장음표시 사용
421쪽
Caes. B. civ. I, 10. interea, quoad s- esset data, Caesarem facturum, quae Polliceretur.
4 Sed ipsi im cursum temporis perpetuum denotat, ut sit, procedente tempore. Neque enim intelligimus id, quod cum aliis fiebat uno tempore, sed quod progrediente tempore contigit.
Cie. in Verr. 2, 17, 42 interea sane perturbatus et ipse et eius amici et eonsiliarii moleste ferre eoeperunt. 3, 25, Q. Apr nius interea coenam et poeula poscebat. Virgil. Aen. 3, 566. terseopuli clamorem inter eana saxa dederer ter spumam elisari et rorantia uidimus astra. Interea fessos ventus eum sole reliquit, vin rique viae Cyclopum adlabimur oris.
5. Hoc sensu coniungitur cum coniunctione quum,
Cic. p. Cluent. 62, 175. interea Oppianicus quum iam conualesceret etC.
6. V hi in aliqua re acquiescimus et eXspectamus progrediente tempore eventura. dicimus interea, hoc est, dum tempus procedit. Grammatici errant, qui hac quidem ratione pro interim positum putant.
Terent. Andr. 2, 1, 14. interea set aliquid, spero. 2, 3, 24. interea aliquid aeeiderit boni.
7. Tempus et quae in eo aguntur, possunt ita aliis rebus opponi, ut, etiamsi illa fiant, hae tamen etiam consitire aut fieri dicantur. Hinc interea accedit ad significationem verbi tamen. Est enim eodem tempore, robus nihil impedienti sus, nihilominus. Hoc modo quum interea pro quum lamen usurpatur, et componuntur vocabula interea tamen. Virgilius formulam eiusdem generis nec minus interea saepe usurpavit iutransitu ad alias res aeque consideraudas. Germani etiam indessen pro docti dicunt.
Cic. ad Fatu. 5, 12. ex tr. tu interea non cessabis et ea, quae habes instituta , perpolies nosgue diliges. Virgil. Georg. I, M. sic quoque mutatis requiescunt fetibus arva, nec nulla interea estinaratae gratia terrae. Plin. Pan. 42, 4. non uist interea laudari nee fortasse laudanda sint: grata tumen sunt recordantibus pri eipem illum etc. Bebrilis et Perigonius mutandum existimabant Voc. interea, quod SchwarZius non recte interpretatuerinter haee, dum haee instituis, alienia exemplis eouatis.
422쪽
Cla. - p. Cluent. 30 , M. anni sunt seto, quum eatissa in ista meditatione versatur - quum interea cluentianae peeuniae uestiagium nullum invenitis. Liv. 5, 14, 1. inter tot veterrimos popvlas tamdiu bella geritis, quum interea - non uniuersa Eιrhris bello oobis par est. Catuli. 101, 7. nune tamen interea, priseo quae more parentum tradita sunt tristes munera ad inferias, accipe. i. e. ne Iu
etibus indulgeam. Aliter Cicero de Oret. 1, 42, I91. atque interea tamen, dum haec quae dispersa stunt, eo ntur, vel passim licet earpretem et eoiligentem undique repleri iusta iuris eivilisaeientia. virgil. Ecl. I, 58. nec tamen interea raucae - pa-ιumbes , nec gemere aeria erasabit turtur ab ulmo.
8. Antiqua fuit consuetudo intreea cum genitivo loci, qui pro tempore sive temporis conditione nominabatur, copulandi. Sed post comicos nemo ita loquutus est, etsi apud Sallustium legimus pOsleu loci.
Grammatici veteres hanc compositam dictione ui uni accentui submittebant, et scribendum arbitrabantur interealoci. Diomed. p. 428. Priscian. de Accent. p. 1288. ambiguitas vero Promuntiandi Saepe legem accenturam
perturbat, ut si quis dicat interea loci, qui nescit,
utrum dicat alteram partem intere α el alteram loci, quod non ε aratim, sed Sub uno iaccentu ρ nuntiandum est, ns ambiguitatem tu sermone faciat.
Alii codd. ideoque amb. in s. facit. quod non praestat.)Αt Krilgius ad Sallust. Ilig. 63, 6. analogiae caussa divisa verba scribere iubet inter ea loci. Pronuntiatio in his maximopere valet, nec cedit grammaticis praeceptis. Etiam verba in scriptura discreta conticiebantur notionε et accentu.
Plaut. I, 1, 11. interia loei aut aera aut vinum - tentat. Pseud. 1, 3, 32. Men. 3, I, I. Terent. Eun. 2, 2, 24. dum haedloquimur, interea loci ad macellum, ubi advenimus, conetirrunt ete. Heaut. 2, 3, 16. Eun. I, 2, 46. Pacuvius apud Nonium a. v. sueti 8, 37. interea Ioei sueti saeciseunt, silescunt venti, mollitur mase. Ita enim est scribendum pro interea loca.
9. Historici hac particula utuntur in trunsgrediendo ad alias res continuo tempore facias. Qui usus a poetis epicis transiisse videtur ad historiarum auctores. Wag-nerus in Quaest. Virgil. 7. p. 398. et ad Aen. 11, 1. docuit interere cum perfecto compositum significaro id,
quod po3iquam: quod alienum ab ipsa particula.
423쪽
Viegil. Aen. I, IN. interea magno miseera murmure pontum emissamque hiemem aemu Neptvntia. II, 1. Oceanum interea sum g ens Aurora reliquit. Curtiua 3, 4, I. interea Alexander - Cilicium petens eum omnibus eopiis, regionem, quae Castra Cyri appellatis, pervenerat. 7, 6, I.
10. Vti interim, ita etiam interea a recentioribus scriptoribus pro interdum dici primus observavit Dra kelibore hius ad Sil. Ital. 7. 395. vhi: in erκα crede -- perlo, non fallimus aegris nil mooisoe sultis rebus. Sed Ι. H. Vossius mirabilem per errorem labitur, quum halin significationem tran8sert ad Virgilii Ecl. 10, 55. do
11. Quo modo antidere pro antea dictum sit, exposui Tom. 1. p. 402. Sed et ρoslidere et interidere grammatici in usu fuisse narrant. De illo nobis suo loco erit dicendum. Interiaeci nus tuum in veterum Scriptorum libris legitur. Meursius in Glossis, nescio quibus, nam apud Vulcanium non invenio) exstare dixit: entoridea, ἐν τω μεταξυ. quod non modo correxit endoteri- dea. sed comicis usi lutum fuisse affirmavit. vide Exercit. Crit. p. 69. Laiaren bergit Antiquar. p. 31. Res haec lam incerta est, ut, nisi idonea documenta proserantur, de ea iudicari omnino nou possit. Ne eui ter
quidem, quod pro inter dictum perhibetit, exemplis
In libris scriptis pro interea saepe legitur interim. vide Draketib. ad Liv. 9, 9, 13. Kril g. ad Sallustilug. 40, 1.
Comici vulgari sermone dicebant interea loci pro
interea. Eadem temporis et loci notionum commutatione antiquo tempore iactum erat interibi, cuius exempla etiamnunc apud Plautum et in fragmentis Ascanii exstant. Terentius abstinuit. Sed Apulei iis et Gellius, et si qui alii sunt obsoletu e vetustalis imitatores . revocarunt istum usum, in quo Ρricaeus ad Apulei. Apolog p. 162. non potuit perspicere, quomodo locale Dorraeuibi accessisset, ideoque merum archaismum appellavit.
424쪽
Plautua non ter, ut refert Elmenhorstius, sed sex veI septem Iocia utitur hoc vocabulo. Assii. 2, 2, 41. tu interibi ab insmoda suavium. Capt. 5, 1, 31. et M. Mil. 2, I, 26. interibi ve
hio miles forte Athenas aduenit. ex eortissima emendatione Aeru
dalii: Poen. 3, 3, 3. interibi attulerint exta. Rud. 4, 6, 20. In Pera. 3, 3, 85. restituit Acidaliua coniectitra haud improbabili.
Nouiua 13, 14. s. v. cymbar Afranius Meeptor tum confrendoeymbam interibi luci piscatoriam: venio, iacitur ancora, inhiabent leniter. Ita scribendum est, non lucis. Apulei. Apol.
p. 320, 29. interibi revaleseo. Gellius a, 7. consul interibi, dum ea pugna st, ae in toeos tutos atque editos subdueit. Editores scripserunt interim. 2, 29. tibi codicea ibi et interea liabent, Gronouiua scribendum censuit si quid interibi novi fera.
Omnes grammatici in verbo interim praepositio
nem inter ad tempus relatam cogno Verunt: o D eXtremam
syllabam in diversas partes discesserunt. Quod Festus uit: interatim dicebant antiqui, quod nunc interdum, id aut corrupti Otii vulgaris pronuntiationis debetur aut ipsum est corruptum. Tamen Sci oppilis ex inferatim tradidit factum esse inferim: rationem non reddidit. Sed G. Vossius syllabam im esse dixit pronominis eum vel eam obsoletam formam. intelligi lue inter eam rem. Id affirmans Hari ungius in libro de Casibus p. 249. supplendum censet diem vel horam. Quod commentum certi nominis substituendi haud semel nobis reiiciendum erat in his libAs. Praeterea Max. Schmidi ius de Prono m. p. 78. is hic seminini generis a ceu alivus, inquit,
nusquam reperitur, neque im neutrius generis esse potest . quod rn in is pronomine a neutrius generis natura abhorret. Ιpqe vero Schmidlius im existimavit esse casum locativum in sive i . et u in m litteram mutatam esse propterea, quod Latini plurima vocabula ter minassent lillera m. Quae caussa parum valet. Et habemus adverbia multa verbalia eiusdem formae dioisim, statim, furtim, senaim, et alia eX nominibus substantivis vel adiectivis facta, piritim, Partim, et ex adverbio iuxtim, quibus si casuum formas adscribimus, veri casus esse non possunt. neque im unquam locativi casus officio fungitur. Tantum vero abest, ut adverbia ipsum casum . recipiant, ut terminationes eorum formentur in modum casuum, et in se constent. Quid
quod casus ipsi adverbiales sunt formae nominibus ad-
425쪽
tectae. Quare redeundum nobis est ad certiora indicia. Facile enim asnoscemus cognationem voca hulorum im et pronominis is, qua factum est ut interim iuvicem verbi interere succederet: neque etiam repugnabimus. si quis inde et im comparans ad formam localivam i nos revo verit, nec si alius quis ad accusativum respexerit, modo ne accusativum appestarit. Vuum hoc teneamus im in verbo interim monstrativam vim habere, quae eadem in pronomine apparet, et inter-- diei, quod alias inter-Eα.
Permirum eat quod DoederIinus aeripsit in Synonym. T. 4. p. 272. nec Plantum nee alios antiquiores acriptores umquam dixisse interim, ut significaret indessen, aed interibi, atque ex. hoe vocabulo aurea demum aetate per apocopen factum esse interim. Tamen paullo post narrat cognitum sutiae Plauto hoc vocabulum, signi scans interdum.
Etiam significatio cum his congruit. Interim pro
interea usurpatur: et Quintiliatius, si Bonnellus accurate eius verba notavit, numqliam interea, sed semper interim dixit. Velus autem opinio, nunc etiam a GrySaxo in Doctrina stili pia 534. proposita, qua statuitur, anterim ubsolute, Z alerea cum conitinctionibus poni solere, falsa est et inanis, neque, quo caSu orta Sit, Patet. Fortasse observarunt Ciceronem non dixisse interim dum. Alii synonymorum doctores non probabiliora tradiderunt. Nollentus p. 1030. nescio quo auctore haec: interere i. e. inter hoc tempus, toto hoc temporis spatio, a principio usque ad sanem: interimi. e. intra hoc tempus. antequam siti latur. Absurde diceretur: panditur interim domus, notione illa, qua
Virgilius id profert Aen. 10, 1. Punditur interea domus omnipotentis Obmpi . Similiter absurde interea alia quid D. Attamen Terentius ita loqii utris est Andr. 2, t. 14. Doederi inus p. 271. distinguit ho o modor intereudici de re longum per tempus protracta, inferim de reeito transeunte: illud significare temporis spatium, hoc temporis punctum. Quae quum non alio documento
firmeu tur, quam Ohservatione exemplorum, cavendum
est, ne praecipiti decreto fultamur. Nulli enim aevo nec antiquiori nec posteriori desunt exempla, in quibus interim de contiuua actione et de re non semel lucidente dictum sit. Nos ipsi allaturi sumus e Plauti comoediis: cum coquitur, interim potia binu/s: e Livii li-
426쪽
bris: interim rei eoentum experiri ei castra defenderere Taetii Annalibus: se sdem interim, donec otia ερο- peditet, retenturos, et alia huius generis. Plinius adeo εcripsit omni interim tempore. Scilicet difficillimum
saepe erit explicatu, utrum res brevius an longius lemporis spatium complectatur: sicuti Doederi inus monstrat negotium castrorum ponendorum esse posse et breve et
longum. Et ne id quidem huic viro est concedendum, in negativis sententiis ultique poni interea. Legitur neopud sallustium t ne pie interim cuin squam boni 10-miam laedere' Nec germanicae linguae vocabula inesessen et Mntercessen idonea praeheni analogiae documenta, quippe quae diversis praepositioni hus diversum sensum eX primunt. Quae quum ita sint, ne salsis praeceptisu Sum Coel amus, agnoscimus in interim unitatem temporis, qua dirae res continenlur, hoc est, alteram rem in idem tempus incidere, in quo altera agitur. Interea autem duas res componit uno in tempore apparentes. Sed facile fieri pol est, ut haec rerum ratio cum illa temporis ratione commutetur . neque umqtiam vulgaris usus discrimina servavit. Sed promiscue haec vocabula ad unam notionem temporis communis eXprimendum adhibuit. 1. Primum igitur interim significat, hoc eodem tempore, in quo aliquid sit, aliud sieri. Interdum potest accipi pro inter haec.
Plaut. Asin. 4, 1, 54. nee mater lana ad visum accedat interim. i. e. hoc tempore, quo Compotamus. Cic. de Orat. 2. 86, 353. hoe interim spatio e elane illud, ubi epularetur Scopas. neidis e. Plaut. Pseud. 2, 3, 19. certa amittimus, dum inereta petimus, atque hoe evenit in Iabore atque in dolore, ut mors
obrepat interim. Sed vd. n. 8. Curi. 4, 15, s. interim barbari impedimenta turbaverant. 4, 16, 4. Plin. Nisi. n. 17, 19, 30, 7. eumque omnἐ interim tempore edomari meditatione curvandi iubet . . Plaut. Mil. 4, 4, 28. ibo igitur intror tu his ante aedis interim speculare. Poen. I, 3, 15. a, adduee testes lectima ego intus interim iam et ornamentis meis et Ueophantiis tuum exo abs .illicum. Quintil. I, 12, 6. grammatico soli deserviamus ' deinde ge metrae tantum p omittamus interim, quod didirimus p i. e. fouen inis dem Geometer una hingeben und indessen unbeaehtet Iassen,
427쪽
Sallusti Ing. 96, 2. toea atque seria eum humillimia agere, ἰαWFerib , in agmine atque ad uigilias multus adesse neque interιm , quod prava ambitio solet, emolis aut et iusquam boni famam laedere. i. e. inter haec, in hia agendis.
2. Exprimitur tota sententia verbis, praemisso Vel sequente clum, aut cum termini indicio q/tamdiu, donec, aut ablativo absoluto. Cicero numquam ita loquutus est. Grammatici qua ratione verba interim dum, nulla interpunctione facta, componenda ceu Seant, eX- posui in interea.
Plaut. Men. I, 3, 3I. iam nos hie erimus: dum eoquitur, ἐ- terim putabimus. IIII. 4, I, M. Terent. Elin. 5, 2, 3. interim dum ante ostium sto, notus mihi quidam obviam venit. Caes. B. gall. 5, 37. interim dum de conditionibus inter se agunt - , paullatim circumventus interscitur. Liv. 28, 44, 10. 35, 24, T. Gel LI, 26. interim, inquit, dum ego atque hie disputamus, tu
Marcian. in Dig. 30, I, 114, 18. item si unum heredem instituisset, nec quidquam legasset, exheredati nihil interim, quamdiu in familia res est, petere possunt. Tacit. Ann. 15, 11. βdem interim, donee Dita suppeditet, retenturos. Doederlinus vero vitiosam censet hane scripturam quorumdam eodicum apud Liv. 9, 9, 13. interim in induciis res fuisset, donec ab Roma Ierigati aut victoriam illis certam avt pacem agyerremi. Tacit. Ann. 12, 46. eunetante ad ea Mithridate et suspeetis praefeeti eonsiliis - Casperius interim ad Pharsmanem Per- ωadit.
3. Saepe oratio habet ellipticam sormam eam, ut ex antecedentibus verbis colligi debeant, quae Senten-liam constituant.
Plant. Mil. 2, 2. 4z. quaerer ego hine abseessero abs te hue interim. i. e. dum tu quaeris. Terent. Heaiit. 2, 3, 135. CL. Vbi sunt 2 eur retinea 2 sv. Iam nunc haec non est tua. CL. Scio, apud patrem: at nunc interim. εY. Nihilo magis. i. e. ut mine dum non est apud patrem.
4. Sed et ipsum tempus continuum intelligitur . et dicitur ante rem agendam aliud quid interim fieri . hoceat, tempore praesumpto , vel alia re occupulo. Nimirum tempus et actio componuntur, non, ut in in tet ea,
duae actiones. Liv. 5, 19, 4. deinde indieto deleetu in diem eertam, ipse
interim Veios ad eo mandos militum animos intereurrit. Cues. Duili do by Cooste
428쪽
B. gall. 3, 3. maiori tamen parti placuit, hos reservato ad e
tremum consilio, interim rei euentum experiri et castra defendere.
Sueton. Vesp. z. suscepto igitur eivili bello ae duessitis eviisque in Italiam praemisais interim Alaxandriam transiit, ut elaustra Aegypti obtineret. Petron. 14, 4. itaque ne interim praeda disrederet, uel minoris pallium addicere placuit.
5. Duae res, quae se tempore excipiunt proximo. simul gestae esse dicuntur: hoc factum esse, quum interim illud .seret. Ita coniunguntur verba quum interim, in quibus temporis ratio magis valet, qi iam Caussae: quapropter Foquitur iudicii tivus. Quod quum miro e
rore Spalditigius ad Quintil. 10, l. 18. negasset', Zum p tius Tom. 6. p. 411. rem doctissime e X posuit, sed ista
verba reddens μ' hrenis in des8en, non rest e X isse videtur ad ea, quae consequentiam in se habent. . Cf.
Zum plii Granim. g. 580 578 l2. Interdum in obliqua
oratione sequitur in si ullivus. Vide Gro nov. ad Liv.
Sallust. Iug. 12, 5. serutari loca abdita, clausa effringere, pirmitu et tumultu miscere, quum interim Hiempsal reperitur occultans se in tugurio mulieris anelliae. ulli ite constructione Κri-lgius. Iug. 49, 4. ad huc viritim , uti quemque ob militare
Deintis pecunia aut honore extulerat, commonefaeere benesei sui et eum ipsum aliis ostentare et postremo pro euiusque ingenio polli-eendo, minitando, obtestando alium alio modo excitare, quum interim Metellus ignarus hostium monte degrediens eum exerestueoi micatur. Κriigius ut Verbum conspicatur defenderet, argu inentis est usus , quae mihi aut aliena aut non vera esse via dentiar. Neque enim necessarium erat, ut Sallustius enarratis iis, quae Itig trilin gessisset, ad Metellum transiens activum verbum poneret: neque Verba, quae sequuntur, primo dubius etc. ipsa requirunt activi verbi notion om i denique nihiloliutat, quo minus narretur, dum Iugurtha alios milites adni neret et excitaret, Mi tellum interim Conspectum esse cum e
ercitu. At ipse Donatus, qui formam eonspicatur affert, ne cogi ivit quidem activum, sed demonstravit, Sallustium dixis8e eonspicatur pro eonvicitur, alia verbi declinatione. Id vero maxime miror, Κritzium eam elegantiam non aensisse, qua Sallustius orationem ordinavit. Ah Iugurtha enim transgreditur ad Metellum, qui interim cum exercitu conspectua
429쪽
fuerit, sed primo dubius quidnam insolita laclea ostenderet. Tum interposita rei explicutione restituit orationem, sed pe git activo. Ea vero ratio, quam Κritatus defendit, probari non potest, quasi activo sensu dicatur: cum eaereitu conspicatur. I. ά conspicit, neque omitti hic potest nomen eorum, quos Metellus narretur conspexisse. Quodsi Passivum. accipis, omnia vero se habent optime, neque elegantia carent. Liv. 4, 11, 4. laeere tamdiu irritas sanctiones, quae de gulaeommodis ferrentur et quum interim de sanguine et supplieio auo Ialam legem confestim exerreri et tantam uim habere. 6, 27, Ss, II, 4. 6. Historiarum Igitur auctores, et qui narrant res gestas, suntur hoc vocabulo, ut aut res ab aliis actas ad idem tempus, de quo loquuti sunt, reserant, aut significent cursum rerum non eSSe aliis rebus turbatum. .
Die. p. Lig. I, 3. quaerebant aliquem dueem, quum L. riva - nullo ae' implicari negotio passus est. Interim P. Atti Varus - Vtieam venit. ad Fam. 10, 12, 4. Dei continuo omnes partie es meae voluptatis. Interim ad me Oenit Munatius noster. Sallust. Iug. 66, 1. interim Iugurtha eum magna cura p rare omnia. Iustin. 2, 14, 1. interim Mardonius in Graecia Olynthum expugnat. Terent. Ande. I, I, 100. funus interim proeedat sequimur. Plaut. Stich. 2, 2, 46. alius alium pereontamur: Via est nauis quid .ehit P Interim Epignomum eo pieio, tuum virum.
7. Hoc modo ipsa rerum consequentia poterat d signari. Res enim intelliguntur cum ipso tempore exsi- Stentes, sive continuus rerum ordo: id quod germania cum ina ischen etiam eXprimit. 'Terent. Hee. I, 2, 102. primo hos dies complus los bene e-venibat sane inter eas. Interim miris modis odisse eoepit Sostr tam. Sueton. Tiber. 73. interim, quum in aetis senatus legisset eis. Petron. m. nos interim Mestiti errare eoepimus. quem Io- cum interpretes male tractarunt. Componuntur hoc sensu verba atque interim, de quin Tom. I. p. 496.8. Adhaeret etiam notio clandestini eventus Vel con
silii. Nimirum dicimus interim fieri id, quod nescientibus nobis sit, et id, quod aliud agentes, clam Per
430쪽
Plaut. Pseud. 2, 3, 20. vide n. I. Cornet. Dat. 11, 3. Μι-
thridates - Datamem revocavit, simulans se quiddam in eou gula esse oblitum. Interim telum, quos latebat, protulit. Cic. p. Rose. -. 29 80. interim mihi videris, Eruci, una mercede duas res assequi velle, nos iudieio perfundere, ae inrem,tem eos ipsos, a quibus mercedem aecepisti. Wolssius reddit rgvweilan gehetast du mir fur einen Ghn gweimriei erretinen suu olim. Quae significatio particulae non attingit tempora Ciceronia. vide n. I . Dubitari tamen poterit, utrum explica dum ait eodem tempore, an de conatu furtivo intelligendum.
Similiter apud Plaut. Trucul. 4, 4, 29. de quo n. 14.
9. Alia ratio, quae saepe accedit, est acquiescentis an aliqua re et praesentia contenti. Germanice oor der
mna. Hinc de eo, quod pro tempore satis vide
tur eSSe. Quintil. 1, 10, 2I. ut uno interim eontenti sim- exempla C. Graeehi etc. Quintil. 3, 8, 5. de eonlaetura paullo post pluribus. Interim est de itio apud Demosthenem etc. Quintil. 2, 3, 3. error tamen est in re duplor unus, quod ει terim auracere illos minorea existimant et bono sane stomacho contenti sunt. 2, 4, 3. seuerim admonere illud satis est.
10. Hic usus latius patet. Nam significatur praeoccupatum tempus, aliis rebus repositis vel dilatis. Hoc est OOr jeat, ponerat. Sed etiam id, quod ante aliud
fit ideoque praesumitur, dici potest interim fieri. Saepe
ea tota se tentia colligitur haec ratio.
Valer. 4, 3. Ext. 4. mox, inquit, da ceteriar interim a sola mihi velim ne obstes. Vulgor non obstes: quod defendi non
Quintil. 4, 1, 26. aliqua ergo nonnumquam, quae erum adeoneuiandum nobis iudiem potentissima, non inutiliter interim 'ex quaestionibus in exordio loeabuntur. i. e. antequam in orati ne ipsa agitur. Cornel. Them. 6, 5. hane legationem guscepit Themistoeles et . solus primo profectus est: reliqui legati ut tum exirent, quum satis altitudo muri exstrueta videretur, praerepur interim omnes serui atque liberi opus facerent, neque ulli loco parcerent. h. e. antequam legati proficiscerentur, sive Per hoc tempus, quo Iegati murum exstructum manerent. Diuiti Cooste