장음표시 사용
121쪽
Gentilis a et Gistius b b. hujus juris peritissimi: et de Republiea Florentina
seripserunt Modestinus Pistorius, Ioanneltus , et Hermannus Hermes celeberrimi Protes res, et ille in Lipsiensi Academia, alter in Ingolstadiensi primarius , et a Consiliis Maximiliani Il. Imperatoris: postremus in Academia Salisburgens. quorum verba reserentur in fine N. XVIII. Dominus Wicquesortius c qui huius causae statum penitus introspexerat ejus enim cognitionem hauserat ab ipsis fontibus, ad quos digitum et nos intendimus distincte et explicate factum narrat, et accuratissime describit: Que Ia Reis publique de Florence avolt tousiours precede te Duc de Ferrare, et qu' elle ne - pouvolt perdre te rang, qu 'elle avolt tousjoura tenu, Pus pretexte qu' elleis estoit go uvemee par un Prince Souverain. Le Duc de Ferrare foustenoit. is que Florence ayant perdu se premere dignite d' ancienne Republique , poueri devenir nouvelle Principaute, it n' estoit plus question que de l' ancienneis te entre les deux Duches. Le Pape Pie V. Omit de regier te different; maisse te Duc de Ferrare foustenoit, que c' estoit a Ι' Εmpereur a te decider. Leis Duc de Florence y acquie*a, et y fit avssy consentir Ie Pape; mais a condiruis tion. que l' Εmpereur n' y feroit que l' offce d' Arbitre , et non de I ., se. Maximiliari II. s' in fascha , et comme les dein Princes estolant ses aliari lies fori proches, si ri' avolt pas grand' euvie de prononcer, et tiroit i affaireri en longueur. Non possumus animum inducere, Cosmum , eo quod acquieverit, idcirco tamquam Feudatarium habendum esse, ut somniavit Thuanus. imo et illud falsum prorsus est, eum fuisse citatum. Quod etsi daremus ; tamen citatio nota proinde probaret jurisdictionem. Recte ad rem nostram ipschild d) . ex sententia omnium Iurisconsultorum : Quando eum protestatione de non constentiendo, vesis per prorogationem , vel per compromissum amicabile, Vel etiam per errorem quis comis pareat, per talem comparitionem iurisdsmo non probatur. Eadem animi alacritate dicimus Thuanum turpiter lapsum, cum scripsit, Frania cistum Medieeum ab Imperatore titulum Magni Ducis obtinuisse , tamquam Imperii Feudatarium. In Diplomate enim Imperatoris , quo Franciscus hoc honori fico titulo insignitur, nullum est verbum, nulla vel longe petita conjectura, unde argui possit, eum habitum fuisse tamquam Feudatarium, Quod cum facile posset investigare Conringius, maluit errare cum Thuano, quam suae existimationi con siilere , et amori patriae veritatem anreponere. Itaque hoc obiectium ejusdem generis est , ac alia duo superiora , petita ex electione Cosmi, et ex citatione ejusdem ad imperatorem ; nam et hoc , non aliter atque illa. retorquetur in adversarios. Primum nobis viam stravit ad explorandum probandumque, eos , qui res Imperatoris administrabant, quum Investituram Cosimo Obtulissent, veritate perspecta, ab incoepto destitisse : atque hoc facto dilucide comprobasse, Colmum Imperio subjectum non esse. Secundum diluimus . ostendendo . Cosmum repudiasse Imperatorem, ramis quam Iudicem : non dissilentem, eidem Imperatori, tamquam Arbitro , causam committere. Quod quum admiserit Imper..tor, nullum se in Cosmum habere jurisdictionem aperte declaravit. mea De Iur.Belli lib. I. cap. 23. de regnor.
eversion. ad fin. b De Jur. Belli lib. a. eap. t s. n. I S. et cap. 9. 6. 8. Neque refert. qu modo gubernetur populus . regio ne. an stiarium . An multitud nu misperto. Idem enim eis p ulus Romanus sub Regibus . sub GUMILέus . sub Imperatoribus e imo . etiam i punissimo jure regnetur . to
pulus idem erit . qui antea erat. eum sui esset juris. dum Rex ei praeiast ut caput 18sius m uti, non ut caput alterius postuli. o Livr. I. Del' Ambas et deses lauresect. a. S. Aujourd' hui u n, a
plus, etc. da Ind. cap. 1a. n. fra
122쪽
IsNoc quoque nobis ansam praebuit expendendi, quid hac de re narrent hi. storici r quid Diplomate ipso contineatur ; atque omnia pro Francisco stare, ejus- que causam fovere animadvertimus. Primum enim copiose narrat Natalis Comes Venetus, eum . qui pro Francisco hujusmodi negotium obibat apud Imperato- ranei rem, duo diplomatum exempla repudiasse ; quod ea liberae atque absolutae Magni et M Ducis potestati minus convenire arbitrabatur i et tandem obtinuisse, ut omnes iugni D lae clausulae rejicerentur, quae tum in diplomate Alexandri. tum in diplomate ς s. Cosmi I. fuerant insertae , ut refert Historicus aὶ: Quare, captata prius impera-- tor a suo Conseris informatione de duilitate suarum praetentionsm, eontentus fuitri taetre cedere e quod sane fit aperte, quum non posuerit in privilegio illa vetasi ha et Hausulas, quae erant in Decretis Alexandri et Cosmi r et in quibus puta-- hatur tota vis jurium eonsistere , quae censebat habere in Principatum Florenis tinum I quae tansa contentione requirebantur prius a Caesare in omnibus his , tribus Decretis. quaeque proponebantur a Magno Duce, Lamquam unica via si conveniendi cum Maximiliano. Praeterea ipsum Diploma hoc idem Iuculenter evincit 3 est enim adeo favorabile et graciosum , ut vix ullum amplius et honorificentius possit excogutari. Ae ne quid difficultatis injicerent usitatae clausulae, quae in omnibus diplomatibus adjici solent; cautum est, generaliter ad favorem Magni Ducis esse interpretanda. Ibi et utque omnia et singiala interpretentin in I avorem cetae fa- is miliae Mediceae.
Nec propterea quod Caesareae quoque concessionis solicitus fuerit Francisicus. iura sibi Pontificia benignitate jam delata, vel minus valida , Vel parum profutura putavit: quinimo titulum Magni Ducis ab Imperatore se eo animo accepturum d claravit , fuitque protestatus, ut jura juribus adderet, non vero Apostolicam coneemonem vel minimum laederet, aut juri ex ea quaesito derogaret, ut ex actu adjecto in fine N. X X. Verum enimvero nemo sanae mentis existimabit , privilegium, quo dignitas alicujus principis augetur, et honorifico titulo injignitur, eum, qui decoratur , deprimere , et subjicere potestati concedentis. Et quis ignorat, hos titulos et a Summis Pontificibus et ab Imperatoribus concedi Principibus minime subjectis , nec ullam in eos, hoc honore impetrato , jurisdictionem adipisti b e Nec credere par est , quemquam esse adeo rationis expertem, ut arbitretur. Pontifices et Imperatores sibi subjicere eos, quos . honoribus impertiunt.
Sane si hoc admiserimus , multo justius hoc jus sibi possent arrogare Summi Pontifices. Henim Omnium primus Pius V. Pontifex Maximus hoc titulo atque hac amplificatione dignitatis decoravit Cosmum I. nec expete tem , nec appe emem , ud non semel Imperatori Regique Hispaniarum signifieavit idem Summus Pontifex se . Idque maxime consentaneum est animi magnitudini hujus Principis , qui solebat crebris usurpare sermonibus, dedecere Supremum Principem ambitiose titulos expetere, quibus supra alios evehi via deatur ; quum ipsi pro omnibus titulis esse debeat propria potentia. Atque huius veritatis luculentissimi sunt testes Bessoldus d). et CarpEovius se , Germ
in scriptores. Et sane quod Imperator non ea mente titulum honorificentissimum Magni Ducis concesserit Francisco . uc ejus summam potestatem minueret ; sed ut augereta Lib. ac.
123쪽
geret dignitatem, ipse perspieue patefecit . qui paula post Magni Ducis orat ribus primum locum post Venetos tribuit. Quod et Imperator Leopoldus co firmavit , qui regios honores ac praerogativas Magnis Etruriae Ducibus conces sit a . p ' Nullius momenti pariter est argumentum , quod postremo nobis occurrit examinan m , quodque nuper excogitavit Pseffingeri b γ, ad confirmanda
levissima Conringit argumenta. quae hactenus expendimus. Ait autem nuper ii iam a rimus hic Autori ingentes pecuniae summas , quae ab anno Issa. Imperatori in eo,in. lutae sunt, ad substinendum italiae bellum. esse perspicuam probationem juri lutismi dictionis imperii in Florentinam Rempublicam. Hae enim contributione restir bus -- tum fuisse pristinum jus Imperio. quod quorumdam Imperatorum incuria su ' intermium. Atque hoc unico argumento Florentiae libertatem funditus eo
Huic argumento satis pro nobis iamdiu responderunt duo celeberrimi scriptores Germani, Martinus Magerius c , et Κloch de Contributionibus id , cujus hic verba subjicere operae pretium est: Idque vel maxime in Collectis ob is tinet, quod hae per impressionem . metuque , vel vi extortae . et ita vi ia te tum initium habere praesumantur etc. quemadmodum generaliter quando,, inferior vel imbecillior patitur in rem suam aliquid committi a potentiore, id is potius reverentia aut iamiliaritate tolerarum , aut certe magis per superiorisis impressionem , quam ex inferioris aut minus potentis voluntaria liberalitate etri spontaneo assensu factum perpensumque censetur. Ut proinde potentiori ejus A modi imbecillioris taciturnitas et patientia, neque in possessorio quidquam pro-- ficiat. Cujus traditionis ratio est, quod timens non affirmat, quando sine pose riculo reclamare non potest: unde injusta ac violenta. quam collectantes alleis A gare possunt. possessio, vel quasi, tueri illos non potest. Verum eo confugere non est necesse, quum facta ipsa liquido demonstrent. quam nullo fundamento innitatur nuperi scriptoris argumentum. Falsissimum enim est, quod Imperator subsidia petierit nomine Florentiae . ejusque ditionis ac territorii r quum ea solummodo flagitaverit nomine nudorum, quorum Magnus Etruriae Dux capit Investituram. Primus omnium Carassa, copi rum Imperatoris in Italia Ductor nam hoc antea fuerat inauditum expostulavit a Magno Duce, ut ad alendum exercitum pecuniam contribueret, ratione Dudorum . quae in Etruria possidebat i et singulorum seudotum breviarium. et praescriptam cuique summain pecuniae ipsi communicavit . quam is fine subjiciemus N. XLI.
Ex ea autem apparebit, quod, licet ille in deseribendis seudis, in quibusdam
eorum erraverit; inter ea tamen neque Florentiam neque ejus dominium colloc vici Atque adeo constat evidenter, nomine Florentiae nihil quidquam fuisse petitum et persolutum.
νορe. Et quoniam in dicta pecuniae summa modum excedere videbatur, Magnus sationes Etruriae Dux obtestans fidem atque justiciam Leopoldi Imperatoris, se immodice emiss- gravari contestatus est: atque hanc reclamationem repetiit quotiescumque ad con- spe . tribuendam aliquam pecuniae summam adactus fuit: nec umquam acquievit aut Φm ' destitit reclamare, tum Mediolani, tum Uiennae, tum specialius Franc furti apud - Q serenissimum Collegium Electorum , congregatorum causa eligendi Imperatoris e. nunc feliciter imperantis r apud quos solennem emisit reciamationem ce) de in moderatis contributionibus . habita ratione seudorum, quae a Magno Duce possidentur : quam justam existimasse visi sunt , ut satis certam coniecturam exhibet
d) i e Contribution. eap. 7. num. e Videatur actus in fine n. XXII.
124쪽
tanel iam Hectorale die IT. Sept. IIII. stuper generali contributionum negocio. et praesertim specialis expostulatio, quam futuro Imperatori per literas fieri d creverunt , ut quantum attinet ad contributiones, occa1ione belli imperii exigendas a Magno Etruriae Duce, certa regula lustusque modus ratione teud rum, quae ab eo possidentur, praescriberetur. Sed electo Clementissimo Impeiaratore , huic expollulationi faciendae locum non reliquit firma fiducia , quam Magnus Dux in summa ejus clementia et singulari iustitia habuit i cui beniagne annuit Imperator, quantitatem contributionum interea minuere non dedignatus , certamque in spem adducens Magnum Ducem, se opportune definiuturum ac praescripturum , qnantum ad belli subsidium praestare teneatur , pro modo et ratione teudorum , quorum ab Imperatore et Imperio accipit Inu
Hujusmodi facta publica , ac nemini non nota, tum evertunt ac destruunt omne fundamentum nuperi Autoris et tum maxime probant, libertatem Florentinae ditionis ex ipsa consessione petentium atque exigentium hasce tributiones. Ae profecto ad tollendam aut minuendam libertatem, certi ac legitimi tituli atque Investiturae requiruntur. Ineptum autem est amerre conjecturas et argumenta, plena futilitatis ac summae levitatis: aut tormulam et verborum ambiguorum captiones: aut actus dubios incertosque , vel extortos ac Violentos.
aut quid simile: quae nihil detrahunt cujusquam libertati, iuxta celebre Rescriptum Iustiniani Imperatoris ca). Maxime vero si illis opponatur antiquissima possiessio libertatis, quam tot
seculis intactam illibatamque Respublica conservavit: si eadem libertas contestata fuerit, et literis monimentisque consignata omnis aevi scriptorum, et tum celeberrimorum Historicorum , tum praeitantissimorum Iurisconsultorum autoritate confirmata e corroborata continuis actibus propriis supremae et nulli addictae potestatis: Maximorum totius Europae Principum confessione comprobata, necnon etiam ipsorum Imperatorum , maxime vero Caroli V. Imperat ris , cum ante , tum post constitutum Principatum. et Ferdinandi II. in probanda Senarum Investitura. Quis insuperabilem horum vim , pondus. autoritatem eum frivolis illis conferre audebit uis certain , sinceramque veritatem fuc tae falsitati non anteponet 3 Profecto quicumque ad normam justitiae et aequitatis expendet momenta rationum, antiquissimam Florentinorum libertatem violare, nefas esse existimabit.
Hoc autem omnino sperandum est a Clementissimo, potentissimo , atque Invictissimo Imperatore Carolo VI. qui semper potentiam justitia temperavite et cujus immortalem gloriam , non solum magnitudine rerum gestarum, sed etiam excellentissmarum virtutum splendore quaesitam , nulla unquam inobscurabit oblivio. Eoque certius in hanc certissimam spem nos adducit Epist la ch , ejus mandato scripta ab Excellentini mo Domino Comite a Sint endoriri Supremo Aulae Caesareae Cancellario, ad Gl. Mem. Serenissimnm Ioan. Willelmum Electorem Palatinum, tunc cum Francofurti degeret, coronandus Imperator i qua , distinguendo Feuda ab aliis Statibus Magni Ducis Etruriae, signifieacur eidem Electori, Imperatorem non denegaturum Investituram Feudorum Serenissimae Electrici Palatinae , eo quod per asium haberet , Magurum Etruriae Diaeem de aliis Statibus , μι- aetioni subjectis , minime iubpositurum, ne tie pem mi sertim dissoni Iavore in uorum Caesareae Majestatis , eι Serenis smae Domias in Aiabia Q In l. Cum scimus. Cod. de Agricol. et centit. Ibi: Melius est et ianim in hujusmodi difficultati s expiaribus capitulis conditiones senis di, et non solis eo egombus --que scripturis homines forte liberos ad deteriorem detrahi fortώ- nam. Sιn autem ea scriptura , et
pos serapturam confesso seu ae1
sitis sine vi et necessitate M. men intervenerit k tunc ex mistroque genere obligationis, id egram serapturae . quam τonfessio innis . vel dera raonis , talem eum
esse credenuam. Palem se et scrinis, et inter acta deposuit., Etit in fine n. XXIII.
125쪽
AEAEνiaeae nee eontra ejusdem eonvenientias. Atque in Sententia perseverasse dignoscitur ex alia Epistola ipsius Domini Comitis a Sinciendori F. Primi Caesarei PIenipotentiarii, aliis de ea s ad Ablegatum Magni Ducis Etruriae scripta Tr jecti ad Rhenum I 1. Aprilis I I . Non minus valitura rationum momenta, et recti justique amorem in animis Foederatorum Principum plane eonfidimus, quod , Veritate Perspecta, mutare consilium . praeclarum ipsis erit et gloriosum. M quum pax, cujus con ciliandae desiderio flagrant ad communem tranquillitatem. multo firmior aeiucundior futura sit , si Serenissimi Magni Ducis jus et Dominii Florentini leges et instituta fundamentalia serventur: nec aliter justa fieri possit dispositio; sperandum pariter est. Foederatos Principes fore contentos, se non modicum peris cepisse fructum suae solicitudinis . pro communi bono susceptae , quod Serenis-smus Magnus Dux , et Serenissimus Magnus Princeps, eodem pacis amore ducti, eorum votis obsecundent, illaesa tamen atque incolumi libertate antiquissuma Civitatis et Dominii Florentini: pro quo neque Imperio, neque alteri cuiquam Principi fuit unquam praestitum Elam gium, aut a quoquam accepta iuvestir a.
126쪽
128쪽
RHera, diduciae et Pares initae a Republiea Horentina eum aliis G1iti N. Dtibus et Principibus Europae. Ex Originalibus, quae adhue supersunt in Archivio Palatii, omissis quamplurimis, et praesertim iis, quorum meminerum rasorici.
OEDUS inter Florentinos et Pilanos contra quoscumque. Ann. Foedus inter Minentinos et Lucenses. Foedus inter Florentinos et plerasque Tustiae civitates. pro
earum communi securitate et libertate tuenda , contra Imperatorem et quoscunque alios Principes. Foedus inter Florentinos, et Volaterranos. Foedus inter Florentinos. et Senenses Foedus inter Florentinos, et Monte-Policianenses. Foedus inter Florentinos, et Pistorienses, Foedus inter Florentinos, et Urbevetanos, contra Senenses.
12 II Foedus inter Florentinos . et Commune Lucanum, et Sancti Miniatis, pro m tua detensione eorum libertatis. Foedus inter Florentinos. Ianuenses, et Lucenses, contra Pisanos. Pax inter Florentinos, Lucenses, Pistorienses, et Pratenses. 12 3. Foedus inter Florentinos, et Arretinos. I sq. Foedus inter Florentinos, et Senenses. II S. Pax inter Florentinos. et Pisanos. I 236. Foedus inter Florentinos, et Arretinos. 11 1. Pax inter Florentinos, et Pisanos. 127 . Pax inter Florentinos, et PisanoM 1176.
Pax inter Florentinos Factionis Guellae et Ghibellinae, mediante Cardinale Latino, Summi Pontificis Legato. 128
Pax inter Florentinos. et Arretinos. 13I .
Induciae cum Ruperto Rege Neapolis. 13 3 3. Pax inter Florentinos, Arretinos, et alios. 1337. Pax inter Rempublicam Florentinam, et Venetam. I 333. Foedus inter Florentinos, Bononienses, et Marchionem Estensem a 34r. Foedus inter Florentinos et Perusinos, contra Ducem Mediolani. 33si. Pax inter Florentinos et Perusinos, cum Duce Mediolani. 13 3 3. Foedus inter Florentinos, Arrecinos, Perusinos, et alis . I 36 Foedus cum Summo Pontifice, Arretinis, aliisque Tusciae populis. 13 1. Foedus inter Floremtinos, Bononienses, et Perusinos cum aliis Tusciae populis. Is s. Pax eum Republica Ianuensi. 238a. Pax cum Duce Mediolani. I383. Foedus inter Florentinos. Perusinos, et Paduae Dominum. x3so. Foedus inter Florentinos. et Galliarum Regem. 1396. Foedus cum Venetis, contra Ducem Mediolan, 1398. Foedus cum Summo Pontifice. I O2. Pax cum Ladislao Rege. 1428. Pax cum eodem Rege Lassislao. I4 14.
129쪽
Pax inter Florentinos. Venetos, et Sabaudiae Ducem ex una, et Ducem Mediolani ex alia parte. Is Pax inter Florentinos et Uenetos ex una, et Ducem Mediolani ex alia Parte, Ferrariae stipulata. 428. Foedus inter Florentinos. Venetos, er Senenses. I O. Alia Pax inter Florentinos et Venetos ex una, et Ducem Mediolani ex alia
Foedus inter Florentinos, et Venetos, contra Ianuenses. 1436. Pax inter florentinos, Venetos, et Ducem Mediolani. 144I. Foedus inter Florentinos, et Uenetos, contra Bononienses. 1443. Foedus inter Florentinos i Venetos, et Lucenses. I 4 4.
Pax inter Florentinos, Venetos, et Ducem Mediolani, et Regem Aragonum, et Sabaudiae Ducem. IAS Foedus inter praedictos Principes, et Summum Pontificem Nicolaum TPoedus inter Florentinos, Regem Ferdinandum, et Ducem Mediolani. 1466 Fax cum Summo Pontifice, Venetis et Duce MedioIani. I 468. Foedus inter Florentinos, Regem Ferdinandum, et Ducem Mediolani. 347o. Foedus inter Venetos, Ducem Mediolani et Florentiuos. 14 4. Foedus inter florentinos, et Perusinos. 1477. Foedus inter Florentinos, et Ianucnso. Foedus cum Ludovico XI. Rege Galliarum. 2478.
Pax inter Summum Pontificem Sixtum IU. Ducem Mediolani, Regem Hrd
Foedus successive initum inter praedictos Principes cum Florentinis. 348o. Pax et Foedus inter praedictos Principes adversus Uenetos. I 82. Foedus inter Florentinos, et Lucenses. Pax et foedus cum Senensibus. 1483. Ioedus cum Perusinis. 1487. Induciae cum Januensibus. 24S'. Foedus inter Florentinos, et Carolum VIII. Galliarum Regem. 494. Foedus Reipublicae Florentinae cum Ludovico XII. Galliarum Rege. I 499. oedus cum Rege Aragonum. Is a. Foedus cum Ludovico Galliarum Rege. Foedus inter Florentinos, et I ucenses. 1 O8. Foedus inter Rempublicam florentinam, et Reges Galliarum et Hispaniarum. Foedus cum Ludovico XII. Rege Galliarum. IIII. Foedus cum Summo Pontifice, et Rege Hispaniarum. Loedus cum Summo Pontifice, Galliarum Rege, Uenetisque, contra Car lum U. I 26. Foedus cum Galliarum Rege. Uenetis, aliisque Principibus ' IFa . Foedus cum Summo pontifice, Galliarum Rege, Rege Angliae. Uenetis, et Duce Mediolani.
N. II. Verba Agonit, Idcordani Malasmae, et Ammirati.
SIGONlVS De Regn. Ital. lib. '. ad ann. IORI. Taque Henricus magnis delectibus habitis, primo vere castra ex Germania m l vit, atque in Italiam transgi essiis, quicumque in itinere detractarent, obtrivit. Unius dumtaxat Ilorentiae . quam per Aprilem obsedit, insignis est oppugnatio. RICORDAN. MALASPIN. Cronic. cap. 68. . Negli anni di Christo iosi. tornando it sopraddetio Arrigo Imperadore da Siena, per aridar ne in Lombardia . trovando. chei Florentini teneano la parte della tela col deito Papa Gregorio, e non voleano ubbidire at de to Arrigo , ne aprir i
130쪽
te porci, puo se I ' oste a FirenZe da quella parte, che oggi si chiama Calamio, e i
mo ait ' Arno fece grande guasto alia deita Citta. e steti evi pili tempo e dievvi gram de battaglie; e niente vi pote fare; perocche la citia era molto forte, e bene murata, e tuiti l citradita erano ben d ' accordo i e si levo da Oste a modo di sconfitiore cio neI detto Anno det mese di Luglio. AMMlRAT. Histor. Flor. lib. I. adaucto ad ann. I 8 I. Conobberct i Florentini per isperienaa. essere stata cosa utilis sma ii non averptu indugiato a fortificar la lor Citta; poiche non volendo dichiararsi nimici di Sa ta Chiesa, furono costretii a serrar te porte ali ' Impera dore. Enrigo sidegnato, chadore quas tuae l' attre principali citia d' Italia avean fatici centa d ubbidirio. Firen-χe non plegasse ii collo a' suoi comandamenti . vedendo non potere aver Ia Cittache per foreta. Ie post intomo l' assedio, portando ferma creden a , che a iungoandare non potessero i Florentini alte sue forZe far resistenaa. Attendatosi per questo talia parte di tramontana. ove oggi e la Chiela de' Servi, che in quel tempo visi diceva a Calamio, di quivi stendendosi infino ad Arno, incomincio det mela SAprile a strignere grandemente Ia citia. Ni una forte muraglia e si malagevole ad .es pugnare. come e Ia concordia; perche i Florentini ben dy accordo insieme , edalla gagliardeE a delle nuove mura ajutati . non solo ardirono ae oppors alta potenZa degit Oluamontani, ma in breve tempo preso animo di uscirii contro, e combalterii, per si fatia maniera per guttarono a travagliar it campo Imperiale .che Enrico quasi di viva forra su costretto ii ri. giorno di Lustici di scior l asse-dio , e partendosi quasi in rotta e con perdita di molli luoi Mnesi, lasciar liberi iFlorentini dalle sue molestie.
NAUCLERUS vol. 2. Generat. 42.1 Eparavit brevi exercitum Fridericus. et in Placentinos duxit. Domito oppido. I et Monasterio Sanctae Columbae destructo, relinquens filium Henricum in Lomia hardia, transit in Etruriam. Forolivientes enim. Ariminenses, et Urbinates cum Marchia sibi favebam. Porusini, Allisit. Tudertini Pontificem sequebantur. Pra
πιν Furentinos , tota Etruria Fridericis parebat: qui accedens Horentιam, non es in ro--issus a Ied postulanti concess/m, ut Guelpius uectra, rerum Gibellini in Horensia potia
PETRUS MESSIA in vita Friderici II.
Ando Federim B. in Tostana, con pensero di avet Firrere. Hae gli era nemica; ma percM i suoi partigiani non elano in molia sti ina, edegli era poc temulo, lactea AOI molle riseetere s ma vennero a partito . che scaccerebhero fumat Guelfi, suoi remici: di che rimase contento l' imperatore. BL NDUS deead. 2. lib. 7. Marchia omnis Anconitana Friderieo parctat. cum perusmi. As senses, T dertinique partes pontificis sequerentur : Fixuriaque pariter tota, praeteν unicam υ bem Horentinam. Friderico magis subdita esse videbatur, quam ejus partes amicitiamque fovere. Quare hoc in suo adventu nihil ardentius curavit, quam exulcerati animi apud Parmam urbem dolorem iracundiamque in Florentinorum excidio evom te, nee multi sectilet Gibellinae partis suae injuriam in publico accipiendam exte minio, quod illam nimis Guelphae noverat inferiorem di idque cum utrique parsi ρον ster notum , accedent ad moenia portas ae Elirentiae Hid νieias, non est in Urbem admissis. sed postulanti concessum, ut Guelphis ejectis, Gihellina Factio rerum in Florentia
KR ANTLIUs in Histor. Reri German. lib. 9. cap. I 8. Inde movens in Etruriam Henricum filium eum parte copiarum in Faventiam Vennatumque Provinciam . ut in potestate fideque contineret, ire disposuit iussique.