Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

591쪽

pag. 790. 21. δακτυλοδεικτεῖτε. pag. 794. 5. ο λοιμός pro ολεθρος, ο φθόρος. pag. 799 17. φυσιογνωριον; σουσιν. Ρag. 72. 26. ad iudices ita dieit oportet unumquemque ve8

Ρro φυλαττειν in optimis libris est υλαττων , sed si quis locum diligenter c0nsideraverit videbit φυλαττειν an φυλαττων)a sciolo esse interpolatum. Coniuncta sunt ἡ Θωνυμός ςιν

αεὶ δικαζειν λαχων τα εν τῆ πόλει καλα παρακαταθήκ ην εἰλη*ως παρα των νόμ,ων. quod quum sciolus non intellexisset de suo

φυλαττων alii φυλάττειν pro fulcro supp0Suit. Ρlane mestum Sentire video obraeum, sed quasi Vulgata theti nihil dissiduitatis haberet ditores taciti praetereunt.

po8t: α λογίζεσθαι προσήκει. Itaque Reigkii 0niectura AE pr0 ΔΕ est recepta sed vel Sic ea Verba perincomm0do loco inserta serri nequeunt et resectis demum omnia ordine procedunt. N0bilis in hac ratione locus est et a multis celebratu pag. 774 ubi Orator logii definiti0n0m hanc d0dit: ο δῖε νόμιοι το

592쪽

nus in andectis Ι. . l. Lem G commune praeceptet , visorum prudentium conδultum, delictorum quae ponte vel ignorantia oontrahuntur coercitio, ommuini reipublicae ponδio.' Notandum est Verba ευρημα καὶ δωρον θεων ab Icto Omano missa 880. Ρag. 75. 17. παις ο τῆς πολεως καὶ των νομιων κοσμος συνταράττεται καὶ διαφθείρεται κατὰ τουτον , ut habeat oratio Graecum colorem inserto articulo scribendum: διαφθείρεται Ο κατοιτουτον. f. pag. 210. 20. να κηδε ελλείποι τι δημὼρ ων προσε- ταξε τὸ κατ εμε ubi mend08 προσεταξατε κατ εμε. Odem SenSi dicitur τουμον μερος, ο σον μερος το τουτου ροερος, unde emenda locum pag. 1098. 3. τι τοίνυν ' ΕΠΙ το των διαμ αρτυρουντων Δερος ου τε δικας ἡρια si αν ου τε αγωνες γίγνοντο. X- punge μί. Optime dicitur τουπ' εριοί, τουπὶ σοί, non επὶ τὸ σον κερος. Sine Viti Scribitur Eg. 776 13. πολλα καὶ καλα διαφθείρει θ. καθ' υτον. et pag. 796 14. ἡ κοινην φιλανθρωπιαν - ουτος αναιρεῖ καὶ διαφθείρει τὸ καθ' υτον.

L0eum pag. 775. 9. osseupavit emendare obraeus, cuius nunc quidem auctoritatem ind0rf. secutus St. Quo minus dubites vid mihi dum mendum inra commis-8um pag. 309 6 ουδεὶς μιηποθ' υρνη Ο κατ εμι ρυδε ελλει*θεν ubi necessarium το in Ἀ0 comparet. Ρag. 776 4 τ γαρ αν τουτον οἴεσθε ποιησειν λυθεντων τοὐνυοιχων Vittoga compositio est itaque ex uno odisse ποιεῖν receptum Melius αν delebimus Grammaticus incertus in Belah. Aneed pag. 27. 24. Scribit: A eae grammaticoris praece Flocum futuro non componitur, ei apud vetere multa uiu rei empla reperiuntur' deinde addit quatuor locos mendo/o et lim

593쪽

Ρag. 776 26. παντα γὰρ τα σεμινα καὶ καλα καὶ δι' ων η

tiam nerans et Verborum cursum impediens irrepsisse Videtur ex pag. 775. 26. καὶ παντα δι' in η πόλις οἰκεῖταιἈ διοικεῖται. qu0 praestat καὶ σωζεται.

Ρag. 777. 13. διαλογισαμ ενος - τι εξες καὶ λεγειν καὶ ποιεῖν o τι αν βουληται - καὶ ρυδεὶς - ευθὼς αυτον αποκτεί- να ι, imoe ver αποκτενεῖ Tralaticium hoc genu errorum St.

Mirum est obraeum in h. l. haerere et indorfium αποκτείνει SenSU Vacuum retinere. Cogitat h0m sibi quidlibet facere licere idque se sine capitis perieulo facturum. Est in eodem l0eo aliud mendum in Verbis: ανπερ του ποῖός

Ρag. 778. 8. καὶ ουδεὶς μιων χολὴν ου Mε ργἰ1ν εχων φανη- τεται φ' οἶς ο βδελυρος - βιαζεται τους νόμ ους; Utrumque rectissime dicitur χολh εχειν et χειν οργην, sed Stulte haec c0niunguntur, quasi diVersa essent. Non 8 hoc novum ac recens librorum mendum. Longinus enim περὶ φους cap. 27. eandem lectionem affert Est igitur vetus vitium, sed Vitium. Pag. 78. 11. κεκλη:μιενης σοι τῆς παρρησίας ου κιγκλίσιν ΟυMεθυραις α καὶ παρ ANοίξειεν αν τις κτἐ Si quid credimus grammaticis et αττικιςαῖς, emendandum erit παροίξειεν αν τις.M0eris: Ιαρ οἱ ξας τῆς θυρας 'Aττικοί, et αρ αν, ξας 'Eλληνες Phrynichus in Bekkeri need pag. 60 20. Παρεωγριε νηοῦ τῆς χυρας οἱ ἰδιωται παρ α νεφ'μένη ς.

594쪽

Εrg adaperire dicebatur παροίγειν et Hyperidi ἁ καὶ παρ οἱ-ξειεν αν τις reddendum. Ρag. 78. 25. εἰ γαρ τις εἴποι ς ε των νεωτατων ἡ των

πλουσιωτατων - ἡ ων τοιουτων τινος χερίου τούς λεγοντας εἶναι δεῖ ποκτείναιτ αν αυτον ως καταλυοντι τον δημιον, quibus haec

opponit: καὶ χην ο τι βουλεσθε τουτων ηττον τι δεινον η εἴ τις ἐξ ν ουτος ι μιερων εἴποι τοῖς βιαζομ ένοις ξεῖναι λεγειν ἡ τοῖς κ του δεσμωτηρίου ἡ τοῖς Οὐ απέκτεινεν ὁ δῆμος τούς πατέρας τε . Si qui non Senti emblema hoc in margine esse collo standum cogitato Secum an alieniore logo quam ubi nune est p0ni potuerit. rorSUS 88 SuperVacaneum quia equitur: παντα γαρ ταυθ' υπαρχει τουτω, qui n0 videt lΡag. 79 παντα ναμ ταυθ' υπαρχεν που τ* καὶ προσετιτοῖς οἷ σπερ υτος ες την φυσιν Impedita sententia est et vix sana. Quid si dixerit: παρχει τουτω καὶ τοῖς At τ περ ρυτος την φυσιν De attractione τοῖς morερ υτος Vide ad pag. 613. 8.Ρag. 779. 16. 4ἡ γαρ οὐ Γευ καὶ θεοί, τοσαυτη σπανις ανδρων

σθαι Absurdum hoc quidem est ποιησα αἱ τι καλον παρατινος. menda IOP Ισασθαι. Sic ταγα θα πορίζεσθαι et similia passim legitur. Non infrequenti pr0r in libris πορίσαι et ποιῆσαι, πορίσασθαι et ποιησασθαι inter Se confunduntur. Ρag. 780. 16. εἰσὶ ταῖς πολεσι πασαι βωμ οὶ καὶ νεω παντούντων ων ε δε τουτοις καὶ PONOIA 'Aθηνας - ἀλλ' υκ 'ΑΠΟΝΟΙΑ Ουδ αναιδείας. Ex oppositione certum Si προνοίας Oratorem dixisge, non προναίας. Si hoc παρακουσμια δηριοτικον. Antiquarii sciebant προναίαν unice Verum 88e, Sed populuS προνοιαν appellare Solebat. Itaque non est magno opere mirandum Hyperidem qu0tidiano populi sermone utentem in ea re non cum doctis vera Sentire, Sed cum populo errare. Pag. 78 l. 2. ες δε αυτ αυτ ταυτα αν περ υμεῖς ὀρθως ακρυητε δοκιμια Quid unus est ὀρθως κουειν' Fuerat, credo

595쪽

sis in tali re quam ὀρθως σκοπεῖν lΡag. 681. . Aeribendum καὶ 'Aδρα τειαν κεν ανθρωπος ων προσκυνω. In pleri8que libris S ανθρωπος se εγωγε et γω. Optime S inutile pr0nomen OmiSit. Ρag. 786. 22. χη τοίνυν M1M τουτω ΔΟT νυν. Quum rectissim l0geretur ΔΩTE, ex Codice S 0l00dum ἡ δοτε si substitutum.

ευ παθεῖν - ἀπεπεριψεν απὸ τῆς οἰκιας Exstidit negessaria adsensum praepOSiti legendumque αξιουσαν 'AINTευπαθεῖν, quod praecedenti ευεργετήσασαν respondet. 0stulabat muliercula ut sibi pro illi meritis gratia redderetur. Ρost pauca de eadem re legitur πεπρατ α δια τρυτον τῆς σωτηρίας αυτη αἰτία. γεγονει. Incommodum et molestum est αυτη υδα, Sed Videtur ScripsiSSe. ἡ τῆς σωτηριας αυτ α ἱα

Pag. 788 27. απεςη του το γρα μιμοριτειον ἐρευνῶν και ζητεῖν . In aliis ἡ 1τειν. Rei8ki erat obtemperandum inficetum emblema expungenti. In vicinia pag. 789. 1. και μετα ταυτα ψηφιζονται περ αυτου ταυτα οι ν τω οἰκή1ματι μιχ πυρος, μι λυχνου - μιηδενα τουτφκοινωνεῖν. Deleto ταυτα reliqua habebunt optime. Pag. 789. 25. ἡ παρ' μ. O ιχονον ευνοια λοιση imo Vero παρ' εμιου, Ut Supra Stendimu8. ἡ παρ' εμο ευνοια perinde vitiosum est ac si quis η παρα τοῖς θεοῖς ευνοια vellet dicere. Sensit id Wolfius, sensit Obraeus, quorum uterque παρ' εμιο requirebat. Wolfi coniecturam commemorans Suhaeserus vellem nitereturuuetoritate odiowm.' inquit Dissicile est ad haec non subridere.

596쪽

que expleta fuisse.

pedita erunt. Insulsum imprimis et manifestum emblema pag. 795. 2. Dobraeo deprensum est. Postquam diXerat: τινος ε τυ γνω-

nune p0s Dodo legitur in textu hoc scholium καὶ τους ποτουτου συκοφαντουμιενους Σπεψηφίζοντο 4 quae et inepte abundant neque Verborum compositioni congruunt. Itaque rectissime haec D0braeus delevit.

597쪽

εγνωκΟTS ῆτε. ostulat loci compositi ut ευξECΘ pro ευξεται rescribatur Librarii Verbum ad proxima κατος αυτ accommodarunt. Sine it Statim Aeribitur: καταρασSCΘ τοῖς

omne Aristogit0nis patrem commemorari, quem dudum mortuum et sepultum 880 constat ). Itaque corrector in Codicuquodam arisino de suo δελφου pr πατρος reposuit, idque Dind0rsus redopit in textum. Quam tandem esse putant huius loci sententiam Quo saeto, inquit, in arce bona a ii immortali ιδ reoabimini PRAESENT hoo e bono fratre eiuε Cur, quaeSO, non poterant in arce Deos precari oram Arist0git0ne sit fratro eius Credo aliud quid signifieari Verbi οντος τουτου tasT. Nempe in tabula lignea εν σανίδι in re apud Minervae templum παρα τῆ θεω inscripta erant nomina των φει- λοντων ω δημοσίω In his erat et Arist0gitonis n0men et boni PATRIS eius. Itaque ea re religionem obiicere obebat iudicibus, qui Syc0phantam tamquam υκ ψεἱλοντα ISOlviSSent. Ρ0rspicue dictum est de ea re ταν τοῖς ἐκεῖ ρα μιμ, ασιν ἐναντία ἐγνωκοτες ητε. Itaque etiam quod praecedit οντο αυτου ἐκεῖ eodem reserendum et perinde est ac si dixisset ἐγγεγραμικεν ο αυτου κεῖ. Patri quoque nomen quamquam mortui in

iisdom tabulis haerebat. Omnem, credo, dubitationem eximet logus in oratione προς

598쪽

ω, ψυλων καὶ παντ' ταυτοι Priusquam priorem in Aristogitonem rationem deponam de manibus pauci indicabo quae mihi in hac causa cogno8cendagati certa et comperta Sint. Incertum quo anno sed non ita multo ante quam Aristogit0n περὶ τοὐν Αρπαλείων causam dixit id si ant annum 324 Lycurgus Aristogitonis nomen detulit ενεδειξε subscriptore Usu n0 Demosthene, sed Hyperide, qui septies a scelerato Syc0phanta in iudicium de apite adduetus et toties ab80lutus veterem inimissum sic ulciscitur. Utraque oratio a0tato tulit in bibli thecam Alexandrinam

et εἰ τους Καλλιμ. Σχου πίνακας recepta, sed Critissorum errore

aut negligentia quae erat Hyp0ridis orati Dem0stheni est attributa. Quum a tolemae Ρhiladelph summo studio et ummis pretiis libri veterum c0nquirerentur, laetum est ut multae

Oratione aut ανεπίγραφοι aut ψευδεπιγραφοι aut διεσκευασμιεναι

sub impoδtoribu δuppo/itae Alexandriam deserrentur et ab imperit iudice Callimaelio auctoribus quaeque sui attribuerentur. In qua re in quam graves errore se induerit vel in uno De-mOSthene Satis apparet. Itaque per complura saecula Hyperidea oratio quamquam toto coelo a Demosthenistis diversa tamen sine ulla fraudis suspicion ab eruditis omnibus pro Dem0Athenista lectitata est, donec tandem Dionysius Halicarna Agensi primu80mnium intellexit fieri nullo modo posse ut haec ita ab Demosthene Adripta fuerint inesse enim quaedam φορτικα καὶ ηδῆ Dem0sthene prorsus indigna. Itaque puriam esse pronuntiaVit, vetustissimam esse et ab Attico orator Demosthenis aequaliconScriptam 88 ne cogitavit quidem Critiei iudicium h0d

plerique Omne Veteres spreverunt et eruditissimus quisque Graecorum et Romanorum του κατ' 'Αριςογείτονος λογον ab ipso Demosthene scriptum esse existimabat praeter unum ut alte-

l Longinus ὁ κριτιμιώτατος, qui in libro περ b, ους cap. 34. Demosthenis et IIyperidis dicendi virtutes et ingenium luculenter inter se composuit, sine ulla dubita

599쪽

rum grammaticum aut rhetorem qui suum εἰ γνησιο apponebat ' magis qui do Critie0rum iudiei inaudiverat aliquidquam quia ipse ita sentiebat. Renatis litteris pleriquo omnes pringipes in damnanda hac Oratione Onse Serunt, sed excedentes modum quia Demosthenis non esse probe sentiebant neget quem Sophistam haec omnia declamitare opinabantur Fuerunt de qui ab Alexandrino Rhetore hae scripta esse geri crederent. Alii neque Demo-δllenem eam oris/iδεθ' iudicant ae ne in fori quidem et veri iudicii δum compoδitam δεe.. emAterhiasius, Valchenarius et Bulinhenius non dubitabant quin esset semosthenis Movit eos Longin auetoritas, a quo ut emoδl eni oratio diδerte laudatur Ruhnk ad Longin. 23. 4.3. Praeterea manifesto imitatus est lepidum ex ea ratione locum L0nginus quum Scriberet

ἐξαφαμενος διαπράττεται, ut vhnkenius animadvertit. Cum his omnibus opinionum commentis et erroribus acriter depugnavit ei Ahius, quo iudice verus orationi auctor est HYPERI S habendus, cui equidem et olim et nunc ex animi sententia assentior Satis enim apparet haec ab e Scripta 88e,

in quo tanta esset hominum ut rerum illius temporis notitia et intelligentia et usus, quanta in solis Dem0sthqui aequalibus et popularibus esse posset. Satis apparet concepta haec e88 ea dictione et stilo, quali nem umquam uti potuit praeter e08 qui in Attica nati τὸ καθαρως αττικιζειν in ipsa patria didicissent. Sophistarum et Rhetorum declamitantium satis d0mi habemus, Sed nemo unus eorum Atticum dicendi genus ita potuit imitando exprimere ut 0 l0ngissimo intervali ab ipsis Atheniensibus distaret Hyperides, ut vidimus, populariter et

familiariter quotidiano vita sermone utens 'Aττικώτατο ἐςιν.

Praeterea nihil in ea orati0nes inest quod cum ineqii alium testim0niis pugnet, sed e0ntra mnia fideli concordia conspirant. Omnes eriticorum dubitati0nes et criminati0nes o Callimachi

i Harpocration viginti dere locos ex aristogitone Mifferens bis tantuni adscribit

600쪽

0rrore natae sunt, qui duo aequales confundens qua Hyperidis essent Demostheni assignavit. Poritissimum esse irationis auetorem hominum aerumque adqualium ex his potissimum docis colligo: pag. 776 16. το

ε επεριφθησαν. inde hae Sophista declamitans sumere potuit l

συκοφαντων ηλεγχου. Ex his omnibus Hyperidis προς 'Αριτο- γείτονα orationibu una tantum in Alexandrinam bibli0thecam pervenit et haec s0la erat in eruditorum manibus, caetera quis nov0rat issem hercle, quoniam Oratorum Vitam et Agripta n0n aliunde quam ex rationibus quae exstabant ruditi habebant cognita. Itaque glebant omnes Hyperidem semel ab Aristogitone γραφῆναι παρανομι οὐ post Chaeroneam, caetera accuSatione non OVerant quia perierant orationes. Sed Hyperides ipse probe haec meminerat. Qui mortalium scire poterat quod legitur pag. 781 16 δυ' ετη βιοι τοι λεγειν ουτος - πει Ἀν

hi homines tam tenues et tam obscuri ut ipse Hyperide eorum nomina memoria retinere non potuerit. Quis umquam sando audivit Φιλοκρατη του 'Eλευσίνιον impr0bissimum h0minem Aristogitonis fuisse aut0rem et adiut0rem pag. 783. 24. Quis praeter ipsos aequale de e homine umquam inaudivit Ρ0rgit Hyperides causas et iudicia nemini nota commemorare pag.

라틴어 텍스트