De Flavii Iosephi belli judaici scriptoris studiis rhetoricis..

61쪽

υθροος postponi ponderis causa II 2. τὴν ὁ στρατιὰν

5 si duo substantiva et unum adiectivum coniunguntur, adiectivum ad prius substantivum apponitur. VI b. et βελγ ῆν ιιφotisoue χρηστα και τὰ domτα 6 duo substantiva coniuncta separantur subiecto VI 62. καταπMyriere τὴν δυνa ira o γουδαιοι καὶ ὁ παράστημα aut Pronomine II 63. ιτα υτοι καὶ δαλα aut verbo II 452. στρος τι πλῆθος ποδείσας καὶ τὰ φρονηtima. 7 si duo verba et unum substantivum coniunguntur, interponitur substantivum II 312 8 κιζοντο τους dλισκομένους

- διέφθειρον.8 genetivus cum substantivo coniunctus verbo inte posito separatur II 8. σκιὰν alarioόμενος βασιλείας. Restat, cum de rhythmisy non sim disserturus, quibus quidem orationem exornatam iuisse credas, si

numerosam verborum collocationem et figuratam membrorum conformationem perspicias ut XPonam, quas rationes in

enuntiatorum structura observaveri Sed priusquam in interiores ambituum partes descendam et quaeram, quid voluerit quid sit assecutus, breviter eas tormas dicendi attingam, quibus unitas periodorum cogitatorumque interrupta et turbata esse videtur, parentheseis. Quae cum non modo dilatent orationis cursum, sed etiam, ut Quintiliani verbis utar, medio sermone aliquem

62쪽

varia sunt genera distinguenda aliae non exstant nisi ad explananda aliena et abhorrentia a lingua Graeca Vocabula', aut numerum caesorum et captivorum addunt; aliae non munere interpretum iunguntur, sed aut scri toris de praemissis rebus iudicium iaciunt, quarum argumentationem et documentum rarius ierunt, aut aliquid novi adiciunt, quod in nexum seriemque orationis continuae iniungi non potera Ouibus sunt affines eae ParentheseiS, quae neque cum primaria sententia sunt coniunctae neque a certis verbis cogitatisque pendent, Sed liberae et solutae et in se positae aut ν ὐμην Significant aut id quod sequitur praeparant. Argumento autem formae quoque parentheseon efficiuntur, quarum aliae non coniuncta sed quasi asyndetica ratione sunt insertae, aliae a pronomine demonstrativo

ooto similibusque adverbiis incipiunt, aliae particulis res

et καὶ et δὲ introducuntur. Structura autem est eiusmodi, ut unum membrum raro eXcedant, anacoluthos vitent contractae et quasi amputatae esse videantur in iis verbis singulis et dictionibus, in quibus nulla vis inest neque pondus velut πε ἰν VI Ib4, 303. ιμα Ira, IV 277. to δὲ suγιστον Ι 13. το λτοντων ς' βερωιερον VI 300 4 πανrti ν αισχιστο V 122. Sescentis parentheseon ex exemplis quae omnia afferro et longum et supervacaneum est ad explananda formas

pauca legi: introducuntur particula tio, cui praemittitur aut Verbum γέγονε rao II l. καrεάnisti γὰο VI 402 aut pronomeno Θορ ho VII 3 l. aut praepositio an γὰρ V 79. aut οὐ

Quint. 8 2, 5. Parenthesis interiectio qua oratores et historici frequenter utuntur, L Alexander rhet Graeci III, p. 38. Sp. qui parentheseis in numero των περβέουν habet, et descriptoribus posterioribus Schmid. Atticismus passim. Blass, Grammati des neutestim tech. p. 275. Diqilige by Ooste

63쪽

V . aut adiectiva δεινον o IV l deinde δὲ velut σημαίνει δὲ II. aut δὲ VII 84. πολις δε I 32 l. ἡ δὲ ψιλοτιμία III l tum ut o II 42 et ιυς πατὴρ ην οἶτος VI 137. denique asyndetica ratione Goaio ιν γενος I 342.

Sed priusquam de nuntiatorum structura paucis disseram, breviloquentiae cuiusdam exempla quamquam magis in res grammaticas cadunt commemoranda esse videntur velut IV 252 εἰ μὲν kμῶς, lardeamav.

VI 20. εἰ δὲ uni et ellipsis verbi εἶ, αι, quae praecipue

in sententiosa oratione invenitur, περισοος γὰρ πλο ου τὰ δεονε ποιεῖν πας λογος II 345. et in descriptionibus morum et sectarum et regionum rarius autem alia verba sunt supplenda II 627. προσεῖχεν se τον νουν VI 343. πήλινο πολεμιοι 'D03a Οι, καὶ roεσβειci ἐπὶ νε υτεοιομί περίβολοι δἐ κοινοί, στύοις καὶ φιλονεικία, cui exemplo allinis est ligura

structura ipsa disputem. Neque in animo habeo Josephi artem scribendi et membra componendi cum ratione conformandi ab aliis scriptoribus adhibita comparare quamquam mihi est persuasum Josephum qui in rebus tractandis

non modo doctrinas rhetorum sed etiam exempla et usum tralaticium scriptorum nobis deperditorum priorum temporum observavit et continuavit, multum ad elocutionis periodorumque compositionis gradu quasi et processus paulatim mutatos intelligendos et explanandos posse conterre δὶ, praesertim cum scriptores huius aetatis nobis ser-Τ 'Are κά Duείφεις schol Aristoph. Plut 469. Schmid Attic. III 328.

' Wilamowit commentariol grammat. III ind. lect Gotting.

64쪽

- 60 vati velut Dio Chrysostomus et Musonius aliud argumentum, aliam scribendi formam praebeant. Satis igitur mihi est in hoc uno opere versari et varia componendi genera variis narrationibus accommodata di quirere, quae ut unum e multis rhetoribus aiterram Aelius Aristides his verbis est compleXuS.

Perscrutantibus autem nobis varias formas componendi necesse videtur, a minore ad maius ascendere, a sententiis simpliciter exstructis, in quarum conformatione nulla ars inest, ad periodos summis artificiis exornatas, quas ut diligenter componeret, vim iliceret et augeret, verba et membra et cogitata disponeret, operam navavit Atque satis est commemorasse simplicissimam OriIIam et verba et membra coniungendi, quod nuntiata singula particulis καὶ et Ουδέ asseruntur, eodem subiecto copulantur: quam dictionem paratacticam veteres, ut verbis Aquilae' utar, praecipue historiae et descriptioni convenire

Aliam vero formam paratacticae orationis praebet studium' priori sententiae per καὶ posteriorem adiungendi subiecto mutato, qua nova res adicitur; qua in ratione praecipue in sententiosa dictione adhibita persaepe prius enuntiatum in duas partes dividitur, quae aut particulis

μεν-δέ inter se opponuntur aut alio modo iuxtaponuntur. Velut II 35 l. ταν δῶ τῶν μακρων duaerηιιπιων του ἐξονει- διοι/ους ποιῆσθε su λους, καθ' sevrcire τους ἐξονειδιζομένους ελέγχσε κω παρεντες, βλύπιειν πορθουσιν φανερ- et

rhe Lai. min. p. 27 d. Hia de perpetua compositione quam Graeci λέξιν ιγuενην vocantia Schmi Atticismus IV. p. 546. Diqilige by Ooste

65쪽

Magis in periodorum genus eae Verborum Continuationes cadunt, quae modo dilemmatis exstructae per καὶ adiciunt concludentem sententiam velut III 364. εἰ iis ποστρέφομαι σιδηρον, ξιός hia . ., εἰ δ' εἰσέρχUra φειδῶ, ποσω δικatoxeoo εἰσελθοι καὶ ra θλίθιον Taina o II 349. Quomodo autem Josephus in descriptionibus et pugnarum et regionum et morum genus paratacticum adhibuerit aut mutaverit variaveritque, certos usus dicendi et membra componendi repetiverit et observaverit, magis quam doctrina posse cognosci arbitror exemplis ipsis quae

67쪽

descriptio regionum II 35. δυο δ' osa τας Γαλιλαως,

ι γῆν τε ἄνω καὶ τὴν κάτω . . .

Quam structuram membrorum investigantibus nobis conspicuum est Iosephum id potissimum egisse ut antithetico modo sive vero sive simulato res divideret et opponere. Quod studium res quam uberrime exhauriendi Diyiligo b Coo le

68쪽

- 64 et in singula discerpendi complures formas non modo utiles, sed etiam ineptas protulit et effecit progrediente enim oratione ad adiuvandam rem et oppositionem efficiendam multa verba inania funduntur, Supervacanea enuntiata supplendi causa inseruntur, sive rei praemittit auctor, quae Saepe formam figurae aer μιν καὶ θέσιν praebet, sive adiungit et idem argumentum verbis variatis

bis repetiti in

Quae ratio coniungendi nuntiata aut initio aequo aut in adiuvatur, quibus liguris anaphorae et paromoi seos et homototelenti infra explicatius disserendis hoc loco id mentione dignum est, quod non modo aequabilitas Saepeque numerus aequus Syllabarum petitur, sed etiam consensu membrorum et sonitu quaedam eurhythmia efficitur.

Tricolicae et tetracolicae autem orationis, quae magis in genus ligurarum quadrare videantur, Xempli praetermissis nunc ad asyndeticam tructuram venio, qua ab aliis scriptoribus ad docendum et monendum apta habita ', cum vim augere brevibus minutioribusque membris et pressa cumulata coacervata oratione Studeat, osephus utitur, ut animos concitet et affectus.

Quomodo iit, ut et in quaestionibus urgentibus II 61 epilogisque orationum VII 380, 385 et in illa Titi oratione adhibeatur, qua qualis in Judaeos tuerit imperator singulis rebus iactisque exponit et disserit VI 344. ῆκον ἐπι τὴν πόλιν ἐγώ,

69쪽

- 65 Qua ratione conformandi cum singula membra iuxta ponantur, in aliis enuntiatis periodice compositis, in quibus summa lex et gravissima est unitas argumenti, ea res, ad quam disputatio spectat et trahere vult attentionem, in fine ponitur, cui praeparando et explicando inserviunt sententiae praemissae. Quo componendi genere, quo Sententiae variatae, quae a suo principio deflectuntur et liberius vagantur, ad unum rei caput referuntur et redeunt, utitur Josephus imprimis eo consilio, ut Romanos ad maiorem vim rhetoricam efficiendam cum aliis gentibus comparet, virtutes fortitudinem magnitudinem explicate describat et celebret gentium subiectarum, victores opponat

Romanos brevi nuntiato numerumque copiarum parvum velut II 358. a 'A ναιο μεν οἱ πεοὶ τῆς των 'ειχήνων

μῶοις ci. II 359, II 360, 368, 36 etc. ex aliis scriptoribus Velleium Paterculum II 106:

omnis eorum iuventus, infinita numero, immensa comporibus, situ locorum tutissima, traditis armis una cum ducibus suis, septa fulgenti armatoque militum nostrorum agmine . . . . ante imperatoris tribunal procubuit Restat ut prooemium perspiciam, quod et usum tralaticium hucydidemque imitationem redolens in initio operis positum summis exornavit Josephus artificiis ut ostenderet quantopere componendis libris operam daret et quod cum mente et consilio in quam plurimas particulas clivisit quo magis uberior oratio evaderet et alia res ex alia nexa, omnes inter se aptae et colligatae viderentur; quod vero latius patebit e prooemio ipso. 5

70쪽

A I I.

Quoniam ex adhibitis exemplis explicatisque satis esse demonstratum arbitror, quibus artificiis et rationibus Disilire by Coosl