Homeri religionis quae ad bene beateque vivendum heroicis temporibus fuerit vis

41쪽

eordes .e Quos diligunt, iis opem serre solent, eum eum dedi imento seo. M Talibus Utur moritiis cuthmi isti retilius.' motus ille ipsorum, quo tenebantur homines in rebus dubiis, tum cum prospere aliqvid ii 'ἡvenisset, abiit in tameiam familiaritatem, pietateri. Quis est tam duriss , quin intime moveatur precibus illis sanctissimis, quibus aerumnosis in ri aequoribiis tranatis do commisdati tutelae fluvii Od Q so. 'φευγο ει ποντοιο Πρσειδαουνος et Q.

Quanta familiaritas fuerit inter homnes et Deos ipsis propitios, nullo loco magis apparret, ii Mun libro decimo tertio Odnseas, quo inducitur Minerva, qua2 induta Vim is venustissimamma cum in is . delibem rat de excidio sponsis parando conseratur ejusdem Minorvae stulcissimum colloquium cum Nestore, ad quem foris permiν medita vertit, vin eoos humatus, o R XII. iv M ibid. v. is

42쪽

me consabulata est, donec hirunditus. peciem Induens per muniri 'Volaret.

Stuporem, quo tale tantumque miraevium aspexit senox, supra Telamachi caput Acinas pandens in Misustinimas preces fudit. Odyss. m. 375: ε δη τοι b. ἴδε Θεοὶ πομπῆες τοσαι. ἀλοιοὶ, Ἀνασσ , ληλ, δίδωΘ δέρια κλέος ἐσλον inci videtur iis, quae disputavimus, ut qui bpati essent, reli one et pietate uitiam beatiores fierent,

serentes vitae prospera ad Deorum benignitatem. a.

riora enim et Matiora hominibus esse soloni, quq ψ-' donantur, quam quae sors sis obtulit. Verum enim Vero miseri' et crimiit is opprellis dein religio'unum aperuit perimum, milham . 'edit rutamen. Quamquam enim Iupiter in Deorum concili' met, miseriarum humanarum auct'res es Dpos, tamen id sexcentae fabulae de ipsis pervula tae docmi,

id, quod mala vitae vehementer laegra avit. Ita

43쪽

nim a natura re arati sumus, ut multo aegrius et impatientius seriunus, quae alioriam invidia nobis contraxit mala, quam quae necessitas nobis imposuit. Iniuriae enim adjicitur connamelia. Quid ergo caditne hoc in Deos Homericos In rebus humanis gubernandis non sequuntur On-Mnter rationem, sapientiam justitiam, sed saepissime temeritatem, crudelitatem, superbiam . Ut pueri petulantes utuntur muscis, sic 'ii hominibus. Occidunt eos pro ludibrio. Cui non correpunt membra pamro,

cum Iovem et Iunonem colloquentes audiat.

concedas, inquit haec, irae meae Trojam, quidem tibi remunerabor tres mihi carissimas urbes, A Cum Spartam et Myeenas, quas Vertas quandocun-

quo tibi libet 0

Neptunis cyclopis beaecati benis sumsit ab Ulysiis sociis innocentibus, neque prius ira abstitit; quam ninxtinam e uipariori perdideritio Eadem crudelitate Helius persequitur lysiis socios, qui fame enecti sacris usus in Sicilia manus inbueriinti vinitatur, ore, ut in mare umerih mbri. uis luceat, nisi Iupiter sibi permittat, ut miserorum interitu irae satisfaciat suae. Quod eo atrociusis cum

44쪽

Di UIyssem fatali Omno sopientes criminis illius audit res Gentili

Animadvertendum est enim, Deos non raro homines in errores inducere, et ad crimina conmuttend

pellicere, ut ipsos punianti Optime igitur in illos di ei potest, quod apud praestantissimum poetam i , Dein antea laudari, furibundus citharista dicit: Ur imilisthen Machie, Urinossi uncin das Leben hineis, lassi de Armen schuldii euen; Dan libertast iu ih de Potn: Den asse Schul rata sici aut raden. Haec est perfidia Minervae, quae Iove auctors Pandarum ad foedus frangendum hortatur, ut Trojani jurisjurandi violati gravissimas poenas hiantis. modest Iovis perfidia, quae Agamemnonem insomnio dee, peret. J Saepe homines mente privant ut atrocissima et minime nesaria quaeque committant eorumque poenas dentim , Quae eum ita se habean nemo non videt, Iovem, mini quae sit ho ni generis conditio, secum repute6

recte dicere:

45쪽

calamitatibus oppressi, acerbissimas querelas de sorte sua pectore effundere solent. Q Nihil enim habent, unde miseriarum solatium petant, quippe quae ne momis quidem terminantur, sed etiam in Orco perdurant. Quas enim alii poetae tradiderunt sabulas de ins lis fortunatis, quo post mortem deserantur eorum alii- mi, qui sancte religioseque vixerint, emam Homerus non lacu nientionem. Ε libro enim indecimo od seae apparet, non solum injustos homines et impios in Orco miseram esse poenis, quas dent, sed etiam opibmum et praestantissimum quemquo vitam desiderare. Vagitus animarum ingens statim in primo limine, ima num pallor, umbrae exsangues, querelae, luctus serus eorum, quibuscum colloquitur lysses haec omnia, quae congessit Homerus in Orci descriptionem, monstrant, quam horribilis fuerit, et quam recte di, cat Eurylochus:

At Vero, quamquam religio illius aetatis non tollit mortis qrrorem, tamen non invenimus, homines eo an causa haec esse videtur, quod phantasiae et se rixIL Hs Mes

46쪽

suum vi oppressi non nisi iis, quae adsunt, ossiciantur, ineu, si eorum, quae magis remota identur. omnis nostrae disputationis summa liue redit: Heroicorum temporum religio non impedimento

fuit hominibus, quo minus honeste viverent, eadem vero nihil attulit, quo vitae mala leVarenter, mortisque terror tolleretur.

48쪽

alitipliciter mortem, nulla siti notione adjecta. b Vid. IL V. - XV rara. XXI. 95. In his versibus utitur Vates vocatalis iam et αἰχ- de rebus intuitis Q id Il. H. Is5. VIII. 77. IX. 6o4. XVII. 3ax. XX. 3o 3m. 336. Odyss. I. 35- .Q6. IX. ma In his locis illa vocabula significant eM quae Deorum Voluntate constituta suntia Iovi tribuuntur cognomina, unde patere vibdetur, lammam in ipso fuisse sententiam. vid. l. I. M . II. 117. D. VIII 3α XV. aQ. od L . 1 . In Argumenta, quibus evincitur, eos lato quodammodo esse subditos. 'ae cognomina Iovi tributa non probant, quod pris hare videntur, nil ipso fuisse superius. Aliis enim numinibus similia tribuuntur cognomini nocti V. , quae appelliitur Θεῶν es ἀνδρῶν διιπειρα. Q aut somno, quem uno alloquitur Deinde Iovis vim et potentiam circumscriptam osse pluribus locis, apparet Aliviando in eo erat, ut a Q n. XIV asy.

49쪽

reliquis Diis vinciretur, nisi Thetide auctore Briareus ipsi opem tulisset O Non potest prohibere, quin columbarum, quae ipsi quotidie ambrosiani apportantisteram rupe natantes rapiant. Fulmen, et tonitrum,

quibus maxime gloriaretur, non debebat sibi, sed Pelopibus Q. qui memores hujus beneficii ipsum vilipense

lunt, et contemnunt.

lam invito Prometheus coelo ignem abstulit u Neptunus superbiam ei exprobrans, taec facit verba:

Imperium quoque paternum non esset nactus, nisi set constitutum fuisse ut Saturnus filio necaretur. Ha Etiamsi nulla alia sexstaret ratio, qua emceretur ad quod volumus, sola de Achille fabula id probareti

50쪽

Quaerendum est enim, sors illa Achilli constituta, ut non nisi praematura morte gloriam consequeretur, Gquo nisi inglorius ad seinee tutem perveniret, undeo

tenda sit, utrum a JOVe, an a fato.

Qui Jovi id tribuunt, iis tota de Achillestibula non

potest non irepta Videri. Quid enim Is qui tot in Achillem beneficia congessit, qui injuriae, qua ab Ag memnone assectus esset, ulciscendae cauti tot bella mo. vit, cur hac una in re sui erga Aehillem amoris oblivis ritur, cur Theti eum ne implorare quidem audet, ut sirtem illam mutet, cum praesertis sciat, eos precibus necti posse nλσσομενοι. ου κεν τις, περ ἡ καναμαρτη, Numquam hoc facit, neque tam luget praematiseram Hii moi rem, quani mala, quae in brevissima vitae subeunda sint. Iupiter si esset sortis auctor, tot uus viam vates aliter exornassetivorum enim vero animadvertendum est, Omerticum satum plane esse diversum ab eo, quod apud pomta serioris aevi invenimus, idque inguia quaeque invita humaria Ordinat et constituit. e quidem invio meri carminibus mentio fit Parcarum vitae stamina nen-