장음표시 사용
11쪽
I the solio in pages are presented the doctrines of ome of the mos distinguished secis among the ancients, On- cerning the natur of the wds Three illustrious person are introduced, achos Whom advocates, it great anim tion the peculiar view of his own de nomination, and sortifies them is many ingenious arguments though the conclusivenes of some of them ma no bearine testis severe criticism. The reader
il find in the volume much insormationon the customs of the Romans, a Weli asine theolog and mytholog of the an
12쪽
In the selectioni a texi, the editor has adopted sor his guide the editions os Davis an Orelli, bellering them tote, on the whole, in best sor his purpose. Whereve the have dissered, he has sollowed in readin generali sustainedis offer good aut rities. The otes have been repared, as in the te preceding volumes of this series,sor in illustration o dissiculi passages ita occur in the texi, an are, sorine mos pari, translations rom a massos Latin commentaries o the writingso Cicero To the learned scholar, theywil conve no ne insormation; ut itis hoped the will not be without profitto the student in ur colleges, and toste generat reade of the classics.
13쪽
ΜARCUM BRUTU Μ, DBER PRIMUS.I. - multae res in philosophia nequaquam satia adhu explicatae iam, tum perdissicilis, Brute, quod tu minime ignoras, et perobscura
quaestio est de natura Deorum; quae et ad agnituonem animi pulcherrima est, et ad moderandam 5 religionem necessaria. De qua,tam variae sunt doctissimorum hominum tamque discrepantes sententiae, ut magno argumento esse debeat, causam, id est, principium philosophiae, esse inscientiam, prudenterque cademicos a rebus 10 incertis assensionem cohibuisse. Quid est enim temeritate turpius aut quid tam temerarium, tamque indignum sapientis gravitate atque comatantia, quam aut salsum sentire, aut, quod non satas mPlorat percepum xx. Ex n. mri -- λ
14쪽
ulla dubitatione defendere Velut in hac quaes. tione, plerique quod maxime veri simile est, et
quo omnes duce natura vehimur, Deos esse dixerunt dubitare se rotagoras nullos esse omnino Diagoras elius et Theodorus Cyrenaicus putaverunt. Qui vero Deos esse dixerunt, tanta sunt in varietate ac dissensione, ut eorum mole tum sit dinumerare sententias. Nam et de figuris Deorum, et de locis atque sedibus, et actione 10 vitae, multa dicuntur deque his summa philos phorum dissensione certatur quod vero maximerem causamque continet, utrum nihil agant, nihil moliantur a ab omni curatione et admini tratione rerum vacent: an contra ab his at 15 principio omnia facta et constituta sint, et ad infinitum tempus regantur atque moveantur, inprimis quoque magna dissensio est eaque nisi dijudicatur, an summo errore necesse est homines atque in maximarum rerum ignoratione versvi.
20 ΙΙ. Sunt enim philosophi, et suerunt, qui omnino nullam habere censerent rerum humanarum procurationem Deos. Quorum si vera sententia
est, quae potest esse pietas i quae sanctitas quae religio' Haec enim omnia, pure atque eastem tribuenda Deorum numini ita sunt, animadve
tuntur ab his, et si est aliquid amis immortalibus Bommam generi tributum. Sin autem in nequo
15쪽
MBER I. R. spossunt nos juvare, meo volunt; meo omnino curant; nec quid agamus, animadvertunt; nec
est quod ab his ad hominum vitam permanare possit; quid est quod ullos Dis immortalibus cui itus, honores, preces adhibe amus In speciei
autem fictae simulationis, sicut reliquae virtutes, ita pietas inesse non potest, cum qua simul et sanctitatem et religionem tolli necesse est: quibus sublatis, perturbatio vitae sequitur et magna eonfusio. Atque haud scio, an pietate adversus 10 Deos sublata, fides etiam, et societas generis humani, Et una excellentissima virtus Justitia
tollatur Sunt autem alii philosophi, et hi quidem magni atque nobiles, qui eorum mente
atque ratione omnem mundum administrari et 15 regi censeant neque vero id solum, sed etiam ab iisdem vitae hominum consuli et provideri nam et fruges, et reliqua quae terra pariat, et tempe
tates, ac temporum varietates caelique mutationes, quibus Omnia, quae terra gignat, maturata mpubescant, a Di immortalibus tribui generi humano putant; multaque, quae dicentur in his libris, colligunt quae talia sunt, ut ea ipsa Di immortales ad isum hominum fabricati paene videantur Contra quos Carneades ita multa aedisseruit, ut excitaret homines non socordes ad veri investigandi eupiditatem. Res enim nullae emi, de qua tanto opere non ἄum xx Edita, in
16쪽
otiam docti dissentiant quorum opiniones cum tam varia sint tamque inter se dissidentes est rum profecto fieri potest, ut earum nulla, alterum certe non potest, ut plus una vera sit. III Qua quidem in causa et benevolos objurgatores placare, et invidos vituperatores consulare possumus, ut alteros reprehendisso poeniteat, alteri didicisse se gaudeant. Nam qui admonent amice, docendi sunt: qui inimice insectantur, Io repellendi. Multum autem fluximo video de libris nostris, quos complures brevi tempore edidimus, variumque sermonem, partim admirantium,
unde hoc philosophandi nobis subito studium extitisset partim, quidquaqu*dea .rti ab
I remus, scire eupientium. Multis etiam sensi mirabile videri, eam nobis potissimum probatam esse philosophiam, quas lucem eriperet et quasi noctem quandam rebus offunderet, desertaeque disciplinas et jam pridem relictas Mirocinium necae opinatum a nobis esse susceptum. Nos autem ne subito coepimus philosophari; nec medim crem a primo tempore aetatis in eo studio operam
curamque consumsimus; et, cum minime id
blimur, tum maxime philosophabamur; quod et in orationes declarant resertae philosophorum sentemtiis, et doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domu nostra istud ex 'xisinu s
17쪽
illi, Diodotus, Philo, Antioohas, Posidonius, a quibus instituti sumus. Et, si omnia philosophiae
praecepta reseruntur ad vitam, arbitramur nos et
Dublicis et privatis in rebus ea praestis te, quae ratio et doctrina praescripserit. IV. Sin autem quis requirit, quae causa nos impulerit, ut haec tam sero literis mandaremus, nihil est, quod expedire tam facile possimus. Nam cum otio langueremus, et is esset reipublicae status, ut eam unius consilio atque cura guber Idnari necem esset primum ipsius reipublicae causa, phil ophiam nostris hominibus explicam dam putavi, magni existimans interesse ad decus et ad laudem civitatis, res tam graves tamque praeclaras Latinis etiam literis contineri. Eoque 15 me minus instituti mei poenitet, quod iacile sentio, quam multorum non modo discendi sed etiam scribendi studia commoverim complures enim Graecis institutionibus eruditi, ea, quae didueerant, cum civibus uis communicare non pote aerant, quod illa, quae a Graecis accepissent, Latine dici posse disti derept. Quo in genere tantum
profecisse videmur, ut a Graecis ne verborum quiadem copia vinceremur. Hortata etiam est, ut me
ad hae conferrem, animi aegritudo, fortunae in magna et gravi commota injuri cujus si maj rem aliquam levationem x erme 'o nisi P. -
18쪽
I DE NATURA DEORUΜ. L. Lad hanc potissimum confugissem. Ea vero ipsa nulla ratione melius seu potui, quam si me non modo ad legendos libros, sed etiam ad totam philosophiam pertractandam dedissem. Omnes
autem ejus partes atque omnia membra tum lacillime noscuntur, cum totae quaestiones scribendo explicantur: est enim admirabilia quaedam continuatio seriesque rerum, ut aliae ex aliis nexae, et omnes inter se aptae colligataeque videantur.
I V. Qui autem requirunt, quid quaque de re
ipsi sentiamus, curiosius id iaciunt, quam neceSSeeat non enim tam auctoritatis in disputando, quam rationis momenta quaerenda sunt. Quinetiam obest plerumque iis, qui discere volunt, 15 auctoritas eorum, qui se docere profitentur:
desinunt enim suum judicium adhibere id habent ratum, quod ab eo, quem probant, judicatum videnti eo vero probare soleo id, quod de Pythagoreis accepimus: quos derunt, si inuidis affirmarent in disputando, cum ex iis quaereretur, quare ita esset, respondere solitos, ipse dirit: ipse autem erat Pythagoras. Tantum opinio praejudicata poterat, ut etiam sine ratione valeret auctoritas. Qui autem mirantur, nos hanc poti
ae simum disciplinam secutos, his quatuor Ac demicis libris satis responsum vidἔtur Nec vero
Neriarum relictarumque rerum Piutrocinium Ru
19쪽
LIBER . . . Iacepimus: non enim hominum interiti sententiae quoque cociunt, sed lucem auctoris fortasse desiderant ut hae in philosophia ratio contra omnia disserendi nullamque rem aperte judicandi, prosecta a Socrate, repetita ab Arcesila, consi 5 mata a Carneade, usque ad nostram viguit et tem quam nunc Propemodum orbam esse in ipsa Graecia intelligo quod non Academiae vitio, sed tarditate hominum arbitror contigisse. am si singulas disciplinas percipere, magnum est, quan 10 to majus omnes quod sacere iis necesse est, quibus propositum est, veri reperiendi causa, et contra omnes philosophos et pro omnibus dicere. Cujus rei tantae tamque difficilis iacultatem consecutum
esse me non profiteor secutum esse prae me 15
sero. Nec tamen fieri potest, ut, qui hac ratione philosophentur, hi nihil habeant quod sequantur. Dictum est omnino hac de re alio loco diligentius sed quia nimis indociles quidam tardique
sunt, admonendi videntur saepius non enim resumus ii, quibus nihil verum esse videatur, sed ii, qui omnibus veris salsa quaedam adjuncta esse dicamus, tanta similitudine, ut in iis nulla insit certa judicandi et assentiendi nota ex quo exi tit et illud, multa esse probabilia, quae quamquam mnon perciperentur, tamen quia visum haberent quendam insignem et illustrem, his sapientis vita
20쪽
I DE NATURA DEORUΜ. VI. Sed jam ut omni me invidia liberem, ponam in medio sententias philosophorum donatura Deorum quo quidem loco convocandi omnes Videntur, qui, quae sit earum vera, judi cent. Tum demum mihi procax Academia vid bitur, si aut consenserint omnes, aut erit inventus aliquis, qui, quid verum sit, invenerit. Itaque mihi libet exclamare, ut in Synephebis:
aero Deum popularium oninium, omnium adolescentium a Clamo, postulo, obsecro, oro, ploro atque imploro fidem; Vnon levissima de re, ut queritur ille in civitatefieri acinora capitalia:
amico amante argentum accipere meretrix non vult; '
sed ut adsint, cognoscant, animadvertant, quid de 1 religione, pietate, sanctitate, caerimoniis, fide, jurejurando, quid de templis, delubris, sacrificii que sollemnibus, quid de ipsis auspiciis, quibus nos praesumus, existimandum sit haec enim omnia ad hanc de Di immortalibus quaestionemae reserenda sunti rosecto eos ipsos, qui se aliquid certi habere arbitrantur, addubitare coget docti simorum hominum de maxima re tanta dissensio. Quod cum saepe alias, tum maxime animadverti, cum apud C. Cottam, samiliarem meum, accuratem sane et diligenter demis imminuet, in disquintum