장음표시 사용
21쪽
ITA DOMINUS AD OMΝIUM POSTOLORUM OFFICIUM PERTINERE VOLUIT , UT IN BEATISSIMO PE TRO , APOSTOLORUM OMNIUM SUMMO PRINCIPALITER COLLOCARET ; UT AB IPSO QUASI QUODAM CAPITE , DONA SUA VELUT IN COBPUS OMNE DIFFUNDERET , UT EXORTEM SE MYSTERII ΙΝΤΕΙ - LIGERET ESSE DIVINI , QUI AUSUS FUISSET A PETRI SOLIDITATE RECEDERE. CUI QUISQUIS PRINCIPATUM AESTIMAT DENEGANDUM , ILLIUS QUIDEM NULLO MODO POTEST MINUERE DIGNI TATEM , SED INFLATUS SPIRITU SUPERBIAE SUAE , SEMETIPSUM IN INFERNA DEMERGIT.
22쪽
DE ROMANO PONTIFICE, VISI BILI CAPITE ECCLESIAE.
CONTROVERSIA LAN B. PETRUS ROMAE FUERIT, ET cATHEDRAM IBI EREXERIT Τ
ccntra Marsilium , Wic lassum, Protestantea ccLXXXII. B. Petrum Apostolorum Principem, Romanae Urbis
primum Episcopum fuisse, ibique sub Nerone in crucem autum esse, adeo explorata res fuit omnibus temporibus, ut nullus Haereticorum ante saeculum XIV. in dubitationem id voeare a us fuerit. Primus itaque omnium , qui docuit B. Petrum neque Episcopum Romanum fuisse; neque Romam unquam vidisse, fuit Marsilius Patavinus, a Joanne XXII. A. C. IS27. speciali Decreto ob impia et schismatica scripta damu tus. Errorem hunc posterioribus temporibus adoptaruut
23쪽
ab ARTICULUs III. CONTROVERSIA LIoannes Wicklessus, Mart. Lutheras in colloq. mensalibus cap. de Antichristo. Udatricus Velenus, Illyricus
Lib. contra Primatum Papae. Magdeburgenses Centuriatores Cent. I. Lib. II. Cap. X. Claudius Salmasius, Fridericus Spanhemius Dissertatione de temere credita Petri in Urbem Romam prosectione. Calvinus L. IV. Instit. Cap. VI. Paragr. XV. scribit: Propter Scriptorum consensum non restia at, quin Petrus Romae mortuus fuerit , etsἰ Discoρum Disse, praesertim longo tem 'ore, Persuadere nequeat. Ratio autem; ob quam Calvinus Romanum Petri Episcopatum negavit , alia non est, quam quia Ρrimatum Romani Pontificis summa contentione impugnavit.
CCLXXXIII. Conclusio. B. Petrus Romae fuit, et cathedram Episcopalem ibi erexit, in qua primus sedit Episcopus Romanus. Prob. I. ex Epist. I. ipsius S. Petri , in qua cap. V. v. a 3. dicitur : Salutat posEcclesia, quae est in Babione collecta. Nomine autem Babylonis Urbem Romam intelligi asserunt Patres, Papias apud Eusebium L. II. Hist. Cap. XV. S. Hier nymus L. de Script. Ecclesiast. Beda in I. Epist. B.
Petri, Oecumenius etc. II. ac praecipue, ex tota antiquitate Patrum Graecorum et Latinorum. S. Irenaeus L. III. adv. Haer. Cap. I. ait: Matthaeus Hebraeis ipso rum lingua scripturam edidit Epangelii, cum Petrus et Paulus Romae euangelizarent, et fundarent Ecclesiam. S. Dionysius Corinthiorum Episcopus aput Eusebium L. IL Uist. cap. XXLV. Petrus et Paulus, cum et nostram Corinthi , et pestram Romae Ecclosiam 1 undassent se eodem te ore Paliter mar rium subia erunt. Clemens Alexandrin.' apud Eusebium L. VI.
ist. Cap. XI. Cum Petrus Verbum Dei Romae Pu i
24쪽
blice praedicaret, et hiritus Sancti instinctu Evangelium Christi exponeret. Tertullianas in Scorpiaco Cap. XV. 'itas Caesarum legimus: Orientem fidem Primus
Nero cruentavit. Tunc Petrus ab altero cingitur. Et Lih. IV. adv. Marcionem Cap. v. Romani do proximo sonent, quibus Epangelium et Petrus et Paulus anguine quoque suo signatum reliquerunt. S. Cypri nus Epist. LV. ad Cornelium: Navigare audent ad P ut Cathedram , atque ad Ecclesiam Principalem , unde unitas Sacerdotalis exorta est. S. Optatus Mileuitanus L. II. contra Parmenianum. Negare non Pote4 scire te,
in Urbe Roma Petro primo cathedram Discopulem
rase constitutam, in qua sederit omnium Apostolorum caput. S. Athanasius L. de Fuga sua cap. X IH. Petrus, qui sese metu Judaeorum abaconderat, et Paulus Mostolus, qui in Forta demis u3 4ic ePaserat, his audilis perbis : oportet ς0s Romus maytyrium ιubire , profectum non diotulere suum , immo Potius sui dentes abierunt. S. Leo J I. Serm. LXXX, Cap. III. Cum duodecim Mostoli, aucepta per Spiritum Sanctum omnium locutione linguarum, imbuendum Evum gelio mundum, distributis albi terrarum partibu3, si lcmi33ent , Reatissimus Petrus, Princeps Apostolici ordinis, ad arcem Romani destinatur Imperii, ut lux peritatis, quae in omnium Gontium revelatur salutem, es caesus se ab Uso caρIte per totum mundi corpus effunderet. Idom testantur C. Cyrillus Ierosol. careeh. V l. Illuminatorum. S. Esti 'hanius Baer. XXVII. S. cirrgost. Hom. II. in Eptat, ad Rom. Paulus Orosius L. VII. Bisi, cap. IV. S. Hieronymus Epist. ad Dam sum, S. Augustinus L. II. contra Litteras Petiliani cap. LI. et Lia. I. contra Juliis. cup. IV. Sulpicius
25쪽
aa ARTICULUS III. CONTROVERAIA I. Seuerus Lib. II. B ist. Saorae r adeo ut dici possit . nullam unquam traditionem fuisse, quasi majore testium numero cingatur; deque Petri adventu in Ur- hem Romam, et Episcopatu dubitare non posse, quin omnia Historiae fundamenta convellantur. Vide Augu-νtimum Calmet in Dissert. praeposita Epistolis canoni-ois. Natalem Alexandrum in Hist. Eccles. Saeculi I.
Dissert. XIII. Antonium Sandini in Disputationibus historidis ad Vitas Pontificam , Disputat. III.
CCLXXXIV. Objicitur I. Infirmitas argumenti , quod ex Epistola I. B. Petri duo itur. Ex una parte nul la datur ratio diuendi, quod Babylonis nomino Roma intelligatur: Ex altera paris potuit illa Epistola a B. Petro scribi Babylone Chal faeae , vel Aegypti. Ergo ex
illo loco non evincitur Petri adventus in Urbem Romanam. R. N. A. quoad utramque partem. Rationes domplures , quibus per Babylonem Romam intelligi pro b tur , asserunt Henrictis Valesius in Notis ad Eusebii Bistoriam, et Hugo Grotius in Criticis sacris, Annotat. in Epi,t B. Petri. I. est authoritas Patrum, et veterum Scriptorum. II. Quia etiam in Apocalypsi B. Joannis Babylonis nomine Roma intelligenda est, tests Tertulliano adversus Iudaeos cap. IX. et contra Marotonem L. III. Cap. XIII. Item S. Augustino Lib. XVllI. de Civit. Dei Cap. XXII. Mirum sane est, litum hic no- his intentari a Protest intibus . qui Romanam Ecclesiam meritricem es e Babylonicain passim impudenti si me clamitant. III. Quia Roma gontilis magni lucine, potentia, impietate , ac idolorum cultu vetere in Bahr
26쪽
DE e ATHEDRA ROMANA R. PETRI, a Ionem aequabat. ιV, quia ut Babylonii Iudahos in seris vitutem redegerant, siu Romani tuno Judaeos ditioni suae subiecerant, V. Evitandi periculi pausa id egit B.
Petrus i nolebat enim commorationis suis locum omni.hus esse notum, timebatque, ne forte Epistola sua Geutilibus tradita, palam serot, plurimos Romanorum christo nomen dedisse, atque inde uo utra ipsoa perse-autionis uausa nasoeretur ἔ au propterea Romam arcano Eabrionis Moabulo nunqupavit. 8io etiam B. Paulus liberationis suis uertiorem faciens Timotheum, dissi, mulato Neronis nomino, foribit II, ad Timoth. cap. IV. so liberatum do ore Leonis. caeterum verisimile non
est, Epistolam illam suriptam fuisse a B, Petro Babylone chaldaeae. Nam Joamhus Flavius Lib. XVIII, Amtiquit. Jadaio. cap. IX. refert, cali caligulae devo
subrasos omnes illio et in Ass1ria tota habitantus Oxpulsos fuisse, et intρrueuione deletus 3 divitatis vero , Praeter nomen, muros, et sparsa domiuilia rudera i uo,
via romansisse aliquid. Neque auripta fuit Babriouo Aesrpti l quia is obsuurus plane locus erat, neo Urbis nomine tuno dignust ut vel OA eo parsit. quod cum multa conuitia firmata subsuriptionibus Episoopurum edita suorint, nusquam inter eos Episuopus Bubylouis Aegyptiaouo inveniatur, nisi primum εamulo V. inconditio chaluo donensi, in ovius Aetis cyrus ejus Urbis Episuopua nominatur.
cc XXV. Obiicitur II. Siloatium 8. Lueste,
et Gentilium Eistoridorum. Si Petrus Romam adiisset, ibique Episcopalem cathedram erediisset, S. Lucas diligens Suriptor Autuum Apostolicorum prosectionia hujus mentionem sedisset. Atqui in illis nullum extat hu-ia rei vestigium. Ergo, 11. Neque Suriptores Ethuici,
27쪽
a4 ARTICULUS III. CONTROVERSIA I. Suetonius, Cornelius Tacitas elo. . hujus Romanao pro sectionis et commorationis meminerunt, facturi utiquo mentionem , si Petrus, Christianorum caput, Romae sedisset. Ergo. R. N. M. Institutum D. Lucae fuit narrare potissimum res gestas a B. Paulo praeceptore suo, non vero facta aliorum Apostolorum omnia singillatim describere. Quamquam nec ea Omnia, quae spedia ut ad B. Paulum, Luuas memoriae prodidit, ut observat
S. Hieronymus in cap. II. Epist. ad Galatas. Sio noverbo quidem memiuit dissidii iuιer Apostolorum Pri Oipes Petrum et Paulum Antiochiae exorti ob legaliam observationem. Ad ll. R. Gentilium Scriptorum siloutium nihil ossidero veritati. Cum enim christiana ipsa religio despicatui haberetur ab Ethnicis, operae pretium
non esse existimabant, eorum gesta perstrinyre , quQ aderbissime insectabautur, et contemnebaut.
CCLXXXVI. Objicitur III. Silentium B, Pauli,
qui Romam veniens, cum Fratre. illi ovoum issent, Putrum non habuit obvium. U. Romae ad Ephosiussuribens, mentionem Petri nou sauiti oum tamen perpetua suerit Pauli uonsuetudo, ut, collegarum su0rum nomine, fideles salutaret, ad quos litteras exarabat, ut patet ex Epist. ad Coloss. ad Onesimum, et II. ad Timoth. III. Ipse ad Romanos soribens , Andronidum, Iuniam, Russam, aliosque notos salvere iubet; Petri autem ne meminit quidem. IV. ad Timoth. cap. iv auribit: Nemo mihi adstitit : sed omnes me derelinquerunt. Ergo, ne Petrus porfidiae arguatur , dioeudainest eum Romae nou suis AE. R. ad I. et II. Petrum uouoinui lampore quo Romanum Episcopatum ge,,it, R
mno moratum esse; sed varias Faepias pera3r se provincias ; quo eum Ecclebiarum cura et sollicitudo tra-
28쪽
DE CATHEDRA ROMANA B. PETRI. a5hehat. Quando igitur Paulus ad fideles scripsit, aut quando Romam pervenit, potuit Petrus Roma ad tempus abfuisse. Ad Ill. Paulus ad Ecclesias scribens, non semper illarum Episcopos salutavit. Sic in Epistola ad Ephesios Timothei non memiuit, nec Jacobi in Epistola ad Hebraeos. Ad IV. Apostolus verbis illis indicat derelictum se fuisse ab omnibus, qui authori , tuto sua iuvare illum poteracit apud Caesarem : talis au-' tom Petrus certe non erat.
CCLXXXVII. Dices. . Si Petrus Romae fuisset.
atque Ecclesiam ibi fundasset, Iudaei Romae moran tes Act. cap. XXVli1. ubi Paulus Romam advenit , eum Don statim rogassent, ut quid ipse de Christian rum secta sentiret Iibere expromeret. Rogamus autem nicha ut, a te audire quoe sentis. Nam de secta hac notum est nubis , quia ubique ei contradicitur. R. N. A. Cituta verba non fuere omnium Judaeorum , sed oli- quorum tantum , qui Christianam Religionem nondum amplexi erant. Cum enim scirent , Paulum in Lege ve SulisSimum esse , eum optabant disputantem audire de Christiana Religione, quae odium et offensionem Synagogae incurrerat. Borum desiderio ut satisfaceret Apo-postolus, praedicavit illis Iesum Christum. Caeterum ante adventum Pauli Plures Christianos Romae fuisso perspicuum est ex Apostoli Epistola , quam , ante suam adventum , ad Romanos scrip it : in illa enim Cap. 1. v 8. nit : Primum qu dom gratias ego Deo meo ρer J sum Christum Pro .omnibus uobis , quia sides vestra
annuntiatur in tin Uerso mundo.
CCLXXXV HI. Objicitur IV. Apostolatus D. Parili. Apostolus Epist. ad Galat. Cap. II. usserit Petro demandatum fuisse Evangelium cireumcisionis , sibi Tom. III. B
29쪽
α6 AgTICULUS III. OO TROYERSIA I vero creditum Evangelium praeputii,' sive GJnsIIu Ergo cum temporibus Claudii Imperatoris Iadaei R ma ejecti fuerint, non est eredibile, quod Petrus iualienam messem , nempe Pauli, falcem immiserit. Ergo Romam non adiit. R. Omnes ApostoIos annuntiasse Legem Christi indiscriminatim Gentilibus et Iudaeis : siquidem Christus omnibus Apostolis praeeepit Marci cap. XVI. Euntes in mundum uniuersam praedicate Evangelium omni creaturae. Petro itaque demandali fuere Iudaei, Paulo Gentiles, non eo sensa , quod Pa I o fas non fuerit Judaeos, aut Petro Gentiles ad fidem Christianam adducere e legimns enim Cornelium Centurionem a Petro Baptizatum fuisse , et Christum in Synagogis Iudaeorum frequentissimo a Paulo annuntiatum : immo Petrum de se ipso affirmasse Aet. Cap. V. v. 7. Viri fratres uos scilis, quoniam ab antiquis diebus Deus in nobis elegit, per os meum audire Gen
tes uerbum Eς angelii, et credere : sed in eo sensu intelligenda sunt ea verba, quod Paulo praecipua esset cura Gentium, Petro Judaeorum. Cum autem eo tem Pore magna esset Judaeorum multitudo Romae , Petrus eam in urbem se contulit ad annuntiandam Iudaeis
praecipue Christi fidem. Eiectis ciuiem Roma Judaeis decreto Claurili, Imperii eius anno IX. Petrus Antiochiam prosectus est, Ramamque postliminii jure sub Nerone Principe repetiit. CCLXXX lX. Objicitur V. Incertitudo circum- Mantiarum. Non potest definiri tempus , quo Petrus Romam prosectus fuerit, aut quanto tempore Romanum
Epis patum gesserit, cam ipsi Seriptores Catholici into assignando inter se non conveniant. Ergo ex hου ovissensa eolligitur salsitas huius historiae: RVC. A. 'Ne .
30쪽
DE CATHEDRA ROYANA B. PETRI. Quamvis non certo oonstet, quot annis B. Petras Cathedram Romanam a se erectam tenuerit, qao tempore Romam primo attigerit, quove Neronis a uno gloriosam mortem pro Christo obierit; cum dissensus hio non circa facti substantiam , sed circumstantias aliqaas versetur, Historiae veritatem nullo modo evertit. Contingit enim saepius, ut de saeti veritate constet, tempus autem, quo id cotitigerit, certo determinari nequeat. Quid ce tius Christi nativitate , ac morte 3 Quid tempore, quo natas ae mortem passus est, incertius Τ
CONTRO VERSIA II. AN B. PETRUS IURE DIVINO HABUERIT PRIMATUM IURISDICTlONIS 3
ctionis , idem sonat apud catholicos Theologos , ae auB. Petrus a Christo Domino constitutus fuerit Caput visi hile totius Ecclesiae, et Vicarius Christi. Primatus itaque Iurisdictionis , ut in praesentiarum lites omnes eum Catholicis Doctoribus vitemus , saltem in his col- Ioeari debet. I. Quod Romano Episcop o, tanquam Capiti, omnium Ecclesiarum sollicitudo incumbat, ita ut ipsius sit invigilare Canonum observantiae at executioni per universum Orbem Christianum, rebelles et contumaces poenis canonicis coercendo. II. Quod Cunones et leges ad fidem et mores pertinentes, a Romano POu-B 2