Gottlob Christiani Storr Dissertatio exegetica in librorum N.T. historicorum aliquot loca

1쪽

U . .

2쪽

ALIQUOT LOCA.

4쪽

MATTH. I. 17. F eonsilio, quod Matthaeus in genealma T. 2Is pro universe secutus videtur cv. liber den ma ster ol. GezPh. p. 236. Mi - . reddi posse arbitramur. iin erum riuumae, quam ' 'M:

nuper demum a christianis. ortum Jesu ab Iosepho negantibui Insoriptionis, a Matth Q it di ue,

5쪽

MATTH. I. II. excogitatam sed dudum in familia Iesu notissmam ipsisque etiam iis familiae partibus, quae Jesum non habuissent pro chr, sto, minime suspectam suisse: sic uniuersa quoque fructura genealogiae id ipsum firmabat. Erat illa maniiesto tributa in iras partes, quas disteminant regiae dignitatis v. s. s) translatio ad hane familiam & migratio in Babyloniam v. II. s. μι- ma complectitur XIV. stirpes c moec, cf. X Utvm ad V. 17), quarum princeps est Abraham iv. a , postrema David v. s . Ltera totidem stirpes habet, quarum prima itidem David v. 6), decima quart. Josas v. Io numeratur cf. b. Ungεlii

Gnoin. ad V. l . n. II. IV. p. I a. s. . Eodem tige Josias, qui secundae partis e tremum locum occupabat v. Io . idem νtiam tertia initium ordiri putandus est v. Ir, Si principium a Iechonia ducere malis, tertia genealogiae pars ne proficiscetur uidem a tempore migrationis, in Ba Ioniam v. Ir , quod rix I. eum Iosia conjungitur , sed a tempore ros migrationem in exilium, cum quo Iechonias t quam Salathielis,' eo de m tempore, quo 'pater in exilium migravemi IPar. III. 17 , nati, parens Matth. I. Ia connectitur. Neque etiam auctor geneal giae v. Tr. 'migrationis impus inepte. finivit. . Nam migratio in

Babyloniam, a qua Postas ipse rix prohibitur fuit singulari b nescio ca Reg. XXII. I ao , non pertinuit modo ad Iech niam , nepotem Iosiae lXXlV. 6-i6. , sed mox flius Isae, ineuius locum Iechonias summas fuit, in exilium proficisci debuit XXIII. 34. XXIV. I-- . a Par. XXXVI. I. 6-8. , ut de altem

6쪽

.1 MAXTm I. II. s XV. , nihil. dicamus. Quod si vero, Matthaei admonitu Lar , numerus stirpium a migratione in Babyloniam ad chri stum usque subducitur: initio a Iosa v. II facto, non XIV. ccs. v. 17 de more siperiorum genealogiae partium, sed XV. stirpes prodeunt, nisi, praelamisso γ', desinamus in Iosepho

v. 16 , ut igitur Iesus a ceteris γενερυe, quarum decem ει qua tuoν sngulis genealogiae partibus continentur, hac quoque n ta discernatur, ei que nomen e genealogia, tametsi v. I 6. a pellatum fuerit, vere tamen exemtum esse intelligatur, simul aenumerus stirpium tertiae partis ad genealogiae. in disserarieadardescriptae, normam capitur, atque proin genealogia. Josephi reipla non magis reseratur ad Jesum, quam formula: hie vero genuit sequentem v. t. is , in eodem Josepho usurpari desta v. xl , quo tanquam extrema stirpe terminatur numerus γενεω, βιβλου γενεσειους cuique parti assignatus. Neque id temere.& sor tuito accidisse, tum formulae, constanter alias adhibitae, conmderatissima mutatio in extrema genealogia v. tum hoe maxima ostendit, quod orientali consuetudine in rum fuit auctori, praetermittere stirpes, quae numerum constitutum excederent, hocque ipso subsidio, -v. R. adhibito v. a Par: lli. Q. & a Reg. XV. I-7. coli. a Par. XXUL I-a3 , consecutus est, ut secundae partis stirpes praefinito numero concluderentur. Imo

7쪽

MATTR. IV. T IT in Ipsa tertia parte stirpium numerus sic initur, ' iit Issae filius idemque pater Iechoniae set Reg. XXllI: 34. XXIV. 6 omittatur. 3

Quidni ergo de sequentibus Matth. I. Ia-I5 stirpibus una sina iliter praeteriri potuisset, nisi auctor genealogiae sic propria numerum effici voluisset ut Iosephus, non numero deci.

IV. I-Ir. Inter visum vel nocturnum vel similem alium tentamenta v. I. Luc. IV. 13 ne locum quidem habitura suisse, celeb. Raddaeus in lib. lo, Bonnas 178 q. edito: die Versu-chungsgeschichte Christi erkiari und von Viders lichen geretiet P. 4 bene monuit. Neque profecto vel Matthaeus cI. ao. et . II. ra. s iq. XXV I. Io vel Lucas sm. XVI. q. s. X. Io-I7. IX. Io. XVIII. q. XXlI. 17 visioneni a rebus vere gestis cs. XII. . II narratione sua discer rei ignoravit. Sed altera quoque opinio, quam laudatus Thaddaeus si non disertissime tuetur ceu unice veram l. c.. p. 47 . at non obscure praesert p. 38. 26. 43-46. eod. p. o , difficultate haud minore assecta est. Quae enim na

s Certe in majoribus Io&phi non Ita numeratur, ut, calculo subducto. Matth. I. IT . eius ratio haberi queat. Neque enim v. I. Iosias ipsum. ipse vero Iechoniam genuisse dieitur, quamvis in numero Φων Iechoniae praeter successorem patruum x Reg. XXlU. 17. Par. III. 35. c cf. verili. inchariis ad. v. IM, oui cognitionis gratia ccs. Gen. xlI. XXIX. xo. TA. I4. nomine fraterno D v. Iet. s. XΠI. 8 etiam a Par. XXXVI. Io. ebr. appellatur, haberi quoque possit decessor pare ις Jechoniae, ranquam calamitatis & exi. Iii πινει-σαι βαβψλ.- Matth. I. l foetus, cuius. res eodem loco Lerunt, atque res decboniae de dedeciae. cI. Prov. XVIII. Q.

8쪽

MATTH. lv. Trantur de diabolo Matth. IV. Hio , ab iis, quae de angelis

v. H in veritate ' dicuntur, si modum narrandi spectemus. neque dogmaticas rationes seu philosophica deereta seqv mu . M nulla prorsus nota discemuntur. Fac Vero, prava qua uis cogitata, & in ipso hisorieo dicendi genere. . diabolo assisenari consuevisse. Num Satanas propterea dicetur accessisse ad

eum, cuiuS animo prava cogitata occurrerunt, eumque comitatus & cum eo collocutus suisse v. g. 5. 8 8 An Satanam, ut hoc exemplo utamur , Luc. XXlI. 3. s venisse legimus ad Iudam, δι dixisse: prode magistrum, quumque Judas respondisset: prodam, comitem se adjunxisse itineris ad synectium , o nec

4 consentiunt doctissimus Thaadaeus . quem sequi in p. - , anonymus Auctor Beytr. gur Besorderi des vern. Denhens In dis Religion. Hest. 3. p 9a . . Nec facile fuerit,

terea christus noti tum demum fovere coepit es. f. q. T. IO . Ipsa haec v. I 1. Marc. I. I 3 diaboli & anq-I . n disjunmo ti3minem, Christo adversarium, intelligi vetat. . O haud dubie suit enumero mentium, quae sunt bonorum angelorum contrariae, neq- eo nomine Matth. IV. 3 propterea appellatur . quod hoc loco &tempore sollicitasset ad precantam. Ru quod moris ccf. Lue. o. . 1Σ. extri eius esset,. uti sollicitaret cf. I ess. m. s. cum I Cor. VII.

9쪽

veterrimae memoriae cs. Cel. Thaddaeum p. . . , quarum ni odo Marrandi licet quidem continuo evangelistarum. ab ultimo illo tempore tam longe remotorum, cogitandi rationem & diacendi genus metiri ullum, quod evidens atque intubitatum esset, sumtionis exemplum praebent. Quando enim vicis litu ibo conflictio humanarum cogitationum non apud vetorem pomiam, cui potestas est fingendi, sed in historico libro, v. c. Gmneseos, divini cum homine colloquii formam induere perhibetur: nulla profecto interpretationiis necessitas est, nisi 'philosophetur 4nterpres, & philosophus eam proprie familiam sequatur, quae , licet quotidie fieri videamus, quae uos homunculi, si Dei loco essemus, ex angelio nostro alia norma directuri essemus, de crevit tamen, istiusmodi colloquia cum hominibus ii ficto po sita non esse, quia ipsi videantur indigna esse Deo. Quando

7 Celeb. Thaddaeus ipse quidem hoc loco verum colloquium diaboli

eum Eva agnoscit p. 2I. s. . ' . M. Resamar n. perilL MichMIis. Ven. Daraio p. sψ . s. & celeberri Herdaro vom Geist defebr. POEM P. u. p. 237. s. visionem, non veritatem. h. l. narrari. putes: nullum certe colloquium ais hi Duo eonfictum, sed res ipsa. prout oblata merat per visum, repraesentata est. Neque igitur hoc loco uti licebit ad probandam eam conis . sietudinem, pro qua cogitationes. per veram occasionem visibilem

Gen. III, aut per opinabilem musam invisibilem Mattii. IV in ipso hominis animo natae. ab historico demum in sermonem cum', materia cogitationum convertῖ dicuntur. ceterum nos perili. Mem- dere rationibus o qnas ini epistolarum. paria prima p. go. R. attulit, nou seriori pronunciato, Obsequi, nuper cin Progr. prote-vangelio P. 1M Lassi sumus. Dissiligod by Coosl

10쪽

MATTA IR I II. Lyeum' meta e rationum occasone cblloquelites induci volunt tina item conjectura de eo, quod sapientia de bonitas Dei pati

tur, non grammatica ratione, ducuntur, & ne sic quidem locis lillatisi dum nostro, ex ea , quam impugnamus, sententia in . ecto, exquisita: si illitido foret. ' Neque enim Christus quem. admodum Eva & Bileam, 'eum vera & externa cogitatorum oce 'sone, sive' cum lapidibus Matth. IV. 3 , editore loco subiam. regionibus. v. o. 8), a quibus ad cogitationes mitius rectas do. ductus misso perhibetur, sed cum interno opinato cogitationum auctora collocutia inducitur. Sumam autem, Satanae allia quia v. 3. 6. 9 significare posse cupiditates in ipB Christi animo exortas, quas vero statim fregerit V. 4. 7. Io . Quid igitur, hoc posito', sibi volunt comma quintum & octavum Iesusne Hierosolyn in &, in montem deductus fuerit Τ Siccine ergo cogitationem , illico improbandam, coe everit, ut nus certe gratia' itineri se committeret, & propositum vitiostim, quale in utraque proseetione, e solitudihe in urbem ει ex urbe in solitudinem, teisuisset hactenus certe perageret,

.ut locum editum, ubi tandem se revocaturus esset, conscend

reTtamei ' Hocesne digiam sue it Ialictissimo cet Cor. V, et r. Ebr. IV. IS. VII. 26. x Jo. IlI. S. Luc. I. 35 Jesu 8 Sin alio &meliore consilis in edita templi montisque ascendit, ibique da prospectus demum injecit cupiditatem, mox cohibitam; nL. hil