장음표시 사용
591쪽
plane ignaro. Tum demum speramus etiam fore, ut dubitatio
Cel. Patas de sexu ac re marime aut plane evanescat, aut novis xarionibus confirmetur. D enim onmem acus marinae prolem haud ita pridem ovis exclusam, et apsam ovis gravidam offendit. nec in multis matribus vel unum marem reperit. Praeter acum marinam novimus hodie Silurum astitam, qui eadem plane ratione disrupto ventre ova edit atque abdomini inhaerentia excludit.
Vide amicissimi Moisii Naturgeschichte der Fistae T. I. P. a o. Tabul. XXXV.
Ultimo loco monendum eth, eodem βελενης et μφιδοe homine scriptores graecos, sed, ut puto, Ari tele fere recentiores, appellasse piscem plane natura sua diversam, sed rostri figura aliquaneum acui marinae similem, quem Linnaeus esecem belonem nominavit. De eo loca veterum scriptorum collecta posui et explieavi in De Iminibus Ichthyologiae Veterum hic Fran furti I 8a editis. et doctissimo itascriptis, quae conferre licebit, eui volupe est, Veterum de eo pisce sententias cognoscere cum recentiorum
592쪽
Ad Lib. I. Cap. 26. et II. 'Cqualos gen Imram alios per genitalium aperturam, alios ore reis M cipere constans veterum auctorum traditio est; quam confirmae Ron ferius exemplci vulpis marinae, seu squali Alopeciae, in cujus ventriculo vivos atque illae1os catulos reperisse tollatur. IVasson vero in Philosoph. Transactions Vol. 6g. P. lI. p. 79o Squalum flaucur. , quando caput eus reclinatur, Ore amplum saccum auum emittere ait. quem illum esse putat, in quem Aelianus reis condi foetus existimavit. Colubrum Berum teu Viperam quoquci terrefactos pullos alvo recipere tradit Broti v Pseudodox. Epidemi P. 6a . vers. germ. atque ex eo Pennant Britti ii Zoology III. p. is. Pullos Crotali serpentis dissecta alvo statim in fauces parentis
fugere vidit Carver Itinerar. Aineric. Septentr. p. 393 Uezi. germ. Ad I, at . . De materia telae aranearum es usque receptaculiseoramque structura egregie tradit RGumur Memoires de l' Acad. de P. I l3. P. a 3. Ad I, 36. eoll. cum IX, II. Halcyon nostrarum terrarum ipso mense Iunio in fostis paludum etiam exsiccatis, ad marginem riparum in terra excavata parit, more hirundinum ripariarum. Sed haec alibi accuratius exsequar. Αd II, 6. H. Valesius Emendat. loco a me laudato. cum Itishrum ipsum inspicere non licebat, emendat-- D Ire.
Alibi tamen ipsum Aelianum IV, is Iasum insulam nominare
Ad II, 9. Cel. Pallas Novae Quadrup. Species p. 19s Similia
inquit, appetitu cervi serpentibus vesci dicuntur. quae non doenihilo fama est; sed aeque pro medicamento hoc iis eise crediderim. ut ovibus sunt araneae vel phalangia, quae avidissime hoci pecus conquirit.
Ad II, Ia. De cavernis leporis sub cauda postea diligenter inquis vi, ut quid veri subsit fabulae investigarem. Primum igitur a Linnaeo reperi cavitatem utrimque e regione pubis commemorari in System. Νat. et in Fauna Suecim p. io sub cauda, inquit, utrimque snus r. agnitudine pomi cum glandula pisformi mobili. Nec clarius tradit de his cavernis E leben. Contra in anatomia leporis a Se ero instituta atque inserta Amphith. Zootomia Valentini P. I. p. I 3 reperio hanc animadversionein: E regio nopen is in externa parte curis pilosae foramen conspici rur viilvam aemulans, quod adeo obtorto ductu. ut sine sectione stilo minimctinvestigari posset, in prostatas tandem desinebat; et quandoquidem in binis his leporibus masculis tale foramen deprehendi, merito suspicor in aliis quoque masculis simile apparere. Unde sorsan vulgus ansam arripuit. uc lepores hermaphroditis annum raret. Ubi vides de uno tantum foramine memor ri, cujus situr Seremur non satis accurat: descripsit. Easdem cavernas. nominat
Risi degli animali viventi p. m. Poti quam igitur vidi in his virorum doctorum Minovationibus parum praesita esse ad expi
593쪽
sto ADDENDA IN NOTIS AD AELIANUM.
candam Veterum fabulam. statim tela me ad disserandum lep
rem masculum accinxi, quem amicitia venatoris cognati mihi imtegrum subministravit. In hoc igitur praeter orificium ani et ponis satis propinque utrumque situm isatim ad utrumque caudae latus in regione iliaci sinus duos magnos depiles, materia flava. tenaci et male olenti hinc inde adspersos conspexi, quibus tecti testiculi oblongi latebant. Ad latus horum sinuum versus penem
utrimque cavernulae curaneae multo minores visuntur eadem reis
pletae materia flavescente. Hae perviae catheteri immita viam concedebant usque ad vesiculas seminides juxta vesicae urinariae eollum sitas, et ubique cum partibus vicinis hydatidibus oppletas. Ante has cavernulas in latere interno versus ipsum penem prot herabant glandulae duae satis amplae, in medio perforatae, quae materiam illam olentem sudare videbantur, atque emittere in ca vernulas adsitas. In utraque certe glandula vidi propendentes uiue parvulo orificio materiae tenacis particulas. Infra has maj res glandulas verius radicem penis ostendi duas minores glandulas in ipsa via, quae a cavernulis utrinque ad vestrulas Lminalis ducit. An materia flavesceno hinc etiam exsudet, nescio; veru
tamen totus cavernulae meatus huc usque ea repletus erat. Cesetior igitur iactus de numero et situ cavernarum seu sinuum subrauita leporis, Meti tamen in ratione aetatis inde ducenda, donee in Harimmi Daulentoni anatomiam leporis Vol. III. P. II. p. rs . vos germ. incidi. ubi partes genitales leporis utrasque accurate descriptas et designatas reperiebam, unde vel ignarissimus quisque situm cavernarum, quas antea descripsi, clare animo informare atque intelligere potesti Sed is cavernularum glandulis adsitarum
materiam commemorans nullibi tamen de exitu in vesiculas seminales meminit. Cavitatem majorem . feminae et mari comm
nem, scroti nomine in mari insignit. sed eam in adultis demum leporibus apparere, postquam testiculi ex abdomine descenderunt. asserit experientia edoctus. In femina leporis Tolai eandem pariseium harum structuram annotavit Cel. Pasias Novae Quadrup. Species p. aa. Huc igitur primum obser, attonis ab Aeliano traditae auctorem, sive is Archelaus seu quis alius fuerit, respexisse puto; sed seriores seriptores narrationem parum sibi perspectam Mienis
fabulis depravarunt, et plures cavernas finxerunt ad naturam muliebrem vel ad excrementorum exitum pertinentus. Etiam hoc exemplo, quemadmodum etiam altero de sinubus inter cornua rupicaprarum in pulmones perviis, constare potest, Archelai fabulas non plane abjiciendas sed penitius insplaiendas esse, ut veri.
tas velo emergat tecta. 1 Ad II, s . Scarum inter retare Lu Rondeletius eum, qui tinnaeo Labrus Scarus audit, et quod de ruminatione Ueteres tradid rint , .verum esse asseverat; hinc idem repetit Linnaeus. Cum ventriculum parvum cum quatuor vel quinque appendicibus h heat, teste Roud elio, quomodo ruminare possit, non intelligo, nec lubet ratione uti eadem cum Hermanno in Commentar. Taba Assinit. p. 346. quae temeraria opinione nititur. Ad III. 3s. Perdices Atticae , altera πιπυβέζεμα
Ita Theophrasus. Contra Arisoteles τρίζουσι de posterioribus simpliciter, quod Antigonus c. si ἰσχνοφώνους interpretatur. Perdices
594쪽
ΛDDENDA IN NOTIS AD AELIANvM. sit
tractas arbor;bus Insidentes cantillare ex vulgari traditione refert Ganrier in Itinerar. Graeciae p. as I. vers. germ. Apud Myt pMnem in Lysistrata 76I 'est γ υκ κα- ιζουσῶν. Sed legena messe κικκαβιζε σῶ, facile persuadebit locus in Avibus v. a6r udi ulula κικκαβαῶ clamat. Miror hoc dod mum Brumhium latuisse, qui
recte tamen in versione tutubantium pro eaeabantiam reponendum esse monuit , et comparavit vocem nomiae tuta ap. Plautum Men.
IV, a. 9o. Ulula etiam ipsa νικκάβα audiebat, apud Hesdictium est
κέκυβος. Scripserant et pronunciaverant alii a Me et πικυμος, e rite Schol. ad Aves l. c. unde καυμάστιιν apud Hebebium est δυς-φλε-A. Α κέκυβoe factum est κουκου . a recentiorum graecorum apud civium in Gloss. Graeco h. v. et Chamuerum Itinerar. Niac. P. I 6I AA IV, 3 r. Quae ex Campero laudavi, confirmantur maxima ex parte testimonio Zimmermanni in Descriptione anatom. ele-
Dhanti embryonis Erlangae r 83 edita. Addam h. l. quae vel ad hune locum vel alia Aeliani capita illust anda faciunt. Linguam
parvam et remotam, digitos plantarum quinos, palmarum quaternos vidit Zimmermann; pullum ore supere, testas luculentus Dn. De Bles apud eundem confirmat, ad vigesimum usque annum in
crescere, feminam vero novem utero menses gestare tradit, ex quo argumento magnitudinem pulli computat Zimmermann. Maeres elephantos pullos suos atque alienos promiscue ad ubera admittunt; mares oestro Veneris incalescentes ferociunt, auctore eodem Dn. De Mes. Artem. qua arbores vel evertunt, vel prostratas transferunt, Paullo ali. er narrat, quam Aelianu , V, s s. Cum migrant, mares antecedunt; Primi numen tranant, atque explorata ripa adversa reliquos buccino vocant. Tum vero reliis
quorum pars aquam ingressa ad rectam incedit lineam, et acceptam a turba in littore relicta 1bbolem per manus quasi vicissim traditam Promuscide transfert. Denique extrema acies agmen claudit. Aelianus VII, Is pullos dentibus matrum transportari tradit. De cibo, somno et morbis elephanti comparanda sunt cum narratione Aeliani, quae testos oculares tradunt in Histoire det cademie des Sciences de P. I 7s . p. 66 seqq. Ad IV, 43. Quod κυτροι a Lenaeis distinguuntur et h. l. et apud Athenaeum IV, p. I 3o. probabilis est ratio Rubnhenii in Auctario Emend. ad Hesdictit vocem Διονυσια, Lcnaea, ut tanquam genus tres complectebantur formas πιθοίγια, χόας, ita quartam habuisse formam, quae per excellentiam Lenaea diceretur; vel πιθοίγια, quia prima ejus festi die celebrabantur, eximie Lenaea dicta fuisse. Consilium Aeliani fuit, non ut accurate receniaret Liberalia. sed ut celebrata quaedam festorum nomina poneret.
Igitur ut Lenaea sunt forma Dionysiorum quid impedit, quo mi- nus Chytri sint forma Lenaeorum. Nam nee Gephyrismi ad Liaberalia pertinent, nec peculiare sestuiri, sed pars Mysteriorum fuerunt. licet hoc loco absolute ponantur. Vide Corfini Fast. Attic. T. II. p. 3r'. Haec V. D. in Biblioth. Critici Amstelod. Vol. II. P. t II. P. I. Ad IV, 6. Gaudeo me a scopo non aberrasse conjiciendo.
Coccum enim illum intelligi persuasum mihi nunc habeo, qui summi lac ni in Indiae arboribus gignit. Nuperrime I Rem
595쪽
sta ADDENDA IN NOTIS AD AELIANUM
coecum hune Indieum descripsit et pi*xit in Philosophies Transe
motis Ut l. 7 i. Part. II. No. 24. Iniectum novellum P mmosum succum ramis arborum, in quibus habitat, agglutinat in cellarum
formam. Via a illarum arborum, in quibus habitant, ipsa summi rubrum exsudat, misso apud Rheeri dicta; quae forte nonune ar- horis electrophorae intelligitur. De usu gummi laccae ad pici ram, tincturam, et muliebrem mundum elura ibidem traduntur. Ipsum tamen librum nondum videre mihi contigit. Ad V, 27. Oves in Ponto absinthii, aliarumque plantarum salsarum pastu pinguescere confirmat hoc Aeliani loco laudato
Spicilest. Zoolog. XI. p. 66. Ad V, M. Serpentes mares binis testiculis et dupli ei membro genitali in apice spinoso instructos esse testatur Reri desianimali viventi p. 3 - 9. et Morgagni Adversar. Anato Irae. 7.
Ad V, 44. Sepiae et polypi dentes recurvos accipitris r mu simulantes praeter B zonium et Rondeletium optime una cum lingua denticulata descripserunt et pinxerunt Soeammeraeam in Bibliis Naturae p. 3 6. et Nee Mam l. c. et sermanice versus in Berliniiche Sammiungen UII. p. 3 r. Dentes seu rostrum intra tunicam labialem et plicatilem retrahi possunt, atque ita reconditi latent. Verum dentibus his accipitrinit; vix homini nocere vid tur Sepiae Linnaeanum genus; contra polypum acetabulorum Ualido suctu adhaerere natantibus, hominesque cDmplexu Pedum impedire exemplo Aegyptiorum edoctus tradit Forshaol in Descripta Animal. p. ic 6. Hi toria polypi cirris suis aquilam implicatam in mare detrahentis apud Aelianum VII. II exstat. antiquioris etiam poetae, Autlaairi, epigrammate celebrata, in Analectis Poet. Graeci Wπnckiani, T. I l. p. isto. no. . Pro ruta, qua injecta polypi immobiles manent, auctore Aeliano I. 37 Arsoteles conyram n minat, H. A. IV. g eaque admota polypum saxis adhaerentem statim luctum remitrere tradit. Hinius X. sect. 92. cunilam nominat; Simocaitur denique pol, pum aqua dulci perfusum facile a petris solvi auctor est. Nautilum, cuius artificium in remigando descripsit Aelianue IX. 3 . recte Arbioteles penere cum Polypis comjunxit. Linnaeus contra petii me toto ordine a Septis sejunxit. Si, militer enim Limaces nudi ct cochleae testaceae uno eodemque genere naturali continentur. Polypus nautilus, sue Argonauta Limnaei Argo, icitae suae mi spiam conjunctus adhaeret; quamobrem Linnneus domum alienam nautilum hunc more cancrorum Parastorum, inrrare suspicatus est. Nec abludit exemplum Aphr dilac in testa habitantis ab Olotyen Itinerarii Isian dici T. II. P. ara. traditum. Polypo bolitaenae seu Osimvlo a Linnaeo praeterinis sonautilus figura corporis picaxime accedit, et unico acetabulorum
ordine. Optime pictus a Rondeletis, deinde a Rumphis in Mus eo Ambo inenti p. 63-6 . qui remigandi artificium descripsit, ita,
ut veterum de eo narratio egregie confirmetur. Rumphii figuram obscuratam transtillit in Mus eum Onchyliologicunt Vol. I. P. ais et stat. Altera polypi testacei species, quam Aristoteles testae annexum haerere tradit, est Nautilus Pompilius Linnaei. Hunc a reliquis poIypis forma corporis aliquantum differre et magis cum coctile is convenire arguit ipse Arsoteles ' eundem
ruci satis saura expressit Rumphin I. c. Tabula XVII. fg. B. quam
596쪽
ADDENDA IN NOTIS AD AELIANUM. 333
πanmilii Martini l. c. p. aaa. atque ita desaipsit, ut appareat eum pedibus complurimis frondosis, absque acetabulis, magis cum Medusa frondosa Padasii convenire. Ceterum eodem plane modo quo nautilus remigat cum testa sua. Tertia species, Argonauta Arcticus, a 'bricio descripta in Fauna Groeni. p. 3s . testa cum nautilo, corporis vero forma cum Pompilio Linnaei magis convenit, et genus polypi pededentim ad Clionem traducere vi detur. Denique quod Aelianus aliquo loco tradit: Ποντορ πολυώου μου oe ἐτι ; idem ad raritatem molitiscorum generatim restringie L. XVlI, Io praeeunte Arpoteti Vlli, a g. Priori sententiae assen. titur Oppianus: Misoteles alio loco. IX, 37. Euripum, Theophra sus Hellespontum, polyporum progenie carere tradtini. Graiapblaesus Simoc. Quaest. Physic. c. 9. Pontum polypum non intrare ait propter aquarum dulcedinem ee frigiditatem. Contra vero FUMer in Actorum Natur. Curios. Vol. IX. P. 33 s. polypos frequentes in littoribus Ponti Euxini occidentalibus reperiri affriamae. Plura olim in Historia naturali Sepiarum. Dentes sepiae et polypi latentes uspiam accurate descriptos Iegere non memini; ted stomachum cum oesophaso, rostro et
xesquis intestinis depinxit Redi degli animali viventi necti animali
viventi T. XXIII. Ibi apparent maxillae similes maxillis larv xum scarabaeonim. Sepiae Calamar in dentes rostro inclusos dein scripsit Nee am Nouvelles Deco uvertes nites avςc te microscope p. I. sed librum ipsum non potui inspicero.
Ad U, 47. In Salamandra aquatica sere omnia membra abscisa renovari. atque ipsos oculoῶ esfossos renasci expertus testatur CeL Bonnet Geuvres Vol. IV. Parr. I.
Ad U, s 3. Hippoeotamum Arsoretis bisulcum, rostro resimo, dentibus leviter ex iis, et juba equina praeditum, magnitudinctdenique asini, hodie ignorari recte docet Cel. Hermann l. c. p. 69.cusus auctoritatem hac in dubitatione sequi malim, quam Philosophum erroris arguere.
Ad VII, 8. collat. X, 28. Drygem hunc eundem cum Plinian . VIII. cap. st, contrario pilo insigni, putat et sub nomine Antilopis orygis describit doctiss. Pallas Spici leg. goolos. XII. p. 6r seqq.
Ad IX, ra. Vulpes marina, a Linnaeo omissa, Gonovis Sq ius alopecias dicta, corporis forma et caudae longitudine inprimis
enm Chimaera monstrosa convenit. Gulam vero amplam vel adeo ventriculum invertere et praedam reddere atque evomere vulpe
non est vero dissimile. Legimus enim in Coon's Itiner. I. Sect. III.
Squalum hamo captum repetitis vicibus evomuisse ore atque ii xum retraxisse viscus, quod ventriculum esse creditum est. Ranam temporariam idem facere testatur ellam Cel. Hormanu l. c. p. 28s.
Percam norvegicam Fabricius in Fauna Groeni. P. I 69. Gadum Morhuam Dionys Descrip t. des Cotes de P Amerique Septentri Vol. IL p. igi ex coque Andet seu von Isiand p. 9o. et Boch N turgesch. der Fische T. I. p. 147 qui idem de Esoce Lucio affirmat T. I. p. a 3 . Piscem vetulam ventriculum vesicae instar ore proin trudere atque invertere tradit etiam Adanson Itinerarii Senegau. p. i 8 veri Martini, qui male eum Trigiam lyram interpretatur,
rectius fortasse Sechmann in Biblioth. Oucon. iv. P. aoy i B lii ei
597쪽
st ADDENDA IN NOTIS AD AELIANUM.
ea γένος προσπιπτον ἐκκυμίζει πολλα σαω ο ρέων. Recentiorum testimonio narrationem hanc nulli bi confirmatam reperi; sed nuper exstitit vir doctus F. B. de Setinis, qui originem morbi ostrearum. quem Apicii assectae saepe letalem experiuntur, Ovis stellarum marinarum intra valvas ostrearum impulsis allignat. ova haec mense Maio immensa copia in mari superfluitare ovorum raninoruin i star et vi mustica magna pollere dicuntur. Mεmoires de 1' Α--dεmie de Bruxelles Anni r7 7 Tome I. P. 229. - Forte hinc e
plicari potest locus Arisoralis H. A. V, is de stella marina: μω
ει, ' quem Plinius integriorem vertit IX. sest. 86. huic tam igneum fervorem esse tradunt, ut omnia in mari contacta adurat, omnem cibum statim peragat.
Ad IX, a . Esse aliquam eamque novam Lophii speciem maxilla inferiore harbata. traditum lego in Actorum Holmi eruium Vol. I 779; quare dubitari potest an verbum A ,.sia, in oppiano mutandum sit, cum hanc novam speciem intelligere potuerit poeta. Reliquas Lophii piscatorii varietates persequitur Cel. Herrmann
Ad IX, a. Thynnos Pontum intrantes atque inde redeuntes dextrum littus semper legere antiquissimis temporibus ante a sei sim poetam observatum fuit; unde quidam . quorum auctoritato tamen non confidere Arsoteles vide ut H. A. VIII, i a. arguebant thynnum sinistro oculo debilem esse. Quam quidem opinionem vanam esse etsi piscis inspectio diligens ἡocere poterat, veterem
famam sequi Plutarebus et Aelianus maluerunt. Ipsa vero narratio de itineris instituti ratione et directione ad dextrum littus, si vera est, explicari forte debet ex diverso undarum flumine seu tractu, qui in freto Byzantino navium cursum difficilem reddit, a Gurn ortio et aliis descripto. Hunc fortasse tractum sequum tur thynni; quae est verosimilis amicissimi Moesia in Histor. Natur. Piscium T. II. p. 98 lui picio. Ad XII, i q. Φυσα, piscem Nili ex inflatione corporis definire
non licet. Habent enim Tetraodontes et Diodontes hoc commune naturae munus cum Balistis et Ostracionibus, ut docet Cel. Derrmann in Comment. Tabulae affinit. p. 3rt. De Φ- κοψαμ
recentiorum Graecorum vide descriptionem anatomicam ap. Rutilis Beschreib. der Araneypnanaen Tom. I. p. 89. Ad xl II, ao. De Agura corporis non esse cogitandum, monet ipsa Aeliani narratio de .ροχοι e. et animal quadrupes τροχος dictum Herodoto ap. Aristotelem δe Generat. III. 6 quod metem seu taxum interpretatur Bellon Observ. II. dio. Reliqui vero scriptores historiae natural s, adeoque Gesnerus trochum ne nominant quidem. Ad XIV, I'. Exemplis a me laudatis adde genus buccini inferventissimo Aponi fonte viventis. quod post Guliandisum et Vanrisium commemoravit Strange von ὸen saevienartigen Gebit se gen des venetiani schen Gebieis. Heidelberg 378 P. I a. Ad XIV. a 3. Gladii piscis os auctore Rondeurio dentibus caret, sed horum vice in palato quatuor ossa oblonga et aspera habet , Coryus rotundum, et cutem asperam, si a cauda sursum manus ducatur, sin contra laevem. Menammer loco dentium in
598쪽
ore utrinque eartilagines quinque vel sex, asperitate eminente i structas reperit. Hue respicere Aelianum puto. Foramina duo ante oculos sita nares appellat Aelianus; sed sintne in branchita pervia, ut foramina duo post oculos squalorum et ratarum posita. ut aquam admittant an narium vicem more solito ii reliquia piscibus impervia gerant, nescio, nec inquirere nunc Macat; sed dubito tamen de prioris opinionis veritate. Plures gladii speetes in mari habitare, pluribus argumentis colligit doctissimus Her mann in Commentario Tabulae Affinit. Animal. p. ars qui plures etiam partes explicat, quibus gladius piscis eum squalis conveniat; quare non inepte m. ων ab Anaxippo apud Aelianum Xul, 4. appellari putandus est. Ad XU. a. Quo saepius narrationem hanc de arietibus marianis lego, et maris taeniam frontem circumeuntem, feminae cincinnos collo dependentes, utriusque vero sexus vibrissas naribus
exstantes, iramque in phocas grassantum cogito, eo magis inclinat animus mihi in eam opinionem, quam timidus doctiorum judicio relinquo, ut phocam leoninam, capite eristat . et jubatam collini ubato, in unum animal confusas putem, quod et nostra aetate tiptoribus nonnullis accidit. Crista capitis, quae vesicae instar in in .sari potest, feminae earent phocae leoninae; contra Iuba in f
mina phocae jubatae deest. Taeniam seu diadema arietis intelligi
partem frontis exstantem, satis apparet ex eo, quod reges Atla lidis arietum marinorum taenias seu diademata in capite, velut
insigne potestatis regiae, gestasse dicuntur. De utraque pho vide praeter auctores vulgares Rineri Itinerarium T. ll. 4o3 - 4r . et Otr. Fabricii Faunam Groent. p. 7. De hibernaculo maris Sardoi dubius haereo.
Ad XVI. 34. Quae ex Nymphodoro de capris Sardiniae era duntur omnia malae fidei arguit et facile convincit oui in D seriptione Sardiniae T. I. P. III vers. germanicae.
599쪽
GENERI CVS ANIMALIUM AB AELIANO MEMORATORUM SECUNDUM OR IlNEM
ἀγες αἱ Αἰν --, Caprae Aegyptiae IV, 3 . - Caprae Illyricae soli pedes V, 27. Caprae Indicae IV, 3 a.
XUl I. II. ἀλι-εκιδεχ.vulpis foetus VII, 7. Praeterea secundum diversas graecarum gentium dialectos audit etiam Meeta , VII, 47. κιρδαλέη, epitheton vulpis Vl, 64. μκηλοι, quibusdam catuli Pardalis, aliis diversum animal auctore Aeliano VII, 47. Ἀρκτος, Ursus 1, 3 L. II, 19. III. II.
- νομέας, bos castratus X ll, I9. βδει ' -- Θέλειαι ἁMeti, Vaccae Arabicae mutilae Xll, a O. βῖς Γηρυόνου, boves Geryonis XII, II. - Mu3ρατει, Erythraei boves Il,
a 'Hπειρονι tu, Vaccae Epiroticae
600쪽
28. X l. I . - Εκαφες, Epaphus Graecorum, illesti eum Apide XI, Io. ovουφισι onuphis, Aegyptiorum
XV, II. 26. -ορκὰς X, 23. Dorcas in Aegypto culta VII, 47. Deaae eadem dicitur esse cum eo animali, quod et πρὶξ audit. Αιβύς,ναι, Dorcades Libyeae XIV, 14. ubi describuntur. Cervus, Cerva Il. 9. III. I. 17. IV, II. 24. V, 24. Vt, s.