장음표시 사용
781쪽
iue aue Hugonis Doncili Comment. in Cod. is 36
tant convalescere, cum ob alias caussas, tum ob hanc maxime . quod caussa huius revocationis cellare videtur sublatis pollea liberis: sic autem ius eli, ut cessante caussa benc fieti, cellet & beneficium . Sed verius eii, quod & Bariolus recte leniit adversus illos disterens in L. Titia, I. Imperator, m. de legat. h. liberis semel polldonationem susceptis ab eo donatore, qui liberos non habens donavit. ita dona as res redire ad donatorem ex benefieio huiuet legis: ut quamvis pollea liberi vel statim ducciderint, nihilomagis convalescat donatio , relli tua vive in pristinam caussam, sed donatum maneat perpetuo penes donatorem . Si verba legis i pectamus, propemoduin id exprimunt. volunt enim donatum ita redire, ut in dominio donatoris deinceps maneat. Vetant ergo id ullo casu auferri. Abia quin enim quovis casu,
non maneret. Si rationes iuris quaerimus,lia sunt complures. quae rem minime dubiam emetunt. Primum inest in benefieio huius legis, ut dominium rerum dona larum statim ad donatorem redeat susceptis liberis, ut pollea dicetur. Certi iuris eis,uod curusque saetum est, id ab invito omino ad alium non transire . t. id
quod, D. de reg. iur. L. si ρrocurator meus, 2 . de acqu. rer dom. Tum autem ut nihil aliud ex hac lege acquireretur donatori, quam conditio rei donatae . atque ita poti susceptos liberos res maneret donatarii, ut ante: tamen vel haec ipsa caussa salis eli, ne confirmetur donatio
quovis casu invito donatore. Nam & hoc iuris certi est, actionem alicui semel quaesitam invito eo resolvi, eique auferri non posse. L. habere, tu si. v. de eviII. Post emo eodem hene fieto legis e mei iur, ut
quemadmodum res redit ad donatorem :sie prius a donatario recedat, unaque &actio omnis, quae illi eo nomine competierat , exilinguatur . Non minus autem& haee iuris certi sententia eli, actionem semel exili nictam eventu non revocari . L. Maeυius, I duorum. D. de legat. 2.
tari tamen contra solet: in eoque tria afferuntur, quae opponuntur superiori sententiae, de quibus breviter rei pondet, .
o Primum t opponitur exemplum te ita iamenti rupti, unde haec ratio ducitur. Paria sunt, ut videtur. per omnia tella mentum agnatione liberorum ruptum, & donatio agnatione liberorum irrita facta .
Utrobique enim proponuntur res similiter irritae factae: S ambae irritae ex eadem caulla, Puta ob liberos pollea natos; illic iellatori, hic donatori. At tella inenlo natis pollea liberis rupto. si iidem liberi vivo tellatore deinde decellerint, quod prius
subtilitate iuris nullum erat . iure prae in rio tanquam suhlato impedimento . qucidprius obitabat, convalescit. I. . postumus, L . de inius rώρ. Par eii igitui, ut donatio, quae ex hac lege irrita facta erat ob natos pollea liheros, iisdem pollea vivo donatore decedentibus conv lescat .
Sed ei si haec prima fonte similia videri possiui: multa lamen in his sunt longe disia
similia, quie S ius illarum rerum in eo, de quo quinii ur, merito distinguunt. Testamentum . in quo pollumus praeteri luseli, agnatione postumi rumpitur iure civili . Et hoc iure quan vis mortuo polleapoli umo tellamen tu in non restitu sur: quia
eo iure nullum est, quod & ipsum in donatione agnatione l: berorum revocata servari dicimus. Sed confirmatur telia mentum iure praetorio, si mortuus erit deinde, qui natus erat. Merito: quia de potest, & aequum eli confirmari iis de caussis, quarum nulla cernitur in donatione semel revocata. Tellatrientum nato pollu-mo, qui praeteritus erat, rumpitur, sed subtilitate iuris civ:lis; caei erum re ipsa &natura nihilominu, manet. Supereti enim semper seri plura eadem tella menti, eae indem subscriptaones, atque eadem signa te-
silum i sed & voluntas teliatoris. Quare si moriente deinde ilatim eodem pollumo
confirmetur a praetore testamentum . mirum videri non debet: est enim quod conis firmetur, quod agnatione pollum: tolli non poterat. Atque limc praetoris confirmatio, ut deplaratur in I. non tames, Ins. quιb. mod. test. instr. At donatio semel irrita facta ob liberos pollea lusceptos. in totum ita tollitur ex hae lege, ut niti l inde superlit. ln ioiatum enim recedit dominium a donatario.& eadem opera ad donatorem redit. Quo fit, ut mortuis pollea iisdem liberis, non confirmetur donatio, quia nec pote ii, quae nulla el . Praeter rem, quae subest in testamento, est etiam magna caulla, cur subis laio deinde pollumo ipsum conἡrmetur .
Manet enim eadem voluntas let latoris,
quae prius fuerat. & hanc ei iam publice
interesi exitum habere. L. vel negare, v. quem testam V. In donatione, quae irrita facta eli, omnia contra. Sic enim res ad donatorem redeunt, ut non modo diei non pollit intereste, voluntatem donatoris de confii manda eadem donationeratam haberi, quo l certe diei non potest, etiam ii haec ulla voluntas ellet: sed ne hic quidem quidquam proponatur de eius voluntate, cur velit eas res iterum a se di
782쪽
1, 3 Ad Tit. LVI. Lib. VIII. C. Si unquam. Is 38
scedere, & donationem revocari. Invito autem eo donatio confirmari non potet t. Nulli enim debet ius suum auferri. L. α. V . de his, qui funt tui, vel al. iur. Hue aecedit, quod cum testamentum sublato postumo confirmatur, uti fit hoc te-slatoris voluntate ; ita fit & sine cuiusnquam iniuria Cum enim vivo testatore nascitur pollumus. simul & moritur, si scriptis tei lamento heredibus tribuitur hereditas. ea prius nullis adimitur . ne postumo quidem , aut eius heredibus; quia prius nulli quaesita erat, viventis enim nulla est hereditas. L. i. m. de her. vel
At donationem semel revocatam ob liberos pollea natos, iisdem statim mortuis confirmare sine manifesta iniuria donatoris non pol sumus. Huic enim per infirmationem donationis res quaesitae erant, aut
condictior quas res illi adimimus, s donationem confirmamus. Hoc vero neque
ius, neque aequitas patitur. Nihil igitur
simile in testamento rupto convalescente.
cur huius exemplo similiter & donatio in propolito convalescere debeat mortuis iis liberis . quorum agnatione interciderat . obiieitur etiam exemplum L. faeminae, in . D '. de fee. nupt. Ubi foeminae liberos habenti, si transierit ad secundas nuptias, adimitur potestas omnis alienandi res a marito priore prosectas . At iidem liberi si deces Ierint, redit alienandi potestas. Dicamus igitur, inquiunt, hoc idem in donatione, ut si auferatur propter liberos , iisdem postea de medio sublatis rellituatur . At quam nihil est in hoe exemplo similet Non enim foeminae superiori adimitur illarum rerum alienatio sub conditione, si liberos habere coeperit, aut si liberos quandoque habuerit;
sed ad tempus, quamdiu habebit liberos. Proinde iisdem verbis legis illi conceditur, si liberos habere desierit. Non siere vocatur in proposito donatio: sed hae conditione, si liberos pollea susceperit. Quae conditio impleta sine ulla praefinitione temporis & in perpetuum revocat donationem. Sed praecipue moventur quidam illa ratione, quam supra attigimus, caussa beneficii cellante, cessare & beneficium , scuti & natura in omnibus rebus accidit, ut sine caussa non sit effectus L. in omnibus eauss id obser tur, M. de reg. iur. Hoc enim polito ita assumunt: at donatio in proposito revocatur propter liberos pollea suscemos, atque his pollea mortuis cedat caussa revocationis. Quoenicitur & his mortuis deficere beneficium legis, eoque & convalescere dona- Tom. IX. tionem, quae prius agnatione liberorum irrita facta erat. Et puto nil verius dici
in universu a , quam caulla cessante cesse
sare ei Iectum. Sed tintium eli in pro- irpolito caullam benestii huius legis censare, ii liberi , qui pollea suscepti erant,
decedant deinde vivo donatore. Caussa enim revocationis haec eli inter caetera:
quia liberi pollea suscepti sunt. Haec caussale mel impleta cellare, aut deficere non poteti. Quantumvis enim vel millies, si fieri pollet, liberi pollea decesserint: tamen semper verum erit liberos a donatore sutile susceptos, nec quominus ita suscepti sint . ullo eventu poteil feri, sacta emm infecta fieri non pollunt. L. in bello, I facti. D. de e t. Dei inere quidem possunt esse liberi; at susceptos eos
esse, quae huius revocationis cauisa esl, nunquam verum esse detinet. Stet igitur haee sententia: Si patronus liberos non habens aliquid de bonis suis liberio donaverit . & is pollea susceperit liberos, sic donationem infirmari, Ed donata ad donatorem
redire, ut cum redierint, perpetuo maneant, quisquis erit liberorum eventus.
Caussam beneficii huius legis habemus:
beneficium quale sit, videamus. id continetur his verbis: totum quidquid Iam gitus fuerat, revertatur in eiusdem δε-
natoris arbitrio ae ditione mansurum .
Quo indicant ut haec tria: cui tribuatur haec revocatio; quantum revocetur,& quo iure, quove ei sectu.
Tribuitur ' ergo revocatio donatori , 12 ad quem donata redeunt, non item liberis pollea susceptis: ut intelligamus, ei si liberi postea suscepti huic revocationi caunsam praebeant, nihil tamen illorum caulla constitui: certe nihil his tribui, sed tantum patri donatori. qui hae lege donavit, ut datum redderetur, si liberos postea susciperet . quae conditio exiistit liberis susceptis, de quo mox plura. Sequitur igitur, ut sive liberi tatam habeant donationem . sive non habeant, & sive vivant, sive moriantur, nihilominus donatori revocatio itatim competat, & semper: quorum utrumque diversum eli in revocatione in-ossietolae donationis. quippe quae liberorum caussa conitituta eli, non donatoris.
Eademque t ista de caussa ex benefi- tacto huius legis ob susceptos pollea liberos, totum revocatur, quod donatum eli: non ut in i nosticiosa donatione, tantum,
usque ad debitum liberis honorum sublidium. Sed de hae dissimilitudine dicam
paulo post plenius, Ubi loeus incidet illas
species distinguendi, ne ius de una coniiuuium videatur alterius iuri adversari.
783쪽
1ue 39 Hugonis Donelli Comment . in Cod. is o
Nune tantum indicare satis est, ne frustra videamur monere, donatori hic consuli,& simul eodem beneficio totum revocari.
Revocatur autem hie donatio ipso iure, id est, ita ut sine facto donatarii, itemque donatoris dominium donatario recedat , & ad donatorem legis huius beneficio transeat. Id enim dicimus exsistere ipso iure, quod exsistit iure solo, sine opera cum squam. I. fui. IV. de bere quae ab int. des. Duo priora verbis huius
legis expressa tum, ut non egeant probatione. Tertium non est exprestum, sed tantum significatur illis verbis; donatum revertatur in donatoris arbitrio ac ditione mansuram.
xs At t dubitari potest de verbo revem
tendi: nam quae a donatario redduntur donatori, non male, opinor, dicantur reverti : uti & quae traduntur alii a domino, dicuntur transire. L. id, quod nostrum. D. de reg. iur. Cur ergo ex his verbis dicamus donata redire ad donatorem flatim & ipso iure: ex eorum ver- horum significatione amplius cognoscendum est. Et vero reverti proprie id signifieat. Ut enim ire dicitur proprie, qui per se ii: qui autem alieno facto, magis
dicitur aut agi, aut duci, aut serri, vel portari: L. I. D. de fer. rust. ρ ed. L. femri, D. de verb. H. ita redire & reverti dicuntur, quae per se redeunt; quae autem aliena traditione, magis transferri, aut restitui, reddi ve . I. per traditionem,
Inst. de rem diris. Atque hic sere huius verbi usus est in iure: ut cum dicimus bona a patre in filium familias prosecta ad
patrem reverti: ubi significatur, haec bona ita reverti ad patrem, ut etiam maneant in dominio eius ipso iure. r. Inst. Per quas te . nob. acq. item cum diei-mus, aediticio sublato, quod in littore positum erat, locum in pristinam caussam reverti: L. tu tantum, in pr. D. de rer.
ιυis ut intelligamus locum fieri publicum ut ante, sua sponte, sine cuiusquam facto. Quare ex hae significatione & hoe caveri in hae lege intelligendum est, ut totum quod donatum est, donatarii est detinens . statim ad donatorem transeat iure ipso sine ulla donatarii rei litutione. aut donatoris possessione. Didicimus enima proprietate verborum recedendum non
esse, nisi manifestum sit aliud seni ille seriptorem. L. nos aliter, tu str. D. de I sal. 3. Id qmplius verba sequentia con-tirmant in L. s unquam: addit enim lex, revertatur tu arbitreio donatoris ac ditione manorum. Et dicuntur esse arbitrii& ditionis nolitae, quorum arbitri & mo
deratores sumus, eae autem sunt res nostrae, seu quae sunt dominii nostri. L. iure mandata, Dp. de manae Vult ergo lex sic donata ad donatorem reverti, ut sint in dominio viventis, & maneant: neque enim manere pollunt, nisi quae prius pervenerint. Vult igitur statim redire, nee donatarii inclum, aut restitutionem desiderari. Nam si hane exspectamus, saepe eveniet, ne res donatae poli susceptos a donatore liberos, subiiciantur dominio donatoris, nedum in ejus dominio maneant. Multis enim modis accidere potest, ne ei vivo restituantur, vel quod ante mortuus sit, quam repeteret, vel quod ante mortuus, quam repetenti redderentur. Et ita revertendi verbum, & heneficium huius legis vulgo recte acceperunt. In quoius singulare revocationis notandum est. Nam quae ita donantur inter vivos, ut fiant accipientis, si revocata donatione reia stilui debent: ita revocatur donatio, ut non aliter rursum fiant donatoris, quam si ei reddita sint, & tradita a donatario: iuxta regulas iuris, quae ad transferendum dominium ad eum, qui dominus non erat,& voluntatem prioris domini exigunt, &traditionem, qua de res in pollessionem novi domini veniat. L. id, quod nostrum.
D. de reg. iur. L. traditionIbus. C. depa I. Beneficium ei l igitur, & quidem
singulare, contra rationem iuris communis donatori in hae specie tributum. Cui locum feeit persona donatoris. Observandum est enim id tribui patrono adversus libertum, quod non item tribueretur in simili revocatione aliis donatoribus. Hoet iure posito, consequens ell id , quod is
Accursus sine probatione quidem, vere
tamen seripsit ad hanc legem in fine, donatori patrono post liberos susceptos &actionem in rem competere, & condictionem: illam, qua vindicet res donatas a possetioribus; hanc, qua condicat rerum donatarum possestionem a donatario, eiusque heredibus. Vindicationem esse ceristum est, haec enim omnibus dominis competit, L. in rem, D. de rei vivae Posuimus autem donatorem iam inde a liberis susceptis retro dominum factum esse ipso iure. De condictione potest dubitari, propterea quod ita traditur, neminem rem suam condicere praeterquam a fure. L. uis. D. uos quem cau. g. sie itaque, Inst. de a I. Et sane res ipsas donator, idemque dominus condicere non potest, ut fiant eius, quae iam satis eius sunt. Sed potest condicere rerum possessionem quae eius non eli, quippe quae ad eum nisi naturali apprehensione pervenire non potuit.
784쪽
1ue 1 Ad Tit. LVI. Lib. VIII. C. Si unquam. Is a
L. 1. L. 3. r. pr. L. eum heredes, ia
r. v. de aeq. tos. Deque ea re ita ius est: quoties dedi tibi, quod necesse haheas iure mihi reddere, si dominium in
te translatum non est, puta quia rem alienam dedi i aut translatum quidem dominium, sed quod apud te elle desiit. ut in proposito: toties mihi condictio comis petit. saltem ut possessio reddatur: ut de re indebita soluta, quae aliena erat, re sponsum est in L. indebiti, s. I. D. de
xν Est i tamen & hie illa dubit tio. Est
enim e dictio actio in personam . L. actiosum. v. de obL aEI. s. sis ita- ue Iust. de as. Quod si in personam, etiam ex obligatione: cum non sit in personam actio, nisi adversus eum, qui nobis obligatus ell. Dic a L. aeriouam. I. x. IV. de as. Quod si qua hie donatarii obligatio est a possessionem rerum redindendam, necesse est ex una aliqua earum caussarum nasci quas ius agnoscit, contractu , quasi contractu , maleficio , aut Sasi maleficio . Ex qua igitur volumus onstat hie nullum elle maleficium, aut quasi maleficium donatarii. Nee quas contractus quidem intelligi potest in ea re, quae communi consensu gesta est inter aliuos, unde & obligatio oritur: qualis est natio, quae proponitur. Relinquebatur igitur ad condictionem in proposito contractus. At nullus contractus sine consensu de ea re, de qua agitur, L. I. I. E. D.
de ρa I. ubi autem ille consensus de re susceptis postea liberis restituenda 8 ubi res simpliciter & fine ulla conditione reinstituendi data esit Sed ne dubitemus obligationem hie elle ex contractu & negotiolesto: idque ideo, quia ex conventione: eonsensu. Elt enim hic conventio inister donantem patronum, & libertum acet-pientem interposita: tacita illa quidem. attamen conventio. quam haec lex admisit. Id ita esse sie intelligere possumus. Aut enim obligatio ad reddendam possensionem constituta est hae lege propter li- heros ipsos i aut si quid eli caussae extra liberos, necesse est caussam este in voluntate donatoris. qui hae mente & lege deis derit, ut si liberos postea suseiperet. sibi
donata restituerentur. Propter liberos s los non esse constitutam hanc revocationem . non dissicile est intelligi ex conititutione: alioqui enim aut tribueretur re vocatio liberis, non donatorii aut si donatori propter liberos tribueretur, non tantum propter liberos poli donationem natas, sed etiam propter eos, qui tempore donationis nati essent, quorum utrum- Tom. IX. sue lex non vult. Restat igitur, ut intelligamus caussam revocationis esse in tacita mente & cogitatione patroni ideo donantis, quia liberos non haberet, ac si ha rei vel tum, vel pollea, donatum nollet. Ex quo intelligitur ita donalle, ut dona tum maneret, velut ob caussam, si liberos non susciperet: quod si suseiperet pollea, velut caussa non secuta, vellet donatum ad se reverti. Estque haee coniectura v luntatis maxime probabilis, eademque recepta iure in persona patris, ut exillime tur in liberali erogatione honorum suorum nolle extraneos Iiberis suis anteponere .
L. eum acutissimi, tu M. δερ. de fide
com. Nondum satis ad conventionem, donatorem hae mente fui illa, ut sibi donatum reddi vellet, nisi & donatarius eadem lege aeeiperet. Eli enim conventio non unius voluntas, sed duorum pluriumve consensus. L. I. N. de pactis. Sed etsi convenisset tantum, ut res redderentur, non tamen eniteret haee conventio,
ut caulla non secuta dominium ipso iure rediret ad donatorem; sed ut obligaretur tantum donararius ad reddendum. Hie ergo constitit benefietum huius legis, duo patrono donatori tribuens . Primum, ut eius mens & voluntas de infirmanda donatione si susceperit liberos, rata sit: per inde quasi eam legem dixerit donationi. libertus autem eandem legem acceperit :nam hoe nisi fit. nulla est donatoris reis Vocatio, L. si repetendi, C. de eoud obeaus Alterum, ut videatur patronus ita legem dixisse, ut laseeptis postea liberis non redderetur donatum, sed pro non donato haberetur. atque hoc modo ad donatorem rediret: libertus autem in hane ipsam legem consensille . Utrumque recte praesumptum ex conditione personae eius, ut accepit, liberti. Est enim, cur exi-imetur libertus pro ossieto idem sensit se.& eonee stille patrono, propter honorem& affectum, quem debet eum Patrono, tum liberis eius. Tacita igitur hic conventio inter dantem & accipientem lege confirmata. Unde & obligatio huius generis ex contractu , quia ex consensu . Non enim quia conventio tacita eli, Cominus valet, quam expressa . L. 4. v.
de pact. Et quoniam donatarius obis gatur hic ad reddendum: apparet eum re obligari, qui ideo obligatur, quia prius rem
acceperat. I. I. Iust. aib. mo. re coni.
obL Ex quo condictio donati quam hieuaerimus, tanquam dati ob caussam cauna non secuta
Cognita sententia legis de beneficio revocationis, quod hic propter liberos po- Lee ee 1 stea
785쪽
is 3 Hugonis Donelli Comment . in Coa. Is
stea susteptos tribuitur donatori patrono, superest, discutiamus diligentius, utrum ex hae lege, aut ullo alio iure idem tribuatur, aut tribuendum pulemus donatori exia traneo. Vulgo, ut dixi. invaluit haec se aistentia vetus. legem hanc ad omnes d
natores etiam extraneos pertinere: ut quitiuis liberos non habet, si donet, & po-
ea susceperit liberos, eodem iure dona. ta ad eum revertantur. Et quidem ita aciseepta est haec sententia iam olim etiam a Bartolo, ut ne in eam quidem ille inqui. rendum putaverit: ubique videlicet eam pro explorata sumens. & ad eam reliquas uaestiones & responsiones suas accommo aus, maxime ad L. Titia. I. Imperat. D. de Iegat. 1. De qua prius. quam dico, paucis praefabor: si alicubi translata sit haec opinio in mores, aut legem sert-ptam, non esse ius iniquum, S ut reliqua iura servandum es e. c. h. L. de
aibas, D. de legib. Sed & si sint aliquae
praefecturae. aut aliqui magistratus, qui
contrariam sententiam Omnino non audiant: suadendum est, non este temere suseipiendam defensionem eius rei, quae obtineri non potest: praesertim ubi amissae aut a sequatur periculum famae cum damno litis eoniunctum. Sed i si nobis ressu apud eos magistratus, qui patiantur se regi iure communi, & vinci rationibus, S quaeritur, quid hic statuendum sit ex iure ei vili, & Pontineto: sine haesitatione
eontendo nihil minus verum elle, quam donationem perfectam ab eo, qui liberos non habuit, revocari liberis ab eo poste susceptis: excepto solo patrono donatore, de quo ius lingulare hic constitutum est. Id ut certius liqueat, paulo pluribus de- . monitrabo , omnia , in quibus sit aliqua
auctoritas iuris, reclamare. Primum ipsam hane L. s anquam, maxime: tantum abest, ut ex ea potuerit, aut debuerit colligi illa sententia. Secundo loco ius com mune in universum, eiusque regulas . Tertio opti inam sententiam Augustini de hae specie diserte contra scriptam , quae dc ipsa pro iure accepta translata sit in ius Canonicum, & quodnam in eo fuerit etiam ius civile, dilucide Oilendit . Omnia tamen hae lege: ut si forte apud aliquos
hane sententiam non obtinebimus, non
ideo his supervacua sint ea, quae supra dereliqua lanientia legis disseruimus; sed pariter eos adiuvent, ut quae ad omnem d natorem, cui ex hac lege revocandae d nationis potet laseli, ex aequo pertineant. Volunt autem illi ad omnes donatores
sententiam huius legis porrigi: quod nunc negamus. lam ergo ad id refellendum , ut institui. ouia minore cum damo id futurum ell. libentius accedo . in primis, ut proposui. refragantur tmanifeste verba & ratio huius legis, quominus extili metur hoc beneficium pertinere ad donatores extraneos. Primum, ut
nihil sit aliud. lex de patrono donalore.& liberto donatario tantum loquitur. Non enim ita seripta eli: si quis cui dona --rit, sed nominatim, si patronas tibertis donaverit. Haec interpretatio in huiusmodi legibus apud omnes iuris auctores Pro certa recepta est: Quoties lex de eertis personis tantum loquitur, quibus aliquid benefieti tributum voluit. legem ad alias
personas ncin pertinere . L. si vero, I. ea. v. sol. mat. quem dost stet. L. quod eo situlum m. de tes. miI. Quare quod patrono tantum nominatim hic tribuitur, non potest ex hae sententia non videri denegatum eae teris donatoribus. Quae ut interpretatio a nullis veterum constituta esse a tamen manifesta ratio suadet legem
ita accipi oportere. Elt enim haec in primis praeceptis legum omnium, semper legem ita aeeipiendam. ne sit supervacua , aut inepta. L. s. in A. D. de captiυ. quia stitieet aliter prudentiae legislatorum non convenit. At si L. si unquam sic aecipiis mus, ut pertineat beneficium legis ad omnes donatores: non tantum supervacue,
sed etiam inepte refertur eonstitutio ad certam personam patroni. Cur enim n minatim de patrono tantum dieitur, quod aeque ad omnes pertinet' praesertim cum
ut verius, sic & facilius dici potuerit hodmodo: si quis eui donaverit . quam si pa
troaus tiberis donaverit: Sed quo magis ex his verbis id dicamus, hoc accedit . quod lex de patrono tantum non simpliciter loquitur, ei superius beneficium tribuens; sed ita, ut tribuat ei beneficium nominatim sub conditione . si unquam patronus libertis donaverit. Nihil est certius.
quam quod supra posui: in omnibus I
gibus . in omnibus scriptis atque conventionibus. quod sub conditione datur. sub
contraria conditione adimi, & contra quod dimitur sub conditione, sub contraria e inditione dari. L. stuabus I. x. D. M cstud. s dem. L. s. vers. huius, v. de etur. L. s procaratorem. S. I. si usarantes, ia . iuncto I. sequeui. 'D. mandati, L. eesηiam. v. s cer. per. Quare hae conditione tributa revoca tio, si patronus donaverit, non potest ex his verbis, quin sub contraria conditione denegari intelligatur, si patronus libertanon donaverit. Idque etiam, ab istis, quidissensium, admitti necesse est, vel ipsis
786쪽
auctoribus, si modo sibi constent . Cur
enim vulgo volum non infirmari donationem, si donator liberos habens donaverit' nempe quia hae lege infirmatur sub conditione, si tiberos nou habens donaverit. Ex quo intelligitur lub contraria conditione donationem statui. item cur volunt donationem, permutationem a patron initam cum libertis non revoeari obli heros possea susceptos , quia revocati huius legis est sub conditione , s patronus donaverit. Unde intelligatur sub contraria conditione caetera excludi. Postremo cur volunt non liberis ante donationem natis, at liberis pollea susceptis donati
nem revocari: cum potius convenire videretur, ut quod tribuitur natis postea li- heris, idem tribuatur citius iam natis &superiliti hus non ob aliam caullam, quam quod conditio haec erat, si patronus ρο- flea susceperit liberos r qua conditione deis
fietente necelle est revocationem denegari: quod nihil aliud est, quam denegari
sub contraria conditione. Concedant igitur oportet ex eadem hac sententia sua , henesietum huius legis non tribui extraneis donatoribus quia haec quoque conditionis legis pars sit, si donaverit patronus libertis: ipsi autem in reliquis partihus conditionis consentiunt , quod sub conditione constitutum est, sub contraria denegari. Si ratio legis quaeritur, non minus & haec adversatur sententiae superiori: neque enim eadem eli conditio extranei donatoris & donatarii: patroni donatoris & liberti. Sed de hae ratione dicetur opportunius infra in iis, quae pro ist
ao Venio t ad alias paries iuris . de quibus pariter constabit. non minus eas in universum eidem sententiae refragari: in quibus haec sunt. Quae ab initio recte ge-1ia persectaque sunt, eventu non infirmantur, qua nuis in eum casum inciderint, a quo incipere non poterant: multoque minus, ii inciderint in eum, a quo poterant incipere. L. tu ambiguιs. I. I.
D. de res. iur. I. furiosi, Inst. quib. ποηest per. fac. res. Donatio quae proponi tur , iure perfecta eii, nulla nominatim conditione addita repetendi . Quocirca nullo eventu liberorum pollea luscepto rum infirmari potest: praesertim eum liberis susceptis exiliterit ille casus, a quo
donatici incipere ita poterat, ut non metueret donatarius revocationem: nam si
donator liberos habens donaiset, enectum est donationem revocari non posse. item, quae consensu duorum pluriumve geruntur, ad ea gerenda liberum ess cuiquerim. IX.
accedere, aut non accedere. Re autem
consensu semel eontracta & perfecta, nulli contrahentium licet ab ea recedere invito ad vertario. L. sicut, δερ. de obl. Uafr. Merito: est enim regula naturae, quae dictat, nulli ius suum detrahendum. L 1. D. de his qui sunt sui, vel alien . tur. qua eadem est icitur, aetionem alicui semel quae litam ad res pcceptas persequendas, aut exceptionem quaesitam ad res retinendas nulli auferri polle. L. babere, in s. v. de evirit. L. uls. v. de ρa r. Ρroinde nec poterit auferri donatori in proeotito, poliquam res donatae limpliciis ter in eum translatae sunt. Hi ne superior regula cum in aliis negotiis omnibus tum maxime in donationibus obtinet: de qua haec nota est, & crebro usurpata iuris certi sententia, semel persectam donationem, eui lex ab initio dicta non sit, revocari non posse. L. cum aneluam, L. si repetendi, Coae de eonae ob ea . L. F. L. 6. δερ. de revoc. dou. Una excepti ne it in donatione, nisi sit ivlla Lliqua eausIadonationis revocandae. Hanc enim ob ingratitudinem donatarii revocari polle eon uat . L. ult. S tot. lix. hie . non alia eκre, quam quod haec revocationis i ulla ea ulla habita eli, ingratitudo don tarii. Sed tamen revocandi i ullam caussam semis
per tu helIe oportet. At ubi exraneus donator liberos suscepit pollea, nulla hi caussa est ad donationem revocandam. Erit enim haec cauila aut in donatario, aut in donatore aut in libetis pollea susceptis. Nihil horum eli. Non est ulla omni no in donatario, quia nihil ad milit, quam. obrem donatum amitteret , ut fit, eum donatarius se ingratum praebuit. Non citin donatore, qui simplieiter donans nihil stendit, cur vellet aliquo casu donata ad se reverti. L. r. v. do don Et ut sorte 'apud se suillat hoc animo, ut vellet ali. quid sequi, quo non secuto nollet dona. tum maneret tamen nihil hoc ei prodest
ad revocationem, nisi nominatim eam caussam & conditionem adiecerit donationi:
placetque non propterea donationem re
vocari polle, ut diserte traditum est inae L .s repetendi, δερ. de eond. ob caus' Non eli etiam ea uisa ad revocandum
in liberis postea sulaeptis. Nam si nati .
sunt facto donatoris, utpote ab eo procreati, nemo iacto suo actionem exceptionemve alteri quaesitam potest ei auferre, aut mulare: L. debιtorem, δερ. de pig.& generaliter nemo alterius conditionem . potest deteriorem facere. L. folvendo, D. de reg. ges. L. non debet alteri, D. de
regatis turis. Sed & propter liberos so- Lee ee 3 lum
787쪽
Iue ' Hugonis Donelli Comment. in Cod. Is g
lum non revocari donationem ex hac lege. hinc sacile intelligi potest, quod lex
revocationem solum dat ob liberos postea susceptos: & ei, qui tune cum donabat. liberos non habuit. Quod sane futurum non erat. si lex in eo habuisset rationem Iiberorum . Nam alioqui idem triboellet& natis iam ante. quibus ut filiis non minus consuli oportui I. Fortasse etiam ma- is propter praerogativam naseendi. Ade his ex iure communi exemplum legatorum , quod superiorem sententiam perspicue rei utat. Constat facilius revocari legatum voluntate testatoris, quam donationem voluntate donatoris. Nam legata pendent ex unius testatoris voluntate, e -
γue ambulatoria usque ad ultimum vitae
ritum: quamobrem & sola voluntate te satoris etiam tacita revoeantur, L. 3. iu . L. 4. N. de ad Ieg. Donatio quoniam duorum Consensu constat, non potest donatoris voluntate revocari invito donatario, ae L. Mut,fv. de obL S a I. At qui legatum ipsum propter liberos postea
a tellatore susceptos non revocatur: finge
aliquid relictum codie illis ab eo, qui liberos non habebat, deinde pollumum narum: placet nihilominus legata deberi ab intellato: L. as intestato, S. de eod finge testamentum factum praeterito postumo . aut liberis iam natis. quos putabat Pater mortuos. Placet ad eos liberos. qui postea exsilient, sic hereditatem pertinere infirmato testamento: ut nihilominus legata eo testamento relicta debeantur : auth. ex caussa. δερ. de lib. prael. vel exh. L. ωIt. D. de her. in p. quo fit, ut nihil e rum propter susceptos pollea liberos revocetur . Multo ergo minus liberis post donationem donatori natis propter eos revocabitur donati . Sive enim quaeritur' saeuitas revocandi in eo, qui legavit donavit ve: haec plena est & libera est in testatore legant et sive revoeandi voluntas: multo plus tribuitur supremae voluntati, quam viventium. L. et ostr de fae. ecc. L. vel megare, D. quem test. v. Quares is, qui cum vuIl legatum revocare, P rest. non intelligitur tamen revocare. si
ei pollea liberi nati sint, qui & sint heredes: multo minus existimandus est revocare donationem ob liberos postea susceptos, qui etiam si velit, id faeere solus non potest.
xx Tertio 1 loeo exstat de hac ipsa specie,
quam tractamus, sententia Augullini, quam . si audimus, omnis quaestio tollitur. Exstat autem in c. ult. 17. q. 4. ibi inter alia
hae e verba sunt: auam Iaadabiis factum sancti Aurelii Carabasiatessis Episcopi.
aidam enim eum Istior non haberet. ueeneraret: res suas omπes retento sibi afu-
fructa doηavit ecclesia r nati out ei filii de opina uti. Agnoscimus per omnia ipsia simam speciem . de qua nunc quaeritur. De iure ita sublieit: reddidit episeopus ea, quae itis douaverat. In potestate kabebat episcopus non reddere, sed iure fori, non iure poli. Hactenus ille, quod ad hune locum pertineat. Ait igitur in specie proposita susceptis postea a dona.
tore liberis . non eo magis donatarium cogi reddere. eoque nee ad donatorem
reverti, id, quod volumus. At quo iure iure fori, inquit, id est, eo iure, quo in foro utuntur, id est, iure publico, legibus. constitutionibus, moribus: haec enim sunt iura, quae iubetur qui vis iudex in foro observare. Institui. de Q. iud. iu strine. Si quaeritur, an haec sententia pro iure habenda sit: non potest dubium esse apud eos, qui iuri pontificio iuris publiei auctoritatem tribuunt, quod faciunt ii fere, qui sententiam illam vulgarem defendunt. Nam sententia Augustini superior in ius canonicum relata eis. Sed tamen dicentaliter iure civili cautum, nee posse in haere ius Pontifieium iuri civili derogare: ideo de iure civili hic quaerendum elle .
Agnosco vere dici, ac volo etiam sententiam Augustini in hae re sic accipi, ut sit tantum privati hominis sententia, quae ipsa per se pro iure non valeat. At certe illud tenebimus, saltem haberi eam de- here pro idoneo & vero testimonio, quo ille testatur iure civili, & publico non revocari donationem donatori extraneo obli heros ab eo postea susceptos, quanuis tunc, cum donabat, nullos habuerit, nec sperarit. Nam Augullinus etiam iuris doctrina eruditus fuit, ut multa eius scripta indieant. Sed eo non moveor. Lllo, non
fuerit ille iuriseonsultus: at quod inter omnes doctos & pios e venit, vir fuit
praeter eximiam doctrinam, summa tum pietate, tum prudentia praeditus: fecit pietas, ut nollet mentiri: prudentia, ut nollet temere a stirmate, quod nesciret, quod
est summae stultitiae. Hine intelligi volumus, Augustinum. cum superius illud scripsi, aut ipsum per se cognovisse, ita ius ellei aut si ius non didicerat: iurisconsultos sui temporis eruditos consuluisse, a quibus intelligeret, quid de ea re in foro
servaretur, atque id ius prci certo accepisse. Quae res declarat fuisse hanc illius
temporis Iurisconsultorum receptam sententiam. Ex qua etiam intelligimus itatuisse eos donationem propter liberos postea susceptos non tantum non revocari iure alio
788쪽
1ue V Ad Tit. LVI. Lib. VIII. C. Si unquam. Isso
alio quovis communia sed nee L. s uu- quam . de qua praecipue quaeritur: liquidem ea iam multo ante edita tum in usu
erat. Est enim lex Conflantii. Augullinus autem vixit temporibus Theodotii priori τ& polletioris, qui longo poli tempore secuti sunt Conilantium. Quae cum ita sint:
res, mihi dubitationem habere non videtur, quin in donatore extraneo, qui liberos non habens donavim non revoce
tur donatio propter liberos pollea susce- picis: saeterquam sit inossiciosa donatio. de qua pollea nonnihil dicemus. Reliquum eit, ut quia contra afferuntur ad defentionem vulgaris illius lententiae, cognoscamus: de quibus iam dicam.& sigillatim respondebo. Et primum ac
Praecipuam firmamentum eius sentensae
illis positum est in hae L. si qua& id iplum ita lui volunt. Atqui iam ante satis ottendimus non modo id ex verbis non colligi, sed etiam verba aperte reclamare . Et i verbis non negant id verbis non exprimi, quod & ipsum n gari non pol et t. Est enim lex nominatimi eripla de patrono renatore. & libertis donatariis. Sed dicunt e mei legis sententia. Sententiam enim intelligi ex ratione legis: hanc autem eandem esse in extra. neis donatoribus & donatariis, quae in 'atrono donatore & donatariis libertis. Porro in quibus caussis eadem ratio est, in his etiam ius idem itatui debere; quia lex id senserit, L. itiad, D. ad L. A si . De hae vero ratione & collectione duo re
spondemus: primum verum non elle ean
dem esse rationem legis in extraneis donatori hus & donatatiis, quae in patrono S libertis: deinde ut ellet eadem, tamen valde errari, cum quod patrono singulari iure hie trihuitur, transtertur & producitur ad alios casus, quan vis similes. Primum hoc fatemur, communia haec esse patrono cum extraneo donatore in specie proposita, quod tam extranei donatores, quam patronus donare possunt liberos non
habentes. & pollea suscipere liberos. Sed hoe dissimile est, quod in donatione Patroni donator est patronus. donatarius libertus et in donatione extranei, uterque
extraneus, & qui donat, & qui accipit.
Non est vero eadem conditio istarum personarum; ne ratio quidem in his eadem,
sed longe diversa: non dico aliis in rebus. sed in ea ipsa, de qua agitur. traneus quidem donator liberos non habens ii donet existimari potest hoc animo esse, ut liberis susceptis, si forte
suscipiat, redeat donatum, non minus,
quam patronus donator; quia ambo fuat
patres: proinde paterno, idest, eodem a sectu erga liberos. Sed inter donatarios hoe interest, quod libertus a patrocio accipiens. videtur eadem lege accipere, qua patronus pro affectu donari intelligebatur: nimirum ut natis postea patrono liberis reddat donata: quod de extrane dodatario diei non poteli, atque hic constitit disserentiae ratio manifesta. Ut liberin
us donatarius uideatur eadem mente esse, qua patronus in donatis reddendis, facit conditio personae duabus de caussis. Primum libertus propter heneficium manumissionis omnem honorem debet patrono ι nec tantum patrono. sed eius liberis. L. si quis a Iib. I. utrum D. de agis. lib. Huie honori convenit, ut Patrono desideranti velit libertus praestare omnia, quae potest sine damno suo, alioqui i gratus futurus. arg. in L. ingratus, v. de istr. ρat. At desiderante patrono donara ad se redire, potest libertus ea rex dere sine damno suo: nihil enim hie de patrimonio suo deminuit. qui accepta re dit. Tum autem praeter honorem etiam bona ipsa sua propria debet libertus patrono, eum lex exigit. Nam patronum
egentem alere debet de suo: debet & liberos patroni egentes. d. D. A quis aliberis. I HIene, S I utrum, de M.ti . item & moriens libertus bona sua r linquere debet patrono certis conditionNhus. Etiam intellati hona ad patronum , eiusque liberos certis item conditionibus
redeunt. I. sed nostra. IV. de De. ιιώ. Qui sua mpria patrono largiri debet .
Cum opus eli, non mirum, si reddere debet ea. quae sunt profecta a Patrono, cum
res postulat, & voluntas patroni: quod fit,
cum patronus liberos non habens donavit.& pol ea liberos suseipit. Nihil simile in
donatariis extraneis, qui neque honorem
donatori extraneo debent. qualem liberti patrono; de multo minus illi debent ho-na. quem neque egentem alere necesse habent, neque morientes dieredem facere.
Perspicuum est igitur non elle in bis ea dem rationem, quae ut in liberto suadeat eos donata reddere debere donatori ex
traneo, quanuis liberis postea a donatore susceptis. Sed i eoncedamus eandem rationem esse in omnibus qui donant liberos non habentes. & qui ab. his aecipiunt i tamen ratio iuris prohibet , quominus quod hie
patrunci tribuitur, transferatur ad alios,
etiam in quibus par videri possit ouila. Certi iuris regula est, quod contra iuris
rationem receptum eli. non esse produ-eeadum ad coalequentias. L. quod vero, N. G.
789쪽
1suer Hugonis Doncili Comment. in Cod. Issa
m. de legib. L. quod eontra, D. de reg.
ius haee sententia est, quae consti tui a a iure communi recedunt sic enim explicatur in L e. quae a iure, ea non liceile producenda ad alios casus: ut dicamus, quia proponuntur ii casus, in quihus forte eadem ratio sit, ideo consequens ella, ut in his idem admittatur. At be-n eium, quod hie tribuitur patrono, eli huius generis . atque adeo bis singulare ius habet , conli tutum adversus mani sellam rationem & forniam iuris communis. Illud primum . quod conceditur revocatio donationis saltem ob id, quod donator postea liberos susceperit: conititutum adversus certas iuris sententias. quibus esticitur, quae recte ab initio gesta iunt, & praesertim quae duorum consensu constant , non infirmari ullo eventu invito adversario, quemcumque in casum reciderint, ut supra ostendimus. Et maxime id receptum est in donatione . eum donationi nulla conditio repetendi adiecta et t. c. si repetendi, δερ. de eoud. ob caus Praeterea & illud singulare in hoe beneficio, quod placet donatum redire ad donatorem ipso iure: quo continetur, ut & recedat dominium rerum donatarum ab invito donat Drio sine facto eius, & transeat ad donatorem sne traditione. Utrumque adversus regulas certi iuris : prius adversus L.
id quod nostrum, TI. de rex. iur. polleis rius adversus L. traditionibus, Iura, deas. Quae cum ita se habeant cum in ve is, tum in ratione ac sententia L. si unquam: erepta est, ni fallor, omnibus facultas superiorem sententiam ex ea lege defendendi.
Sequitur alterum argumentum eius sententiae sumptum ex L. si tosis. δερ. de
inoff. don. ubi proponitur pater omnia bona sua eontuli ite in filios emancipatos, uos iam tum habebat: cumque illi po- ea nati ellent alii filii, vel nepotes: placet donationem revocari, ut qui postea nati sunt, debitum bonorum subsidium. idest, legitimam' consequantur. Sed hoc dictum est de inosticiosa donatione quod ad revocationem L. s uuquam . nihil pertinet. Et ideo illic revocatur donatici , quan vis is, qui donabat, liberos tum habuerit, & revocatur usque ad legitimam dumtaxat. Quorum qirumque in beneficio L. si unqaam contra fit: nam & hie cessat revoeatio, si quis liberos habens
donaviti & cum revocationi locus est, revocatur tot im, quod donatum est. non
pars tantum . Quod eo pertinet: ut si donatio erit inossiciosa, semper revocetur ex ea eaussa ad legitimam liberorum. Eii autem in eicisa, quae nec legitimam patrimonii relinquit liberis: quod fit, cum olimeκcedebat dodrantem debitae ab in ieitato portionis . nunc heilem. aut sem item pro
numero liberorum . Hunc modum , inquam, cum donatio excedi , qualenus ex
cedit, revocari potest a liberis: quisquis
erit . qui accepit, sive liberius . sive extraneus: nec intererit liberos habuerit donator, cum donabat, an non habuerit:
ac ne illud quidem, quinam sinet: heri,
an qui tempore donaticinis iam nati erant,
an qui sunt nati pollea. Quod si donatio
conlittet intra eum modum, eoque in Dficiosa non erit, ut iam una lit revocandi cauda in liberis; non revolabitur ex L.
s unquam, ne propter liberos quidem p
stea lusceptos . si donator erit extraneus,
sive is iam ante habuerit liberos, sive tum non habens pollea susceperi . Non sunt haec contraria. Nam ' inter x revocationem ex hac leo. & revocationem inosti elota donaticinis multum interest in omnes partes, sive cauisa reuocationis spectetur, livg iplius revocationis lus& conditio . Caussa revocationis longe dinsimilis, eaque dupliciter. Nam ex L. sinuquam, quan vis non fit inofficiosa donario: revocatur tamen ob liberos pollea susceptos. dum is qui donavit, non habuerit liberos, cum donabat: nec refert, quantam partem bonorum tuorum dona Verit, magnam ne . an minimam Ex caussa inofficiolae donationis revocatio nulla eit,
ut apparet, n: ii prius inofficiosam posueris . item ex L. η un uam, ita eli revocatio donati ob liberos postea susceptos . si donator tum, cum donabat, liheros honhabuerit: quod si habuit, neque Propteriam natos revocatur, neque propter eos,
qui pollea nati sunt. lnofficiosa autem do.
natio patris ut liberos omnes offendit, eorumque caussa constituta est: ita revocatur propter omnes liberos live qui iam um, cum dona halur, nati erant, ii ve qui pes ea nati fuerint. Revocationes t autem ipsae ex his caus- ssis, multo pluribus rehus inter se dissident. Ex L. si πη aam, donator ipse revocat donationem: incisti iosam donationem patris soli liberi. Ex L. si unqaam, si donator revocat: nempe revocatur donatio
era vivo, non enim revocat quisquam, nisi vivus. lnometosam donationem revocant liberi mortuo tantum patre donatore ad exemplum querelae inofficiosi testamenti, cui per omnia similis est querela in me iosae donationis . L. MIι. δερ.
de inoff. isti. Ex L. si anquam, totum
790쪽
i sues Ad Tu. LVI. Lib. VIII. C. Si unquam. Is s
aufertur, quod donatum est. Inomiose
donatum eatenus, quatenus inosticiosa donatio eollata sit, in filium ne donatoris, an
in extraneum. Nam nec adversus extra.
neum revocatur latius, sed in hac re liberi & extranei donatarii comparantur in L. I. supra. estd. Postremo ex L. si un- nam, revocatur donatio ipso iure: ideit, ita, ut statim poli liberos susceptos donata redeant ad donatorem. lnosticiosa donatio non item donata adiicit liberis; sed duntaxat proposita querela ad exemplum querelae inoni eici si L. h. L. eum doua risuib. L. Peu. S aD. sv. de tuo e δε-
.at. Huie autem renuntiare pollunt: possunt & decedere ante, quam querelam moveant: quibus casibus non tra smittitur querela ad heredes, eoque nec revocati donationis, de quibus dicendum est alias pluribus. Quae eum tam multa. tamqu
dissimilia in sint in his revocationibus, &quidem ex iure certo: si qui sunt. qui
eas eomparent, ut quod de una dieitur. transferant ad alteram, hi comparant inter se res dissimi limas. & manistiti iuris
6 Quaeret i ergo aliquis. unde sit dissimilitudo illarum rerum, quae unam caullam communem habere videntur, nempe d natoris liberos. Disserenitae ratio haec est,
quod qui donat liberos non habens. hac mente est, ut sibi eonsulat, idest, ut sibi donatum reddatur, si postea liberos sula
perit. Hanc cogitationem si lex eonfirmat, ut fit in patrono donatore. consulit lex donatori, non liberis: nisi quatenus per patrem donatorem etiam ad ipsos eaedem res rediturae sint . ideo solum hie quod utile si . & conveniat donatoris voluntati. considerandum fuit. Illud autem in primis exigendum, ut tunc donaverit, cum liberos non haberet: quo scilicet intelligatur. si haberet. daturum non fuisset: eoque &his susceptas donatum nolle. lnosticiosa autem donatio quae sciente patre fraudat liberos legitima portione, fit & manet etiam secundum voluntatem patris, ae soli liberi hie iniuria afficiuntur. Quocirca non fuit hie revocatici donatori danda, qui sibi eo fultum noluit, sed fuit consulendum liberis fraudatis, & consulendum, quatenus sum fraudati . nec dissimiliter, quam si testamento illis quarta relicta non esset. Tertium argumentum vulgaris sententiae, & quo maxime ductus videtur Acin cursius acl L. si unquam nam hane rationem solam reddit, ut eandem revoca. tionem tribueret extraneo donatori, quae
illi e tribuitur patrono eli illa ratio, qua usus eli lustinianus in inflatate, in L. camaesti mi, is sis. Iur. de fidele. non videri nitieet tellatorem alienas successi
nes propriis anteponere. Ex ea enim colinligitur id, quod responsum est a Papiniano ite L. cum avus, T. de eouae is dem.& confirmatum ac producium longius ind. L. cum aestassimi, si teliator tilio suo herede inllituto. rogaverit eum, ut post
mortem suam restitueret hereditatem e
traneo : videri fideicommissum relictum sub eonditione, si filius sine liberis deces serit, ae liberis pollea natis deficere fidelis commissum. Hine estici volunt. & si quis
uid inter vivos donaverit extraneo, e
em ilia ratione. videri eum velle donatum manere hac conditione , s liberos nonsulaeperit: proinde his natis pollisa dona tionem revocari. Sed vitiose admodum ideolligitur. Primum, quia superior rati & sententia pertinet ad succeisionem &hereditatem defuncti; ad legata ab eo re licta revocanda non pertinet. Tum autem, ut pertineret etiam ad legata. & supremas omnes voluntatest tamen ad dona tiones transferri non debet, nec potest.
Ad laeeessionem & hereditatem a detun cto ipso relictam fateor pertinere, fitquci hoc modo. Nam si telialor liberos non habens initituat extraneum heredem poliu mo praeterito, deinde liberis pollea natis decedat: tellamento, quod ad sueeessi nem attinet, evanescente liberi sunt heredes lcripto herede exeluis . autb eae cauPa. Iustra, de lib. prael. vel exi idem que ell, si testator extili mas filium momtuum, quem habebat, extraneum heredem instituerit, deinde exiistat filius, qui vin. dieet hereditatem, L L. ult. D. do herii. it. At i hoe non item pertinet ad Iemla 2
a teliatore relicta. Nam ii tellator liberos non habens, legata aut fideicommilla re liquerit vel testamento, vel codicillis, quaa vis postea nati fiat illi liberi: non eo istin men magis legata revocamur, sed debentur ab heredibus legitimis, etiam rescissa
propter liberos teli amento, d. avsb. eae causa, d. L. nu. de ber. inst. 1. ab Ἀ- testato. v. do tar. cod. Neque offende mur superiore illa sententia, non viderit ei latorem liena, succelliones suis anteponere. Non enim hic in luccessione defuncti anteponuntur extranei & alieni liberis.
sed liberi omnibus: cum & hie desuncti patris sint succellores, exclulis scriptis. ii Gque alienis heredibus. Quod si on l: he-
vos a tellatore susceptos non revocamus
legita ante ab eo relicta, nec quominus id dieamus, superiore ratione impedimur: inulto minus ob eandem istam rationem re