De Morum in Virgilii Aeneide habitu scripsit Laurentius Lersch

11쪽

pe multa in ipsius Aeneide occurrunt, e Romanorum moribus hausisse coniiciendum erit Denique Aeneidem in diversissimis terrarum regionibus populisque versari videmus.

Quum autem non coniectura, sed oculis manibusque teneamus, a poeta nostro et Graecis

et Troianis et Carthaginiensibus eosdem tribui

inoli es, nonne eam animo concipiamus oportui sententiam, eum non id curasse atque

egisse, ut verum illarum gentium habitum sequeretur Quem si in his neglexerit, quid est, quod eum impedierit, quominus Romanarum Potius rerum Statum , quam Graecarum in illa omnino transtulerit tempora et loca . Quum denique hoc carmen Scriptum esset Romanis, non no necessarium videtur,

non debuisse illud trahi in diversos mores et diversa. instituta, sed tu uuo Saltem Populo, Troiano scilicet, unum et integrum requiri habitum et statum Quum vero Troiani in omni vitae genere nou discrepent a Ceteris, qui se osserunt, populis, non ue in omnibus requirendus esse videtur idem et constans inorum habitus et color Quales cnim nos Sumus, qui risum non teneamus, si poeta aliquis una eademque sentetitia et Iudaicos et Christianos complectatur ritus, iidem

12쪽

6 Romani sunt existimandi, quos procul dubio

talis Graecorum et Romanorum morum Commixtio et confusio inepta et 4nsulsa debebat offendere. Quod vero viri docti statuerunt,

illam Graecorum et Romanorum morum copulationem in comoedia palliata vim habere comicam '), idem sane de Aenei , si ipsi se audiunt, est statuendum. Quare in eandem repellimur quaestionem, amaon Virgilius Romanorum mores et instituta ubique sequutus esse sit existimandus.

Quae quum animo huc illuc volverem, ad poetarum in his morem respiciendum esse mihi videbatur. Qui vero poeta, epicus Praesertim, suae ipsius genti placere, et in Posterorum memoria ae recordatione manere studet, eum summa ope Diti decet, ut gentis Suae mores animosque quam accuratissime

Donat. ad Terent. Eunuch. II, 2, 26: ., qui, fartores Conaicum: nam in palliata Romanas res loquisutur. CL ait Phorm. I, , indi semitiari more Attheuiensiuιr , quod ut in palliata probanduin ost magis. ad I, 2, . i sq, ,,Lex ut in Palliata recte Ponitur: nam Graecorum suit. et Postea : is Atticum ius est De Plauto idem fere seribit Baehrius in libro, cui titulus: Gui athielite der romisinen Literatur, II. e. 3. 4 . Dii iti m ny Corale

13쪽

ornatissimeque carminibus suis infigat OL in- texat. Quod i qui ninligit, nunquam in s vorem et gratiam popularium suorum potest recipi, sed ut abhorrens a communi omnium cogitandi sentiendique ratione reiiciatur opo let, ita ut ipse, quamvis magno excellatii genio, ne doctioribus quidem omnibus innotescat,'sed mox, in oblivionem cadatisem putertiam ' . At ille,l qui antiquissima tempora

apte et ornate ininovissimam mutat aetatem, illud assequetur, ut omnes Pe Onae Earumque actiones quasi de vita depictae tangant animum audientis legentisve, atque ita non solum nos ea , quae narrantur, suavissime assiciant, verum etiam, quae palam clamve Praecipiuntur, graviMime moVeant.

Quid dicam de it Iis, qui non ex intimo

animi assectu ac natura carmina sudorint, verum , illa finxerint imitando, componecido

e . elaborando Qui si nilMI . aliud, quam

n Quotva enim quisque est, qui Goethii earmeta, quoat erihilnrr Westostlicher Divan, Platent, Haminari, Ruckerui carmina orientalia ma thus inrat Attamen uos si semper eramua, qui, quae in aliis aecepissemus, quam eiusalais ae saeissime in suetum verismmua et gansuinem. Disi tirocii ci rati

14쪽

saeta Impulit iamdumn labolitis mores oti i stuum, temporis immiudum praeteriti tracta hari sussiciebat, ips- qu e imitati sucit in nuna, i in remaculam vertere linguam., Quumvam,antiquas allas, labulas Icωι rebus magnis praeclare Mathisin hinem tanqo proserrent. ossicinnae demerum a emip auli istasio popularium MN rum. iii Omodareulli sensuron. L Quod si saliquis peragore ιl novisqolomi desectarum lat vini ad magnai perficienda incitav-nt aeqv riles, i verum nobis suae amatis ueti populit alii imagines: sorma*- reliqueruntii pulcUerrimas quales' i rerum gestarum scri plores perrum t u

uini Quaentim igitup cδussa est. 1 qua Virgilium; qui per toti saecula, abesL a Fita. hereiaca, ----quami Romani non . planes quidem lignorav xum I i di ab ea quum i Oumisi eorum1 Co claudi et u sentiendi vatio , i tum opermulta sin intuta et publicliuet privata. abhoaerti uul

o Germanorum ii, qui versionea olim scriptorum veterumt,o,id elaborave Nnt, populorum antiquorum mores in βuotum issu., i Popli arium iustituta a mutare solebatit: laetum estimui d etiam vin Virgilii. qMadam .verrivile, quae laseribitur:

15쪽

in hujus laetatis singula lac propria retinuisse,at.: I quae cum omni sua cogitandi, seatiendi agendique ratione quasi in unum Coaluerant, repulisse et irraecisse statuam Τ. Notissimum est autem, Homerum ipsum suae aetatis m res illis temporibus tribuisse, in quibus, quos canit: he es magna illa et praeclara persiaciunt 'gesta. 'Homeri quidem' erat nequaquam , ut omnia ad suum revocaret tempus: multat enim ex illis adhuc annis i ter

GraeCOS. remanseraui; multa quum homines

suae aetatis gentisque tum ipse Praecipue noverat acceperatque a maioribus, ita ut per ιni l 1i A , ipsum et vita heroica et sua ipsius aetas sit delineata ac suavissima narratione descripta ' . Neque Homerus unus ac Solus fuit, qui veritatem ita violaret: magnum quoque illud iu- genium, o quo Nibet ungorum Prodiit caxmen, candem sibi dedit licentiam, eandemque sibi omnes sere omnium temporum gentiumque poetae' iure meritoque permiserunt 'I. Qua-Propter nobis eadem, quae supra, de Virgilio

e Pitur quaestio. . . . . t

16쪽

Si quis vero hanc quaestionem Propterea reiiciendam esse putet, quod iVirgilius e Gramcis poetis maximeque ex Homero, cuius, ut Manilius Astron. II, 8. H. dicit, .

ex oro profusos Omnis posteritas latices in ca mina duoeit , Amnemque in tenues ausa est diducere riseos,

Unius fecunda bonis , ex hoc permulta derivaverit, 'haec 'habeo, quae contra moneam. Negari quidem n quit, Virgilium a Graecis poetis multa a cepisse, quae elaboraverit: attamen tantum abest, ut servus fuerit Homeri aliorum quo imitator, ut ea, quae Latino ore e Graecis delibavit , quasi Romano animo perfuderit, et Saepenumero ratione quadam Romanorum morum habita ornaverit et decoraverit

17쪽

HIIoc enim inprimis, eM tenendum, Virgiliumici illis locis, qui imitationem HomeIli aut alius poetae produnt, singendis nequaquam

in ipso componendi momento horum Poetarum verba singula in antimo aut ante ouulos babuisse, neque ea anxie in Latinam linguam vertisse; sed ille totus imbutus literis Gra cis, quae legerat, in succum et sanguinem verterat om cito; commixt illa habui ι atquo utilia suis cogitationibus et poeticis assectibus, eaque tanquam de integro nata moribusque Romanis amplificata versibus edidit

Romanis.

Deinde qui imitationem Homeri aliorumque poetarum Virgilianam culpandam eamque ex ingenii inopia, , aut ex hac imitatioso caerimonias quoque et instituta deducenda existimet, maguo mihi iste obstrictus videtur

errore. Illa euim aetas non e nostra Tatione

sensuque nostro est iudicanda. Neque enim turpe, sed pulcrum videbatur Romanis, magnos illos vates aemulari; neque illud vitio cuiquam dari solebat, . ea imitari, quae Pro-

et sitieerior: Virgilii autem νεοτερικωτερος, et quodam quasi ferrumine immisso sueatio . . . Diqitigod by Corale

18쪽

12haret ' . Quaproplar non celare cupiebant, quae transtulerant, sed manifestum illud prasse serebant studium. CL, quem Hevnius assert, Senecae Suasor. ΙΙΙ.. qui Virgilium non

surripiendi caussa, sed palam imitandi, hoc

animo, ut vellet Og osci, in multis versibus alios expressisse assirmat. Quae vero in Homeri cauminibus mirabantur Romani, nouerant illa saccorum rerumque civilium instituta, non illi ritus, neque caerimoniae. - his enim meliora auctioraque existimabant sua ' λ- sed modus colorque narrationis, praeeipue Vero Virorum Clarorum mores animique ''' Quapropter 'siquidem innumera etiam ex Homero a Marone depromin, immo ad verbum translata statueremus, Declue illud esticitur,

Virgilium hoc fecisse ingenii sterilitate coa

ctum, neque illud, mores et Pitus sacrOS PrO-lanosque ad Graecos, inprimis ad Homerum, ab ipso in Aeneide esse i descriptos. Quin

Maerob. Saturnat. VI, t.: Quodsi haee societas et rerum - eoinmunio I Oetis scriptoriistisque omnibus inter se exercenda concessa est, quis Daudi Vergilio vortat, si ad xeolendum se quaedam ab antiquioribus mutuatus sit Cui etiam gratia habeuda est, cet. ' , CL 'Cie. Tu se. '.

19쪽

etiam, si respicias malam, corruptam Persidamque, quam Graecis tribuit poeta noster. i adolem: incredibile tibi sere videatur, eum huius populi instituta ad Troianos, RomanOrum Patres, quos omnis virtutis gloria cumularet, deduxisse. His igitur non minuitur magna Vis magnumque momentum . quod in illa vel quae stione vel sententia, cui iam favemus, Positum existimavimus. Quin ne quis nobis Sha- hespearii exemplum, qui miro modo aetates cousudit, obiiciat: altius nobis, inquirendum esse videtur de sne et indole Aeneidis, ut ex his maior lux oriatur menti, atque ea, quae veri tacitum similia sucit, firmiora evadant et

Nemo vir doctus de eo, quantum Scio, dubitat, quin Romani ii sint, quorum omnis animi intentio ad illud magis fuerit directa. quod Graeci zd πρακτικὼν, quam ad illud, quod το Θεωρητι dat vocant. Ex hac quidem eorum natura evenit, ut res domesticas probe et laute tuerentur, rem publicam bonis temperarent institutis et legibus, ita literis vero,

20쪽

maximeque in philosophia parum excellerent'. Quum vero . quae antea iacuissent, literas in honorem ipsis essent receptae, bae quoque praecipue ad vitae usum conformabantur. Philosophiae inprimis eae partes excolebantur, tuae ad mores et ad ilis pertinent, artium vero architectura, poesis ea genera, quae ad mentem hilarandam animumque sormandum conserunt. Quapropter comoedia a Graecis desum in illis non placuisse videtur, nisi temporibus esset aptata et moribus variis Conspersa. Pulcrum enim non sui ipsius gratia amasse et coluisse existimo Romanos, quemadmodum Graeci limabant et colebant, sed commodo aliquo ad rem privatam aut publicam pertinente, ut verbo dicam, utilitate artium tem

perasse modum.

Quibus de caussis essici cogique potest, Romanos diffficultate haud parva fuisse obstrictos, quum tota mente prisca alius populi tempora repeterent ita, ut a suis plane recederent, at illius populi aetatisque ingenio quasi imbuti atque induti idem quod ille

sentirent et cogitarent. , E qua iam illorum o mutum sere indole, quae discipΙina et publica et privata vel est ictabatur vel augebatur, Maxo ui quoque quam maxime arduum suisse