쪽

tiam dicit, γνώ ν ἀποδεωυται. Quem si quid attente et diligenter audiat dicentem, is αποδέκεται ἡ γνώμεν, sed, ne incertum utrum obtemperaturus sit nec e Binc rectissime Coes, IV. 7, suadet Bario regi ne solvat pontem, quem in Istro flumine fecerat, πυθόμενος πρότερον εἴ οἱ φαον - γνώμην ποδέκεσθαι παρα του βουλομένου ἀποδε κνυσθαι. In magna autem exemplorum copia tria sunt quae repugnant. Primum legitur VI. 45 μέγιςον θωμα ἐρέω τοισι in ἀπολεα,μένοισι Ἐλλή- Περσέων τοῖem πτὰ 'o νεα γνῶ ν ἀποδιε ανθαιως χρεών - μοκρατέεσθαι Πέρσας Malim δεκομένον G. Vitium prorsus contrarium est VIII. 141 'ΕπB- ῶν ἐποisis,Dδεικνυμενοι τοῖσι Λακεδαιμονέοισι την ἐωυτων γνώμην.

Haud scio an aliis etiam mirum visum sit, quod docemurri. I, reges Lacedaemoniorum et aliis de rebus iudieare καὶ Γών δημοσιέων πέρι. Viarum curam vix tanti habebant Spaditani, ut eam regibus mandarent. Eorum dignitati aliquanto convenientius erit iudicare προσόδων δημοσιέων πέρι Vide vel eapite 5 quomodo novus rex Mυθεροῖ οτις τι Σπαρτιητέων τῆ βο-λέ i μοσίν scpειM. Ipsum vocabulum invenies II. 10 vel III. s. Nimis lepidum est quod amarati mater dicit VI. 69: Ἐκ

δὲ νοέορβων αὐτιν τε Λευτυχῶν καὶ τοῖσι ταυτα λέγουσι Lκτοιεν αι γυναῖκες παῖδας. Apage extremum vocabulum: Lκτειν hac ratione absolute ponitur, cf. III. 65, VI. 139 IX. 93. VII. non probo κατατρεψάμενοι δουλους ἔχομεν. Mei de more κατατρεψάμενοι κομιεν, non adiecit δουλους. Sic paulo infra: ἔχομεν δ' αὐτῶν παῖδας καταςρεψαμενοι. I. 28: παντας ἐωυτῆρ χε κατατρεψαμιενος ὁ Κροῖσος 1. 3 'Αςυάγεα κατατρεψαμενος εἶχε, quod recurrites. 75. Eodem capite o legitur hoc σύ δὲ παντως ράτευμα ἀνάξουις - τὸν Ελλαδα. Verum hoc dicitur ξεις. Ne cap. XII. est μετα ἡ βουMυεαι ρατευμα μη γειν - την Ἐλλαδα. Contrarium vitium est II 15, ubi e Cod Areli. re-eeptum vellem μον οἱ Ελληνες αναιρεθησονται pro ιρε εὐ

σονται.

Capite 1 haec sunt verba Xerxis ad ersas: ς ἀεικέ ρα ἀπορρῖψαι ἔπεα ἐς ανδρα πρεσβυτερον ἡ χρεων. Postrema duo vocabula tum ambigue dici sunt, nam videntur spectare quod

36쪽

proxime antecedit πρεσβύτερον, tum iis facile aremus. Vide quae dixi supra ad I 133 de hoc usu comparativi Librarius, qui hoc non capiebat, locum interpolavit. Interpolatum quoque est VII. 40 ἀναμὶξ οὐ διακεκριμένοι. Non solum adv. ἀναμε sine interpretatione recie legitur sequenti capite sed etiam e IX. 52 ubi ἄνδρες ἀναμμιιγμένοι dicuntur, patet vocabulum suisse huic rei proprium et solemne VII 52 ἐκ τούτοισι ἡ ἄσα Περσικὴ τρατιὴ ἐγένετο δι--ψθεῖραι καὶ περιποιῆσαι. Rei natura suadet ἡ περι-οιῆσαι. O iunctio κα hoc loco non minus ridicula est ac si quis contenderes legem Laoaedaemonios iubere ἐπικρατέειν καὶ ἀπολλύσθαι, VII. 104. In eoensione populorum, qui Xerxem in Graeciam secuti sunt , nominantur quoque Sagartii, VII. I, qui ἐπετετάχατο ἐς τους Πέρσας Sed verbo composito locus non est 'egendum est ἐτετάχατο . sicuti recte est VII. 21 et i δε----χατο : VIII. 1 et 66 ἐς ναυτικὸν ρα- ταχθέντες IX. 44 ἐς φυλακας ἐτασποντο, cet. Aliud est in re militari ἐπιτασ- σειν ; vide v. c. hoc verbum in vicinia VII 'Αραβιοι δὲ

ἔσχατοι ἐπετεταχατο, τε γαρ τῶν ιππων ούπι ἀνεκομ έν- τας

καμή λους. Supervenit aliquis qui memor eorum, quae legerat L 80, satis inutilem explicationem addidit: υςεροι ἐρεταχατο, ἴνα - φοβεοιτο τὸ ιππικῶν Sed επιτασσειν non solum imper torum est sed omnium, quorum ius est in alios : iubere est επιτάσσειν I m sive τασσει τινά. Defungar uno exemplo. Arbitri electi ut Mileti dissensiones civium componerent, V. 25, τους αλλους, -ἰους τους πρὶν ασιαζοντας ἔταξαν πεμρεσθαι capta Babylone III. 155 Darius ἐπέταξε τοισι ριοέκοισι ἔθνεσι γυναῖκας ἐς Βαβυλῶνα κατιτάναι. in intelligitur serri non posse quod est IL 24 τους λιθους ἐτέροισι ἔταξε ἐκδέκεσθαι Soloecum hoc erit, donec rescripserit: πέ

ταξε.

Itidem praepositio periit ΙΙ. 11sci κως πλησθέντες νύκτα αὐτου ἀγάγοιεν. Lege διαγάγοιεν, nam ΔΙ et ΑΓ vix di

serunt.

Capite 132 recensentur Graecorum populi οἱ τον βαρβάρ πόλεμον αειραμενοι. Hi autem ανταειραντο, nam Xerxes αεψατο.

rium hoc discrimen est et numquam violatur es. VIL 101.

37쪽

βασιλέ' ἀνταειρόμιενσι. Idem hoc Valet de ααπεσθαι του πολέμου

et ανταπτεσθαι, τασσεσθαι et ἀντιτάσσεσθαι, κατησθαι et ἀντι- κατῆσθαι ἀπόλλυσθαι et ανταπόλλυσθαι, αποκτείνειν et ἁν--ποκτεIνειν et Semel observavi in talibus praepositionem male

additam. Bis rectissime legitur ἀνῆγον καὶ αυτοὶ τας νέας, VIII. 13 et IX. 6 nihil hoc differt ab ἀντανῆγον τα νέας.Sed pessime utraque locuti in unum coaluit αντανῆγον καὶ αὐτοL Quid est bis dicere idem, nisi hoc est Reponendum videtur ἀνῆγον. Nollem seriptum VII 154 οὐδεμέα πέφευγε δουλοσύνην πρὸς

'Iπποκράτεος. Immo vero hoc fecerunt omnes, sed nulla πέφευγε. Sic III. 1 Καρπήμνιοι διέφυγον δουλοσυνην πρὸς Περσέων. egesistratus IX. 57 διαφυγὼν ΛακιδαιμονIου καταψευγε δε εγέην Contra IX. 27 recte Athenienses glorian. tur se solos Graecorum recepisse Heraclidas φευγοντας δο

Recurrit perpetuus sere librariorum error VII. 152 'Eγὼ δὲ ὀφεIλω λέγειν τα λεγδμενα, πεIθεσθα γε μιὲν παWrμασι ὀφεIλω. Rescribendum est μήν, neque magna exemplorum copia deterrebor quin idem saepius faciam. Recie legitur II οὐ μὴν οὐδε nulla idonea causa est cur retineamus οὐ μὲν οὐδέ, II. 142 IV. 205. I. 72, VIII. 130, IX. . Ne apud Homerum quidem metrum describentium licentiam coercuit: ecquam auctoritatem iis tribuemus ubi in iurisiurandi sermulis interponunt suum si μὲν et οὐ μεν, pro genuin si μήν et οὐ ut Corrigo igitur II. 1 f. III. 4. 155. IV. 154. V. 3. I. 4. IX. 1. Bidieulum emblema inquinat elegans dictum VII. 1 5. mgati ab Alexandro Macedone Graecis συνεβούλινον παλ ασσεσθαι μηδὲ μένοντας ἐν τῆ ἐσβολη καταπατηθηναι etro του τρατο τοia ἐπιόντος, σημαIνοντες τὸ πλῆθος τῆς ρατιῆς καὶ τας νέας Quasi hoc lectores docendi essent, quid sit καταπατηθῆναι. Neque est in hac re inusitatum vocabulum, s. VIL225. Persarum naves VII 188, ad Sepiada partim ἄρ με ομπρὸς ii partim πρόκροσσαι ὁρμέοντο ἐς πὀντον καὶ - ὀκτώ νέας Navis in portu mes ἐπ'Ἀγκύρας numquam quod scio

38쪽

Σπαρτιηται, να τουτους ὀρέοντες οἱ αλλοι συμμαχοι τρατευωνται.

Vide ex his exemplis quam necessarium sit ἐς τουτου IL 78 ἐς τουτον ορέων πῖνέ τε καὶ τερπευ IL 14 ἐς ἐμέ τις ορέων εὐσεβM Dou. Sic quoque legitur Dβλέπειν et αποβλέπειν ἐς VIL 155 140. ΙΙΙ. 7. Quin etiam ικνυς ἐς τουτον. VIII. 114. Quod de Solone dieitur, I 51, ο τα παρεόντα γαθαμετεὶς τὴν τελευτην παντος χρήματος ραν ἐκέλι- , hoc quoque probabiliter corrigemus ἐς την τελευτήν, os inprimis i cos quos e secundo libro laudavi. Qui solus Spartanorum, qui cum Leonida suerunt, superstes fuit Aristodemus, VII 251, is non ἔνεῶος la ὁ τρεσας 'Αριτόδημος καλε μενος, sed αποκαλευμενος, s. IX. 20. Praeterea nomen proprium expungendium est arguit quod non vocabatur ὀ τρεσας 'Αριςὀδημος sed 'Αριςολμος ὁ τρεσας, ut eum scilicet ab aliis eiusdem nominis distinguerent. Ultimo capite in nota re legitur: τὸν κηρὸν κνα κελεύουσα. Herodotus dedit ἐκκνα eodem modo quo paulo supra dixit

τὸν κηρὸν αὐτου ἐξεκνησε.

Haec sunt verba Thessalorum ad Phocenses VIII. 29: μῖνυποδεκόμεθα ἡ α ε πιέντα Ἀπὶ τὴν χώρην ποτρωειν. menda τὸ ἐπιὸν τα, collatis VII 159 ἀνέσχοντο τον ἐπιόντα ἐπι την ρο utarim. ΙL 157 τὸν γαρ ἐπιόντα - τὸ ν 'Eλλα παντως κου πυνθανεαι, ἔτι Πέρσης νὴρ μέλMι τε VIL 17 ἔδοξε δέκεσθαι τον ἐπιὸν τα ἐπι τὴν Ελλαδα , cet. Neque de solo Xerxe sic loquitur, sed etiam Scythae Darium repulsu ri, IV. 118 αντιαζωμεν, inquiunt, τὸν ἐπώντα. Credibile est V. 15 etiam non legendum esse: Οι vi δὲ Παlονες αν ἐτολμοι τὸν Μεγαβα υ ρατον ἐπιόντα ἐρύκειν, sed vocabula Μεγαβάζου ρατὸν elicienda esse. Capite 2 octavi libri legitur sicci μεῖς φών, ως ἔχομεν ἀναλαβόντες τους οἰκέτας κομιευμεθα ἐς Σῖριν την ἐν 'Iταλ- , ἔπερ μετερ τε ἐς ἐκ παλαιου ἔτι, καὶ λιγια λέγει π

39쪽

ἡμέων αὐτὴν δεῖν κτισθῆνm. Haec sana iudicabo sic emendata: ἐκ παλαιου. ἔτι δε καὶ κτε. Finem faciam corrigendo IX. 27 ἐπιςαμεθα θυνοδον τήνδε μαχης επεκεν συλλεγηναι Lege συλλο ον τόνδε, sicuti est ΙΙΙ. 73. Συνοδος contra recte legitur in oraculo IX. 43. Harlemi, d. 2 m. Dec. 1854. S. A. NABER.

HORATIus egi Suι. I. i. 3 vlgg. Eua'. 1853y: Nec, quod avus tibi , MAEcκηάs V maternus sui atque olim qui magnis legionibus imperitabant, paternus

40쪽

Conι--ιur omnem III 578.)mργον οὐδὲ, ειδος, ἀεργείη δέ τ' LMος Verissimam prisei poetae sententiam recordatus vix vereor, ne quis mihi obiiciat, in sutilibus pessimaeque notae emendandis scriptoribus oleum et operam me perdidisse. At expertus scio, idem, quod mirifice eum alliciat et suspensum teneat, qui in legendo et emendando occupatus est, non eandem iis parere iucunditatem, qui eius inventa legentes perlustrent. Atque monuit me vir, quo non habeo quem pluris laciam et magis diligam, cuius consilia libentius audiam et sequar, cavendum esse ne illis, quas habet ipsum emendandi munus inventionum dixerim, illecebris irretiamur quibus si praecipites nos demus, fieri posse, ut longo eius generis scriptorum usu hebetiores facti non amplius persentis- eamus, quanto intervallo ab iis distent, qui sententiarum gravitate praecellentes, suavitate persus et gratiis, omnibus omnino orationis luminibus fulgentes et distincti, tamquam rite cogitandi, bene dicendi scribendique exemplaria hodieque merito praedicantur. Verissimum profecto est, quod ille me monuit. Mirifice nobis ipsi placemus atque aliquid effecisse nobis videmur, si unius e Grammaticorum filiis μελετήματα a librariorum peccatis vindicavimus. Utilissima sane res est, nobis saltem utilissima, qui ea ingenii exercitatione instruimur atque paramur ad graviora nobilioraque certamina. Illa demum, quae inde

nascitur est vera laus, καὶ ρ τι καλὸς ουτος καὶ ἀειονικότατος εὐκλείας ἀγών τε καὶ στέφανος, neque eo aspirare nec

escendere potest, qui totum se illius generis scriptoribus dedat, μικρα καὶ δουλοπρεkii φρονων καὶ ἐπιτέδευω πα, ολον - βιον, ut iterum ossi' verbis loquar. Qua via ad istud scriptorum