장음표시 사용
11쪽
CONTROVERSIA VIII. AN IN QUAESTIONIBUS FIDEI ET MORUM, VEL
RERUM ETIAM AD DISCIPLINAM PERTINE TIUM, POSSlT LEGITIME APPELLARI A BO-MMO PONTIFICE AD CONCILIUM GENERALE 3 CDLX.
Conclusio. A Decretis Summorum Pontificum in quaestionibus fidei, morum, ac disciplinae , appella ri non potest ad concilium Generale. CDLXΙΙΙ.CONTROVERSIA IX. AN ROMANUS PONTIFEX SIT ANTIcARISTύε Τ DLXXII.
conclusio L. Antichristus nondum venit in huno mundum. CDLXXIV. Conclusio II. Romanus Pontifex non est Antichri.tus
12쪽
CONTROVERSIA LAN CATECHUMEΝΙ PUBLICI AC MANIFESTI HAERETICI, SCHISMATICI, ET EXCOMMUNICATI SINT MEMBRA ECCLESI ECHRISTI 3 CDLXXVII.
Conclusio I. Catechumeni, seu fideles, nondum baptizati , non sunt vere ac proprie membra Ecclesiae. CDLXXVII. Conclusio II. Publici ac manifesti h aeretici non sunt membra Ecclesiae Christi. CDLXXXI. Conclusio III. Schismatici, quamvis retineant veram fidem, non sunt membra Ecclesitie. CDLXXXIV Coirclusio Ι' Excommunicati non tolerati, hoe est, putilice denuntiati, et vitandi; non sunt membra Ecclesiae. CDLXXXVI.
CONTROVERSIA ILAN FIDELES REPROBI, IMPERFECTI, MAGNIQUE PECCATORES, ET INFIDELES, SIVE HERGTICI OCCULTI, SINT MEMBRA ECCLESI EJ CDXC
Conclusio I. Neque omnes praedestinati , negae solisant membra Ecclesiae. cDXC III.
13쪽
conclusio II. Non solum persecti, sed etiam Fideles imperfecti , qui in varia peccata venialia labuntur, sunt membra verae Ecclesiae. CDXCIV. Conclusio III. Non solum Fideles iusti, sed magni etiam peccatores , tam occulti quam manifesti, sunt membra verae Ecclesiae. CDXCV. Conclusio IV. Infideles, sive haeretici occulti, probabilius sunt in Ecclesia Christi, sed impersecte dumta at, quia membra sunt mortua et arida, u sed adhuc conjuncta. CDXCVI.
CONTROVERSIA III. AN MINISTRI ECCLESIAE A SOLO DEO ELIGANTUR, ET AN IUS ILLOS ELIGENDI IURE DIVINO AD POPULUM PERT1NEAT
DXII. Conclusio I. Ministri Ecclesiae non a solo Deo eliguntur, sed necessaria quoqae est electio Ecclesiae: possuntque etiam non praedestinati eligi ad sacra Ministeria. DXIV. Conclusio II. In Electionibus Ministrorum Ecclesiae olim per plura saecula cum Clero habuerunt etiam populus et Optimates laici jus suffragii. saltem in multis regionibus. DXVII . Concitisio III. Hoc tamen suffragii ius in Electionibus Episcoporum ac ministrorum Ecclesiae Laicis et populo nequaquam competebat lare divino , sed mere Ecclesiastico ; quodque justis de causis ah Ecclesia abrogari potuit. DXX.
14쪽
CONTROVERSIA IV. AN ORDINATIO ET VOCATIO MINISTRORUM ECCLES1 E AD POPULUM, VEL AD LAICOS PERTINEAT 3 DXXVII.
Conclusio I. Potestas ordinandi non pertinet ad Laicos, id est, ad populum et Optimates. DXXIX. Conclasio II. Vocatio, missio, seu collatio Iurisdictionis spiritualis et Pastoralis, non pertinet ad Labcos , sive ad populum et Optimates. DXXXII. conclusio III. Missio Lutheri et Calvini , omniumque ministrorum Ecclesiae Protestanticae non est lHgiatima. DXXXIII.
CONTROVERSIA MAN EPISCOPI IURE DIVINO . SINT PRESBYTERIS SUPERIORES 3 DXXXV.
Conclusio I. Episcopi sunt Presbyteris superiores pol state ordinis, et quidem jure divino. DXXXVli I. Conclusio II. Episcopi sunt Presb3teris superiores etiam pote,tate Iudi,dictionis , et quidem jure divino.
DXXXIX. CONTROVERSIA ULDE COELIBATU MINISTRORUM ECCLESIAE
BLIX. Conclusio L coelibatus jure divino non est adnexus sacris Ordinibus. DLXI.
15쪽
aa INDEX ConclusIo II. coelibatus sacris Ordinibus adnexus suit jure Ecclesiastico antiquissimo , iam inde ab Ap Stolorum temporibus: adeoque longe ante Siricii Pontificis tempora. DLXII. Conclasio III. Lex continentiae in Ecclesia non Latina tantum, sed etiam Orientali, saltem usque ad tempora sere Trullanae Synodi, comprehendebat Gpiscopos, Presbyteros, et Diaconos , qui post Omdinationem nee novum conjugiam , saltem sine dispensatione Episcopi, contrahere licite poterant, nec jam ante contracto uti. DLXV. Conclusio IV. Valde probabile est, etiam Subdiaconos in tota ferme Ecclesia adstrictos fuisse ad continentiam : certum vero omnino est , saltem ab eo tempore, quo Subdiaconatus inter majores Ordines computatus est , eamdem legem etiam ad
Subdiaconos in Latina Ecclesia fuisse extensam. DLXXI. Cinclusio V. Lex continentiae nec Iure divino nat rati, nec positivo repugnat. DLXXVI. Conclusio m. Ab Ecclesia convenienter iusteque Sacris Ordinibus adnexa fuit. DLXXVII. Quaesitum L. An eadem lege continentiae adstricti s erint etiam minores Clerici. DLXXIV. LI. An maioribus ordinibus initiati obi
gentur ad continentiam immediate per praeceptum Ecclesiasticum, an v TO Per votum continentiae 3 DLXXV.
16쪽
DE VOTIS PRAECIPUE MONASTICIS. DXCV.
Conclusio L Paupertas, castitas , et Obedientia, sunt consilia Evangelica. DCVII. Conclusio II. Omne votum, vel promissio voluntaria Deo facta de meliori hono, etiamsi illud non sit Praeceptum, est vere ac proprie cultus Dci. DCXLConclusio III. Paupertas , Castitas , et Obedientia recte voventur a Religiosis. DCXIV.
DE ECCLESIA PURGANTE, SEU PATIENTE.
cONTROVERSIA UNICA. AN ANIMAE IUSTORUM EX HAC VITA DEcED TIUM , QUIBUS ALIQUID LUENDUM SUPEREST, IN PUGRATORII POENIS DETIN NTUR, AC VLVORUM SUFFRAGIIS IUVARI POSSINT DCXXVIII.
Conclusio I. Post condonatam culpam, atque etiam aeternae mortis reatam, saepissime adhue superest poena temporalis persolvenda. DCLXXI. Conclusio M. Antiquissima, saneta, ne Saluberrima est consuetudo orandi pro desanctis , in hac vita no
dum plene purgatis, eosqae suffragiis juvaudi. Dc XIII.
17쪽
INDEX Conclusio III. Animae in statu gratiae decedentes, quibus aliquid luendum superest, in Purgatorii poemnis detinentur. DCXL.
coXTROVERSIA I. . DE REGNO CHRISTI MILLENARIO. DCLXI.
conclusio. Millenarium illud christi regnum prorsus commentitium est. DCLXIII.
CONTROVERSIA II. AN VISIO INTUITIVA DEI SIT POSSIBILIS, ET AN AD ILLAM STATsM POST MORTEM ADMITTANTUR ANIMAE JUSTORUM PERFECTE PURGATAE 3 DCLXX. Conclusio I. Visio intuitiva Dei est possibilis. DCLXXII.
Conclusio II. Animae ustorum persecte purgatae, sta tim a morte ad visionem intuitivam admittuntur.
CONTROVERSIA III. AN OMNES BEATI AEQUALITER VIDEANT DEUM 3 DCL XVUI.
conclusio. Non omnes Beati aequaliter videat Deum.
18쪽
CONTROVERSIA IV. DE CULTU SANCTORUM. DCXCVIII.
Conclusio. Sancti in coelis regnantes licite ac recte ab Ecclesia coluntur cultu sacro, et duliae. DCCII. Quaesitum I. An Sancti coli debeant , ac possint cultu duliae absoluto. vel tantam reSPe-etivo Τ DCCVIH. II. An Sancti adorari possint cultu latriae, non absoluto quidem, sed relai ivo 3 DCCIX.
CONTROVERSIA M. DE INVOCATIONE SANCTORUM DCCXX.
Conclusio I. Sancti cum Christo in coelis regnantes orant pro nobis saltem in genero DCCL II. Conclusio II. Sancti cum Christo in coelis regnantes orant pro nobis non in genere tantum, Sed tiara in particulari. DCCXXIII. Conclusio III. Licita, utilis, et laudabilis est Sancto- rum invocatio. DCCXXVII.
CONTROVERSIA ULDE CULTU SANCTARUM RELIQUIARUM. DCCL.
Conclusis. Pius , licitas , - atque utilis est Sanctarura Reliquiarum callus. DCCXXXIII.
19쪽
CONTROVERSIA VILDE UβU ΕΤ cULTU SACRARUM IMAGINUM. DcCLXXVIII.
Conclusio I. Quamvis non ita frequens , fuit tamen aliquis Sacrarum Imaginum usus apud Christianos, primis tribus saeculis. DCCLXXXV. Conclusio II. Saeculo IV. et V. frequens fuit in Ecclesia Dei Sacrarum Imaginum usus. DCCLXXXVII. Conclusio III. Quamvis usus Imaginum Dei et SS. Trinitatis olim rarus fuerit in Ecclesia; harum tamen Imaginum usus posterioribus temporibus licite ubique invaluit, consentiente Ecclesia.
Conclusio IV. Sacer cultus Sacrarum Imaginum liciatus et honestus est. DCCXCI. Quaesitum I. Quonam culta , absoluto an relativo , colendae sint sacrae Imagines 3
DCCXCVII. II. Quid sentiendum sit de Libris Carolinis,
Romam ad S. Hadrianum I. missis, quibus Nicaena II. Synodus , et Cultus Imaginum impugnatur 3
DCCXC1X. CONTROVERSIA VIII. DE CULTU ET ADORATIONE CRUCIS, AC BELIQUORUM PASSIONIS DOMIN CR1 INSTRUMENTORUM. DCCCXII. nclusio I. Vera crux, in qua salus nostra pependit, est adoranda. DCCCXV1.
20쪽
c0NTROVERSIARm. νConestisῖo u Imagines Sanctae crucis , tam pictae, quam eX alia quacunque materia labricatae, sunt adorandae. DCCCXXI. Conclusio m. Antiquissimus ac saluberrimus est usus formandi Crucem in aere , fronte vel pectore.
Quaesitum I. Quo genere cultus adoranda sit crux vera , aut imago illius , sive picta ,sive ex materia quacunque satiricata Τ DCCLXXIV. u. An cultus, qui verae Cruci, aut crueis imagini desertur , sit supremusetatus iatriae χ DCCLXXV.