Duo Gallicarum rerum scriptores nobilissimi. Frossardus In breuem historiarum memorabilium epitomen contractus Philippus Cominaeus De reb. gestis a Ludouico 11., & Carolo 8., Francorum regibus. Ambo à Io. Sleidano è gallico in latinum sermonem conuer

발행: 1584년

분량: 1011페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

811쪽

88 PHIL COMINAEI

eos iam paratas habere copias, pr sertim Ger manorum. Quod si accidisset, Regem probubuissent reditu in Galliam. Erat mei propositi, non nimium progredi oratione : sed cum illi me sitis verbis extimularent, dicebam, pridie eius diei atq; etiam superioribus aliquot di bus,ad Regem omnia me seripsisse, qui respoderit, se& ex urbe Roma & Mediolano de re

tota iam ante cognouisse. Ibi coeperunt in me respicere omnes,ac vultu significabant, mirari

se, quod dicerem ad Regem me scripsisse. vaude enim praecaueris indulgent suspicionibus,& simmo silentio consilia sua tegunt, & per

suspicionem aliquando comprehendunt ii mines: eaq; fuit causa, quamobrem istud dic rem. Hoc quoq; addebam, enunciasse me A reliorum & Borbonia: Duci, ut Astam rebus omnibus necessarijs munirent: existimans hoc ipsium esse allaturum aliquam moram obsidioni. Nam si tam fuissent parati a rebus omnibus, quam iactabant, facile cepissent oppidum, quod neque tum erat, neq; multis post mensibus fuit instructum. Ad haec illi , se non oppugnandi Regis verum siti defendendi ca se foedus hoc ini jsse, & copias conducere dic bant: non se posse serre illa verborum ludibria, finxisse Regem, quasi praeter Neapolitanum Regnum nihil assectaret .vi eo commodius

dein

812쪽

DE BEL. NEAP. LIB. III. 7syaeinde bellum inferret in Turciam : nunc a tem quid sit ipsius consilii, satis apparere: hoc enim moliri, ut & Mediolani Ducem, & Flo-l rentinam Rempub opprimat,& Ecclesiae Romanae possessiones inuadat. Tum ego, Galliarum Reges ea semper fuisse religione, ut Ecclesiam non selum maximo suo labore atque periculo defenderint, verum etiam amplissimis facultatibus auxerint atque orna rint: hunc etiam adeo non degenerare a suis maioribus, ut ecclesiae sit daturus aliauid potius , quam adempturus: non hanc esse veram doloris causam,sed eo spectare ipsos quemadmodum & Italiam omnem perturbent, & o casione ista suum imperium amplificent. Eum sermonem grauiter tulerunt,ut postea cognoui. Quam autem nihil finxerim, aut iracundε dixerim,vel ex eo satis videri potest, quod dinando, Alphonsi filio, redimenda tuit ipserum amicitia, oppignoratis aliquot Apuliae oppidis, quae ad hoc tempus tenent, ut ei contra nos auxilia ferrent. Cum locutus ad eum modum discederem, iussus ab illis, iterum aD sedi, atq; ibi Dux rogabat, num pacis rati nem aliquam aperire vellem Hoc eo quaere bat , quod pridie aliquam eius rei mentionem feceram. Verum id fuerat stib conditione, ut

differrent scilicet, neq; de scedere prius, quam

813쪽

a Rege mihi responcam esset,aliquid decern rent. Hi . infernos commutatis verbis, Gij. Mox illi confoederatorum principum legatos adesse iubent. Egi edienti occurrebat mihi Neapolitanus , maximam hilaritatem vultu prae se ferens. A meridie, hi quos diximus, i gati omnes in restinausculas, animi voluptatisq. causa, vehebantur huc illuc per urbem,

quod ibi fieri consueuit silmptu Reipublicae. Erant autem ad quadraginta circiter nauigia, nitide eleganter instructa, ex quibus, e rum principum, cuius esset quisq; legatus ,a signia propendebant. Laetitiae plena erant mnia, quam &adiuncti fidicines magis exciatabant. E diuersorii mei senestra spectabam praeternauigantes,& ex Mediolanensibus i gatis alter, cum antea valde mihi filisset famialiaris, simulabat tum non nouisse. Triduo me continebam domi cum famulis, quamquam certe nihil interim vel in me vel in meos indigne fuit admissum. Sub noctem vero, publicam & selennem hetitiam significabant to

mentorum tonitru,& excitatis ignibus,a tque facibus accensis intemplorum turribus,&a

dium fastigijs. Atq; ut haec omnia melius spectarem, multa iam nocte nauigabam propius ad illorii domicilia, sed nemo credat, quantus ibi esset conuiuiorum apparatus.Non fuit au

814쪽

tem eo die diuulgata confoederatio. Pontifex enim Romanus iusserat differri ad diem usq; Dominicum, qui proximE Pascha antecedit, quem ipsi Olivaru diem appellant. Eum comni tuit , quo & per Hispanias, & Germaniam,& Veneti is pronunciaretur foedus, ac iussit ut& Principes ipsi confoederati atq; eoru legati, ramum oleς circumferrent singuli,quod pacis

atq foederis indicium esse consueuit. Interim senatus via iussit extrui & materia muniri,indea curia usq; ad extremum serum diui Marci,&eonstituto die, cum legatus Pontificis sacru f cisset, ijsq; omnibus, qui interessent, peccat rum expiationem communicasset, facta fuit Senatus & legatoru omnium ad templa De

tum supplicatio, & legatis quide ad eam rem splendidissimas vestes praebuerat Senatus. E. bibiti deinde fuerunt ludi quida atq; spectac

la,& certo loco recitatu foedus.Dat tumVen iijs Turcarum Caesaris legatus, qui tametsi dimissus erat a Senatu: volebat tamen occultE ius rei spectator esse. Is noctu tiam ad me voait,& per interpretem,hominem GrFum,diu multumq; loquutus , videbatur magnoperε0ptare, firmam esse Regi cum suo principe amicitiam. Inuitauerat me Senatus, ut suppli-ertioni interessem : ego autem excusabam,

α totum mensem post illud tempus ibi com

Dd iiii

815쪽

PHIL COMINAEI

moratus,vbi Rex me reuocauit, discessi,hon rifieh deductus ab illis Ferrariam usque. Eius Dux ciuitatis obuiam mihi progrestis, ama ter excepit. idem fecit Bononiae, Ioannes Bentivola. Post Florentiam tui, accersitus ab illis, atque ibi Regis aduentum expectabam, ad quem nunc est reuocanda oratio. Is quandiu Neapoli fuit, praeter delicias & iocos nihil curabat, ut supra diximus, & qui gratia plur, Inu apud eum poterant hoc solum spectabant, quemadmodum ibi suas facultates amplificarent . Ipse quidem propter artatem excusari fortasse possit:illi vero minime, quorum ipse fidei administrationem omnem commiserat. Quod si arces aliquot iis locis muniisset, Neapolitanam in primis, non excidisset regno:sed illorum erat haec omnia praeuidere& gubernare. Posteaquam ergo de facto scedere cognouit, delesit ad quinsentos cataphractos equites, item Helvetiorum & peditum nostrorum cohortes aliquot. His ad regni d fensionem relictis, ipse cum reliquo exercitu constituit redire domum, eadem qua Venerat, via,sed confoederati iam cogebant manus, Ut transitu ipsam prohiberent. Anth quam Ne poli discessit, Hispaniarum Rex, missis aliquo nauibus in Siciliam, munierat Rhegium,quodestin extremis Calabriae finibus oppidu, c tra N

816쪽

DE BEL NE A P. LIB. III. 7s3

tra Siciliam. Ego Regem praem onui, fore ut

illic appellerent. Neapolitanus enim legatus, cum putaret eos iam appulisse, mihi praedixerat. Facile tum nostris ritisset, arcem eius loci occupare, praeserum cum oppidani essent a

nobis non alieni: sed quod nullas serε copias Rex iis locis haberet, aduersarij non Calabriam modo, sed & Apuliam, adductis e Sicilia praesidiis, muniebant. Hidruntini etiam, ubi de scedere facto resciverunt, quod& Brund sio & Callipoli essent finitimi, neque copias vllas ad sui defensionem conducere possent, desecerunt a nobis , & Ridericus Alphonsifrater qui tum erat Brundisii, praesidium ipsis

impos t. Breuiter, omnium prope fuit immutata voluntas, & propter foedus, & Regis abitionem,& oppidorum,quae nostri tenerent infirmitatem. Legatum suum Rex ibi constituit Mompenserium ex familia Borboniorum

egregia quidem virtute, sed parum dilige

rem. Calabriae praesecit Albinium Scotum, fortissimum virum, eique Connestabulatum eius regni, & quorundam nobilium, qui profugerant, facultates attribuit. Stephanum V rium praeesse voluit Caietae & totius resni quaestore fecit, ac plus oneris imposuit, quam serre posset. Ad hunc modum passim construi tuit praesectos,e quibus plerique cupide & au

817쪽

IE, nonnulli etiam parum bona siderem administrabant. Tarentini erat nobis valde prae caeteris addidit & tu fide permani runt,donec omnium rerum inopia adducti deditione facerent. Cum Salernitano & Bisigniano Rex liberali ter egit, & ipsoria quidem merito. nam usus est bona& fideli i psorum opera. Idem imdicium secerat de Columnensibus,eori : fidei aloe, custodiae plurima permiserat oppidariuae si defendissent, quod iureiurando promitarant, fuisset maximo ipsorum emolumento j& honore: sed prius quam Rex illinc discedoret, occulte sua consilia cum Mediolani Duce

communicabant erant enim partium Gibe, linorum.cum vero tantis essent ornati beneficijs a Rege, non debebant profecto a fide discedere. Nam M in ipsorum gratiam Rex captiuos ducebat Virgilium Vrsinum & Combiem Petilianum, nulla quide de causa. Q am- quam enim capti suerant, ut supra diximus: Rex tamen non ignorabat, interposita fide cautum eis suisse, ideol cogitabat Astam usq; solum deducere ipis , & postea dimittere.

Quod autem eousq; circumduceret, faciebat ToFatus a Columnensibus: qui tamen prius quam Rex Astam veniret, ab eo defecerunt mnium primi, nec ullam, cur italacerent,ca sam adserebant. Rex procuratis rebus omnibbus

818쪽

DE BEL NE A P. LIB. III. 79s

bus ad hunc modum, ingressus cst iter cum

mercitu. Hi erant circiter non genti equites c

taphracti, Heluetij ad duo nullia & quingenti ,& qui sequebantur castra, circiter mille &quingenti, ad pugnam utiles. Petilianus , qui

diligentius quam ego , numerauerat, silm-mana omnium esse dicebat ad nouem millia. fuit hoc a praelio, cum mihi diceret de quo sumus dicturi postea. A duentante Rege, Pontifex decreuerat proficisci Patauium, ac paratu fuit ei domicilium, sed mutata voluntate, O uietum, ac inde Perusiam sese recepit. Cardinales autem,qui regem exciperent, iussit m nere. Legatum Rex ad eum praemiserat, orans ut se expectaret , eratq; dubioprocul honorem illi ac beneuolentiam omnem praestiturus.Romae non diu suit moratus, ac sine vulo maleficio trans t. Accersitus ab eo literis:in itinere ad ipsum veni. Vbi vidisset, subridens quaerebat, an Veneti obuiam sibi mitterent, qui exciperent. Nostii homines per aetatem& imperitiam non intelligebant periculi magnitudinem , & magnam sibi authoritatem, magnosq; spiritus in re militari sumpserant. Ego quid mecum locutus esset senatus Uen tus, ei recitabam, hoc scilicet, fore,ut ipsi cum Mediolani Duce, exercitum educant ad quam

draginta hominum millia, non quidem ipsius

819쪽

ys PHIL COMINAE I

oppugnandi,verum sui desedendi causa. Nam quo die Patauio discessi , ex ipsorum legatis auter,ad bellu istud delectus mihi dixerat, quod

flabello contra Mediolani Ducem Rex abG tineret ipsorum exercitum non esse transit rum Olium flumen, quod est in ipsorum finiabus, non procul a Parma. Itaq; rationem ce tam tunc iniuimus, quemadmodum literae &nuncij internos commearent, si res ita ferret pacis tractandae causa. Nam quod cogitarem, multa posse Regi euenire incommoda, volobam occasiones omnes pacificandi seruare integras.Habebam descriptu illorum exercitum omnem tam equitum quam peditum,&stratiotarum,sed & nomina Ducum .Ex iis autem qui Regi familiares erant, vix pauci fidem habebant, cum ista referrem. Vbi per biduum Rex Senae commoratus esset, reficiendi sui causa, valde urgebam ut discederet. Nondum

enim hostium copiae om nes conuenerant, &Germanorum aduentum magnopere metu

bam tametsi Maximilianus Caesar lente aer misse adhuc ageret. Rex autem duo quaidam in consilium adduxit primum, an Florentinis redderet, quae ab ipsis acceperat oppida & aDces. Nam illi ut hoc impetrarent, parati erant mutuo dare ad septuaginta aureolii millia, &quominus transitu prohiberi posset, subministrare

820쪽

DE BEL NE A P. LIB. III. 797

strare ac suo sumptu alere ad trecentos equites cataphractos,& duo millia peditum,duce Fr cisco Cicone, viro summae virtutis, & cui Rex plurimum tribueret. Qui cum ipso eramus pleriq; , conditionem hanc accipiendam , de Liburnum solum retinedum esse dicebamus, quod & ita militi satisfacere posset, & habit rus esset praeterea, quo placaret ex hostibus non nullos,& ad suas partes traduceret,sed consiliu hoc euertit Comes Liniacus, Regis com sanguineus,adolescens, & sui propositi nullam habebat firmam aut idoneam rationem, nisi quod Pisanorum iniuriam atq; casum dolere tibi diceret. Alterum deliberationis caput ad Liniacum proprie pertinebat. Multae sunt Se- .nensium factiones, quo fit ut valde inscienter& tumultuose prae caeteris Rempublica admianistrent. Hi Liniacum poscebant, eiq; rerum summam & suae ciuitatis imperium deser bant. Re ad consilium introducta, quum priamus essem rogatus sententiam respondi, non esse quod Rex ad eiusmodi conditiones oblatas animum adiiciat, in quibus nihil sit fi mi, & quae adleuissimam quamque occasi nem possint euerti:deinde, esse eam ciuitatem

Imperij Romani: si quid a nobis ibi tentetur. hoc eo pertinere, ut Imperij principes, quod ipsos in suo iure interpellemus, grauem hab i

SEARCH

MENU NAVIGATION