Aeliani De animalium natura : libri XVII = Ailianu peri zoon idiotetos biblia 17

발행: 1784년

분량: 898페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

AELIANI DE NAT ANIMAL

μεν τουτων οἱ συγγραφῶς ' τάς των μελισσωνοικοδομας σοφωτέρας ἄσας κατα πολὴ, καs τεχνηες

ῶτοι, καl εἰ ν ἀνωτερον καὶ ἔζκος δε περιβάλλουσι τουτοις, οιονεὶ τεῖχος ειν καὶ περιβολον, ἀποσεμνύνουσμ 3 εκ τάτου την ομησιν την βασίλειον. Διαιρουσι-αὐ- τας εἰς τζία, κα ουν καὶ τάς οἰκήσεις τὰς εαυτων εἰς

τοσαυτα. Aἰ μεν γάρ πρεσβύταταε καὶ - παλαι

τατ' γειτνιωσι τη των βασιλέων αὐλη , οιονεὶ δορυφόροι

.Lπερὶ Codex alter Gesneri Erree. Regiam Persepolin a Cyro vetustioli ea structam esse diicimus ex

h. l. ex quo interpretatur D odorum Siculum I . H elite T. I. p. s . qui simul de varietate scripturae, Περ- et Περ--ολις, quae in latinis etiam 1 riptoribus obtinet, admonuit. Regia Susorum a Memno me rege exstructa et Μεμνόνεια cognominata est, docente Dibaseo ll. P. Eodem nomine vocat Aelianus infra V. I. Xlli. r8. Vox igitur h. l. eo sensu adhibetur,

rem Dio σνi locum. De Cyro iuniore ex Teuophontis oeconomico narrat etiam Gereo de senectute e. 17. quae Aelianus respexit. ali Hul Ira Medieeus. UuIgo rela. Ante μέγα ν Mais addidi κοὶ ex Cod. Aug. τὶς δὲ τει μελισσῶνJ Haec quamvis negligenter scripta ab Aeliano, tamen non indigent emendatione Paruit, qui h. l. ita legit ad P. IonCarm. XXIX. M. 73. αI δὲ - σοφώ- ,περ- ἔσαι - καὶ τεκmisee . πρώτους Ita Mediceus. Uulgo πεν. Ex eodem paulo post vulga

tum βασιλικὸν mutavit Gron V. et ante minatiorκτω articulum αι adiecit. Cod. Aug. μσιλείων αὐλὴ habet.

C A P V T LX. Λέγει μέν τις λόγος ἀκέντρους ειν τους τήτων βασιλέας '

52쪽

aerale a priore divulsum esse, arsu- et Mediceus. Vulgo μοπεπλ. metitum et initi tam orationis ar- -ι μυ-- Ω Ita Μediceus; in suunt. Exseripsit etiam haec miles vulgatis libris verba τλι ιωλίννας

53쪽

M AELIANI DE N ΑΤ. ANIMALAE LIBER SECUNDUS.

ες τον 'Eλον, λίθον ἐκάς η καταπῶσα, ως εχειν καὶ δεῖπνον, καὶ προς τας ἐμβολας τας ἐκ των ανέμων ἔζμα, πειρωνταs τὼ μετοικισμῶ, της ἐπὶ τον Nεῖλον ορμης,

και φύσις ἡ τάτων αιτία. Ἐγγονα δε πυρος πτηνα εινα τους καλουμένους πυριγονους, κή ἐν αὐτω βιουν, κα τεθηλέναι, κα/ δευρο κή ἐκῶσε περιπιτα ει , τουτο ἐκπληκῖ-

54쪽

LIRIL CAP. II. III. IV.

Macedoniae assignat, de Gigantibus,

Φωλεν-. Cf. Bro ei Μisceli. III. Mureai V. L. XVI. a. ca ab. ad . ιι Meum P. 6a . Quae vero veterea insecta hoc nomine censuerint, deis finire eo minua audeo, quod nihiι simile unquam in scriptoribus M.tomologiae hodiernis legere me. mini. - Postremum omittie d. Aug. Uidetur sane vox vitiosa.

δι χελιδόνες se, ἀλλα τίτων γι εναντίοι η μίξις λαι τα αλι- Οἶδεν η φύσις. Λεγὲι ει ό πλείων λογος,

γε ἐμὲ κρίνειν, τα τιμιωτατον ' πηζωθεῖσα την οψιν

p. 33o. aversas hirurioines coire ex hoc unieci ioco retulit, quod quidem non satis clare ab aurore nostro expressum est. Forte intellis quem. q iod Geseretis l. c. ex o his stum alictore de natura remm posuit, hirati,dines imagine libidinis et pulvere conciPer καινῆ,J Floe in suo Codiee legit ΘIlias, ut recte admonuit Gronoνι vulgo καὶ τίν. Fabulam de Tereo vide apud Mantherum ad 'giηι Fab. 4s -ρω .rrat De pullis tantum e fert idem insta, et Plinius XXV. g. Sequens Pr, post σι L ex Medieeo adieeit Gionisv. Locus Homeri est Odysseae K. 4'O.

55쪽

AELIANI DE NAT ANIMAL

σατο την ταχίτην, μητε τι των ἰδίων συμφοsων η θη - νοή, μη τε μ ν τινος τῶν αλλοτρίων μαζτυσι γεγενημενοις.

- ημένοις - τετμημένMel Apost Cent. lx. 4 . -Θημένα - ν a -μιν , quae lectili ferri potest , si eum Gronovio μαρτυρος emendes. Quod vero ad mentionem ephemeri Gνsuovius affert locum Aristorem Η. Α. l. s. in eo vir alias doctissimus Plane a vero aberrat ; ἐφήμου enim illud Aristotetis, de quo H. A. U. I9. distinctius exponitur, est longe diversi generia insectorum, quod hodieque vetustum nomen in Ent mologia obtinet , quodque A Ban U. 43. mutato nomine in -- έμιρον, Psturus Vero in ἡμεoh3isi T. l. p. 6 a. ex Ars ele tranuulit. a tua ephemeri h. l. in vino habitat et illitis vero in aqua fluviatili. Intelligitur ergo πλω . de quo Ar fletis U. I9. M δ -ει σκωλιμα- . ar vis ναι ἐκ νηη .eu

Hδη μέντοι τις καὶ ασπίδος ἐν μακρη τω χρόνω πληρον

δασαν.l Sanus iseri possit GF - λίνου Idem ex fabula vulgari tryut Ia μιτε legisse videatur, ut mo- dit Lucanus IX. 83o. Si quid .mninuit Ge erus. no veri subest, videtur ad Lael. 4ναγκαίοι Ex altero Gelaeti tam basiliscum Linnaai veluti cri-Codice et Medi ego ἡ adjecit Gron. statam, per inexe.

56쪽

μενος ἡδεως δη που. Tαυτα τοίνυν κεκηρυέο, καs τοῖς

57쪽

Abu-.H Recte vidit Gronou ex μ.Qό-. I Dualem ex Medieeo Nerodoro l. a . legendum esse Mela- repraesentavit Gronov. 2ιει. ita enim ille in narratione νενο δῆ τὸ - Γλεψομ-I Ex Me- de Arione e ra ἡ λέγουσι diceo M addidit et vulsatum μέρ- μελογέουσι δέ σφι Λέσβιοι. et c. 24. Ομψος inuta UitGronov. Mihi locus T...t Gefirer et I alecus Emend. hic tamen vel se displieer. V. 4. T is et deinde ΤΠναι. Pro καὶ δὴ ua I Postren a vox ex M su/ως Medicet vii go legitur. diceo aceessit, ut deinde γε post me σελήνηJ Uulgo Πληe-ελέου le- ου--. Deinde articuluin ι ante Lebatur, quod post Gefuerunt emen- ἐναλιοe addidi ex Tornaes. et reliquia clavit Hosein ad Steph. Bygant. p. estiti. quamvis Cod. Aug. Omittae. a6o. In Mediceo a secunda manu ita Medie. nescio an scriptum est Πωρμιλέων. Eandem hi melius vulgato Paulo ante soriam paulo aliter narrat GuD- Cod. Atig πη δὲ ι δελοὶ, au. deinde aetas Ill. c. as. μιλλαν τὴν κώπην habet. non male.

Ato Oe - μὲJ Est Archelaus 399. Plinio VIII. gr. erionesites , strenuus fabulator, σημαι νισυι - Ο EHοις Locus ex quo Antironus plura excerpsit. bene sanus, varie tamen tentatullPro vulgato ἀπὸ Mediceus i πὸ dedit. . est. Eadem locutio eil insta Ull. 48. νεκρωψJ lta Mediceus. Vulgo κρεων. eamque illustrat Heaphne ad Disae Quae de basilisto sequuntiar, con- ruis T. I. P. I 66. et Tov Emend. etenda sunt cum Meandro Theriae. II. p. III.

58쪽

LIB. II. CAP. VII t. IX.

φοῖ-τες οὐ Θουσιν, καs του διαδιδράσκειν ἁναςέλλουσιν. οὐ κουν ἐκεινοι πιεζομενοι πανταχόθεν, καὶ τζόπον τινα κυκλωμένοι, εκ τε της τουτων ἔρεσίας, καs της νηξεως της ἐκείνων, συνιασιν ἄψυκτα ειν' σφίσι, και παρα- μενουσι. κα3 ἀλωκονταs πάμπολύ τι χρημα. X οἰ 'διλ ις π ηοίασιν, ὼς άπαιτουντες του κοινου πινου την ἐπικαρπίαν , την ὀφειλομένην σφίσιν εκ της νομης ' και

59쪽

46 AELIANI DE NAT. ANIMAL

τάς οφεις πανταχόΘεν , μηδε την ὀσμην υπομενοντας.

vum est latibulum; sed adiectunt δόμου hie durum videtur; vulgatam tamen seripturam defendit Abresebad Aesehyl. III. P. 423. Rem ipsam narrant Nicander Theriae. I 6.n vi VIII. 3 a. Θρianus Cyneg. I.236.

Halleur. ll. 289. et alii. Hoc vero facere cerUum urinae stippreison laborantem, et devorato serpenim quem halitu ex latibulo extraxerata aut rubeta, contentissimo cursu sugere, deinde se in aquam conjicere, testa. Itur αὐτόκται. qui serpentes et rubetas in stomacho eius repererunt. CL Sal. Reiffii Ubisi v deserpente in cervi stomacho petr facto in Miscellan. Curios. Natur. Αιin. 167 . Obs. I .

ἰν-.J ita Medicetis pro αὐτῆς. p. Iar. ἀπο9tismerae aut ἀπογριάμμInitio capitis Cod. Aug. ro μὲν ἐκ τει legebat. De re ipsa vide Ar omisso rectius κδ. potelem H. A. VI. I 8. Minon apud Poliaeem I. c. II. seu. 26. xeno oua..cte. σκωνεςJ Ita CO d. alter Gelae- de Re Equestri c. V. g. 8. Pliniisti et Mediceus Pro vulgato verbo X. 63. Locum Sophoclis habes inis Boeb. rt Hieroa. T. l. fra XI. I .

καὶ μεντοι καs πεζὶ της Θηρας αυτων καὶ ταὐτα

60쪽

λον την εν Ἱνδοῖς αὐτων ευπει Θειαν καὶ εὐμάθειαν, η τηνἐν Λιλοπια, η την ἐν δειβυη γζαφειν, ἰσως αν τω καὶ Θον εδοκουν τινὰ συμπλάσας κομπάζειν, εἶτα

SEARCH

MENU NAVIGATION