Introductio in jus publicum imperii RomanoGermanici novissimum. ... Adornata à Gabriele Schwedero ..

121쪽

M PARTIs CENERALI sperda. vid. multis Conring. desin. I . Germ. Pars quoque Italiae, quae lRegno Longobardico cessit, revera ab Imperio Romano separari, optimoque jure a Regibus suis possideri coepit, ubi Marte non lsemel, sed frustra, tentato, Romani &Con stantinopolitant Imperatores foedera postea lcum iisdc contractus, tanquam justis ditionis suae in Italia Dominis, inierunt, manentibus duntaxat de finibus, non de ipso regno, controversiis. Enimvero si is, qui dominium alicujus rei praetendit, sciens cum altero eam rem possidente, tanquam cum Domino contrahit , jus suum remisisse non immerit δcensetur. donat. de R. V. Quod cur non inter Reges quoque locum habeat & lpopulos liberos, nihil causae videt Hugo Grosum I. a. deI. B. 9 P. c. . n. . adde Hugonem de Rost de eo quod iustum ect, l. 3. tit. a. g. 4. Et quemadmodum vel armis vel pactis, cum tacitis, tum expressis, vel demum Iongi temporis praescriptione, olim plurimas regiones acquisiverunt Romani, ita nihil impedimento fusi se quo minus easdem pari pacto iterum

amitterent. vid. Conriri. d. rrast. e. Istis

II. Ab Alboino per varia successionum intervalla Imperium Longobardorum ad Aistulphum tandem pervenit, qui fratri suo Rachisio benignissimoprincipi, abdicato Imperio, substitutus, ut potentiae religionis stu. dium

122쪽

dium sociaret, foedus cum Pontifice Rom. inia iit, nec quicquam initio regiminis ambitioni, cuncta modestiae ac pietati dedit, a qua tamen indole mox descivit. Nam velut fato quodam actus cum dilatare magis tudinis suae vires mallet, quam regere, graviori mo- Iimine discrimen provocavit. Primus quidem impetus in Exarchatum, quem eo tempore Eutychius administrabat, erupit. Ra-' venna obsessa , dc ad deditionem compulsa est, neque capitis sui jugum teliquae urbes re cusarunt. Evtγchius auxiliis destitutus, de melioris fortunae desperatione ad fugam compulsus,in Craeciam adConstantinum C pronymum abiit: atque tum Exarchi in Italia esse desierunt. Supererat Roma, hanc,ut gradatim incederet, primo sibi tributaria es.se voluit, hocque nomine Legatos ad Roma num Pontificem, qui tum Stephanus erat, ni ist; Tributo a Pontifice negato,urbem Obsedit. Pontifex igitur clausus urbe dc ad ex trema redactus , unicum salutis subsidium censuit, Francorum, gestorum fama celeberrimae gentis, auxilium implorare. Venit

Pipinus,bisque infesta per Insubres arma ducens, Aistulphum ad pacem dc foedera compellit. Summa foederis erat, ut restituto Pontifici nam ad hunc pertinere eas Provincias fals5 persuasus erari Exarcha tu & Ρentapoli, rqliqua Italiae tranquillς dc citra vict-F a norum

123쪽

norum injurias possideret. Caeterum cum Pi- pinus domum reversus esset, Aistulphus quasi ipsum pudetet limitum, quos hostis fi-Xerat, foedifraga rursus molitur consilia, sed forte inter venandum ab apro percussus elut sceleri immoritur. Succedit,quanquam non lsine motu, Desiderius, sub Aistulpho Comes sabuli , qtii cum contra fidem datam Ravennam, dc alia vicina oppida armis repeteret, Pontifex urbi quoque timens, ad Carolum Francorum Regem Legatos mittit, auxiliumque ejus implorat. Desiderium, cum Carciis tum Hadriani Pontificis precibus concestisse, Ec cum valido exercitu appropinquare audiret, vires suas colligit, Alpiumque fauces occupat. Sed Carolus aliquot cohortes per cautes, a Viosque colles jubet circumduci, quia tergo se ostentantes usque adeo terruerunt

Desiderium, ut, omis o praelio, statim Ticinum fugeret. Institit fugienti Carolus Jc Tircinum acri obsidione pressam, fame,armis ad deditionem compulit. Sic Desiderius cum uxore ac liberis in Franeorum potestatem venit, & regno exutus in Franciam captivus abductus. Unus tamen filius Adalgi sus Sc piri haeres futurus, ni fortunae saevitiem irritasset Pater,Verona, cui is defendendae a Desiderio relictus erat, in Graeciam celeri saga lpervenit, ac cum postea Graecorum ope re Petitum veniret regnum, interfectus est. Itaqueerllos

124쪽

ergo, cum clementiam omnes Victoris mallent, quam vim experiri, a Longobardis ad Francos Imperium fortuna transtulit. Isqtie non Regni quidem, utpote ad Francos translati, sed Regum familiae Longobardicae, qui

integris duobus seculis per Italiam regnantes maximo vicinis fucre terrori exitus finisque fuit. Ia. Ex quibus omnibus apparet I. Omnia illa, quae ita a Longobardis acquisivit Carolus, hactenus non fuisse neque Romani Pontificis, neque Imperatorum Constantinopo-Iuanorum : Adeoque a. haec ipsa eundem CaroIum non per concessionem a Papa vel

Imperatore, sed jure belli, atque sic proprio, d ein eeps posse di sie, prout neque unquam 3. 'alteruter a Carolla petiisse memoratur, ut hae sibi terrae tanquam justo Domino restituerentur. Neque 4. constat, ipsum Carolum ultro jussuum in eas quaesitum abdicasse, ac Pontifiei Romano, vel alii cuicunque renun-'Hasse. Quin aperte testantur Annales Francorum, Carolum statim a devicto Desiderio Regnum Longobardorum omne quasi jur belli oceu patum administrasse. Cujus rei hoc egi gium est argumentum, quod CarO- Ius ab eo ipso tempore, quo coepit Desiderium, Regem Franeorum ae Longobardorum se

appellaverit. Patet hoc inter alia exρrivilegio Caenobio Lutetiensi Parisiorum Vincentii

125쪽

PAstris GENERALI s

ab cujus verba extant a P. mum ad annum Christi 3. Cons. Dis. Adriani Pontificia ad Constantinum Denem , qMam. exactis Coneilii Nicen, Secandi, idem recitae Aaronius ad annum Christi Is. I3. Est ergo indubium, totum Longobar'. dorum Regnum, majoremque adeo Italiae partem, tenuisseCarolum,nullius alterius beneficio , sed suo acquisitum gladio. Neque ergo potuisset jure de his omnibus coriis troversia ipsi moveri, etiamsi nunquam salutatus fuisset Imperator Romanorum, quod quidem aliquamdiu post haec gesta,ann.nem .pe Christi δοo. ipsis feriis natalitiis in Basilica S. Petri factum, cum Carolus multum diversae rei causa Romam ad Pontificem pervenis.set. Tum enim Senatus, Populusque Rom.. tot beneficiorum memor, futuraeque securitati simul prospiciens, libera voluntate eum sibi Principem ac Imperatorem constituit,ta Iiumque securum ac prope invitum, per pon tificem indicta Basilica refunctavit. Sane testatur Eginhardus saepe Carolum affirmasse. si sibi de consilio Populi Romani constitisset. . minime se eo die templum facrorum causa Intrare voluisse. De hac electione quoque inter alios Sigesertus Gembiacensis in Chronios Romans, inquit, Imperat. Constantivo

126쪽

Imperatore Constamino fili uo , eis imperabat, uno omnium consensu Caroti Roga Imperatori-Du- accumant , eumque per manum Leon Ponrscis coronant, Caesarem Er Augustum v- Restant. Formulam acclamationis ita exhibet otio Frisingensis tis. s. e. i. CAROLO

AUGUSTO A DEO CORONATO, MAGNO ET PACIFICO IMPERATORI

ROMANORUM..14. Ubi I. id notatu dignum, collatio nem fastigii Imperialis non a solo Pontifice, sed ab universo Populo Roman. cujus saltim pars ac membrum tum fuit Pontifex, populari electione factam fuissς,contra quam

passe Populum Romanum Ius illud, quod temper ad se pertinere voluit, ut sibi nempe Imperatorem eligeret. Sane hac electione Imperatrici Constatinopolitanae injuria fieri

non potuit, cum ea contra mentem dc morem

populi Romani accepisset Imperium. vid. Grotium L a. de .Rρ.c. p. n. M. Et si vel maxime de injuria initio electionis factae queri potuissent Constantinopolitani, abunde tamen hanc maculam abluisset secuta Carolicum iisdem transactio, de qua ita Mimoinm, Friptor Annan Franeorum a Michael Imper. Legatos Imp. Cariat, qui ad Nicephorania

127쪽

cem a Nicephoro inceptam eonfirmavit. Nam e quisgrans, ubi ad Imperatorem venerunt, scriptum pacti in Eceosia fusiρientes, more Do,d est, Graea lingua, clavdci ei dixerunt, cr Imperatorem eum amessantci. hac e Iectione Carolum non nudum tantum nomen ,vanum dc inanem titulum, neque enim . adeo id Romae tum, ut hodie, familiare fuit vid: omnino Conring. deIN. Germ. Rom. c. II

sed cum titulo simul Ius dc domini u aliquod

hereditarium,non in totum terrarum orbem,

illum enim nemo fanus Imperio Romano aliquando paruisse facile dixerit 3 neque in ea omnia, quae vel olim Augusto vel Trajano Caesaribus, in ditione Imperii Romani fuerunt, sequentibus vero temporibus vel desciverant, vel a Saracenis, Gothis, Anglis, Hufiis,aliisq; dudum occupata erant, quippe cum omne suum in illa Ius pridem amisissent; sed tantum in exiguas istas Imperii Occidentalis in Italia reliquias, Romam scit. Pontifi-eem , Exarchaisi Ravennae or 'pida eo pertine ria, extraque Longobardici Regni Anci ρinta Peonsecutum esse. Neque enim plus in eum conferre potuerunt Romani,quam sibi adhue revera superstes fuit, quod perexiguum illud fuit. Sane quicquid Constantinopolitani tune habuerunt, id jure ab ipsis possessum est, neque de iis unquam Carolus sub praetexta tituli Imperatorii movit illis controversiam, quini

128쪽

quin potius ab eo tempore saepius aristi Oxacum iis iniit foedera,quorum primum an . r. cum Nicephoro, ultimum eiusdem seculi anno 13. cum Leone factum est , quibus ipsis quondam adhue in Italia vindicata loca manserunt, Calabria nempe, dc maritimaei Civitates Liburniae, Istriae, dc Dalmatiae. Ani di Venetiae Passirmat hoc Carolin Silominrvno refutatus a Conrι . d. e. t ι. desinio. Imo ne istarum quidem reliquiarum sibi plenu Imperium Carolam asseruisse, sed piae liberalitatis affectu utili illarum dominio Pontificibus ex arbitrio ordinandis concesso, Ibio summo Principatu, sive vi regendi cum Caesareo nomine acquievisse, plurimis docet idem Conrine. d. c. 7. σί. de Ger man. In ρ. Rom. q. praeter dominium hocce etiam honoris aliquid Imperatorio titulo ipsi accessisse. Hactenus enim a p. omnes Christianos ac moratiores gentes Caesareum nomen pro regio aliquam meruit reverentiam. Et hinc omnes, qui ex posteris ejus hoc nomine audierunt, licet aliis cederent potentia &zetate, primum citra controversiam locum obtinuerunt , quoniam communi consensu

semper primatus quid a Caesareae illi dignitati

attributus s. Nequaquam propter hanc electionem Regnum Francicum ac Longobar-dieum cum illis Imperii Romani reliquiis ire unam prorsus coiisse Remp. Eo minus vero

129쪽

PARTrs GENERALIs, Germaniam sese, dc Longobardiam a se domitam, Imperio Romano subjecisse ; Sed imotam Germanicu quam ItalicumRegnu omni no distinctas ab eo, quod vere Imperium Romanum dictum, mansisse Res p. vid. Grol. d. a. e. st. n. g. Mansit enim iis summum Ius ad- lministrandi Remp. suam sine populi Romani consensu , non ergo in unam coierunt lRempublicam, quot enim sunt fiammae potestates, totidem etiam sunt Resp. utut unum habeant Remm; Hinc & in titulis suis eadem Carolus sollicite semper distinxit, ut inter alia patet ex Testamento Carolino a Porro Pythao edito, quod Annali in Du ad anis num Christi Iocl. inseruit Raronius, cui iste titulus praefixus t IMPERATOR CAESAR CAROLUS REX FRANCORUM &c. ROMANI TUTOR IMPERII: ConfvHeg. Discopatur Os Hug. apud Alfenum

Cranetis lib. δ. Metropolim c. a.

x s. Secundum haec ergo Carolo, ut Imperatori, in Provinciis Romanis summa dc absoluta in omnes ibidem existentes personas. Ecclesiastieas dc civiles, ipsum quoque Papam Romanum, competiit potestas, quae per Imperatorium titulum ei conata , ut egregie probat Conring. de Germ. I . Rom. c.I. In Francia autem non ut Romanus Imperator, sed ut Rex Francorum, non absoluta de lillimitata potestate, sed ut ipsi' antecessores,

130쪽

secundu leges & consuetudines Francicas re gnavit ; vid. Conring. ad Lampad. . a. num. ιι. Rachel de Castitui. regn. Germ. cap. a. num. I.

In Longobardico denique regno pariter ut Rex, ad illius regni consuetudinem,modum, normamque, paulo tamen liberius, ut Victor, imperavit. Atque inde jam satis, ut puto,

patet Carolini Imperii forma,& simul insignis ejus amplitudo, in quam quoque filius ipsius

Ludovicus Pius, fratribus ante Parentem deis mortuis, solus successit, deinceps vero a Ludovico Pio inter tres filios, Lotharium,Ludovicum, de Carolu, dein ab his ipsis post cruenta admodum praelia, instituta in partes tre, divisione, est distrae a. vid.

desin Imper. c. 3. Baerier. an Lotharis. Etenim ex his Lotharius natu maximus,una cum titu

Io dc dignitate Imperatoria, urbem Romam, totamque prope Italiam, tam Roma uamquam Longobardicam, ac praeterea provincias Germanicas a Mosella ad Rhenum quae hactenus Austrasiae nomen habuerant, post Lotharingia ab eo dicebantur accepit; Ludovico secundo genito cum Pannonia omnis eis Rhenum Germania dc urbes paucae trans- Rhenanae, sub nomine Orientalu Francoru δε- Ini, quod ipsissimum est GermaAia Regnum , pari potestate cessit; Carolo autem occidentales Provinciae omnes a Britannico oce