Curae epigraphicae ad grammaticam graecam et poetas scenicos pertinentes scripsit N. Wecklein

41쪽

sormam probam esse Lobeckiuου ad Phryn. 653 sqq. ostendit Magis vulgaris forma agnoscitur Θεorcv c: hac Aristophanesi sus t, praesertim eum metro magis conveniret; relique runt librarii eain formam V P. II 83, ceteris i is A v. 822.1127. I 295. Lys. 63. Pac. 928 in alteram mutaverunt icis. Dindors. ad Pac. l. c.). Etiam apud Xenophontem optimi libri formam Oεorcu ac tuentur. Apud Thueydidem sese. Dulier. ad IV 27 nulla causa ost eur formae θεαrcvnc, quae eompluribus locis optimis libris dolanditur, altera praeseratur, quoniam titulo quem primo loco posui, illa non minus probatur. Unum contradici possit ex Aristophanis libris adparere, librarios potius Θεοτε c in Θεσscvnc quam contrario

mutare.

5. Rang. II 1338 paulo post Eust. γ Πlc0ε Taipou. Vognitione digna sunt quae ad hunc titulum Rangabeus do persona Aristophanis Avium adnotat p. 839 . Aristophanis libri habeni v. 644. 1046. 1123. 127 l. 1495 Πεictarat poc.

Dobracus aut Πεicorvistoc aut IIic0craipoc, Dindoctus Πε i. Metaistoc legendum esso censet. Hoe cortum videtur Aristo. phanem vera nominis larina, non excogitata vel immutata usum esse velut de nomine Praxagorae cis. Bang. II 1033.14943. Sed nescimus an etiam sorma Πεi0εTaipoc personae utiquo necommodatior suppetiverit.

insoriore titulo habes Attieum suerit; certe 'Aλovhcoc ante Behkerum constanter scriptum orat apud Demosthoriem , .

43쪽

Cantabr. III p. 483. noti obsorvavit Aristophanem semper finale inc clv, non stic c. coniunctivo usurpare, id Attici sermonis proprium ducendum puto. I o ortu c 6v cis. Mel.

44쪽

conservanda videntur, non quia choricum canticum est, scd quia in hoo canti eo complures opicae locutione8 occurrunt, tit poetam formia clavdax-ωv et λic Πη non minus usum esse

Dindori ius sad Arist. Auli. 95, Soph. Ant. 958, Ai. 909, Steph. Thes. VIII p. 1035ὶ conset votoros Atticos in verbo

45쪽

pertinet.

46쪽

rori licentiam reserendum, sed de Dobraei coniectura, quam nori sutis iusta causa impugnat Mui nolitus, in κPπλuiu mutandum . - Quis ox Hesychii glossa b xμoc' bpaxutic ess- Cint etiam tragicum, si Ox usu osset, illam formam adhibiturum fuisse γ

I 409. Comparari possunt do hac formationo ea quae IA bookius Paralip. p. i5 PXponit. XVI. De tu τα adgeri Pt O. Omnia fore de hac quaestione ot eX grammaticorum libris ot ex inseriptionibus diligentissime conlegit I. I.aroche in Zeitschr. s. oest. Gymn. XVI. 1865. p. 89-I28, ut mihi addendi ot supplendi munus sit.

Universam rationem explicaro potest Vorbum cssirin. Plurimum valet titulus Bullet. doli. inst. d. e. arcti. I 864

47쪽

Philist. III 279. . 5l, in posterioris aptatis titulo cus ovetoc:

Ex his officitur Atticos scripsisso cuiζε iv in iis formis quae I liabent , post ortoro domum notato qua omnino i ad. scriptum saepe omitti solebat, scribi coeptum esse cvit iv, ut oliam in libris manuscriptis i adscriptum obliteraretur. Iam eis. Et . M. 741, 27 cuirin ro cu rui xuspic rosi i λέγεi b Δibυuoc uicnεν rus uno του To κ60 aucii Tiv mi

48쪽

partim eae posteriore scripturae usu partim eae rationibus est no-

Moicis eonformabatur. Exemplum illius exhibore potest libor I. a Sophoclis, qui praetor alia habet λαθρο. 0vilexu , MiμVhcκω, huius libri Aristophanis, qui plerumque i omittunt ut unum

Ubi non origo vocis cuiusque causa illis usus ad par t, res ex pronuntiatione repetenda est. Nam omnivo Pronuntiatio Athoniensium ita comparata suisso videtur, ut tacito talo i sontiretur. Ita habetur vel ψhi plaματα in Ε. Curtiuη

Inscr. Λ. N. R. D. I Eph. A. 369ὶ ot commemoro otiam Boi H cavetcic Beulo l'acro p. dathun. p. 337 n. ln) propter Arist. Pac. v. 926 Ilai: μηbavssic ivα Min sto flesv iroi boa, ubi sunt qui de itacismo cogitent. XVII. Ad vulgarem pronuntiationem pertinent haec:

50쪽

XIX. De era Si.