장음표시 사용
21쪽
paulatim degeneravit in characterem p , qui in libris quamplurimis manu-scriptis perpetuo conspieitur in iis vocabulas quae nunc per u scribuntur: Atque hinc est quod mos olim in valuerit, qui etiam adhuc non raro retinetur, scribendι y , Π, y', Pro the, thar, thora, &c. Cambro-Britanna sonum illum per re, hunc per dae perpetuo scribunt; nisi quod aliqui melius scribi polle contendunt per Eb, qui non tamen Obtinuerunt ut mos olim receptus
Nos autem ut dictum est utrumque sonum promi e scribimus per th: Sed male quidem; cum neuter eorum sit sonus compositus, scd plane simplex, a sonis titerarum ictae eodem sere modo des Lelentes quo dc υ , idnis literarum p ta b. Fateor tamen qua ratione pros scribitur H, eadem etiam M, th, is, scribi peste: ut nempe literarum aspiratarum Amnitas simul & Deilemo ab iis a quibus oriuntur aliquatenus innuatur. Compositum autem ex his literis genuinum sonu omnino alium este quam qui est literarum aspiratarum, patet ex vocibus Co ham, Chiadam, mi ham, Mau-ham , Mad ham , Moo honge ,IN hearae, in ham, Mepham, erc. Item in Ocinam, Hoc hecae, tu hered, -hil, Aufo Maesh--, κω hap , δν hones, E fh neu , Masdam , Causiam , WifΔ G, M. alios omnino sonos augimus quam quos vulgo scribimus per e glob. Utrumque autem sonum quem nos per u scribimus, Galli, Belgae, aliique non pauci,
vix aut ne vix proserunt; dum illum autem proferre conantur, Galli plerumque i, Belgaeae, alii nonnunquam s substituunt. Neutiquam tamen est difficile genuinos hosce sonos proferre siquis eorum formationem paulo attentius observet; nempe, omnibus eodem modo manentibus acli prolaturus quis ellet lucras nisi quod spiritus erumpere permittatur: caveatur autem ne, etiam non attendenti, allurgat aliquantulum linguae pars extremitati proxima, adeoque literas S dc Z essiciat: ut enim S ad si sic Z ad E; ut Jam dicemus.
z. Si eandem literam D pronunciaturus, spiritum subtiliori forma & quasi perrimulam protrudat, i elevata quidem in illum finem linguae parte extremitati proxima, in formatur Latinorum Graecorum ζ; Hebraeorum Zam; Arabum Q : quem sonum etiam Angli per c exprimunt. L
Nonnunquam tamen Angi i etiam literam S licui & Galli in eodem sono proferunt; praesertim ubi inter duas vocales ponitur , & in fine dictionis: ut in pleasWe, voluptas ; eas' otium; laus, leges : M. Et, quod fere solenne est, ubi ex Nomine per I durum in ultima syllaba pronunciato, fit Verbum; hoc verbum per s molle hoc eli, per e pronunciatur: Sic a b O , domus; a bese, pediculus; a moxinge, mus; aurice, protium ; a vige, consilium; Gye, contiguum; Maisse, as; sese, vitrum ; grasse, gramen
crea , pinguedo ; afluce, vellus ; per j durum : at to homo, in domum recipere I to μου, Pediculos captare Io monae, captare mures: Dprisci aestimam; Io a esse, constitere ; tocius' comungere; Io Arate, obaerare; I rere, deglubere; per s molle proferuntur. Sed & eodem modo etiam aliae literae analosam alleviationem sortiuntur; nam ex Nominibus L se, uxor; ve, vita; Ilas, lis; hul , semissis; cas, vitulus; Ia , salvus ; Areat
spiritus; Goth, pannus; per sonos duriores prolatis: fiunt verba D me, uxorem quaerere; ro bis, vivere; to 'me, litigare; D MDe , bisecare; re coe, vitulum parere ; to Iave, salvum reddere; to Heaue, spirare; Iockthe, vestire. Itali literam Z praesertim geminatamὶ non raro fortius proferunt, ut Hebraeorum v velta; atque eodem sono proferunt non pauci in vocibus Latinis i ante r, sequente etiam alia Vocali: Nempe Haeta, Veneriae, M. esseruntur Iza, Venua , dcc.
Eidem litem D, vel si placet in litem IV, subjungere etiam licet duas alias
literas eadem sede, nempe in Palato, formatas: LN R, Has autem literis Daut V potius quam literae T, subjungo; propter Iaryngis concussionem, dispiri tus ad nares emissionem, quae his proserendis fiunt; quarum litera T, Squae ab ea descendunt Omnes, stant incapaces. Litera L formatur, si literas D vel N prolaturus piritum a latere sive altero, sive utroque in buccam leviter emittat, di per buccarum anfractus ad aperta labia, adjuncto etiam linguae tremore. Utque hujus literae apud omnes ni fallor in gentes idem senus: nempe ut Hebraeorum , ; Graecorum MHabent autem Cambro-Britanni alium etiam sonum huic quidem affinem, sed sortiorem, quem per si scribunt, ut a latera I distinguant: ) spiriti nempe multo fortius in buccas extruso: Unde fit senus spumosior, di quasi ex ta conflatus. Apud alias gentes sonus ille quantum Pioὶ non auditur, nisi sorte apud Hispanos.
Litera I quae canina dici consuevit) formatur etiam in Palato: si nempe extremitas linguae, literam D vel N pronunciaturae, introrsum flexa spiritum
22쪽
exiturum serti quidem di frequenti concussione verberet: Ex quo constictu tremulo, horridus ille sonus auditur. Estque hujus literae senus apud omnes idem : Nempe ut Hebraeorum Rob I Graxorum ρ.
Cambro-Britanni huic literae frequenter subjungunt h ; eorumque m respondet Graeco- m. rum e aspiraim. Americanos serunt, No ethae conterminos, aut eorum saltem magnam
partem,) lueras L& R pronunciare non polle, sta ipsorum loco re substituere ; adeoque Nullo dicere pro diluae. Literam vel corum, pronunciatum, si spiritussubtilitis erumpat, & stri- -- .ctius comprellus, sermatur Graecorum κ ; Hebraeorum GHb . Arabum cha re- ς' iste pronunciata; in ta serta cub raphatum, sed vix a Nostratibus: senus nempe medius inter di H. κEstque hie sonus Germanis familiaris, ut &Cambro Britannis; utrique perta scribunt. Apud Anglos penitus desuevit I nostrum enim ob alio longe sono profertur, ut post dicetur.
Si vero pinguius exeat spiritus, di minus compressus ob laxiorem linguae hi positionem & latiorem exitum, in formatur Latinorum Hi Hebraeorum & Arabum Hri, Graecorum spiritus aspiratus.
que hic sonus plerisque gentibus familiaris. Galli iam scribunt l, sed raro pronunciant. Non diiseri a sono prioris literae, nisi quod illic spiritus irtiori conatu ε per an- ustiorem quasi rimulam exeat ideoque Aspiratio duplex dici seleat; ὶ hic vero liberiusta quasi per foramen latius. Gneci, quasi non esset litera quoniam exiguus quidem sonus est 3 A parationem dixerimi& salicm nunc dierum in literarum directa linea non scribunt lad literae vertici imponunt; verum olim in ipsa lucrarum serie vocalibus praeponebant, at consona: ρ, ni fallor, postponebant; ὶ atque hinc est quod apud eos Hest centenarii numeri nota; quod
enim nunc ευ- seribitur, olim scribebant His, In aliis linguis nil video cur non pro consona habeatur: Non enim, quia ipsius sonus ab aliquibus praesertim Gallis inter pronunciandum aliquando omittatur, ideo literacensenda non est; illud enim & multis lueris est commune, praesertim 1 lebraeorum aliorumque Urientalium ) lucris quiescentibus & isu, ne opus sit Gallorum hac in re nimiam licentiam attingere; ) Neque etiam quod, apud Latinos P tas, ipsius interventio, vocalium clitioncni non im diebat; nam neque nec olim S, impedimento erant quominus eiusmodi contriatio fieret. Fateor tamen Latinos hac in re eousque Graecorum aemii-los mille, ut merito dubium videri possit num ipsi h pro litera habuiste censendi sint necne;
pnesertim cum Grammaticos reclamantes videam.
Literam γ seu G durum ὶ pronunciatum, si spiritus arctius compressus ob per subtiliorem quasi rimtilam exeat; se atur sonus qui per o exprimitur.
Hunc sonum Anglos in vocibus hia, lux ; neis, nox ; inti, rectum ; aeuiatur, lilia; M. olim protulis te sentio: at nunc dierum, quamvis scripturam retineant, sonum tamen fere penitus omittunt: Boreales tamen, praesertim Scoti, fere adhuc retinent, seu potius ipsius loco sonum h subitituunt. Hiberni in ipsorumgh hunc sonum exule exhibent, ut in Agrilacus; θα Dissiri a Germanorum ch sicut ipsumg a c; directione nempe spiritus parum ad nares, quam nec c nec ch omnino patiuntur. Germani tamen easdem voces fere per chscribunt, quas Angli per gh; eorum enim nachi, rellit, ilectit, secliten, tot ter, respondent nostras niges, riges, stes, Ah Hughtor; aliaque sunt similia non pauca. Latini, Graeci, Hebrae i, Δ: Araim sonum hunc non agnoseunt, nisi forte Hebraeortim GDnel raphatum sic proferri debeat. Persae eo sono suum Gias pronunciant, quod tribus superne punctis ab
Arabum Ad distinguitur. Si vero liberius S quasi per latitis foramen exeat spiritus ι formatur Anglorum v I consonat Germanorum y consona; Arabum Te quo sono etiam Hebraeorum Ddseu Nod multi pronunciandum contendunt. Sono nempe vocalis t exilis rapti sistae pronunciatae admodum affinis est.
Ideoque Diphthongi ut vocantur is vel amemore, iere promistiae stribuntur per ide : apud Anglos praesertim & Gallos. Est autem sonus ille; qui pro vocati sub unctiva censetur, revera Consona ; eodem nempe prorsus modo sonabitur latera ' in symg ,
pis AE; M. sive ad prior syllabam ubi pro vocali habebitur sive ad posterioreni ubi D a habebitur
23쪽
habebitur pro conseira reseratur; nempe sive si amm, V N, sive Ia- V, '. v. Parcin stilicet affinitatem agnoseamus inter ω seu ii pingue & w, quae est inter I exile&ν. De utrisque videatur acutulimus Gara erras in tractatu suptii citato. Sed & alibi etiamypros non raro ponitur, ubi stilicet a vocalis est, pnesertim indictio num sine: ὶ quo catu non modo antiquiores Anglo-Saxones, sed & per multa secula qui ipsis successerunt Angli, liter amy, quoties pro vocali ι poneretur, puneto siliperne posito s per notabant, hoc modor. Αssinitatem autem maximam esse hujus literae cum g&gh, inde mamitatum est, quod ea quae nune per gh ser ibimus fghI, m ght, thought, M. an manustriptis libris sepillime per flora sonam ieripta legimus, eodem nempe charaelare quo Vt, yona re, M Trapti m nempe habuerunt figuram; unam p pro qua nunc stribitur re, ut supra dictum est; alteram p quae loco a vocalis solebat pingi, di a priori non nisi puleio supra polito distinguebatur; & te tram 3 quam pro ν consona perpetuo seribebant, quae etiam in illis vocibus ut dicium Al ὶ reperitur quae nutae pergi laribuntur : Hunc autem chariaterem, prout tunc pingi sistebat,
caenus stituerunt iis Chauceri aliorumque veterum poetarum Dbris conspiciuntur. Longe melius doctis limus
meractis ilinguarum Arabicie & Saxonicae apud Cantabrigienses olim Professorὶ Musii divoces per Λ laribit, in Venerabilis Aiax Hi timis Ecclesa tica, aliisque scriptis, Saxonice ab illo editu : ubi enilite, milite, 'Sum, M. pallim occurrunt quae nunc In NI, mi, ατ ινε, G. stribuntur. Addo etiam, ea ipsa Vocabula non Pauca quae nunc apud nos pers stribuntur, , Saxonabus Olim atque etiamnum ut plurimum a Germanis) per x seripia
stripta' it: να, iterum; agyns, contra; gium, datum M. Olim amen, a MI, μα-δῶEt ab Angi Saxonum Genos, senis, satα ὶ iactum est primo Angloriun Viragri postear αε scriptum; atque jam tandem promastue mough, vel e tabAtque ita litiuum sonos simplices, quin scio, omnes enumeravi, eorumque sermaturam tradidi, eosque in 1uas familias seu classes distribui. Quos omnes uno aspectu sic intueri licet.
tabulas piluinae Gutturales meta P
24쪽
S E c T. IV. De Sonis C postis.
REliqui mi omnes sunt plane Compositi; quamvis eorum nonnulli pro se
simplicibus vulgo habeantur. Diphthongi, quae vocantur, si, ei, Oi,au, eri , vel aDemo arrie σν, recte δy,ryton Pronunciatae, componuntur ex Vocalibus Praepositivis, & Consonantibus1 di re, ' quae tamen pro Vocalibus Subjunctivis vulgo habentur.
Nempe in at, ara, vel am am, praeponitur a exile: in ei vel em e loemininum ; in ea veleto, E masculinum : in es, ou, vel ον, om, praeponitur aliquando F aperium, ut in Anglorum bo , puer ; ire, nuM ; I , anima ἰ boml, poculum; ὶ aliquando ὸ obscurum, ut in Anglorum both coquo ; Dii, labor ; esl, oleum H, globus; bria, bubo ; M. quanquam non negem etiam horum nonnulla a quibusdam per ο apertum pronunciari. Quod autem contendant aliqui Consenas F, π, niti l disserte a Vocalibus η ἡ, seu sui nostri scribunt) re, os, raptim pronunciatis; manifestum eisse errorem sacile deprehendet, qui tarmationem Vocum ree dc um curiosius attenderit, praesertim si eandem repetat ali- Ioties; ὶ quippe observabit, a sono Consonae ad sequentis vocatas num non transiri, nisi rganorum manisesto motu adeoque nova positione ὶ interveniente, quod in iterandis δε-
Has autem vulgo dietas Diphthongos in variis linguis varias sertiri 1 genuino seno deflestiones non ignoro ; de quibus nunc Mendum non est: poterunt autem illi omnes inter nos 1 nobis traditos ab iis quorum ira interest in singulis lingua reperiri, adeoque ad suos locos resari.
Anglorum ρ longum seu pingue, in Plane sonus compositus ex e sceminino a.dcr consona; estque idem omnino senus cum Graxorum re Anglorum j consona vel g molle, vel etiam Q; componitur ex consonis Φ. j in a.
Gallorum j consona, vel g molle, componitur ex consonis U. En
Nam eorum is ego, age aetas, M. sunt ve, a- doc. Hunc senum Persae per suum vescribunt; quod tribus superne pundiis ab Arabum ne dignoscitur. At Germanorum' conium, est sonus plane simplex; idem nempe cum Anglorum t ut supra chetum est.
Nam Gallorum Mambre camera; Anglorum stame, de Germanorum scham, pudor; s nant Dambre, sWame,uam. Cambro-Britanni hunc ionum pers scribunt, cum nota productionis in vocali sequente: ideoque apud illos Sion Johannes j est vox monosyllaba; at
S Sionis mons ) est vox dissyllaba. Anglorum A vel ub, sonat V. mNam orchaerae, hortus; rises, divitiae; M. sonant ortTria, risses, M. Hoe seno Itali suum c proserunt ante vocales e dci. Persae huic seno exprimendo, praeter Arabum alph, tum, allumum suum che, quod tribus inferne punetis ab Arabum G m distinsuunt. Si voci A licanae is taxus, sigillatim praeponantur ML I, et, fiunt stem, t w,Ρ , Me hoc est, Angloruma diui Judaeus, cheis mastico, Reis ostendo; &Gallorum ea lusus. Qui syllabis an eri praeposuerit L n, sormabit Gallorum chat ger, hoc est θo z r ; at si praeposuerit 6 ae, serviabit Anglorum changer, hoc est υ--θer.
25쪽
Non ignoro, este qui velint, in Anglorum che dege audiri sonum quasi clanter so
naretur is cis ' ; ) verum ego, in coam re non alios sonos audio quam uno' ; atque ad aliorum aures provoco, num non, qui nos protulerit, Anglorum clanger exaete pronum
Germani scribunt per sel: Quibus TAM Mutis profertur ut nostrum Chion his e.
Latinorum & aliarum sere gentium in X, di Graecorum ξ, componuntur ex
Hine ineram Hebraei, aliique Orientales, non agnoscunt, sed ipsius loco lueras simpli ces scribunt ex quibus componitur: Quod etiam non raro faciunt Germani; eorum nemimωhs bos, reaias cera, μει sex, i e re sextus, M. sunt Anglis G, wax is, fixi. Cambro- Britanni hunc sonum, per υ, semper scribunt.
M Latinorum olim pro G ponebatur: scribebant enim promiscue calendae
Nunc apud plerasque gentes eundem plane sonum simplicem obtinet quem Graecorum κ unde detruxit, in aut Latinorum C: essetque litera plane superflua ii C genuinum suum sonum semper retineret; ideoque Cambro-Britanni quibus literae e sonus ubique constans es l) literam h non habent; ut nec alii aliqui. Galli pro eo ponunt 7 vel P.
in Latinorum inolim pro cu, vel potius cm, scriptum fuisse recte contendit
Galatirus. At nune dierum ubi subjungitur incra u plane idem sonat ac Cvel K, estque luerasuperflua. Cambro Britanni hanc lueram non agnoscunt; sed pro P semper ponunt citives inae. Et Anglo-Saxones scribebant Cyen hoc est Cinen in quod nos eras scribimus. ωk Anglorum πb pronunciatur omnino ut his. Idem nempe sonant Anglorum utit & Gallorum huict, sed sensu longe diverso. Anglo- Saxones olim lueram h priori loco posuerunt; qui autem factum sit ut Angli postponant, ' plane nescio : ὶ sic pro eorum hIuet, lipila, dicunt Angli WHI, which: at Scoti etiam Phat, ymia. Est autem observatu non indignum, consonas F ct tu licet non attendentibus, & inob,
servatas, plerumque inter pronunciandum subjungi consonis affinibus ante affines vocales. Nemper subjungitur saepe Gutturalibus conisenis,c, ζ, sequente vocali palatina : 1bnan tur enim can pollum, set acquiro, is in ancipio, dcc. aesi sicriberentur cran, ora, b grin : aegrius enim transire potest lingua ab his gutturalibus consonis ad vocato palatinas formata das, quin quis, etiamu nolit, pronunciabita : sic, procam possim, audies Scotos & Boreales Anglos, dicentes, Ou; Meridionales, Eram: &sic in altis:) At ante alias vocales non item; ut in cail voco, gail fies, go eo, gain bombarda, goose anser, come venio, M. in sub fungitur nonnunquam consonis labialibus Ab, praesertim ante O apertum, ut in ρα olla, bre puer, biae coquo, dcc. quae sonantur aesi scripta cilciat 'ot, λαν, Frisiae, &e.icd neque semper, neque ab omnibus sic elleruntur. Latinorum ιτ, αἱ Anglorum ea, oa, ee, oo, di quandoque ei, te, ori as, item thia'- . , quibus similes apud alias gentes reperiuntur, in quanquam duplicibus cha- ' racteribus scribantur, sunt tamen saltem prout nunc dierum pronunciari solent) soni simplices: prout sitis in locis supra ostendimus.
Atque hactenus sonos literarum omnes, qui ubique fere gentium occurrunt, tam simplices quam compositos, quantum mihi suificere videtur, exposui: & vix quidem ullos audiri credo quin pollini ad explicatorum aliquos reduci.
Notandum tamen est, apud varias gentes nonnihil diversitatis inter pronunciandum reperiri, quae non tam sim Iarum literatiam, quam totius potius loquella communis est affectio. Angli nempe totam pronunciationem quasi pr ' movent versus anteriorem oris partem, & faucibus apertioribus loquuntur ; de & soni fiunt distinctiores. Germani potius retrahunt versus posteriorem oris partem S gutturis imum; unde fortius S magis strenue pronunciant. Galli propius ad palatum omnia formant, di faucibus minus dilatatis; unde pronunciatio evadit minus distincta, & quasi admisto murmure confusa. Item ;
26쪽
Item; Itali, & praesertim Hispani, productiori tenore loquuntur; Galli magis Properantur; Angli tenore medio. Galli, di Moti eorum aemuli, in period rum S clausularita postremas syllabas elevant seu acuunt; Angli deprimunt seu gravant; quae non tam singularum vocum, quam totius sententia: ten ris est affectio. Aliaque hujusmodi etiam apud alias Gentes discrimina, cublibet, prout se res osseri, observanda, relinquo.
28쪽
De linguae Anglicanae pronunciatione.
S E C T. I. De Literis in genere, O primo de Consonantibus.
SERMONIS Anglicani rudimenta traditurus, 1 Literis, earumque apud
nos pronunciatione, exordium sumendum esse duco. Ideoque ex generali qui praecessit De Loquela tractatu quaedam seligenda sunt, aliaque quae ad hanc linguam speciatim speistant adjungenda. Sunt apud nos Literarum characteres hi qui sequuntur. a. b. c. d. e. f. g. h. i, j. h. l. m. n. O. P. q. r. s s. t. v, V. M . X. y. T. Consonarum pleraeque nihil dissicultatis habent quo minus a quibusvis pronuncientur, cum eundem habeant apud nos sonum, quem di alibi fere ubique gentium obtinent: P sertim b, ML M Ll,m, A q, r, De Paucis tamen quin dain sint monenda. ante vocales e, i, Π aut etiam Apostrophum absentis e non raro indicem, ubique mollius sonatur; ut literas, genuino no prolata: alibi semper dotius, di suo sono; nempe ut G corurn κ.
Galli e mollius, quandoque per ς scribunt, quem characterem etiam apud nos non inconmmode adhiberi polle sentio: eo tamen minor est novi charaeteris necestitas, quia regula tradita nullam quam seioὶ patitur exceptionem ; quoties enim e durum sonandum Occurre ret ante vocales e, 6' perpetuo vel adjungitur vel substituitur ,e; ut in servo, simpellis, uil scientia, publiae, public o publicus. &e. nam pullique M. est potius scriptio Gallica quam Anglicana; Galli vero ideo substituunt ν quia lueram non habent. Hinc est quod a Latinosito, jam olim factum est dum Latinorum e sonum situm fortem di genuinum retinebat in siil scientia, peritis, transeunte e in ne, sistit scriberetur, legereturbiI; ut, pro scio, iam o dicimus : ὶ at in his ira scientia in quanquam ab eodem vocabulo Latino, & sensu fere eodem, retinemus Latinorum c literam, quia jam mollius proferendam, ut I. Sic, inpubsecatim publicatioὶ retinemus e literam ilicet fortius prin rendam, ut ,ὶ quoniam bequitur a litera: at vero pullico si scriberetur ubfice transeunte terminatione Latina in Angloriame, legereturpuste; quapropter vel pro c substituunt L scribuntque Dul l quo retineatur fortior sonus literae c. vel eidem fissiciunt, scribunt ue publicὲ ut alibi is thmetria, Music , sc , aliaque multa. 3 Sic , Cato, selem cicimus Cat retento si) sed catulum, a Bum substituto , quoniam ante vocalem 1.ὶ Sic Cunanim dicimus a candP, sed accendere Io limiae. At vero a computo, seu recomputo; aut, quod ego malim, 1 recenseo,ὶ male scribunt plurimi re reuon perch, cum nulla ratio suppetit cur, pro G substitueretur 4 ante vocalem o Scribendum alaque vel recon quasi a recognosco,) vel si re retentum velimus; reelyn quali , recens quod & olim factum puto: ὶ Quippe in nullo quod memini j vocabulo Anglicano, occurrit ante vocales a, 'u; nec c durius proserendum ante δε i, r. Sed, illac semper C, atque hic β.
29쪽
si vero e sibi forsan mollius sonare vellent, puta in sine syllabae, vel ante consonam, aut vocalesa, 'u ad lungunt e mutum, quo sonus mollior indicetur : ut chance rasus, ad miscement promotio, forceas si cibo violentus, M. Quod & post g nctum est, mollius proserendam ante a, O, dcu, ut in George, quo a garge distinguatur, pro quo Itali, fu, Jungunt I ; ut in Mutari, gmene, dc similibus.
S acuto & stridulo sono profertur ubi genuinum suum sonum obtinet: At ubi dustionem claudit, sere semper; & ubi media inter duas vocales aut diphthongos occurrit, non raro, obscurius seu mollius profertur; ut Hanc ego literam, quotio mollius proserenda est, breviori charactere non male seribit olle putaverim, ut est suus, adesse consillo; alibi longiori, ut Lee sibilo, adisse consi Quatuor monosyllaba nec enim plura memini J s sinate durum habent; Fra ita asst mandi particula,ὶ uis hoc, thus sic, ω nos. Nam qui stribunt meaeges, crenes,lehines, M. pro ne Iesse non necessarium, co esse delicatis. Q&nes levitas, M. vel saltem pronee se, creves, elines, omnino errant; ex dissyllabia enim faciunt monosyllaba, sunt enim nee ges acus, co nes monetae, sig&ues vel sig&neth fulgurat, monosyllaba per emulum. At qui scribunt gremes, Itura, &c. progremue e Vmiuitas, messe accuratio, subtilitas, dcc adhuc errorem duplicant.
Tante i, sequente alia vocali, sonatur ut f stridulum : Alibi suum sonum
retinet. Illud potissimum in vocibus quae , Latinis destendunt, non tamen in solis illis, conspicitur. Sic nation natio, 'trim potio, meduarum meditatio, exspatiate exsipatior, dae. sonam tur nason, ' , meae rasim, ex paloate, dcc. At in quesitam quaesiuo, moram mixtio, e--
flion combustio, fusio Milypium, & sicubi alias ι sequatur literast vel x, genuinum
X sonatur, ut es, vel ξ Graecorum.
Qua de re Gallos praesertim monendos vellem, qui solent sonum e supprimere. Sed de Hispani mollius quam par est eam ineram proserunt; fine ut nostrum M. Sic HispanoriunXeres nostri pronunciant Jhe'.
si sonatur, ut u in vocibus Latinis quando, lingua, Daio, aliisque postg, ω
Hane literam nos pro consona semper reputamus; sono tamen non multum differt dis seri tamen Germanorum vocali ἡ pingui, raptissime pronunciata. Praecedit, apud nos, non modo quasvis vocales, si saltem v excipias,ὶ sed A consonam r. Subjungitur conso niss&th; ut etcant careo, et ut ibam, NPInter hyems, wont solcbam, vetrara ira, inlaescribo, προ curvatus, s no,pers de suadeo, timinini perversus at post g dc ρ potius substituitur ti, ut acquaint assivel co, anguise angor, seu dolor acris, dcc.ὶ Sequitur etiam vocales a, e, o, cum quibus quasi in diphthongum coalestat, eodem prorsus modo quo re, ut Dis sus, His stro, Dis vidi, fui pauci, dcc. Praecedit etiam literam sed revera post illam sonatur ἔ Wheu quando, What quid, M. limantur hwen, bruas, d c.
γ' consona , apud nos, sonatur ut Germanorum j consona; sono nempe quam proxime accedente ad senum vocalis p raptissime prolatae. Arabes' per suum ye, sicut d per suum meteto, exprimunt. Praecedit in syllabae initatio 3 solas vocale praesertim a, GO;ὶ easque sequitur dc cum illis quasi diphthongescit ,
eodem modo dc sono quo r: idem nempe sonant e ,erio , ac ri, ei, oi; sed in fine dilutonis frequentius per 3 scribuntur, an medio Laepius per t. Sed dc nonnunquam vices sustinet vocatur; praesertim in dictionum fine. Nam promiscue scributius mere' misericordia, VIX commiseratro, M. ac mercie, Wis, dae. In medio dictionis rarius pro i occurrit, nisi in vocibus quae a G cis delaendunt per u seriptis. Quoties autem pro vocali censenda est haec litera, luperne punino notari optaverim, hoc modo , ut 1 consonar distinguatur; quod olim factum suis te video; saltem apud Angi Saxones,d: post eos j antiquiores Anglos; ut in Manuscriptis libris liquet. V consena profertur apud nos eodem seno quo apud Gallos, Hispanos, Italos, aliosque: seno nempe ad literanas pro ime accedente. Diiserunt
30쪽
Cr. I. I. De Pronuntiatione. t 7
Differunt enim o V, eodem modo quo P &Γ Scribitur nunc dierum sere semper diversis charactere' ut ab ti vocali illinguatur. Praecedit apud nos solas vocales, &quidem omnes; non autem consonam r ut apud Gallos, nec I ut apud Belgas . sequitur non modo vocales, sed & eonsonas i, r, in quidem syllabae parte posteriori, sed sequente e muto, aut ipsius vice apostropho, ne vocalis censcretur j ut vatu Vanus, Dem vena, intue virtus, oce vitium, mile vox, visum vulgaris, have habeo, leave linquo, live vivo, Ibis amo, ea esculpo, cathes vituli, i cc.
y consona durius apud nos si natur quam apud Plerosque alios; nempe ut di s
Productiori charactere nunc dierum pingi solet, hoc modo, : ut distinguatur ab ι vocali. Syllabam semper inchoat, ct solis vocalibus immcdiate praeponitur: Iames Jacobus, Ire f/ra' Galfridus, DR Jovialis, sum salio. Nam siquando sonus ille in syllabarum fine pronunciandus occurrit, per g molle, aut etiam exprimitur, sinuente tamen e muto ut mollior sonus iner g innuatur; ut Me aetas, ruge furor, sedge scientia, .
G genuino sono prolatum sisnat ut Graecorum γ: Sed ante vocales si DF, G. aut aposti opturum absentis e indicemὶ plerumque, nec semper tamen, mollius eisertur; eodem nempe sono quo j consona.
Quoties autem molliori sono proserendum sit, optarem ego ut puncto supra posito notetur, hoc modo g, quo a g duro cistinguatur: quod exteris linguam nostram addiscentibulmaximo esset adllumcnto. In vocibus grue dono, figrve condono, get acquiro, Hrget obliviscor, seget gigno, gincastro, hetin incipio, regetho simul, eorumque derivatis, genuinum sonum retinet; aliisque vocabus Germanicae originix Item in angre ira, hungre fames, singo moras nesto, ea-gπ acris, inueter acetum, Marare Thrasonice glorior, si arare ebriorum more vacillo, aeq-ger sica, & siqua sint alia quae perrare scribuntur. Item in derivatis a long longus, nisingioriis, tig magnus, bet mendico, Ata cano, Hing altero, aliisque quorum primitiva in gduro tcrminantur. In quibusdam subiunguur u vel b sicut apud Gallos ut sisnusibrtiori uerae g innuatur, tu guis donum, gula ductor, gusti reatus, rue dolus, gutta deauro, guer castra, imgue lingua, gius hospes, ghesse conjecturam ticio, si AH ipiritus, Guiue MN, G ωλ propriis nominibus,ὶ aliisque sorsan aliquot; in quibus u nihil sonat, ut neque In μ' emo, bruta aedilico I nonnunquam reticetur ; ut in aerat debitum , Auli dubito, dae. B. I. saepe excidit; ut in Iaia, Wald chaia, cae , bal , Haia, hasim, halbus, falcim, FHI, 1 2ia , malo fest,flao, qua , ciam, nai Diam, hiam, baim, piam, halm, μία, Castor, Hars, hast, μί', couia, W-H, Ibouia, aliisque aliquot, quae Lepe nec semper tamen nec ab omnibus ὶ proferuntur tau , waul, chau , caul, bau , Hau , MMin, Matius, fauem, Ad E, Iole, mor, faut, flat, P Am, caum, Uamn, Daum, Lium, baum,mum, halo, Dum, Cintat, mors, haras, Ruc, coud, v V, Huae, &c.
Vocalium Characteres sunt ' sit, o,u iti I pro i. Quae Plerumque cum
syllabam claudunt, producuntur; secus autem ut plurimum corripiuntur. Et quidem, hac in re, videmur Hebraeos imitari; quibus quoties syllaba in vocali desinit, est ea vocalis plerumque) longa nisi accentu sorte sublevetur; sin consonante claudatur syllaba, vocalis ut plurimumὶ brevis est saltem nisi intercedat accentus. Atque
haec videtur genuina linguae nostrae ratio antiqua. Verum, prout nunc dierum se res habet, plurima hac monenda veniunt. Et primo quidem, Plurima vocabula quae ves nunc desinunt, vel delinebant olim, in etaminino quod Iam detenerat m e mutum, plurium erant syllabarum quam nunc sum Ut tale, ma D, lue, bo ne, siti ne, Wil se, distyllaba suerunt, quae nune habentur pro monosyllabis: adeoque vocalis prior syllabam terminabat, eratque igitur censenda longa At Sue hinc et lamniina obtinet, utut m pro monosyllabis habeantur, J quod vocalis Pimam me, civile, mile, hare, mare, lare,stre, ei fore, dic. produci censeatur propter e finale; quae in on, tarii, mih bar, mariar, Iin P, π,εα. corripiunt , eo quod in illis syllabam olim