장음표시 사용
261쪽
Additur hinc etiam rerum mirabilis ordo Mille nocendi artes, dum perfidus merit hostis, Nunc Iouis in faciem, nunc se mentitus Anubem, Saepe habitu Veneris,saepissime fronte Mineruae, Seaulus insidiis sancto sua seria rumpens,
Diuersis semi is, ut terror cresccrct,offert, Et uarius generet specie uariante timorem, qui uirtutis nequit superatus ut arte rebellet, Sed tamen intrepidus persistit inania temnens. Semper in aduersis iaculans o Crucis arnia beatus,
Belliger hoc clypeo hostilia tela relidens,inia penetrante acie se machina falsa resoluit.
Saepe etiam in sanctum uacuos iniere tumultus
Inficiatores falso minitante flagello, Sed fremitus Dagilis per inania cymbala tinnit, Oppositisq; minis interritus ipse restillisi
Nec fundata decet contra euacuata moueri.
Q iod eum diabolus increpat, eo quod criminosos in monasterio reciperet.
Hinc quoque laetiferi suffusus selle ueneni
Persidus,horribilis,trux, lubricus, inuidus anguis, Ore cruentatus Martinum prouocat armis, Cur habeat monachos oneroso crimine Pressos,
Cur maculosa cohors habitet pia septa magistri, Ne rea turba malis uiolet consortia iusti, Morbida neu reliquos uitii contagia foedent, Qui male polluerint lauachri uenerabilis undam, At sua perdiderint baptismata crimine mersi, Nec uia sit ueniae periit quibus orbita lapsis, Cum semel in Gueam uix est reuocare ruentem, Ac neque restitui uastato in corpore florem, Nec redeat miseris ultra indulgentia Christi. Tunc Martinus ait haec contra daemonis iram. Perfide desipiens quia iam tua comoda cernis, Hostis inique tibi, ibi norie, te pereunte, Si nunc poeniteas,si nunc restipiscere uelles, Praecipitare animas ut iam per crimina nolles, Nec tua saeuirent alienae tela minae, ii Errore'; tuos damnares ultime iudex, De pietate Dei fidens promittere possim, Ut tibi tam misero misereri Chri itus haberet, 4: Et cito donaret scelerata piacula culps. Ob hoc arce poli descendit ad ama redemptor, Tomus tertius. Pars Prima. s
enuis signaculum semper murus est in expugnabilis contra omnia nequissimi damnis tela. i
262쪽
Perdita ut eripere peritura nec ipsa perirent,
Immaculatus enim maculas detergere uenit,
Vulneribusq; suis curaret ut ulcera mundi. Funeris ordo sui nostrie fuit arca salutis, Sputa,flagella,chlamys et,acetum,lancea,claui, Cruri pia,mors,tumulus,lapis,infinis,uinbra,tyranus, Victa simul triduo premit, credit auctor ad astra, Descensura; suus meus est ascensus in altum. Nec peccatoris mortem magis cligit ultor,
Quando suis poenis nobis dedit arma salutis. Sic pius indomitam pestem mansuescere tentat, Promisitq; lupo bona pastor ovilia reddi, Quanto magis homini reserari praemia Christi, Propter quem ipse Deus homo fit,iacebati resurgit. O' pietas,& celsa fides, praesumptio dulcis,
Quae promittit opem deceptori,& peritum, Explicuit uotum si non ualet ire iuuandum, Cui minus in posse est,satis est ostendere uelle, Nam totum impenditiqui non abscondit amorem. Quod beatus Clarus omnibus relictis ei adhaesit. Huic Clarus placidus adolescens moribus mPers, Martinum amplectens patre,& sua cuncta relinquens,
Tempore quiri; breui micuit, uirtute,sideq;. Cum prope pontificem habitacula constituisset,
Ac sua complures peterent consortia fratres, Huic se tunc monachus socians Anatolius addit, In commune prius inunitis censura,sodalis,
Qui rudis ingenij uersuto illusus ab hoste, Post ait ad sese quo coelitus Angelus iret,
Ac reserare libi mysteria clausa tonantis, Et cito syderea uoli tent sua nuncia Penna, Atque remissa uiri responso nubila tangat,
Inter se & Dominum memorans iter cile propinquin Ac sibi contigui iactat conlinia cocti, Et secreta Dei noscendo iam esse prophetam.
Sed Clarum iit credat,nec opinio falsa mouebat, Tunc sine more furens Anatolius asserit audin, Quod sibi de coelo Dominus transmittat amictum, Induat ac uestem delatam nocte silenti, Ut signis stupeant cuius modo uerba cavillant. Eleuat huic uarium monachorum turba tumultuma
Et suspensa tenet spectatio uana sodales. Interea medias quas noX transcurrerat horas,
263쪽
Et rota flexa aequo girabat cardine metam. Fit subito strepitus quati tur locus arma mouentur, Et concussa simul uario fremit aula susurro, murmure raucisono frangente lepore loquelata Credas pugnaces uolitare per astra phalanges. Et videas rapidas discurrere turbine turmas. - Hic ubi concussis redierunt ocia turbis, Motaque tempestas tranquilla silentia sumpsit, Advocat ex monachis confestim Anatolius unum, Cominus & timicam ostentat iactantior albam, Qui uacuo tumidus falso umbrabatur honore Candidus exituris,sed nigri daemonis arte Inde ciet reliquo occurrit Clarus & ipse, Palpat mollitiem uestis candore niuali, Serica confingunt tenuato stamina filo. Nec contacta manu dissolui uellera possimi. Ducitur interea monachis noκ peruigil hymnis, Et compacta choris Dauidica canna resultat,
Vt coram altithronus uelamina uisa revelet. Et iam spumat equis aurorae auriSa rubores,
Sol quoque lucifluas circumflectebat habenas,
Atque renata dies reuocabat in arua labores.
Mox Clarus monachum Martino ostendere tendit, Noscens Pontificem phantasmata nulla latere. Cum sancti ante oculos uario suit una figura Decipulamque sitam deceptor perdit in illum. Coeperat his demens Anatolius ergo reniti, Inter dicta sibi Martini occurrere ovili;
Dum tamen inuitis traheretur passibus haerens.
Tegmina Alsiloqui uanescunt alba nigelli, Et male destituunt monachum uaga pallia nudum, Nec stat imagineis simulatilis umbra figuris. Territa Martini sic nomine larua refugit. Quod ei diabolus in regio habitu apparuit. Et quomodo ad ipsum uenit sulpitius qui ab eo benignδsusceptus est. Hostis iners maiora suis dehinc uiribus audens, Perfidus,& totiens elisus,nec sibi credens,
Debilis arma mouens,& degener ardua tentans,
Ut sua laus fieret uel solicitasse potentem, Cresceret & titulis Artem pulsasse sagittis, Denique cum sanctus recubaret in aggere fusias, Insinuando preces Domino pro plebe sacerdos, Tomus tertius. Pars prima.
264쪽
Constitit ante oculos deformis serina rebellis, Sulphurea sub luce micans radiantius umbra, Lumine mentito tenebrosus,& atra uorago, Fulgidus exuuiis regali iieste satellis, Tectiisbracteolis uacuo diademate pulcher, ordine gemmarum memorosa luce coruscus, Falsa uelle potens, cui calceus illitus auro, Latior S tumido iactivis se pompa triumphin Cuius ad aspectum sanctus nebctore repress Mutuaque ambo diu tenuere silentia saltu, Mirans ille uirum dum despicit ille superbum. uem Prior alloquitur reus S temerarius hostis; iniae dudum Martine,cupis penetrante precatu, Iam pia uota tenes ego sum tua gloria Christus, EXigis iuueniam ualidos recreare labores, Et sudata tuis ut seler bella triumphis, Debita militiae dare oportet munera Regem, Descensurus enim ad terras huc dirigo gressum, Ut tua sollicitis requiescant pectora curis.
His sacer intrepidus nolens responsa referre, i Despicit S reticet,tractat,neque uerba relavit, Mens solidata mancias,rimans alta atque profunda, ordine nec tremulo,uento neque flante rotatur.
Lubricus hinc ι epetit mordacia sibila serpens: Credere quid diat itas proprio quod lumine cernas En ego sum Christus,tecum qui consero uoces, Et loquor haec secreta palam gignando futura, Nec de me trepides,tellis mihi fulgida luκ est. Spiritus ut ueraX Martini ignivit acumen, Ac patefecit iter,ne clausa Menena laterent, Hostis &anguinei posset discernere fraudem, Libertate potens sanctis semFonibus inquit δNon ita se Dominus uenturiim dixit in orbem, Se neque purpureum, nec sic diademate fultum, Pandit Apostolicis uoce insinuante columnis, Cum sua carnalis raperetur ad altra figura, Atque phs plantis straueriint flamina Pennas, cum pede pressa sacro seruirent acra Regi,
Angelicis uectus manibus celer aethera calcans, Ingrediens teneras, neque frangens gressibus aura , Pendula planta volans cum nubila finderet intratis
Remige pennigero qua non facit ala sigillum, Cum Galilaeis tunc spectantibus Angelus astans,
265쪽
' Sic ait altithronimi rediturum,qualiter iret, Unde probanda probo reprobo reprobantia probra ;Non sunt signa mei Regis,sed calli a tyranni, Alt ego transfixas clauis nisi uidero palmas,
Atque beata. Crucis tum stigmata carne gerentem, Ac latus,& sollas truculenta a m ili te collas, Vnde cruentati pariunt baptismata rivi, Et lacra purpureo maculas lauat unda fluento,ini. ae dedit in precio generosa talenta redemptor, Itaque Crucis trutina precri numismata pensans, Totum alictor redimens thesauro corporis orbem, Cum gemma una fuit qu. x cuncta in uasa ualeret ;Hac nisi uelle tegi uideam,qua pertulit author, Indicio sine hoc Christum uenisse negabo; Nam decet ut uictor doceat per signa triumphum, Plagaq; siva poteli laude accumulare trophaei.
Mox immicus iners vibratus uerbere uita Pellifer acrius tenuata per acra lapsus,
In propriam speciem rediens ad inane solutus, Effugit ex oculis liquidas quali fumus in auras, Et leuis umbriferar uolitauit imago figurae; Visibus exclusus cellam pedore rePleuit, Agnitus indici is sua per uestigia sordens, Et sectore sibi comitante satellite fugit
Martiniq; fidem nec fulgida tarma fefellit,
Nec radium mentis detulit splendor inanis; Luce superfusa qua se nox tetra tegebat, Nunquid non poterat humilis superarcsuperbum Aut non dei iceret tam mente benignus iniquum Pacificis armis doctus domitare rebelles, Cuius dulcis erat filior,& honor altus amoris, Non selum abluere alterius sed lambere plantas, Hospitis atque noui uestigia tergere lingua, Semper aquam manibus tribuens uenientibus ipse. Coelellis Oipiens homini seruire minister, Et maniis alma pedes de corpore saepe luebat,
Cum sua porrigeret uel fimbria tacta salutem. xii illecebras mundi fiigiendas iustituebat, Et seclo sua lucra dari nil quaerere terris, Ut censum fit geret qui ascendere uellet Olympum, Ut graue pondus agri uel nummi nullus haberet,
Nec retineret opes qui coelo occurrerct haeres,
Nanque onus astensum uetat,& descendere Praestat, Tomus tertius. Pars Prima.
266쪽
Imum uersa trahunt,nec in altum pondera ducunt, In montem gradiens titubat sub fasce columna,
Deficit & si agilis ualisla sub pondere planta,
Mergit in uncosum cumulatam sarcina Proram, Ut petat ad portum rerum facit emptica iactum.
iii pater illustris Paulini gesta beabat, Floruit Italiae quo post Antistite Nola,
in ta regio Campana sedet rectore supremo, Dities agris,opulans famulis,locuples S aceritis, Vir censu vastu lare celsus,&ore rotundus,
Ditior ipse fide pro Christo fit sibi pauper,
Et dedit innumeros redimentes crimina nummos, Cuius sparsa solo naigrauit ad alba iacultas, Fecit S in coelum pigras ascendere terras, Vno dando lisco,& dant bruta ad sydera saltum. Ergo Euangelicum Paulino implente relatum, Martinus monitat cunctis talem cile sequ endum,