장음표시 사용
171쪽
concepto, redijt ad fratrem, qui non magno, pere videbatur angi, quod Hungaria, propter maxima locorum interualla, praesidium απε tulisset. Scotus, intellectis Ammiratii rationibus, conscripsit ad triginta millia. Rebus gerendis non in tererat ipse, sed filios nouem adesse v luit:& progrem in hostem, longe lateq; vast runt agrum. Sed certiores facti Anglum aDuentare cum septuaginta millibus non substia terunt. Et ille qui lam eos persequi retroc dentes. Ibi tum Ammiralius ad praesium lio tari : quod scoti, quoniam de multitudine si perari, & Anglorum in re militari peritiam habere suspectam, detrectabant. Et apparebat Anglos vix unquam infestiores fuisse Scotis, propterea quὁdm externu etiam militem sibi
adiunxissent, & illum quidem e Galli j s peritu.
hoc nimirum immoderatissime ferebat.Scoti, quo fidem facerent Ammiratio praelium vμ senti, deduxerunt illum in montem vicinum, insigniter siublimem, unde potuit omnem hostilem exercitum prorsiis contemplari. quem ut vidit, acquievit eoru sententiae qui minime suadebant conserendas manus. Ne tame nihilesisse viderentur,coiuncti Scoticis copijs Gauli irruerunt in ditione malensem: ubi aliquanto etiam plus damni quam in Anglia dederuti
172쪽
Lenclastilus& multi alii, persequendos existiamabant:sed dissuadente quodam non minimiplecti, & adducto in odium atq; suspicionem Mnesastrio, quasi is Regem eo protruderet, ut in pugna oppresso ipse in Regni administra mone succederet mutatus est Regis animus.Porro quantum postea malum in Angliam inu
xerit ista Regi iniecta sitspicio de patruis, suo
loco intelligetur Vt animum rapinis & depopulationibus expleriit, Scoti cum Gallis redi runt adstos. Sed dictu mirum, quantam in iulis serociam & inhumanitate deprehenderint Galli. passim erat audire querelas graues atq; minaces, du hic de frugibus protritis atq; h mi deiectis, ille de arboribus praecisis,.alius de re familiari sibi Alata, magnasmouere tu bas , adeo ut palam dicerent, non prius in Gabliam redituros illos quam iactura omni & d inno resint . Quid agas3 Coacitus adeo fuit his rationibus Ammiralius placare omnes,quo quot de iniuria sibi ficta querebantur. Gandaui,septennali bello defatigat pacem quidem optabant, sed tacite. Nam Sylvanus,
qui plus & commodi & dignitatis propositu
tibi videbat in turbis, ita reti nebat eos ut runm vix ullus auderet pacis meminisse. nihil minus per duos quosdam potentiores ciues,
maxime studiosos quietis &uaquillitatis p
173쪽
blicae, tum per nobile quendam viru, honem ingenij,& in Galliis valde gratiosum,res eo fuit I3 8 s. deducta ut Burgundus, nuper Radriet dominus factus, & aequii & facile se praeberet, eoq; m Ris quod sub proximii ver in Anglia statutu haberet bellu facere. Pacis sormulas auctor satis prolixe enumerat. Sylvanus, huc nunciu adeo non gratii ut intellexit,cum Anglo quode, genere nobili , 'ue Gandaui multo ante flagitauerant sibi dari praeside urbis in Anglia abiicim, etsi firmata pace extra periculii esse vid . batur, tamen multitudini diffidens, migranduputauit. Auctor, a commemoratione harureru scribit,se,ut plenius cognosceret res pestas lin Hispaniis, Lusitania, Aquitania, vicinisq; r gionibus,cum esset in ea qtate ut labores itineris serre,ea ingenii mediocritate vi,quq inteli . xisset, describere&madare monumentis pos set: leuenisse tandem in familia Sassinis, principis a Foix,viri tum temporis clarissimi. apud hunc aliquot menses commoratum se familiariter, edoctum de rebus plurimis & ab ipso principe & aliis magni nominis viris, qui rebus plerisque interfuerant ipsi. Narrat inter caetera tristem quendam euentum, & quem rinatura ipsa reformidet. Res ita habet: Comes a Foix,vir strenuus inter caeteros,nobile quen
174쪽
eximeretur, pactus erat dependere quinqua- sinta francorum millia. pro qua summa rideiussionem interponere volebat Rex Nauarra cuius serorem Comes uxorem duxit. sed diffidens Regis ingenio, quem fortasse propius nouit,nisi meliori satisdatione secta, noluit liaberare captiuum. uxor subirata, adeo non haberi fidem fratri modeste increpare maritum,& non conquiescere donec illi persuasisset, facta interim mentione, sibi in dotem deberi tantam summam, ideoq: non esse quod fra dem metueret. Hoc igitur pacto solutus captiuus, ut ad suos rediit, quo fidem liberarer,
collectam pecuniam certo tempore misit no
ad Comitem, sed fideiussorem ipsum. Quod viresciuit ille, miratus, nihil, i : .
sententiam illi suam significabat, hommonem . . faciens eum fidei. Tum ille ad sororem, postquam accepit mandata, Omnis, inquit, haec pecunia ad te pertinet, eamq; maritus ratione dotis tibi debet: ac, postquam semel ad me est delata, non patiar illam ninc auferri. Ibi vero illa coepit obtestari, mutaret sententiam. f turam nac veluti segetem vehementis & perpetui inter ipsos odij dissidijq;. no ausam reuerti se, ni simul & nuinos adferat. se auctore illuhabuisse rata fideiussione, & liberasse captiuia.
175쪽
aliri ut nihil horum suisse factivum. In se rodundare omnem culpam, esse illum ingenio iracundo & implacabili, si videat minus int grὸ secum agi. Cum cepe in hanc sententiam locuta, Parum ageretzillo nihil mutante, ex metu permansit ibi. Commorantem iis locis matrem filius, eiusdem quo pater nominis, grandior factus, oblectanai siti gratia, inuisit: α a mensibus aliquot, abitionem inde parans, nullis rationibus illam, ut secum rediret, per- mouere potuit. Abiit itaque Pampelunam salutaturus auuncussum. qui & humanissime illuhabuit, & abituro multa deditinsignia dona,& inter caetera crumenam cum pyxide resertapbarmaco quodam in puluerem dacto: cuius erat ea vis ut, qui vel minimam huiusParticulam degustasset, illico sitam expiraret. Osferens adolescenti hoc tam venustum m nus, vides, inquit, suauissime nepos, patrem graui& tantu non irreconciliabili odio coim citatum in matrem. Nemo credat quam id
mihi displiceat: & iure etiam tibi displicered bet.sed, ut malum istud tollatur, age, cum ad patrem redieris, per occasione iniicies medi crem huius pharmaci partem in cibum qui apponetur ei. verum id occulte facias. itaque futurum est vi,qui nunc illam impensissimε odit, sumpto elusinodi cibo, praeter eam non
176쪽
l sit desideraturus aliud, adeoq; discedere illam a
vix unquam patiatur.Tantus erit amor, tam ardens allectus. Nimitu hoc ipse tu veheme ter etiam debes optare sed imprimis caueto, ne cui rationem hanc tuam aperias .alioaui luderes operam Adolescens,ut qui rerum euet imperitus ,existimans auunculum , de quo ni-
hil unquam mali suspicati volui siet, bona se est fide agere,& ex animo loqui,suscepto phalamaco, pollicitus ita se facturum, distessit. R uersiam pater benigne alloqui, & scistitari de
rebus nouis: tum si qua dona dedisset avunculus. ille, data sibi dona protulit om nia, praeter unicum illud. Caeterum euenit ut filius Comitis nothus quoniam eum fratre admodum visuebat familiariter, qua nescio occasione, cum
in vestem illius incidisset, offenderit crumena ibi sispensam, in qua subolfecit tineti quid- da non vulSare:& ruatus ab eo deinde frater, quid esset illud quod ad pectus circumferret
perpetuo, colore mutat non respondit, iratus
etiam illum eousq; conscia Post aliquot dies nato inter ipsos, dum pila exercerentur , disssessio ille fratrem nothum pugnis mulctauit laicoppletus lacrymis,cum aliud non posset, recta Comitem ala t,exponens iniuria sibi factam a fratre,qui non immerito caedi posset ,& ve bere castigari. Cur plagas meritum existimas'
177쪽
inquit ille. Quoniam, ex quo tempore huc a. matre rediit, circumfert quiddam ad tectus, Odore graui, nescio quem in usum, nisi quod laturum mihi dixit, ut mater breui reconcili tur tibi. Tum ille puero iniungere silentium,& suspicari male. Vt ad prandium consedit: &filius ,ex more cibum praedegustauit, anima
uertit crumenam a collo dependentem. Accersit illum ad se, quasi in aurem dicturus esse quid. Vt propius accessit, vestem illi explicat, o simul crumenam praescindit. pharmaci poriculum facit in cane. qui, ut deuorauit , illico
mortuus concidit. Tum inflammatus ille, de toto corpore concussus, in filium insurrexit,
crudelia facturus haud dubie, nisi, qui circum
erat nobiles, indignitate rei ac simul nouitate parterriti, illum cohibuissent.dbi, cum aliud non posset,graui oratione detestare filium:quisse,parentem suum, a tantis bellis, quae contramaanos & potentes saepe principes, locupletandae haereditatis & proferendae ditionis causa sustinuisset, tam inhumano & atroci mortis genere voluerit e medio tollere. Nobiles,
quantum fieri potuit, iram illius mitigare. Filium in carcerem abduci ,&, ne qua dilaberetur,exacte seruari iussit,grauiter interminatus, propόsita crudeli poena custodi, si conniveret preterea, plus minus quindecim, νnere nobi V les omaci
178쪽
uis RORIAE LIB. II. I les omnes. atrocissimis puniuit suppliciis,
quod, chim filio essent familiares, tale facinus non aperuissent. In coetu deinde aliquot ordinum, quos adesse voluit, certo die, cum impia& immanem filii cogitationem exposuisset, 'varie multumq; exaggerando, censuit illum capite plectendum. IntGcessiim est ab omni- . bus una voce, deprecantibus adeo non hum
num exemplum. nm: discedendum sibi prius inde putarunt, quam data ab illo fide, saluum& incolumem suturum filium. Praestitit ille quidem quod pactus erat: sed tamen custodia
continuit. Et huius rei fama cum apud Gregorium undecimum,tunc Pontificem,increbui
set, Auenione Cardinalibus aliquot missis negotium dedit, ut modis omnibus filium patri reconciliarent intcore. Sed ni ita tum serus fuit
illorum aduentus. Adolescens enim, per dies fere decem, quibus tenebatur in esu sus, parum edit, quantumuis apponeretur cibi . sic ut credibile sit eum excogitatione rerum omnium, ingenti dolore concepto, praeter mortem non, optasse aliud. Id ubi pater accepit, reserente carceris praesecto, ingressus animo turbato
ac tum cultellum quo repurgabat ungues,m nu tenens quo nescio fatali malo, venam luadam gutturis illi incidit, additis interim verbis asperrimis, quod cibum non sumeret. post m h
179쪽
abiit. Subsecutus deinde loci custos, ossiendit
illum pland mortuum. Hic nuncius mirab liter afflixit' patrem , quantumuis turbatum ante .nam praeter opinionem id illi prorsusa eidit. Supra narrauimus de morte Perdinadi, Lusitaniae Regis .in cuius locum via inime suffectus est Cattiliae Rex Ioannes, destincti Regis: fener, verum alius quida ecclesiastici ordinis erdinandi frater illesitimus: idq; ciuitatu potius quam nobiliu voluntate.Quo quid em n mine Hispanus illico missis ad Rempublicam Lis bonensem, illis locis florentissimam, legatis , incusare eos grauiter & reprehendere,
quod sibi, qui filiam unicam optimi Regis haberet uxorem, ademptum regnum, transtulissent in eum qui nullum ius ad suae caussae arprobationem adferre posse Cum id frustra esset, nec illi quicquam immutaturi videretur, iaconscriptis circiter triginta millibus,urbem iulorum obsedit. ubi cum ad annum, & eo plus, nulla re magna persecta, durasset, pestilentiae vi coactus, quae viginti pene millia absumpsit, in Hisipanias reuertit: nec ita multo post venerunt e Gallia suppetiae. Quae quidem res an mum illi auxit. Caetenim, Hispani putabant dimittendum cxercitu: Galli vero sententiam 'ae ipsi rogati, probabilibus in medium addu-
180쪽
ctis caussis, cum hoste configendum suadebant. Quo tempore a Limona retraxit exercitum Hispanus, appulerunt illuo aliquot Anglorum triremes. non hos quidem eo misit Rex Anglus: verum ipsi, postquam in Aquit ria hic illic essenigrassati ,B degatae collecti, ac nauer ingressi, volebant sub Lusitano merere.Gratum hichabuit illaciam officium, adeo militem situm rursus armari iussit, signa collaturus cum hoste. Nobiles , ut miniis r tam habebant electionem, irati Lis bonensebus, quorum in ea revaluit auctoritas, detr chare militiam.Ite,quid facto esset opus, consultans, admonitus est ut ne rem longius e traberet ,quin potius quas haberet iam coli etas copias, in hostem educeret. Non alia r
tione quam ista Regno parari possetranquillitatem. Esse opus ut ferro & praelio viam sibi
- faciat. Non desperandum etiamsi multitudia ne superet bouis. Euenire subinde,& extare exempla . magnum sepe numerum parua de lectum manu.proponeret sibi Henricum, i,
ius parentem, qui serro sibi Regnum de peperisset,& partum firmasset. His & id genus Mlijs vocibus incitatus, produxit militem ad decem millia. Angli, quod animaduerterent se vinci turba, suadebant Regi, non esse consistendum in planicie, sed quaerendum naturam iij