장음표시 사용
41쪽
trficum . aut veteres picturas confugiunt, in quibus d Aterum latus B. Paulus, sinistrum B. Petrus occupat. Nam I. Patros quidem ambos Apostolos vocant Praeseatos Ecclesiae, Romanae EccIesiae Patres ac sandatores, Sanctorum Coryphaeo . Oculos Romae. Ecclesiarum Pri cipes, Epi copos Romanos ; at nunquam vocant duo sa
prema EccIesiae Capita, aut Episcopos Romanos non modo quoad munus docendi , sed etiam quoad auth rit te in regendi Ecelesiam universalem. Quare illi hon rum tituli ostenduut B. Paulum aequalem suisse B. P tro in authoritate Apostolica, non vero in Primatu . Q aol si dieas B. Paulo Primatum denegari non posse, quot Epi scopas Romauus fuerit , Respondeo Paulum Episcopum Romanum suis.se, non indinariam, sed extraord, nariam , propter Apostolicum manas , quod ius Episcopale ubiq- terraram omnibus Apostolis conserebat; et Primatam in universam Ecclesiam alligatum esse Past ribus ordinariis Ecclesiae Romanae. II. Pontifices Romani Successores se dicant SS. Apostolorum Petri et Pauli successione reali , non personali. Sic enim solius, Petri Successores dici possiant. Aliud est igittar succedere alteri veluti realiter, iura sibi ei ins Orutila vendia eando ; aliud succedere personaliter , idem munus ohe-undo. Priori sensu non Petri tantam , se l Λpostoloruin plane omnium Successo Romanus Potiti x dici potest zunde S. Bernardus Lita II. do considerat. Cap. Vlureum vocat haeredem Aρ tesorum. Posteriori Musa --lius Petri successor appellatar: bis..S. Berctardus i. c.
ad Eugenium inquit: Tu Potestule Petrusi. Pari modo intelligonda sunt verba Poutificum. , 'V.Faao die aut tangi se aut horitate Beatorum Apos loram Petra et Pati , aut Mando eaede- α lioritate indicere se uiuut --
42쪽
DE PRIM o IrmsDI TMMI B. PETRI. 33eil in Gonoralia; in hoc enim limnendi mo Io non offieii intelligenda est auctoritas, cui succedatur ; se i patrocinii, potius quod ad officium illud rito obeundum implo ratur. Certo alii Pontifices non Petri duntaxat et Pauli .
sed omnium Sanctorum authoritatem sibi vindicant, ut Ioannes VIII. Epist CC XI I. S. Nicolatas I. in sententia contra Pholiam lata, et Alexander II. Epist. IX. ς nec tamen sequitar Sanctos omnes eamdem hibuisse cum S. Petro aut ritat . Hs. Dextera pars non semper ita Ecclesia locus fuit honoratior . In conciIio Chalcedonensi D Oscorus, licet mox damnandus, dexteram tenebat, L gati vero S. Leonis sinistram. In sinistro cornu altaris:
Evangelium legi solet , quod Prophetiis, et Epistolis
Apostolicis dignius est, quae in dextero recitantur. Cu olim in riclesia Deminae seorsim a viris orabant, Si nistra viris, dextera foeminis est iussignata. Ex quibum nemo non videt, in sacris ritibus, hunc olim usum via guisse , ut sinistra de terae praeserretar. ad Gentium stonversionem exprimendam, quae Iudaeis velut dexte- Tam antea tenentibus antelatae sunt. NihiΙ ergo ex detera Paula interdum data inferri potest ad illius aequis litatem cum Petro comprobandam. Praeterea ill ad ant quitus observari solitum erat, ut cum duo simul incederent , senior et honoratior ad laevam esset, iunior vera dextrum ipsi latus tegerset, et non nihil anteiret in signum obsequii. Vt te Notat Alexandrum in Dissert. IV. Eist Eccles. Saeculi I.
Cc II. Olyiatur L Authoritas Scripturarum Ap Mes. I. ad coria cap. HI. scribit: Fundamentum aliud
43쪽
46 ARTICULUS III. CONUOVERSIA II.
nemo ρotest ponere , 'raeter id quod ρositum est, qu olest Christus Jesus. Ergo solas Christus est fundamentum Ecclesiae II. Lacae XXII. cum facta esset coutentio inter Apostolos quis eorum videretur esse maior, lacrepuit ipsos Christus , dicens : Reges Gentium dominantur eorum V os autem ποn sic. At si Petro eollutus suisset Primatus, non fuisset i ta inter Apostolos nata contentio , nec eos redarguens Christas dixisset , neminem inter eos esse altero maiorem : immo potio eos ait obtemperandum Petro, eiusque Primatum reverendum suisset a thortatus. Ergo Christus Primalum Petro non contulἰt. R. C. A. D. C. Ergo solus Christuς est fundamentum Ecclesiae principale, quod ab alis non sustentatur, C. C. Fundamentum minus principale , N. C. Petrus est landamentum minus principale , quo lChristo innititur , et ab eo sustentatur. Ad II. C. MIN. m. Duplici de causa Christus Apostolos inerepuit, I., quod ambitiose quaererent Primatum, non tamquam ministerium , sed tanquam merum imperium, quale Gentium Reges in subditos exercebant. II. Quod contenderent de temporalis dominationis Primatu , cum exbmiam dignitatem Petro promissam non intelligerent , putarent lae a Magistro suo temporale Regnum Israel restituendum foret Spiritualem Primatum, qui tamen ambitiose quaerendus non esset, Chri qtas minime negavit aut reprobavit : immo supponit aliquem esse inter eos , cui hie Primatus conveniat ; non enim ait: Nemo inter vos major est, nemo Praecessor Sed, Qui major est in pobis , fiat sicut minor, si qui Praecessor est, sicut ministrator. Nominatim vero ad obtempera dum Petro eos tutio non est adhortatas, quia Petrustane promissione tantura et designatioue Cesisti, non
44쪽
DE PRIMATU IURISDICTIONIS B. PETRI. 4t remali exercitio obtinebat Primatum , quem demum post
ipsius Resurrectionem est Consecutus.
CCIII. Dices. I. Etiam reliqui Apostoli sunt su damenta Ecclesiae minus principalia. Ergo ex eo , quod Petrus sit sandamentum minus principale , non potest inferri eollatum illi fuisse Primatum. P. A. ad Ephes. cap. II. dicitur : Suρeraedificati su 'er fundamenta stolorum et Prophetarum. Apocat. Cap. XXI. Murus ciuitatis habens fundamenta duodecim , et in ipsis duod rim nomina duodecim Mostolorum Agni. R. D. A. Apostoli suerunt etiam fundamenta Ecclesiae minus prin-eipalia, eodem modo quo Petrus, N. A. Diverso modo, C. A. N. C. Apostoli suere fundamenta Ecclesiae I., quia ipsi Euclesias fundarunt. II. Ratione doctrinae, a Deo ipsis revelatae. III. Ratione gabernationis, quia ipsi erant Pastores univere o Ecclesiae: diverso tamen modo quam Petrus , I. Quia ipsi a Petro dependebant, Petrus vero a solo Deo. II. Quia Apostoli amplissimam illam potestatem bubuerunt ut Legati Christi extraordinarii ; et ad posteros et successores suos non transmittendam : Petrus vero habuit illam ut ordinariam, et ad successores suos transmittendam. Igitur cum illi 1 rint Petro subordinati , non eodem modo , quo Petrus, erant Ecelesiae fundamenta minus principalia.
CCCIV. Dices II. Christus illa verba : Tibi dabo cla-pes regni coelorum , direxit ad totam Ecclesiam , non ad soluin Petrum. Ergo ex illis verbis non evincitur Petri Primatus. P. A. S. Augastin. Trasit. L. in Joan. ait: Petrus quando clapes accestit, Ecclesiam Sanctam si Discapit. S. Hieron. Lib. I. adv. Jovinianum dicit, omnes ostolos claves Regni coelorum accestisse. S. Ambrosius in Psalm. XXXVIII. Quod Petro dicitur, cur
45쪽
seris Apostolis dicitur: Et tibi dabo claues. Confirm. I- Christus Joan. Cap. XX. omnibus Apostolis dixit: Si
cui misit me Pater : et ego mitto oos. Ergo omni bastradidit potestatem claviam. Confrm. II. Petras nomino omnium Apostolorum consessus est Divinitatem Christi. Ergo Christus omnes Apostolos praemiare voluit, omnibus tradento claves. R. N. Α. Tam clarus est Iocus citatus, ut ad totam Ecclesiam detorqueri nequeat. Et
ego Leo tibi, non Ecclesiae, sed tibi Simoni Barionae. Et tibi dabo claςes, non alteri, sed tibi. Vide Tertulliani , et S. Optati locum Num. CCXCV. exhibitum. Actyrobat. R. Augustinum nihil aliud velle, quam quoaclaves traditae sint Petro ut Principi et Pastori Ecclesiae , non in privatum ipsius commodum, sed publico Ecclesiae bono, atque in perpetuam Ecclesiae utilitatem ; atque ideo eas etiam post mortem Petri in Eo in clesia esse non desiisse. certe ex eo, quod S. August nus Lib. XV. de Trinit. cap. XXVI. scribat, Christum gessisse figuram Ecclesiae , quando haptizatus est, inepte qais colligeret, Christum personaliter baptizatum non fuisse. Ergo etiam licet S. Petrus figura fuerit Ecclesiae, quando illi dictum est, Tilii dabo claues, non sequitur , quod ipsi claves vere, realiter, et personaliter collatae non scierint. S. Hieronymus et S. Ambrosius n- his minime adversantur, ut mox dicemus. Ad I. Con-βrm. C. A. D. C. tradidit Apostolis claves , tanquam L gatis extraoxdinariis , et cum subordinatione ad Petrum , C. C. Tanquam Legatis ordinariis , et absque subordinatione ad Petrum, N. c. Ad II. Confrm. N. A. Petrus. suo tantum nomine Divinitatem Christi consessus est quam revelatione divina didicerat: neque in Evangelio indicatur, quod haec consessio, nomine Omnium facie
46쪽
DE PRIMATU IURISDICTIONIS B. PETRI. Qda, fuerit ipsi ab Apostolis demandata; quamquam nil qua ratione possit haec omnibus Apostolis communis diei , quia illam silentio Suo approbarunt. CCCV. Idem omnino, quod de verbis illis, Et tibi dabo claues, diximus, dicendum pariter est de illis Ioan. tap. XXI. Pasce oςes meas. Pasce tu Simon Ioannis , et non alius. Pasce, quod non significat tantum cibum ministrare ; alias servi non pascerentur a Dominus suis , sed ipsi pascerent Dominos : verum etiam procurare cibum . et providere, quod Superioris est OR scium , non inferioris. Nequo obstat I. quod B. Petrus Epist. I. Cap. V. hortetur conseniores ad Pnscendam gregem Dei, non universalem utique, sed particularem
ibi commissum. Neque II., quod S. Augustinus Lib. de Agotio christiano cap. XXX. dicat, illa verba , y sce Oyes meas , non soli Petro , sed omnibus Ecclesiae Pastoribus dicta esse. Quia juxta 8. Doctorem Petrus repraesentavit Ecolesiam , non illius Legatus, sed tanquam Princeps et caput, a quo in partem sollicit dinis vocari possent , ao deberent alii Pastores. CCCVI. Diees III. Ex Scriptura non constat, Petrum exercuisse suum Primatum : immo Seripi a non semel videtur contrarium asserere. Ergo. Ρ. Α. Septem Diaconi non a Petro tantum, sed etiam ab aliis Ap
stolis fuerunt constitati. II. Apostoli miserant Petrum et Ioannem Samariam. Atqui qui mittitur, est inferior. III. Paulus et Barnabas controversiam de Iegalibus non ad solam Petrum , sed ad omnes Apostolos detulerunt. IV. Paulus Antiochiae Petro in faciem restitit, quia reprehensihilis erat. Ergo non putavit B. Petram ess suum Superiorem ; alias ipsi non restitisset absque arrogantiae nota. V ad Galatas cap. II. scribit Apostolus :
47쪽
ARTICULUS III. CONTROVERSIA II. Mihi, qui uidebantur esse aliquid, nihil contulerunt. VI. Idem ad Galat. Cap. II. v. 8. Qui osteratus est
Petro in Aρostolatum circumcisionis, ορeratus est Ct
mihi inter i Gentes. Ergo Iurisdictio ruit divisa inter
Petrum et Paulum. R. I. Argumentum , quod ex silemtio Scripturae hic ducitur, nullius est momenti, cum sciamus plerasque res ab Apostolis gestas, scripto non fuisse eonsignatas. R. II. N. A. Vide dicta Num. CCXCIV. Ad I. N. C. Neque Imperator exercet solus omnes actus Jurisdictionis, quamvis sit Caput Imperii. Ad ΙΙ. D. M. Miserunt Petrum cum imperio , sicut Superior mittit i feriorem , N. M. Ex consevsa et consilio Apostolorum mi sus est Petrus, sicut v. g. consiliarii mittunt Regem alhellum, C. M. Ad ΙΙΙ. N. C. Id factum est, ut decisio fieret cum maiori partium satisfactione , partesque litigantes facilius acquiescerent. Plares controversiae ad Partamenta Angliae aut Galliae deseruntur: nemo tamen exinde inseret, Regem Galliae aut Angliae Prim, tum non habere ita suo regno. Ad IV. N. C. Petras Antiochiae existens, cogatis Iudaeorum in eam urbem adventu, abstinuit a mensa Gentilium, qui recens Christo per Baptismum authorati erant. Paulus j dicabat hane simulationem nota ferendam, ne Maasio daretur Christianis existimandi, eos legalibus Mosaicis adhuc teneri: adeoque illi restitit , ac Petrum reprehe dit , ut inferior Superiorem , non per auctoritatem ita illum, sed per correctionem fraternam, quam ex Ch ritate inferiores debant Superioribus male agentibus,
ni docent S. Augustinus Epist. LXXXII. alias XlX. ad S. Hieronymum, et S. Gregorius M. I m. XVIII. ita EZechielem. Ad V. N. C. Apostolus loquitur hic do Evangelio, quod ait se non a Petro, aut ab alio APo-
48쪽
DE PRIMATU IURISDICTIONIS B. PETRI. 46stolorum , sed ab ipso Christo accepisse. Neque dicimus nos, quod Petrus communicaverit potestatem clavium Apostolis, qui eam immediate a Christo acceperunt , tanquam Legati extraordinarii. Ad VI. N. C. Ρa Ius eamdem iurisdictionem habuit quam Petrus, cum hoc tamen discrimine , quod illam potestatem habuerit
cum subordinatione ad Petrum , et tanquam Legatus e traordinarius : Ρetrus nutem absque subordinatione ad hominem , et tanquam Pastor ordinarius.
CCCVII. Objicitur II. Authorita Augustini. S. Doetor Lib. I. Retractat. Cap. XXI. geribit. Dixi in quodam loco de Mostolo Petro, quod in illo tanquam in Petra fundata sit Ecclesia: qui sensus cantatur etiam Ore multorum in oersibus Beatissimi Ambrosii, ubi de gallo gallinaceo ait: Hoc ψsa Petra Ecclesiae canente
eulpam diluit. Sed scio me postea saeρissime sic eπο- fuisse quod a Domino dictum est, Tu es Petrus , et gia per hanc Patram aediscabo Ecclesiam meam : ut super hunc intelligeretur , quem confessus est Petrus dicens, Tu es Christus Filius Dei uiui; ae sic Petrus ab hac P tra VPellatus personam Ecclesiae Muraret , quae sum per hanc Petram aediscatur, et accepit claues regni co lorum. Non enim dictum est illi, Tu es Petra . sed
tu es Petrus. Petra autem erat Christus, quem con es sus Simon, sicut eum tota Ecclesia constetur, dictus est Petrus. Harum autem duarum sententiarum , quae
sit Probabilior , eligat lector. Eamdem expositionem amplectitur Trael. CXXIV. in Ioan . Num. V. Serm. CXXVI. Cap. I. In Psalm. CX. Num. XXX. Ergo S. A gustinus videtur Primatum Petri insciari. R. I. N. C.
Primatum B. Petri plurimis in locis diserte professus
49쪽
46 ARTICULUS III. CONTROUERsIA II. aest S. Augustinus. Vide dicta Num. CCXCV. R. II. S.
Doctor utramque persuasum habuit, Petram, super quam Ecclesia aedificata est, esse Petrum, et Christum; hane esse Petram primariam , Primumque fundamentam , M-trum vero secundariam Petram, atque alterum fundamentam , ut Patet tam ex eo, quod lectori suo permittat , ut ex duplici interpretatione, altera de Petro , de Christo altera, eam quae Probabilior sibi videatur , pro libito eligat: tum ex aliis libris Augustini , in quibas per Petram ipsum B. Petrum intelligit. Sio in Psalm. XIX. Num IV. scribit. Petrus, qui paulo ante eum confessus erat Filium Dei, et in illa consessione ame&liatus erat Petra , supra quam fabricaretur Ecclesia. Et in Psalmo contra partem Donati prope finem. Numerate Sacerdotes, uel ab ipsa Petri Sede . et in ordine illo Patrum quis , cui εuccessit, videto. θsa est Petra , quam non pinciant superbae inferorum portae. Ergo juxta S.
Augustinum neutra harum expositionum aliam excludit. CCCVIII. caeterum S. Doctor Petram frequentias ad Christum retulit, quia contra Donatistas agebat , qui Sacramentorum vim in Ministrorum sanctitate ces- Iocabant: unde timens ne si Ecclesia in Petro fundata diceretur, homines de sanctitate ministrorum Ecclesiae Praesumerent, ae auper eos sPirituale fundarent aedi- solum , totam sundamenti rationem ad Christum revocavit. Duabus praeterea rationibus impellebatur S. Λ gustinus, ut Petrae nomine ipsum Christum intelligeret. Pέima erat, quod I. ad Cap. X. dicatur: Petra autem erat Christus. Altera , quod Christus Matth. Cap. XVI. non dixerit. Tu es Petra, tvd , Tu es Petrus. Verum utraque ratio omnino infirma est. Prima i quia
etsi christus intelligatur nomine Petrae ab Apostolo Sorb
50쪽
DE PRIMATU IΠRISDICTIONIS B. PETRI. 4σhρnte, Bibebant de Spiritali consequente eos Petra.
Petra autem erat Christus, non sequitur nomine Ρ
trae Christum intelligi, ubicunque nomen illud in saera Scriptura usurpatur. Altera; quia Christus lingua Syr Chaldaica usus, ad Petrum dixit: Tu es Petria, et super hanc Petram etc. Ceyhaε enim, qua voee ut, tur D. Matthaeus , significat petram durissimam, se a lapidem, quem aeque significant graecae voces Πετρος et II ετ α indiscriminatim. Hino antiquissima versio SJri ca ad Apostolica tempora proximo accedens, Arabica, Aefhiopica, Persica, non habent, Tu εs Petrus, Sed, Tu es Petra , et suster hanc Perram aedifcabo Ecclesiam meam. Hi ne S. Hieronymus in Orientalibus linguis diu multumque versatus in Caput II. Epist. ad Galatas, voeem Hebraice, sive Syriace , Ceyhas, Graece et Lat, ne vertit in vocem Petra. Non quo aliud, inquit , signiscet Petrus , aliud Cephas. Sed quod, quam nos
Latine et Graece Petram uocamus, hanc Hebraei et Syri, pro 'ter linguae inter se piciniam, Ceρham nunc ent. Latinus vero Interpres Apostolum vocavit Petrum , non Petram; quia non ex Syriaeo , sed ex Grae-
eo vertit , et commodius illi videbatur, homini nomo nmascat inum , quam foemininum tribuere. CCCI X. Hactenus dicta sufficerent pro praesenti controversia. Verum ne Pontificiae insallibilitatis hostes validissimum telum nobis e manibus excutiant, ajo, expositionem illam B. Augustini, quae Petrae nomiudi non B. Petrum, sed Christum ipsum intelligendum esse docet, siquidem pro litterati venditetur, Scripturae vim inferre, et Patribus omnibus, qui ante Augustinum
noruere, omnino contrariam esse, ideoque vera ad SO-dida probabilitate destitui. Prob. I. pars assertionis. Si