Ioannis Rho Mediolanensis, Societatis Iesu, Ad Io. Bapt. Castaldum, clericum regularem, interrogationes apologeticae. In quibus S. Ignatij fundatoris Societatis Iesu, cum B. Caietano Thienaeo colloquentis, atque ab eo Theatinorum ordinem postulantis

발행: 1641년

분량: 406페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

i o interrogatio Ix

bet in Ordine Religiosum Sacramentum dicente, sollitum iri Societatem, quam coluerant Socij Parisiis, cum re in Religiosae familiae stabilitatem nondum, coalui siet 3 Rem minime dubiam probas. Non hoc quaeritur opinor, sed an satis ollicio functus fuisset iv Ignatius. Quamquam enim Religiosi status ea si distium id gnitas, & amplitudo, ut humanis omnibus societatifici/nai bus praehabenda sit; feri tamen quandoque potcst, - μή non ut non statim , non aliis inconsultis suscipicndus vi- ῆς et deatur. Res est manifestior, quam ut probari velit. Et Ignatium, si eam in mentem incidisset, par fucrat socios opperiri , cum cis in medium consulere , vcteris consili j damnati rationes aflarre,noui , quod succperat,commoda explicare , demum viri probi, ac b niparentis officio fungi: Non erat eius, qui tantis laboribus socios & quos bone Deus: adlegisset, anima ruefecissei Parisiis, eos ita repentE destituere, ut illorum nulla ad se amplius pertineret procuratio. At, dices,cos hortari exinde potuisset,ut se parentem sequi vel lent Mitto , quam frigide hoc dicatur: Quid si colloquendi cum illis facultas maioribus negata fuisset3 Quid si aliquo amandatus 3 At suae cuique persectionis studium aliorum profectibus anteponendum cst. Audio sed supra luculenter docui, fieri pose , ut am-liliora meditantibus,quicumque status Religiosus me-ior dici non possit. Nec illi sane viri crant ignati j so- cij,quos ille adeo negligeret; nec ipse adeo periclit batur salute ut quemcumque in portum se illico recipere deberet: nec is crat obiectus splendor,ut animum maioribus intentum perstringeret. V. Quaero rursum nam audio aliquid aliud ex Socio- Nec Socio- rum erga Ignatium reuerentia, & obseruantia in rem rum emi tuam conficere, te putare dan quia Ignarium , Ut p rentem reuerebantur Socij , quodcvunque demum

consili j ille suscepisset, sequi illos debuisse credas3

Quidni, inquis 3 Paulus apertis oculis nihil υidebat. Et Petrus monet: Vas modo geniti infantes rationabiles fine dolo

muta

illius consilia so

162쪽

Do Firilitate. I I

dolo lac concupistite. Nolim te mihi irasci ta Ialde , si

dixero , te in tanta scripturarum luce apertissimis, plusquam Paulo essent, oculis nihil videre, dc pueriliter ratiocinari. An quia Socii quasi parentem Ignatium obseruabant, cum sequi ita debuerunt,ut nihil ,te quidem auctore , apertis viderent oculis 3 Etiamsi ille in abstrusam aliquam sese solitudinem abdidisset, eo sequi debuisse Xaueriti, Fabriam,reliquos,qui pertinaci

bus commentationibus, atque acerrimis ieiuniis,multaque mysteriorum usurpatione diuinam explorantes voluntatem , c im alius de alio nesciret, in opus

Euangeli j euocari se, ac separari manifesto senserunt3 At Ignatius eorum dux iam alia sentiebat: Ergo illis statim mutandam 3Nihil illis inuestigandum Z Et quia

hoc Nigronus miniis verosimile videri ait , tunc viros illos ludos facias, quasi contra Apostolum utrumque facerent, quod apertis Musis non omni Spiritui crederent, scd probarent,s ex Deo esset3Si timerent, ne specie aliqua honesti nimium doctis dolis illuderet veterator Angelus Satanae , qui se transfigurat in Angelum lucis 3 Quid3an non hoc viris dochri na, dc sanctimonia magis dignum fuisse , recte dixit Nigronus Quid igitur interrogas increpans Z Siccine erant Soc, nati' primae vestri ordinis plantae 3 Planissime: Sic erant. Quid consecisti 3 An illos minas prudentes,minas fanctos fuisse3Nego id consequens ess): At, inquis,irporis oculis videbant, se acute quidem. Ergo contra Paulum fac sebant,qui apertis oculis nihil Egregia enim uerb diuinarum Scripturarum interprctandi ratio, ob quam non dicam Cornelios inter,Caietanos, & Mal donatos, sed Hieronymos, &. Chrisostomos sedere debeas laureato in scabello, ut Sibyllinorum carminum interpretibus olim apud Romanos mos. Quid,si ego ex vero magis reponam , Videte farres vocationem v wamΘSi vocabantur a Deo ac nim pruna procurationem,ad quam se viato addixerant amplissi-

mouetune illis auctor fuisses, v t sca solitariam adhuc in

ria sani Iesusceptis. v I Lia

spiciebat: VIII.

163쪽

r X.

Castridus

i α interrogatio Ix

familiam se abstruderent 3 At haec Religios s iam votis firmata splendebat, quasi vero sola esset. Sed audi, Castalde;Philippum Nerium consulturi ne sibi magis fuisse, lices, si vobis accessisset, ad quos, ut apud te legere memini, quoscumque poterat, submittebat Id tu quidem non dices. Quamobrem 3 Palam est , a Deo enim ad alias long 1 diuersas vivendi rationes CVocabatur. An ille magis, quam Xauci ius Quam Faber Θ Quam Lainius 3 Er qui vocationem illam suam agnouerat Philippus 3 Multa, dices, prece, hoc idem fecerant Ignati j Socij, ut cum illos ad caecam , ucscio quam obedientiam, plane intempestivam , deuocare

conaris, illis eam adimes stabilitatem,quam tantopere commendat Apostolus admonens, ut mancamus inca vocatione, in qua vocati sumus, & ne omni vento doctrinae circumferamur.

Quoniam vero paulo ante eorum , quae de Philippo Nerio a te scribuntur, meminimus, iubeo cgo te illa exigere ad alia longe disti milia, quae a te ipso eodem in libro de vita Caietani traduntur: Ais enim Philippum pluribus auctorem fuisse, ut vestro Ordini

nomen darent: In quo ilicet moderata vivendi ratione, perturbationibus an s edomadis ardenrer opera datur.Prae- .

clare omnino sensiste sentio Philippum,laudoque hominis sanctissimi, atque interioris totius Philosophiae scientissimi perhonorificum de vobis, vestraque disciplina iudicium. Verum qui haec conueniant illis,quae eodem libro scripseras, non equidem intelligo: Hensque sedatum diuini Amoris ex quibus Caietanus, Ca- rase,& reliqui ordinis principes prodierunt exemplum

nese uerentur territos a nimia an peritate , qua vineta ur.

Et patulo infra: Cmna pleri que ambigeretur in abis io rocipiendus ordo e et laod tamen tu laudes inter conae- moras, d tuo agensiat Societati probrum inde ci eari

posse non dubitas, secus ferisque visum fuisse dicis;

164쪽

Anim.

De Fidelitate. I 3lb ab illo Philippi iudicio videntur esse dilabrsa , nisi

forte de illa prima aus eritate dies ipsa , ut fieri amat, aliquid iam diminuerat, quod ego non credo, & tibi potitis tua componendi curam esse volo , quam de religiosis lim i familia secus aliquid opinari. Verum ni morologus futurus sum, vcllem te paululum doceri, qui tua cum Caraccioli fides belle

conueniat, cum uterque de Patrum ab Vrbe discessu agitis; nam qui Masseium , d . Lucenam committcre voluisti, admirabili tua temporum scientia, qua ab exeunte anno, autumni tempus ita disparas, ut intur contradicentia cnumeres ; aequi , bonique constitere

debes , si mihi aliquid paulo in vestris libris dissicilius

videatur. Tu quidem in Caietani vita in illo discestu, ita Patrum itineri moderaris, ut cos ad ostia Tiberina deducas, ubi a Dominico Vcniero Veneto Legato in comitatum humanissime assumpti, Ariminum deducuntur ue nec satis explicas,marine , an terra itor secerint,nam si nauibus vecti sunt, circumnauiganda tota

fuit propemodum Italia, d non esset quod Neapoli non subsisterent in quam se Arimino recipere, pati lo post voluerunt 3 Vbi ais tu quidem, offendisse Augustinum Amulium, cuius consilio, de Neapolitano itinere mutantes, Venetias propitio plane Numine abierunt. Haec tuae narrationis sententia est. Diuersa vero Caraccioli in Collectaneis: Ait cnim ad ostia Tiberina offendisse Amulium,quem tu Arimini primum inducis;Et, ne cuiquam dubium cise posit, quid hac de tota profectione senserit Caracciolus, audiendus hic est Hieronymus Magius,ex quo sua excerpsisse. Caracciolus non dissimulat, cuiusque narrationem sua inter Collectanea retulit, ad quam subinde pro uocat. Magius igitur sic habet; Ruem plane ad locum, ostia Tiberina, Augustino Amulio Venelae Classis Pro clopaucis post diebus apste ente, ab Vs hilari an ' hilari Urque exceptus Carata j Venet r. Haec tuis non bene conueniunt, qui . Arimini occurrissei Amulium

165쪽

i sererrogatio I x.

Amulium tradis. Quae si gratia a me commemorata sint, ut videas Castalde, tibi in tuorum Patrum Historia non adeo firmam undequaque fidem constare , nam si tabularium Neapolitanum appellaueris, vidit illud,opinor,etiam Caracciolus,qui in illis colligendis Collectaneis veteres schedas omnes cxcussit. Possem aliquid adhuc tibi obiicere toto hoc in gene re, sed non hoc agimus, Quare ut ad caussam regrediamur, Cum Ignatio nulla tanta necessitas fuerit, socios longe charissimos non opperiendi , uti conuene- rant , antequam nouum: Religionis ineundae com pH silium susciperet , neque sequuturos illos, utpote ad alia omnia vocatos , credere prudenter possctia debita Sociis fide Castaldianae Doellae impugnandae a Nigrono non male ducta est coniectura, quod hac breui Interrogatione mihi fuit explicandum.

XI. Frobatur

coniectura

INTERRO

166쪽

INTERROGATIO

DECIMA.

Societatis condendae ab Ignatio diuinitus accepta. Praenotionem hanc a Ribadmelia, sortin-

dino, aurique allatam , ac nobilis a probatam traψtione, tum summa virorum clari morum iniuria, tum parum bene uolo animo a Ca Dido oppugnari.

V L L v s in hac tota controuersia locus I. est , in quo Castaldus se confidentius ia- Castatam ctet; quasi vero demum triumphauerit. P πον Omnibus ieitur viribus connixus, quid ' quia1viquam inuenire potuit nostra in Hii tori , quod Hari bia ad eam conuellendam facere opinatus credidit, dilia genter corrasit,& pensitauit,ac ne cui ea possent latere. grandioribus litteris curauit imprimenda, qua ego in re hominis tum aequitatem , tum iudicium acrius

valde requiro. Quaero enim,cur in banc unam partem tantum in

cunabat, cuni Nigroni argumentationem alia longEvia , quae minus cisci O iosa , posset effugere 3 Quid enim argumenta ur ,ii onus ' Non potuisse Ignatium,qui diuinitus scietatis condendae praenotionem iolim habuisset, i, bitum ordinis petere a Caietano M A non poteras di, ere: Nihil scit reuelationi, quam δε -

167쪽

s 6 interrogatio x

a Societate condenda habuisse volunt 'natium, petition ri Ordinas ; cum sciamus chrisum Dominum rogasse Patrem , ut calicem p ionis a se transferret , cuius reu lationem acceperat. Aude hoc proprium esse Sanctorum quandoque illuserationibus caelitas honestentur, trepidare, num a Deo , a, i Jusiones sint inimici ; vel certe spis tkales viros siu er his caries bus is rationibus con e res Hoc si dixisses in tua Epistola,& Nigrono aliis quid respondere visias cises , & quos tibi amicissi mos, ac venerabilcs vocas , quos te in visceribus

candidioribus ipsis Elephantinis j serre dicis, non Ani offendisses, sed quae mihi tua reprchensi' est , qui a te sit perius responsum plane mutuatus sunt 3 Si hoc dato Antilaad. VII. quieuisti, so: tasse te iniurii accusavi ; Verum si tacito reuelationis nomine, candem nihilominus impugnas, habeo cauisas expostulandi. Quid enim aliud facis Animad. XVIII. de modo

ct q'μ'tum quaerens quem tenue=unt primi Societatis Patres in eά con

f tot T Pend quiana reuelationem hanc Ignatianam,quia inbg' V nus belle cum tuis conueniebat, iisdem, quibus ii in Epistola, machinis oppugnareὶ Video equidem eam ab Iulio sua in Dissertatione ita luculenter probari,ut cani in cauillam ingredi aperte iterum ausus non sis; sed Oihilominus, ut Koc, quantulumcumque demum ornamenti est.Ignatio ac Societati diriperes, clanculum idem agere non destitistinam quasi ea demum profligata esset, licis nullam Ignatio, ut Romualdo, ac Noriberto, aluique inagnortam ordinum parentibus , illustriorepa fundan)ae familiae praenotionem diauinitus concessam fuisse. Caeterum dc hoc ut clanculum, ita frustra conaris, & quod Animad VII. responsum attulisti,obteista non soluit Cernamus collato pede. Aio enim I nytium , qui de filiadanda Societate Irsu , deque nomine illi imponendo divinitus fueratcdoinus, ingrcsi im ordinis vos fri sine magna diuini ratis iniuria tentare nod potuisse. in. Quaero

o m.

168쪽

α Praenotione. I T

i Quaero igitur ex te, quam argumentationis P .ir tem improbes Vtrimque,dicos,inficior; nam talium

cst , quod tibi Onis; neque illius consequcias cst,i niu-yia praelucentis Dei, quam elicis , Primum abunde ex Ignati j fluctitatione Animad. XVIII. conscci,alterum

ii. demonstraui. Age, hoc ultimum eXaminemus Quid enim λ Nonne Caietani oraculo, qui sanctimoma Irri' op ἡ. , p. claris ab omnibus habe tur , certior de reuelati sine fieri po' imp iiii tui: Ignaritas, omni ambiguitare semotsZPetitionem ergo re m non comuelatione explodere vanum e Tu enimuero hostem sin- uenit.

gis,quem serias. Quando enim scripsisti Ignatium con-uli j caussa ad Caietanum accessisse λ Id tu quidemnuquam; sed petisse in Ordinem admitti, quod homi nis est, non de sust praenotione dubitantis,scd eam ona , ' nino,vel hon habentis,uci taliam existimantis. Si a Deo saltem vocatum fuisse Ignatium dicere, o facile tibi foret, Abrahami exemplo, petitiones no-

seras eludere omnes, nam ut Patriarchae diuinum promissiim condendae per Isaacum stirpis, quin eundem vniae nam eiusdem Dei iussa immolaret, moram nul- lam attulit , haud aliter dicere posses, Ignatium &certiorem olim a Deo factum fuisse de condenda Societate , δί nihilominus eiusdem imperio in alie- itum ordinem ingredi voluisse , credentem in spem contra spem, nodum sibi quidem inexplicabilem, a

Deo arcanis rationibus,suo demum tempore fore explicandum.Sed bene habetiam tibi han C promptam euadendi viam Caietani praecludit oraculum Ignatio renuntiantis eum ad ista Religionem a Deo non et otario Nulla igitur in hoc Ignath consilio ac petitione reti rentia diuinitatis , tanquam terriculamentum quoddam mihi obiici potest. Nudum igitur hominis consilium fuit; quod si ab his quae Deo cordi esse olim,eode Deo doccnte, cognouerat, diuersum fuit, quin contra Dominum fuerit,nemo excusabit. Iam te itur si tua responsio costare debet no certo consilio Ordine petiit, sed Caietani sententia super praenotione, anticipatio T 1 ncque

169쪽

1 8 interrogatio X.

neque illa diuina rogauit. Hoc enimuero, Castalae, illud non es , quod a te scriptum Nigronus cxiertit. Verum tu domesticam Castaldae getati militarem dis ciplinam in hoc tuo Certamine strenue imitari videris,uidens enim cuerberata pilis muralibus euenia la-

' . te utcumque tuearis , Caeterum e thax puerorum

ludibria sunt, & priorum ruinam non sulciunt. , vi. Quid ais Z Potuit sine r uelatio His iniuria, de illa Fallax Ca-'sententiam Caietani exquirci ci Z No igitur petitio rς- .staldi cau- uelationem cxplodit. Egregium vero .acumen. Esin se qης in gamus ad Logicom nostroru repulas, strigosioles illas quide, sed tamen ineluctabiles, hanc tuam responsio nem. Aio Reuelationi de fundando Ordine petitio- .nem alterius obstare , Minime, inquis,& probas. Per- .' - cunctatio sentcntiae viri alicuius sanctimonia clari non aduersatur: Non igiti . aduersat ir Petitio Itane verbrogatio sentcntiae, dc ordinis petitio eodem sibi loc , habentur3An docendus es, primam hominis cile non admodum certi, an parere illi reuelationi sit ia esse, h. , dubio adhuc imperio Dei: secundam cius,qui alia tu bentis propalam imperium exuat, si habuit, aut cius icctae, qui nullum habuit3Vi I. Fingamus Iominem aliquem ex tuo,niec ve ordi- Non enim ne, imperium Indicae expeditionis accepisse quidem, idem est ἀφ sed causi taliquas habere dubitandi. an iubentis vo-- luntatem plane, atque explicate perceperit , potcst hic quidem salua,quam impcrantibus debet,rchaei cntia amicum de Praesidis sui voluntate costulere; in Germaniam tamenialiamve ab India diuersam ad hic

magis rςgionem abire, nisi violata imperij reuerenti non potest. Si hac tu Logica uteris, iam' quodlibet cuiuslibet tibi consequens crit , nullo quidem te 2 gitimae probationis iure, sed desulti ria quadam aberrandi licentia. Verum , ut videas non minus re ipsa, quam exemplis tuis veritate caussaque tota abire te

diuersum

bitare nolle.

170쪽

De Praenosione. I '

φ Quaero ex te, Castalde , An de Oraculo diuino Beatissimam Deiparam dubitasse credas 3 Quidni

Anim. enim γ Ego illius interrogationem illam : Quomodo et 'λ P isto quonian virum on cognosco 3 in medium attuli,pr m. baturus Proprium esse Sanctorum, si quandoque ii stratio nibus 'cur tus honestentur,trepodarcinum a Deosint, an illiι' sors inimicii et et certe viros sipirituales siver iis caelestius ' ii illo utionibus consulere. Mitto , egregiam diuisionis ar- tem, iosi verb aduersantia sint Trepidare, Sc Consulere, ac non potius hoc illius consequens, N. maior aliqua trepidatio, cuius exitum c a viri sancti perse inuenire non possint,aliis consultis opus habeat,quod

tu tamen ut rem longo leuiorem affers, haec enim vis

est ibi mulae illius mel certe ; haec, inquam, lilli mulo , il- lud unum urgeo. Tua quidem sententia Virginem I Dei param,non qua via,id, quod Angelus praedix at, . sed an esset ad exitum perducendum dubitasse , quod I quamquam Origeni, ac non nemini Graecorum placuisse videam, tam mihi tamen certum cst falsum. Lege quam certum iam cst,de quo olim dubitare nondum nefas fuit ulli omnino, quantumuis leuissimae, culpae Magnam Virginem amnem fuisse , quae ab in- credulitate abesse cum non possit, videris tu Castalde, quam de Virgine tuto, atquc honorifice loqucris, Quod si eam de modo tantummodo interrogasse dicas, quod omnino dicendum est , iam extra chorum saltas , neque enim illustre illius cxemplum eo fine a te allatum est . Consequens enim illius tibi est , dubi- tare aliquando viros sanctos,sintne a Deo illustratio-' . - nes,an a Diabolo ;quas vero Angelicis visitationibus dudum asi icta Virgo timuerit, ne, qui loquebatur, Diabolus esset in Angelum lucis transfiguratus .Sed qu*m tandem consuluit virgo3cuius verane illa esset vaticinatio,sententiam quaesiuit Illane de sal cia dubitauit,quae ipsuntide quo dubitabatur, interrogauitὶ Iam vero preces Christi Domini euitandae mortis caussa susceptae , cuius reuelationem: immo C praece-

modi

stus D. sed

Patris δε-

precatus

imperiῶ est.

SEARCH

MENU NAVIGATION