Ioannis Rho Mediolanensis, Societatis Iesu, Ad Io. Bapt. Castaldum, clericum regularem, interrogationes apologeticae. In quibus S. Ignatij fundatoris Societatis Iesu, cum B. Caietano Thienaeo colloquentis, atque ab eo Theatinorum ordinem postulantis

발행: 1641년

분량: 406페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

Cuius

simile Ignatio

iso interrogatio Ix

ptum a ceperat , quid tandem te iuuant Castalde Qui dubitauitne Christus de Patris imperi OZan quid- . quam contra illius voluntatem molitus est 3 Hoc qui adem impium cogitatu est , neque usquam legimus Christo imperatum a Patre,ne amarissimul' illum cc licem deprecaretur quam diuersum ieitur Christi X, exemplum ab hoc,quod tu fingis,Ignati j iacto Igna i tius te auctore,alienum nescio quid ab ea , quam diuinitus acceperat,Dei voluntate molitur i nunc , sal tem de illa dubitat hominemque consuliti in Christo nihil huiusmodi suspicari integrum est; qu e gitur ii militudo, ut a Christi prece ad Ignatij dubium postis argumentari Z Exigamus ad Dialecticorum amussin tuam ratiocinationem. Christus habuit reuesatioHem de sua morte; huic nihil offecit illam deprecari. Ergo, quamuis Ignatius de Ordine condendo reuelationem hamaerit, potuit aliena moliri, vel saltem de illa dubi tare Videsne Castalde, quantum inter utrumque in

Non hic ego ex te quaeram, cur vocem illam reuetitionis Christi maiestate ac scientia quantu assequor, minus dignam usurpes 3 Quid enim illi reuelari potuit, cui nihil unquam velatum fuit 3 Nonne in splendoribus sanctis ortus est 3 Fuitne ille aliquando sinu illis thesauris sapientiae,ac scientiae Dei, qui in illo re conditi sunt 3 Si res omnino omnes futuras, Yum primum fuit, clarissima,ac g mina in luce vidit; &,in illa, quam aurora illi attulit diuinitatis conspicuae; Q in il

la, quam occidens rerum procreatarum apertis Omnium naturis, non negabit 3 quis unquam ita locutiis

est, ut aliquid illi latuisse diceret λ Si nihil latuit; nihil

velatum iuit cuius consequens omnino est, nec re

uesari potuisse: Sed si tibi de scientia infusa sic loqui

placuit, nil te moror; nec cnim Christus aliud egit ab his, quae placita Patri esse nouerat, nec de diuina parentis voluntate dubitauit,sed ne id fieret,deprec tus est. Q Sare si cum Deo talisci Unatius , dc noui Conde L

nui propria.

172쪽

De Praenotione. ili

condendi Ordinis labores deprecatus esset, Christi vestigiis institisset : sed clari longe aliud , te auctore,

egerit, sine eius,quam diuinitus acceperat, praenotionis iniuria non egit. Verum clamitas, me vitabundum contorta valide tela,declinatione modica corporis CXuere,& qui magnifice collato pede pugnaturum me edixeram, nunc capto circuitu impressionein hostilem eludere. Quid enim,in Jtris, ad ea respondes quae de voto Hierosolymitanae peregrinationis, atque commorationis, dum

XII. Praenotioni

dubitiatio

obiicitur.

1 α sy cius aliqua spes supcrfuit,quae de consultatione atque dubitatione vehemeti Ignati', ac Sociorii cXMaffeto,&Amm. atque oriandino semel,iterumque in medium attuli, tu ad minuendam ordinis dignitatem,si cum nostro aliisque componatur 3 tum ad ostendendam acceptae, quam vos iactatis, liuinitus praenotionis vanitatemὶEa certe dissimulare minime debes, quae, ne quem nigerent legentem, grandioribus litteris cxaraui. Audio,Castalde, neque congressum fugio, neque tota vagor arena; eadem, quam duxisti, linea pugne mus. Sed antequam tibi de hoc respondςo, per breue moram sinas te impetrari. quod enim in za tua Epistola Ribade ne irae silcm cleuare conatu, Cras,cur nuci, rue distimulas 3 Sed non distinuitas; ais enim compendium

tali F- eis cinis est compendium aevios in se non debere Acute sane,sed fac Ribad ene iram indicem libri minus aptum excogitasse , an ideo eius labare debet fides ho minis , quem tu ipse laudibus verissimis omasti ε Sed compendium vitae scripsit, non suae scripturae, quod, si quid ego intelligo, nullam scribenti necessitate imponit, quin aliquid in breuiore scribendi genere addat, quod logiori usus omiserat. An si re ingentibus voluminibus explicadae,breue inscriptura cogi satur, Ompendium liber dici noli potuit λ Vide quam legem seras: Si quis Tus vestri H in oriam, quam ille Herodotupotius, quam Tacitum sequutus, amplo ac lacinioso acrib endi generecondidit,excursibus omnibus recisis, rebus quo

rini m.

v. p.

173쪽

. Is L. Interrogatio T.

rebusque punctim indicatis paucas ita contrahat in chartas,ut compendium temporis faciat; isne si ignoratam Tuso Ignatianam hanc tuam petitioncm , ut prima: notae gemmam,in loco illiget, cum tu in com-ι

. pendij leges peccasse,aut capitale secisse dices 3 Si idem hoc Tufus faciat, & candide , clim ad scriben-

.s dum aggreditur,testatum esse velit,additurum s non- .

nulla iis,quae olim scripserat, quorum etiam pleraque non ut falsa,sed ut minus in loco dicta distimulet, illi

tu putidam ac plusquam Gramaticam litem de Com- ,.. pendi j voce contesteris 3 Sed de his disertissime ac dili gentissime Nigronus; qui ctiam argumentationem tuam totam a dubitatione vehementi Patrum nostrorum ita labefecit, ut mirum valde sit , dissimulatis omnino eius responsionibus, candem te iterasse,nu lo addito, nisi maiusculorum characterum fulcimentos Sed age , M. Quaero ex te Io. Baptis a Castalde, tu nam tandem . ratione Praenotionem, quam de condenda Societate Ignatium habuisse scribunt Ribadet ira,Orlandinus, Bidermannus, & alij, conuellas. Non quaero,cur hoc facias;sed qua ratione facere coneris, di m de primo, quod quaeram,non est. Facis enita quia si vera i ripsit Ribadenetra,te fabulam scripsis e necesse sit: Ergone, ut tibi fides habeatur, deneganda erit Ribadunci rae, cui te parem in historia pinor,non facis E Sed videamus, quid tandem opponas. Duo sunt veluti cornua ratiocinationis tuae Otum,h.tibis. h. dubitatio, Si enim post diuinitus acceptam fraeno ρ mi . tioncm Votum emisit Hierosolymitanae profectionis, γνWL cur nostrum ordinem petere non potuit Si certior de . nouo Ordine fundando factus erat diuinitus,cur cum Sociis de SocietatE in posteritatem propaganda anxia

consulit, ac de exitu, quem res tandem habitura esset, vehementer dubitat3H. xc profecto miniis Consis Unt . .

,, sed hoc postremum ita explicate ab Ortandino traditur subscribente Masseio, aliisque t librum non pari amylifica

174쪽

De Praenotione.

ampli scauerim,illorum sententiis exscribrilis. Quare trumque verum esse cum non p.ssit, quippo pu-r gnam inuoluens, reliquum cit, ut alterutrum i iliuniit,quod ut semel datum ei iam fides Histoli e totius

labat,& mihi iure quam optuno integrianvcstd i amotionem illam,ut signaciatum,clcuarcinam in conludit tione , ac dubitatione tradcnda lapsum fulsio Oilan- dinum min is verosimile est; arcanarum a cilcm prae notionum fama incertior, & longe difficilior allii matio. Satisne bona fide ratiocinationem tuam cxplicaui,Cast alde,additis etiam labanti tibicin bus3Ne mihi hanc candidi disputatoris laudem nega. Sed ista tua, cornua, quibus Ignatianam reuelationem in astra, ut . pilam, iactare te posse credis,non valida taurorum,sed inertia limachina sunt, Experiamur. Votum reuelatio

nem cucrtit. nego.At Societatem ΙEsu fundare,atque Hierosolymis commorari non bene conueniunt. Sumamus nobis id cui nulla aduersatur Historis, a-tium id tantummodo diuinitus edoctum sviae: Ordinem nescio quem l cligiosum, cui nonacon esset bo cietati IEsu, re,ut ipse conderct , qui Ordo Coller aplurima olim incoleret: hoc primum ue Deinde quum Antucrpiae Petrum Quadratum vidit, vulsam illi autem suisse, admonitumque diuinitus adolescentem illum mercatorem Collegij unius fundationi olcia a Deo destinatum , dc hoc secundum. Rogo , in quo, cum his duobus pugnet IerosolTmitana prosectio . dccommoratio 3 An bi terrarum condi Societas ΙΕ svnon potuit an per eas oras, 't obseruantium coenobia ita Societatis Collegia esse non potuerunt 3 an nunc etiam in Turcarum Imperio non sunt3An ibi natus,&Religiosis votis abolito commorationis priori Sacramento , in Occidentem ordo migrare non poteratZAn ibi fixo principe ordinis domicilio, in Hispaniam

colonias duci absurdum fuit3Equitum Ierosolymitanorum ordo in ea ciuitate olim conditus Occidente

toto celebratus est. Quid tandem illius voti conse-V quens

175쪽

is interrogatio X.

quens est, quod cum familia condenda pugnet 3 Nemo nostrum dixit Ignatium rationem omnem fundanda: Societatis diuinitus antea edoctum fuisse. s , l cilior adhuc est maius uiae illius dubitationis fota a, b - luxio, quam clim Nigronus adduxerit te contra illama - ὰλ susi afferre nihil: Verum dissimulata responsione,veterem

mo possit admirari, quasi I cctorem , qui Nigroniana non vidcrit, volucris occupare. Certior diuinitus cratunatius de coniicnda Societate.ZVor stimum id est. Non igitur potuit dubitare: non potu t. At dubitatὶ id pernego; neque enim dubitauit Affers tu quid moriandini narrationem , sed illa nihil te iuuat. Quid enim 3 Initio anni xxxi x. ait ille, LIo a Opim itio lEsu, de ea Socictate j in ps peritatem prop ta . vinci λ certis legi us Patr/s io en eruae . Quid hinc conficies Castalde 3 Ergo Ignatius nihil antc ean' dici, vel diuinitus acceperat, vel apud se cellona, at ite stabilitum habebat ZHoccni mucro illius cosc qilem, nO cst: At deliberaturi conueniunt,imesa foret ue dcc. tum,quia res dubia, sc magni moliminis videbatur, Sta uuiat in primis , a lius insit eurim con Ari naeo precibus, ieiuniis , se caetera a se clario ve corporis Deo. rum

disceptant, ac paulatim deliberant. Nihil esticis, Castald ut enim multum dubitauerint i X. viri , de Igna tio nihil conscieς. Neque illud admodum urge, gnatium dici ab Ortandino cum sociis de re tora vita men ter dubi a se. Quam tamen Ignatij . dc sociorum Con- .scillationem tu, pro tua fide, sed contra Histortur fi dem,contentionibus plenam fui sic dicis ais cnim non pus,rum fuisse luatium, si futuri 0rdinis . o l tus Orsi I, ut conuentus hiis in mulcas sememiab contentiose abiret, citrapesset lites uno verbo dirimere. Quae tibi, Castald c, contentio fuit, ibi Hms sine varietate sentent is decreta O lana. sunt facta 3 Sed tibi contentionibus opus Crat , ut alij praenotionem exploderes; quasi vero illas casD. 'ntiones illustii Caietani vaticinio dirimere

X. l. b. ι .

176쪽

Probatur

De Praenotione. . IJS

non potuisset. Multa eaque praeclara in hanc rem di sputata sunt a Sacchino, multa etiam addita leguntura Nigrono , quae,aut ego immaniter fallor, persita de re tibi poterant Castalde, ne eadem conuellendae olim praenotioni allata in Epistola,nunc demum quasi inuicti roboris arietem constantiae admouereS. Annon fas est viris sanctis, etiam post diuinitus acceptas rerum praenotiones, humano more aetere Zrcrum momenta eXquirere Z in utramque partem dupu ch L .i

tare, ut quod ipsi certo futurum sciunt, prudentCr iis,. etiam confieri posse aliis sat palam ὶ Sane quidem Christus Dominus, qui Andream de ratione pascen idae tam numerosae multitudinis consuluit , certum iam,deliberatumque apud se habebat,miraculo id fa- cere: Quam Christi deliberationem aperiendam ne cessarib censuit Ioannes, ne quisquam ex ea consit lentis ac dubitantis formula, de Christi Domini sapientia, destinatisque consiliis minus decora sentiret. Itaque, huic malo anticipatam medicinam fecit illis verbis : Ipse autem sciebat, quid esse acturus. Fac non ea addidisse Ioanem,liberum ne cuiqua erit dicere Chri num ita dubitasse, ut, quid facturus esset. ipse nesciret 3 , Repetamus, quae de Samuele certissimam Satilis ebectionem Sorti cum populo permittente posuit Nigronus: Quid ais Castalde 3 Tu quidem sentis Ignatij silentio sustodi pose veritate reuelationis.Quid enim,

inquis,tam longa consultatione opus' Dicere potuit: Ego diuinitus accepi, Societatem IEs v me conditum, neque timendum erat, quin socij ad unum omnes in eius sententiam irent, quem Vt coqam Uncm parcntem reuerebantur. Finge tibi animo,non mecum, qui diuinarum litterarii apices omnes, ut ipsius diuinitatis digito ellictos,colo ac veneror, te disputare; sed cum

aliquo pervicaci ac praefidente Philosopho , qui diu, nam, quae illis profecto plurima inest,auctoritate non agnoscit isque impudentissim E neget editu vel a Deo Samueli oraculum,uel ab istoSauli vaticiniu de regno;

Samuelis.

177쪽

116 Interrogatio X.

isque , bac maxima ratiocinatione utatur. Si Samuel Regem fore Saulem diuinitus indita cognitione perceperat, quae ratio fuit rem omnem, non prudenti hominum lectissimorum consultationi, quod tolerabi lius senilet, sed temerario sortis arbitrio committereZAn non cognouerat uiuer in ciet a Dan et que Bersabee,quo detis Samu i Propheta esset Domin Cur igitur tantae apud populum auctoritatis & Princeps do ales non edicit quod Deo acceperat, sequutaris proculdubio,quem nunquam falsum fuerant cXperti λHaec si pervicax ille tecum disputet, putabis ic in eas redactum angustias, ex quibus minime possis eluctari: an

hominem irridebis, qui non videat prudentissimum Samuelem id confiij suscepisse , ne pro imperio populi reuerentia abuti videreturὶ Hoc idem duignatio

dicam,quem tametsi ut nouae,quam instituerant, vitae auctorcm agnoscerent, ac parentem Venera: entur; ut vatem tamen ac futurorum conscium non suscipiebat uniuersi. Vt cnim Samuel acccpthim diuinitus oraculum noui regis clam populo habuit, haud aliter Ignatius praenotionem ordinis condendi. Videsne hic Catastalde nullam in hac dubitatione , atque consultatio ne maiuscularum liticrarum quasi vero triumphi a cus fuisset inscribendus occasionem enasci Quis praeterea nostrorum huminum scripsit, Ignatio oditum Oraculum de fundando illis soc iis ordine 3 Si igitur dubitationem omnem, an illis adhibitis Societatem fundaret , fuisse dicam, quid obest illa tam diligens consultatio 3 Vereri poterat,an cum illis initam Societatem in posteri tem propagare, Deo gratum foret,

atque acceptum.

XVIII Age illustriori adhuc exemplo rem hanc omnem Mq explicernus.Vmina aliqucrn hominum,cum quo Deus familiarius ageret, quam Moysem, ego fuisse aliquando,non lego. Huic viro incomparabili pollicitus ni rat Deus,comitem se itineris perductoremque Angelum adiuncturi ,qui pervastas illas solitudines matri

monstrarct,

178쪽

de Praenotione. i J7

monstraret, certoque tramite peregrinantes duceret.

Quid hic de itineris ratione dubitaret , hominesque regionis gnaros consuleret, cui Angelus Dei dux cs'. set gemino Ignis ac Nubis miraculo 3 Et nihilominus Ictronem socerum suum diligentistunc exorauit, ne abiret ; sed secum peregrinaretur, ut deductoris ossi-

Num. Ciuin facere vellet: Tu enim, inquit, sti, in quibus locis Q per desertum ca si a ponere debeamus ,.eras aeud' noster

Haec hominis profecto dubitantis sunt, ac multum pauentis , ne per cas solitudines populus errabundus palaretur. Neque hanc ob caussam reprehensum ali- quando fuisse Moysem sacra tradunt montimenta, non dissimulatura, vi nec alia,vel leuissiua, citis cinerrata dissimularunt. Sed quid reprehenderent, quod prudentissime factum fuerat 3 s acilius in his est initium, quam cxitum innuere, si hic quaecumque cx sa- . cra congeri possunt antiquitate animus sit recensere. Quare ne rem per se claris sinam, δί illustriismis exe-plis probatam pluribus oncrem,te ipso iudice,Cast al-de,mihi utendum cise vidco , neque enim potiorem, quem in his auctorem sequar, habere in praesentia possum. Rogo te per eam veritatem,quam dilputando indagamus, an no sine ulla diuinarum praenotionum

iniuria, de illarum veritate a viris sanctis dubitari posse dixisti, aliorumque siue a prudentia, suc a sancti-

monia excellentium virorum sciatentiam exquii i3

Ea certe ratione contra Nigronum disserebas Animad. VII. Quis vero unquam consilium expctit, qui non dubitet Omnis enim consultatio , de his suscipi tur,de quibus nondum nobis certa stetit sciarentia. Vt igitur nihil violata Praenotionum maiestate, Consilium exquiri; sic consultatio potest adhiberi. Quamquam id ego non eadem sciatentia, qua tu dixisti,nai- hi sumam : Nunquam enim dubius de Dei voluntate Ignatius,sed certus sibi condendam aliquam Religionem,de illo vehementer,cum aliis dubitabat, an initam Societatem tu postezitalcm vellet propagatam;

179쪽

XIX.

tione.

Eximia Frudentiac si tant s

i 13 Interrogatio X.

an vero sociis, qui aderant, alia consilia secutis, fieret nihilominus a Deo in gentem magnam. Illud etiam ex te quaero, Castalde, nonne Ignatius cia dcx Caietani oraculo, cui tu fidem illum habuiste non negabis, de condenda olim Societate certior factus erat diuinitus. Planissime ; nam ut hoc demum persuadeas 3 acrius, quam pro aris, focisque , depugnas. Potuit igitur post tam illustre vaticinium,cui clarissima Caietani sanctimonia splendorem addebat, dubitare cum suis;& quia dubitauit, nihil diuinitus prae nouisse .

contendis 3 Video non candem Omnino rationem. csse; nec tamcn negabis,Ignatium Caietano credidis

se , cuius incredibilis quidam sanctimoniae fulgor ita

illum ceperat, ut non modo se illi totum aperiret, verum rationes vitae olim diligentissimi meditatione constitutas,ad eius fingeret, ac refingerct arbitrium, seque illi traderet in disciplinam ι quae si vera narras, quam bene cum illa vehementi ac maiuscula dubita . tione conueniant, tibi erit videndum. Mihi satis iarim probatum est,quamuis acceptis a Deo praenotionibus imbuti simus, dubitare adhuc posse, quia illae non ita, . omnes ab legent formidinis caussas, quin prudentes homines omnia diligentissime non circumspiciant; rationesque rerum ad examen reuocent , itάque de- mum se gerant, ac si res omnis ab illorum prudentia, , consilioquc penderet. Hoc adco Ignatio proprium Miss fuisse accepimus,ut et i qua inter eius sublimioris pru- i h 3- dentiae praecepta, illud maxime celebretur: Ita reiectis Pr ' in Deum curis, tantaque in cum confidentia nos in rebus agendis versari oporteie, ac si nullus industriae locus supercsci: rursum adeo acuendam industriam ,. neruosque omnes intendendos, ac s Deus nullam in partem operis veniret. Quae sane rerum ex Christia nae disciplinae ossiciis agendarum ratio est longe absolutissima. Caeterum si adhuc illustrissimo exemplo venia d turaeauli. c tam Naenotionem , dubitationemque in codem

180쪽

de Praenotione. J9

eodem sitae salutis negotio non dissimulauerim. Nonne certias omnino si non infimae notae auctoribuS credimus suae salutis Paulus λnemo dubitat. qui enim tam

Rom. s. confidenter diceret Ce/tussum,quod Araque plurima enumerat,poterit mese arare a charitate Dei. Vtiae

es tu Chri io Iesu. Nonne idem sibi timens,eandem salutem castigatione corporis, ac pugnandi maxima c5r Cor. tentione muniti Planissime, ait enim i eso t e,ctim alus, is es erim rese reprobus emciar. Quis ita, sine pruden-vi p. r. ii aliquo dubio,loquiturὶNis voculam istam I orae tuo more interpretari velis , Castalde; ut iam non dubi- tantis,sed valide asserentis sit, quod prosccto neque tu dixeris, nec qicisquam sanus toleraverit. An non Petrus,&Apol foli. 5 Seniores de Circumcisione Gciatici, quae Christo nomen dederant,consultaturi, Onuenerunt, de magna , ut loquitur Lucas, coον scio facta em auis autem credat, Petro Summo illi Theolog m in vertici, de Christi Domini V icario , quid in Ecclesia seruandum esset,reuelatum non fuisse'Contulit nihil ominus & dubitantes, ac diligentissime in vitamque partem disputantes audit, ac dicia demum sentcntia, in quam Iacobus primus, ac reliqui omnes disccsscruci omnem eximit dubitationem,turbasque CC inponit. Neque hic eiusdem quoque Pauli, in his, quae diui

nitus cognouerat prodendis,Celandas Vc arcanam pru' praenesio ij dentiam cui simillimam cse videam ignatianam, si iacentis, amp. & lentio praescrierim. liraris enim. Cai aluc,quid causae De opρον-

ρεῖ fuerit, cur nobile illud prope urbe visim Ignatius So cciis statim aperuerit,atque enarraue inpi amotione dc Ordine condcndo clam illis habuerit. Ide tu in Paulo mirari poteras,qui,ut Hieronymus loquituri P ue ι

nium reuelationam meminit, neque omnes manifes : nam

XI v. ipsos annos arcana Dei se audiuisse occultu apud se habuit, mira tantae dignationis distimulationc , ut propterea id maxima quadam iacccssitato deinde ab eo proditum recte colligat Hieronymus, ac sapienter proinde cxςlamat Theophγlactus : Videx XII

An in

SEARCH

MENU NAVIGATION