장음표시 사용
791쪽
is sue Hugonis Donelli Comment . in Cod. Is s 6
voe bitur donatio liberis a donatore postis ea susceptis: cum ut ante dixi, legata sola voluntate testatoris constenta donatio duorum consensu: & ut non nisi horum
consensu perfici poteli, se nec nisi liriusque consensu resolvi. L. fleur, fui. desbI. S act. Sed amplius dicimus, etsi maxime ex superiore ratione & hereditates& legata a testatore relicta revocarentur liberis postea natis testatori: tamen non recte transfertur hoc ius ad donationes in ter vivos factas. Quamquam enim qui donat inter vivos, eodem animo est, quo
testator: ut scilicet velit, si sibi nascantur liberi postea, donatum ad se redire; non est hoc tamen satis ad revocationem: exigitur amplius & in tellatore, & in donatore, ut quod voluit, etiam potuerit fure: idest, ut in eo quod voluit, rata sit iure eius voluntas. Atqui hoc testatori concessum eit; donatori nequaquam : uti quisque legallit rei suae, ita ius esse iubetur
legibus. L. verbis, N. da verb. R. unde ut legata valent sola voluntate tellat ris: ita & sola eius voluntate licet tacita Tevocantur. L. 3 I. uis. L. 4. D. de
adiis. IV. Non eadem potellas est donatoris in revoeandis donationibus. Non perinficitur quidem donatio ab initio, nisi v luntate eius. Λt semel perfecta non potest ab eo ex poenitentia revocari, ut ante ostendimus: L. eum anciliam, L. s r petendi, δερ. de eonae ob ea . L. s. L. 6. δερ. de revoc. dou. quippe quae ut mo do dixi, perfecta sit duorum consensu: quo fit, ut non possi, nisi utriusque eoninsentu ab ea recedi, d. L. scat, δερ. de σοι. siue as. L. ab emptione, D. de ρae'. Una exeeptio communis haec elli nisi quis donaverit ob caullam, & cavlIa secuta nonst. Sed hane nominatim adiici oportet,
quam si quis apud se cogitat, & sequi
ult, neque aperte in donando adiicit :placet nihil ei prodesset & quanuis nihil
eiusmodi secutum fuerit, quale sperabat: nihilominus manere integram donationem,
ut iam diximus diserte scriptum esse in L. si repeteudi, δερ. de cond. os ea . Nihil igitur superior illa ratio L. eam acutissimi, ad rem pertinet, si de legatis atellatore relictis propter liberos postea ei
natos revocandis agitur: multoque minus,
si agitur de donationibus propter liberosa testatore susceptos revocandis. Et veronee de inititutione ipsa tellatoris, qua h redem sibi instituat, quaeque revocetur liberis pollea illi natis. species illic proponitur : ut nihil relinquatur ex eo loco, quod pertineat ad donationem ab eo, qui donavit, revocandam propter liberos ab
ipso pollea susceptos. Plane se potest revocationi & legat rum & donationis locus esse . si in his ea concurrant, de quibus in fideleommisso restituendae hereditatis eomprehensum est in dicta L. cum acutissimi, de fideicom.
S L. eum avus, v. de eod. S dem.
in t legatis quidem hoc modo: si proponas tellatorem quid legasse filio, & r gasse eum, ut Post mortem id restitueret Titio . Tum enim recte dixerimus in fidei commisso, quod hic datur Titio, inesse eonditionem tacitam , si filius, qui rogatus est rellituere. decesserit sine liberis: itaque nullis liberis relictis debeti fideleommisium : his relictis fideicommissum nec datum videri, sed transite ad filii li-
heros. Coniectura voluntatis non obscura ex eo, quod filium rogando ut tantum post mortem suam legatum restituat, per spieuum sit, voluisse eum legatum non aliter a filio recedere, & transire ad extrarineum, quam si filius elle desiisset. Λtquiis in filiis perpetuo vivere intelligitur, &eertum est eos filios, qui testatori sunt
nepotes, non minus imo magis avo dileiactos & ehatos suisse, L. Iiberorum. D. de veta. H.
Quare qui voluit legatum perpetuo apud filium manere. is utique voluit manere &apud filios eius suos nepotes, ut se videa tur semper mansite apud filium in eius liberis i & maxime, si res in contentionem
veniat cum extraneo, ut quaerendum sit,
qui in terato avi praeferendi sint, nemintesne defuncti, an extraneus. In qua contentione semper vincet ratio, non videri avum alienos successores suis liberis praetulisse, iuxta rationem d. L. aeatismi.
Extraneo si leget testator, & roget eum poli mortem suam restituere Titio: nihil caussae dici potest . cui post mortem legatarii fideleommillum non debeatur, etiamsi ille deeesserit relictis liberis: 'uia non minus hi liberi testatori extranei sunt, quam Titius: ut nihil sit in his . cur propter eos velit testator legatum ademptum Titio, &ad istos potius transire. Sed etsi filio legans pater, roget eum legatum restituere Titio ita tim. aut post certum tempus:
uanuis liberos suseipiat postea, & habeat te fideleommissi cedente : Papiniani &lustiniani sententia est, eum cogi omnimodo restituere, qui de eo filio tantum loquuntur, qui iussus est post mortem suam testituere hereditatem. d. c. cum avus, de eonae S dem. d. L. eum aestissimi. furi de fideiram. Idque ratione ipsa Iustiniani emeitur: non enim dicendus est pater in ea restitutione videri alienpm suos uetessori anteposuisse, eum filium in eo sive
792쪽
is Ad Tit. LVI. Lib. VIII. C. Si unquam. Is s 8
sive legato, sive hereditate perpetuo succello rem ei se noluit, translata ad alium hereditate. aut legato per fidei commissum. Quod si illa concurrent, ut & tilio legatum sit datum, & idem rogatus rei li- tuere post mortem suam: tum recte de sendemus idem probandum esse, quod ante
diximus, id ipsum quod iuris elle dici iurin supra scriptis locis, cum filius heres in-ilii uius eli, & rogatus post mortem suam 1; restituere hereditatem . Quo t exemplo idem ius & in donatione inter vivos admittere postumus, ut ii pater inter vivos filio emanet palo quid donaverit ea lege, ut id post moriem suam restitueret Titio: tum filio decedente sine liberis, sit Titio utilis actio ad petendum donatum, ut elle in hae specie placet in L. quoties. δερ. de don. quae sub mor sin decedat filius relictis liberis, nihil debeatur Titio, sed donatum apud liberos filii donatarii maneat: eadem illa ratione videlicet, ut qui filium suum id donatum perpetuo habere, dum vixit, voluit, velit etiam eum habere in filiis suis, si quos post se relinquet, in quorum persona, & ipse vivere intelligitur . praesertim eum & hi filii sint donatori liberi: charitas autem avi in nepotes
suadeat ita existimare, avum magis Consultum volui ite nepotibus suis. quam extraneo: confirmaturque coniectura ex eo,
quod prius eodem illo animo fui in fit um in hac ipsa donatione, neque Ser is , dilexit filium, quam nepot A. Sed recteliade die untur in donatione sutura, & pendente, quae filio mortuo donatum adimens collata est in extraneum, qualis est ea, quam modo proposuimus. Haec quia nondum perfecta est, sed pendet, donee filius ivit, voluntate donatoris impediri potest, ne impleatur, & ad hoc solius eius v luntas sufficit, neque consensum Titii exigimus. Quae enim duorum consensu geruntur . non perficiuntur, nisi consentus utriusque concurrat. L. in omnibus. D.
de obl. S aer. At ubi don ior ipse vivus donavit, & perfecit donationem, quae species eii, de qua agimus: sciamus nihil prodes Ie donatori cogitationem & voluntatem de revocanda donatione, si liberos pollea susceperit. Nisi hanc conditionem adiecerit, donatio perfecta est: persecta non potest revocari invito adversario. d. L. si repetendi, fustr. de eouae ob causHactenus ergo constat nihil adferri ex iure civili, quo vulgaris superior sententia, vel 3o tenuiter defendi possit. Sed i huius iuris defensione erepta, moveri pollunt piae mentet saltem sententia illa superiore Λuguilini, de qua etiam quarto loco non nihil dicendum est . Scribit ille, ut supra retulimus, liberis in specie proposita pollea natis donatarium non cogi reddere donata iure fori, idest, iure publico & legibus . at cogi reddere iure
poli. Opinor, polum dici id, quod seri-
plura sacra vocat regnum cculosum, quo
verbo intelligitur nonnunquam aut Ecclesia, in qua Deus regnat, aut doctrina coeteilis, perquam Deus regnat in Eccle ita, sic accipitur aliquoties Matth. 13. Itaque haec sententia erit Augustini: re donata ab eo, qui liberos non habebat, si is posi- ea susceperit liberos , cogi donatarium iure divino & mandato Dei donata reddere. Ο.nnes autem mandato Dei parere debent. Et quod Augustinus dicit, haee in propolito non necet se est e reddi iure publico, recte dicit: idque inde nobis liquet, quia probatur manifestis sententiis iuris ei vilis. & in primis L. si unquam: quae beneficium singulare patrono tribuens caeteros donatores excludit. Quod autem dieit iure divino cogi donatarium reddere, recte fecisset, si addidisset probationem ex verbo Dei.
Sed t tamen defendi potest. Augusti- 3t
num etiam in hac re recte dicerei sed in persona Ecclesiae , de qua loquitur, ut
constat ex toto illo e. ult. 17. quo. .
ubi refertur illius sententia: & magis ex sermone sα. ad populum Hipponensem , i unde illud fragmentum transsumptum est. Longe alia est persona Ecclesiae, quae donatum accipit, alia privatorum. Licet privatis etiam ex verbo Dei sua tueri, & quod recte acceptum sit, ubi nulla sit conditio reddendi iure cognita, id retinere. Non idem licet Ecclesiae in rebus ab eo acceptis, qui liberos non habens donavit, aepollea liberos suscepit. Nam eccletia et tmater omni Em nostrum; quae etiam de suo debet egentes alere, ut est ossidium parentum . Multo magis igitur si quid donatum acceperit Eeclesia ab eo, qui liberos non habebat, cui nati sunt polleali heri: id debebit reddere, ut inde filii alantur; sed & eo magis, quod parentum hona quodammodo sunt filiorum. L. xu.D. de bon. dam. quibus proinde ea reddi aequum & honellum videtur. Loquitur igitur Augustinus de iure proprio Ecclesiae, quod ad privatos donatores non pertinet. idque cum ex aliis plerisque eius sententiis intelligi potest, quae sunt in eo sermone, quem dixi; tum maxime ex his duabus. Primum, si pater filio suo iustis de caussis exheredato, instituerit extra neum heredem: nemo, opinor, non fatebitur licere huic privato etiam ex verbo
793쪽
Dei retinere eam hereditatem, quae meritis de eaussis indigno filio ablata eit. At si idem exheredato filio fecerit heredem Ecclesiam, negat eo loco Augustinus eleliam suseipere debere hereditatem, ut& refertur in dict. e. uI. II. q. 4. Idem in eodem sermone scribit ad hanc sententiam: si qui compilarint navem , aut in caussa fuerint, ut periret navis, & naufragium saceret: eos magister navis fluctibus eiectos traderet magistratui, ut de submersione navis quaereretur, & torquerentur a iudice, qui essent de fluctibus liberati. Sed uou eos daremus, inquit: nullo enim pacto Me facere deceret Ecclesiam.
Apparet igitur loqui Augustinum de eo,
uod dee et, valetque ad bonam famam, ecet tamen Eecte fiam, non etiam convenit personae cuiusque privati . Quibus ita coniti tulis tam quae ad confirmationem verae sententiae valent, quam quae pertinent ad confutationem contrariae; non dubitabimus thatuere in summa id, quod supra dister uimus pluribus; nullo iure civili, aut Pontifieio donationem inter vivos nulla addita caussa donandi recte perfectam, revocari ideo, quod donator, eum liberos non habens donasset , liheros postea suseeperit: praeterquam in patrono donatore. cuius hoc proprium beneficium est,
illis conditionibus, quas dixi, ex L. si