장음표시 사용
191쪽
Et dum immortales Strumas, & vulnera sanant,
Naturae sunt penE Dij. Audiit haec, viditque orbis, eoepitque timeti Francorum virtus, hodieque re simus Iappon, Et Sina, & Brastus, nascentisque ineola Solis
Audita a Proauis reuerentur nomina Franci,
Ignotosque timent, & adorant penE timorem. 'Nee licet ignoti vana est reuerentia Franci, Ille plagas olim victor penetrauit eoas, Et Nilum, & rubras Erythraei marmoris undas. Et steriles Arabum montes, & littora Tygris, Et quos Euphrates medios interfluit agros, Et poterat victor nascentem inuisere Solem, Regiaque eois intexere lilia palmis. At Francus sacra impulsus pietate petebat Regna Deo, non regna sibi di, nee inania votaVigorem secure Deum , Sydonque, Tyrusque, Berythus, & quondam Libani Regina Damascus,
Aetolus, Gaza, & palmarum mater Idume, Et Solymae turres, & templum, arcesque Syonis Reginam agnouere Crucem ; Francique fideles Suppleuere vices Christi commissaque sceptra Proreges gessere Dei. Sacramque coronam Nunc etiam gererent, nisi Graecus fraude pelasga. Promissos aditus, & pacta alimenta negasset,
Ι jurans, iuransque fidem. Nec poena scelestum
Deseruit, Francus fraudes vlturus, ademptum Ignavae genti imperium collegit eoum, Et e tum soles victo numerauit in orbe; Et regnaret adhuc, nisi prauae crimina gentis Mutassent Dominos Dominis, Turcasque tyrannos Ad meritas gentis culpas, poenasque Vocallent. Hos quoque mulctabit Francus voluentibus annis, Et lunam ereptam Turcis, orientiaque astra, Nascentemque reget Solem Rex orbis eoi,
192쪽
Noe fatum Mahomet vidit, falsusque prophetes
Veta semel dixit ; timet haec oracula Turca, Et credit fata esse Dei ; metuendaque quondam Iam metuit, nondumque hostes iam praeuidet hostis, Vineendusque olim nostris iam vincitur annis. Gallia cognosce antiquas in praelia vires,
Et vires agnosce novas; te oracula Diuum
Ad bellum per bella vocant; si Galli ea signa,
Si labarum praeeat, si splendeat aurea flamma, Cuncta sequi te regna volent, tecum ibit Iberus, Et tecum partes eoi diuidet orbis, Partem Anglus, partemque suam Germanus habebit, Partem alij Reges; satis integer orbis honorum, Terrarum satis orbis habet. Ergo Christiadae hostiles componite rixas, Vnus Turea hostis, bellumque sit omnibus unum; Illum illum vestra arma petant ; si mutua bella Illum impugnassent nulla esset perfida Mecha, Et nullus Mahomer, Deus omnibus unicus effet, Vna fides, Christusque Unus. At vos Franc igenae primos haec gloria spectar. . Quod petitur vestrum est, nec vos nisi patria sceptra Quaeritis, & manibus quondam tractata paternis
Ipse Deus Ptoavos ad regna eoa vocavit,
Iuere, & sparsas diuino sanguine terras , Ipsi etiam sparsere suo, fuit orbis eous Gallieus , & titulis vobis debetur avitis. Ite Patrum haeredes, quo vos oracula Diuum Et quo fata vocant; tulit olim lilia Gaza, Et Tyrus, & Sidon, & nunc quoque lilia monstrat :Ite, & victores patrios decerpite flores. At lacrymis res digna piis, Crux arca salutis,
Crux hodie captiua gemit, manibusque profanis Tangitur, & Christi Domini vitale tepulerum Clauditur, & solis Deus est venalis ocellis. Ite Piti Franci, libertatemque sepulcro,
193쪽
Et dominae donate Cruci, Turcisque subactis Pene redemptores humanae estote salutis , yltoresque Dei,
O UUGDUNI afflictus morbo languebat Alexis
morbus lethalis erat: conceperat ignem Succingens membrana latus, saniesque putrescens Sub pleura noctium tuber conflauerat, & mors Intra tuber erat; vix spiritus aeger ad auras Exibat lente, sebrisque, & lusus acuta Intereidebant lacerae suspiria vitae, Et mucro singultus erat: miseratus Alexin Nellinus, lacrymis primum, deinde ore loeutus αAt tu, inquit, magnae supplex fac vota Parenti, Mors votum de morte timet e, si stamina vitae Protrahat, acturum votivo carmine grates, . Et memori elogio magnae praeconia vitae, Verbaque dicturum soli bene cognita Verbo. Audiit, & dextra, nutuque locutus Alexis, At tu verba praei Melline, & concipe votum ,
Ipse sequar, dicamque animo quae tu ipse loqueris, Spectat corda Deus, tacitaeque silentia linguae, Et voces uue voce audit: tum haec dixit uterque. Diua
194쪽
Dlua Parens, ex quo magno commune Parenti Pignus habes,sponsamque elεgit Spiritus almus,
Personis cognata tribus, communia iura, Et sceptrum commune tenes, vitaeque, necisque Arbitra, longaevae metas producere vitae,
Et metas arctare potes . dulcissima mater Si juvenes annos moribundi extendis Alexis, Si febrim extinguas, & laesae incendia pleurae, Promittit memores votivo carmine grates, Laudesque, Si titulos, & sacrae symbola vitae, Verbaque dicturum, quae Verbum ut dicere posset Humanam assumpsit linguam, Verbumque I rentis, Pene fuit Verbum Matris. Si fatale tamen momentum aduenit, & hora, Hora placet, sed ne fatalis terreat hora, Adde animos metuenti animae, libramque seuet
Iudicis exonera noxarum mole mearum,
Et meritis suppone tuis ; Te supplice victus Emendat decreta Deus. Haec dixere duo,& solus promisit Alexis ;Interea sensim febris, tussisque resedit, De tumuit nocuum tuber, vallemque reliquit, Et locus est ubi tuber erat: rediuiuus Alexis Persoluti meritas praesenti carmine grates Serius, & postquam soluit vult debitor esse . Et voti superesse reus.
195쪽
Endeat hoc earmen Votiuae anathema Thalia: Ex aris,LOYOLA tuis, seruataque vita Authori grates rediuiuo earmine solvat. Labbaeum fratrem huc longis meus ignis ab oris Duxerat, ut mores sub me, Sophiamque Magistro Diseeret , heu sortis male conicia corda futurae Et Sophiam, pestemque hausit. Vesontia labes In ciues grassata suos tandem improba tela Torsit in externos, & fratrem assauit acerbo Ulcere : sic saepe externis quae Patria non est, Aut odiis aut peste nocet: cesserat urbe Vt pestem & mortem fugeret, sed nescius urbem Et secum pestem traxit , vel perfida rura Saepe aegris plus urbe nocenti. huic dum omnia desunt, Ne frater quoque deficeret; praesentia morbi Et fratris non lentus amor rus ire cocgit. Hic ego ut ignoto vidi tabescere morbo, Et flamma pasci interna, quot munera solus
Sustinui ὶ Medici, & fratris, socij que fidelis ;Ars amor & medicamen erat ; sed fortior arte Vls morbi fuit, & tandem mens sola medelae Apta erat ; haec hominis pars prima, & nescia lethi; Huic ego solicitus erouidi, huic ultima verba
196쪽
Suggessi, x statrem prope sum comitatus euntem. Hie mihi fons morbi, tractataeque alea pestis ;Scilicet has inter curas, vigilesque labores Noxius irrepsit membris languentibus ardor, Sive is amor, siue ignis erat , quam pestiser esset,ι Iam nigrae, mox uda albae vestigia linguae Prodebami nocui fuligo aut spuma veneni; Hine Medicis atque inde metus: iam publiea iurat Interdicta mihi, tellusque, & publicus aEt
Privatim tantum esse meus: sic cuncta timentur,
Tactusque, aspectusque mali, spirataque verba, Ipsa etiam pestis prope formidatur imago. Mons Charitum est,Nymphis sedes,& amata Lyaeo: Effugium tunc pestis erat, Nymphisque fugatis,
Et morbum metuente Deo , pars imminet urbi,
Pars altὸ laqueos & publica crimina spectat, Pendere, & literis homines rarescere longis. Hie medio mihi colle domus, domus arcta diei, . Ec nocti tantum, ac lento satis ampla sepulchro; . Sol vetitus purae ne lucida tela diei,
Labem aliis ex me traherent, vix luce maligna Scissuras antri, & radiis spargebat auaris. Hic ego ut angusto clausum me carcere vidi, Et solum in tenebris captivaque acris umbra
Cum morbo superesse Deum , satis, o satis inquam, . Si praesens mihi Numen ades, dum caetera deiunt , O selix jactura hominum, pretiosaque rerum
Alea, cui lucrum Deus est, versuraque caelum, Magne orbis Rector, rerum Hrtuna mearum,
E manibus suspensa tuis mea stainina pendent, Divide, volve, se ea, placet esse volubile filum. Dum digiti sint Parca tui: tamen altera fratrum 1 Si satis esse potest placando victima caelo, Currat adhuc aucto subtegmine longior aetas, Criminibusque meis sorfex hoc pignore parcat,. Vt redimam lapsos annis melioribus annos,
197쪽
Dilatae exemplum poenae; post vulnera eantus, Post virgas melior; neu saltat debile votum Te praedem LOYo1. A meum, partaeque salutis Sponsorem esse volo, si tela nocentia pestis Devoto capiti placas, & Numinis iras, Τum mihi nona tuas morietur victima ad aras, Et memori virtus testata hoc carmine vivet. Dixeram, δι afflictae paulatim assurgere vires, Deleti grauidae sensim vi stigia linguae, Denique post obitum, plorataque funera vivo, Et memori grates votivo carmine soluo.
L ON Mundi haec,sed mappa Dei est , prior illata rotundi
Interualla globi, laudesque & probra locorum, Et pacem,m pugnas charia permiscet in una, Et punctulfi est quod tot calamis, gladiisque secatur, Hic cursus, casusque hominum, nec arena timetur et Plus mundo mappa ista gerit, vaga machina mundi, Pendet diuina librata e pollice dextrae, Ten
198쪽
eri totam tela ista manum; Deus omnia Verbo Sustinet, & tanto incumbit leue pondus Athlanti, Et Deus,& totum portatur Syndone Verbum. Vtrique hoc dispar tabulae, nuda orbis imago est, Haec magni plusquam umbra Dei ; vis illa cruoris Quae manuum, & lateris plagaS, atque ora colorat, Haec sanies olim Verbo sociata marito est, Nunc etiam retinet venerandum in Syndone Numen, Et Sponsi monimenta Dei. O venerabilis humor lo animae sedes diuinae t 5 amabile vinclum Quo nupsit Natura Deo ι Te sanguis adoro Sub magna vivent 1 anima, perque humida membra Miscentem Verbo humanae commercia vitae , Te veneror lacerae rorantem e vulnere carnis, Dum totum sons corpus erat ; Tu lance repostus Diuina, & iustae pendens examine librae Humanis pondus vitiis aequale suisti , Et culpam superauit onus. Te rursus adoro Alme cruor, telamque tuo de rore madentem so sacrae pretium telae, quam pictor inumbrat, Et tingit de rore suo : Non doctus Apelles, Non ita Protogenes proprio se sanguine pingit. Et color, & propriae lumen, radiusque tabellae. Et Pater iple sui. Quid s post funera Christus Diuinum producit opus si morte sepulti Illustrant pingentem oculi 3 si dextera vinclis Implicita estor mat varias immota figuras, Et pingit quod nescit opus ὶ quid si umbra sepulchri,
Et situs, & tenebrae, & vivae mors prosuit arti Quin etiam has adhibet Deus ad miracula causas, Et famulas operas, sic dum componeret orbem, Nascentis primum mundi instrumenta fuere ,
Et nihilum, & tenebrae ; sic ut sudaria pingat Et cinis, & tumulus, tenebraeque , & squallor , & ipsa Mors famula est 1, gaudet Domino parere iubenti, Et vitam dat vitae expers: Vix Christus ab umbris
199쪽
Lethiseris olidum plorans clamarat amicum Eeee tibi tumuli rupto de carcere prodit
Lazarus,& victi praesert spolia ampla sepulchri;
Res nouat lethales adstringunt membra catenae, Vincta tamen se crura mouent; mors viva putatur,
Ambulat effossiis cinis in sudaria vivunt. Hare quisquis maiora putas, expende iubentis Imperium, tunc quae mundus miracula credit, Ars erit, & Natura Dei: non aridus illi, Et sterilis sermo, non insereunda voluntas, Nutum opus, & νocem dicentis fata sequuntur. Dixerat, & verbo tellus stetit, unda cucurrit, Aerque, & Caelum nutu sublime pependit. Dixerat, & sanguis per telam eX ordine fluxit, Et caput, & manuum labes, & pectoris antrum. Idem opifex mundum sermo, & sudaria pinxit. Nil ego iam miror mediae per praelia flammae, Arsisse illaesam telam, Viuosque colores,
Sub cinere, x calce, & geIidis rubuisse sub undis Ridet aquas Syndon, flammas irridet edaces, Ex quo pingentis rubuit de murice Christi, Et picto bibit ore Deum : Bellator Hebraeus
Quo duce pugnantes equitarunt aere nubes, Et miles natura suit, medio aethere vidit Radiees egisse rubum, cui brachia circum, Armatasque comas horrentis acumine spinae, Flamma equitans,rubeisque assigens oscula linguis,
Pugnae instar pulchri edebat spectacula ludi, Attonitus visis Moses, dum lumina figie Altius, in medij miratur pectore dumi
Praesentem latitare Deum, circumque tribunal Purpureum,roseis haec verba inscripta figuris, Vivitur in flammis , inter contraria pax est. Siste tamen Moses,haec temporis umbra suturi,
In mediis virgo flammis, & Christus in igne est, Et iam tum in mediis ludunt sudaria flammis,
200쪽
Quidni ignis telae pareat, qui lusit in umbra
Nec solae telam flammae, sed tempus adorat, Et fluxum reueretur opus ; si ferrea Syndon, Si magnes, Adamasque esset, sensisset edacis Detrimenta aeui, rodentemque omnia limam et Quod duret Deus est, parcunt elementa cruori, Et telae impressam venerantur secta figuram.
Expende annorum seriem, dilapsaque secta, Ridebis senuisse cedros, pallere metalla, Marmoraque, & senibus gemmas horrescere rugis, Et iuuenem Telam illaesa durare figura,
Mutato toties inter tot saecula mundo.
Quid tibi Chrysopolis Tel e dubitatur OIim,
Donataeque annus vestis, erataque lapillo obsignanda dies 3 celauit tempora Christus Vt solus sit doni Author, quid tempora curas Authoremque hominem,dum Tela de munera constane Et toto patet ore Deus. Ecce Deum plenis elementa in syndone linguis Proclamant, & ne voci experientia dest, Facundis euulgat homo miracu Ia membris, Expertumque Deum I quis veri certior Author Esse queat, quam dum sipectat miracula caecus Quae tuba nobilior quam dum praeconia mutus. Et Telae laudes loquitur ἱ plantaeque, manusque, Sanatiqire artus sacri sunt pignora doni , Et totidem testes iurant sudaria linguae Quin etiam Τelae numen confirmat Auernu Et dum eiuratae clamant incendia laruae, Plus aliquid tela est quod sic torquere fatentur ;Τorquet idem in Τela numen, quod torquet in igne. O quantus Christe es, cuius sicivmbra timetur ιQuam dulces artus quorum sic vestis amatur FDulces exuviae, blandum, & venerabile munus, Vmbra Dei, Sanguis Christi,& eum sanguine Numen.