장음표시 사용
21쪽
quos Mich. Brutus quondam inspexit cf. ed. Burmann. Lugd. 176 1, p. 485-505): nam in his eadem ab initio dosuisse illius
annotatio p. 485 docet: ubi nunc lateant, non constat, ut do-boamus Bruti neglegentissuma collatione esse contenti. cogno
scitur vel sic eorum praestantia ex locis 94, 1, 111, 10, 129, 4 ac difforentia quoque a ceteris huius familias libris. ad hos ut redeam, in Vitiosis ii lectionibus plus etiam quam in bonis inter so discrepant; reperiuntur, ut hoc potissumum indicem,
librarii non videantur in uno archetypo se continuisse. Eius rei maiorem in modum rolicui huius familias codices, qui principio non carent, Vestigia haboni: dico Ersor
dionsem, nunc Berotinensem), saec. XIII, se) Cauchianum M Emmeranum mos nunc Monacensem) saec. X μ). atque equidem pluruma praebuit eSimia, ut 4, 37, 5, 33, 27, al, 28,
16, 48, 5, 66, 2, 306, 9, 329, 7, 13l, 9, 148, 7, 161, 3, 169,
l 1 ot 16, 176, 7 et 19, 198, 7, 205, 12, 206, 5; non numquam
cum solo p aut hy) conspirat, ut ex fonte vel his libris moliore ductum existumaVeris; at idem pormultis tertiae familias dopravationibus') in quarto potissumum libro affectus est:
k adhue Ox sola Cauchii collati no innotuit satis accurata, si actatem illam spectes, omisisse tamen haut pauca ex comparationo ceterorum huius familiae eodicum suspiemur. DO AReculo scriptus sit, et ubi asserVetur, Cauchius non adscripsit. 1 in I, ut 3l, l2, 33, 8, 42, 8 et 12, 16b, 5 et 17, 167, 2, 174, 2, 190, 20: in π 69, 1l, I 02, 10, 105, 10, lld, 7, 121. 2, 127, 12, 166, 19, 198, 12. at h cum Solo p consentit in 37, 9, 47, 6, sl, 9, 109, 10, II 3, 1, 117, 2, 139, 2, 160, Id, l64, I 2, 172, 1, 18I, 10, 185, 3, π cum solo p 22, 13, 56, lI, 57, 6, 70, 3, 146, 14, 378. b; cum Solo h 37, 2 l. 55, i5, 130, 5.2 cum p 44, 14, 57, 8. 60, 1; cum h ll, 10, 10, 7, 2I, I 6, 22, 3 et 13, 24, 2, 25, 1, 27, l3, 28, Ii, 43, 13, 47, 13, 49, 11, 62, 1, 103, 4, 104, 8, 106, 7, 108, 5, 132, 2, 157, 5 et 22, I 68, Ib; cum π 156, 5, 108, 15. 33 ut 01, 5. 02, i, 99, 1, 1l0, 4, 11 4, 8, 124, 16, 126, 2, 134, 3, 137, 5, 144, 15 et 17, 145, 12, 148, 10, Ibb, I, 176, 4, 181, 1, 3, 8 et 15, 18b, 16, I 86, 1, 191, 7, I93, I3, 108, 5.4) ut 67, 12; II, 12, 88, 8, 98, 20, 99, 2, 1 II, 7, 12b, 8, I 39, 13, 144. 13, 140, 5, 7 et l4, ibi, I et 0, 354, 13, 155, 10 etl2, I 58, 7, 159, 16.164, 2 et 4, 166, 12 et I 8, 172, 12, 170, 8 et 9, t 80, 7, 18l, 9, 182, 8, 184, 20, I94, 10, 203, 1 l.
22쪽
bonas eius lectiones Vide 8, 23, ubi r accedit; 16, 6, 4l, i,
samillao librorum maxume ad secundam declinat ); solus vo
ram scripturam servat 33, a 3, 67, 34, 85, 13, 87, 4, 356, 2,
175, 1 l. correctus passim est manu non multo recentiore, quase totam fero alterius sectae varietatem intulit. simili ratione psex libro eiusdem generis mutatus est, idque interdum tam violenter, ut antiqua lectio plane doleretur, cf. 63, T, l68, 15 ). etiam in k saepius varietatem illinc appositam invenimus. itaque pMμ' significat correctricem eandemque eX eodd. Secundas familiae profectam manum: multo rarius in Λ π e talis emendatio apparet, neque ut in illis libris, ubique ex dolorioribus fontibus ducta est. eidem denique sectae Reeensendus Ingolstadiensis nunc Monacensis recentissumus chart. 8aee. XVI, nec quidquam noVi praebens. Solam primam familiam pro sundamento genuinae scripturae in universum habemus: quae tamen passim librariorum vitio obscurata aut Visa certe corruptionem tulisse duorum, qui medio aevo extiterunt, criticorum conatibus temptata est altorius indocti et inelegantis, alterius doctioris neque inficoti; hic locis, quibus corrigandis tralatilia Latinitatis cognitio sufficit, Saepe recte medetur. ab illo rudiore secunda familia constituta est; exemplum, quod ad suum captum refingebat, easdem habuit lacunas, quas nostri primae familias libri; quem doctiorem appellamus, pleniore codice utebatur si nonnusquam meliora offerente quam illi hodie praestantissumi: sic accidit, ut quae inde derivata est volgaris recensio, etsi plerumque non sit commendabilis, tamen aliquoties auxilio vo- norit nobis in utraque potiore familia haerentibus. pleniorem autem alterius correctoris codicem fuisse ex lacunis satis multis consequitur, quae in deterioribus tantum libris explentur, in melioribus maxume propter homoeoteleuta natae orationem
interpellant incommodissumo: vide l6, 33, 29, 3b, 37, 2, 56, 6,
IJ secundae lectiones habet 19, 12, 27, I 0, 3b, i, li I, T, l 12, 8 et alibi. 2 exemplo sint, quae desunt in pπh 3, 1-s, Io, praeterea 55, 14, 6 l. 2, 70, 18, 72 6, sl, d. iii 20. 6 coniungit lectionem sana. pr. m. cum deteriore relicuarum.
3) huius rei nulla mentio lit tu ed. Orelliana.
23쪽
328, 2, 13 et 17, 175, 8, 196, 20, aut quae etiam in e sublatae sunt cum deterioribus faciente, cf. 126, 14, . 132, 9, 339, 33, 144, 2 et 13, 359, 6, 188, 1 l. de iis pleraeque eius modi
sunt, ut ex ingenio tolli non potuerint. antiquiorem fuisse auctorem secundae familiae ostendunt quaedam eius lectiones intortiam translatae, ut 38, al, 19, 12, 22, 13, 27, 10, 5b, l4, 86, 9, 94, 3, 177, 1.
Plurumis locis duae praestantiores familiae consentiunt, qua re tactum est, ut criticis eadem fere dignitate codicos esso viderentur, quos nune alterutri accensemus. at discrimen, ubi dissentiunt, ingens est, quippe correctoris lubidine natum, non pedetemptim progressa depravatione . iuvabit autom do aliquot exemplis cognoscere utriusque interpolatoris rationem:
l. eSi mater atque praeterisse apariter. 58, 20)2. est mater quae parit, pariter 3. eSt mater atque materies, ea pariti. si sententia aliter iudicatum sit. 77, 4 2. si a sententia al. iud. Sit. 3. si semel a l. iud. sit. 1. eadem Ostenuntiatione scit l02, li)2. eadem ostentatione fit. 3. eadem attinent ad suavitatem pronuntiationis. I. Varietales opus sunt. I0b, l0)2. Varietates poni possunt. 3. Variciate opus eSt. 1. nullius unesorse calamitas l77, l)2. nullius urbis s. nullius Verbo- 3. null. urbis meror sel cal.
2. impudentemque parcum. 3. illudens parcum. l. constituetur. I 82, l)2. comprimetur. 3. mitigetur. 1. tamen et ipsorum veritatis esse videatur si 82, 4 2. lamen et sententia eorum, qui 3. Rinici ipsorum et veritatis esse via dicunt, quam de quibus dici- deamur. tur, vera hubeatur
accodant, in quibus 2 malo, 3 bene emendat primao lectionem:
l. quidem Varietas haberet enim si03, q)2. quod emendat varietas. habet 3. habet enim enim 1. Sine mul cum concitatione l00, 4)2. sine multa concitatione. 3. simul cum cogitatione. l. quibus liber constat vitae l70, 6)2. quibus libertas constatuite. 3. qu. liberi sunt, statuite.
24쪽
Secunilao familiae agmon ducit Bambergonsis 420 a)snoe. X, passim correctus ex aliquo tertine lam. libro a ) ). proxumus ei est Frisingon sis γ)saec. XI nunc Monacensis), nii- quantum ab utroquo distat Emmeranus F104 fface. XII nunc item Monacensis , qui plura quam illi eum tertia familia communia habet, ) et aliquot locis solus ex Cic. do Inv. interpolatus est, , at idem nescio unde praeclara quaedam scrvavit. ' accedunt ad hos libros accurate excussos copiae Grutorianao ex Palatino quarto et serio, Gemblacensi, Brullorensi, )Liliensi, q) Coloniensi, Tosano, qui omnes Sunt eiusdem Acciae, otiam Modiceus m)a J. Gronovio inspectus,') Parisinus 7696, saec.
coniunctim haec secta praebuit omendation om in his locis: 3,
i 6, 174, 7, 179, 2, 209, t. singuli excepto n rarissume aliquid boni haboni, ut a l87, 7; f l3b, 2. Tertia familia constat Bambergensi 423 b), sauc. XII, et
Erlangensibus 289, 290, Lovaniensi nunc Bruxollensi s999, Hariolanis 2510, 2623, 2624. eadem sere ac b aetate scriptis, Fabriciano aput Grutorum cf. ad 116, 6 huius notam). Pari
) Gronov. in illo eodice etiam malas lectiones commendat e. gr. l86. 6, libi 'pedes' omittit, 203, 2 'verum euntem illum'. eundem K lota nuper Prooemium cie. Vol. I, p. Vin longe praestantissimum' appellavit; nee tamen quicquam inde recipere licuit, quod in aliis codd. non esset.
25쪽
densi δ). bonas lectiones ex his plerumquo consentientibus excerptas invenimus 15, 9, l8, 7, 19, 9 et 14, 28, i, 32, 14,
209, 9, t 4, 210, 13. 3) huius familiau est Windbergensis quoque nunc Monacensis sy) saec. XIII, qui quartum librum indoa 143, 14 habet.
Iam transeamus ad codices mixtae originis, quorum διορθωταὶ ex libris divorsis novam recensionem instituerunt: in eorum turba excellit Turiconsis saec. XII t) plerumquo faciens cum familia Secunda, pauca ex prima, Satis multa ota tertia reserons atque indo maiorem lacunarum partem expletam ). praeterea multa nova hic invonius partim probabilia, ut ib, 13,
tim Spernenda, quorum haec pauca ex multis sufficiant: 35,
1, 36, 6, 44, 7, 92, 2, 96, 17, 10 l, 8 et 10, 112, 4, 365, 4, 186,
1. cognati huic codici sunt Lugdunensis 3 l ) ) ot is cuius lectiones margo Cratandrinae oditionis habet κ), romotiorogradu Vratistaviensis H; primae familiae usum uliquem, set isoquenti Orom torti ac prodit Duisburgensis ) unde descriptus est Lugdunensis 4 si in; et similis videtur Pal. 3 et Corti
26쪽
9 cum r facit addito 'iacent ), etiam VOssianum 2 svo ), A) etsi nullus eorum vestigia principis presse sequatur. solitarium dicas Lugdunensem i, ) et dissimile par ceteris codd. Bambergensem 42l c) et Rhodigoranum 2 ρ ) '). recentiorem etiam conformationem eam habemus, quao ex libris, qui iam ipsi hybridae sunt, i et r nova confusione orta est; quam repraeSen
Monacensis) φ, ') Vossianus tertius vo , Pal. 5. sive Pithoeanus, et quem aliquot locis a Suffrido Petri inspectum esse narrat Gruterus. ex codico huius generis facta est versio Graeca
particulao ΙΙΙ, 29-40. ') recentissumi denique sunt Ultraiecti-nus τ) et Zuiccaviensis γ) plano consontientes, q) set hic al
tor dosinit 74 in verbis 'argumentari et ille integer est. eodex illo aut simillumus certe in curanda ea oditione PerVetusta, cuius mentionem tacit Orolli Ind. Edd. Acr. Cic. p. 223, VS.l9-27. carentis indice et anni et typograpiti usurpatus eSSe
l) es. 82, 4: in locis iam notatis habet quae k,n,d,I, 122, I 0 cum ρ ,123, 16 cum o solus praebet verum.
bus m,l8 24, 1.8) hunc doctissumus quidam vir exaravit et suns, ut videtur, correctio
nes intulit; ex iis probabiles videbantur II, 7, 41, I, 79, IT, si, l2, I 24,4, 13 I, II, 165, 16, 173, 4: in 31, 21 lectionem codicis t, in I 80, 9 χη, in 87, 7, a, in 72, 7 ei lis,2 o sequitur. uo' praebuit l7, 20, 23, I9, I36, 18,
27쪽
videtur. iam inscriptio ost eadem: 'Marci Tullii Ciceronis oratoris clarissimi ad Horonnium Rhotoricorum novorum libor primus soliciter incipit. parum dissori titulus codicis Modicol Plui. L, 16, sae . XV.
Do genere Hariolanorum 2590, 2600, 26 19, 3509 ) Augu
stani et Salisburgonsis nunc Monacensium, ) duorum porro
Lipsiensium ' alterius bibl. Univ. Lips. 3246 λ x altorius bibl. sonat. Lips. 96, λ Gryphinni 3 ω ) duorum a Gronovio adhibitorum, ) doniquo Gothaniq) nil statuo, nisi melioribus certe,
quantum exempla ab amicis excerpta aut aliundo accepta docebant, non adnumerandos esse, ut facile tutorim accuratioris notitias desiderium: quin plurumi rostant codices adhuc ignoti, set optumis nostrorum aetate, si fides indicibus, non pares; necvcrisimilo bonitato nostros illia cedero, quandoquidem plerique, quos sacculi A XΙΙ-XV Seriptos novimus, cum vetustio ribus minuino possunt conserri. y)
eolligere licet, nil memorabile habent, at 2500 haec nusquam praeterea invenia: 27, 'ut quae , 8 et iudiciale, s ergo pr. abs. iudiciale priusquum ad alia transeamus. hoe in priore libro, ii pr. est et diff. 12 propemodum hoc in lihro absoluta, sed non parvam pariem 2 Augustanum ex mea eollatione 6l, is 63, 3. et ex paueis Sehiugii eitationibus novi et. 15. 10. ubi signimur α): deterrimus videtur Salisburgensis Q, quem illa sola in particula inspexi. 3) Lipsiensem utrumque nliquot locis adhibuit Ernesti, ut 151. I. 4) sophianus 3 in q, 3 ei 6, 5 cum cod. n conspirat, alibi, ut 0. i ,33, 2 eum ρ , saepius eum tertia familix. Mich. Brutus eum in primo libro
undevicies, in altero spmel, in quarto quater in tortio nusquam commemora vit. apui nos eius mentio restituatur 4, 3, ubi salso fri laudatur, et 149. 4, tibi ρ η mutetur in or3.5) Gronoviani libri duo, quibus praeter Mediceum ane. Gron. usus est, ex ipsius notis non possunt satis cognosci: 115, i alior cum h, alior cum ν consentit.
6) Gothanum librum ne plane ignoraremus, laeti eensor ed. Seliuig. sΛlig. Ui. g. 1805, 366.3 qui nonnullas inde proseri lectiones. ui 10, 14 incipietamus. I 0, 15 ah ambiguo, 13, 12 incipiemus unde. 18, 10 eum seriplum duas. 20. 15 paterfamilias esto' om. 21, 2 horedes quos iubet sui n) 22, 4 eom
paratio concessio rem . cr. tranfil. cr.
antiqui libri, quos diligotitor eollatos vellem, sunt Mediesi Pl. L, 20 saee. XI ei Li, 10, saec. XI. idem, quo Varro do L. L. et cie. p. elueni. eontinentur, idem etiam, ni fallor, quem J. Gronovius tractavit. saee. XII sunt
28쪽
Editiones antiquae contaminationis malam consuetudinem a recentibus codicibus traditam propagarunt; itaque ViX quicquam debetur operae eorum, qui, ut Omnibonus Leonicenus,oxeunte saec. XV identidem rocudendao Rhetoricae novae praefuerunt. ) etiam Aldina et Iuntina raro aliquid ad emendationem conserunt; multo plura Cratandrina et Lambiniana, deinde F rnostiana et Solutigiana ot melioribus iam copiis adhibitis, quibus tamen nimis cunctantor atque adeo timide utebatur, utraque Orolliana: ') omnes nil amplius consecutae sunt, quam ut recognitiones dicendae sint editionum principum: oae autem ex futilissumis libris mstis ductae sane non requi-robant diligentom explorationem: posteriores ubi aliquam ex ingenio correctionem afforobant, indicavi, praeterea Cratan
primum dosoruerunt volgatam luetionem atque Aie ipsae textum, qui ad nostra usque tempora man Sit, Constituerunt.
batur nostrorum t et similibus, Lambinus si non ipsis r et 'certe parum diversis. In univorsum obfuit Cornificio, quo minus ad pristinum habitum rovocaretur, triplex editorum incuria: rerum verborum codicum; atque rerum h. e. potissumum rhetoricarum)neglectio prohibuit, quo minus sententiam saepissumo laborantem reStituerent, Verborum, quo minus suum seriptori di-
condi genus identidem obliteratum redderent, codicum, quominus remedia in eis latentia investigarent aut iam prolata adhiberoni. sic nequo artis huius Cornificianae praestantia intellegi ') potuit, nec proprietas orationis in summa perspicuitate
40. multos huius et Parisinae bibliothecae codd. saec. XV non morabimur. I) Mediolanensem editionem med.) ao. I 474 editam aliquoties citavimus. 2) prior ed. anni 1826 Turicensis cod. t lectiones et excerpta ex libris uxoniensibus cs. Index edd. p. 2123 habuit, posterior codd. p trb collationes, de quibus Supra egimus. 3 cf. Oreli. Ind. edd. sor. Cic. 198.4) cf. ut in quadraginta sere paginis subsistamus 8, 2 l, 9, IT, I 0, i,
12, 11, 15, 1 et I 3, 18, II, 19, I 2, 20, 6, Il ei l9, 27, 10, 28, II, 30, IT, 32, 13, 34, 19, 30, 6 et Ib, 40, 13, 42, 2 et 12, 44, 7 et 8, 4b, I, 46, liue,47, i 3, 40, 8 et l0, 50, 8 et 0, 52, 22, b3, 3 et 15.
29쪽
et aconratione brevissumsto Ognosci. ) relinquuntur sano loci complures, quibus aut plane deleta fuit gonuina seripturao forma aut gravius depravata si ex tenuibus codicum vestigiis exploranda: talibus aliorum et nostri conatus subvenire debuerunt: eos in variolato lectionis notavimus diductis litoris, ut a lociore statim distinguerentur ab iis emendationibus, quae totae sunt ex eodicibus potitae.
30쪽
1. Parisinus 7714 . . 2. Parisinus 7231 . . 3. Herbipolitanus . .
4. Gryphianus 1 p 5. Gryphianus 2
I) muliis locis denuo inspectus est ab E. Millero, qui in hac quoque opera, ut olim in Philostratea, singulari benivolentia et comitate me adiuvit. codex fuerat Claudii Puteani, nec ignotus Pithoeo et Salmasio. 2) collationem huius codicis accepi a Celestino Pori, scholae palacographicae, quae floret Parisiis, olim alumno: primum librum speciminis causa E. Miller amicissume comparaverat. C. Port. in fine schedarum adseribit: 'codex non duodecimo scriptus seculo, ut vult catalogus Mss. bibl. reg. sed exeunte Seculo, ut potius videtur, decimo'. insunt praeterea Fl. Vegetii epitoma, Iul. Solinus, Cic. Partitiones, J. Severianus, excerpta quaedam ex Quintil. lib. X, XII sol. 60 sq.) Augustinus de musica, al. scriptor Catalogi in eo quoque errat Vehementer, quod nit eXcerpta tantum esse in sex libros digesta: nimirum solia errore bibliopegi consusa hominem deceperunt. 3ὶ Ηerbipolitanum excussit C. Halm v. cl. cf. Analecta Tulliana saSc. I, Μonach. 1852. quos in Praef. V exhibet titulos exornationum ut 'exclamatio gravis, interrogatio mediocris, ad nominatio humilis' in plerisque meliorum familiarum codd. reperiuntur, suntque, opinor, ab aliquo magiStro additi, qui singulas exornatioues in tres figuras cf. 133, 17 3 distribuere inutili opera conatus est. externa codicis forma describitur ab Oeggio, Chorographic vonMuraburg I, 544, unde vide petita Ip. Halm. l. e. p. IV. 4 et b) Bruti horum librorum collatio adiecta est ed. Lugdunensi, quae
1570 aput Ani. Gryphium prodiit.
6) Ersordiensis nunc Berotinensis cod. a nescio quo V. D. in Graevii usum est collatus, varietatem lectionis inde enotatam invenimus in margineeXemplaris ed. Wechel. Francos. 1590, quod asservatur in bibliotheca nostrate ; hinc codicem iampridem noveram aliquanto melius quam ex Graevii notis cf. ed. Graevio-Burmannianam Lugd. 1761 repetitam a F. Lindemanno Lips. 1828). at accuratius quam ab anonymo illo examinatus est nuper a Lud. Botgon Studioso philol. rogante C. Halmio, qui pro sua in me amicitia lubenter permisit, ut schedis Boi Zoni uterer. T) etiam huius cod. lectiones invenimus in Graeviatia bibliotheca, quae maXumam partem olim in academicam nostratem translata est; adscriptae
sunt margini ed. Cratandrinae 1528. I. Cauchius J. van Curch nomen suum in capite libri posuit sic: 'Jo. Cauchius Ant. s. Ultraiecit.' constat eum commentatum esse in eiceronis Orficia, Ausonium et Aemilium Probum et ao. Ib66