Historia S. Huberti, principis Aquitani, vltimi Tungrensis, & primi Leodiensis episcopi, eiusdemque vrbis conditoris Arduennæ apostoli; magni thaumaturgi. conscripta a Iohanne Roberti, Arduennate andaino, Societ. Iesu sacerdote, ..

발행: 1621년

분량: 621페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

in regione umbrae moras, faturam beatitudinem obiter viderent, S quasi praegustarent. Qua doque non tam illis ea stignificauit, quam alijs, ut discerent, quanti D E I seruos facere dcb rent, qui sic a DEo honorarentur. Sic S.Fra cisci itineris socio Thronus in caelo ostensus est,Francisco paratus. Scribit hoc S. Bonaue

tura in eius vita

XCIIIL DiscvRREN sper Memorias iam ctorum. J Sic vocatas olim fuisse Ecclesias, S: cella, Oratoria Sanctorum memoriae consecra ta, pridem annotarunt Eccleasticae antiquit

tu studiosi CXV. A nivN c Ti s sibi Presbyteris, Diaconis que, nec non omni Ecclesiae gradu J Vide, quam diserte Presbuteri ab Episcopo , hoc loco diastinguuntur, ut nusquam non, in sacra historia, & Patrum scriptis. Id post Bellarminum Cardinalem, tot alios Catholicos , ac diligentissimos tractatores, minime annotandum

duxissem, nisi nuper produssent Iohannu Maci, Pontani effata eitum odi,quae viro docto mirum est excidere potuisse. Multa diligenter conquisita, clara methodo, & ordine conscripserat in Originibus suis Francicis, atque adeo laudem, 5 gratiam meritus erat. Sed libro demum sexto, parum memor illius diuini moniti: in Misene corrumpas Psal. 7 .i γ haereticas quasdamasanias lectori, non sine pestilenti veneno Ob

trudit de nachis , de Macris Hirginibus , do

222쪽

NOTAE, ET PARALI P. 18 ad sa, de Sanctorum Imaginibus, ac Telu: atque etiam de uisiopis, or Presbyter , quorum erant inquit cap. s. nicta munera. Loquitur ex professo Pontanus de Ecclesia I sancita, ad quam , Leodiensim pertinuisse, supra ostendi. Sed, qui attendat, quomodo Pontanus ostendat, quod in lemmate pollicetur: non satis mi ri queat, quid tandem homini in mentem venerit, ita se ridendum, S explodendum propinare, dum id Catholicae Ecclesiae vanissime machinatur. Sed quid mirum Z scitum, &perpetua veri rate inconcussum est illud : Via impiorum tenebrosa nesciunt, ubi corruant. Prouerb. q. 19. Id plane aio, tibi euenisse, po ta- ne, dum non modo non id efficis, quod vid ris velle; sed alia omnia , atque adeo tuo teipsum gladio misere iugulas. Aduerte, sis , animum, dc mecurii id recognosce. Primum, ais, te de Episcops, o Presbyteris aliqui electi in eo

loco additurum Primum erat, ut ostenderes,

in Ecclesia FrancicI, indistincta eorum fuissemunera. Velim totum illud Caput relegas, & videas, Ecquid pro ea assertione attuleris, quod id vel obscure insinuare videatur, si proprie de Trancica Ecclesiasermo instituatur. Affers ex Apostolo Paulo quaedam perperam intellecta, ω, quae a Catholicis Interpretibus pridem in

alium a tuo sensu, sensum exposita, vel sciebas, dc dissimulare non debebas : vel ignor Das, & inquirere te oportebat, antequam Ca

223쪽

i88 Iu Vi TAM s. HvBERTI assereres , quae non intelligebas. Quanquam quomodo ignorare potuisti, quae ipse & alibi,& hoc ipso capite, ex bonis authoribus dest ipserast Colligo aliquot loca, quae negare non

potes, nisi teipsum neges. Lo C. I. Cap.9. illius libri sexti, pag. ex Capitulari Caroli Magni, cap. 7o. Haec verba afferuntur: Episcopi diligenter discutianipersuas parochiaου PκEsBYTERORVM fidem , ut dem rectam tenean ecte. Dic, Pontane,' an aequalis sit di tere aequalem: dc,sa via es,oste de , committi Presbyteris, ut disimnant 'soporum dem.

esse non debet. Similiter, ct Clerici, o Laici,ctc. Cur d citur, Episcopus , o Pre byter , si idem sent f Sed magis apparet, hinc tua Catholicis assingendi libido: inde tua socordia , quod in eodem Capite quinto, aliquoties teipsum iugulas. Agnosce haec Lo C. IlI. Capite s. pag. 43 s. verba tua sunt: satin capitulis Caroli ηb. i Uegis coluri notabile , - cpraecipue pertinens Decretum

quo E p I s C o p I id ridem syI -- monentur, ut non tantum PRESBYTER I , qui

in Ecclesia Iem ut tum a estabant, Parachias, EPIs Copas mittebantur,sedi met Epi' sc o Pi, recta, ac D 1ve bo consentanea, Isis tum edocerent.

224쪽

NOTAE, ET PAR ALIP. Iss Loc. IIII. Eodem cap. s. pag. eadem. Iterum tua verba sunt, & adduntur Capituli verba, ex lib. I. cap. 8a. Sed ipsa Capituli seria, inqui apponere, pretium o erae existimo , ut quantum inde sequenti siculis, a recto, or vero, temorbitatum, omnibur in propatulo constet. Non e- . rubescis, hic, Pontane, cum tuis in execranda haeresi, congerronibus, qui tantum a recto, vero exorbitastis, ut, cum ante Episcopi , Presbyteri populum edocerent; tu iam, VnuS e populo, tuique sinestes, Eliseopos ipsos docere velitis, atque adeo in ordinem redigere, & '

σbyteris aequare, Cum vos haeretici neutros ii beatis, neutros noueritis ' sed audiamus te verba capituli asserentem, quibus te omni rice confossiorem facis. Habent, inquis, τ' , ut sequitur: Summopere vobis Episcopos alloqui- tuo videndum es, dilem mi, O venerabiles Pa fores, o Rectores Ecclesiarum DEI, ut Presbyteri , quos mittitis per Parochias vestras adpraedicandum , or regendum per Ecclesiis, populum D Eo seruientem, retari Ahonesδpraedicent,dec. Vbi tu, Pontane, unquam legisti, Epscopos vi cs--itii 2Presbyteris

Lo C. V. Eodem cap. s. pag. 36. Verba tua: dissiplinam quod attinebat, erat OFFICII EPISCOPALIs quod etiam Canon ci* M

PMciacensis repetit, ut quotannis PR E B Y T E-Ri miniseri, onsione, e d praedicatae r tione, ab EPI copis Examinarentur. Qin se

Aa 3 Laicis

225쪽

t 6 IN VITAM S. HvnERTrLaticis passim in Francorum Ecclesidis , fas eris

Pa fores obseruare, notare , ct referre ad Episcopos. Tridens est hoc telum, quo te, &

L o c. VI. Eod. iterum cap. pag. q39. Tur nenses verba ista describis ad Burgundionem, quem ais, admodum titule adolestentem , Mnecdum P REsBYTERvM : Nabemusscriptum

in Canoni M, Ii, Non posse quemquam ad Epr-SCOPATVM ascendere , ni prius Ecclesiasicos gradus regulariter sortiatur. Tu ergo , dilecti Fme, reuertere istuc , pete, ut irae te, qui ei sit, debeat tonsurare. Cumque PRESBYTERII onorem acceperis ad Ecclesiam assiduus so : ercum eum D E v s migrare voluerit, tunc facile EPIsCO PALEM gradum Uendes. Expergiscere, Pontane,&hos GRADus attende, & vide,

an Episcopi, dr Pre,byteri apud Francos, indisi

cta fuerint munera. Locus VII. Eodem cap. F. pag. 3 a. e dem , inquam, pagina, qua in Capitis titulo, posueras, Episcoporum, o Presbyterorum in L sincta munera : duodecimo pbst xersu, tuam assertionem Augustini authoritate, & exemplo comprobas. Sed vide, quam assertionem , &triplex iterum hoc telum, s potes, euade: Ipse Augusinus, monachum se fui se, Epis. D. ad rei lar. tesatur: ex monacho deinde Presbyterum; ex

226쪽

quid ad haec omnia dicturus sis, Fuisse quidemi piscopo ct Presbyteros aequales, sed abusu eos coepulse distingui. Nam id indicas proxima pag

33. Sed te iterum ex teipse refutemus. Cum in Francorum Ecclesi s id obtinuisse velis , ut isti aequales essent, altius Certe ascendere non potes, quam ad ipsum, quod ipse ponis, Trancica Ecclesiae, S: Christianitatis initium: quod

tu lib. codem 6. cap. I. pag. 4o6. ad auum CD- douaei, ipso praeeunte Clodouaeri anno circiter soridiserte ponis Nam ibi scribis, Epi pum Remis agente Remigio, relicto paganorum cultu, ac moribus, Franco, Christum a sere carpi se. Iana,

si ipso S. Remigio Episcopatum tenent stet dam, distinctos mille apud Francos, d Epriscopis , Presbyteros , nonne eo ipso ostendero, ab initio Ecclesiae Francicae id fuisse Z Et quid tu reperies, quod rcspondeas, si tuis ipsius armis, quod hactenus feci, contra te pugnauero Θ

Locus VIII. Lib. s. cap. religioni tibi aemese, se Remi j , Remensis Archiepiscop/, te memium silentio praetermitto. pag. 3so. In eo testa- .mento, sequente pag. 3si. ista ipse describis totidem verbis: Et tu fili fratris mei Lupe Episco PE, quem praecipuo simper amore dilexi: O- tu nepos meus A ricola PRESBYTER, qui mihi obsequio tuo a pueriliaplacuisi, &c. Iterum insta, cum Lepius Lupum, L P I s c o P V M vo

227쪽

Rurus nominat.

Locus 9. Idem S. Remigius ubi de Episse po post se Remis futuro totios loquitur, semper singulari numero Successorem suum nominat. At pag. 3I7. conuiuia praeberi iubet, non Presbytero viai, sed Remens tam Presbyteris, ct Diaconibus. Simili loquendi ratione, pag. 3J8. Laudunensis Presbyteros semel, iterumque; dc

denuo Remensis mentorat. Locus X. Idem Sanctus, pag. 3 o. Velans,

nequid irritum a quoquam fiat, eorum, quae suo Testamento comprehenderat: Si quis in ordine Clericali, inquit, a PREsBYTERO, et fise ad Nnμm contradicere, aut obviare ei praesumserit,'correptus a SUCCESSORE MEO ,satis facere neglexerit: conuocatis ex vicinioribus locis Remorum dioecesios, tribus EPISCOPIs,

Ionatur a gradu. Elephanti corio circumtectus est, qui non videt, hoc loco,E P I s C o P v M Presbytero maiorem.

BONE LECTOR, hanc Digressiunculam v lim tibi probari, neque ab hoc loco alienam existimari, vel hoc saltem nomine, quod haereticus iste cui meliorem mentem a bono D Eo, precor dum Epycopos cum Presbyteris, in Francisis Ecclesidis confundit, nostrum S.H v-B E R T v M eo honore quod in se est, priauat, quem ci Pontifex S. Sergius, imo Davs ipse, liberaliter contulerat: atque etiam ambia. tiosum,

228쪽

tiosum,& usurpatorem secit,qui se iis praetulerit,quibus par elat. Caeterum, ne Pontanus dissimulasse me quic quam criminetur, eorum, in quibus cauta supefirmamenta posita voluerit: quod ex S. Hieronymo in cap. i. ad Titum , assert, quemadmodum explicandum sit, videat, si lubet, apud

II. Legat ctiam eiusdem Hieronymi Visolisi ad Euagrium, ubi inter alia, illud scriptum est: di facit Episcopus , EXCEPTA ORDINA- Tio NE quod non faciat etiam Presbyter8 Sed quicquid tandem sentiat, hac in re Hieron mus , nihilIontani institutum iuuare potest, qui proprie de Trancis Episcopis, Presbyteris agit, quos longo interuallo Hieronymus princessit, si vel ipsius Pontani calculum sequa

mur.

Calumnias reliquas , quas Pontanus Ecclesiae Catholicae imponit, de Summo Ponti ce, de alijsque ante memoratis, pari facilitate resecere in promtu sit. Sed neque ad institutum meum id Dertinet; neque occasio in praesens postulat. Itaque Notas nostras, quo coepimus pede,prosequamur. XCVI. TAM 1N Hostarism oblatione, quam Sacerdotali Eenedi ctione , nec non Incensi μ- per Aram thuri catione. J Vide ante nongentos annos, expressam formam, qua adhuc hodie Ecclesia Catholica utitur, in Ecclesarum

229쪽

nianis hariς, nihil in Synagogis Lutheranis. XCVII. BENEDic TIONI Bus confirmauitqNe Ecclesiam tantum benedia Itone lustrasse. Censeas, de qua proxime dictum est, ipsos quoque homines, qui aderant, ait Benedictionibus confirmatos. Ringitur ad haec talia, Caluinus, pum suo grege. Mavult videlicet, quod de ipse , eiusque i ilibus , diuinus Vates tanto ante cecinit . Dilexit Malidi monem, se veniet ei: noluit Benedictionem, o elongabitur ab eo.

Nouum Seneae Nonis genus hoc est. Non dico ita Noutim, quin sit antiquissimum: sed aliud a Benedictione Ecclesiae,& hominum, de quibus proxime ante dicebam. Sunt enim Eulogiae ut plurimum cibi ab aliquosacro homine benedicti, ct caritatis causa amicis mi , auido nati. Post Missas, eas dare, aut mittere, signitiarerat Conamunionis, ut colligere licet ex Gregor. Turon. lib. s. Hist. Francor. cap. I . Vnde Laodiceni Concili, Decretum est , modnon oportear ab haereticis Eulogia. accipere ; quia sunt malediciones polim , quam Bene uisiones. De Eulogiarum ritu, vide Baron. tom. anno Christi 3i3. num. 48. & seqq. Vbi etiam num 16. Duplices Eu ti fuisse recte docet : alias Publicaου, quae erant Communionis Catholicaesimbola; ali quas amici ultro citroque

230쪽

NOTAE, ET PARAM P. rs

troque dabant, & accipiebant. Tales fuerunt nostri S. HvBE R T i hoc loco. Tales etiam, quas a Presbyteris, Fratribus dari iubet Synodus Aquiigranensis anno 8i7. habita, cap./8.

Vide Paulinum Epistola i. Et Epist. ad Alipuum, de ad Rona an ianum. Erudita etiam,& le- , ctu dignissima habet contra Casaubonum Iu- tius Cisar Buleverus, Diatrib. 3. ad cap. 3. Exercit. I. Et noster, lib. a. de Benedict. cap. 2 . seqq. Etsi Eulogiarum dandarum & mittendarum iniis passim longo iam tempore desierit; inuenio tamen in narratione Monachi, a S. Bernardo, per ipsummet Achardum, eius Monachum, Eulogias missas Sancto Anachoretae Schetet eloni , nostro LuXenaburgensium Patrono , de quo pauca. ii dam Mola nus in Natalibus S S. Belg. die s. Augusti. Quinetiam Patrum nostrorum memoria, in Anglia , aliquis Eulogorum usus adhuc restabat, ut ostendit Sandeius lib. 1. de Schismate Anglic sub Edouardo Rege. XCIX. VNvs AN ACHORITARUM. J Indicat hiς loquendi modus, eo tempore, & in illis Bratantiae locis, plures fuisse Anachoretas,& certo Habitu insignes : siue proprio nomine Anachoretas intelligamus, qui ab omni hinminum co0sortio segregati viverent; sue quos modo & Carnobitas dicimus, & onachos, quia seculi turbis secedunt. Neque absurdum ni- Bb a mis

SEARCH

MENU NAVIGATION