Carmina

5쪽

SCRIPTORUM CLASSICORUM BIBLIOTHECA OXONIENSIS

E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANOLONDINI ET NOVI EBORACI APUD HUMPHREDUM MILFORD

7쪽

SEXTI PROPERTI

CARMINA

RECOGNOVIT BREVIOVE ADNOTATIONE CRITICA INSTRUXIT

IOANNES S. PHILLIMORE

LITTERARUM GRAECARUM APUD GLASGUENSES PROFEsSOR AEDIS CHRISTI OXONII OLIM ALVMNUS

OXONII E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

8쪽

OXONII

Printed in England

9쪽

PRAEFATIO

PROPERTI edendi Cura Cum Typographeo AcademiCo Praefectorum iussu mihi contigisset quattuor abhinc annis, iam illud perspexeram totam Propertiani textus restituendi

rationem inde pendere, quid preti Codici Neapolitano tribuas. Quamobrem Guel rbytum profectus ipsum illum

codicem diligentissime excussi, si non totum at praeter PaucaS ad Calcem paginas, totum eXCussurus ni feriarum intempestas clausa bibliotheca intercessisset. Volebam autem non minus de libri aetate meis oculis statuere quam collationem ab Aemilio Baehrens factam recensere. Vir enim ille doctus cum Neapolitani lectiones saepius intextum recepisset de ipso tamen libro multa mala somniatus eSt, odiorum nimius non minus in codices quam in doctos rivales, Scilicet SaeCulo Xv exaratum, interpolatum multis locis, levissimae habendum auctoritatis. Est Vero SaeCl. xii scriptus : quod ne meo tironis iure audacius affirmare Videar, non ad editores appello qui lectiones vindicandi aut improbandi studio trahuntur, sed ad totius artis palaeographicae peritorum castissimum iudicium. Cuius modi testibus a F. Plessis, viro de nostro optime merito, laudatis accedit ipsius praefecti Guel rbytanae Bibliothecae v. Heynemann auCtoritas qui librum aCCuratissime inspectum Saecl. xii esse mihi Confirmavit. Sin autem hic unus id aetatis superest Codex, unus idem fidei intemeratae quippe renascentibus litteris antiquior. Nec refragantur leCtionum

singularitas, tituli singulis libris elegiisque praefixi nulli, orthographiae atque adeo interpungendi ratio doctior inscriba prorsus indocto qualis ille in dividendis verbis plane

agnoscitur) magno opere admirabilis. Duo autem praesertim sunt in Neapolitano quae quantum scio nemo ante deprehendit : primum quod in i. 18. 29 in voce possunt Scribenda

10쪽

PRAEFATIO

librarius litteram i charactere Langobardo exaraVit, Unde Coieceris ante oculos habuisse eum exemplar Langobardicae scripturae. Alterum non ad universum pertinet Sed ad Certos locos eosque vexatissimos. Litteras enim in margine appictas praebere Codicem iam totiens a viris

doctis et quidem a Plessis accuratissime) descriptum Satis innotuit. E quibus litteris Crebrius autem ρ, Π, 6 α, o obviam fiunt) ρ semper versum notat ubi de re mythologica agitur, praecipue si nomen ad fabulam pertinens usurpavit poeta sicut in Lib. i. Eleg. 2O ad VerSUS 4, 6, I 2, 16, Ι7, 32, 34), quattuor tamen exceptis locis. Qui autem sint

loci iam quaeso animadvertaS.

ii. I9. 15 protinus et nuda Choreas imitabere sura.

ii. 25. 17 at nullo dominae teritur Sublimine amor qui. Vide ne in voce natis pro nafabus adhibita, in Crasi traice ad Vergilianum illud reice assimilata, in e Vocis choreas Correpto, denique in nova voce sublimine, haeserit grammaticus. Facile enim illud quaere ' vel quaerendum 'sibi velle crediderim, atque talibus Sigiis exemplar suum doctum aliquem lectorem distinxisse, quo archetypo Scribam

nostrum ipsum indoctisSimum USUm CSSO. Baehrens autem Cum de aetate atque pretio codicis perperam iudicarit tamen Collationem SatiS accuratam

patravit : si qua dormitaverat, id in apparatu Critico nostro diserte Correctum. Sed quod Iannoctio Μanetli hunc librum fuisse contendit tamquam in ultima pagina nomen Scriptum invenerit, id prorsus hariolatur: dilucide enim non Manesti sed mo meu ibi agnosces.

Cum igitur unum hunc optimum esse ducem ad Propertium redintegrandum Constituissem et ea iam ratione duos priores libros recensuissem, interposita bienni mora dum aliis occupationibus districtus numquam noStro Vaco, aC-