장음표시 사용
451쪽
446 . INTVS. 2. Longa est disputatio Pompeii grammatici p. 342.
contra eos, cliri, quum dubium videretur, an intus exeo significare posset de loco, dicendum eXistimaverant
dein itis. Demonstrat enim id non modo non necessarium, . Sed stultum esse, et omnem rationem verbis
nire, exire constitui. Sed tamen usi sunt vocabulo dei sua scriptores itifimae uelatis. Vide Tom. 2. p. 227. cf.
Cellar. An libarb. p. 209. II. 1. Alleva signiscatio pertinet ad locum, ubi quid est. Intus igitur est in. Saepissime additur nomen loci curii praepositione in. Vbi non sequitur, interior rei pars intelligitur, ut sit in Endi. Sed proprie usurpatur de domo, et opponitur Jbrus vel foris.
Plaut. Rud. 3, 3, 26. istaeo quid ara modesse nobis pIus po est , quam signum in fano hie intus Veneris p Cic. de Fin. 3, 5,
18. quae sunt intus in eorpore. Opponuntur mombra externa. de Univ. 10. quia nondum omne animal in mundo intus ineluserat. Celsiis b, 2 l. si vero infans intus Meessit et c. i. e. in utero. Lucret. 2, 963. quoniam dolor est, ubi materiai eου- να - suis trepidant in sedibus intus.
Plaut. Capt. I, 2, 89. ibo lintro atque intus subducam ratiun culam. Aul. 1. 2, 3. redi nune iam intro atque intus serva. Te xent. Λ d. 4, 2, 30. estne frater intus Ilec. 4, 2, 6. nam mi in tua tuus pater narravit. Cic. de Orat. 2, 68, 276. illum intus esse. uti antea domi non esse. p. Sulla I, II. relietus intus, exspeetatus foris. Iuvenal. 3, 241. obiter leget aut seribet uel 'dormiet intus. Vide Heius. ad Ovid. Her. 21, 19. Cie. de Sen. 4, 12. nee uero ille in luce modo a que in oeulis civium magnus, sed intus domique praestantior. Vna notio hic exprimitur duplici verbo fortius utit distinctius. Liv. 43, 18, 9. ne frumenti quidem aut tillius alterius rei copia intus erat. i. e. in urbe. Cic. in Catil. 2, 1, 1 l. domest cum bellum manet: intus insidiae sunt r intus inclusum perieulumestr intus est hostis. Plaut. Cas. Grex. quod futurum est intus. i. e. post scenam. Farro de Re r. 2, 2, 7. primum providendum, ut totum tinnum recte pascantur intus et foris. 3, 16, 5. Ovid. Met. 11, 535. aliis mtirum fodientibus extra, atque alite murum - tenentibus intus. CuIaus 5, 21. Ovid. Meti 1l, 533. pars igitur tentabat adhue invadere pinum, pars maris
Ovid. Met. 6, 655. intus habes quod poseis. i. e. in te, in stoma
452쪽
Plin. Ηist. n. 10, 52, 74. intus aulam omne onum voluerem hieolor. 33, 1, 1. metalla nune ipsaeque opes et remum pretia' dieentur, tellurem intus exquirente eura multiplici modo.
2. De regionibus interioribus usurpatur, quae a mari aut a sinibus remoliores sunt.
Plin. Hist. n. 3, 4, 1. in ora regio Sardonum intusque Comauaranorum. Varro de Re r. 1, 7, R in Gallia transalpina i tus ad Rhenum quum exercitum ducerem, aliquot regiones a erasi et c.
3. Proprie dicitur de animo, qui corpori externo aut rebus externis opponitur, sed etiam absolute de
animi senSu. Cie. de Fin. I, IR M. nee hae stupiditates se foris solum
Metant, nec tantum in alios eseeo impetu incurrunte sed intati etiam in animis inclusae inter se dissident. Plaut. Cist. 4, 2, 20.' et intus paneo et foris formido. Nos ich uittere innen und a sena Peraius 3, 30. ego te intus et in cute novi. 3, 42. intust passeat . infelix. ubi Weberua explicat δοθεν, Don lanen uertius: sedeat in intimo pectore. Senoc. Epist. 80, s. intus te ipse eon'
. 4. Apuleius cum genitivo coniunxit Mel. 8. p. 215,24. intus aedium audito ruditu meo. 5. Nolandae sunt dictiones intus agere equum do breviore gyro, ad molam propius accedenter quam Torretilius ad Horat. Carm. 1, 1, 4. Lipsius ad Senec. de Tranq. an. 9. illustrarunt. Ovidius metaphorico sensu posuit Fast. 6, 586. et intus canere, quorum verborum usum enarrat Asconius ad Cic. in verr. 1, 20, 53c6. Cum ablativo poetae coniungere ausi sunt, ad Verbio tribuens vim praepositionis. Quod vero criticis quibusdam Livius 27, 11, 3. visus est scripsisse intus celium aedis Fortis Fortunae pro in cella, oh horret ab omni ratione et usu. CL Hein s. ad Vellei. Pat. 2, 25. Eu, quae Riiddim annus Tom. 2. p. 333. affert, accuratius sunt distinguenda.
Virgil. Aen. 7, 192. tali intus templo divum patriaque Latinus sede sedens. Lucret. 4, 1087. eibus atque humor membris an mitur intus. Gronovius ad Liv. 24, 10 6. narrat se in inscriptio- nibus legisse intus aedibus. Apud Livium verba in aede inivs Sospitae Iunonis non .sunt mutanda. Neque in verbis 25, II, Ib. Duiligod by Cooste
453쪽
quae sinu exEuo intust inelusae essent. pendet ablutivus ex particula rntus: q IaE Heliasii fuit opinio. Veri,a Livii 27, II, 3. sunt: et Romae intus relIam aedis Fortis Fortunae de capite signum, quod in corona erat, in m Nus sponte sua prolapgum. In Codicibus etiam intus in cellam, inlus cella, intus in eella legitur, in dilutius intra. Quis vero dixit eella aedis 2 umile crat illud signum, quod in corona dicitiae suisse 3 Certo soribendum est: Romae intus in eella Fortis Fortunae. h. e. in ipsa cella, in qua statua non turbab tur. Plaut. Mil. 2, si, 5b. vide sitne istaec vostra intus domum. At in codicilius non ita legitur, sed domum nostram intus vel domum nostra intus. Corrupta haec sanasse inihi videtur Lindenianniis eiiciondo domum.
III. 1. Perventum est ad tertiam rationem, quae mollim in alitii iam locum complectitur, et inf/ιε pro intro accipi tui,cl. Id Lucilius et, qui eum sequutus esse videtur. Quintilianus soloecismi Domine rei i obat. Vide p. 442. Donat. Art. gram. p. 1769. Et recte quidem. Nam qui ita loqiniti sunt, ab legitimo usu discesserunt, et poetae fuerunt alit technici scriptores, aut eo tempore vixerunt, quo intra S, Pro in acceptum, etiam illam rationem ad millebat. Sed Bur mannus perspexisse sibi visus erat discrimen verborum. Ad Quintil. 1, 5. p. 64. plus enim, inquit. est intus deducere quam inIror hoc modo ad vestibulum vel limen domus notat. illud in interiorem partem. in cubiculum. Cf. Biadgers. Vac. Lecl. 6, 19. Io. Rhodii I exic. Scribon. p. 398.Λsseruntur haee exempla antiquiora. PIRut. Cas. 5, 2, 7. tibi intus hane novam nuptam deduri. Sed codd. Et odit. antiq. intro. qii umqua tu Io. Ithodius narrat in eod. vaticano Iegi tatust. Caes. B. civ. 3, M. quo simulatque intus est itum. Etiam hiesiit intilii et optimi codd. praebent intro. Curi. 2, 2, 1. iam
ego revertar intus. Cum Draritis in Eodd. palat, intro Inu nit. Cura. H. ei v. 1, 87. quascumque postea eontroversias inter gen ilites habi erunt, sua sponte ad Caesarem intus adierunt. Ν mo diabitabit Vonsitim verum restituisse in ius adierunt. Lucret. 2, 71 l. nam gua quoiqne cibis ex omnibus intus in amive eorpora diseodunt. CL 4, 1087. 6, 22. tetro qu si conspureare sapore omnia cernebat, quaequomquε receperat intus. IIuuc nonn rcsse ost 1iccipiam ira de introitu, sed Intelligitur locus, ubi Corpora discedunt et ubi vas re operat: im Innern.
Ovid. Iet. 10, 456. tha Iami tum limina tangit, iamque fores perit, iam dueitur intus. Duiligod by Cooste
454쪽
Tacit. Iust. I, 35. non populvs Nantum et imperita plebs in
, plausus et immodiea εtudia, sed equitum plerique ae senatorum, posito metu incauti, refraetis palaιii foribus ruere intus, se ae Galbae ostentare. Acidalius infra scribendum putabat. Verba in platima et immodiea studia non constructione cohaerent eum verbo ruere, sed intelligendum est Verbum contInnata orations absorptum. Activo sensu Lueret. 6, 727. quom mare permotum Dentia ruit intus arenam.
Celsus b, 28, 12. p. zz2. A calamus scriptorius ori statulae
optandus, inspirandumque, ut ea medicamenta intus eompellantur. Paullo post intus infundendum. 8, 14. calee aliquem super ipsum debere consistere et intus impellere. 8, 16. sive extra remansit, sive intus revertit. 8, 20. sstulam Hedieamento illinere eamque intus dare. Scribon. Lurg. 121. non enim patiatur tote seri, nec intus minus eonverti, sed cito stupprimit sangu nem et vulnus cogit coire. In seuerulo comoedia Plauti nomino edita 4, 3. abi eeleriter inius, Pantomale.- 3, 5. intus
ibant. Cum accusativo Serihon. 46. inlisere autem intus narem aut nares cochleae vivae carnem per 3e.
Quintil. II, 3, M. polliee in tua inelinato. COIsus 8, 4.
p. 519. imaque pars eius intus ad Iraeturam , eornua ad os integrum speclent.
Salis secisse grammatici sibi visi sunt demonstrando , inuicem esse in picem et ob hanc caussam separata vocabula scribenda. Tamen in aliis multis verbis eiusdem generis non dubitabant adverbii formam agnoscete, veluti admodum, imprimis. Sed Burmanniis in notis ad Nemes. ΕcI. 4, 13. errorem castigavit imperitae plebis , quae haec vocabula tu unam vocem contrahere soleret, sequutus, nisi fallor, Henr. Stephanum . qui eamdem opinionem primus prosei sus erat in Schediasm. 4. 6. Neque aliter senserunt Drahen borchius ad Liv. 1, 10, 6. et Oudendor pius ad Caes. B. gall. 7, 85. Quodvcro poetae sua licentia dixerunt inque picem, huic argumento Burmannus alter ad Properi. 3. 23, 35. vim tribuit maiorem, quam par erat. Becentiores gramma tici compositam sermam praeferri debere existimarunt.
455쪽
At ante omnia distinguenda erant diversa usus tempora. Nam antiquissimo aevo Latini dixerunt picem: postea addiderii ut in praepositionem et scripserunt in picem: qua dictione usi sunt Caesar, non Cicero, nec antiqui Oxes. Inde factum est adverbium, quod an prius uno vocabulo scribi coeptum sit, quam mulata esset significatio, non fialis constat. Sed mutata significalione obsolevit antiquior consuetudo , et seriptores infimae aetatis nomen inoicem substantivi instar cum praepositi nibus coniti III erunt, velut ab inpicem, iati an cicem. 1. Primum igitur picem. Vel adii inclo genitivo, vel addito pronomine vel adiectivo, dicebatur graeco more,
quo accusativus modum sive modalem rationem designat. Eiusdem generis sunt m Ggnam Partem, Ceteria, quae
non ipsa laro ablativo ponuntur, sed id, quod alias
praepositione significatur, simplici casu eX primunt, quamquam aliqua eX parte conveniunt cum ablativo. Cum nomine picis comparari licet germa iii cum oluit, atqueoicem et oice significant in loco alterius, et ubi caussa intelligitur, quac in alterius loco nobis agentibus est data, propter, ut tuam Micem sit id quod etia caussa.
Plaut. Calit. 2, 3, 37. ut eum redimat et remittat nostrum hue ambornm vicem. ubi cons. Lindemniin. Triae. I, 2, 56. quae in nos illosque, ea omnia tibi dicis, Dinariae, et noxtram et illa rtim Dieem. Sallust. Rpud Nonium εν, 5. eeteri irem pecorum obtruueabantur. Ita, non vise Salliistitim scripsisse ipsum Nonii praeeeptum docet. LIV. 44, K b. eorum vicem, quos paueos inter media praesidia hostium Praemiserat, nuntius - oecurrit. Plaut. Most. 5, 2, 24. fae, ego ne metuam igitur et tiι fumeam timeas uicem. Cic. ad Fum. 12, 23, 6. in qua tuam oleem' saepe doleo. I, 9, 6. nostram eleem titiust est ipse sese. Fido
Cortium ad II, 19. 2. 4, 5, 4. an illitis uirem doles. in Uere. I,
44, IIJ. nos si alienam eleem pro nostra iniuria doleremus, vestigium istiust in foro non esset retietum. Liv. 28, 19, 17. αδ -- Iieitis oleem imperarioris militibus. 8, 35, I. stupentes tribunos et suum iam vicem magis anxiax quam eius, evi auxilium ab aepetebatur, liberauit onere consensus populi romani. 28, 43, 9. Ide alia apud Gronov. ad I, 9, 15. ubit quum suam Diem fumetva o eis sit.
2. Haec ex antiquissima consuetudine. Postea addiderunt in praepositionem, sive perspicuitatis caussa alve ob significationem diversam. Nam dicebatur non
456쪽
solum in Picem alicuius pro in locum alicuius, sed non addito genitivo, de commutandis negotiis vel personis et de alternis rebus: quod Germani dicunt Oir Ab mech seiung, ab mcchselo d. Forma dicendi eadem est in ver- his in modum. Sed structura orationis quibusdam in locis adverbialem usum comprobare videtur, veluti iii verbis et inpicem, atque inuicem apud Celsum et incompositione nominum absoluta apud Livium , de quan. 3. dicam, et in aliis quibusdam . Tamen non repti- .gnabo, si quis haec quoque ad aratiquiorem scripturam retulerit, ct ibi mam vocabuli non nisi cum significatione mulatam esse Stulti erit: immo utramque scripturam in usu fuisse puto.
Liv. 3, 18, 9. ipse in locum vἰcemque eonsulis provolat. 31,
11, 3. missis in vicem earum quin ple millibus sociorum. ubi Gro- novi iis ex antiquior usu iteleniluiri lilitabat in . Sileton. Claiid. I. praeseditque non raro speetaculis in Cati vicem. Celsus 4, εἰ. invicem eius vini eremor ptisanae Sumenitus est. i. e. niternis.
Plin. II ist. n. 33, 8, 4l. Alia vide upud Oudendorp. ad Λ pilleii
Met. P. III. Collini eli. 4, 25, 2. alia submo Penda - eorumque in Nicem idonea reponenda. Collini oll. 5, 6, 1. Primam quamque senis aut tempestate QRM, etam submoueat et in vicem novellam sobolem substituat. Caes. II. guli. 4, 1. hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent. i. e. alio anno hi, alio illi. 8, 19. quum dispositis turmis in vicem rari Proeliarentur. i. o. modo haec, modo illa tiirina, non conserta acie, Pugnubat. B. ei v. 3, 99. eae eastris sibi legiones alias occurrere et cras, quas secum durerat, in vicem requisseere in iussit. Hiri. D. usr. z0. equitatu suo propter equorum interitum extremo agmine remoto, legiones invicem ad extremum regmen evocabat. Liv. 1, 40, 6. primo uterque uotiferari et certatim cliter alteri obstreperer coereui ab lἰetore et iussi in xkem dicere, tandem obloqui desistunt ubi RIiennii. et Dra enti. 32, α, 13. 2. 57, 2. quum timor atque ira in vicem sententias variassent. CDIstis ii, Η. eique, dum teritur , invicem Dinum et oleum myrteum adiicit. Liv. 29, 1, 2δ. seruitum ad eam diem aut Carthaginiensibio aut Nomanis: nee in Dieem his aut illis, sed interdum utrisque simul.
Celsus 2, II. p. 95. idem et in altero st, deinde indicem in
457쪽
Horat. Carm. 3, 28, 9. nos cantabimus inrisem Neptunum et vitrides Nereidum eomas. i. e. alternatim. Alii codd. in vises,
quod gravitate sua displicet: nam aurium ludicium, ut quod Burmannua nd Properi. 3, 23, 35. provocat, irritum putabimus. Eadem varietas lectionis in Ovid. Mel. 8, 47 De verbis ad Direm Vide Tom. 1. P. 133. ubi ne quis me reprehendat, quasi obIitus essem loci Cic. de Leg. 2, 1 3, 48.
nulla est enim persona, quae ad vieem eius, qui e vita emigraverit , propivs aeeedatr id moneo, ad pendere ex verbo aee dere, nec eomparari posse recentioris usus exempla.3. Singulariu videntur haec. Livius in picem composuit cum nominibus, ut Dolio adiectivi exprimeretur. Celsus addit verba modo - modo: quo eΣsistit pleon Amus. Cicero numquam scripsit in picem, nec Sallustius. Celerum apud recentiores scriptores in dictio ui-hus et inuicem, atque in icem apparet adverbii composita forma.
Liv. 2, 44, 12. multis in vieem easibus vietos viatoresque. 32, 18, II. eohortes in ineem sub atmia - emittebat. 42, 54, 3. multitudo Μaeedonum ad subeundum in uisem proelium havd di seviter gueeedebat. CeIsua 6, 7, 1. sie teritur, ut invisem modo rosa, modo passum instinetur. I, 7, 4. I, 3. incirem modo aqua, modo elatim bibendum est. 3, 4, 24. 2, 3. bibenda aqua, postero die etiam inum, deinde inuleem auernis diebus modo aqua, modo vinum. Celsus 3, 23. ubi tertio die eibus datus est, intermittere quam tum et inuicem alterum quemque. 3, 3. aliae quotidie pares sunt, aliae imparear atque inuisem altero die laniores, alιero via
Apud Cie. ad Att. 5, 10. legitur vulgo: Xenonem tuum vestiostrum potius Quinto eoneesseram: et tamen propter vieinitatem totos dies simul eramus invicem. Non consentiunt codices, quorum aIli iuneti, alii iunetim praebent. Nec cognitum habebat Cicero adverbium. nec umquam' dixisse videtur in Dieem, quod ipsum ab hoc loco abhorret. Ivnetim verum puto, aeda glossatore verbo simul adscriptum, ideoque nobis delendum.
4. Aliquatilum etiam ea disserunt, in quibus non
tam mutatum negotium aut diversa persona respicitur,
458쪽
Caes. H. gall. 8, 29. Dumnaeis instruis aciem, quae suis esset equitibus in uisem praesidio. ubi si reddis . abvectaeind, inepta 'videtur sententia. I, M. defatigatis in Diem integri sueredunt. Virgil. Geo. 3, 187. atque haee iam primo depulsur ab ubere matris audeat, inque xirem det mollibus ora evistris.
5. Accedo ad novum usum tempore Pliniorum et Taciti omnibus scriptoribus communem. Tum enim in-Dicenι adverbium eam ratiotiem sisnificabat, quam inter duas partos vicissim intercedere videmus non uno modo.
Aut enim dicimus fieri aliquid mutuo. vel constare communi commercio, με essetieit . aut vicissim ab una ad alteram partem reverti, gwenaeit., hoc est, fit ri aliquid ab hoc, quum iam ab altero illo factum sit, aut duos facere aliquid inter se, unier e nander, aut fieriali tu id ab adversa sive ab altera parte, Mon der undem Selle, umgeltari, aut ab utraque parte, pon beiden
Seiten. Haec omnia Latini comprehendunt una notione alternae vicis, et quod antiqv ores ad res personas-ve mutatas reserebant, recentiores de mutuo comme cio vitae et de mutua rerum vi et ratione dicebant. Quae singula nunc distinguere eorumque usum de larare nos oportet.
Atque primum in picem indicat mutuam actionem et id, in quo par pari, alter alteri respondet: quemadmodum in colloquiis et in iis re hiis, iluae nou unius actione constant, sed mutua esscientia continentur. Alterum alterius est caussa. Liv. 9, 3, 4. his inuleem aemonibus - nox tradueta est. M. 33, 3. his diciis innirem auditisque, nox prope diremit eouoquium. Liv. I, 22, 3. forte evenit, tit agrestes Romani ex albano agro, Albani ex romano praedas invicem agerent. Sueton. Aug. 66. exegit et ipse inoleem ab amicis benivolentiam muttiam tam a desunetis quam a vivis. Torrentius Oh u ditum nomen mutuam deleti iussit invisem: sine caussa. Pliit. Pan. 62, 4. demonstramus invicem, credimus inuirem, quod . maximum amorιs minui s num est, eosdem amamus. Pliu.
459쪽
tionibus amIei ad amorem immorialitatis exaeuunt. Huc referri Possunt exempla verborum Praestare inuicem, quae infra posui.
6. Differt ratio, qua aliquis eX sua parte agit, quod alter antea egit, aut idem facit, quod in se iactum
videt. Similia excipiuntur et respondent, nec cohaerent necessario caussarum nexu, Sed vipissitudo p
sita est in aequalitate actionum. Quare quae ita dicuntur, poteris illa, quam antea exposui, ratione accipere, si consilium compensandi veI vicem reddendi cogitaveris.
Suetou. Aug. 63. primum eum Antonio filio suo degpondisse Iuliam e dem Cotisoni Getarum regi r quo tempore sibi quoque invicem stiam regis in matrimonium petisset. Ovid. Her. II, 180. inque vicem tua me, te mea forma eapit. Tacit. Hist. 2, 47. experti invicem sumus, ego ac fortuna. ubi vd. Ernestium. Tacit. Hist. I, 74. mox quasi rixantes stupra es sagitia invicem obiectauere, neuter D Iso. Quintil. II, 3, 168. tales sunt illae inclinationes votis, quas inuicem Demosthenes atque Aesehines exprobrant. 3, 10, 4. litigatores idem crimen inuicem in
Quintil. I, 3, II. sunt etiam nonnulli artiendis puerorum ingeniis non inutil lusus, quum positis invicem euiusque generis quaestiunculis aemulantur. i. e. ab altero alteri propositis. Quintil. 10, 7, 29. ae neseio, an utrumque - invicem prosit, ut scribendo dicamus diligentius, dicendo seribamus Deilitis.
7. Quod antiquiores et elegantiores scriptores verbis inter, inter se expresserant, po Steriores dicebantinoicem, veluti inoicem diligere, inuicem litigare, in υμcem pugnare, inυicem differre. Saepe ctiam adduntur Verba inter se. Esse ali ιiu Diotcem significat einanderetinaS Aeyn. Et aliae sunt notandae dictiones, in quibusrnoicem reddi debet eis under, quum idem alter alteri fecisse dicitur.
Plin. Epist. 7, 20, z. quae omnia hue speetant, ut invicem a dentiva diligamust. cf. 4, 1, 2. Lucan. I, 6I. inque viem gens omnis amet. Plin. Hist. n. 36, 15, 24, 8. de Scauri theatris rin quibus ti risque antemeridiano ludorum spectaeulo edito interotae averais, ne invicem obstreperent seenae. 4, 5, 13. hace invicem obstare. 8, 5, 26. 12, 10, M. ει non erebra haec lumina ct
460쪽
uti Iaaelata ivolaem ine sentes. Q;iintil. 1, 13, M. at ha Cicero pugnare invicem ostenda. Taeit. Dist. 3, 46. tibi flagrare Italiam bello, euneta invicem hostilia aeemere - utraque Danubii ripa potiebanιur. i. e. alles unier emander Dindsel . Quintil. 8, 5, 27. quum sila rotunda et undique eircumcisa Mustere inulam nequeant. i. e. inter se necti. I IRI. plurimum tamen invisem di erunt. I, 4, 16. guid O atque V permutatae inriem p Boeth. de Consollat. Phil. 2, 12. seu visne rationes ipsas ivricem eollidamus pLiv. 41, 3, 3. mox etiam pugna eum Etitueribus et eaede in--em militum nautarumque oritur. . ' .
I lis. II iAt. n. 17, 24, 3I, 10. necant iuvkem inter scis umbria 4,et densitate atque alimenti rapina.
Pliii. PKu. 83, 6. idem estis lautem, quod fuistis. Quintil. IRI, IR qui si nihil iuvisem praestent, iud ni fuerint defen-aione. Plin. Pan. 6, 4. ε: ViPlin. uiat. n. 10, 74, in. dissident olores et aquilae - noctu
Quintil. 9, 4, 129. qui manibus inuicem apprehensis gradum Frmniant. 7, 10, 17. quae invicem eompleetuntur. Tacit. Ann. Id, 38. eommeantibust invisem nuntiis nihil in summam paeis prosei batur. Pliaedri 3, 7, 3. salutantes invicem. Latio eat hic locusiuetri vitio, aed qui se interpotii itinerunt, aeque laui sunt atque ii, qui in Plin. Pan. 5I, 4. uniitio Eupplendum consontre. Verba sunt i Lirebit ergo eivibus tuis in Diem contueri r . dabitur non cubiculum prinoipis, sed ipsum prineipem cernere. Non assentior Neldio , qui in Prograin. a. 1824. Baruthi edito restituendum censuit pronomen te. Primum enim henes cinm iuno positum erat, ut cives invicem inter se contuerentur, est rum maius, ut principem ipgum cernerent. 1leete igitue Setinoserua reddidit nun wita es delam Burgem vergorant aeo,
8. Inoicem sacimus id, quod a nostra parte alicui opponimus, aut quod eX nostra parte agimus. Hinc etiam de adversa parte dicitur in Picem seri, et de contraria re. Barbari dicebant pice persia.
Iorat. Carm. I, 25. I. parcius avnctas quattant fenestras ἰαμ. bus erebris iuuenes protervi. - Invicem moeehos antis arroga
ιes sebis in soto levis angiportu. Interpretea malo haec explicuernnt. Invicem est ex ultera tua Parte.