장음표시 사용
4쪽
Sive De Sonorum omnium Loquelarium Formatione,
TRACTATUS G R A M M AT ICO-PHT SIC S.
6쪽
v M morem obtinuisse videam, in opem vestibulo lectorem alliquendi: quadam etiam es mihi'aefanda 1udico, ut U S cepti operis Rationei, o quid hac in repraestierim, patitis ostendam; iam que singrue Anglicanae originem
sprogressus tradam. Lingua in quam tradimus Anglicana, quaeque nunc dierum non per Angliam modo sed cae in Scotia usurpatur, non es vetusta illa lingua Britannica qua trami olim Bri-unes usi fuerunt, neque ulla quidem ipsius propago, sed alia prorsus aliunde adtrecta. Obtinuit siquidem apud nos olim lingua vetusta admodum atque eleganter Penusta ;mbis qusdem cum finitim se Galliae iuratas communis. Sise enim haec Ii bla cum Gallia olim fuerit isthmo eo uncta; seu potius mari disjuntia semper, es non nisi propter viciniam loci commercio si res: fioe etiam nos ab illis, seu HIs a nobis primitus acceperint incolas ; atis etiam uetrobique cognatae forsan coloniae, a Phaenicibus pura, aut Trojanis, avit aliunde deductae, sedes hic postierint: serte eadem olim utrisque lingua, iidem mores Derunt. Et quadem, quantum ego haeco, Gallis es Wallis, hoe est Galliae seu Franciae, es V allia seu cambro- tanniae populis communis es denominatio: Nam literarum GU Irequentisima est commutatio; es quidem Walliam, quam nos Wales appellamus, i Galli Gales vocant; ipse ue Gallos Germani Walthen appellant dii certe, qui aut sussastiones iunc utitur, Gallos se in confesso est; nemte Artes a partiumque adjacentium incolas, tis V incolas Longobardiae, hoc es Galliae cisalpinae; U Gasco igne, item Vasconia dicitur: Sic Gallorum guerre, garant, garis, gardien, gardem , guisse, mile, gage, Michet, Mimblet, guerdon, regaris, in Guillaum, Migner, gaster, guciter, Sc. idem Agnificant ac Anglorum Warre, Warrant, Ward, Warden, Uardrobe, Wise, Wile, wager, Wichet, Wiliabie, re-ward, William, to winne, to Wast, to wait, Sc. Sic Juglandes Hibi in Anglia Frenci, nuta nuces Gallicas i alibi eodemsensiti Wall-nuis hoc est Walth-nuis j appellamus. Galatae irem sim Gali graeci, linguam suam secum ex Gallia deportasse dicuntur 1 U referente Strabone in bilingues erant, sua simul es Graecanica lingua Mentes. Gallinvidia etiam in Sotia ejusmoda nominis originem forsan obtintiit. Erat aut pryca Uuac Gallis is Britannis communis lingua, ultra omnium istoriarum memor tam antiqua ; ut non nisi ex conjecturis, atit Hli altem fidei H πι-
ris, i tu fit e lingua spe etiam populi origines repetenda sint: cs forta spe Acut Ualiae Matrices lingua in ab ipsa confusone Bab Anica ortum duxit. Magnam certe cum
linguis Orientalibus a nitatem retinet ; non modo tu vocum originibus, ut notant D.
Ionannes Davi es passim in Dictionario suo Cambro-Britannico, is Samuel Bochartus in sua Geographia Sacra; qui ibum Britanniae nomen Arabicae vel Punicae originis esse putat, nempe rρε νικοί aici quasi n ta barat anacti, hoc es, agrum seu terram stanni di plumbi, Insulasque Bruanniens s a Paenis dictas j eodem esse
consentat quas Graeci κα--γδοις eodem Avusicatu in appellarunt: Sed etiam in S taxeos ratiove, ame Praefixis, Assixis, ta Parta Status per satione peragitur; ut enim habem Hebraei statum Absotatum cssatum Regiminis, sic cam tanni Si tus, ut loquuntur, Primarium, Mollem, Liquidum, es Aspiratum, prout varietas constructionis postulaverit; ὶ M liquet in lingua Cambro-Britannicae Grammaticis a Johanne Davisio, is a Iohanne Davide Rneso, latine editis: Addo etiam, Personarum denominationes, adiunctis nempe Patris, aes, aliorumque forsan majorum nominibus, morem Orientalem sapere; nam v. 3. Iohannes David Rhesus, Dei meorum
7쪽
n quamois nune dierum trabeant quidem, ad Anglorum imitationem, familiarum nomina , Junt tamen ea plerumque mere Patron micati sunt enim Price, Powel, Bowel,
eos nominibus , scandum est. Verum his de rebus non es prolixe nobis disserendo. αωplura cupit, conflulas Pontici Virunnii Issoriam Britannicam; Giraldi Cain brunsis Itinerarium cs Descriptionem Lambrare; U Annotationes D. Davidis Powel in duos illos avitores ab pso. Latine editos : item traciatus duos philologicos D. I hannis Davisi, quorum alter ipsius Dictimario, alter. ejusdem Grammaticae praejῖ tur ; fimilesque tractatus duos D. Johannas Davidis Rhesi Grammaticae pro fixos ; suum ipsius unum cambrice scriptum, alterum Humphredi Prichard Latine: in Humphredi Lloyd Deseriptionem Britannie. It m Guil. Canadent Britanniam, Samuelis Bocharti Geographiam sacram, spart. a. bb. i. cap. 39, 1, a. in Item Jacobi Usserit, Armachani, Antiquitates Britannicas; Richardi Versiegan . αι-quitates Angliae restitutas, Anglice editas ; Henrici Lloyd Historiam Lambriae cis
nologicam a Davi cle Powel Anglice editam a Bre inoodi antiquas Inqtufitiones, Ammice item editas: aliosque confinulis sulem scriptores : apud quos multa recondisi ris cognitionIs monumenta reperiuntur. Et quamvis Fabulae fortasse vetustissimis nonnunquam scriptis immisceantur, prout in antiquissimi temporii historiis plurimis fieri
conquevit, multum tamen pubesse veri non dubito. u- Verum primaeva haec utriusque Gentis lingua utrobique magna exparte evanuis. Quod desii ad Galliam attinet; postquam ea in 'stmanorumpotestatem devenerat, conati sunt
Ii 'mani Latime lingua usum introducere, ideoque edicta omnis altaque cripta pisticar setius Latino rdiomate ediderunt; adeoque, ut in his Dania vetus lingua cantabrica, ita sis. - Gallio prisco Gallorum lingua parilatim desuevit, quas mul cum populo Iulugata ἔ
hoc es lingua Romana, heu Romanica, vel Romanensis, dicebatur: retentis tamen aliquot vocabulis ex antiqua lingua. 2uum autem Franci su 1 rancones Gemmantepopulus, sub Iaramondo duce, ex Franconia in Galliam devenerunt, fam etiam secum linguam aut terant si eiusdem quidem origin is cum Germanica, nosti aque Anglia cana, neque ab his admodum diversam; quae etiam aliquandu ab rils retenta fuit Ellingua Francica dicebatur , usque dum, 'sis Gadis tantaem cum tramis his in tiuum quasi populum coalescentibus, Franci etiam rudem illam Latinimum edidicerunt: ad miscuerunt tamen proculdubio ex siua lingua voces non paucas : vertim is suam Θntaxeos rationem reti erunt; quam etιam moderni Graeci, magna ex parte, imitantur, neglecta puritate et ueris tinguae Graecae 1, ut Itali, purioris Latmisimi; in quae eadem quidem est cum Teutonica, sed tam a semana quam a Ceterι Gallicana orsus aliena, adeo titnec a Romanis recepta nec ab antiquis Ga bis transmi a censeri possit; quod etiam de Wusmodi ρntaxeos ratione apud Italos U HUpanos dicendum tridetur, eam Longobardos, Gothos. Vandalosque ex Germania istuc vitiasse :) Atque hine defrixis hoderna lingua Gallica , quae tamen, ut ipse populus, denominationem a I rancis tabis retinet. Adeoque prisca ilia Gallirum lingua per totam fere Galliam penitus obruta est, insta nunc Aremorica superstes, ubi lingua Aremoricam appellatur. Quomo. Parem etiam fortunam in Britannia fortita est. Pura quidem mansit haec pris ado deiu apud illos lingua usque ad Romanorum tempora: Postquam mutem lutius Cassar, alui L' que post illam, Imperium Romanum huc usque extenderunt, quanquam propter longiorem a 'ma distantiam cs minorem Romanorum huc conmentium nostrum, minorem inde subierit mutationem antiquitus recepta lingua, quam aput Galli Hi Dami, Long bardos, Vc. utpote viciniores populos, contigerat; multa tamen Latina vocabula ac istLingua Britannica, Pa.adhuc retinentur, sed ita transformata es mutata us nativas
lingua Britannicae leges cs syntaxm omnino subierint, neque insignem aliquam 'fur mutationem praestiterint: nec dubito e contra quin es Romani, sis ex Britannia sive ex Gallia, verba Britannica reportaverint, qtiorum non pauca apud Cain cnum, chamina, aliosque, collicta videmus. Posea vero, quum Angi Saxones, Gem
8쪽
maniae item populus, s altem Germaniae fines, quia aliqui factans, re usique extemdere liceat ut Danos etiam U Normetros comprehendant,ὶ in tritanniam permenerunt, eodem circiter tempore quo Franci in Galbam, post diuturna bella rerum potiti sunt, Britannos, cum Da lingua Britannica, expulerunt; qua tamen montanas cambrim puII albi regiones adhuc obtinent, Cambri es Walli ducti, suamque linguam respumius cs cornutienses aliquot in extremiis Cornubiaefide Cornwalliae partibus, linguam
γε Cornutacam appellant: sedes Hiberni, quo nec Romani, quod sciam, nec Sax tres olim pervenerunt, in ut U B Hares atque Monticolae in Scotia, Istandem High-Iamlers culgo dicti,) quorum tingua ab Hibernio parum digeri, linguam adhuc retianent camis Britannicae GDem, qua V olim omnino eadem fortalis erat, quamdist nunc dierum is cambrica magis aliquanto disserat quam vel cornaica, vel Aremoricana, vix aurem magis quam Haerena Germanica ab Aethcana. Maliger tamen
de huias Europae in V eum secuti Merula in ipsius cosmographia in aliique manifesto
errore, onguam Hi rnicam pro Matrice Astincta reputant, nugamque cum Britannica cognationem habere sentiunt; at remsecus esse is Canadenus antehae obser adiit, cs res ipse loquitur. An autem cum lingua Cantabrica Hisaniae, assultatem usiam sortiatur, fateor me penitus ignorare, nec impraesentiarum vacat R itius inquirere, es potius contrarium sent o i in pauciis saltem illa, suae apud Merulam extant linguae Lantabricae strei nibus, nulla Prim linguae Cambricae Destitia notare Dinum: fieri tamen potest ut Hiberni nonnullas vocer Cantabricas retineant, Hastem Hiberni ab Iberis, ut creditur, docenderint; habent certe Hiberni voces non paucas quae Britannicam originem non sivi mi, at unde habuerint nescio. Verum Cambriae appellatio, quanquam quoad sutum Cantabriae videatur non absimilis, mayorem forte cum Cimbris vel Cimmeris, imbricae chersen si incois, quam cum Cantabriis, cognationem
sortiri possis ; nam Lambro-Britannus lingua Da, Cunaro syra Cunaro) dicitur, es it omero uno Gyapheti posteris in denominationem olim accepisse spe creditur. Sed taGalgos etiam Cimbros vel Cimeros antiquitus ductossisse, caminus ostendit. ita atilem in Gallia factum diximus, nempe quod Galli post Arancorum adrentum, suam tamen tinguam non quidem primigeniam, sed quae gyiss loco successerat) tandem quasi postuminio imulato tamen nomine in reduxerint, ideo quidem quod in unum cum Drancis popultim coaluerint: hoc in Anglia neutiquam obtinuit. Nam Britanni,
quanquam misse mala passi, Milioui tamenbae s Christianismo scilicet in I patriis rDtibus addictissimi, nquam pustinuerunt Uusmodi cum Saxonibus stunc quidem Ethn eis in consersium aut coalitionem, Jed infenyssima odia per multa scula coluerunt, qua quidem obdur penitus deposuere. Angli Saxones autem, antiquas ut dictum es Britonum sedes nam, partem illam Lindi quam obtinuerunt Britanniae, Angliam daxerunt ; eamque quam ecum attusserunt hu-ram Anglicam; quam nunc Saxonicam vel Ansi Saxonicam vulgo dicimus, ut abo inertis Anglicaua d singuamus. Erat autem illa An, Saxonum lingua, antiqua Teutonicae propago, in antiquae Gothicae seu Geticae potius dixeris, Puri forsani a Teutonica duxerit originem, in ut U Francica illa in Galliam adtrecta, V hiaterna Germanica, Belgica, Danica, Sumica, Borussa, aliaeque assises linguae. Et fera Iura mansit in Anglia, seu impermixta, usque ad Normannorum tempora ; nisi qaia res ahquot cambricas admisierit, ut is cambrica vice versia ex hac nonnullas. 2 m. vis enim Dani interim hic pedem posuerint, nulla tamen inis linguae insignis immutatis scuta est, nam is eorum lingua vel plane eadem erat vel altem maxime assisse. Quum dero Gulielmus Normannis dux, Comluestor rictus, Normannos suos huc moisine ado erat; Angliam nacitas, Anglicanae linguae mutationem aggressus est, Gallicanam inducere satagens, qua ipse in Normatinia inus erat. 2 miris enim Normanni sive Northmanni, dum antea Nor vegiae populus fuerant, eadem olim lingua fuerunt Angli 'qua V Anglo- oues lus olim vicinusi ea nempe qua tunc in Anglia obtinuis ipse eorum tamen in Musti iam Normanniam deinceps dictam in adventum, nativa sua lingua Gallicanam nempe, 'manicam, seu Dranco-Gallicam ) permutarunt, quam etiam conquestor secum nune in Angliam inducere voluit; e propterea Diplomata V edicta publica, ut is res iuridicas, lingua Neustraca eu Gallicana perose curat iis. Non auram quod aggressis erat, est assecutus; quippe quo Normannorum qui huc asi nerant, si ad An si quibus immiscebautur , comparentur, exiguus erat numcrus, quι
9쪽
idis suam titias amiserunt linguam quam Anglicanam immutare potuerint. Gam satiram, hae de ea a, prius recepta lingua Angrua permansierit: His saltem inde m secutum es, ut multa vocabula Gallica, sed Latinae ut plurimum originis nam quae Galli retinent Germanicae res Sinis, a francis illuc d Utta, quanquam Gallas forsann biscum nunc communia, nobis tamen quam illas potius nativa censenda sunt: es quae ex prisca stia lingua retinuerunt, ipsis nunc cum cambris communia, nos etiam ex antiqua Britannica resinuisse, pel a Lambris potius quam a Gallis accepisse censentam es, i in linguam Anglicanam Arrepserint, multaque Anglicana sens is desueverint. Nec quia
dem temere contigisse puto, quod Ammalia viva, nominibus Germanicae originas Doc mus, quorum tamen carnem in cibum paratam, originis Gallicae nominibus anesiamtis;
puta, Botem, Vaccam, Vitulum, ovem, Porcum, Aprum, Aeram, M. an Ox, a CO , a Calf, a Sh p, a Non a Boar, a Deer, G. sed caraum Bubulam, Vitulinam, Opianam, Porcinam, Aprugnam, fierinam; Bees, Vcal, Mutton, Pork, Bra n, Venison, era. Ma hinc id ortum putat erim, quod Normanni milites Pascuis, causis, Haris, i eisque quibus utoreum animalium cura agebatur, parcius se immiscuerin , quae itaque antiqua nomina retinuerunt ;) quam Macellis, culmis, Densis, Epulis, tibi vel par bantur vel habebamur cibi, qui itaque nova nomina ab illis sunt adepti. Ex eo autem tempore admi fui exoticarum et cum farrago 1atis superque numerosa : Non, quia lingua Anglicana ex sesterilis fit V verborum inops, es enim es De bisum V eleganti rum satis abunde plena, cs inlibet in ad luxuriem copiosa, nec qui quam deest quin ex propria su simili acuetissimos senses valeamus Agnanter exprimere
es ἐμφαmκως' ut vel ex tintus Spenseri poematis abunde sequet, cuus phrasiu tersa s tis V eleganter compta, cs copia plena, casta tamen is exotico ornatu minus adulterasa: S partim quod, propter Parta cum exteris commercia, Ufrequentia proretim in Regiis familiis connubia, et V potuerit mirari; partim etiam quia nimia i ovandi affectatio hoe saltem supremo secti in inressiuata erint ne multos irestat erat perearinas voces 'aeter necesitatem conquirendi, qui nihil vel eleganter vel emphatice dici posse existimant quia non insolitum 1uiddam aut pergrinum sonum sapiat. Modimis Atque hisce parum misturis, partim longiori temoris tractu, qui etiam in aliis limguis insignem musationem 'Vares et, seclum est, ut lingua illa Angi Saxonica in praesentem linguam Anglicanam sensim mutata fuerit. Neque Anglia sola conclusa est haec lingua, Ied Angliae fines evressa praecipuas etiam Scotiae partes occupavit. Quod eo prae sertim tempore Maelum puto, cum Normam Amgliam in serunt: nam Anglorum Regia familia , S ex nobilibus non pauci, praeter alios etiam ex plebe, Anglia pulsi in o tram recepti, linguam sua ecum portarunt,
qua continuis Dbinde commerciis confirmata eo ussique invaluit ut eadem nunc fit Angi rura ta Scotorum lingua otius dicendo et ideatur, cultiorem hanc Scotiae partem V Angliae proximam eosdem cum Anglia incolas nactam e se, ex Saxombus oriundos,
Usesebum Regni Nordanhumbrorum partem: Nam Scoti Montani Highlandem iumὶ hos squi vocantur Lowlandem) non minus quam Anglos, Sassons hus Saxones in appellant: se ro Cael es Gaiothel dixerunt olim. At Montani in Sc ti, V Insulam, variarum adjacentium infularum incolae, in qui magnam quidem,sed imcultiorem, Scotia partem occupant, ad Septentrionalem S incidotalem Scottae partem p ti, antiquam linguam Britannicam, seu potius Hibernicam, magna ex parte, etiam num retinent: sunt enim Pictorum hoc est, antiquissimorum Britonum, iugum' num dedignantium, in monto as hasce V asperrimas regionespulsorum in reliquiae, admi-
fcotis sa Scythisforsan, aur Gothis, olim oriundis in ex Hibernia huc ariectis: Nam U Hiberniae incolae iam disebantur Scoti. Est igitur ista quam trado lingua Anglicana, antiquae Duronicae propago, ficus tabisterna Germanica, Belgica, Danica, aliaeque a es, ta quidem para modo ab his differt, quo G ipsae inter se. Hujusce autem ii qua Crammat cam institutionem ideo aggressus sum, quod ipsus
cognationem es iam ab exteris non paucis maxime desideratam : quo melat Daria illata maximi momenti scripta inrelligere, quae apud nos nostro extant riomate. Multi nempe sunt, praesertim ex Theologis exteris, qui Theologiam Practicam, prout a nostras tradi consuevit, summopere cupiunt intueri, qua in re contionatores nostros, faven-
ιιbus Dirini nummis ausicus, priniam non vulgares suis in confiso es ; partim quii dem
10쪽
dis quoniam minor fuerit necessitas de rebus contro est ad populum verba facient, quam tibi Pontificii Riformatu passim immiscentur; os partim etiam quod multi expopulo Anglicano serio pii, cero cordis esse Hetam ἐνεργειαν amplexi, cs pro more populi ) iuncio ideoeriorem Religionis'axis S intelli re desideraverant is exercere, unies e, mixti concionatorum avidi auciatores fuerant qui Theolograenamn incaetus tradι- doum, eorumque scripta diligentius eo vere consueverint. Aia Uraeterea, non Theol gica tantum, verum etiam omnigenae literaturae scripta, passim ex ant Anglicano iri male edita; adeo ut fine fastu dicere liceat, vix quicquam solidioris eriaitionis esse, quod non si nunc Herum etiam in ipsa lingua Anglita saltem mediocriter traditam ; Smulta quidem quotidie scri 'aprodeunt desideratissma. cum autem ea quae iam dicta sunt huiusce lingua desideraum apud multos faciant, conqueruntur tamen exteri non raro, linguae nosti a d cultatem tantam se ut illam non Imcile assequi valeans; sed V ex nostratibus aliqui, quod tamen mirandum et, nescio quam perplixam somniant is intricatiorem linguae nostrae rationem, ut Vrepossit Grammaticae leges subire ; adeoque tam qui discere quam qui docere volunt, consue plerumque rem aggrediuntur, unge is taedii multum cs molestiae consequa necesse s. cur ego malo tis remedium ferrem, hoc quicquid est operis ultro cepi, ut linguam ius facillimam brevibus praereptis trad rem, unde V extera facibus inm addiscere valeant, is nostrates o ram nati suae linguae rationem penitius perspiciant. Non ignoro alios ante me hoc aliquanas ararsos esse, I aliquid etiam non contemnendum praesit se, nempe Dinorem Gili Latme, Benjaminum Johiason Anglice, Unuper non male Henricum Hexham Belgice, quem tamen miti non prius videre comtigit quam totum opus consummaveram , es quidem ultimae paginae , editionis μι-m sub prelo erant. in is nemo eorum, quantum era existimo, illa inrisit via quae huic
negotio maxime est accommodata: omnes enim ad Latina lingu e normam hanc nosbam Anglicanam nimum exigentes, quo etiam errore laborant fere omnes in aliis moderniis
linguis tradereris, in multa inutilia praecepta de Nomintim casias, Generibus, es Declinationibus, atque Verborum Temporibus, Modis, es coniugationibus, de Nominum rumes Verborum Regimine, aliisque similibus tradiderunt, quae a lingua nostrasum orsus
aliena, adeoque confusion potius is obscuritatem partunt, quam explicationa inserviunt. Dpropterea nova probus methodo incedendum esse m Ai tofum est, quam non tam Tractan
usitata Latinis linguae, =uam peculiariis unx τ nostrae ratio suadet: quam, pos hie i- di - in mum edua, et Iair Urgentur Galgorum aliqui in sua Grammatre Universelle; qui '' Latine pos edita, Grammatica miserialis dicitur ; methodo me e multum conformis :) tota nempe Nominis Θntam Praepotionum fere auxilio praestita, V Verborum conjugatione facili Auxiliarium ope peracta, 1 ud levissmo negotio peragitur, quod mala is linguis Drgentem solet asserre molestiam. Sunt quidem is via Latinos nonnulla, tam Subflamma quam Ad Eit a qua Aptota sunt V plane Daeclinabilia, ut pondo, nihil, instar, sat sub antime postlimi frugi,
nequam, praesto cra. qua tamen ad aliorum imitationem, Genera S casus habere finguntur, licet, per cutis omnes ommaque Genera, invariasa prorsus maneant: At vero, fleortim Sub antidia omnia stola esent, V in ecli plane indeclinabilia; certo certitis de Cassibus V Generibus Nominum omnino altum fulset entium cs magna simia rum pars, que de Nominum bulam Iam necessario traduntur, nusquam conssiceretur. Atque idem etiam de variis verborum Modis is Temporibus formand , plane eveniret, si omnia utriusve vocis Tempora ejusmodi solum circumlocutionibus exprimem da essent, quales in quibusdam Passive vocis Temporibus conspiciuntis. Apud nos igitur, tibi res omnino secus se habet quam apud Latinos, cur huyusmodi Casilum, G nerum, Modorum, Teinpotumque Sam es ineptam plane congeriem introducamus citra omnem necessitatem, aut in ipsa lingua fundamentum, nulla ratio suadet. Recepta tamen apud Latinos artis vocabula, quanquam linguae nosrae non usquequaque accommodata, retinenda censui; partim 1uod nificationis Iam notaesivi partim etiam quia migem praeter necessitatem qua piam immare. Ut autem traitim
quantum fieri potes mitetur, succincta phrastusus sum, is ea quae minoris momenti Uxor Aiari a vi ieri possint, iustincto characteresecernenda curuo. hunei
. Pronuntiationem, fite Literarum Sontim quod attinet, conatus sum eodem modo ex- tione &plicare quo in aliis lingvis fieri solet; collatis scilicus milibus aliartim linguarum sonis