장음표시 사용
171쪽
An possit tali a aut Oniis cis de initio 1se em-
nam condemnaMI Ico prina ς Non licet inter Catholi ONO dubitare de Ecclesiae , aut pontificis ari thorirate infit libili in judicando te alicujus Libri sensu haeretico. Probatur haec aisertio, ex doctrina jam a nobis in stiperiori stabilira Sine ullo erroris p riculo potest Ecclesia , aut Pontifex approbare alicujus libri doctrinam ut veram , Matholicam. Erreo eodem modo potest condemnare alicujus libri doctrinam ut falsam,& haereticam Nulla hic dispar ratio' omnia utrimque eadem Concurrunt. Si in judicio de sensu libri Cath lico, 'et nulla est quaestio Decti, vel ea defini- foni in fallibili minimo obsistat, idem omnino statuendum erit de sententia , qua sensus libri haereticus declaratur. Si pro constrvanda fidei veritate nec istaria est in Pontifice Romano aut horitas erroris expers ad discernendam in libris Augustini Catholicam Veritatem, non in US
adem pus crit ad designandam in Pseudo- Augustino doctrina salsitatem. Si denique ad of rcium spectat silmmi Pastoris , cui Christus
OV s suas pascentius commisit,salutaris doctrinae pascua illis demonstrare, non minus ad ejusdem Viu HIUS pertinebit, herba nocentcs, id est , o sim am non sanam absque errore designarita ut sic Mes i libri . in quibus illa continetur , siti Pastori tintin author irate arccantur.
172쪽
Σ. Ad argumentum hoc a Pastoris oscio desumptum, opponit Sinnichius in Goliatho, sit,scere ut pastor sciat se salutares tantum herbas , non autem venenatas ovibus apponere ita interea ignoret in quo agro herbae illae creverint , aut quis fuerit agri cultor atque 'dem Odola borandum non esse ,etsi summus Ecclesiae Pastor nequeat scire aut definire, ex quo libro, vel a more Oetcina sana aut noxia desumpta aerit,
modo provideat ut oves sanae non autem Vene natae doctrinae pabulo nutriantur.
Disi liceret non immerito haec responsio, nisi esset Scriptoris nostrae Patriae,in qua cum Venena non gignantur, mira orem forte a pascuis venenatis noxam formidavit. Sed quia omnibus haec scribimus,Quaero ego,quid magnopzr prosit Fidelium omnium Pastorem docere deneratim,quid salubre sit,quid noxiuni,nisi fideses suos
Coerceat ab illis librosum pratis,4 fontibus, in quibus noxia illa.&. uenenata doctrina continc turpQuomodo autem arcebit, si non possit libros illos piniferos absque ex ore designare Hoc si astor praestare non valeat , quomodo oves pleraeque, quae minus acutum Vident poteru14t pestiferi doctrinae periculum evitare' dum advolvendum noxios libros novitas inVitat , uti or allicit, facundia demulcet,in caelestis docti inar Ambrosia se potari existimant, dum Vene num hauriunt mortiferum: Nihil igitur hic juvat deduci a illa a quadrupedum Pastore nonni-lut clauda similitudo,qui compaestim in stabulo gregem selectis herbis secure pascit,licci pratum
tenoret undem demessum fuerat alimentuim
Clauda, inquam, erit similitudo nisi pariter doceas, quo pacto grex Christi toto orge diffusis, alicu)us stabuli repagulis sic compingatur orac
173쪽
nequeat libris noxiam doctrinam praebentibus liberas manus , aut oculos admovere Artem hanc meliori compendio docet Ecclesia,dum indubitata supremi Pastoris voce, iraculo , ipse potius libros pestiferae doctrinae feraces designat, ac dc signatos ad carceres illos condemnat, in quibus luci, & fidelium manibus perpetuo subducuntUP. 3. Probatur invicte eadem Veritas, e perpetua consuetudine pontificum & Conciliorum inserenda sentcntia de librorum sensu, aut doctrina pervers 1; ex fidelium consensu in amplectenda illa Pontificum sentcntia. Clariora ex plurimis exempla summatim refero Libros Berengarii damnavit Nicolaus II Severi libros reprobavit Agapetus Pontifex cujus jussu Iustinianus Imperator eos flammis aboleri mandavit. Innocentius primus in epistolaris ad Episcopos Africanos de Scriptis Pelagii sic rescribit Librum sane , qui ejus esse diceretur , nobis a Charitate vestra transmissum evolvimus,in quo multa blasphema , nihil quod placerct: nihil quod non penitus displiceret, a quovis damnandum , atque calcandum. Hoc Vero rescriptum de sensu librisela uani, unum cst excillis de quo ipse Augustinus non dubitat pronunciare,Romare scripta Venerunt , causa finita est. Divinum nempe aliquid δε in sellibile hujusmodi Pontificis sententiae, prae caeteris omnibus, inesia ag-
Neque fuisse satis doctrina damnatae, abstra hendo ab Authore ejusque sensu lanathema iacere, uti volunt aliqui Jansenti fautores,constat ex processu habito in prima Synodomae a. Ubi cum Eusebius Nicod. oheognis Nicaenus Condemnationi errorum qui rii dicebantur
174쪽
subscriberent , detre stabant tamen ipso Ario ejustitie doctrinae anathema dicere. uod minime crederent eum qui erat accusatus , hominem ejus generis fuisse, qui eos errores doceret atque hoc unum
satis fuit, ut Synodus illos pro licereticis haberet, atque exilio mulctarer, ut memoriae proditum
est in octatis histor Eccles lib. I. cap. Io.
Palmam in hoci genere deducitur argumentum ex actis Concilii Calcedonensis hione . Ubi Synodus universa Thoodorerum , post ab juratam Nestorianam Heresim abselvere recti savit, nisi diserte diceret Anathema Nestorio,
dogmati in itis. Durum Theodoret non vide batur dogmata a Concilio damnata reprobare modo Nestorium, cui plurimum studebat , eo rum authorem non au nosterer. At Patres ex Verses, quamdiun supertis Verbis fateri recu- fabat, eonsona voce inclamarunt. Iste hareticus es: Nestorianus es hareticum famas mitte. Sed ubi Theodoretus cander absque ambage dixit, An thema Nestorio,8 dogmatibus ejus: Tum demum in Concilio Epistopi omnem pronunciarunt Theodoretus dignus estodis Ecclesie , Orthodoxumaeci si Pasi emrmplar. ωurato tantum nomine,aliis in simili causa eandem sententiam quadrare; consideranti manisestuar est. 4. Non iunoravi hunc Ecclesiae morem,& in
eo Pontricis potestatem Doehor olim in Belgio celebris Michael Bajus cubiscum sententiae V riae damnatae essent a Pio V., Gregorio XIII. in rigore ac proprio verborum sensu ab asser
tori S intento nullo quaesito a Facti quaestione
praesidio; suam confessionem , ac damnatae domuinae vetractationem inter alia his verbis expressit. U Fateor plurima ex ii emfententiis in nonnullis libellis a me olim,in ante emanatam sc-
175쪽
in is Apostolicae superiis conlaram , conscriptis
, in lucem editis, contincri: defendi, Etiain ,eo fensi in qzo reproba1retur. Denique declaro me in,pr.esentiarum ab iis Omnibus4ccedere,ac dam-,nationi a sede Apostolica fidite acquicscere ,nuque post hac ullas docere, asserere πιτ defen-,dere velle Aehum die et . ait s8 quo tempore haec ctiam in Academicis Fastis Conscripta fuere. Quin in ipso Jansienius nullam suis scripti' contra Sedis Apostolicae judicium , superesse defensionem aperte profitetur in Proa m ad rom. 2. cap. zy uidquid , inquit ab sin Petri Cathedra ab isto celesia ivvversa Capite
quid Caluini, quid Lutheri librosa Sede Apo fistolica proscriptos ex Detramur Haeresim . Ita quies libri siti continent manifestam Ar nega bit aliquis it sibi porticuum tesset, non Enimioannes ca pollent menaeis acie, m)damnata dogmatha in Lutheri libris 1lico deprehendant. Cur ergo liberem nox erit dicere, doctrivmim nem a Leone X. ridentino damnatani exe GO , Lutheri uero libros ut innocuo amplector. En ad uadia detrium pastu devehimur
nisi Pastori vocem saliuiferam omni ambagerentina ruimur . Vii I aer ni Inb aeri . Dic nunc ulterius seeundoc maestio de alicujus libri coctiiva haereti 'in sensia GuMitioris, Vcra est, naestio Jithis, non Facti illQuid enim est inquirere, An doctrina sibi iV.g.aIansenio vel alio authote conscripti sit he Ictica, quamqUiurae ato Iure aegibus
176쪽
humani sermonis quem sensum conficiat contextus Verborum quae in illo libro continentur Hoc autem spectat ad Le rerKqua societas humana', verba aut scripta in certis circumstantiis
usurparii intelligi voluit , etsi intcrea contingeret Scriptorem velle aliquem sensiim verbis suis difformem Sicut fit in valore quem Rex,aut Respublica monetae const1tuit , qui debet publiace usurpari , etsi is qui monetam proseri cupiat illam aliter acceptari. Secundo , quaerere , Ansensus ille , quem verba communi leZe conficiunt, sit haereticus p Quae etiam est quaestio clara
juris divinici resolvi enim debet ex ure divino quo inquiritur 'an sensus illi repugnet cloquiis divinis, sive doctrinae quam Deus pro revelata haberi voluit Si jam subsumo: Atqui ea quae conflatur ex duabus quaestionibus jaris , necessario debet ad quaestionem Iuris pertinere, Ergo quaestio illa de alicujus Ebri doctrina haeretiea , non Facti Κd Iuris quaestionibus annumerari debet. 6. Ex quo patet talem hic de sensu libri haeretico subessie Juris quaestionem qualis reperitur in aliis Articulis , extra ullius authoris horum , a Pontifice aut Concilio legitime damnatis, Quando enim ab iis propositio aliqua ut haeretica declaraturi. R. haec : Mandata ahqria Dei sunt etiam justis imθossibilia , non aliti docent quam
doctrinam illis verbis coinprehensam haeresim εontinere: quid vero hoc aliud est quam sensiana illi sermoni subjectum haereticum esse a
tentis Legibus quas homines communi instituistione humano sermoni statuerunt Sensus enim ab authore aliquo intentus , in arcano ejus pec-tyre non occultatur , sed ille esse Scriptoris Knsiis intelligitur, quem Verba quibiis utitur in X-
177쪽
terno tribunali, d communi hominum judicio conficere solent.Haec igitur manifesta juris quaestio est, de hac Ecelesia, de hac Pontirex , uti de illa priore, sine errore pronunciat. En quocumque te Verteris, sive ad Facti, sive ad jurisqiuestionem nullus datur effugio locus ilucidior est haec veritas quam ut latcbras paria tur. Hinc ne quis in ca recipienda vacillaret, fa-pienti consilio, ex Regis Christianissimi ri Episcoporum Galliae desiderio , Alexander VII decrevit,ut universias ordo Ecclesiasticus huic Pr fessioni cum juramento subscriberet. Ego N. Constitutioni Apostolicae Innocentii X data die I. Maii 163 3.in Constitutioni lexandri VII datae 36. Octob. I 6s6. summorum Pontificum, me subjicio, quinque propositiones ex Cornelii Iansenti libro cui nomen Augustimas excerptas, in sensu ab eodem a thore intento, prout illas per dictas Constituti nes sedes Apostolica damnavit, sincero animo rejicio, ac damno,in ita juroci sic me Deus a juveti haec Sancta Dei Evangelia.
An Pontifex fit Villibilis in materia Myruor, Ca-mninatione Sanctorum c. I, Ico primo Errare noli potest Pontifex ali quid pro univcrsa Ecclesia definiens circa
Morum honestate16, vel inhonestatem - . . contracti ii quempiam cste licitum. Ita Bellar. dipont, . . cap. q. aliique doctores Catholici. h. Probatur Milia Pontifex non cst obnoxius
crrori dum aliquid definit in materia fidei mi jam
178쪽
In Mutem x o=um sto. 39 jam supra ostendimus. Atqui doctrina morum non est diversa a nateria fidei , nisi in eo quod illla morum non sit doctorina pure speculativa, sed insuper dirigatur ad praxim in usum a motanum humanaitim , quarum Ordulati spe stat etiam ad regimen fcclesiae , ac supremi Pastoris ossicium. Ergo debet hic esse non tantum Fidei, sed etiam Morum regula in fallibilis. Confirm
tu id ex praxi Ecclesiae quae contra eoianathe ma pronunciat,Qui non credunt articulis in materia morum definitis: uti patet in Trident. Ses
s. an. 314 SHquis dixerit justificatum peccare , dum intuitu aeterna meroedi bene operatur anathema sit lΗinc etiam siquitur , quando ab Ecclesia aut Pontifice religiosus Ordo approbarur , de fide esse, ejus Institutum non tantum esse consorme divinis praeceptis, sed etiam viam praebere faci iliorem ad perfectionem, quam in ordinario Christianae vitae statu reperiatur 4 ad Consilia Evangelica idonea media continere. Σ. Dico secundo': Quoad praecepta quae, res concernunt , quando Pontiae potestate summa aliquid Ecclesiae prohibet , certum est illud non cile ad salutem necessarium, aut multum utila quando autem aliquid praecipit, certum est id esse honestum. Probatur prima pars: Quia ad ossicium supremi Pastoris pertinet, pabulum Valde utile , aut
necessarium gregi non subtrahere,quod ne Te nia debet Christus suo Vicario in rebus prohibendis assistere, cui dixit, Pasice oves mem . . Secunda pars de rei praeceptae honestate de
claratur muta qui praxipit aliquid tanquam honestum , hoc ipso docet illud honestum esse. Ergo quando Pontifex in materia Morum proponit aliquid sub praecepto acceptandum ab uni-
179쪽
versa Ecclesia, docet de dcfinit illud honeste fieri, quae definiri, eum sit in negotio pertinento ad salutem , debet esse a falsirat immunis , ne
tota Ecclesia in errorem inducatur. Dico terti dum Pontifices solemni ritu aliquem referunt in Canonem Sanctorum, me erroris periculo definiunt , eum dc Deho ui cae testi gloria. Haec doctrina apud Theo gos adeo
communis est , ut non debitent oppositam graviter censurare quamvis Sinnichius in suo Saule M . 213 ad 299. Contendat Pontifices non sem
per definire illum quem Sanetiam declarant, doneto ad caelestem gloriam perVenisse. g. Probatur contra eum nostra asserti M. Quia quamVis Vox Sancta state accepta si fificet hominem mortuurn in gratia, etsi nondum ad cae lam pervenerit , uti patet in Elia nondum mor in , qui Sanctus Vocatur in Martyrologio Romano Nilulominus in Bullis Pontificum strieti us accipitu Sanctus , pro illo selo qui de facit, caelestem gloriam obtinuit. Patet hoc ex terminis quibus solent aliquem Sanctum declarares ut in Bullae Leonis X. pro Canoniγatione S.
Francisci de Paulam merenimus, de imm S. Franciseum de Paula in Crisi Drusalem inter beatorum choros iam receptum , atcrnaque glori donatum fui se Et Pius II definit Catharinam Senensem in caelasti gloriafuisse receptam in aeterna gloria coroni ι natam. Et eodem modo sonant erba quibusiori in cfhorum Cano item refertur. S. AntoniUS , S 3ernardinus, . Raymundus , S. EJmuncus Cantuariensis, S. Petrus de Aleantara, & complurcs alii.
Atqui nulli veri specie sustineri potest , his
aetii decerni gloriam, idem vero de aliis Sanctis nori constares, etsi eorum in Caelo praesens G ria,
180쪽
Iη materia Mnam. 1 Tria, in Bassis Pontificum iisdem omnino verbis
non astruatura Cum forma verborum qii unus declaratur, an stus,censeatur caetori esse communis qui codem ritu in Sanctorni numerum referuntur. Quid enim causis est cur in his , dcxillis vocem Sanetus equivoce accipiamus,aut gloria caelestis possessionem indubitatam uni portu quam alteri,contra communem fidelium sensum, astruamus 3 Quaero enim , An non omnes qui Sancti quacunque forma declarantur etiam ut patroni intercessores a fidelibus in candi proponantur non negat in nichius. Est autem Omnino incertum , teste Bellarmino, an animae in Purgatorio detentae pro nobis ii orcedant. Quo igitur pacto patrocinium exhibebunt , si ipsae caelo extorres , ctiamnum pro suis delichis piaculata carcere detineantur. In eo sanethatu iustorum manes illic versantur,cui magis competit Fidelium sit Tragic exposcere quam se pro iisdem advocato praestare.Si igitur pro certo habeas omnes solemni ritu Sanctorum Astis adscripto , nostros apud Deum patronos infallibili authoritatu declarari, eadem ratione cogeris sine dubitatione a Grmar illos caelesti gloria donatoSessc. Ad haec cum nulla sit in promptu idonea res. ponsio , ccurritur ad Ioannem XXII qui, Cum existimavcrit animas an Shorum non visuras Deum ante extremum iudicii diem, tres ipse solemni ritu in numcrum Sanetorum retulerit, definire contra suam sententiam non potuit Sanctos illo, de facto ad Dei conspectum a sinis s fuisse. Sed hic cavendum ne aberremus a recepto Iuris axiomate, Distinguenda esse tempora , ut