장음표시 사용
101쪽
ium ualum Arabantiae, sec. 893uod isibi eth penitus incognitum Z Quod
ii is qui in discrimen vociitur, propriae gitu celaesentioni renuntiare non pos-st, ut videtur doctissimo inter Hispanos
criptori an dubitamus quin ea quae ad ἰ seraturam contractus pertinent, ut justixi b., j. . , Una fid s libertas, cognitio, conssensus lenique ab eo nullatenus possint lepara- , cum ex earum rerum complexu omnis contractus perficiatur, quae ii delitat, nulla potest stare conventio Absurdum sa- ne inutile reprehendendum, pa-
cito vim Lauthoritatem tribuere , iis detractis quae cogitatione magis,'nim re
ab eo secernuntur. Quid enim a is com tra naturam contractus, quam ni scitia,
vis, metus, mala fides, raus injustitia r Potestne ipsa ignoratio ullius conventio nis esse uti latilentum Quid hoc aliud , qtiam res natura copulatas, opinionis rrore divellare, mira sibi maxime re pugnant, conjungeres Cum enim Regi- na e iis quae non novit, paciscitur, id habet hanc, ut opinor, sententiam, ut actioica sit legitima quae vacat justitia iit inlcera, nec fraudis expers ; libera, coa- cum cognitione timui errore
conjuncta. AN expectamus dum aliam quoque .
subjiciant clausulam , qua Serenissima sexto, ne V
Infans , velit nolit , jura sua repudiet: ' - ta ac ne illa quidem sormula fuit prae renuntiau..
102쪽
so Vin. Ciarisiansi I. Iura termissa. Id enim visium est Hispanico Consilio, ut molestissima diligentiae perversitate pactum illud firmaret simul
subverteret. Res igitii ita fuit consti, tuta, ut si non renuntiaret, nec ratum, ,haberet Serenissima Infans quod inter, Legatos convenerat, ipsa renuntiatio, ratiliabitio vim iam nihilominus, sartirentur, atque ut in praesens sectae haberentur. Haec dotalis instrumenti verba protulisse satis superque suerit; neque argumenta nobis ouirenda fiunt, qui-Dus tam ab ii darefellantur. Quid enim cum iis disseramus, qui pactum consensia destitutum valere contendunt Id saltem
di Timulatum ab Hispanis oportebat, Principem suis bonis vel invitam spoliari, neque illud publicis monumentis prodere necesse suit, quod in Reginae animo , oculis, vultu denique satis descriptum apparebat. Verum hanc illis habemus gratiam , lubit non ex occulto, non
ex inlidiis, sed aperte iandide hac in re egisse videantur. Quod si enim Reginae sua persect a fuissent ura, si mentem, si consilium suum explicare licuisset, si Regis denique .patris imperio ausa esset resistere, nunquam huic consensisset pacto , quod in familiam suam stirpem,
gentem ita est contumeliosum. An tot Principatus haereditario jure ad se delatos
repudiaret An Regni Hispanici spem
Omnem abjiceret. avita imperia ab alienis
103쪽
Ill tum invadi e o animo pateretur, cum ipsa, vel liberi ad eam successionem: ex patriis legibus inascendi sorte vo- carentur e Engone in Regia persona omni
digna imperii spem Regni penitus cx- tinei am oportuit Quid . illa omnibus ingenita Principatus appetitio , illa imperii, gloriae potentia cupiditas in Regia. excelsa mente adeone oppressa S demersa suit, ut illius vim Maculeum non senserit ξ An voluntaria potuit esse illa renuntiatio , quam metus, quam Regis majestas, quam patris reverentia expres
iit Prosecto Parentis puro pectori altEi infixa veneratio, aut Regiae potestatis au- thoritas nullum libertati reliquit locum. Qua fronte, quo ore natris ussa, cILeois imperium potui stet contemnere Qtiam facile metus, so: mido, terror ipse cum summa observantia confunditur; ouam alte in animum pei retrat, eumque
tum maxime concutit, cum vix tenui se prodit indicio. Quamobrem id dubium non est, quin Regina Christianissima premente metu, Qui quadam , non libero voluntatis arbitrio jura sua, Principatus, siles omnes abdicaverit. Idque magis erit perspicuum si injuriae magnitudinem , atque,
ut loquuntur , enormem laetionem certo judicio Dratione ponderemus. Ne
que enim , ut scite, docte explicat
104쪽
terni rescindit renuntiatione in etiam juramento vallatana
quando laesio est ultra dimidium Qive major sive inino sit . Ita , quia di ius praesumitur in ea conditione adhibitus,ac oppressio quaedam sal
tiae iatris: alio ut non verisimile est quod tantae laesioni filia,
vel uxor consensisset. In cap.
Covarruvias ultra est illustrior nota,
qua dijudicare possimus , an pactio quae
patrem inter Se filiam inita est, ex paterna authoritate, aut filiae libertate fiu-Xerit, quam si haec magnum perpessa fuerit ex illa pactione detrimentum tum enim liquet vel cam deceptam, vel metu, aut vi coactam suisses nec omnino vale
re debet illa conventio. Hinc leges ipsae Hispanicae quo liberorum pudori, dc pa
rentum pietati consulerent, id genus pactorum inter patres uilias, nisi jam in matrimonio collocat author marito paciscantur , prudentillime iistulerunt. Neque aliis inter se quam benevolentiae, aequitatis, natura legibus eos devin- ciri voluere. Quidquid, inquiunt, pa-- trem inter ciliam ex causa dotis, aut, matrimonii convenerit, seu vidua, seu, nupta seu major, scii minor aetate suerit, o pacto minime standum est ni si s te cum nupta authore marito Pa- ciscitur tum enim pactum non rescin
oditur rili, quibun liquet iacere eam renuntia
tionem tot rationibus ac testimoniis explosam. Neque jam ullus est argutiis aut astutiae locus nihil circuitiones anfractu opus est non spe , metu, patris imperio , authoritate ducendus est Regiae Principis animus; sed rationibus argumentis docendi sunt homines
105쪽
Persuadendi. Quo autem id modo asse- Mentur Hi pani An iure civili, Mim pernoriis legibus pugnabunt nilutaque liui renuntiationi , vel exclutioni repta nat. An sorte ad jus Pontificium Bonifacii Decretalem consu-: gient Fatemur quidem quod ea Con-1iitutio contra iis civile renuntiationum pacta induxerit: si Leas tamen adhibuit conditiones , quae hic omnino deiide
rantur. Nam ut valeat renuntiatio, cum
fuit do a patre de bonis suis collata; cum sutura est , non jam acquisita sic celliori cum vi , metus , fraus omnisi procul abest cum grave damnum noti patitur quae renuntiat , neque id alteri nocet. In hac quidem exclutione , vel Gnuntiatione nihil horum reperitur sed contra sunt omnia. Quid ergo Anserte ad leges Hispanicas provocabunt At nullam Terre possunt eidem , quae id genus conventionum probet ux- quo a nobis mox adducta est , hujus . modi renuntiationes omnino condemnat. Accedit id quoque, Hispanos civili jure , ut communi uti idque apud eos obtinere, nisi quid sorte municipali jure aliter sancitum uerit. At sors
est ut personarum conditio , aut splendor, aut majestas huic faveat renunti tioni. Imo, nihil est quod isti conventioni magis adversetur cum Pater, tutor,
Rex, cum filia, pupilla d subdita pa-
106쪽
ciscatur; quod majus est, pater qui ex secundis nuptiis liberos procreavit tutor qui in rem suam auinor est, juna pupilla in suum commodum transigit Rex oui majestatis uigore, Latilitaritatis suae pondere vix ullum libertati relinquit locum Chiod si denique hanc volumus controversiam aequitate ipsa disceptatrice judicare, faciunt omnia cum Regina Christianissima jus naturae, quo filia suum patrimonium repetit, ac leges ipse, in quibus paratum semper est pupillis advertus tutorum injurias praetidium, maxime cum rationes suas, res bona, sortunas reposcunt.
Quid est igitur quod Consilii Hispa
nici Administros conturbet, aut in quo possunt obstistere An quod ex Catholicus filiam suam dotaverit ξ At nihil omnino ab eo proscctum est nihilis de suo vel dedit, vel pro milit. Qui iapotius sic filiam suam collocavit, ut materna et jura eriperet ut haereditatem quae ad eam ex ratris Balthasaris morte venerat, in se suosque liberos converteret. An exceptione pacti, vel initae renuntiationis utentur ξ Sed illa conventio ut coepta suerit , certe ad summam perducta non est, neque executioni mandata nec pecunia promissa sui adnumerata nec demum illa dotis pollicitatio
Regis Catholici munus sui , sed us
107쪽
iae Regina Elisabeth persolina sierat itis, impersecta quaedalai, non solida estittitio. Sed neque illud taceri ullo modo , aut riis pro dignitate dici poteli, hanc re nuntiationem nulli minus quam Regis atholico probesam utile. Id uevclexo maxime ci spicuum est, quod conditionem , cui pacito illigata erat, non m 'leverit, nec promisiana pecunia sui n- nam coiistituto tempore persolverit. Neque enim is erat qui dotem filiae, qui artem legitimam conferre, qui materna ei bona restituere omnino recusaret: te tam ingens erat ea Pecuniae vis quae intra sesquiannum tripartitis tempo- ribus a potentissimo Rege repraesicia ta-
iri non posset. Sed odiol illi de acerba sui semper ista conventio , quam stare non posse conditione defectam, eulcre intellexit. Quae quidem illi causa imit, ut nec ratiliabitionem, quae statim post initas nuptias a Rege Christianissimo, simul co Regina erat ex dotali in strumento facienda , postulaverit, nec ipse quam intra tricesimum diem mitterea tenebatur rerum actarum confirmatioinem in Gallias perserendam curaverit. Quo facile omnes perspicerent Regein optimum hac mente , hoc animo fuisse,
ut pactum illud sibi xstirpi injuriosum 'nguis pertinaci silentio injirmaret.
108쪽
Incredibilis quidam paterni amoris . naturae scessus qui antea in Rege pene obrutus ac dei nerius vidcbatur, vim suam tandem ex eluit, , mentitae politicae rationes perfregit Paterna itaque in filiam indulgentia conaniolus maluit pactioni pli deesse . promissa non facere, quam sanguinis jura pervellere: nc aliud magis idoneum huic malo remedium potuit X-cooitare, quam si pactum executioni non maiadaret illud e pietate ita, tapientia esse duxit, ut quae perperam acta berant, Mispanici Consilii ambitione expressa . perpetuo silentio damnaret ac longe illi fuit antiquius fidem quodammodo obstrictam non liberare , quam in leges publicas in naturam, in religionem ipsam offendere. Nullus igitur restat controversia locus nec quicquam occurrit, de quo ambisti possit: niti sorte an liceat impune violare Principes , quos Dei muneribita prae caeteris instructosin ornatos cerni
musci an illa Principibus magis quam
privatis Divina obesse debeat indulgentia. Hoc certe volunt leges , ut sit columis civium conjunct o quid est cur
Re res QPrincipes eadem uris societate non teneantur ξ Qua ratio patitur ut ab his, quemadmodum a tenuioribus, non
omnis prohibcatur injuria' Qui potest ergo talia iniqua stare conventio
109쪽
um illiid defendat , it tutor pu- illam omnibus fortunis vertit Pater dotatam collocat Filiam materna eia detrahit, quo in liberos ex secun matrimonio natos ea conserat , peni successionis in avita Regna cum iam , tum suturos ex ea nepotes dejicit ; ceptrum ad alienos, si sorte Regiae stir- iis liberi desecerint, praeter jura angui-
s, patrio mores trans seri Natam in quae nihil commertrit, exhaeredat;
quod caput est cum illa sic paciscitur, t jura etiam incognita repudiare , ii - ue nec dotatam , nec liberam cogat
omnino renuntiare. Hanc abdicationem
ii quis justam cile contendit, nisi quidius, quid aequum sit ignorat. Quid autemaum eo agas, qui sidci, ultiti. , legum,
liquitatis , juris cnique publici probat
His quidem rationibus fracta . onvicta prorsus videri potest illa reuntiatio. Quo tamen omnis omnino ubitatio eximatur , aliis quoque argu-nentis ea est refellenda. Qua quidem sie ptime divisiuri videmur , ut primum suae huic exclusioni praetexuntur cause,. . salsa , .siciae demonstrentur tum psius conventionis sormam ab omniure esse alienam, atque in ea id si viii , quod pactioncm omnem contami ici, ostendemus Deinde pactum illud non
110쪽
08 Aeginae Christiani sim ejura
non inutile modo , sed etiam penitus m. rois bile si bona quibus renuntiatum est, ouaeque huic clausulae ut materies quaedam subjecta sunt, spectentur, exemplis uationibus planum faciemus. Postremo qui lbus renuntiatio innititur clausulis, ias in Jjustas esse , 3 inhumanas probandum no ibis, Qvehit in consipecta omnium erit
VI. in itaque illud renuntiationis, ex. Quibus a clusionis pactum speciem aliquam habe tio et justitiae, quatuor id potissimum ratio Delusiostem ibus Hispani firmare, sabilire conat firmare ςn sinat. Primam causam posuere salutem ' i pacem publicam, quae quidem, sit ilos audiamus, exclusionis clausula maxi me continetur alteram, quae in tam ii lustri conjugio sutura esset aequalitas ter
tiam duxerunt ex magnitudine commora lorum , quae ex ea renuntiatione chir Galliae, tum Hispania regna , inmentur. Quartam denique hanc adat . 1 nio Principatus, Regna aliquando unum coalescerent; cum ea latius patean iquam ut unius Regis possint imperio gubernari. Earum quidem causarum quan tum quaeque valeat, quamque sit justa