Curae epigraphicae ad grammaticam graecam et poetas scenicos pertinentes scripsit N. Wecklein

11쪽

Quao Et timis otiauinii ne rutinere velit, magnopero crrut dosido librorum.

Our c xolpopocκoc εic To IIoco tiroc. In his Attica et opica ita mixta sunt, ut haec ex illis ducantur, id quod moneo, noti iis aliud quid inde efficero volit. - II. Do nomino 'A0 avulu. mprobatur id quod do torminationibus inci, uici Statuimus, variolato nominis Minervae.i Ut quaestores optim sacrarum Minervae ante Euclidem Constanter nudiunt oi Tayiai Tinv iεpiv xpημωωυ Τῆc 'A0η-

12쪽

notate legitima ot communiit sorma et in actis publicis et in monumentis privatis cst 'Aθη vata ch. C. I. 7 l. L. Rogs.

III 3. 1133. II25 eis. Ross 4 demon etc.. n. 46 C. I. Ibi, ubi minus mete Booekhius negat omnino post Euclidem sormam 'A0hvuia videri usitatam suisse.

Cognoscitur igitur populum Λthoniensium deam patronum Proprio et solenniter usquo ad Euclidis sero actutem nominasse Tilv 'A0ηvaiau; nam articultis in illis titulis addi solet. Tragicis sorma 'ABova commodior fuisse vidctur, Damni'ud Sophoclem haec una forma obvia os t. Sed miror quod Εllenditus s. v. 'A0tiva do fornin 'A0 avata adscribit: a apud tragicos non logi mirum est . Nam statim Λoseli. Eum. 288 omnes libri praehoni 'A0 avaiau, 299 M. 'A0rivatae, Von. otnil ultimam syllabam supra adscripto ac Flor. u0ηvuioic, Farn.ὰ0nvainc. Forma 'A0 avain autem a tragicorum usu aliena est

13쪽

praebunt; Nub. 6I4 in optimis libris cia ivvinc, 989 in R. V. Tpiror vεinc legitur. Nihil corrigondum videtur I u. 763 ot

'A0 ivsiv, quae saepissimo occurrit, alia ratio esset; unui uni inversimile est mature in vulgarem usum, unde Oxeopit Λri-St Phanos, veni88o, praesertim cum forma 'A vaci admodum

maturo involitatur ut ἐλαα . - Ut autem dixi articulum addi

Sol cro, ita admoneo maximo dubiam o88e coniecturam, qui m

picroa non 'A0ηvaluc, sed vel 'Arrixuc Vul uaac vocatas CSSO, ne nomen congrueret cum nomino deae. Voram causam

14쪽

- la Arist. Thesim. 309. 336. 374. Reliqua ad hanc memoriam Dosteriores grammatici do suo addiderunt. Quod donique initio dixi comprobari hoc nomine id quod do torminatione rici inci dictum sit, tacito intollegitur inter

sormas 'Aθηυαiη 'A0qvaia, 'Aθηvcia vel 'AB qua standem ratis nom intercedere quam inter terminationes hci, vici, uic. Utorii in ionica vel prisca torminatio aliquem colorem antiqui- tutis habobat, ita forma 'A0nvain cum aliqua prisci formonis Priscaequo religionis adsectationo coniuncta erat, ut interdum consilio Aristophanis conveniret, ab tigii tragicorum nutomaolenniora, non obsoleta sequentium nbhorreret. - Ut solonnior torminatio erat uici, ita solennis sorma 'ABηvata, quae Propterit communis erat, quia in nomino dono solentii orosorma uti malobant. Vulgaris tarma orat 'A0ηvua vOl 'A0ηvu,

communis torminatio uic.

III. Do dualis formis ot usu.

15쪽

Horum alia vora sunt, alia non item. Titulis compro batur veteres Atticos communi forma diXi88o Totu, ToυTota

in participiis nutum ita habuisso propriam seminini forinam cxouca , ut etiam sorma mmculino et seminino communis usurparetur. Poetae pro metri necessitato alterutra sorma utebantur. Cis. Arist. Ecel. 1087 ἔλκουτε τουc πλωriis ac livcirre aiετε, Itan . Ni vii Δia τυλuiva. vin bε bεlcucα Που.

τοχαῖc uveti θηλυκ v πολλοκic. Etiam praetuli 3se, cum utraque forma metro conveniret, formam sominini propriam poetas X ratione adiectiorum cognosci potest. Nam adiectiva Propriam laminini formam habuisse iam non potest negari. Quid

16쪽

dona rati no cotem sunt rostituendn.

17쪽

s neptus occurriti Universo ox illis et aliis tabulis cognoscitur in votorum Atticorum sermone dualom creberrimo usu floruisso. Cis.