Jurisprudentiae ecclesiasticae uniuersae libri 9. Tomus primus nonus .. Jus canonicale catholicorum

4쪽

ECCLESIASTICUE UNIVERSAE

IUS CANONICALE CATHOLICORUM.

sve, non nova.. Vincentia Liritu in Commonia

6쪽

AD LECTOREM A ,

Irari persaepe Bleo, quid sit, quod eorum Scriptorum .

qui historicum campum decucurrerunt, omnes quidem rinrum, nemo autem verborum historiani contexuerit. Nam cum verba ad rerum cognitionem nos ducant, nunquam

ad plenam rerum notitiam poterimus pervenire, nisi per plenam verborum intelligentiam. Non loquor de lingu

rum scientia, quam jam omnium doctrinarum atque scientiarum sundamentum, ac solum eta debere, nemo non videt; loquor de quibusdam vociabus , ac nominibus, quae varias pro varietate temporum, ac locorum habuere notiones. Ut in nostro eurramus pulvere, sunt in sacris canonibus plura vocabula, quorum ortum, progressum , vicissitudinesque nisi plane cognitas habueris, saepe mereas , saepe claudices , saepe corruas necesse est. 3Ex multis, quae proserre possem exempla, pauca tantum colligam, eaque quae omnium oculis obversantur, quaeque ad rem nostram maxime faciunt. Incipiam a P a nomine. His videas oportet, qine saecula percurirm quasque peragres regiones . Nam si in saeculum tertium, qpartum , Diatumque incideris, tunc non solum Romano, sed aliis quoque Episcopis dabis nominis hujus honorem. Quod si ad Graeciae oras appuleris, ibi hoc nomine Presbyteros Etiam appellabis. Vid. infra Qu. XxI, Noti c. Nuid Gatriarcha vox λ me quinto laculo orta Romanorum, Alexandrino mum, atque Antiochenorum solummodo Episcoporum comes primum fuit, ac socia, deinde cum aliis etiam majorum gentium Episcopis iniit soci ratem. Vid. silpra I ib. II, in I, N. - Qu. T VI, Petrum de Marea Di

seris

7쪽

sertat. de Primatia Bernard. det Rubeis. Mon. Eccl. cap. XI. Quid dicam de Vocabulo Metropolitae 1 Hoc sub initium Saeculi. IV audiri. ccepit, ac primis illis temporibus primarum. tantum Sedium Episcopis inditum suit, illi Dque unis constitit usque ad exitum saeculi IV, quo, vertente hujusce nominis gloria cum omnibus Provinciarum Praesidibus communicata spit, atque ad Sataculum V usque medium utrisque communis haesit, quo demum tempore pri.

marum Sedium Episcopi Metropolitarum nometre dedignati, aliudquα sibi praeclarius, ac splendidius Patriarcharum nacti, illud secundarum Sedium Epis.copis reliquerunt Vid. . sup. Lib. III, Qu. II, III. Nec Episcopis semper idem nomen, nec Episcopi verbo eadem semper vis, ac notio. Nam initio statim qui puri puti. Presbyteri Episcopi etiam . dicti . fuerunt, nec nisi post annum: sexagesimum primum. AErae Christianae veri. Episcopi Apostolorum nomen exuerunt, illudque Episcoporum sibi indueruntia Vid. sup. Lib. IV, Qu. III, IV, V, VI. Idem dicendum de Presbterorum vocabulo , . quod principio latissime patuit, ad pauciores deinde contractum fuit, ad nudos deni- . que Sacerdotes omnisque tituli expertes redactum est: quique primitus uno

Presisterorum nomine contenti erant, postea Feriodeutarum, Vicanorum , .

forasticorum cognomen sibi invenerunt ac demum alii cardinales, alii Paraebi , alii Canonici vocari maluerunt. Quin pluribus te detineam , ex hisce paucis satis,. opinor, . intelligis

quanta sit Verborum Historiar necessitas, quantaque hujusce ignorationem re rum ignoratio sit consequutura. Qui enim ad rerum cognitionem venire P tes, nisi prius didiceris, quot, quaeque nomina . iis rebus imposita fuerint, num haec nomina iisdem semper rebus constiterint, ac constanter haeserint, num eamdem semper retinuerint significationem p Quot Theologi non extitere, qui haec, horumque similia ignorantes,. atque dogmatum novitatem ex verborum novitate aestimantes, ini maximos errores inciderunt e quasi vero rei antiquae nova nomina aut imposita nunquam fuissent, . aut imponi

non potuissent. Vid. Vigil.. Tapsens. Tom. II opp. S. Athanas. pag. 63z,. de verbis consubstantialis, & Transubstantiationis. In hunc scopulum sui ad id veniamus, quod hoc libro propositum nobis impegerunt ii etiam Scriptores, qui Canonicorum originem ab eo

tempore, quo canonici cognominati sunt, petendam. esse existiinarunt; qua

si vero ante illud tempus nullus extitisset Episcopi Senatus, aut illi Presbyteri ,

8쪽

eteri, ex quibus eonstabat Episcopi Sesatus, mon iidem luissent, ac hi , qui postea canonici sunt appellati . Iuverit ligitur hanc erroris nebulam mulasia, incunabulis in 'Presisterorum nomine delituisse. Verum eum ἰnter oria

mos illos Presbyteros, atqae: hujusce tempstris C nonicos tam magnum , tamque immane intersit discrimen, ac dissimilitudo, ut monstri simile videatur, hodicinos canonicos Apostolicis' illis Presbytefis esse prognatos. idcirco necesse habemus. .scalas ipsas exhibere, gradusque omnes indicare, quibus ab primis illis Uresbyteris, quorum ficti acicurae primaei Ecclesiae ab Apostolis concredebantur. , rad nostrorum usque temporum canonicos recta linea descendas , eorumque in omni cursu vicissitudines commutatione seque ita persequi, ut omnes intelligant, Uisque mei oculis videanr, Apin Bolicos illos Presbyteros 'horum Canonicorum Proavos esse atque hoste Canonicos Apostolicorum illorum Presbyterorum esse rupotes. Enimvero

satis uberem fructum mihi eollegisse videbor, si LMorum suorum: --m riam Canonicis Tenovans, hosce ad illorum .irtutes vitam moribus expri

R. erigam, acuam, utque empedam.' - -

9쪽

R I FORMAT ORI

Vendo vedulo per la sede di Revisione, ed Approvaxione des P. F. Gior Tommafo 3 cheroni Inquisitor Generale det Santo ostiΣio di ve nezia Gl Libro Intitolato Iuri prudentiae Ecclesiastica universa Libri n aem. Tomus quintus m. non. vi esser cosa escuna contro la Santa M. de Cattolica, e parimenti per attestato deI Segretario, Nostro niente contro Principi. e Buoni Comati, concediamo Liceneta a Simone Oci. bi Scitandatore di Veneria che possi essere sta ato, osservando gli or dini in mat ia di Stampe, e presentando te Blite Copte albe Paea biiche Librarie da Veneria.- di Padova. l l. mi . . . I i

10쪽

IURIS PRUDENTIAE

ECCLESIASTICA UNIUERSAE

LIBER QUINTUS

DE IURE CANONICA LI.

QU. I. Vnde nam Canonici suam ducunt Originem e

S.I. I , uti nonnulli extili- mant, rerum ortus ad

cs tempus sibi parti co

gnominis est resereneus, Canonici haud magno sunt noetui nec Saeculo sexto grandiores .

Prima enim Canonicorum mentio titi surpatio occurrit in Concilio Arve-nznii can. 23, an. s 1i: Sι quis ex Presbyteris, aut Diaconis, qui neque in Civitate, neque in Parochiis C-

ἈζONICUS esse dignoscitur , sed in Vibtulis habitans in Oratoriis inficio sincto deserυiens celebrat divina Mysteria , Festivitater praecipuus , Domini 'Natale, Tascha, Pentecostem , . si qIa principales sunt, nullatenus alibi, nisi cum Episcopo suo in Civitate teneat. Alia Canonicorum con curoratio habetur in Canone XI, Synodi Aurelianensis III, an. 338: Inter reliquos C NOVICOs clericos ne hac licentia alii vitieηtur, nullatenus baibeantur; neque ex rebus Ecclesiasticis cum c CXONICIS stipendia, aut munera ulla percipiant. Si in Gregorii ronensis cripta incidis, Canoni

corum etiam mensam otiendis a

374, in Vit. Patr. c. '. a S. Patroclus officium diaconatus sumens v cabat ieiuniis, atque in Oratione Uydua promptus e suadebatur, ut nec adeonvivium Mense CA OHIC E cum reliquir accederet Clericis , quod audiens Archidiaconus ait: Aut cum reliquis 'Fratribus cibum sume, aut cedite discede a nobis; non enim rectum videtur ut dissimules cum bis habet elictum s a) Quod de S. Patroclo narrat Grego. tempor bus Gregorii Tuonensis, h. e. se. rius Turonensis, non probatur Miletio in culo UI non invaluerit appellatio Cano-Vit. Sanctorum, hoe tamen non obstit, quin ni coram , is Mensae Caust ἰcae . Ju4 Canouitate Catholiorum . A