Reginæ christianissimæ jura in ducatum Brabantiæ, et alios ditionis Hispanicæ principatus. [By Antoine Bilain]

151쪽

erint facere promissa non teneta uniit illimum esset existimare Deum , qui ris jurandiis testis, judex est qui luod justum est imperat, Vetatque con- rarium , idem jurejurando firmatam ad a viae iniqua fiunt, is ternae legi con- raria facienda quodammodo adstringere. Quid hoc est, nil pervertere fundamenta justitiae, omnia permis Quod enim per se iniquum pellucium est, interposita Sacramenti religione justum erit, .licitum e Sic totam vitam periculosam , invidio iam , insestamque

reddemus.

Quamobrem nec iurisiurandi religio, nec insecuta confirmatio quod erat in ii a renuntiationis orna vitii a nare potuit. Sed aliud quoque malum in eadem haeret clausula , cui mederi

tissicillimum est. Hispanici quippe Con-ilii Administri suturam Principis, qui

tum adhuc in vivis erat , successonem, ne quid eorum diligentiam effugeret, eadem clausula complecti voluerunt. In quo quidem magno eos errO- ipsi, arbitramur , cum nec consensus illiu Principis , nec aut horitas intercesserit. Atque ut is non potuerit ex aetatem suum adhibere consensum, ecit tamen ipsi renuntiationi conditio, quae ad illius naturam omnino pertinet , illeque ab ea divelli nullo mo-XVI.

152쪽

r o Reginae Chri ianissimae iura

do pol cst. Illud enim ita perspicuum est, ut ne disputatione quidem egeat, nullam

valere poste renuntiationem, nisi is cujus repudiantur bona , pacto intervenerit: neque ulla ratione licet de successione hominis qui adhuc vivit, citra ejus autho et L pay c ritatem transigere. Hoc tis civile .lioc patri communi hominum sensus persuadet. ura dilati.C. Neque id necesse est, ut ea juris principia, quae omnibus in promptu sunt , .lucent ipsa per se, testimoniis vel ar timentis roboremus. Hoc juris in Haspania, ut ubique terrarum obtinere , tellis est omni exceptione major ovarruvias, qui ejusmodi conventa citra illius , de cujus haereditate agitur , consensuiminit, ut plena dedecoris improbat nec

juris jurandi religione illa firmari ullo pacto posse , ut rem apertam , .mi Certum time controversam tradit Quid enim Zς' et 'o An non flagitium cst de hominis vivi bee. Ibitu successione pacisci Illius funus jam

factam abs votis praecurrere , ejus bona velut pro-

ὰ Ῥά g E. scribere , .ureditatem jam spe praeri-

jus haeredi pere, ac demum praeter eoum , is a te gix turae jura alienum vel invito haeredem

mari Gura obtruderes

Non ambigo, imo fati Ol lime pactum illud absque consensu eius cui succedendum est , minime confirmari juramento, quia controxiuia sit boau moribu . Issim pari. 3. n. 6 eodem.

Odiosa

153쪽

in Ducatum Brabantiae, e . rodiosa igitur illa Linutilis renuntia

tio jacet tot rationibus, tot argumenti S,

ic testimoniis eversa , atque id pactum ab omni lege S consuetudine alienum, quidvis potius esse quam legitimam conventionem ostendimus. Deinccr quod ex quatuor propolitis tertium mi , de materia quae huic iniqua pactioni subje- si , ita disi ramus ut remota paululum subtilitate disputandi , oculis quodammodo appareat, res ipsa quibus Regina Christianissima renuntiavit, ejusmo-gi esse ut non aliter, quam generali conventu ordinum rite convocato, aut pOpulorum consentiente authoritate potuerint abdicari. Longa est orati , multaeque ratio I. nes , quibus doceri possit Rcgna lixre Requa te

ditari jure sangum is , vel agnationis

ad sentem , seu famillam regnatricem abdicari. ea reo deserri, ut ex aliis in alios successio rum vices transmittantur. Nec inimulabilis illa , quodammodo aeterna substitutio , vel decedentium voluntate vel corum qui succcdunt, consensu, aut pactione ut a tolli potest nec demum iis licet publica administrationis munus sibi a praepotenti Deo , 5 patriis legibus impolitum propria aut noritate recusare aut arctis inium illud societatis Reges interis subditos vinculum dissolvere Nana ut alia quae in hanc

154쪽

tamus, id sane omnibus perspicuum esse debet, mutuo, aeterno scedere ex lege Regni cujusque conditrice Reges cum subditis ita devinciri,ut hi obsequium praestare, illi populos tueri, atque omni eos injuria prohibere teneantur nec subditi possint sine scelere legitimi Principis authoritatem defugere nec vicissim liceat Principi praeter subditorum voluntatera jure suo cedere, aut in alienos transfer-xe Imperii majestatem. Est enim utriusiaque mutua reciproca obligatio , ac servitus quaedam , nec uati s Princeps ad imperandum, quam privati ad obediendum , adstringitur: ex mutuo consensu edus illud inter Principes .subditos sancitum filii, neque id adeo solvi potest nisi utrorumque etiam consensus accesserit Pulcre quidem Cujacius, quod exrmihi dedit non tam mea caii a quam mi inti t. aliens , frustra renuntio. Nec minus concinne illustris Brabantia Cancellarius ne at Ducem renuntiare, aut Ducatus sui jura imminuere, aut quicquam cum suo Principatu conjunctum alienare posse cum sacrae cujusque Regni, aut Principatus leges dominii, vel juris translationem prohibeant. Nam ut lex ulla prospexit ne dotale praedium maritus Obligare, aut vendere , aut servitute ei debitas alienares aut alias demum ei possit imponere. Sic Regis, aut Ducis

155쪽

iis Ducatum Erabantiae, O c. q. 3

patrimonium est sere instar dotis Re publica serendis oneribus constitutae neque adeo ruaceps arbitratu suo potest vel minimam si domini partem distra here, nedum jura Imperii tui repudiare. Est quippe id proprium munus Principis, atelligere se gerere personam Reipublicae ibi commissa , cujus dignitatem .decus sustinere debet, non iura

divellere. II.

Quod si leges Pontifici vetant ne Episcopus piritalis cum Ecclesia tua con-juoi vitaculum propria authoritate sol va neque olim Romano Proconsuli Magistratum liceret abdicare pro Q cto nec licet Principi subditis in conlultis '

Imperium jurare. Cumque instar capi rium L. Leti totum Imperii corpus regat, Oderetur, non inagis potest uti muneri

deesse , aut optiri ibi commisi curam defugere, quam caput ipsum pollit cmbra , quibus naturali societate conjunctum est , deserere. Et certe nihil habet Respublica majuς, nihil praestabilius, nihil quod major indulgentia, S 'Enev lentia complicii debeat, quam legitim una Principem, cui publicae admini tirationis munus ab ipsi Deo creditum est. Quo igitur animo serre potest, ut suo velut capite citra publicam authoritatem orbetur, ac ne in conlilium quidem rei longe maximae admittatur Permagni illius

156쪽

refert rationes, Momenta eXpendere,

quibus impulsus Princeps Imperium ejurare, Malio transferre meditatur an levitate quadam animi, aut rerum ignoratione deceptus , an aliorum factione , . fraude circumventus an metu potius, aut pudore , aut alia animi perturbatione permotus quam certo judicio constantia abdicet Principatum. Postremo Reipublicae interest prospicere ne optimo Principe orbata, cteriori, aut mi- α Negotium nus idoneo sub iciatur L Summa enim

8 ' potestas ex iis est rebus quae non aliter

universitatis, quam nascendi orte ex altis alios ci-

manant , niti sorte id fiat consensu O

roteit Rex

de Regno pulorum. disponere si ne consensu majoris partis nobilium regni. card Zara. c. . 37

III. Hoc iuris cum ubique terrarum, tumn xime in Hispavia, clgi semper

obtinuit. Hinc Beren aria quondam Regina conventum Oidinum Vallis-Oleti coec it ut ex eo lumi nientia Regiam potestatem jutaret, eamque in F eidinandum filium conserret. Sic Carolus V. II perator Comitiis Ordinum Bruxellas ante evocatis, atque iis coram exculata aetatis ana ingravescentis, affecti corporis inbi initate, Belgi Principatus abdicavit. Cum enricus olim Dux Brabantiae Ioanni si atri, qui natu minor erat, jus, possessionemque sui Ducatus tradere in

157쪽

in Ducatum Brabantiae, sec. I sinimum induxisset, non ordinum modbsed etiam Imperatoris coniensium, S authoritatem necessariam esse judicavit neque Imperator abdicationem illam anta ratam esse voluit, quam ipse rem penitus, causamque cognossct. Sed quid in re notissima utimur te-istibus, vel exemplis cum nemo ignoret nihil publicae saluti, aut Regum potestati perniciosius statui posse, quam Principis arbitrio relinquere, ut contra sacra Regni cujusque ges , contra natu- a jura instituta Majorum, quem. avolet ex liberis ad summum evehat Imperium, aut Regnum ad libidinem par-2tiatur, aut quod digni itimum est me-ugalem potestatem ad alienos interposito renuntiationis pacto transmittat. Qiud

aliud agit Consilium Hispanicum Quid illa silc vult exclusio , qua Regis Catholici filia non modo omni Principa- tu , sed etiam spe omni succcss onis in paterna Regna dejicitur , quam ut Rennorum evertantur jura, quod Principes a Majoribus Impcrium accepere, id posteris non plodant i Quod si enim valet illa renuntiatio , nihil est aufent cur virilis soboles excludi itidem non: possit, cur minor majori non antepona- tur. Nec quicquam obstat 1 xuum diffe- rentia , quonamus ut i incipum filiae, sic liber throno dejiciantur. Nam in-G ter lit

158쪽

et egi irae Christavissimae jura

tersit inter viros 3 s Dinina quod illi in eadem gradus propinquitate sint honore superiores eodem tamen jure , iisdem omnino legibus ad Regni gubernacula vocantur. Quod si illas licet excludere, cadem utique ratio in Resios liberos valet discrimen quippe, ordo non jus facit. Quo igitur pertinet illa renuntiatio, nisi ut stirps Regia extrudatur, malieni in Regnum invadanes Nec ulla tamen est in Hispania lex aut sanctior, aut magis usu, i moribus consignata , quam ea quae

Principum liberos ad Regnum vocat,noli decedentium judicio, aut voluntate, aut testamento, aut conventione, sed eo naturae, languinis jure Nec Princie licet solvere hanc perpetui fideicommissi legem in domo regnatrice firmatam . quae ius omne. Regni posses ionem ad legitimum successi, rem transmittit, ubi morte Principis aditus ad illud fideicommisiastina reseratur.

Nota res est .ab Hispanis Scripto ribus mandata monumentis , nulla unquam ratione eam gentem adduci potui ut ab hoc jure publico desciscere: Cum Ferdinandus olim Castellar, Lenionis Rex sic inter suos liberos Regi partiri statuisset , ut D. Sanctio stirpirnaxma Castellae , D. Alphons Legionis , D. Garciae natu minimo aloeciae

Rcgnum relinqueret filias quo illi suas

159쪽

l aliquot civitatibus donasset id otia ne irritum filii, ac plus valuit legum autho- ritas, aut patriae consuetudo, quin Re- gis voluntas. Itaque Sanctius jus suum in Regna retinuit, ac penes eum sui trium

Regnorum integra indiscreta pos- sessio. Nec dissimilem exitum habuit Al-pbonsi testamentum , quo Legionis Re-

num , Ferdinando exclusi, inter duastilias diviserat id enim summo ordinum' consensu rescissum est , ac Ferdinandus ius situm obtinuit. Necdum ducenti anni effluxere , cum in celeberrimo Procerum coetu Ferdinandus Arragoniae

Rex, qui fabellam Hispaniae Reginani

duxerat, iura successionum movere, a Legem Salicam in Francia usurpatam, inducere in Hispanias neqNicquam ten- tavit. Nam Procerum coetus gravis i- 1 me interces it nec potentissimi Regis Majestas, nec tacitus Reginae consensus , nec quorumdam studia potuerunt sacra Regni leges, inveteratam con- suetudinem immutare. Sed quid plura, it aut vetera exempla quaerimus t Cum

Patrum nostrorum memoria Philippitu Hispaniae Rex circa annum i 98. ut Meterentis scribit animo agitatiet Principi fabellae Provincias Belgi jure beneficiario possidendas tradere, vehemen-xe a Belgis reclamatum est: negarunt se instar servorum mancipari , aut pretio aestimari, aut arbitratu demum Prm-

160쪽

Notis Christiam ni eiura

cipis distrahi posse. Scribit Sandovalius

Episcopus Pompeiopolaos anno Quuagentesimo decimo sexto supra millesimum tres praecipuos Regii Consilii Administros, d spectatillimae fidei accitos utile a Ferdinando cum in gravem is morbum incidisset , ut quid ibi faciendum esset in re maximi momenti edocerent; se testamento quod Burgi scriyserat, cavisse ut Ferdinandus Princeps in Ca- stet e de Arragonia Regna succederet, quod is moribus Hispanicis cile , institutis excultusci ac subinde vereretur ne Carolus Hispaniarum administratione neglecta, studium omne tuum, animum alio intenderet. Illi exinde sua .religione esse duxerunt, ut Re-

oem ab instituto revocarent, ac magno

pere et authores fuere , ne jus Regni sanctum, augustumque violaret negarunt Reoiae successionis constitutum ordinem δε vetustate roboratum perverti Dosse. Paruit eorum consilio Ferdinandus, posteriori testamento priores tabulas induxit, Carolum Re norum haeredem juxta patrias leges instinui. Haec uidem instituta , legesque Regnorum, aut ruicipatuum auctas esse oportere. pulcre . ut alios mittamus , Intellexit olim Joannes Galeatius Dux Mediolanensis, qui in ipsi vitae exitu tres liberos coram adduci isti eosque aliquanto contemplatus , in eas erupit voces,