장음표시 사용
11쪽
mictum, tum quibus Ecclesiasticum implere pus aris oscium. Et in Hist. I ib. X, de Dandido Turonensi Episcopo hic scribit: Hic mensuu CANO AcORUM instituit. Canonicorum nonacri reperitur etiam in Tcflamento A r-ticranni Episcopi Cenomanensis anno exarato, in quo haec leguntur: egericus Episcopus Turonensis nobis Credidit portionem Villae, quae S. Martini Dit, ct venditionem curuic AENONICIS fuis nobis fecit: atque itidem in tabulis Lo negi sili Monachi
conscriptis anno 613, in quibus is spondet, se Diuturum ad opus C NODCORUM Cenomanensium duo MO-dia lini ad charitatem faciendam . Quod si alia quaeris monumenta , quae tibi ante Papini, R Chrodogangi tempora canonicorum mentionem
injiciant, habe ea apud Du-Bois in Hist. Eccl. Paris. Lib. IV, cap. s, pag. I 8o, ubi Landericus Episcopus
Parisiensis ita ait: Quapropter nozerit omnium Carbolicae Ecclesia cultorum generalis Universitas, quod Dominus gloriosi mus Clodisicus Francorum Rex disino irradiatur lumine, religiosa petitione humilitatis nostrae extremitarem poposcit, ut O nos, O c cNONI CO R M nostrorum communis σὲ aternitas cte. Et apud Ma.
b Primus Chrodogangus certam vide
tur dedisse regulam clericis communem vitam traducentibus; verum ante raus analem
iam ipsa communis vita clericorum obti-n bat . Nam initium habuit in Oriente, ubi eam viguisse testantur S. B situs ep. 2 7, tom. 3 Opp. p. 3Io, ed. M urin. Paris. I go, & Sozomenus lib. 6, cap. It,p g. 264, ed. Valesii Cantahrig. 17ro. Ex Oriente in Occidentem opera S. Eusebii Vercellensis , cum ipse ab Athanasio ex
billonium in Praefat. Ael. Benedict. ad saecul. III, P. I, pag. 2o, ubi recl- tantur literae Stephani Papae hisce serme verbis: Et quoetiam'ad preces Chludosii filii Dagoberti Regis Dominus Landerisus Parisiacae Urbis Epis pus a sua, ct omnium suorum Successorum potestate deinceps cum consilio suorum cia NONICO TM, O Fratrum suorum Coepiscoporum regionis illius . Vid. Eumd. Mabillon. Part. II, ad Saecul. III Act. Benedict. pag. 336. S. II. Sed quid ego totam anti.
quitatem e tumulis Cruo, ex ejusque ruderibus Canonicorum vocabulum effodio, ut Canonicorum ortum inveniam; quasi vero res ex nonii. nibus , non ex rebus nomina orta
essent Quis enim nescit, eos, quos
nunc canonicos nominamus , longe
ante extitisse, quam canonici appellarentur ρ Sive enim Canonici hoc
situm Cognomen a vita communi ,& canonica sint mutuati , certum
est, vitam hanc αommunem, canonicamque ante nominis huius hora
rem sub auspiciis Eusebii Vercellensis, atque Augustini Hipponensis eos coluisse b : Sive illud ab Ecclesiae
Canone, seia albo, seu Matricula,
in qua descripti erant, sibi assim pseri int, haud dubium cst, quin it
Oriente rediit, illam migrasse tradit Ambrosius ep. 6I , n. 66, col. ii 28, ed. Mau. rin. Venet. i 3I. Eam vero sequuti sunt Ambrosius, Martinus Turonensis , Pauli. nus Nolanus, ae praesertim Augustinus, .cujus exemplum, uti narrat Possidius inelus vir. cap. 3 , col. αι , t m. io Opp. Augustini ed. Maurin. Venet. 17ῖ , com
plures Ecclesiae sequutae sunt. Certum potaro est, Augustinum una cum suis cleric scommunem egisse vitam, sed iis non alia
12쪽
c THOLICOR M. in hunc eanonein, seu album iam in. de usque a primis Ecclesiae saeculis relati sint , dictique proinde a Cyrillo Hierosolymitano, & a S. Basilio Ep. x Can. Clerici Matricularii e e Sive demum ex Canone Stipei Ndii d Canonicorum nomen trari
runt, noto notius eis, Cypriani tempore eos extitisse, vocatosque Sportulantes Fratres ep. 66.
g. IlI. Altius igitur, quam Scriptorum vulgo fertur, Canonicorum origo ducenda est. Unde autem, nisii ex primis illis Presbyteris, quos A
postoli Apostolorumque discipuli illis, quas fundabant, Ecclesius, inu
tio statim praesecerunt Vidis supra Lib. I, qu. XLII, S. 7, & Lib. IV.
Part. I, qu. III, IV, V, VI, VII. Hisce enimvero Majoribus nostri orti sunt Canonici, ex hisce recta li
nea descendit nostrarum Casaedra linua Ecclesiarum Clerus, in eorum Presbyteriorum locum nostrorum tem
porum successere Capitula. Quod si temporum lapsu, atque decursu non minimam eapitis diminutionem passa sunt, si e suo principatu dejecta, si in servitutem adducta, non genus, sed fortuna eorum delit dignitati. Nec varia vitae genera, mutationesque, nec status conversiones
fuisse videtur regula, qu m Evangelium . Consule Thomamnum vet. & nov. Ecclesidisciplin. par. I , lib. ς , cap. ς c Canonis nomine hoc sensu utitur Conei lium Nicaenum can. I , tom. 2, col. 4i , collect. Labhaei. & Antiochenum can. r, col. I 8s , tom. II. Quod idem est atque illud, quod Canon Apostolorum I apud Cotelerium P P. Apost. to m. I, pag 444 ,
eo. Amste laedam i i 724 . γιν ea alogum , Concilium Agathenis canon. a , Dein lect. aesor. Eccles. univer c tom. I , col. 248 marrι euiam, Augustinus serm. 33ο, num. I 4 , col. Iῖς O, tom. ς, ed. Vener. n. IIII , tabulam clericorum appellant. Quare cum omnium clericorum nomina in
eanone , s ve matticula Ecclesiae essent descripta, Matriculatii dicebantur, & hinc Cyrillus Hierosolymitanus praefat. catech.
'um. 4, pag. 4, ed. Maurin. Paris I ro, κανν κων v. ουσιαν significat clericorum praesentiam, Concilium Laodice num canon. Is , t m. I, col. Is 34 tolle H. Labbaei
πανεπινων ψαλτων vocat clericor canrores ν
& generatim in Concilio Nicaeno can. I 6ν eo l. 4o, & Antiocheno can. 2, col. I 88ω Ioc. cir. per et ae εν τῆ καών, Ecclesiae elerici significantur.
da A me tot in Notis ad sarpium: Ca. non thit Ioannes ta , laus in suo Lexico
anniversutam pensit Mionem , collationem ,.qr i Ationem signitizat, quae a provincialibus quotannis populo, vel Romano,. vel Constantinopolitano , gratis mittebatur,& speciebus his constabat, frumento, vi no, carne, oleo &c. e quest 'E il Canone, ehe Cassi odoro comanda a' Tribuni Veneis etiani di sar portare nelle loro barche a Ravenna . Data iussione , censuimus ut Istria vini, & oleo species ad Ravennatem dirigeret in sonem . Sed vos, qui numerosa navigia in ejus confinio possidetis, providete, ut quod illa parata est tradere, vos studeatis sub celeritate portare . Ouanto a Canonici, Rara avis in terris. Hee ι Ab. baro Votiuino, Canonicus a Canone vitae is Unde ergo Audi unde : est namque Ca- non vitae, & est Canon pecuniae, videlicet alicujus pensionis ceriae unde solet diei: Solve canonem meum. Eia ergo, o Canoni. ee f inveniamus Cariauem tuum, a quo derivaris, a Canone pecvniae, non a G. non e vitae, id est, a Canone regionis, nocia Canone religionis: in homilia de aletan. Vid. l. I, C. de Indict. I. un. Cod. da Collat. bon. l. r, C. quae res vendi non possunt. Novel. Iag. I. I. Consule Perist. in Ie xleo antiq. Rom. V. C. non, & Gutherium de ossic. Do Angia
13쪽
hec rerum temporumque inclinatiores efficere unquam possimi, ut qua
orti sunt ex stirpe antiquissima, ii ejusdem stirpis ae generis esse deli
S. IV. De Canonicorum igitur ju.ribus disputaturi, ab Apostolicis imiis Presbyteris cursum auspicemur, ac per Omnes eorum vicinitudines . casusque discurramus, donec ad sequiora haec nostra saecula perventum
14쪽
gemelli sunt statres uno eodemque xtu cum illis editi, ac procreati. lam, cum primum Apostoli fundarunt Ecclesias, Presbyteros crearunt, uorum fidei, ac curae eas commenarent. Nec landare Ecclesias aliud erat, quam collectos Fidelium coetus presbyteris instruere a . Hinc
Paulus, cum Tito praecepit, ut in Cretensibus Civitatibus Evangelicae Dcctrinae luce collustratis Ecclesia&constitueret, ait: Constituar per civitates Tresisteros: s ad Titi I, s. de Divus Lucas, ubi prima Ecclesia-
ruin fundamenta nobis enarrare cum
eo thuissent . inquit, per singulas CL vitates Tresbyteros . Ut igitur scheossimus, quo primum tempore Pre yteri in Ecclesia orti sint, videndum est, quo tempore Ecclesiae particulares condi primum coeperunt . Nam nec ante Ecclesias ulli Presbyteri, nec ante Presbyteros ullae pamticulares Eeclesiae extiterunt. t vid.
Ivpr. Lib. IV, Qu. II. S. II. Quid p inquies. Nonne aderant septuaginta Christi Discipuli , antequam ullae particulares instituerentur Ecclesiae Ita sane , sed hi non Presbyterali tantum, sed & Episcopali Sacerdotio cumulati erant , nec ut certarum Ecclesiarum proprii essent Episcopi, sed ut in Universa lis Ecclesiae finibus propagandis , proferendisque Apostol orum essent adsutores. Vid. vi p. Lib. II f, in Pra fat. de in Qu. V. Qu. VII, dc seq. S. III. At si septuaginta Christi Discipulos in presbyterorum Classe minime ponis, nec alios initio st
tim Presbyteros nominare vales, Ecelesiae certe ante Presbyteros extiterunt. Nam Hierosolymitana Ecclesia statim ab Christi ascensu ad Coelos initium suum habuit. At quam tu
Ecelesam Hierosolymitanam comm morasὸ Numne eam, quae a Christo
Dei Filio condita fuit, cum Apost Ios suae potestatis haeredes instituite Universalis illa, non particularis ,
nec In una tantum Hierosolymorumtyrbe, sed in omni Terrarum orbe lucis suae usuram largittara. An ne eam, quam Iacobus Apcstolus, cui Indaea obtigerat, Hierosolymis sundavit, quae Hierosolymitarum prinpria filii, atque perpetua At hanc tunc solummodo fundavit Iacobus,
15쪽
cum Iudaeos Fideles seorsim ab Iudaeis Infidelibus ac separatim socIavit, atque in Iudaeorum Christianorum coetu Presbyterorum ordinem
induxit. Vid. sup. Lib. II, Qu. VI,
S. a , 3, . . S. IV Quod u igitur Presbyteri Ecclesi is , Ecclesiaeque Presbyteris
sunt in generatae, atque ambo unum ,. eumdemque habuerunt natalem diem, quaeramus. , quo primum tempore primae proreplerunt Ecclesiae , quaeque alias omnes praecucurrit aetate. bi me audis , earum Ecclesiarum , quae particulares vocamur, natu o-nanium. maxima est Antiochena. Qua auctoritate fretus id assimem, ais Sacrarum Litterarumia Prima enim mentio particularis Ecclesiae in Sacris Litteris fit Antiochenae: Et annum ιotum Barnabas, O Saulus conversata
s uni in Ecclesia Antiochiae: M. XI,
z6. Neque ante hoc tempus ullius particularis Ecclesiae Sacrae Litterae meia
minerunt; nec erat, cur memininsent, cum antea nullae extiterint. Ha
be, quemadmodum id mihi persua
S. V. Antequam Ethnici, Christia o I c A I Enae militiae nomen suirm darent, Fideles Iudaei Infidelibus Iudaeis nondum plane re nimii averant, nec res
suas seorsim ab aliis sibi habebant ;adhuc in eorum communione, ac societate manebant, adhuc eorum tem.
plo, & Synagogis b intererant.
Quotidie perdurantes in f EMPLO . . Act. II , 46.) Petrus, O Isannexascendebaut in TEMPLUM ad horam Orationis nonam. Act. III, I. In praverunt diluc Alo in TEMPLUM, σdocebant. Aet. U, at . omni autem die non cessabant in Templo. Act. V., . r. Illi vero pertranseuntes Pergen , venerunt ratiochiam Pisidiae, . in gres STI AGOGAM die Sabbatorum sederunt. Act. XIII, r . Factum est autem Iconii, ut simul intrurent insΥNAGOGAM Iudaeorum. Αct. XIV, i. Venerunt Thessalonicam , ubi erat STt AGOGA Iudaeorum e secundum eonsuetudinem autem Paulus introivit ad eos, Er per Sabbata tria disserebat eis de scripturis. Act. XVlI, a. Nec si in caenaculum secedebant, ut ibi perseverarent in Doctrina Apostolorum , in communicatione fra-
b) Duo potissimn m Iudaeis loca solem
nia suerunt ,. ad quae sacrorum causa publite convenirent. Templum scilieet, quod Hierosolymis erat, & synagogae ubique locorum exstructae. Quemadmodum vero universus eultus Levitieus in Templo, quod Iudaeis unicum erat, peragebatur, ita diversa erat ratio Synagogarum , quae pluri mis in locis erant exstructa ad preces cominmunes ibi fundendas, & vaeandum lecto m , & meditationi S. Seripturae maxime ἐλε Sabbati . Non Sacrorum sacerdotalium, non sacrificiorum, non altarium usus in illis erat; nuda oratoria erant in illorum eo inmodam potissimum diu post Moysis tempora adornata, qui saetis Templi pro uter loci dillantiam interesse non poterant. Hae e loca in eo quidem eum Templis con veniebant , quod ab alii x Kdificiis commu/mbus essent separata , & in usum publiearum precum adornata. Praeter illa oratoria publica gens Iudaea habebat etiam Pro. seueas enmesticas, seu intra privatas parietes , quae erant caenaenia in parte superio. rum aedium ut plurimum adornat A ad exe eitia pietatis privata. Vid. Vitringi de Sy. nagog. vet. Lib. 7, Part. I, cap. 6. e Post diseessum Apollo lorum an Ieparticularium Ecesesiarum eonstitutionem Fideles Iu E ub tumque Regionum in Coe
16쪽
debantur , quod a Judaeorum moribus csset alienum; nam Cetnacula privatis precibus destinata Judaeis
cerant ussitatissima. Postquam vero Ebth.
nici superstitiones suas eiurare coe perurit, ac Christi Doethinam profiteri , tunc cum hisce ad Iudaeorum Templum ac Synagogas e nullus aditus pateret, necesse suit, ut novi
in culum conveniebant apud illum Aposto. lum, vel Apostolicum vitum, a quo' ad Christi Fidem conversi erant, a quo Apo- solo, vel Apostolico viro accipiebant communicationem fractionis panis α. d Doubdan Voyage dό la terre Sal niste . Cenaese de Ierusalem, grand bati mentsur te mont de Sion , au tot ε mόridionalde la ville, ou i' ori volt encore une Egli. se cou verte 4' un dome, auee un Couvent qui apparienoit a uireseis aux Religeux de S int Francois , qui soni a present a Sa-int Sauveur . La tradition tient que t Egli se a .eid baiie fur les son demens de laanaison , ou lesus Christ iit lx dernicie Gne avet Ies Aratres , & oti te int Esptit descendit te .lour de la Pentecote . C est en'ce n Eme tieu que notre Seigneur institua l' Eucharistie , & qu' il apparui ases Diseipies apres la rdsurrection. L' Imperatrice Linte Meldne renietina dans Penclos de cet te Eglise , les tombeaux duRoi David, & de les successeurs Salomon, Roboam , de aut res. donet les sepultures si o. ient fur te mont de Sion. Ce superbe εdifice fui ruinc par les Insedeles vers ly an. 6 o, puis retabit par les Chretiens vers t an I 4 , malis te ne sui pas avee la me me magnificente. Certe egille subsistoit encoredu tenis de Godesroy premier Rot de Je-etusalem, qui y mit un Ptieur, avee des Relige ux de i' ordie de laint Augustin . L an. 13iῖ, Robert , Rot de Naples,& de Jdrusalem , y sit batir un Couvent mur les Relige ux de Dint Francois, qui avolentia stat de du nini Sepulchre ; mais ces Re ligeux en latent chasser par les Tutes t an . isso. L hali se que lyon volt a presenta ese rethvde sut les son demens de eelle qtieque Linte Heldne v avolt fait batir. Et ees1 divisee en quatre parites, de ux halle & de ux hautes. Le bas es une falle longue
de vingi quatre pas , & large de seire , qui est te lieu ou Iόsus Christ lava Ietpid ses ADtres. De tet te salle on enite dans P aut re de plein piά, qui estun peu plus perite, di qui n' a que vingi
ε Rabbin Leon de Modene Part. I,
une armoire, qu iis nomment Aron, c esta dire, orche, en πεmoire de P Arche d Alliance , qui ctoit dans de temple . Iis ν
17쪽
catus nou is hisce Christi cultoribus
instituerentur, novumque nomen illis imponeretur, inditumque nomen Christianorum a Christo colendo mutuatum . Quod quidem primum contigit Antiochiae: f Erant autem quidam ex iis etir o rii, o Cir naei, qui cum introisent Antiochiam
loquebantur, o ad Graecos annuntiantes Domin in Iesμm, ct erat manus Dcmini cum eis; multusque numerEs conversus est ad Dominum , ita μt cognominarentur primum Antiochiae discipuli christiani. Aet. XI, eto. Prima igi-sur particularis Christianorum Ecclesia fuit Antiochena. S. VI. Licet autem in iis locis,
in quibus & Ethnici Christi fidem
amplexi erant suos Christiani seor.
sim ab Iudaeis conventus agerent, nec eorum amplius Synagogis Interessent, ubi tamen nemo Ethnicorum adhuc
Christo initiatus erat, ibi Iudaei Fideles adhue Judaeis Infidelibus ini
mixti erant, communesque cum eis
Synagogas habebant, uti ex exem plis modo allatis perspicuuin est , nec ante se se prorsus ab iis segregarunt, propriasque sibi sormarunt Ecclesias, quam omnia experti, Omniaque perpessi eorum Templo, ac Synagogis valedicere coacti fuerunt. Id circa annum quinquagesimum evenit Ephesii se quo cum venisset Paulus Apostolus, atque inpressus csset Synagogam, cum fiducia loquebatur per
Benedictus Bacchinius Diff. de Eccl Hierarch. Originib. Part. I, Cap. III, 3. Io,
pag. 227. Antiochiae primum Gentiles-Judaeis accessere quam Alexandriae; ideo Antiochiae prius nova Ecclesia, quam Alexan-dtiae landata est. - .
18쪽
tres menses disputaras, O suadens de
Regno Dei. Cum autem quidam indu- Tarentur , re non crederent, maledice tes viam Domini coram multitudine.
discedens ab eis SEGI EGAUIT DIM cIPULOS quotidie disputans IN S HO-
ctiun est Act. XIX, IO. . S. VAE satis, opinor, expositum,
explicatum, ac demonstratum a nobis est, Presbyteros una cum partieularibus Ecclesiis ortos esse, ac particularium Ecclesiarum primoge-
init sutile Antioche M. Restat, ut L i c o M. fillud dispiciamus, quo anno Anti cliena Ecclesia in lucem edita fuit. atque suscepta. Eusebius. qui Λn.
tiochenae Ecclesiae proximus vetera ejusdem monumenta cognovit, Ponit, Ecclesiam Antiochenam landatam a Petro b anno ultimo Tiberii Imperatoris, Olympiade ducentema tertia, anno tertio, qui incidit in anniim Christi septimum supra trigesimum. Ita si est, habemus tempus , quo primi illi Presbyteri, ex quibus Canonici originem ducunt. ortum suum in Ecclesia habuerunt.
. m. q) Ex hisee verbis apertissime patet I, I ulum per tres Menses Ephesi docuisse in scholis I udaeorum, & II, ex eis, qui fidem
in Christum amplectebantur , non formalle, seorsim caetum distinctum, &'peculiarem . Postquain vero Judaei infideles maledictis proscinderent doctrinam apostolicam, tandem coactus separavit discipulos, & ecclesiam ex fidelibus eoi legit, quae in scholaeuausdam, qui Paulo favebat , Dranni nomine, sato die conventus suos egit, Act. XX, i p. & inde etiam presbyteros eis ordinavit . t Act. XX, i .) Ab hoc tempore per rotam Asam proconsularem, & gentiles . B Iudaei Pauli doctrina illuminati, ex quis Iar Comicati Catholicorum .hus hine inde novae ee leslae erectae sunt ex iisdem causis, quas 13ni excussimus, A α IX, Io, 2o, is, a quo tempore auditae sunt gentilium querelae, templa idolattica, in pro nihilo haberi. Sic itaque Christi ni in plurimis locis die istis caetus suos epe4runt, postquam seorsim res suas habere in.e erunt. Act. Xx, Im
h Chronicon Palchale, seu Alexandrunum Tom. IV Hist. Byzant. Mg. 184, ecit. Venet. Perrus Apostolus primur Ee linis Antioehena fAndamenta jecix. Contentit Ado Uiennensis in Chron. Atiat. d. Biblioth.
19쪽
cedo , qui fuerit primus canonicorum Stagus ..
S. I. innus Ecclesiarum status celanorum, hoc est, quod ab anno Δ, tempus illud omne com trigesimo septimo, usque ad sexage-nlectitur, quod interjectum est inter simum primum effluxit. Uid. sup.rresbyterorum ortum a , ac Dice- Lib. IV. Part. I, qu. II, S. r. qu.
ayant autoritέ . Dans P Ancien Testament, Ie Sacerdoce ne sui attacia a une certaine
aux memes leuis sacrifices . Dans la ccr monte de l'alli ance que te se igneur fit avee
20쪽
VII, DI , et. Toto eo tempore qui
nunc Canonici , tunc Presbyteri vo .eabantur, Dioece fana eotestate praediti erant, cumque Episcopali imp rio Ecclesias ac ministrabant, atque adeo visioporum coonomine uteban-- tur. Vid. sum Lib. IV, Part. I, qu.
viri iis erant, qui nobis Patriarchae, ac Metropolitae. Vid. sup. Lib. II se M. I, Lib. III, qu. IV, S. 3, 6, M. V, S. a.
S. II. Neque vero existimes πω IIm , Dicece sanam hanc potestatem,
imperiumque Episcopale fuisse peneti
us istolent thargea de porter ν Areia da P Allianee, de eonsulter te Seigne ur, de som
u avolt a serusalem, Outre les Apotres , des Pretres, que t on alia consulter lar laQuestion de l' observation eis preceptes da
doriner tin tit re, ou une egit se dans laque'.
le it doli servir . Π y avolt des P Et res data ville, qui servolent dans I'ogli se cathesdrale avee l'Eveque, ou qui a volent descitises partieul έres dans la ville, & dex Pret res de la campagne, qui avolent seindes inlises de campagne . Autrescis Da n ordon noli mini de PrEtre qu'il n 'eut acians; a prcient ii suffit dyavoir as ans muthro ordon nέ metre. Morin de ordinati Thomamn , Disci p. de i Etliis. De Presbyteri nomine vide Campulum , Vitringam de Synagoga vetere Lib. IlI , P. I , e p. 1, pag. 6O' , Ioann. Benedic . Ca protium Exercit. in Ep. ad Hebraeos ex Philone . De re ipsa , sin potius de hoe n mine insigniris agunt Io: Franei seus Bud-daeus Eces. Apollo l. cap. VI, past. Ti', Chrisoph. M tr. Psapius de Orig. iur. Ee-