Aeliani De animalium natura : libri XVII = Ailianu peri zoon idiotetos biblia 17

261쪽

αει των εκ της τέχνης τον καθ' Iραν πλεκόμενον ' καὶ τω

Tον ηλιον ἀνισχοντα προσκυνουσιν ελέφαντες, τας προβοσκίδας εὐΘὐ της ἀκτῖνος, ως χῶρας, ἀνατείναν- τες εν Θιν τοι καὶ τω Θεω φιλοῦντα ' μάρτυς αγαΘος oΦιλοπάτωρ ημῖν Πτολεμαῖος εςω. 'H μεν κατα Ἀμπιόχου νικη συν αὐτω εγένετο, Θύων δε επινικια, καιελεώμενος τον ηλιον ὁ Πτολεμαῖος, τη τε ἄλλη γεγαλοπρεπως ἔθυσε ' κ ουν καὶ τετΤαρας ελεφαντας μιγεῖει μεγάλους παρέτησεν ἰεζία, ως γε ωετο κ' ταυτη τηευσία γεζαίζων σκεῖνος το Θιῖον. Ἐνύπνιον δὲ αυτον διετάραξεν, ως ἀπειλῶντος τοῦ Θεοῦ aetri τ' ἀηθει τε κειξεν' Θυσία, καὶ δεισας εκεῖνος, χαλκους τετ'αζας ποιησάμενος ανῆψε τω Θεω ὐπερ των ἀνηρημινων, δεόμενος τε καὶ εὐμενιζόμενος αυτόν. 'Eλέφαντες μεν ουν Θ εους προ κυνῆσιν ' οἱ δὲ ἄνθρωποι, εἰ ἄρα ν εἰσὶ Θεοὶ, καὶ οντες εἰ φροντιο ν ημων, διαποζου .

'A' EI Marni. Integrum hoe vius. Cf. Plinias VIII. e. r. D. caput ex Plutarcho de Solertia p. adoratione solis auctorem Iubam 3Ia descriptum esse vult Cron perhibet Piararcis s.

262쪽

Mν-- De Ibide et elepbantis εἰρέσθαι' Ge erus alat Θω se te. eadem mutarchus l. c. p. 974. et de De Pyrrho idem tradit iri Ibide iterum p. RII. narrat. Usum APopi th gm. p. 84 et de ΝOl-itia aloea eisdem ex Fubae scriptis p. 97 ' De An iscos dissentit τυα assignat Phuo'Mas V. A. Il. 16. nus XXVli. 2. eumque a rapacitate P. 67. Vocatum esse assiimat.

f. Ita Medieeus cum Bocharro in numis Mithridati a conspici mois in Hieιoa. l. p. 88 . pm vulgato net Grono viva. q. Cervum custodem hunc etiam

- - ζεται' κιμ τάγε πλείω διπλην την επωνυμίαν επει. Λεόντων γῆν σκυμνοι καὶ λεοντιδεις ονομάζοντα , ὼς

'Αρποφάνης ἡ Βυζάντιος μα)τυρεῖ. Παρδάλεων δὲ

σκυμνοι τε καὶ δεκηλοι' εἰσὶ δε, or φασι γενος ετεσοντων παρδάλεων τους κηλους ειν . Oωων δε μόνοι σκύμνοι φιλουσι καλῶσΘ , κ τψζεων ομοίως ' καὶ μυρμηκων δὲ, καi πανΘηζων. Eοικε δε καὶ τὰ των λυγγων εὐγονα ομοίως ὀνομάζεσΘ , εν γουν τοῖς Λάσου λεγομένοις

Θυσάμβοις ἄτως εὐρίσκεται σκύμνος ειζημένον τὸ λι-

263쪽

AELIANI DE NAT ANIMAL sso φος το λυγγός. Πιθηκων δε ἀκύομεν σκυμνους τε Mu πιθηκιδεῖς τὴς αὐτάς. BGαλίδων δε πώλους, ει δὲ

καὶ ὀρυγων, δε αν Θαυμάσαιμι, o αὐτος 'Mιτοφάνης ' φησί ' κυνων δs καὶ λύκων σκυλακες καλῶντο αν, ηδ' ς - ηδη δὲ λυκιδεῖς καλῶνται οἱ των λύκων , o δὲ τέλειος κ μἐγιτος καλοῖτο αν μονόλυκος. Tων μὲν ta λαγῶν λαγιδεῖς ' ὁ δε τέλειος, κήπlωκα αὐτον φιλῆ- σιν ὀνομάζειν οἱ Ποιηταὶ, Λακεδαιμόνιοι δε ταχίναλ Ἀλωπέκων δε τα ἔκγονα ἀλωπεκιδεῖς κέκληνται' αὐτη ι

Των δε ἁγρίων ὐων τα τεκνα μολόβοια ὀνομαζουσιν, ακά- σαις δ' αν τῆ Ἱππωνακτος καὶ αὐτον τον ὐν μολολίτην που λεγοντος ' καλῶνταs x καὶ των ὐων μονιοί τινες. Τάς

ονομάζειν. Tων δε ὐτρίχων κ των τοιήτων ἀγρίων ταἔκγονα οβζια καλεῖτ' ' κφ μέμνηται Εὐριπίδης ἐν Π λειασι τοῦ ονόματος, καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἀγαμέμνονι καὶ

Δατυουλκῶς. Τα δε ετι εν τη γατρὶ , Maρυα ' καλοῦσι δε ταώτων ὀρνιθων,- και τα των ἔφεων, κώ-κζοκοδείλων' ενιοι δε ἐμβρυα καὶ ψακάλους καλοῦσιν, ων ει τε και Θετταλοί. Tα-προ φατα ὀρνιφια νεοττὰς, καὶ ὀρταλίχους. ἀυκτρυόνων τε ἀλεκτορίδας λεγου ' κ το ε πιζύσινον όνομάζουσιν, ὼς κή τον αδ πάλιν χηνιδεῖς, καὶ χηναλωπεκιδεις, κα- τα τύτοις -οια, κατα τα αὐτα σχηματίζουσιν 'Λχαῖος δε, ὀτης τζαγωδίας ποιητης, τον νεοττον της χελιδόνος μόσχον ώνόμασεν.

264쪽

LIB. VII. CAP. XLVII. XLVII L

'Pωμαῖας βουλῆς ἀπέδρα Ἀνδροκλης ονομα, οἰκέτης

ηὐ δ' ἶν ες την Λιβύην, καὶ τας μὲν πόλεις απιλ αππινε, κ' τῆτο δη το λεγόμενον, αςζοις αὐτας ἐσημαίνετο, προ ει-ες την ἔζημον ' φζυγόμενος-ὐπο πολλης διαπύζου της ἀκτῖνος, ἀσμένως ὁπαντρόν τινα πέτραν ὐποδραμών, ἡσυχαζε ' λέοντος-αρα κοίτη ηδε ἡ πέτρα ην. 'Eπάνεατι τοίνυν ἐκ Θηρας ἡ λέων, σκόλοπι

τον πόδα, καὶ ἐδειτο, ώς ἡ δύνατο, εξαιρεΘην- τον σκόλοπα. V δε τα μεν πζῶτα, καίτοι θανάτου δε μενος , κατέπτηξεν' ἐπει δε π:ἀον τον Θηρα ἐθεάσατο.

κ' το κατα τον ποδα συνεῖδε πάθος, ἐξεῖλε το λυπῶν

265쪽

. ποτε αὐτω ἐκείνω τω λέοντι σύνοικός τε καὶ σύσκηνος γεγενημενος. καὶ ὀ μεν ανθ ρωπος ἡκ εγνώρισε τον Θῆ-eα' ικεῖνος δὲ παραχρημα άνεγνώρισε τον ανΘζωπον.κ εσαινεν αὐτον, - ὐποκλινας τὸ παν σωμα, ερριπτό

οἱ σωζα το ῖς ποσίν. 'Οψε δε καὶ 'Aνδροκλης εγνώρισετον αυτῶ ξένον, καὶ πυριλαβων τον λέοντα, ῶς ηκονταεταψον εξ άποδημίας κατησπάζετο. Ἐπεὶ δε ἐδοκει, αφείΘη οἱ καὶ παρδαλις όρμωσης δε αυτης ἐπὶ

266쪽

LIB. VIL CAP. XLVIII.

illa historia de leone in Samo intemplo Bacchi hiantis conspicuo. Si quis vero et huiua narrationis sedem scire dignum reputet, et illam audiat, Eratosthenes et cet. Longe ineptius h. ii tentae atque interpretatur D. M. Ge erus in Chrestomathia Pliniana pν 3os. HistMria. quam respicit Aelianus, exstat apud Diui . VIll. I 6. Simili, inquit, modo Elpis Samius natione, in Asticam delatus nave, invia litus conspecto leone hiatu minata, arborent figa petit, Libero patre inuocator - Os morsu avidiore inhaeserat dentibus-Desmssua tandum averu

lit praebenti et quam maxime opus

effer, accommodanti. Traduntque. quamdiu na Vis ea in litore steterit. retulisse gratiam venaeus aggerendo.

Qua de causa Libero Patri inplum in Samo Et pia sacravit, quod facto Graeca πιχομaς Διονύσου avri pellavere. Prodem est emendatio λάμνατ : sed quid leet isse ad Samum P nisi dixeris intemplo Baechi imaginem istius te nis ex marmore factam constitutam ab Elpide fuisse. Sed tum vero similius mihi fit, ipsam Iecinis imaginem hiatu a pereo fictam fui me, quam statuam Bacchi. Nec verba καὶ ι τὸ αὐτὸ δ' ἐς is sana puto; qua si restitui possene ope codicis, reli

omnino ab hos ulcera abstinere. Diuilired by

267쪽

as REMANI DE NAT ANIMAL LIBER OCTAVUS.

χνῶς, κῆβον ἀναρρώναντες. οἱώ τιγρεις ἐντυχόντις

αὐταῖς, ἀΘηρία μι καὶ λ ω συμπεσόντες , οιασπῶσι αυτάς' εαν-όργωντες ἀφίκωνται κή κεκοζεσμένοι, συμπλέκονταί τε αὐταῖς, κα3 της ἀφροδβης εν πλησμο- κοψ εκεῖνοι μέμνηντα. Ἐκ της ομιλίας ταύτης ἡ κύων, φασὶν, ἀλλα τίγρις τικτετα ' εκ τουτου καὶ κυνος Θηλείας, ἔτι τίγρις τεχθείη αν' ὀ-εκ τουτου και κυνὸς εἰς την μητέρα ἀποκρίνητα , καὶ κατώ τῖεν ἡ σπορα areὀς τὸ χεῖζον, καs κυων τίκτετα . Προς ταῖτα Ἀριιτοτέλης ουκ άντιφησει. ουτοι ἄρα οι κυνες, οἷς πάρετι πατέρα αὐχῶν τον τψζιν, ἔλαφον μὲν Θηρώμ. ἡ συt συμπε ῖν ἀτιμάζουσι ' χαίρουσι δε ἐπι τους Mοντας ἄττοντες, καὶ τους ανιυ του γένους άποδεικνύντες ἐντευθεν.

Ἀλεξάνδρω γῆν τω φιλίππου πέψαν ἔδοσαν οἱ Ἱνδοὶ της

των κυνων τωνδε ἀλκης, τον τρόπον τουτον ' Ἀφηκαν

268쪽

τους τέτταζας.

u. Rem narrat etiam Aristoreus d. et Medicetia pro Generat. Il. 7 καὶ OI 'Iνδ-ο -οον- ῶς Gesseras 'no malebat. ἐκ ritis νιδι moώνους γονενΥ - la Homeri Iliade T. Is est M ...' xa.-M. Cf. Idem in 1 . A. Ulli. 28. μπ μἄλλον ias κέMM Cum narrain Gesau Cyneget. U. I 6s. mutas Fli I. tione Aeliana comparari debet loeuo M. et tigribus eos indi volunt con- Dis ori siculi T. II. p. ,3a qui in viqi , et ob id in sylvis coitus tem- paucia quibusdam rebus diversua re alligant feminas. Primo et abit. Canea Indicos laudae etiam secundo foetu nimis seroces putant cyneret. us. I. cf. Posim signi, tertio demum ducant. V. s.

269쪽

-πέση φεύγων, καὶ τοῖς δικτυοις καταληφθη ἁλόντος

δε του Θηζος. οδε επινίκιόν τινα οἱονιι παιανα ἐκβοα, καὶ

as ἀύνδου εὐοχωρησ I Spanbeim ad qui recte Mῆom supplet. Priorem Callimachi Hymnum in Dianam v. 89 partem narrationis habet etiam nendabat αὐτa . reprehensus ab Platarctas de Solertia P. 37I. A.

. ησαν δικαιότεροι, κή τω νόμω των Περσων, ' ονεπαινῶ καs Ξενοφων, ἡκ ενεχονταs α δε λεγω τοιουτόνεςt. Κοίρανος ἔνομα, το γενος εκ Πάρου, δελφίνων τινωνεν Βυζαντίω βόλω περιπεσόντων κοψ εαλωκότων, δους ἀργύζιον οἰονει λύτρα τοῖς ηγρευκόσιν αφηκεν αὐτους ελευ- , ανΘ ων την χ ριν άπείληφεν. 'ρπλει γουν ποτε πεντηκόντορον ἔχων, ως λόγος, Mιλησμsς τινας αγουσανανδρας, εν δὲ τω μεταξυ της Πάρου ποζΘμω της νεὼς ἀνατραπείσης, κ- των ἄλλων διαφθαρέντων, τον Κοίρανον ἐσωσαν δελφῖνις,. ὐπερ ης φθάσαντες ειχον εὐεζ-

270쪽

υς αυτον, ακζα δείκνυτ' καὶ υπαντρος πέτρα, καὶ καλεῖτα ὀ χῶρος, Κοιράνειος χωρος. Xζόνω υτερον ΗΘνεῶτα τόνδε τον Κοίρανον Θαλάττης επλησίον ἐκαιον εἶτα μεντοι αἰσθόμενοί ποθεν οἰ δελφῖνες ἡ Θζοί Gησαν, ἄσπερ ουν τὸ κῆδος ἔκοντες, κ' εἰς οσον η πυζα ἡκμαζε καιομένη, παρωειναν - φιλω φίλοι πις οἱ aDα μέντοι κατασβεσθείσης, οἶδε .άπινηξαντο. 'A Θρωποί γε μην ζωντάς τε καὶ πλουτῶντας καs ευ πζα τειν δοκῶντας Θιζαπευουσι, νεκζους-άπος ζέφονται. ἡ και δυε υχῶντας, ινα μη τινα ἐκτίσωσιν ευ παΘόνυς χάριν.

κῶ εκλαυσεν o Κράσσος, ως άκ- , τον βιον κατας ζέ- , φασαν, καὶ ἔθαψε. Καί που Δομετίω προς αυτον ἀπόντος, μωζε, μύζαιναν ἔκλαυσας τεθνεωσαν' ἐ