장음표시 사용
371쪽
non aliter petitvi nimirum cum vectigalis extraordinarii necessitas est Census suos velut quoddam patrimonium, seu ura dominii principes habent, quae ut exigant recipiantque, subditorum Conia sensi mo egent. Ista secum jus majestatis
Caeterum quaecunque pro temporum necessitate ab Austriacis vectigali jubem
tu , servato regionum more , eam habent moderationem, ut eorum, qui pendere debent, facultates non excedant. N
que enim graves esse populis suis volunt, sed patriae necessitati ex singulorum opis bus subvenire. Ac plerumque ipsi ordines concessum vectigal colligunt, irincipibus suis persolvunt. Ita fit , ut populum plus aequo onerare, di si vellent, non possint. Sed volunt maluntque nonnunquam monilia sua , resque alias pretiosis, aut vendere , aut pignori dare , quam novis subditos suos tributis onerare. Ita fecerun serenissimi principes, Albertus&Is bella , non minori propterea laude in rendi, quam Nerva, Tacitus , dei in tonius, imperatores. Quid , quod non ita diu , non pauca dominia , Philippus LV. oppignoravit , ut belli sumptibus, satriae necessitati satisficeret Nullius im-
372쪽
Gente Austria . Fars II. 3 1 munitas violatur,nullius privilma laeduntur Ecclesiastici, aut sponte aliquando in publicum aliquid conserunt, aut ita jubem
te sacrorum summo administratores, Pontifice Romano.
Audebo de illud addere, nullorum Regum , aut principum subditos, tam levia sustinere nera , tam moderata pendere vectigalia , quam qui Austriacis parent. Jaistitent etiam quicunque volunt , libertatem sitam , de in Re spub sine Rege liberrimos sese proclament , fateri tamen debent , ut de aliis taceam multo pluribus gravioribusque tributis sese on rari, quam eos Belgas, qui in Regis ob dientia Religionem avitam retinent. Ita vident judicant, quimullo partium studio , sed veritatis affectu cuncta metium tur. Quanquam satis jam Grtasse multa, de Austriacorum principum moderatione , ex quibus liquido constat , eos, qui Austriacorum imperium agnoscunt, regi, non opprimi, benignestractari, non crudeliter vexari imo nullam maiorem esse, quam eorumlibertatem.
373쪽
De Delo Austriacorum prancisum, procastilis Religione. CAtholicae Religionisconservandae et
tum , in Austriacis principibus, quidam nonserunt. Et eos Religionis tantum Praetextu, in aliorum ruinam grassari Contendunt. Audet assirmare Balaac in princ. Hispaniae Regem , non Religionis causa adversus haereticos arma movisse , sed, litica ratione; nec eos aggressum fuisse, ut Religionem Catholicam, S in Ecclesiae sinum reducat, sed ut ea, quae possident, occupet Alius d Ferrita in suo Cath polit sumpti caesare in protesta res , feci ou i arma, solum Religionis praetextum habuisse , dicit , revera autem, unum eorum finem fuisses, Romanum imperium Genti Austriacae haered, rarium reddere. Ita Som milli,sua comscientis aliorum conscientias in Regum quidem, Caesarumquς, metiuntur. Sunt vere Christiani , Austriaci Principes, nec eorum gloria ab emptis script rum ejusmodi calamis dependet. Sunt
reCatholici, satis ipsis estino, qui
374쪽
pei horum recessus latebrasque scrutaturi, conscientiam suam probari, non hominibus illis, qui invidere tantum possunt, maledictis lacessere. Nec de ruent propterea principes Austriaci , suarum opum jactura in vitae periCulo; religio, nem Catholicam ubique terrarum propa
Et quoniam qui ita scribunt,de vero sinceroque Austriacorum in Religionem affecti, dubitare videntur , duo hic mani- fectissimis signis ostendenda : Unum, Gentis Austriacae principes nihil unquam gloriosius duxisse, quam fidem a majoribus acceptam vereque Catholicam sine fuco colere Alterum,omnes curas suas,labores, S potentiam ad illius propagationem, proposita sola sibi Divinae Majestatis gloria, populorumque salute, hactenus contulisse. Neque tamen omnes producam , sed eos tantum qui in suspicionem vocantur; neque privatam eorum pietatem atti gam, sed ea duntaxat religiosissimi animi officia, quae in publicatu fulserunt.
Atque inprimis ut eos praeteream , 0rum tempore hujus seculi haereses, nondum capisi extuleram, Albertus IV.
375쪽
Archid Austris, ita Religioni Christianae deditus fuit, ut publichin sacris aedibus psallere Cum sacerdotibus, summa pietate non eru sceret vide iri parti
f. ΙΙ. Pe με eo III. Imp. Amplius etiam fecit Fredericus III.
imp Austriacus, qui non contentus, cum Romam venisset, Ata M. cccc 1 II ad
pedum Pontificiorum oscula abjecisse,
Divorrum reliquias in urbe asservatas, gulari cultu veneratum esse Coronamque, alia Romani imperii insignia, de a
i tificis manu accepisse , ultro etiam anno M. cccc Lxviit pridie natalis Christi,
cum ea nocte, Pontifex sacris operaretur,
Evangelium de edicto Augusti, exemplo Sigismundi Imp. qui idem aliquando '
cisse dicitur, decantavit. III. De Maximiliano I. N. Maximilianus autem Is ex eadem striaca gente Caesar, cum ex hac vita sibi migrandum esse videret, misti suis Carolo V. Ferdinando I manda vi , ut majorum vestigiis insistentes, Religionem avitam Catholicamque adq Versus omnes Religionisin publici star
376쪽
tus perturbatores , constanti animo , accum, vitae etiam periculo tuerentur. Et cum id temporis Lutherus primum exoriretur, ejus insaniamri ingenium seped testabatur,afferebatque,quod si vivere diutius eum Divina Mestas permitteret,non frustra male sanus homo Germaniam sibi perturbandam desumeret. Heui. Austr.
De Carolo V. Caesare, quis nisi impius male suspicaretur De eo passim in expeditionibus etiam bellicis dicebatur, apius tuum cum De quam eum homini V kqui. reces enim canonicas nunquam in castris , omittebat. In Africa cum animadvert ret, semel proelium ubito committendum , non animi voto successurum, receptui cani jussit; quod, ut inquiebat massit Christ----ψn servare p-m milis Mauror,
Turcas, aut Poenos trucidare Zenocar. lib.
Cum videret pertinacem in erroribus suis Lutherum, vincique saepius, nec se victum fateri a jam illi a Leone X. Post iis sacris interdictum, eum proscripsit, ac libros ipsius flammis adjudicaviti cum postea in comitiis omnibus egit,utConcilii Tridentidecretis,totoin i operis, gnisq; suis
377쪽
suis pareretur. Ubi autem se imperio, tot- quem Mnis abdicare voluit, nihil prius h buit, quam filio suo Philippo, Germaniae Principibus, dc Be ii ordinibus, Religionem Catholicam commendare, a quaa gnorum salus dependeret.
Quid , quod cum sectarii quidam, Dei verbum populo promulgandi potestatem ,
ab eo postularent, animo vere heroico, vereque Chrisiano respondit: Non meum suis puritata divini verbi cognoscere; munus h ipis mu- ιν quor in judiri ni m Manismipsum Amitio, atqua eorum Iurifrimonem inmet M asia masse vola Sur. Ann. Is 8.
Reget Philippum II Hisp. R em, non tam tum vere Christianum, sed Ecclesiae C tholicae columnam , honorum omnium parmarem, Christiani nominis protectorem Catholici omnes appellarunt. Is Dequenti usurpares sermone solebat , quod si filius ejus, quem tunc unicum habebat, haereseos contagione inficeretur , de ab Ecclesia Romana deficeret, ligna se , quibus concremaretur, daturum. Imo indignum se Catholici Regis no
378쪽
posset viribus, semper tueretur. Atque idem, occupato Quintini, in Francias no, publice edixit, ne quis sacris sedibus sacerdotibus. Religiosis, senibus, i . lam inferret ut D. Quintini reliquiae, summo in pretio, honoreque servare*
Cum inter legatos ejus,in Christianis
simi Regis orta de primo considendi loco, gravissima contentio esset, viderem que propter eam publicum Ecclesiae comcilium, aut dirimendum, aut disserendum, Philippus legato suo Claudio Quinnone , Com. Lunensi, ista rescripsit. δεου haecausa ore mequa, omisit ruressui, is Missa Cathinearisensi inerminiumque , asidaninum aliquod ribeat, malus cui qua amisi elisis asinissim postponi, emim ut Euina, velaminimum diserimensuriret Herr in ejus vit. Discessurus autem e Belgio Hispaniam versus, non semel proceres, patriaeque o dine ut Catholicam Religi mem constam tissime colerent, retineremque , is novis opinionibus abhorrerent, graviter iam
nulti Morti vicinus pro Regia paternaque auctoritate, nihil majori affectu, Philippo
III filio suo, commendayit , quam ut omnibus consiliis suis, dc armis catholiacam migionem propugnare incolumemque servaret ac tum vocem illam ulti
379쪽
mam, vereque Christianam, jamjamis
riturus pronuntiavit: Unum est, pod ma merito frit, Feminsola contemplatione moriens obtictor, quod in C GOMasis, majorumque Religione, quod in C tholicareelsa, quod in supremi Romani Ponti ria badiantia morior conquissio. Heuti Austr. lib. XV. c. 7.
s. VI. Q Philina III. p. Rege. Quid agis, o invidia Quod carpas, in
tam Christianis principibus, non rePeries. Quyd laudes de extollas, abunde habebis. In quos nunc lividos dentes tuos exeres An in Philippum III. Hisp. Regem 3Nemo unquam religiosior princeps fuit, qui in eo summam vitae suae gloriarni nebat, si vel uni tantum urbi, Divinae M jestatis cultum, Religionemque Catholicam restitueret.
I. VII. ι Altino pia, Arista. Austriae.
An in Albertum pium Archiducem, &Belgarum principem8Ne ipsa,de ejus religione vere sincera, mentiri fama auderet,h μnum est pietatis ejus theatrum, Bebgium
380쪽
gium universum, quod illi. pietate cognomen adjunxit. Sed frustra hic laboro, dum nec ipsi unquam Austriacorum prin- .cipum hostes, de eorum religionis me itate dubitarint.
striarii gesta. V Enia is nunc ad alterum quae
bella pro Catholicae Religionis, aut conservatione , aut propagatione, gen Austriaca gesserit, ostendamu8.
Hic primum Maximilianus I. Imp. se OD
fort. Anno enim M. cccc xcII. Cum Tur-
cce Carniolam, Carinthiam, Styriam, Ciliensemque ditionem, miserrime depopularentur, christi nos in servitutem abducerent, arma in eos suscepit, depulit, incursiones cohibuit, a Catholicorum cervicibus, barbarorum jugum avertit. Heut in vita Maxim.