장음표시 사용
121쪽
l uod ea videlicet exclusio ex iutriusque Reoni usu esset sutura. Id utique dare anus, i sua utrisque servarentur iura. At penes Hispaniana manent tona , clPrincipatus, ex quibus Reginae dotem constitutam oportuit; illud prosecto pertum kperspicuum est, ex Gallia incommodis Hispaniam sua comparare commoda. Neque adeo id fit ex communi utriusque Imperii usu, quod in unius quidem utilitatem, in alterius cedit injuriam. Callide quidem, Mastute Contilium Hi-ipanicum propriae utilitati, ciebus suis voces accommodat aequabilitatem juris id vocat , in cauo summa est iniquitas ollua
e uiu Galliae suturum fingit , quod ei
niaximo est detrimento. Hoc longe qui dem verius, nihil magis in utrius lue m- perii perniciem fieri potuis e quam illam Reginae Christianissimae exclusio finem Nij ii enim inter potentastimo Re- ges ictum foedus potest arctiori vinculo adstringere, quam justitiae, aequitatis ratio. Nihil contra est, quod magis il- iam societatem divellere, iacem tur bare queat, quina iniqua illa renunti itio, quae haereditaria Regnorum jura patriis sincita legibus evertit. Qiiamobrem communi utilitati pessime ab iis consill tum fuit, qui ut H sipaniam Reginae poliis au rerent, hoc pactum induxere , ex quo nihil aliud quam summa rerum IKrturbatio , .uella orbi Christiano
122쪽
11 Reginae Chrisianissimaejura
luctuosa manare possunt nisi forte in
melio tem mentem ii mutentur, qui au tiliores hujus pravi consilii uere, atque ad sanitatena, si modo possint, convertant hoc malum. X. Restat ut quam renuntiationi praemu-Q arta ratio nierunt causam ultimam breviter attin-ς ς i R garitus , magis ne praeteriisse eam videamur, quam ut res disputatione egeat:
quando ex Catholicus vivit, diutis ii me hujus lucis usura fruetur , si Regin Christianissimae votis annuerit Deus. i. quidem non satis Hispani sibi is lis videntur constare. coue enim consentaneum
est ut quo foedere, quo instrumento Galli mispani arctillima societate cujus matrimonium vinculum est , cum animo , tum corpore in utriusque sui Principis persona coniunguntur, eodem
tamen utramque Sentena consociari non
poli caveatur. Quid obstit quom in iis
utriusque Re ni coronae in unam possimi coalescere, ii quae illa gerunt sacra capita in unum conveniant 8 Nec vero quicquam affertur cur illa tibi invicem adeo in sta in t Imperia, ut nulla ratione sinati cons clari possint. Cedo, ubi est illa contrarietas' Neque enim inter Urbeque Provincias tam acerba potest esse disia sensio. An sorte adhuc iraeis ipsis animis vivunt, nec bona fide in gratiam rediere
sed ea perfidia suspicio omnino remo'
123쪽
in Dacatum Bras antia, cte. Irnda. An ignoramus quanta olim inter iutramqtie gentem concordia suerit Quem enim sugit Gallorum auxiliis ex acto Hisipania uitis Sarracenos uena non moveat sacrum illud solennes, non modo inter Carolum V. Galliae Regem o nomine Sapientem , atque Henri- in II. Castellae Principem, cujus eri stirpe, qui nunc Hispania praesunt Re- es sunt oriundi, sed etiam inter singulos egia utriusque homines foedus olim sancitum , quo ut frater fratrem , ic Gallus Hispanum vicissim adjuvare tene-
retur. An non h. cc sunt interea sentest nutuae benevolentiae, concordiae clarissima monumenta
Neque id nos sallit qu. in haec late pa- eant Imperii, Regionum Provii clarum varietate sed ea quidem magnitudo nihil obsta e posset quominus , Di- vina ita moderante providentia , membra, velut disjecta sanguinis naturae jure
in unum corpus convenirent. Nec tum
rationes illae quantumvis speciose, vae - que facillime in contrarium duci possunt, plus essent ponderis habiturae, quam na- aurae leges omnium Gentium consensu comprooatae. Quam enim habet ratio- nem communis hominum vita adaugen- das opes facultates procliviorem, aut magis usitatam, quam successionum
viam, quae ut brevissima, sic est omnium longu
124쪽
x I Reginae Chrisianissimae iura
longe justis times Aut ex quo sonte potius manant illae successiones quam ex connubiis massinitatibus' Quod si replicare nemoriam temporum velimus, rerum gestarum monumenta scrutari,
jam diu esse ex quo Regia utraque domus sibi mutua est assinitate coniuncta, reperiemus Ludovicus VII Rex Galliarum anno millesimo centesimo quinquagesimo secundo uxorem duxit Isa-
bellam Alphonii V. Regis Castellani filiam. Cum quinquaginta interfluxissent
anni , nempe anno millesimo ducentesimo primo Blancha Alphon si VIII. Regis Castellani filia nupsit Ludovico VI Q. Philippi Augusti filio Anno itidem millesimo quingentesimo tricesimo Franciscus Laleonoram Caroli V. Imperatoris brorem in matrimonium accepit. Nullum exclusionis vestigium in his impressum connubiis apparet. Cuna Anna Austriaca, quae nuper ex hac vita in meliorem excesti , Ludovico XIII. selici memoria nupsit , tum primum haec renuntiationis conditio dotali instrumento adjecta bit sed quod se me factum est, de antehac numquam, id in exemplum trahi non potest , nedum instar legitima consuetudinis obtinere. Neque id nude quid factum, sed qua causa factum sileri , intuendum Ratio vero in promptu est , cur Anna Austriaca, quod ante hoc tenapus
125쪽
umquam usurpatum sierat, regnis Hi-paniae renunticaverit: tum enim Gallia,
ita Hispania mutuo inter se, duplici nutiarum foedere jungebantur Elisabetharanciae Philippo I V. Hispaniarum , i- ut Anna Austriaca Ludovico XIII. Galiarum Regi nuptum data est. Cumque: lilabetham Lex alica a Regno Fran-ziae excluderet, quo utrobique eadem es varetur aequalitas, id ab Hispanis po-ilatum est, ut Anna Austriaca, quae sutura erat Franciae Regina, avitis itidem Regnis renuntiaret. Vehementer quidem huic novae conditioni a Gallis reclamatum vix tandem id Hispanis con cessum fuit tametsi nulla tum erant Annae Austriacae quae ita uia cumque illii Tratres , de plures ex iis forent nepo- tes , procul aberat ab omni spe successi nis nec certe ulla ab inito matrimonio
ad eam venit haereditas. At Reginae Christianissimae alia longe causa est cum enim renuntiavit , tum Principatus exstatris morte jam illi obvenerant. Est ' igitur illimile totum neque adeo exemplum illud, quod ex omni memoria solum est , Hispanis favet, aut X- clusionis aequitatem probat. Tum enim ut diximus duplex velut reciproca sui utriusque regni assinitas data Hispanis , simul, ab iis accepta Regina quaeque plurimum adversus no-
126쪽
ii L Reginae Chrisianissimae iura
maxime confirmat, hoc inter Annae lariae Thereliae xclusionem interest, quod haec delatae S acquisita successioni renuntiaverit cilli us nullum esset quaesitum , nullam ea cerneret haereditatem nullus ei obvenisset Principatus. Sed neque ullo satis idoneo postulat exemplo demonstrare apud Hispanos, Anglos, Scotos, Suecos, aut alias denique Nationes qua foeminas a summo Imperion OneX- cludunt, his succedendi in regnum jus parenuntiationis ereptum unquam suis se Ferdinandi Hispaniarum Regis tres Filias, Philippia quatuor, Caroli V. diras, Philippi II. ut alios omittamus, itidem duas Filias externi Principes duxerunt, nullo unquam interposito renuntiationis pacto An quisquam est qui ignoret, quot Principatus, quot Regna connubiis, assinitatibus in domum Austriacam confluxerint' Quem fugit Hispanicam Monarchiam non tam armorum, quam successionum, quae ad mulieres delatae sunt jure in tantam molem excrevisse minc scite, quicumque in eam sententiam cecinit,
Belugerant alii, tu felix Austria nuD. i. A nobi quidem videtur renuntiatio
Quae in or pactum mentitis coloribus exutum ; '' '' simul tuae illi adjunctae fuerant causa , ut larvae quaedam, vana justitia ludibria detractae sunt proximum est ut quae
127쪽
psa in i lituit vitia persequamur. Et
rimum illud mirari satis non postumus an renuntiationem , in qua elaborandam ne studium suum , industriam , ixi litissimae politicae artem Hispanici Consilii Administri posuerunt, ab istamen qui tantae rei conlicienda non habuerunt potestatem esse constitutam. eoamus enim illam exclusionem utrius-tque Regis imperio factam suille Legatia quippe eges, quod saepe diximus, in
mandatis dederunt tum ut pacem componerent, tum ut ungerent assinitatem.
Quae Cardinalis Mazarinus a Rege Christianissimo habuit mandata , ut rebus ipsis,sic temporibus divisa esse jam non siemel monuimus. Distincta quoque, ie-iarata Ludovicus de Haro a Reo e Cathoico accepit diplomata , di v. iiiii annii 6 9 contignata. Nihil in iis de exclusione continetur; nec Hispaniae Legato imperatum , ut hanc renuntiationem exigeret, aut Cardinali permissum, ut ei consentiret. Utrique data quidem est potestas, ut quae ad pacta dotalia, quae addoarium spectabant, una statuerent; at nihil onmino de renuntiatione, vel eX-lclusione mandatum. Cum itaque pactum illud renuntiationis ab iis qui potestatem non habuere, initum fuerit, in ipsi con- entionis forma id vitii haeret, quod sanari nullo modo potest. At enim
128쪽
116 Reginae Chrasianissimae iura
Atenim generali illain solenni clausula, qua Legatis quae piis e re communi, fide sua facienda viderentur , amplissima gerendi potestas concessa est
hoc etiam renuntiationis pactum continetur. Ne illud quidem suturum arbitranuli , ut Hispania Consilium hac perdiri:sma utatur defensione. Quis enim est nisi idem juris civilis expers, legum plane ignarus, qui nesciat generales clausulas ad ea tantum quae mandatum , aut procuratio expressis verbis complectitur, reserri oportere manc enim ha bet vim illa sormula, ut qui mandata gerunt, quibus visum fuerit coiulitionibus, de rebus ipsis quas in mandatis habent, pacisci, non ut novas possint, minopi-1 natas clausidas intexere . Quod ii de tefalia de cierint, plus tibi tribuunt , quam leges bent restri sae perna ittunt. Procurator enim, cui es t es; totius rei administrandae libera S gene
ratis data est potestas, alienare quicQuam, distrahere , tuli speciale mandatum Paris. M i. accesserit , legibus omnino prohibes o gi turb. Par una est ratio ejus qui alte- neu itor ius negotia gerit mandato generali in- totorum o structus cnim non potest ullus qui mandavit , jura imminuere aut sine strandae da mandato speciali jusjurandum alicui de-x is Π, ς' ferre aut cum debitore sic transigere, uxqu mobi- is cuius vice fungitur, dispendium aliquod
inimobiles, vel servos alienare potest sine speciali mandato.
129쪽
patiatur' Id pi una cum ratione, tum iu generali non authoritate confirmat Clemens V quod contineri non satis aequum videatur ut res gravio ζ A .h. . di quam quae in ipso mandato sunt explicatae, minuendi ueneralis clausulae obscuritate involvan istar'
turb. Eadem pene ratione utitur Felinus τὸ is monis cum negat ea qua reticentur, plus habere .deiransis f. momenti oportere , quam quae iii ixi eralitate
verbis concepta sunt'. His si latitur O tali graviora varruvias,oui sapienter observat generales illa clausula ex solenni potius, Musitata quam in ipsa Notariorum sormula quam ex rum qui ' mandant, voluntate depromi neque ς in O.8,is bi . in habere ut speciale mandatum indu e Quandono . In eadem quoque sunt opinione: μ' μ' si Montalvus, Gregorius Lopes,qui leges ponderosiora Hispania suis commentariis illustrarunte ς p . Ac demum ne in congerendis testimoniis ab in longiores limus, constans est xlirmio dat his quae milium Doctorum sententia, genζr ἰς h. bis clausula mandatis adjectas ultra re quae damnumve frcu uentius, urpantur , quaeque naturali ' ne anti
quadam cognationem quae mandantur, dicta eluuia sunt conjuncti, nequaquam Xcurrere sula genera-
Quod cum in omni conventionum pene
majoris sunt momenti 5 magis e re 'ξ ' ''
communi valere debet Quid igitur ZAn oluntate illa renuntiatio de qua nunc agimus, exprimitur,
non habet cam vitri,ut speciale mandatii in inducat. V. r. resol. 55. 3. .6.4M 3. I. 9. tit e pari. 3. de la . parti -
Generali mandato quaerendi maliti filiae , non fieri nuptias, ra-uis cst itaque dei nonstrari patri personain nubeas neccilla in L .gemrali. diritu, Vt.
130쪽
mandati illud vertitur ut interim
nee melior causa mandantis fieri possit, inter-dina etiam melior, deterior numquam L. D. Mandati.
11 Reginae Chrisianissimae jura
quaeque non alicujus haereditatis cessionem, aut aliquam bonorum alienationem , sed rerum omnium, .Principatuum abdicationem, atque aeternam quodammodo exclusionem complectitur citra ullum speciale mandatum essci potuit' Et quidem hoc genus renuntiationum ulitatas connubiorum pactiones aut societatis virum intervi uxorem ura non
attingit Aliud quiddam longe est ab iis conventionibus, quae solent usurpari ad jura cum quaelita, tum sutura id pertinet ad Imperia usque, si incipatus se tollit;
tantum denique affert detrimenti, quantum ullo aestimari pretio possit. An illud quisquam induxerit in animum, amelle eneralis, tacitae cujusdam clausul. vim, ut rem adeo uri, legibus, laturae alienam Mandatarius possit exequi, eum qui mandavit in id adstringere, quod conceptis verbis in pla procuratione nullo modo continetur Praesertim cum id iure civili sancitum usu publico receptum sit, mandantis causam fieri melio rem interdum poste deteriorem non posse . Potuerint Legati quae ad dotem, doarium solutionis diem pertinent, quae que in dotalibus instrumentis usurpari olent, arbitratu suo cavere, augere, minuere sed qua illi authoritate, aut liliae Reois jura naturae,aut Principi delata iam Imperia dc spem omnem successionis in