Homeri religionis quae ad bene beateque vivendum heroicis temporibus fuerit vis

51쪽

sum, semel in Odysseam, bis in Iliade et , quae qui- me non movent. Nam ut repetam, quae in prae satione dixi, de Veteriun religione non esse diiudicat, dum e singulis vatum ei satis . atque heroicorum tem

po tum, qui sit χα τηρ. plane ignoro, aut, m opem si tiri ista quaeque praefinientis aetate illa homines ne concipere quidem potuerunt. Deinde cum secundum illustris Wolsi sententiam plura in post emis Iliadis libris occurrant, quae a prisca implicitate reli- qu rum rhapsodiarum recedan aliamque aetatem redinleant; illud pertinere videtur ad hos versus sicut ad sabulam de doliis, unde Iupiter hominibus distribuit. quaecunque iis aut prospere aut misere eveniant. Quomodo autem Odysseae locum sententiae mcomodem meae nescio, nisi quis eum insititium esse putet. Quae igitur disputavimus, eorum huc redit summa, Homerum ad latum non reserres, nisi ea, quae ita eVenerant, ut cur Dii eonii auctores essent, in motionem probabilem invenire posse sibi videretur. II ctoris igitur nobile vaticinium:

52쪽

ita interpretor: Diis, inquit Hector, earus sum; nego, quemquam eorum permissurum esse, ut quis me an te fatalem interitus diem in Orcum dejiciat. Nil igitur est, quod timeam nisi mortem alato mihi constitutam Hanc autem nemo effugere potest, moriendi enim conditione nati sumus. Confirmat hane interpretationem Minerva ipsa.

Itasin cuni Jupiter deliberet de Sarpedone morti eripiendo, non deliberatur de sublatione, sed de dii tione mortis Iuno quid inquit, mortalem hominem jamdiu morti devotum servare vi a Dissuadet fore

enim, ut reliqui Dii idem filiis suis petanti Non autem

hoe ibi vult, reliquos Deos filiorum immortalitatem petituros esse, sed mortis moram. Maturare enim aut morari mortem penes Deos erat, vilere non erat. Hae quidem parte ii omerici Iehova veteris testamenti inferiores sunt. Hic immortalitem hominibus destin vit, ipsi eam amiserunt culpa sua Iovi quantum iis libeat, non licet immortalitatem cuiquam addere. Apud

53쪽

Nos,m mors poena est delictorum, quae homines comis seruiit, apud Homerum inevitabile malum est. Pertinent huc etiam lances satales, quibus Iupiter agminum d et heroum dimicantium Vices pensitat. causa, qua ductus poeta illo figmento usus sit, haec esse videtur cum Achilles et Hector, uterque Ioviis rissimus, ad depugnandum in certamen prodirent, Omerus neque alterius caedem Iovis irae, neque est rius victoriam Jovis studio tribuere potuit. Causa a tem hujus eventi asserenda erat. Inducit igitur Jovem facientem quae homines solent, qui caun de re graviori consilium ceperint, sicut Iupiter de Hectoris nece, tamen re in discrimen adducta, denuo qiud sibi laclan. dum sit, dubitantes, sortem consulanti caeterum cum fati rarissime mentio fiat apud Homerum, nil est, quod adjiciam de vi, qua hujus opi