Quaestiones criticae de codicibus Sophoclis recte aestimandis

41쪽

quippe quae ex inutili coniectura orta videatur, multa minorem auctoritatem habeat, nemo es qui dubitat. B. est Rex. I. v. 12 ουδεὶ ἀγηο ἐν κα=- ἐγίγνετο. Codex praebe ἐγείνετο, Γ hisis L e. ἐγίγνετο. me enim est perpetua fere seriptura verbi mutoae in Md. v. 332 ἐγώ - η αντον οντε, ἀλγνῶ. Pleraque u grapha, ut si in odice A, praebentra hae quod inde rvmiendum est, quod veteres librarii in eiusmodi cratibus alter utram vocalem elidere solent. de metum est, ut codex utramque lectionem praebeat et heu se of - - . v. 25 λλων δε τλῆ ον ἐπαισθάνει κα-- - δσ' ἐξισωσει σοί τε καὶ οἷ σοὶ τέκνοισ praebet pro iσ a manu prima, T recte mla. v. d. κ ἐτω μ' - παρων συ, ἐμποδων --λει κτε. In exin codicis canis, duae litterae evanu runt et a paullo recentiore manu adseriptum rota F, quod etiam odex, in textu praebe Qui quum conspirent, ali rum odicum lectio discrepans nihil sane affert eur dimitus hunc versum in suspicionem vocemus.

AT -- α υτ αγρίαν - λαν ἀνά τ' - 5- - πε -- ο ταυροσ. Sic exhibet codex is hunc locum, de quo non parva dissensi exorta es Maxime vero ossem dere articulum Vroeso animadvertit Bonitatus in Annal Austr. a. 1856 pag. vis, ut unusquisque libentissime amplectatur Dorvillii coniecturam in b. ad hinc pag. 35. . Quam si receperimus emendationem, a metro abhorrore intellegemus lectionem reeiarum, pro qua non perperam codicia, sorbpturam miseαι in textu restituerimus. v. 35 τί τὴν - λ- ιδ ταυχίπωροι, στάσιν - γλω

eratis.

42쪽

os scriptura codicisi, quum codicis Lauri A lectio hoc loco vehementer perturbata sit scribitur enim: ε δε η λέγco γ' ἐγω, verbis h praecedenti versui additis. v. 163 - δ', ω τέκνον, σωτήρ γε τι τότ' ἐν χρον λΛ a Dindocto haud iniuria prodi, quod Lauri praebet, ex

T in textum receptum videtur. v. 133 δ κακα τελων μα τάδ' η ια πάθεα. In Lavirent , κακα secundo et hi primo loco positum omissa et fuma una ex antiquioribus manibus addita sunt probatur autem haec lectio codicis, integra scriptum. v. 13T ἐγω γαρ υκ ο δ ομμασιν ποίοι βλέπων ---ἐρα-- αν προσεMον Mιδου μολών, - ουδ α τά- αιναν μητέρ', οἷν ψιοὶ δνοὶ - ' κτε. In Laur exsistisi in litura pro rati ut videtur; praebet incorruptam lectionem D. v. 1 s α λ ην- αν ὴ προ γαμων γ UT G ια - τί ο-- στα κτε. In Laur. Abro 1 scriptum est a prima manu dεi, ει ut soles et ri permixtis, tum correctum a manu recentiore ' h codex C recte praebet dri. II. v. 26 τόν, ω ταν πυρφορων - ἀστραπαν κράτη νέμων, ω Σευ--ερ - σι φθίσον κεραυνῶ. Quod M'mannus metri supplendi causa addidit ταν, id exhibet codex

πέτρα, sed ab eadem manu correctum Id in Aπε. v. 5s τὰ γαρ τυχε, αυτοὶ απαν ἐνταυθ' ενι - Pro res cirect in Laur legitur αυτον απαν, quod in v graphis partim in αυτῶ απαν, partim in Umι απάντ' correctum es Sed multo praestas scriptura codicis I ,-ωσι παν, praesertim quum, si hoc legimus, metri ratio emendetur neque versus in duas aequales partes dividatur, quam rem quam maxime evitasse poetas consisti

- λογερ, ατι ζέον βαλεμ. Ita versus a Dindocto est re brutus,emanni coniectura recessa. In auro in texi sorb

43쪽

ptum exsistatamae, quod ab eadem antiqua manu litteris cosuperscriptis in Orii correctum esse indοreus aliique cem suerunt. Quod si ita esset, certe de Remanni coniectura post Urqs pus esset Equidem, ut illam correctionem non ληφ sed Urim sigmilcare statuam, codicis, scriptura λο-rco adducor. Itaque Berghii sententiam secutus etiam mindolam huic loco adhibendam et cum eodem viro docto verisum sic scribendum puto: Atσεχτο -ία - συν ἀφανε λόγων τι/ιον βαλεὶν, etsi alteram eiusdem correctionem ἀναγῆ L . καθαρόν (eflesych. s. A rio minus libenter amplector Atque in ita statuamus, scholiasiarum interpretationibus vehementer nobis persuadetur: τὴν ρσεποτε πὰ φίλων ἐν ἀφα- νε αἰτία γενο/ιενον, ἀλλα καθαρὶν - δεσμεθα /ιη λογων

τὴν νεχομενον μίσει υτω δεομεθα τὴν /ισεποτε ἐναγῆ γενο/ιεγον εἰ φίλου /χὴ ἐν ἀφανε αἰτία τιμον ποιήσθστων λογων. Γnde apparet mτιμαν λογων οeiam nominare hominem non dignum, qui verbis se a criminibus defendat. Deinde ab utroque interprete Ar Hrem non solum ad τιμον βαλεb, sed etiam ad muri relatum esse videmus et ab utroque non pia, sed opitio fortasse in textu lectum esse

cοgnoscimus. Quibus causis permotus equidem sic potius verisus restituam:

τὰν ἐναγῆ φίλων μηδέποτ' αἰτία

συνμφανε λογι- ατιφιον βαλών.Nοn est autem cur G. Wolae sententiam secuti de scholl.Laurenti. g. 86 pro tridεποτ' coniiciamus per rem ei, neque cur auctoritati scholiorum tantum tribuamus ut mutemus in v. Nam quum quantam possunt verba laxius variare interpretum sit, saepius fallaris, si permutata verba pro ipsis auctoris vectis habeas.

v. T 2 ιεγασ, γοάαν αρτι λευκανθει κάρα κτε. Sic ex uno Flor. IV Dindocto aliis receptum est in textum pro λευ--inu, quod Laur. A praebei. Et recte quidem quamquam enim haud facile disceptari potest, utrum hoc PO ων αρτι

proprie dictum sit, tamen, ut illud probemus, verborum ordine 3

44쪽

ipso adduci videmur, quum Poetarum consuetudine Verba set senientia cohaerentia magis metro separontur quam ovium gantur. m. v. 221 - - αν ιλο - - νενον αυτο, μὴ υκεχω τι συμβολον. Pro his logitur in Floronti, hoc, quod profecto eiusmodi est ut facile praeferendum videatur. v. das, ' τ αγαν αἰνικτὰ κἀσαφῆ λεγει* Sio La reni A sed Flor - κασαφῆ praebet D merii, quorum utrum uiri anteponendum ait vehementor ambigitur. v. 1o2 αβα ου, ἐγείνατ' ουτ κεγνο ου ἐγώ. Prolectione hiam codex, in textu praebet umσα , quae foditasse propria poetae vox erati

νον συο τ' ἐσθὰ αα σταθμά. Codex, exhibet Pιμῶνοσορ χει/ιωνι. Unde iam antiquitus de hoc loco discept ium fiusso in aperto est utrum autem huic χειμωνα. an illi divitisνι plus tribuendum sit, vehementer dubium, quum etiam ille a Mativi usus Uερεῶνα, per hiemem nihil offensioni habeatio Electra. v. 5 - ο γαρ, σπερ ἀνδράσι - μέγιστο ε γου πταντο ἐστ επιστάτη* Sic Laurent. A rectius cod. Γανδρασιν. v. 2s DF-mυτα δ' ἐμμανῆ - βο παραστασ ου συμοι τῶνδ' αισία. Pro, rici perverse Laur is praebet citataι;

in nihil corrupti legitur nisi, prora τῶν γ' pro των δ',

quod quidem vitium stequentis mum eat. v. 33 ταυτα δ' α=λα - σε βουλο ιαι ποιῶν. Loco

πο- exstat in Lauri A πυειν, quod corruptum videtur ex

v. d21 εκ τε τονδ' - - βλαστῶν βρυοντα θαλλαν, - αχτα αον -- πασαν γενεσθαι τὴν --/αι- χθόνα. --tius fortasse pro Ce Flor. restituitur Cparticula, qua aptius oratio ad novam quandam rem et qua animi audientium vel maxime permoveantur, Progreditur. Quod vero in Laum Apro b legitur m hoc nulla dubitatione ab omnibus repudi tum et in correctum est, quod praeter codicem ratiam pleraque praebent,pographa.

45쪽

aerimus.

v. 18 63 δ' , τα προσθεν στυγνὰ citae Particulam d in Lauro falso omissam iure invenimus, unde recte intextu restituta est. v. 22 υκ IM' ποι γῆ συδ οποι 'chtη φερει; Laur. A, prima manu praebet φορηι, sed rever scriptum est a manu recenti i. e. φερει, quae lectio codicis V et nonnullorum apographorum auctoritate stabilitur. Cetari saepissime in codd. confunduntur est Phil. H. 11 T d81. 21. 636. T31. do. T 1. 8 et sexcentos alio locos. v. s56 πιυσθον αυτηειρα παπρφου φονου - βυν τῆd ἀδελφῆo h - τοκνησει κτανειν =VTε. Pro mTOκνησει praebet Laur , κατοκνήσθσ, Γ κατοκνησησ, quod facilius ad rectam

formam tατοκνήσει revocari potest.

αρωγαί. Omnium codd. necundum Laurentianum A falsa luctiocteismi correcta unius i scriptura ecore etiam scholiastae adnotatione confirmatur: ο τοτ γε υ παρεισιν, των ελπίδιων

46쪽

v. 1 T1 - μδν τοδ ἀλλὰ σον - τ ταυθ' ορεν τε καὶ προ πορε, φα . lis quamquam a prima manu in Laur A scriptum erat, tamen ab alia radendo in plia mus tum est codicisi vero scriptura fluctuae infer opus ei epuisse quod posterius illi φίλον anteponendum est.

in cod. Γ omissum videtur quod quum Electra ad ea, quae poeta Clytaemnestram dicentem facit, respondeat, vervae neum et plane inutile esse persuasum habeo. v. 162 ἀλύ' o reis' ἐξ ἐμου γε μὴ πάθη τόδε. In codice A, prima manu et ini pro lectione rτάθη scriptum exstaf μάθησ; recens manus in is mutavit Z in re. Quare mihi vehementer dubium videtur, utra pro veriore lectione habenda sit, quum fortasse iam antiqui libri M88. in hac re

fluctuaverint. D. Aiax.

Falsa scriptura codicis A ευφραίναι- facile emendari potest ex cod. V qui exhibe P φρανοιμι sed superscripto i. e.

v. ds3 εἰηνῆ τε τη σῆσ, η συνηλλάχθη ἐμοὶ κτε. Sio recte, pro lsa lectione codicis A συναλλάχθη vel, ut alii

legunt, συναλλάχθησ. v. si, κλεινα Σαλαμίσ συ μέν που - κλαίει αλί--λακτο ευδαhtων τε αλί--το ex Hor, nonnullisque aliis correctum est pro codicis A lectione άλίπλαγκτοσ. v. o ἐγω δ' δ τλάμ- - Παδι ψ/ινων χειμωνι πόατε μηνων - σνωlχαι-τε. Sic a Berghio hi coniecturis vario feniatus locus quam maxime probabiliter restitutus est, ad quem ita retinendum non minimum mihi afferre videtur lectio in cod. servata reoc pro ποίαι , quod fere celari codices secundum Laurentianum A praebens. v. 21 τὰ τριν φ να- αφιλα παρ' ἀφίλοισ- επεσ επεσε μελέοι 'Aτρείδαισ. Sic recta Flor Cpro lectione Laur.

47쪽

κτε. Pro 'εσιν falso cod. λάχεσι. II. v. et Q τάνθ' ορων, πάντων τ ε - -κων οργανον, τέκνον Λαρτίου ψε. Sic recte unus Flor. Γ ἀπά- των , quum T a manu prima omissum in cod. A additum sit

a manu recenti.

systematis anapaesticis alienas esse sibi persuaserit: in alnoia ad Antig. v. 11o.

- πραξαν. Quae leotio odicis A quamquam per se non habet cur improbetur, tamen vix dubium est quin lectio codioisi di ' pro αυτ plus habeat acrimoniae. In hoo enim afverbio hanc significationem inesse maxima cum iniuria Atridas

hoc loco solutae magis orationis quam poetarum morem referre videtur.

48쪽

pro lectione codicis Aram eo et Parisini AMYμόν τ plerique oditores receperant mihi quidem Flori lectio OH -τ etiam praestabilior videtur. Quamquam enim necundum indoaei sententiam pluralis substantivira eo plano a tragicis poetis ah- dicandus est, tamen obochius exemplis ex Platone, Aristotelo allatis illum eius numerum haud improbabilem reddidit. v. TVτα αντιι υνε δεινὰν αρρ'το τ ποσ. Probos praebet cod. rara', quod vehementer placet apodosi scilio superadditum post striam, quo magis Aiacis importuna ac

dira responsio ad mitem a benevolam exhortationem Mine

vae efferretur.

v. 8 τοσαυ, - ιάντι ειφ ο ν τε. Pro lectione Laurensiani , τοσαυ praebet eodex, in . . quidem facile eo inclino ut huic lectioni priores deferam pluris inta esse ratus, quid et qualia Calchas pronuntiaverit quam quos verba Moriti Bis igitur tot iamque illustribus locis sunt autem circiter octoginta satis demonstrasse mihi videor librarium codicis,

per se nullius aut adiumento aut auctoritate textum archetypo derivatum composuisse. Quod ut redamum, cum iis, quae mmo in codicisi textu scripta inveniuntur, perlustratis facile adducimur, tum ne adnotatae quidem cum compendio re aliae lectiones emcere possunt, ut iudicii nostri posvitea Nam ex his locis, in quibus varia lectiones in Flor. Γ adscriptae sunt, emi posse videtur, ut odex ille primo ab archetypo descriptus, tum cum Laurentiano Abomparatus ih tamen haec sententia parum habet probabilitatis, propterea quod multis locis varias illas lectiones sive veras givo falsas non cum Laur Aconsentire sed novas e Florentini, proprias esso cognoscimus. Illud igitur musto probabilius statuimus omnes illas adscriptas lectiones ex ipsius archeira soripturia huc defiu-xisse, nonnulli fortasse ex piis, quae ex ipsius librarii orrore prosectae videntur, ut Philamno ad ecim adnotatur eis quod ex versura huc irrepsisse manifestum cist.

49쪽

Batia dictum arbitror de libris uas. 'tu quidem non rebnua deni putandi alni ui inspiciantur quam primarius illo Laurentiam A. Ex ceteris auis libri aesta, qui quidem .noti sisne, nullus tantum momenti ad tibias emendanda aut ad laesione maxime dubias inhiliendis vitare videtur, quam tum unus do tribus illis supra accuratius duae iis Quo fit

ut mistimo re avendum esse existimem, , si loci, quibus in una eademque lectione omnes tres, quos supra ommemoravi, codd. conspirant, novis coniecturis vel emendationibus ientem. tur, aut si duo illi Florentini consentiunt, diligentissime conabderato opus esse, priusquam corrigendo locum restituendum esse persuasum habeas eluti a Dindoesto, ut aliquot omempla russeram, fustra moniectura tentati videntur hi loci: Phit. v. 66. ubi vulgatam dectionem V τοττων γα μυδέ, μὰλ rei mutatam ille vult in τουτων γα ουδεν αλ - ἰ: in Rem ad h. l. ibid. v. 16 δε τιν αυτῶ - παιῶνα κα- visi Lτιν ηααν. indore lectionem apographorum Bri pro Ti praeferendam esse statuenti recte opposueris inmoodii sententiam ibid. v. 1s quum Abi, in lectione reis congruant, non dubito quin illam retineam Porson emendationem; quam indoreus complectitur, improbata, scribendumque esse censeam Oυ ἐστιν πω ου θειον μελετη - του μὴ πρατερονκτὲ Ai. v. 61 , πειτ επειδὴ τουν ἐλωφ σεν πονου scriptum vult indoreus pro lectione φονου, quam ab A et, traditam equidem retinere maluerim. ibid. v. ds ἐν πται,τ σφ δουλίαν ξειν τροφην. Sic ab omnibus fere editoribus Versus restitutus est secundum correctionem manus alterius codicis A δουλίαν pro δουλιο exhibentis At quum etiam eod. , quod mirum sit, cum prima manu codicis A δουλιον versumque ipsum repetendo, quo paulo remotiu erat, pronomine corrigendum in hunc modum SP παιδὶ φ σψ δο-ον Uειν τροφ'P . Plura exempla afferri possunt, quibus quam infeliciter arendore nonnumquam lex illa supra a me proposita neglecta sit, quam quidem in poetae fabulis emendandis primam atque principalem esse nunc nemo est quin persuasum habere debeat, domonstrare possim. Alteram vor legem, ex lectionibus v

50쪽

riis ac discrepantibus inter se codicum A sit eam ut eligamus, quae paulo insolentior atque magis ad poetae ingenium apta esse videatur, omnibus fero quae supra ex odio Tativi exemplis probabilem ut redderem operam dedi msunt tamquam cardines rationum, in quibus Sophoclearum tabularum emendati versari debeti Quod ita esse si non omnibus planissime demonstrasse videbor, at rem ipsam nos di quisitione nostra aliquanto longius promovisse ei propius ad exitum adduxisse nemo negabiti