De Morum in Virgilii Aeneide habitu scripsit Laurentius Lersch

3쪽

QUAM AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AB AMPLISSIMO IN UNIVERSITATE FRIDERICIA WlLIIELMIA RHENANA PHILOSOPHORUM ORDINE RITE IMPETRANDOS

5쪽

Inter multa illa, quibus enunciatis Niebuhrius aliquando, in antiquitatis investigatione verum haud raro seliciter vaticinans et dispiciens, admirationem movebat omnium sere, qui in his rebus versantur, extat etiam helle et literate dictum aliquod, a proposito meo non abhorrens, in operis illius, quod immo

talitati ipsum consecravit, historiae Romanae volumine I. P. 2 I7. Sqq. . quo loco paucis ve bis Virgilium et poetam et hominem ita d lineat, ut persectius quidquam de hoc vate dici posse, multi negaverint. Inprimis vero praedicat vestigia illa doctrinae in Aeneide subtilioris ac Iale patentis, quam Romani tantopere sint admirati, recentiores autem

6쪽

negligant atque ignorent. Idem P II a. not. 3i 7 Virgilio vindicat magnam illam et in historia et in antiquitatum omni genere eruditionem. a scitoliastis summo iure toties laudatam. Quae eadem Niebulirius variata et exemplis quibusdam firmata olim in scholis quoque, quas de antiquitatibus Romanis habuit, saepenumero protulit. Quibus verbis menti meae. iam tum alte impressis Virgilii Aeneidi operam dare maiorem apud animum meum statueram: et si quod in hoc studio novum pro- sero, dicto illius impellebar viri , Cu us me-

morIam omnes CXCipient annI Consequentes;

si sorte in his explicandis et interpretandis rectius quid senserim prioribus, viris debeo ceteris praeclarissimis et in hac inprimis nostra et in Beroticiensi literarum sede a mei frequentatis, quos etiamnum florere suau que

gaudere luce deo optimo gratias habeo ma

7쪽

Quotquot adhuc in inplicanda:Αerih ido

boraverunt, i eorum mao praeeipue' Hiant Dera, quorum alteriim Vimilium iri 62M 'hidroicae aetatis Constanter et i vhique serentia statuit, alterum vero,' eum nonnunqua in' inthis describendis errasse; contendit. Prior eis sontentiam amplectuntur quum' plures mediet aevi 4nterpretes, tuin ritimantius,)-quid mel.

vum et integrum heroicomini itemporum in- gelatum , omnium heroum' mrires, ' sententiati et sacta heroicae aetati eonsentati.a praedicat Posteriori vero 'quum priores tum ' plurimi recentiorum adhaerenti Audias Gerardum Ioannem Vossium Institui. . Poetici. I. 'C. S: De poetarum erroribus. Qui 'S. 5. haec declamat: ' ηQuid quod nec huiusmodi culpaό ssugcre valuit Maronis maiestas Τ Apud quem

8쪽

Aeneas in narratione sui itineris recenset Megara, Gela, Acragantem, Seliciuntem. Quomodo non scripsisset Maro, si scisset, Vel in mentem ei venisset, ea oppida esse Condita multo post tempora Troiana. v Idem

S. 6. de aeratis navium puppibus, de trir mibus , de pictura apud Maronem anxie quaerendo, quid de morum habitu sentiat, clare ostendit., Eandem Heynii misso metatem, quum tomu . eius. explicandi ratio, tum

et alii te autuo loci: ad Aen. V, 745aηQuod poeta tbunis usum heroicis temporibus . . tribuit , ii tu eo . suis magis temporibus quam rei Vritati i0btemperat. Iliacis tem- poribus . notum mi ex Plinio, nec thuro supplicabatur R ii Verbis mauis in .RP-

paret Hunii sententia, Virgilium, quod uni-Ve um heroicorum temporum attineat habitum , verit ti obte Mosse, in singulis a Verodecessisse. Cs ei d. nota ad LX, 5o5. Eandem mentem proditTychsecus Comment..de Quinto SmyrnaMO. P. XLIV. sq. ide Q. Smyrnaeo haec dicens: γ Mores beroicae aeta is plerumque

fideliteri servavit, . tameta tu hoea Celan Haec tamen cum Virgilis habet communia. u

9쪽

rammaticas potissimum scripsit magna cum liligentia quaestiunculas, p. 588. hanc addis quaestionem: η Virgilius heroicis quaedam temporibus tribuens, quae posterioris suerunt aetatis. u Quam paucis his absolai vere his putat: nNon raro Virgilius in Aeneide ea tribuit heroicis temporibus, quae ab iis aliena posterius inventa aut instituta sunt;

omninoque sermonem Romanum inope accommodavit personis ab illo vel maxims abhorrenti hus. Multa ex his superiores interpretes Ηeynius maxime notaverunt; adieci qua dam alia. Sed qui Aeneidem vel cursim se gerit . iacito haec augeri posse intelliget. Exemta tamen inde velim ea, quorum oriaginem poeta refert ad ipsa Aeneae tempora. .

XVII deinde exemplis allatis haec dimittitur

Ρrior quidem Aeneidem explicandi ratis iam pridem explosa et ex interpretum libAsture moritoque est eiecta, ae sine dubio post rior eris pro meliore habenda. Attamen tertia. quae emo possit, restat, illam dico, qua quis statuat, Virgilium per Aeneidem non tantum in quibusdam, sed in omnibus a vero heroicorum temporum habitu recessisse, et posteri vem, id est, Romanam harum rerum rationem

10쪽

observasse. Sed hanc opinionem quum nemo adhuc disertis protulerit verbis. hoc quidem temporis puncto missam faciamus, atque ad alteram illam virorum doctissimorum Senten

tiam revertamu P.

Quam si animo percurro ac volvo, multa, quae eius auctoritatem labefactare videantur. in mentem mihi veniunt. Primo quidem nota assuetus ita verba iurare magistri, magnopere dubito. an Virgilius sagacissimus literarum Graecarum investigator act Perser talor, errare labique potuerit in rebus illis, quae quidem hodie pueris sere innotuerunt. Deinde neminem fugit, permulta primo quidem aspectu Graecorum illa esse videri, sed Graecis et Romanis esse Communia, et Plinrumque a Graeca vel religione vel vita publica privataque ad Romanos esse deducta, ita ut Virgilius ea nequaquam e Graeco, Sed, ut rei natura fert, e Romano hauserit sonte. Unus enim quisque, qui paullo acrius mentis intendit aciem, videbit statim, poetae, quum instituta tangat, quae et popularibus et P

regrinis communia sunt, minime ad externam gentem esse recurrendum, sed patriam ne Mario consuetudinem suo inhaerere animo.

Nonne igitur Virgilium quoque talia, quae