장음표시 사용
31쪽
terminaverit; in his, non item. Et quidem si in his retinendum vellent illud e finale quod & fieri solebat geminabant consonam, ut Wisie, milla, barre, Wayme,sa re , re, nempe, quo sit quae primam syllabam terminaret consona, aliaque quae sequentem inchoaret. Pariterque fiunt Hebraeorum dages; duplacando, poli vocalem brevem, sequentem
Monendum porro Linguae Graecae genium, eum a Grammaticis censeri, ut intermediae consonae, quantum heri pollit, ad sinuentem vocalem sint referendae; adeoque si vel uniea sit ut in inrat, vel duae pluresve, modo tales sint ut syllabam possint inchoare ut in in τρος, ἁ-ρον, τυμνω, ad seqvcntem syllabam spectare cens cantur, saltem nisi compositi rum ratio, aut tale quidpiam, contrarium in paucis suadeat:) Eoique secuti, idem docent Grammatici Latini, tui in ux , omnis, magnu' &c. quoniam mv,gV, V elu inchoare possint; ut in xanthus, inna, gnatus, adeoque syllabam multo magis. verum in Cymbrorum seu Cambro-Britannorum lingua , seu antiquorum apud nos Bri tonum, res plane contraria vidctur: Ut qui, pronunciando saltem, quidni igitur&ser, ndo consonas intermedias ad praecedentem vocalem quam fieri commode potest re trahunt. Quod, si Cymbros, seu Wallos, distincte legentes audias attente, non inliciaberis. Quos si imitari dixerim praesentes A nglos; non miraberis, ubi dicentes audias let si maser, gen erisI, Oron, mag-nis , pistae, Doct- , dcc. retracta consona intermedia ad praece dentem vocalem :) ut ut Latine dicendum sit si Grammaticos audiamusὶ b.trea, ma teria, ge ne rasis, O Xonium, magnus, pu-Hisus, Doctiar, dae. Quicquid igitur sit de dispertiendis syllabis in Lingua Graeca Latinave; in Anglicana saltem nostra, quae non tam ad Giaecorum aut Latinorum normas exigenda est, quam ad loquentium sonos auribus perceptos, ) putaVerim potius aurium Judicio) ita dispescenda,
syllabas, ut nunc ad ante dentem, nunc ad consequeritem Vocalem referatur consonans intermedia, prout praecedens vocalis vel corripienda sit vel producenda; aut etiam, si plures concurrant i mei mediae consonae, sic distrabuantur ut suasurit loquendi ratio, quam par est ut scripto imitemur.ὶ Sic, verbi gratia, in voce later, si correptam vellem priorem syllabam, iccipium putaverim L er ; li productam, tu tra eodcin quippe sensit utrumque diebtur. Sic Horar, Emirme, scribendum dixerim si dii 'scendae luit syllabae in quia se lo
quimur. Sed mos aliter obtinet. Sic ab- ut, ab cunta, a, e, ab taee, Wit,m, Wubout, in me,
un-W- easti m alle, tin bis, aLuse, HI use, milust. Qui autem hoc vel non attendunt, vel non admittunt; sed ad Gnecorum aut Latino rum Grammaticorum normam distributas volunt syllabas Anglicanas, quod a plerisque factum videmus; necelle habent quo auribus aliquatenus faveatur, ut intermediam consonam ubi corripienda eli vocalis praecedensὶ non raro geminent; et lam res rasante originis ratione : Hinc est quod matIre, letto, valliis, foemam, aliaque is tuismodi multa seribi mus; quae, si originem spectemus, scribenda potius essent mat t er, vale v, vocibus Latinis marmis, hina, vasor, finaneus, dcc. Item Wrauem, bitren Ruten, hi en, , denomium, pro WGI en, biten Ibo en, hidem ride Imitem a Verbis Io inire, re his
ustis, to hiae, to IUm te. Sed res non tanti est ut simus de dispescendis syllabis ad modum sol taciti. Id saltem insinuatum vellem: Regulam de producenda vocali quae syllabam terminat, scd corripienda quae consonante clauditur; intelligendam esse, de lyllabis sie divisis ut loquendo magis quam scribendo factum observamus.
A plerumque pronunciatur sbno magis exili quam apud alias plerasque
gentes: eodem sere modo quo Gallorum e sequente n in voce entendemem, sed paulo acutius di clarius ; seu ut a Italorum.
Non autem ut Germanorum a pingue ; quem sonum nos plerumque o primere solemus per o vel a , si producatur; aut per F breve si corripiatur. Pauca tamen sunt in quibus a sono illo pingui et terra solet: nempe cum in fine dictionis a praecedit geminum E; ut ast omnes, rast procerus, hast aula, caa voco, Mail murus, ME pila, si &c. cum eorum Derivatis & Compositis; ut athough quamvis, a avres sem Per, ae os flare, ta esse proceritas, eat et vocatio, masiouer luteola, M. Quo casu suaderem ego ut accentu circumflexo superne notetur, ut pinguior ille sonus innuatur. At macte
ambulo, Mia colloquor, M. rectius per a Anglicum elleruntur; quae tamen negligentius loquentibus sonantur inati , Iati , ccc. quo sono Gallos amitamur qui pro es cante con-ionam ὶ non raro substituunt di Moti etiam ubi non sequitur consona.
E prosertur sono acuto claroque, ut Gallorum E masculinum.
Vix unquam profertur sono obscuro. ut Gallorum e tamininum, nisi sorte cum e breve pr cedri li eram r, ut in verrue virtus, Dran' extraneus, M. ubi non tam requiritur sonus ille quam aegre evitatur; dissicilius cium transit lingua ab E masculino ad r.
32쪽
GΙ. I. a. De Pronuntiatione. 19
At si quotiescunque in fine dictionis simplex occurrit, omnino inutum est, E --.
nec quicquam nunc dierum j sbnat: Ut in male facio, have habeo, dic.
Praeterquam in Articulo demonstrativo Ihe, quod per e limplex stribitur ut distinguatur 1 Pronomine thee te in & Nominibus aliquot Propriis, aliunde deductis, ut Phoebe, P nelope , M. Vix enim alias ullibi pronunciature simplex in dultionum fine. Nam he ille, De illa, be elle, ue nos, me me, & siqua sunt similia, restius scribenda putem, Drout et tam pronunciantur) Per re geminum, Me,Dee, Me, Minimee; contra quam sieri colet. Quoties autem vox aliqua terminanda occurrit duimodi sono ; vel subjungitur aliud e mutum, .ut in martyre Pharisaeus; vel subjungitura, ut in Iea mare, flea pulex, mea argumentatio Judicialis, pea pisum, a ua assismativa particula, nec, quod sciam, ua pluribus; vel de
Originem vero hujus e muti, nequis miretur unde devenerit, hanc esIe judico. Nempe, 1 -- quod antiquitus pronunciatum fuerit, sed obscuro sono, sicut Gallorum e tamininum: adeo-ν. que voces to e accipio, De unus, et ine vinum, M. quae nunc sunt monosyllabae, fuerint olim dis lyllabae, tile, ..ne, αἰ-ue, dcc. ideoque etiam vocalis prior syllabam terminaverit, fueritque propterea longa. Sonus autem ille Obscurus, finalis e, sensim evanuit, usque adeo ut tandem prorsus negligeretur quod & de Gallorum e taminino saepillime accidit;) retenta tamen praecedentis vocalis quantitate , reliquisque omnibus literis eodem prorsus modo pronunciatis acii etiam ipsum e pronunciandum foret. Sic commundement quadrisyli bum ὶ etiamnum dicitur; quia fuerat commode , trissyllabum. Nuperrime enim factum est, aetate nostra, quod Comma ment, tristyllabum, dici coeperit, neque hoc ab omnibus; cum ante quadrisyllabum omnibus fuerit. Sed λ earentum nostrorum aetate, dicebant ptismo Gatechis me, beas res, praestes, ct thes, aliaque istiusmodi, quae a vetulis quibbuidam etiamnum audiuntur: di in Psalmis metricis PL I 26. I. etiamnum habeturistati ues Distyllabum. Sed & utrumque dic i solitum, babe, clemence, excelseuce, eminence, &c. atque bibe, Adinem , e cel nce, em neu ce, M. quae tandem scribi coeperunt, bis semen , excellen , eminenc', dcc. ne scilicet e finale pertisse putare r. Sic nauges, ct Mutin quod olim erat naethre. Sic etiamnum Maurum dicimus a blac amore, hoc est, Hac O--re retento vestigio pristini e: quod eliso e muto ) potius esset Hach mcire. Atque huc etiam spectat, quod lucre, theatre, chambre, numire, acre, inhilacre, Garacre, eagre, vingre, sepulchre, aliaque quae olim per e finem immim scriberentur quod iam in mutum transiit nunc pomrs scribantur Oder, theater, chambo, number, aler, Whita er, GaIaher, e ager, w- nego, sepiachre, M. . Atque hoc eo magis patet, quia ejusimodie mutum antiquitus videmus perpetuo annecti vocabulis plurimis, ubi iam plerumque omittitur, ut darie obscurus, maris noto, sese propria persona, se e selium, mitte exspecto, aliisque innumeris, in quibus nulla patet vel probabilis conlectura cur annecteretur, nisi quod pronunciarentur agar lae, mar-he, set e. lea te, απι-te, tac. Nam ad producendam syllabam qui praecipuus nunc est ipsius e ullis omnino inutile est: vel enim syllaba non producitur, vel diphthongo illud satis innuitur. Quid quod &in vocibus have habeo, osve peto, hoe vivo, uis amo, His columba, &c.
consona vconspicitur ante e finale mutum, quae tamen nusquam invenitur syllabam claudere. Item in vocibu orce Viri, Dace spatium, mange extraneus, rage iracundia , aliisque multis, . ante e finale mutum, reperiuntur e &g, molliori seno prolata ; nulla vero conquetura suppetit cur naturalem suum senum rauerent nisi propter lanum sequentis e. Praeterrimcumhubusmodi vocum magna copia ad nos a Gallis devenerint, apud quos etiamnum manet non modo eadem script ira, ted & prolatio e linalis taminini: Quamvis & xeud eos parcius nunc dierum quam olim prolatum videatur; & quidem , celeriter loquentilaus saepillime supprimatur, licet eorum Grammaticiae nondum doceant supprimendum; eaque prolatio, quae quotidie parcior evadit, brevi fortasse iam apud illos, quam apud nos, penitus
Certillimum autem huius rei indicium est ex antiquis Poetis petendum; apud quos repetitur illud e promiscue ves constituere vel non constituere novam Syllabam, prout racio carminis postulaverit; quod & de Gallorum e taminino aliquatenus verum eli, quod, etiam non suade me Grammatica, pocleos ratione Lepe abjicitur: Unde colligitur, ipsum olim pronunciatum quidem, quia quandoque, sed debilius, quia non semper, syllabam constituat; nempe, ut fit nunc dierum in beaven coelum, mer semper, &c. quae promiscue vel pro nam nosyllabis ves pro disIyllabis apud Poetas occurrunt, ultimo scilicet e vel prolato vel quasi per Syncopen extrito prout carminis ratio postulaverit. Sic natum utim, aliaque istiusinodi multa, nunc pro dii lyllabis, nunc pro triuyllabis occurrunt, prout opus fiderit. Quanquam vero nunc dierum non sonetur illud e mutum, non tamen prorsus otiosium D- σα est. Nam, prater quo quod indicio est voces illas pluribus olim syllabis, quam nunc,
33쪽
uo De Pronunciaticine. C. I. g. 2.
suisse prominciatas; his tribus saltem ii sibus adhuc in servit. I. Ut PT cedentis vocalis quan titas conservetur, quae si produeta olim tuerit, vel nunc fiatura citet, si pronunciaretur e finale,ὶ manet etiamnum productum quamvis illud e nunc sit mutum: Ita vocabula bat ve spertilio, mar teges, hat pileus, II impleo, mil mola, tvit voluntas, M. corripiuntur; athate contentio, mate sodalis, bate odi, filo lima, tale milliare, uia stra gema, M. pr
ducuntur: utraque tamen monosyllaba. Σ. Ut literarum Gg, & G, sonus mollior innua tur, quae secus sortitis pronunciandae forent: ut hese grande, sium postquam, Heaue spiro, herae coquo, caereathe torqueo, dae. quae si e deellet sortius cillant pronuncianda, ut hue avi. ple tor, mereor, Heati s pimus,see M videt, &c. 3. Ut v niona post vocalem, distin guatur ab uvocali, ut in have habeo, Gare precor, save conservo, dcc. ne putentur ut hau, crati,su, pronuncianda : cum aut nunc dierum υ consi,na ab uvocali, distincto chara elere series uir, fieri potest ut e mutum hoc in casu posthac aliquando omittatur.
andis Quando autem nulla praedietarum rationum ui L continuati Onc in ipsius G ab accuratio
m da . ribus typograptus nunc dierum omittitur: nisi quod post l, dc r, alii coniblia: subqunctum, a pleritque adhuc retineatur, ut m cattaeis candela, handre tracto, ritur punctulum, stabis
fidicula, tora te litigo, postibilis, legibie legibilis, M. in quibus nulli nune inservit
usui, adeoque non incommode omitti loterit: At in otiosus, tr se nuga, tito titulus, fabo fabula, rabie tabula, able potis, nobis nobilis, M potius retinendum videtur, ut precedetuis vocalis productioncm notet. Sic in lucre lucrum, acre, acra, ager; atque, Olim, in multis altis, ut theatre, viscere, &α quae nunc potius scribuntur Ileain, egre, M. V
rum clud puer, ut d sylvstris, immansuetus, m mitis, & similia, restius sine i inali escribuntur; quamvis enim producatur vocalis L non potest tamen illud ex apposito e finali satis insinuari; si enim illud e non modo apponeretur, sed & pronunciaretur, non tameni ita I clauderet priorem syllabam, acli scriberentur Mutar, et is tae, muta , quare & i nihil
minus pro vocali brevi reputanda videretur, utpote quae syllabam non ter manet; non autemcti iri, myli, cum G nunquam inchoent syllabam ' Atque idem dicendum est demiud mensis invenio, hisial igo, d c. Verum in voce Griu quae apud nos producto
sono proferri solet) productio vocalis ex apposito e satis innui poterit, acsi scripta supponatur Cis seste; nam & Uusmodi divisionem patitur analogia linguae Anglicanae, & in XUQι, unde descendit, eiusmodi agnoscitur syllabarum divisio ; sta hic mos aliter obtinuit ut
O II scribatur; & quidem ipsius derivata, Cissio, &c. pronunciantur per 3 exile seu brove ; quin & ipsum Chris apua Scotos
Vocabula per e mutum terminata, quamvis sive in derivatis, sive in com-22 ' positis j incrementum finale adsciscant, retinent tamen, si opus est, suum em
tum, quod eodem nunc munere quo prius fungitur.
Vix autem uspiam in medio dietionis reperitur e mutum quod non ab origine fuerat ii-nale. Sic mura milliaria, Gues strataramata, graves sepulcra, o a vitae, .a es polluit, be-
se es credit ar g rare, uri' accurate, Atygea lumptuosus, changeiale mutabilis Rhavmallenese immutabilitas, hi res similitudo, en mement argumentum, rus remem coacti m memement principium, comitia, a Pan ement promotio, i r emenI melioratio, cavae, Ecandelabrum, aliaque innumera, retinent e mutum: quia in mur, ocile, grave, lire. Viget e Graise, filae, charge, change, ' tinctaneisle, his, en ce, res rarie, a Pance, mprom, cand2 dcc. eiusmodi e mutum eisdem rationibus adscriptum fuerat quae adhuc manent; ideo tamen in illis non sonatur, quia nec in his; utrobique tamen non dubito suille aliquando pronunciatum, non minus quam in voce Cini mandem ut mandatum , ubi adhuc pronunciari solet modo fit Si quando tamen voces per e mutum terminatae ejusmodi augmentum finale assumant, ut
accidentalis literarum illigabilium necessitas postulaverat interventum vocalis, illud e quod prius mutum erat nunc sonabitur, vel siquis ita loqui maliti e sonans ipsius loco interse. retur. Atque hoc praesertim accidit in formando Nominum numero plurali, Adiectivis pos- selli uis, & intertus personis verborum ; ut in Gurches Ecclesiae, o sis domicilia, pinifes pretia, hises pyxides, rices vitia, rares furit, ch ses eligit, . ubi non tam analogia flexionis, quam concursus literarum illigabilium, sonum illum postulat: vix potest enim sonus finalis A immediate sequi consonas sit, X sib, vel etiam o,g, ch, mollius prolatas: Nam, ubi haec necellitas non postulat, e vel non apparet, vel saltem non sonatur; ut in hanaes manus, lanaes terre, mura milliaria, tenis tendit, males facit, dcc. At in te et maleth, SQ sonatur e, non quod erat mutum, scd quod est terminationis rab. o. a. Quando terminatio, post e mutum alli impia, a Vocali incipit, illud e plerumque prorsus
in me. evanescit, & consona praecidens in eandem syllabam cum sequente terminatione coalescit.
Ideoque melius scribuntur harumg habens, arvi V dans, A vera amat, Quora saltat, &α quam ha -HI, , .he, Bla era, ae noe eth, &c. Pertinent enim consonae sinaici non proprie ad syllabam p cedentem, quamvis propter defeetum propriae vocalis ad illam necellario relegatae
34쪽
C. I . g. a. De Pronuntiatione. α i
relegatae fuerunt, ut cum Graece sar vel μψ' per Apocopen, vel Apostrophum, pro μι
scribitur,ὶ ideoque, adveniente vocali nova, cum illa potius coalescit.
Quod etiam apud Hebrae quos hac in re imitamur ὶ perpetuo fit: ut in voce arta Dblbonus, consona a propter deiectum propriae vocalis vocali praecedenti subjungitur, sed adte quidem quum holem sit vocalis longa, quae etiam apud illos deberet potius syllabam claudere ; Ideoque in Iaad: to Ma bona, to Mnn boni, ubi advenit nova vo- ealis, consona P in unam cum illa coalescit syllabam , priorem vocalem deserens cui non sine quadam quasi violentia suerat annexa ; quod si consona brevis suillet, quae suapte natatura consonam ad se trahit, vocalis de novo adveniens pos hilaret vel praecedentis vocalis productionem ut illa syllabam clauderet, vel Daghes finali consonae inscribendum, ut, duplicata consona, non desit vel quae priorem claudat, vel quae novam inchoet syllabam ;prout ex Illius linguae analogia fatis lique: Ubi autem apud nos vocalis ultimae syllabae brevis est, potest ea suapte natura consonam unam vel plures post se admittere, easque in sua syllaba retinere, quantumvis alia a cedat vocalis. Sic long longus, incremento accedente fit long re vel Aram longior; nam analogia linguae utrum vas patitur; at potior videtur haec syllabarum divisio Amre, parum quia lonus literae vita ab usitato ipsius sono paulum deflectit, tu solet ante lueras recte pronunciatas c,g, h, X, in eadem syllaba; partim quia g sonum fortiorem nacta est, ideoque e mutum poli se non habuisse credenuum est: si enim radix iuule putetur longe, per g molle potius prolaIa foret, ut in vocefrange extraneus. Sie Me vel Atu poto, fit .miu-les potator, tanquam a iurande, vel tam .e , ut ab origine drauh sed posterius vi, detur potius eligendum, quia n ita profertur ut quando i sequitur in eadem syllabae Sic, his et latrans vel a bide vel a bi duci potest, ut sit vel baram et, vel barbi . At Z-ger periculum, Dauger extraneus, dicendum est; non δες-σ, strang-er propter molliorem1onum lucra: g. In chaueabis mutabilis, dici potest vel coang Me quae videri pollit scriptio potior, propter retentum e mutum, vel etiam cham arae, ut maneat e solummodo ut index mollioris soni, sed quoad alia uuasi lyncopata habeatur; quod fieri videtur in voce Gerere, si nempe pro monosyllaba habeatur; quodque sit perpetuo apud Italos in vocibus a GJ inchoatas, sequente 'o, vel ' in eadem syllaba. Atque hadtenus de e muto diximus.
I vocalis, quoties brevis est, sonatur plerumque s ut apud Gallos alios- I.
Ut in bu morsus, uu7 volo Ny semper, uis lucro, u Micula, su peccatum, tist' impleo. At quoties longa est, plerumque prosertur ut Graecorum M.
Ut bue mordeo, une strat agema, Nile stilus, inne vinum, pine tabe consumor, M. G-dem sere modo quo Gallorum at in vocibus mam manus, tam panis, M. nempe sonum habet compositum ex Gallorum ὸ faminino, &tves . Hunc autem sonum suaserim ego sic semper pingi I suprapolito Latinorum accentu circumflexo, ut a sono exiliora distinguatur. Si quando sonus rexilis occurrat producendus, scribitur plerumque non per l, sed per revel re uon mel chalybs, Iem visum, fel tactu sentio, set ager, Itielu scutum, M. O breve eodem modo pronunciatur quo Germanorum a , vel o apertum o
seu pingue, nisi quod corripiatur.
Eundem sonum productum exprimunt Angli per au vel are, rarius per a: Idem enim est
sonus primae vocalis in mol γ emollio, maul malleus; indulgens, faun hinnulus; . Est stultitia, Da casus, M. nisi quod hic productus, illic correptus sit.
Non raro tamen sed maleὶ pro obrevi, senatura obscurum, ore nempe minus aperto, in quo solo ab illo dissert, 3 ut cum conritim conditio, Liam diu L.ondinum, compasse cim cultus, M. negligentius inuruntur, acs scripta essent cundulis, Gnaeum cum se, M. &sic sere proferri solent come venio, Hone saltum, Iome aliquis, Ione filius, Ave amo, tabis columba, & pauca forsan alia. Sonus hic, si quando opus sit, notari poterit vel aliquantulum mutato charactere literae o, vel, propter characterum desectum, accentu gravi supra posito, b.
O longum prusertur ore rotundo; ut G corum vi di Gallorum au. Ut in vocibus d solus, solea, esse elegit, mye magis, plus, M Di tinctionis gratia a
centu circumflexo superne notari potest.
v vocalis, quando corripitur, effertur sono obseuro. u.
Ut in has sed, cut seco, bur lappa. bis ruptus, cursi maledidius, M. Sonum hune Galli proserunt in ultima syllaba vocis semirem. Dillari a Gallorum e sceminino. non aliter
35쪽
quam quod ore minus aperto efferatur. Discrimen hoc animadvertent Angli dum pronunci ant voces Latinas iter, Dur ; ter ter, turtur maeo, suraeo; ternus, Turmu ; terris, turris; refertum, furaum; &c. v longum effertur ut Gallorum ia exile. Ut in De barbitum, mise mutus, milu musa, meditor, cure cura, M. Sono nempe quasi composito ex r & is. Hunc , sono superiori distinguere licet vel punctulo, vel accentu acuto supra polito ; sic , , ἡ.
A vel ari sonum exprimit compositum ex d Anglico hoc est, exili) co repto, di y.
Ut in voce Eust dies, prasse laus, cte. - vel am, recte pronunciatum; sonum exhiberet compositum ex Anglorum d brevi, &n . Sed a plerisque nunc dierum inertur limpliciter ut Gemmanorum a pingue: seno nempe laterae 4 dilatato, dc sono literae m prorsus suppresib.
Eodem nempe sono efferunt ad omnes, aul, aut subula; tali voco, caul, caris, omentum, vel etiam tiara muliebris; M.
Ea estertur nunc dierum ut ε longum : seno ipsius a penitus suppreta, & s no literete e producto.
Nempe illud solum praestat a, ut sillaba reputetur longae Ira, mu obviam factus, meas victus; Iei sisto, sedere facio, seat sella; M. non sono differunt nisi quod vocalis illic correpta, hic produeta intelligatur.
Ee vel re, estertur ut Gallorum i hoc est, i exile in productium.
Eundem nempe sonum 'uem scribunt Galli , , scriberent Anglitem, vere, vel sortessen, visu. Hoc modo sis bumse- ω daemon, heu visum, M.
Ei vel er sonatur per E clarum seu masculinum, &I: vel etiam simpliciter per ε clarum, stuppresta sono F.
Ut in receis recipio, setae apprehendo, deerit dolus, M. Nonnulli tamen plenius in runt, acs per at scripta ellent. Eu, en' e , sonantur per ρ clarum S m. Ut in neuter neutralis, fem pauci, beau pulchritudo. Quidam tamen paulo acutius ellerunt acti scriberentur mintre, eis, hiemur, vel urrem, , Hur praesertim in vocibus reis novus, Breuo sinebam, Inere ningebat. At prior pronunciatio restior est OO sonatur ut Germanorum v pingue, seu Gallorum ou. Ut in vocibus via bonus, stoia stabam, rout radix, fui pes, Asse laxus, Bose laxo,amitto,M. Oι, Π eferuntur per o apertum seu clarum sed correptum, ex F. Ut in nine strepitus, Hys pueri, teres nugae, mi labor, in oleum. Nonnulli tamen in quibusdam saltem vocabulis potius per ὸ vel . obscurum inerunt, ut Dii, Mi, vel tu , ἄν di oro, duplicem sonum obtinent ι alterum clariorem, alterum obscuri
In quibusdam vocabulis effertur sono clariori per o aperium, di π.1 Ut
36쪽
Ut in sal anima, sin vendebam, venditum, μόυο nix, hiόuo siclo, solo sero, suo, Audebeo, tuta poculum, M. quo etiam sono es . simplex nonnunquam effertur, nempe antem ut in dili aurum, Iccis rixor, Mia teneo, iata frigidus, o f senex, antiquus, &α & ante P in pia caput, roli volvo, Iod vestigal, M. Sed di haec Omnia ab aliis efferunt ut simpliciter per . rotundum, acli scripta ellem sese, Irubri, &e. In aliis vocabulis Obscuriori seno efferuntur; sena nempe composito ex is vel o obscuris, di N. Ut in Nouge domus, mὸ e mus, A se pediculus, Hulglobulus, Mo noster, tar ex, bubo, Io tu oppidum, fotu immundus, mes volucris, b is fiso, Mi h ramus,seis ius, M.
At υ vellem, I bdeberem, couia pollem, c-se cursus, cintra aula, curia, & pauca forsan alia, quamvis ut proxime Praecedentiaὶ per ris pronunciari debeant, vulgo tamen gligentius clierri solent per M. optandum citet, an exterorum gratiam, ut Typographi sonum illum clariorem ab hoe obscuriori cristinguerent; quod fieri potest, si non distinctis characteribus, saltem si vel illum sempcr accentu acuto, vel si libet circumflexo, notarent; vel hunc accentu gravi: Aut etiam si illum per o , hunc per semper scriberent.
Gh in vocum principio ut nudum g durum Pronunciatur. Ut in GNs spiritus, Gesse conjecturani facio. Alias vero nunc dierum sere prorses omittitur ι syllabam tamen producendam innuit: A quibusdam tamen praesertim Septentrionalibusὶ per molliorem saliena aspirationem b cistertur. Ut in mili potestas, lihi lux, hi nox, right rectus, Iolt visus, Ieb singultus, παυpondero, meeti pondus, morigh quamvis, th ght cogitatio, Wr ght operatus est, Dought attulit, tangor docuit, fauit quaesivit, Ira i ielerius, metti nihil, naribi malus, oec. In paucis vocabulis estertur plerumque per i nempe comi tus lis, tr gh alvcolus, tauratenax, rough aiper, Aeth rideo, proferuntur clas, i, DL, in f, rust, ough singulare isat multum, sonatur inust; at inmgh plurale sat multa, sonatur enoetae. inertur ut Italorum e ante e S i; seno nempe composito ex tr. Excipe vocabula a Graecis & Hebricis deducta praesertim nomina propria, & ubi sequitur consonans haec enim durius, ut per e vel st efferuntur. Dicimus tamen Raches, Graio, Psi My p, cum paucis aliisὶ admodum Anglorum.
M inertur ut Gallorum ch, vel l H eskrtur ut f: userpatur vix alibi quam in vocibus 1 Graecis per φδciptis.
Ih duplicem admittit sonum; alterum Molliorem, affinem literae D ; ab rerum Fortiorem, assinem literae T. Molliorem habet in Pronominibus, Relativis, di Conjunctionibus, omnibus.
Ut Iboti tu, t te, to , Gme, tuus, the, uis, that, hic, ille, Mese, ibost, hi, illi, MF illi, them illos, uere illorum, there illic, Gence inde, ibi rara eo, et iure quo, eiure sive, Whothrar utrum, uelucr neque, rhough, although, quam vis.
In paucis item nominibus & verbis, praesertim in Uer finitis.
Ut Pather pater, miser mater, Hother frater, Parare corium, meaver tempestas, femther pluma, nerabo inferior οῦ reth laevis, Serahe coquo, mrearae torqueo, MeaIbe spiro,
37쪽
αι 2 e Nomine Sub anti . C. a.
Ut in Praepositionibus Mutheum, Quous sine, obm intra, tiro h per: in verbis cogito, urnae cresco, ditesco, thraeis pro cio, Itius trudo, d c. lnerba tit chera docet, hau habet, dura agit, dcc. in Substantivis Goght cogitatio, thgh semur, thmg res, throng turba, Arara mors, Heau halitus, cara pannus, wrais iracundia, buth longitudo, strentu fortitudo, dcc. d: Adiectivis th Gallus, densus, rem rarus, dilutus, tenuis, occ. Atque hactenus, quae ad puram δρ genuinam linguae Anglicanae pronunciationem spectare
videntur, satis prolixe tradidi. Singulas vero variorum locorum dialestos, aut aliectatas muliercularum ineptias, aliosve barbarismos, Operae pretium non est ut tradam : ut neque negligentiores quorundam sonorum prolationes, sive quae pallim apud vulgus, sive quae etiam apud Aulicos, aut asseetato delicatulos obtinuerunt; naec enim ego Omnia dedis n-da potius quam imitanda duco. Quamvis enim non existimem linguam nostram a Galli canae linguae sive elegantia sive morbo penitus immunem elle, quin ut inter celeriter loquendum litera nonnunquam una aut altera vel omittatur vel negligentius proferatur: illud ta- men ubi mos obtinuit patimur magis quam Jubemus; d pro tolerando potius errore, quam laudanda praxi ducimus ; adeoque liquis accuratius loqui velit, id ei laudi potius quam vituperio cedet. Si cui autem nimis hac in re prolixus videar; sciat ille me non hoc velle, ut quilibet e traneus, dum linguam nostram addiscere satagit, singulos minoris notae apices exacte calleat, aut se discendo fatiget: sufficiet enim ad laudabilem hac in re progrestiam, ut sel etiores quasdam magisque generales regulas, easque non adeo multas, Observet: intera vel exercitatio docebit, vel sine magno incommodo ignorari poterunt. Atque idem etiam de sequentibus judicium ferendum est, quoties ad minutiora descendo.
C A P. ΙΙ. De Anglicanae Languae structura ; es primum De nomine Sub antho.
Actenus de Pronunciatione egimus: sequitur ut de tota Anglicani Se monis structura agatur. Haec autem lingua quanquam a quibusdam e
s dissicilior habita fuerit, si deo forsan quia vel nullis, vel non bene ordinatis praeceptis in discendo usi fuerint; in est tamen revera omnium, quas scio, linguarum facillima; de paucissimis regulis tota ipsus fabrica tradi poterit.
Has autem dum traditurus sum, nollem exspectetis ut singula artis vocabula, quae Grammnicae Anglicanae cum aliarum linguarum Grammaticis soni communia, sigillatim explica-4 rem: ut Quid sit men, Proramen, Verbum Participium, dec. Quid Stis Inum sisativum, Simplex, Compossum, Pramuri , Imrivam , α rivum. Pa να-, Transviavum, Iureansitivum, M. Quid Genu 1, CHus, Numo M. Per a. mias, Temptis, dein aliaque similia. Eilet enim plane supervacaneus labor cum nemo sit, Latinae linguae non prorsus ignarus, qui isthaec ignorare possit. Neque tamen exspectetis vellem, uon hac lingua nostra omnia Latinorum linguae penitus respondeant. Est enim tum in hac, tum in modernis fere omnibus, a Graecae Latinaeque linguae syntaxi unmanis discrepantia inde praesertim orta, quod Casuum diversitates haud agnoscamus. Quam rem dum pauci animadvertunt, in nostra pariter de aliis modernis linguis tradendis, plus intricati laboris suscipium quam opus est
sera, Nomina Substantiva, apud nos, nullum vel Generum vel casitum discrimen sortiuntur. Adeoque multum taedii, quod in linguis aliis, praesertim Graeca '' ec Latina, his de rebus reperitur, protius abscinditur. Numerorum tamen discrimen agnoscimus in Substantivis, atque etiam in Verbis.
Sexuum discrimen si quando velimus exprimere, non fit illud variis nominum Generibus ; Masculino puta, F ninino. d: Neutro; quae ne quidem apud Latinos sexus distinguunt: sunt enim Scinium, mancipium, amasium. dcc Neutrius Generis, at Sexum vel Masculum vel Finmmeum referunt; dc contra, GL us, vagina, arcus, sagitta, aliaque Innumera, quanquam neutrius Sexus sint, sunt tamen Generis vel masculini vel foeminini.
Sed nos Sexus eodem plane modo quo Atitates aliaque accidentia ) distinguimus; distinctis vocabulis, vel aluinis Alectivis, sicut dc Latini non raro faciunt; in ut vir amau, mulier
38쪽
ticit auruman, juvenisam ara, virgo a marae, puer abs , puella a gisse: Equus a Basse, equa a mare, equus castratus a geling, pullus a tali: Lepus mas a mage hare, lepus foem,na a semale hare : Dama a deo, dama mas a ME, dama stamina a deo '. Cervus aset, a hinc cerva a hiad; damula, hinnulus, a se: Anser mas aganar, anser tamina a gobe, anserculus agossu : caper aheegoat, rapta 6 ego at, capessa a tu.
Substantiva singularia fiunt Pluralia addendo s: cui etiam aliquando prae- ρ figitur e, quoties nempe necessitas pronunciandi illud postulat. --.
Necessitas autem pronunciandi hoc postulat quoties immediate praeceduntI, sh; vel etiam Gg,ta, sono molliori prolata. Ut a Mis manus, a tree arbor, a boufe domus, a fox vulpes, a AP piscis. a maeae labyrinthus, a P tu e princeps, an age aetas, a Ioch tinea ι pluraliter Baias, nees, hora es, fora Abes, mater, princes, ages, tenta . Estque haec sola nunc dierum, pluralis numeri re. gularis formatio. At olim etiam per eu vel ru formabant pluralia ; quorum pauca admodum adhuc retine. mus. Ut an or bos, a chic pullus avium ) pluraliter meri chic en; sunt qui dicunt in singulari Gicheu . & in plurali es ciens. Item a fere filix, pluraliter feru ; verum nunc plerumque Ictu utroque numero dicitur, sed & an plurali frens; nam fere &. feres prope obsoleta fiant.ὶ Dicunt etiam nonnulli sed rarius, bossem γλR π, M. pro Huses, o Gob es, M. Dicunt nonnulli a prase pistim, pluraliter Wayen; at melius, singulariter a pea, pluraliter μυ. Sunt etiam & alia quaedam hujus formationis vestigia, sed quae alio etiam nomine ut plurimum sunt irregularia; ut a man olim manueὶ homo, vir, a woman mulier, pluralitermen, Womeri eme ec meu,ὶ per syncopen pro manen, inomaueu Saxonice Olundicebant a mari homo, a uis umo vir, a lx man vel m-man mulier. Sic a bruber frater, a chita puer, pluraliter breuro, chillaren. Item a corin vacra, pluraliter Deu vel
tum de sue foemina dicitur; Iur ne vero in utroque numero, de utroque sexu. Sed de harum nonnulla retinent etiam formationem analogam ut breuers, c-sdo s.
Sunt & alia pauci irregularia; a m te mus, a b e pediculus, asot pes, a se anser, artara dens; pluraliter maee, lyce, vel merce, luce, fere, gesti treth : & vix plura. Meepovas, hese inliga, promiscue dicuntur in utroque numero ; sicut etiam Iurine, cliam, Din n, leas, ut supra dictum es LFinita in f plerumque alleviantur in plurali numero, substituendo υ; ut isse uxor, life vita, hi se culter, I ast lasciculus, Re abacus, vel stamnum cui aliquid imponitur, et fispus, Ies propria persona, haly semissis, calf vitulus, M. pluraliter mira, res, lumes, Reates, si es, Missa es, Mises, casier, M. Eademque alleviatio est etiam in I & iri quamvis retento chara re, In tius domus, iam pannus, path semita, &α pluraliter Mures, cathes, pathes, M.
antivis non raro praefigimus duos quos vocant, Articulos A &Sunt autem revera nomina Adjectiva, & eodem plane modo usurpantur quo reliqua adjectiva. His respondent Gallorum articuli undcis, Germanorum & aere.
A seu, ante vocales, an, in est articulus Numeratis; atque idem omnino sig- A. innificat ac me unus, sed minus emphatice. Notat vocis generalis particulari cuidam sive speciei, sive individuo, saltem vago i a 'pli rationem: ut Patience is a verme patientia est virtus, vel quaedam virtus : γ Ide uelisti numero singulari prefigitur necessitate materiae, non formae in ut & vox unus. Si vero pluribus particularibus iiive speciebus sive individuis vox generalior applicetur, illud numero plurali inliditur; inque hic revera soliis numeri pluralis usias: in sic men ho. mino, de individuis dici mani sinum est; & verraues virtutes, de virtutis vel speciebus vel individui .
39쪽
α6 De Praeposivi nibus. Cap. q..
Thri The est articulus Demonstrativus, idemque significat ac uad illud, sed mi
nus emphatice. Notat Particularium unius pluriumve s quibus actu applicatur vox Generalis ) Determi nationem. Sic I Terram J dicimus rarit ubi ipsam speciem, seu elementum terrae designamus; at Me eas u si globum terrenum quod individuum quoddam determinatum est) inatelligamus. Attribuitur tam numero Singulari quam Piurata; quia tam de uno quam de pluribus individuas possumus determinate loqua. Neuter horum articulorum praefigitur vel voci generali teneraliter significanti, utpote cujus sigmsitatio particularibus ac tu non applicatur; vel nonum proprio, quod ex se satis innuit & individuum & quidem determinatum : ) vel etiam ubi aliud aliquod alectivum adesi quod hos artaculos virtualiter contineat, redundarent enim,) ut vir a mari, vir unus oneman, vir aliquis ome man, vir quilibet a viam : Mundus the etcreti, hae mundus Ilis ureia: Ubi one, idime, an , virtualiter includunt a ; & uis etiam virtualiter includitiae. Fluviorum tamen & Montium nominabus Propriis, aliquando priefigimus Ile; ut Thamelis ue Thames, Danubius Me Daniae, Alpes Me Peps. Peculiares sunt phrases man a man, n o a man: disierunt enim ab his man men, namen, sicut e γ π:an ab ast meas: priores enim signiscant Ius tim nes, nians somines, omnes homines, sigillatim sive distabutive acceptos, posteriores saltem coriundiam seu colliative acceptos. Nec hisce prorsus absimiles sunt, ubi post Actialis, & adverbia comparationis M, D, tam, IOO nimis, at vix alia, ) articulus a Subitantivo es suo Adiectivo pti cedenti interponitur s qui sistet alias utrique praeponi: uisuci a guit, D I Imassa leuar , Dryo grear a iussin, anisus greas a leuesI; Tale munus, est ni S exigua merces pro tanto iam magno ) labore, tantoque etiam beneficio.
ν-μφὶ Iverstatem Casuum s quos habent praesertim Graeci & Latini in Angli I cana Lingua ut dictuni est in neutiquam agnoscit: Sed P positionum
auxilio rem omnem illam praestamus, quam Graeci & Latini, pariun I'raepositionibus, partim Casuum diversitate perficiunt.
Ideoque Praepolitionum doctrinam, dum de nominibus Substantivis ago, sblis enim Stibstantivis, aut Substantive positis, praefiguntur, suntque horum quasi communia afleetioi praeter aliorum methodum placuit uiterserere. Paucarum cnim harum vocularum significatu cognito, tota iere Nominum syntaxis simul intelligitur. Pra politio enim, Subitantivo quod regitur praefixa, ostendit quem habeat illud respectium ad vocem illum sive verbum sit, sive nomen, aliave orationis pars qua regitur Praepositiones enim ut plurimum Argumentis ut loquuntur in Logicis sive Locis Topicis in
. . Vox Substantiva Verbo praefixa ut Latinorum casus Nominativus, squam Igitur vocem Nominativam, dii tinctionis ergo, vocabimus; in Aut etiam Abs lute posta ut loquuntur Latini; in Aut denique Verbo transit is postposita ut Latinorum casus Accusativus i quam igitur vocem Accusativam dicemus; in nuda solet poni sine praefixa Praepositione.
Notandum autem est, Substantivum apud nos Abs lute poni, non modo ut Latinorum casiis Ablativus absolute politus, qui nempe , nullo regitur: Sed etiam ut eorum casus N minativus Absolute positus, qui nempe nulli verbo praeponitur; puta in librorum titulis, ut cum poema Virgilianum inscribitur L Eum :& ubi casus Nominativus quasi suspenditur, alio nempe ante Verbum interserto, ut Aserando guus, is quidem bem vicis; qualis conliritimo in Latina lingua rarius occurrit, in Graeca Hellenistica saepius, in Hebraica sicut & nostra Anglicana saepissime.
ot Praepositio Os idem omnino innuit quod Latinorum casus Genitivus , &eandem cum illo significationis varietatem admittit, sive Substantivis, Adj clivis, aut verbis postponatur.
40쪽
Cap. l. De Praepositionibus. . a 7
Ut Opera Aristotelis, Ne moris of Aristitis. Pro illo autem non raro ponitur Adjectivum Pollellivum, de quo suo loco dicetur. Sed di significat Objectunt circa quod, ut Latinorum Dedit ut & Materiam ex qua, ut Lacinorum M. Ut, Tractatus de virtute, A IreMse of in aut eo cerniet vis me;) Poculum ex auro, Acupos G H. OF separnionem significat; ut aliquando Latinorum ais, ex; ut abscindo , OR exuo: Cui opponitur seu, continuationem innuens: exuo rapui Q, induo taput on : in hinc Dyon seper. Drom innuit terminum a quo; ut Latinorum A. Fronti To vel utito, innuit terminum ad quem, atque item terminum Relationis; quae To, uato Latini partim per casum Dativum, partim per praepositionem Ad insnuant.
Notandum autem est have prepositionem nonnunquam tam inter loquendum quam scribendum omitti; ut quum dicimus si e mee mihi similis, arae mee da mihi, resi mee die mihi, Win mee mihi propinquum, &c. ubi ponitur mee cllyptice pro to mee.
TH, --DE ; Usquedum. Tantum de tempore dicitur, saltem apud Anglos. TAE, 'Sed Scoti nonnunquam utuntur pro to di inito. For innuit finem cui, vel pro quo: idemque valet quod Latinorum pro, dc Fotquod nonnunquam in castis Dativus. Quod mihi seu pro me paratur, alteri datur ; What is eparia Ar mee, is gram To
Θ innuit Latinorum per; ut & Ablativum cauta essicientis stam principa- M. iis, quam instrumentalis, di moralis, in cui non raro praeponunt Latini Pra P sitionem Ab: Item juxta vel prater, non modo in significatione locali, sed di exceptiva.)Hoc in compositione fit M. Unde, ejuxta, praeter, quasi,juxta latus; in brineatribolofudi, intra, t quasi, in humili b Me ante ; M-hm post, a tergo : b ronae ultra ; M-hither ω uis citra ; M-t ere, be-I XI, inter, saltem de duobus dicitur; at amovinter, non niti de pluribus. ὶ Ab hoste occisus est per Iuxta, prope, in aquae fontem, sed primum suo ipsius metu, deinde hostis gladio vulneratus, me uvas am ' his enem', ' bes , -- a prim Ofwater, but et undedris di his oren Iear, then O Lis me essu M. mith indicat instrumentum, ut Latinorum Ablativus Instrumenti: atque missi. etiam concomitantiam, ut Latinorum tam. Gladio occisus, sam tibia a xia; mecum moratur, he a deth with mee
Throub indicat Medium; di proprie quidem medium Locale; sed di etiam Theseiae medium Physicum, & Morale.
Radii solis, incredibili pernicitate transcunt, , coelo, per aerem, ad terram, calore &lumine praediti, quibus nos oblectat, ct plantas vivificat, quas Deus nobis paravit, nobisque dedit, in iisum nostrum & ipsius gloriam. Thebeames of the furi Wiu mereaebis Deia passe Hom Noen Thimgh the are To the emth, indued inub Qti an heu, 0 mirith oughὶ uphira it eo retera us , and 7uti Meu the planis, istich Gia hau prepareae Arus, o turn no us, r our Ue and tis glomy.
Aser post, agatis contra, among, amons, inter; near, mo, Prope ; unde Aser, M. nexi quasi mosi in proxime; under, Hlom, sis insta ; mer, Mome, super, si1Pra. In respondet Latinorum praepositioni in cum Ablativo , di significat quas In praesentiam in loco.
Into resiγondet Latinorum praepositioni in cum casu Accusativo; di signifi- Ini cat quasi motum in locum.