장음표시 사용
31쪽
i8 AELIANI DE NAT. ANIMAL την φιλοφροσυνην ἐκτίνει η νυμφη τω γαμέτη ' ἐμφύσα
Tην υαιναν τητες μεν α ἐρενα εἰ Θεασαιο , την αὐτηνες νέωτα οψει θηλυν' εἰ δε Θηλυν νῖν, μετα ταυ- τα αρρενα. κοινωνοῦσί τε ἀφρου ίτης ἐκατέρας, καs γα μουσι τε και γαμῆντου, ανα ἔτος παν ααεβουσφ το γένος. Ουκῆν τον Καινια κρη τον Tειρεσίαν άζχαίους ἀπεδειξε τοζωον τοῦτο, ου κόμποις, ἀλλα τοῖς εζγοις αὐτοῖς.
Fabulam de sexu variato 289.et alii. RM'harer errorem.Hieroae. iam dudum ab νMisese H. Α. Ul. 32. I. p. 397. demonstravit etiam Pa- et de Generat. Animal. lII. 6. con- ad Horapositu ll. 69. futatam , temere tameia renovarunt Tria le γοιςl Articulum τοις ex ΜΕ-
nias vill. 3. Oppianus Cyneg. III. diceo addidit Gronov.
32쪽
LIB. L CAP. XXVII. XXVIII. XXIX.
et Mediceo, suadente etiam Gefino, addidit Gro novius --ἀ- ossoLtas vadi Ar male. Cf. 'ia πών Halleui. iv. 37s. Cod. Aug. habet. Mota I Hoc ex Medioeo pro rescripsi e Grori. Sic etiamCod. Aug. -ωSaeea. . Piscem Ron δε-ktiar putat esse, quem hodie in Galliat Narbone rin, Pro Uincia et Hispania Ca rhena numinant. Bν aiebin Iehthyol. Massil. p. 37. Sparum annularem Massiliae Canse audire ait ; sed aio men illud mutilatum esse videtur. Gyssus graecum vin-sus σκα eis appellare testatur: sed GD aes in Descrip t. Animia. p. XI, . hodie Graecos Sparum Samsum Linnaei ἀσκάθ- , sparum an- malarem vero σπάρον dicere ait. Sa tum hodie Veneti Sargo, Alassilien
πολύ. I CL Noster in V. H. I. I. ubi polypos invicem se persequi
tradit. De arro iis eorum brachiis fabula exinde orta est, vel quod muraenae polypos in cibum appetunt . atque interdum brachiorum partem io lucta iis auferunt. Belois aetas etiam In ni Tecto muraenae ventriculos polypi cirrhos reperit Partem vero mutilatam mira quadam palingene seos vi in Polypis renasci et Ueteres eradunt, et in muleis polyporum exemplis confirmavit Mese rer in Novis Commerit. Petropol. Uol. VII. p. 336. qui sepiam Ueropoda Lin Pi post Hasiquiss in
Itinerario p. 48 a. diligentissime de lineatam et deseriptam proposuit. IIo die Graecis iuν.κεόδια audit. νένe,ol sic pro γέ-ναε ex Medi Mo scripsit Geon v. τὸν ἔκ-δI hronomen ex Apostosso Centur. X l. Prov. as. addidi. Sed idem hostilius deinceps pejus habet. μαιμον Ita Ap LI. et Cod. Μedic. pro μὴ ee.
si hola ipsa vide An iron. Carist.
33쪽
AELIANI DE NAT. ANIMALC A P U T X XIX.
περιάγουσι ν et lia ex Mediceo
εξέχον της κεφαλης, εοικε δὲ τριηρους ἐμβόλω, καὶ μάλα
34쪽
γος, ῶς αν azποις, καταχορεύουσα, εἶτα εμπόγνυτα
Es perca Iabrax Linnaei, lavas .Massilieri sitius ς caride inescatur teste omiano II. 33o. qui eadem eum Aetiano sed brevius tradit. Ex Mfianis PB us 1 XXXVI n. Calidum seu squillarum descriptionem in tria genera Ari arries M. A. lv. I. longe aliter insiluit, nee eqaidem novi. qui Aenani ratio. Rein commentus sit aut secutus. Ro aeterias RHillas gibbas intelligi h. l. putabat, qMod inpiauas l. c. u. γαι-nan habeat, gibbae
Trici erangonibus minores cornu acutum habeant. Caramote, Pari
tatuibus o rerres dictantur, Cran genea veto Burdegalensibi x Mailles, aliis Gramistre, Italia rammaro in mare. Sed utraque Rii illa voeeὲλ in comprehendi potest, utraque etiam cornu serratum habet. Cranton Ron Deli videtur esse cancer
squilla Dunaei. 1 - πα-el Ita es emendatione U. D. in Biblioth. Critiea Amuelod. P. III. p. 47. pro vulgato ει καὶ
αἰνουιI Ita Gronou. ex Medice . . Vulgo in istis. Sed malim eum Hor reo tu innimadv. I. s. αὐταὶ legere.
MI CC infra XII. 26. Plinius Pro σάρδοι Cod. Aug. πάρδωλοι. xli. a6. Fabula est de aculeis iaculi εὐρόχω I ita volebat se tibi Gesu instae procul emissis inhorrescit ras pro vulgato ταχοῦ et clare exhi- tantum toto corpore fera irritata. bet Adiopolitis Centur. X. Proverb. 33.
CAPUT XXXII. II δεινον κακον καi νόσημα ἄγριον εχΘζα καὶ μῖσος συμ- - φυες, ει περ και τοῖς άλόγοις ἐντiτηκε, καὶ αὐτοῖς
35쪽
τας πλεκτανας τω πολυποδι διακόπΤει , εἶτα μέντοι
καὶ ἐς την γατέρα εἰσδυσα αὐτω τα αυτὰ δρῶ, και εἰκότως γε ' ἡ μὲν γὰρ νηκὶικη, ος δε εοικεν ἔρποντι ' εἰκῶ τρiποιτο την χηόαν κατὰ τὰς πέrζας, ἐοικεν αὐ- τω το σόφισμα αἱρειν ὐδ' εν τοῦτο, ε ι γάρ σενιδεῖν ἐκει νηδειοη του ζωου το παλάμημα ' τίς γε μην καράβους αυτῶσυλλαβόντες ἐς πνῖγμα, ο ταν νεκρὼς ἐργάσωντα , τἀ
βος ἀνεγειρας, κή ΘυμωΘιὶς εἰς αυτὰ, προκαλεῖταs μύζαιναν, καμ ως εἶναι κατὰ γυναῖκα ωργιπμένην ' sκῆν ἡ μὲν τὼ ἀντιπάλου τὰ κεντρα, οσα οἱ πζοβεβληταs, ταύτα ίκ iννοουσα καταδάκνει ἡ δὲ τάς χηλὰς οἱονει χῶρας προτείνας, της δέρης παρ' ἐκάτερα ἐγκρατως ἐχόμενος, ου μεθίη τιν' ἡ δὲ ἀσχάλλει, κή ἐαυτην ἐλίττει, καὶ πεζιβάλλει των όςράκων ταῖς ἀκμαῖς 'ώνπερουν
βουσιν ιδεντες. quae pessiine interpretatur nune Aetiacas. κάραβu a.ιγι ac Haee ex omptaui il. 32 I. Ueib- καὶ ώς eLaι corrupta puto atque n iis latere participium aliquod, qui id ad murae nie 'speciem, ira inflatae, pertineat. Tentabat Geserus h. l. substituendo Dais vel dina ἐν. Gr nov. MMD. Uulgatam defendit nescio an bene Abroseo ad Aesistam III. p. 39r. περῆ. Ita cum Pamio ad Philan Carm. XXXV. scripsi pro vulgato
C A P U T XXXIII. μύραιναν τον ἰχΘὐν τρέφει τά πιλάγη. πιταν δὲ αὐτην το δίκτυον περιβάλλη , διανηχετ', καὶ ζητῶ, η βρόχον ἀραῶν, ἡ ρηγμα του δικτύου πάνυ σο- φως ' και ἐντυχουσα τοιήτω τινὶ , καὶ διεκδ ὐσα ελευθέρα νηχετ αυΘις' εἰ δε τύχοι μία τησδε της εὐνομίας, και
36쪽
LIB. L CAP. XXXIII. XXXIV. XXXV. λοιπα ocre - αυτοῦ γένως συνεαλωκα , κατα την
' μψει φυγὴν ἐξίασιν , ως όδόν τινα λαβοῦσαι παi
M tam J Hoc vocabulum eum translata sunt. altero σουρο - his ira hoc eapite O ranas l. e. - . Dei starere etiam Gemisera permutavi. cepa Cod. alter Gesneri νώτια - c . ad inpiavi III. A17. ex quo haee habet.
37쪽
Cum hoc capite eonseren- aei σκιῶν J Cod. alter Gelaeta dua est Zoroastes in Geoponi co- Ipse Geberas περιτερεῶνα Tum XU. c. I. emendat. Zoroastes περιτερεω- ι--ιJ Hoc ut usitatius praetuli Pητιν, habet. vulgato ικτnu. Mecum faciunt Cod. rivisitet CL Plinius X. 3. Phil alter Gesieri, Alediceus et Aug. stratus V. A. ι . I . et alii. Infra Il. 47. taτὸ ac recte Cod. Aug. - πολέμιος avi Cum po- in ικτὶ se mutat. steriora ita pro vulgatis ἀμβλώσεσι .iu, at Zoroasses 4γe--πολέμι- scripta exhibeat Μedictus, s- -e. vl Pam ad Phila Carm. recte etiam Giodos vulgatum πια- XXX. v. 77. legit καυλ . mutavit.
CAPUT XXXVI. Oιχλὶς ἡ νάζκη οτου αν κοι προσάψητμ, το ἐξ α της ἔνομα ἔδωκέ τε, κή ναρκαν ἐποίησιν. 'H
εχενηις ἐπέχει τας ναυς, καὶ ἐξ ου ποιεοῦ, καλοῦμεν αὐτόν. Κυάσης δε αλκυόνος, ἰς ατ μεν τα πελάγη, εἰρηνην δὲ και φιλίαν αγουσιν ἄνεμοι. Κυει δε ἄζα χειμωνος μισῶντος, καὶ δμως ἡ τῶ ἀερος γαλῆνη διδωσι σωτηριαν. Αλκυονείας τηνικάδε τῆς ωρας ἄγομεν ἡμἐζας. Iχνος δε λύκου πατεῖ κατὰ τυχην ἱππος, καὶ νάρκη πεζιείληφεν αυτόν. Eι δε ὐπορριψαις άςράγαλον λύκου καιτετζωζω Θεοντι , τοδε ώς πεπηγός ἐς ἡξετα , των Amrων τον άςράγαλον πατησάντων. Λέων δε φύλλοις πρινου τὰ ιχνος ἐπιβάλλει, κῶ ναρκα. Πατων δε καὶ ἡ λύκος, εἰ καs μόνον προσπελάσειε πετηλοις σκίλλης ' ταὐτά τοι καs αλοίπεκες εἰς τὰς εὐνάς των λύκων ἐμβάλλου ν, και εἰκότως, λα γὰe την εξ αὐτων επιβουλην νοῖσιν
ψάμιναε μόνον ἀνεμιαῖα ἐζγάζονται καs ἄγονα αυτὰ,
38쪽
μῶ, Mi τη νάρκη. πεδηΘῶς ησυχαζιι ia δὲ ἐπάγοις δευτέζαν η τρίτην, ανψρωσας αυτόν. Καε μυραινα δὲ πληγῶσα νάρθηκι εἰσάπαξ ησυχάζει εἰ δὲ πλεονάκις, εις Θυμον ἐξάπτετα3. Aέγουσι δε ἀλιεις κή πολύποδας εἰς την γην προάνα , ἐλαίας Θαλλου ἐπὶ της ἡῖόνος κεμμένου. Θηρίων δε ἀλεξιφάρμακον ην αρα πάντων πιμεληελέφαντας, ἡν εἴ τις ἐπιχρίσαιτο, Mi εἰ γυμνος ὀμόσε να- τῶς άγριωτάτοις, ἀσινης ἀπαλλάττετ .
An hue pertinet epigramma Crisa rorae in Analectis Brunckianis T. II. P. 149. no. 32. ubi de suhalpinis
39쪽
C A P V T XXXIX. c γηρῶσι τας τρυγόνας, οἱ καs τάτων ἀκριβουντες ταθήρατρα, κ- μάλις α της πείρας ου διαμαρτάνουσι,πον τζόπον τοῦτον. 'Eς ηκασιν ὀρχήμενοι κ αδοντες ευμάλα μουσικως' ri δε καὶ τη ακοη Θελγοντα , καὶ τηοψει της ὀρχησεως κηλουντα , καὶ προσίασιν ἐγγυτέρω.
ο δόλος ταῖς δειλαίαις πρόκειταs, δατυα ἐκπεπετασμένα ' εἶτα ἐμπίπτουσιν εἰς αυτοι, κή ἀλίσκονταs, ὀρχήσει
40쪽
LIB. I. CAP. XL. XLLe. 64. In textra tam aen Apostossas plane gemina de eaptura τι Mecratur. XIX. Pro Via 5. addit 3ἀλ-- legantur; nec alibi limilis me. Dubitavi oecernere de ea captura nee turturis terrestria, nec emendata iane, cum infra XUll. Ig. marina. seu pastinacae describitur. uti iam recte Ga aemus admonuit, ο δολος Haec omittit
C A P V T XLI. A ειλότατος ι-ύων ὀ μελάνουρος, καs ἔχει τῆς δειλίασμ'τυρας τὼς ἁλιεῖς' ουτε γῆν κύρτω λαμβάνονται
περιβάλοι, οιδε ἁγνοῆντες εαλώκασι. Κή οταν μὲν ηυπευδια και λεια ἡ Θαλαττα, οἱ δε αρα κάτω που προς ταῖς πέτραις ἡ τῶς ς υκιοις ησυν ζουσι, καὶ προιώλλο τ πἀν o , τι δυναντ το σωμα άφανίζοντες. 'Eὼν δὲ η χειμερία, τους αλλους οζωντες καταδῶντας ἐκ της των κυμάτων προσβολης ώς τον βυθον, οῖδι ἀναθαρσῆσι, Mi τη γη προσπελάζουσι , κ' ταῖς πέτζαις προσνέουσι, κω ἡγοῦντα σφισι προβλημα ἱκανον εἶν τον ὐπιρνηχό- με νον άφρον , καλυπτοντά τε αὐτὼς καὶ ἐπηλυγάζοντα. Συνιασι δε ευ μάλα ἀπορρητως, οτι καὶ τῶς ἁλιευσιν ἔν ἡμέρα τοία η νυκτι ἐς την Θάλαττάν wι ἄβατα, ἀγρια in σης της Θαλαττης, των κυμάτων αἰζομένων ροτεωρων τε και φοβερων. 'Eχουσι και τροφην ἐν χειμωνι τῶκλύδωνος, τα μὲν ἀποσπωντες ἐκ των πετζων, τα Hεπισυροντες εκ της γης' σιτουνται δε μελάνουζοι τα ρυπα-