장음표시 사용
401쪽
eo ram publicis ministris , iam dici potest reus priuatus per se possessione
suae famae, quantia is eam per accidens apud aliquos retineat, & infamia augenda sit crescente delicti & sententiae notitia; quod denique pertinet adi ii habilitates, aliosque essectus mora 'les infamiae , statim consequuntur sententiam, quae secum trahit exequutionem, eo quod hi omnes effectus priuatiui sint, ut iam monui. Infamia facti legalis non oritur ex Iolo facto, sine iuris adminiculo, hoc est , siue lege ita sanciente, contrahitur tamen sine ullo iudiciario ordine.
Tettib diuiditur infamia legalis,
de qua solum, ut monui, disputamus, in infamiam ciuilem & canonicam, prior imponitur ex institutione legis ciuilis, quae irrogatur vel edicto Praetoris, vel iuris ciuilis , de qua agitur m de his qui notantur infamia, infamia canonica Ea est , quae per ius Ecclesiasti exim inducta est , nam qui busdain criminibus infamiam imposuit lex ciuilis , quam non probauit canonica ; secundas enim nuptias intra annu viduitatis celebras mulier infamis habetur in iure ciuili, non autem in iure canonico Et ἡ cotratio quoslam habet infames Ecclesia, quos tales non existimat externa &laica politia , nam omnes qui suis culpis exigentibus repelluntur 1 Sacerdotio, sunt infames iure Canonico, cap. omnes, ε. quaest. I. Obseruantque Innoe. & Panorm . in cap. testimonium, de testibus. multa aurem sunt peccata quae inuehunt irr gularitatem , quae ramen non n. citant suo s authores infames secuniadum leges ciuiles. Vniuersalis tamen regula pro dignoscenda infamia
canonica, colligitur ex Adriano cap. Omnes, cir. Omnem infamiam ciui-
lem esse quoque canonicam, nisi ex presse suetit pet legem Ecclesiasticam reuocata, quia Adrian. loco adducto, assetit omnes infames dici ab Ecclesia, quos leges saeculi infames appellatine, quo uniuersali edicto omnis infamia ciuilis facta est canoninica & Eccclesiastica , quae tamen Malias quasidam peculiares habet, ut
eam omnem, quae ex culpa ordinum susceptionem impediente nascitur, ut diximus , alias enumerat cap. in f mes, ead. causa, & seq.
Ex his autem vides non aliter has vulgares voces infamiae iuris , facti &canonicae usurpare , quam Ibliti suerint DD. dum triplicis huius infamiae memin Ere, ut ex Felin. Panorm. Ioann. Andr. a quo& aliis collegit Lamberti n. de iure patronat. lib. 1.t , pari. quaest. 9. art. I soayr. lib. 7. Thesaur. cap. II. num. 3. & alij pas.
sim ; infamia enim iuris est, quae vel irrrogatur per sententiam , vel ipso facto in cas bus, in quibus id de iure cauetur; quia enim illa infamia imia ponitur a lege, etiamsi non indigeat
sententia iudicis , bene nominatur infamia iuris , quandoquidem a iure imponitur. Atque de variis modis huius infamiae vide cap. infames 3.
q. T. f. porro , & ibid glossam latri Infamia ficti est illa, quae apud omnes,maxime bonos, facit alique vile,& notatum , ac uno verbo infamem haberi , quam nos popularem cum Suar. nominabamus, ut distingueremus ab ea, quae ita incurritur ipso facto, ut etiam absilue alia se tuentia habeat effectus moralis infamiae iuris , quia reuera ipsa a iure est, licet non sit iudicialis, quia non eget tu dictatio ordine. Canonica inisfamia oritur ex quolibet peccato
mortali & permanentia in ipso , dc quae sequuta sententia iudiciali poΩΑ A a 1 sci
402쪽
set fieti infamia iuris. Quibus autem casibus in utroque iure contrahatur infamia, diligenter collegit Durand. in repertorio iuris lib. s. rubr. 29. Non est polrb noua ista acceptio infamiae popularis, dedistinctio ab in famia facti legalis superius exposita;
eius enim meminit Durand. rub. 29.
cit. cum ait ex sola fama incestus in-cutri infamiam popularem ex 3 3. q. s. cap. notificamus, qui tandem sub finem huius rubricae alios esse infames de iure ipso facto , aliis autem per sententiam infamiam irrogari di
Quati , diuiditur infamia iuris in
eam , quae contrahitur ex peccato proprio, dc quae ex peccato alieno, aut ex vili aliquo officio, cuiusmodi sunt hilhriones , scenici , carnifices ,
aliique , de quibus late Maiol. lib. s. cap. i. ex li obseruatis, quae susius alio loeo disputabuntur, sit PRO Pos ITIO I.
De irregularitate ex infamia lega. ii per prurium delictam
Obinis de sola infamia legalis canonica, siue iuris sit, siue facti,
EX ροῶITIO ET COMfirmatio proposivionis. EX his quae obseruauimus de inia
famia legali canonica, quam distinximus in eam , quae ipso facto incurritur, ipsoque iure , & eam quae indiget iudicis sententia, ac ordine iudiciario, perspicuus manet sensus liuiusce propositionis. Dico enim eum omnem, qui Pro-
pter commissiim aliquod crimen damnatus est tanquam infamis , indice Ecclesiastico . vel qui commisit scelus , cui ipso iure annexa est infamia 1 leae Ecclesiallica
Sc idcirco est leuera infamis ante omnem iudicis sententiam, essic quoque irregularem. ita Spem lat. tit. de dispensiat. , iuxta , num. i 8. & in repertorio rubr. cit . atque communiter omnes DD. quos congessit Garc.
enim promtimauit Conc. Tolet. I U. cap. I 8. Infamiae nota aspersos a sacerdotio remouens, neque distinguiti inter infamiam iuris S tacti, uti ob l seruauit glosia in cap. qui i n aliquo. dist. si . vim. infamiae, N Speculatorti t. de dispensation. g. iuxta, n. I 8.pecspicua etiam est definitio Stephat ni I. Pontificis Romani, epist. prima ad Hilarium Episcopum, qui coii lu-luerat Sedem Apostolicam , quinam ad gradus Ecclesiasticos essent admi tendi ; respondet ve id Stephan. Omnes quos Ecclesiastica, vel stiuii leges infames pronuntiant, hos vero usu ad sacros Ordines licet promouere , & inis serius addit, eiusmodi infames neque ad sacros gradus debere prouehi, neque summos Sacerdotes accusare polle; quae postrema verba de accusarione, a qua reiiciuntur infames, generalius habetur in Panorm. lib. 4. cap. 66. quae sic legit. Hi omnes n. se . quavet nee ausacros gradus debet prosi hi, nec accusatiovem , seu testimonium nullatenus iuste possunt recipi. Sed ἱ staneque habentur in ipsa Decretali, neque ea legit Iu O pari. F. cap. 2'. ne que Burchard. lib. I. cap. IT . dcideb in nouissima editione Gratiani expuncta sunt a correctoribus in cap. infames. 6. quaest. I. unde videas qui in parum firma sit regula tradita iglossa in cap. ipsi Ap. . . Oli. a. q. 7. vessi.
403쪽
verb. necesse , accusationem , testimonium , & Ordinem pati passu ambulare, ut quicunque non admittitur ad uniam, neqtie admittatur ad aliud; nam Fabi . n. ex quo caput illud , ipsi Apostoli, excerptum est , ait quidem epist. i. ad Episcopos Orientales ab Apostolis eoiumque successoribus cautum elle, ne infamiae maculis ad spetii accusare possent , sed de Sacerdotibus tantum, & Clericis sermo est, ut patet ex illo textu, atque ex responsione ad inter togationem sectam, im-nio noluerunt prisci illius aeui Paties. Sacerdotes accusari ab iis , qui Sacerdotes fieri non poterant, neque erant sui ordinis, cod in pertinent omnia,
quae fissus ibidem disputat Fabian. de Sacerdotibus & Episcopis , ab iis, qui
ipsorum curae subiecti sunt, non reprehendendis,lacerandis,aut accia sandis. Eadem est Damasi mens e P. ad Stephan. de Archiepise. Mauritaniae . de ad Concilia Astacan. cuius truncata verba referuntur a Gratian. cap. tcstcs 2. quaest. 7. sic enim habent. Accusatores autem Episcoporum , ct
testes , super quibuι ragitiistis , absque ulla infamia , vel sulpicione , vel manifesta macula 2 vera fido pleniter instructi esse debent , Er tales quales ad
Sacerdotium eligere debet diuina ati Ihoritia, quoniam Sacerdotes , m antiqua tradit ahthoritas , criminari non Possunt, nec n eos testisit Ara , qui ad eun aem non debent, nec possunt prouehi ha .norem. Quo etiam modo resert Iuo J. p. cap. 29 o. ubi vides agi tantum de accusatoribus, & testibus aduersiis Episcopos, qui vel Clerici esse
debent & Sacerdotes , vel tales, qui Sacerdotes fieri dcbeant, unde non licet in uniuersum colligere cum omisnem , qui a quocunque testimonio ferendo repellitur, esse irregularem,
sed tantum eum , qui ii regularis est,
& qui ad Sacerdotium ex aliquo suo crimine promoueri non potest , non posse criminari Episcopum , aut aduersus illum testificari , licet a duct-sus alium quempiam te si monium serre possit, qui tamen ratione infamiae, qua laborat, reiicitur a testificando, irregularis est , quia est insanais cano innice , neque proinde promoueri ad sacros gradus potest, aut debet, uti Stephan. Papa loquebatur. Quod ver δ dixi in propositione, ex sola infamia canonica nasci irregulatitatem , manifestum ex eo fit, quod impedimentum canonicum , quale est irregularitas, non possit a lege ciuili induci , nisi omnia confundere u limus; debet igitur ea infamia etia in alute Ecclesiastico admitti , ut in foro Ecclesiastico habeat aliquem cifectum,
Neque inter infamiam iuris S: Dei legalis hoc loco distinguendum est
ut iam ex glossa, Speculatore, & com muni omnium sententia monui, qui
cum per hanc infamiam persona fixsimplicitet infamis legaliter & canonice , est necessario irregularis, ex regula uuiuersali , Omnem infimem esse
irregularem , nam canones imponentes infamiam , vel volunt illam esse ferendam tantum , vel ipso iure latam; si primum , requiritur sententia iudicis , sine qua nunquam incurritur, quamuis crimen sit publicum , neque proinde tunc oritur vlla irregularita a
ex eo crimine, aut infamia, quae nondum reuela contracta est , sed tantum
contrahenda per sententiam, quae ubilata fuerit, quia faciet persen i damnatam infamem, illam quoque reddet irregularem , non quasi iri egularitasseratur ab homine, scd quia per sententiam eius damnatus fit insanais ex qua deinde infamia exurgit it regularitas cx iuris dispositione: si autem Ca-
404쪽
non imponat infamiam ipso iure , ea
posito facto statim contrahitur, ex e que atque necessarib iraegularitas ex ritur.
PRO Pos ITIO II. De irregularitate ex infamia populari.' TNpΑMi A popularis , quam alix qui etiam appellant infamiam ficti
simpliciter, alii infamiam canonicam, quae oritur ex quolibet peccato mor-rali publico, prohibet lusceptionem Ordinum , quamdiu perseuerat , &per emendationem non tollitur, non tamen facit proprie irregularem.
EXPOSITIO ET COMfirmatio propositionis.
1 π ANc infam am popularem cano o nicam quoque esse sit pirius ostedimus ex communi DD. qui etiam fatentur illam prohibere a susceptione ordinum , nam ex edicto generali infames ordinari non debent, atqui qui in publico aliquo peccato perseuerat, infames reuera sunt apud bonos, &ut tales censentiit ab Ecclesia,& idcirco ab Eusebio Pont. ep. 3 ad Episcopos Tusciae repelluntur a testimonio ferendo contra Episcopos ; ubi
enim grauia eiusmodi peccata enumeratri r , addit hos omnes similesque eorum nullatenus ad accusationem, vel ad testimonium admittendos esse,
quia . inquit, infames sunt , ct iusto repeliendi, quia funesta est uxor eorum; aliarit porro Euseb. se in hac sua con sti tutioii e sequi postolicam regulam,
ct firmara cana Patrum statuta. Stephan. quoque I. ep. ad Hilar. Episco. pum nuper relata infamiam creari, ex
grauibus eiusmodi peccatis publicis
manifestb asserit, & Fabian. ep. 2. ad Episc. Oriental. uniuersim pronuntiaveos, qui illa peccata perpetrant , de quibus Apostolus ait, quoniam quii alia agunt, Regnumι DEI non Cian sequelmir, infimiae maculis adspersos esse. Hanc porro infamiam non durare nisi durante eo peccati publici statu , colligitur ex cap. testimonium, de testibus,ubi donec fuerit quis eme-
datus,tepellitur a testimonio,ptopter si milia crimina, &cap. si duo 3 s. q 6. incestuosi dicunt ut effecti esse infames , donec ab incestos facinore desistant . quam infamiam glossa ibid. verb. Infames interpretatur infamiam canonicam , quae deletur per poeni
Hos igitur omnes prohibetia susci. piendis Ordinibus , non verb abadministratione susceptorum , docent Praeposit in tertiam pari. q. F. de irregular. n. 32. Bonac. disp. 7. quaest. 3. punct. I. n. s. Kon. disp. 8. n. 37. quia ex indecentia quadam ordinari vetantur eiusmodi infames ; neque
ulla est ulli bi prohibitio ministrandi.
nisi quatenus non eluto peccato,damnationem sibi procurant , sacrilegὸ ministrando ; quod unum colligitur
ex cap. vlt. de temp. ordinand. Nam si crimen sit notorium , poterunt impediri a suspensione & ministratione, propter scandalum nimirum , donec satisfactum laetit publicae famae; ipsi tamen secluso scandalo post peractam
poenitentiam minime prohibebunt ut exercere suos ordines , Asane omnia hac de re decreta diriguntur ad Prae latos , ne eos infames hac infamia populari ordinent. unde dixi hoc impedimentum canonicum suscipiendi Ordines , non esse propriam irregularitatem contra communem apud Bonac. Iloco cit. &Maiol. oisiligod b, Orale
405쪽
Maiol. lib. s. cap. r. n. a. ubi ait illum, qui .existens in peccato mortali manifesto & publico, suscipit ordines, fieri irregularem , quod idem
de ipso quoque ordinante existimat. Verum hic quaestio est de irregularitate , quae ex manifesto crimine nascitur propter infamiam popularem , dc praecedit ipsam ordinum susceptionem, non verb de irregularitate, quae sequitur ex sacrilega Ordinum sus-cςprione , propter publicum crimen, quo quis detinetur , quanquam de Ursamque irregularitate alseruerit Maiol. sed Blsb, uti Κon. disp. I 8. n. 17
Ga c. T. p. cap. 8. n. 64. & P. II. cap. . n. II 8. Laymnia lib I. tract. y p. S. cap. q. O. aduertunt. Ratio manifesta est, quia per poenitentiam de emendationem tollitur tota ista infamia &irregularitas, ut omnes latentur communi sere consensu apud Layman loco cit. At vero irregularitas est perpetua quaedam inhabilitas ad Oidines suscipiendos , quae nunquam tollitur, nisi per veram disipensitionem; unde Garcias tradit hanc regulam ge neralem , impedimentum, quod absque dispensatione tolli , seu ipso iacto cessare potest , non esse pro
priam irregularitatem , cuiusmodi est desectus aetatis , scientiae , & m rum , de qua regula dicemus cap. seq. q. t. . . Quod verb Maiia. obiiciebat excan. 1. Nicas. qui Neophytum contra PP. regulas ordinatum , si aliquod
delictum animale ψquod tribus testibus probetur, commiserit, , C leto abstinere, aut celIare
iubet. Nihil plane urget, quia illa verba potius significant suspensionem
ferendam, quam irregularitatem, iam enim docuimus lib. superiori , apud Graecos, cessationem a Ciero esse su Dpensionem;hic autem legitur,m πιινι l τοῦ κλήρου, non autem esse intelligendam depositionem hoc loco , ut aliqui suspicabantur, patet ex sequenti bus verbis, quibus violatores canonis huius dicunt ut periclitari de Clericatu, ne nimirum ab illo deliciantur,oc erannatio Arabica, de cuius authOritare alibi plurima dicta sunt , iubet
Omnino ordinatum de ordinatorem
deponi ; ad intelligentiam vero huius
canonis non videtur omittendum ,
quid sit peceatum animale , 4 1κDά-ρπυα. Existimant aliqui apud Bal-sim. in schol. peccatum animale illud elle, quod exanimae perturbationibus nascitur, cuiusmodi est ita , in ob dientia, haeresis , de importuna etiam ciborum abstinentia , & distingui a
peccato corporali, σαρκικω , quod ex appetirione corporali gignitur. Bal sam. vere, Omne peccatum, quod aniteri, fue ex animali, appetitione progerinominari vult, idem quoque existimat ZOnaras, quia omnia peccata ex animae cupiditatibus nasci intur, quo sensu Paul. dixit, coriapus animale, dc corpus spirituale, hominem animalem, Sc si iritualem, animalem nempe, qui se rotum animae
cupiditatibus permittit. Favet huic expositioni transsatio ex Arabico,quae habet peccatum grauissimum pro peccato animali. Verum haec Balsim. MZonar. Opinio Acilὸ reiicitur, sic enim nulla esset distinctio inter peccata animalia, & alia quaepiam citin enim
omnia perniciem afferant animae, Omnia etiam dicerentur animalia, ut ipsi-met serentur ; male iraque peccatum animale tanquam distinctum ab aliis numerant Nicaeni P P. prior autem illa expositio de peccato, quod ex animae cupiditatibus nascitur, non probatur, quia Paul. ad Galat. 3.& I. ad Cor. 3. Vocat camates eos qui secun dummae perniciem alliue ex corporali minet, animale i
406쪽
dum hominem ambulabant, & comi opific. cap. 8 hominem ex triplici tendebant inter se, cum alius se Pauli,
alius Apolli discipulum iactaret; κnumerat haereses, sectas, schismata, inimicitias & caetera eiusmodi inter opera carnis, quae tamen isti DD. volunt esse peccata animalia, Sc non earnalia ; deinde anima apud veteris distingvcbatur a spiritu , ut statim dicam ; peccata igitur animalia non sunt eadem cum spiritualibus, ut illi
Mihi omnino certum est, hoc loco P P. Nicaenos peccatum animale dixi Ise peccarum carnale , quod a peccato spiritarali distinguitur, quod ut manifestum fiat, tria Ostendenda sunt. Primum est peccatum animale idem esse quod peccatum carnale. Secundum illud a peccato spirituali differre. Tertium , hanc cisse huius
Primum constat cx frequenti oti &usitatiori significatione animalis , &, apud veteres ; Tettullian.
quidem perpetuo psychicos opponit
spiritualibus, & pro carnalibus usurispat, lib. de Mono Sam. cap. I. suos enim Montanistas spirituales vocat, Catholicos autem psychicos, quibus cum non placeant ea, quae sunt spiti. tus, placebunt ea,quae sunt carnis, ut contrariae spiritui, & lib. de iehiniis. cap. I. Aguosco igitur animalem βια studio carnis , qua tota coUAt , tam
multinorantia, quam multi Nubentia pro parte constare assirmat, corpore , an I
ma & spiritu : corpus significare partem nutrientem, τὸ θρε γῆμὲν, animam Vero partem sentientem, - αἰσθηπκον et
spiritu autem designari mentem , τ νο, & idcirco constituit tres hominum disterentias pro diuersa ratio ne stud ij, quod sectantur, & electionis quam faciunt τρεὶς διαφος θαι-rioin, nimirum carnalem, σαρκιμὸν, quae clica ventrem e usque Voluptates studet, et εἰ me est C, ina 'υπν nόυ παθείας. animalem ψωνιών, quae inter
virtutem & vitium media eth, quia neque vitium sectatur, neque virtutem piosequitur; denique spiritualem
platur secundum diuinum praescriptum de politiam , ἡ τὸ - θεωρει
canonis j τις νατα ταλισειας, eoque respicere
Paulum dum hominem animalem de spiritualem distinguit i. ad Corinth. atque alibi saepius , & sicut animalis carneo praestantior est, ita spiritualis
animalem superat: quamuis autem eo loco animalis non sumatur pro carinnali , ut 'ex apertissima verius' te distinctione assignata constat, tamen
opponitur spirituali, quae eadem est
mens veterum aliorum P P. qui triplicis huius hominis meminere, medium enim quendam locum homini animali tradidere, ut Nazianzen. in definitioni b. minus exactis. Carnalem enim hominem vitiis foedatum dicit: nam . ut merito spiritualem disciplinam spiritualem autem, qui 1 Spiritu fan- pro s. antia emulam in hac quoque cto ducitur : animalis , qui neque θecie continentia accusit. Augustin. in Psalm. 3 36. in illud , Memento Domine filiorum Edoni, animalem hominem , cuius meminit Paul. i. ad Corinth. 1. carnalem exponit , qui concupiscentia carnis ducitur; idem tradit Olympiodor.in Grct co textu ad cap. 6. Ecclesiast. Nymen. lib. de hom. Spiti tu sancto regitur, neque etiam passionibus carnis abripitur, aut scedatur. Itaque Chrysost. hQm. 6. in i . ad Corinth. animalem hominem,
qui non percipit ea , quae DEI sunt,
interpretatur eum , qui dat omnia animae rationibus τοιὶ λογισμοις, dc
lumine diuino priuatus coecutit, sic uti
407쪽
lati enim oculi quamuis pulchre compositi sine luce nihil vident, aut
in terris constituti ea , quae supra coelos existunt, non attingunt ; ita
qui sine Dei Spiritu Diuina intueri satagit. nihil protius videt. Theodoret. in cap. i ad Cor. Animalem
dixit , qui propriis cog lationibus
conrentiis est, neque capi spiritualem
doctrinam ; ita etiam Athanas. lib. de Incarnat. Christi, eadem Pauli verba explanans. Ita aric spiritus significat lumenal laod lupei naturale, 5 spi- titualis homo- dicitur, qui non ducitur ratione raritum naturali, quae fere tantum sensibilia p. rc pit , eo quod sit filixa sensui, L d illuit ratur lumine, quod manifestat ea, quae selisibilia omni superati t. Hinc delitabant Va-
liminiani apud Ire n. lib. i. cap. . S Tei tuli lib. adn. ipi os , cap. 17. ex Actia molli, quod nomen in interpretabile dixit Trituli. tria genera prodi ille, unum materiale , quod ex paς sione , alterum animalc , quod ex conuersicine, tertium spirituale,quod ex imaginatione esset; & cap. 21. &29. inter quatuor hominum genera unum conlii tuit , sed onustis his nugis, ex hac dii linctione animae ct spiritus proxime allata capies,qMidlis voluetit Iie n. lib. s. cap. 6. Animam & l me querela in aduentum Domini Issυ spiritum ess e partes hominis , homi- CHRIsri serveer. Eodem pertinerenem autem persectum e ite commix- ait Ire n. quae de spiritu DEi inhabitionem s aduuit onem anima assumes- ' tante in nobis tanquam in templotis spiritam Pat is, s admixtam ei car- pius disputat Paul. cap. deinde . ni rue est lasmar. i recundum imaginem Resurrectionem corpoream et Ied -DO. Non d ici t ve o Iren. caritem ita i taxat ostendit, animae enim sunt i m.
tum D Et similitudinem, tum vestigia
nominat s hominem vero esse commixtionem & unionem duarum substantiarum , aut naturarum Dixit quoque Iustin. lib. deTrinit.& Athe -nsg. lib. de resurrect . Tertullian. vero lib. de resuriectio. carn. cap. . casu tam homo coetsertarum duarum subsantiarum quodammoda fibula est, sub qu.
non pol uot esse n si cohaerentes. Homo igitur ex Itengo hoc loco est admixtio
de ad unitio animae cum carne , & in
ea carne sic animata est imago DL i: perseelus autem homo contingit, quoties anima praeteret unitur Spiritui DE i , tunc enim fit homo spiciuiualis, nou secundum defraudationem ct interceptιonem c arnis , sed secundum pari scipatiouem spiritus. unde subdit, cum aurem spiritus hic commixtus auima unitur plasmati propter effusionem spiritus , stiritualis o perfectus homo
factus est Da i . Si autem defuerit anima spiritus, animalis est vere , qui es talis ct carnalis derelictus imperses Ius erit, imaginem quidem habens in plasmate, Omlitud nem vero non, μmens yer spiritum. Hue refert Ire n. quod Paulus dixit i. ad Thessi. s. DE vs autem pacis sanctificet vos perfectos, ut itateger vester spiritur. 9 anima, coryusa a imaginem Dii factam sui ite, ut errorem Antro pomo; phi tarum sequa-
tui, sed per illam imaginem intelligit
egregias animae ficultates , quibustum ipsa , tum caro, cui admiscetur,
uti ipse loquitur, diuinas persectiones repraesciuar, quas etiam August. lib. ι . de gen cap. i5. S lib. 6. cap. I 2 mortales,qui a s in t flatus v tae, dique adeo incorporales ; quare cum sola caro soluatus, non mima, neque spiritus ἱ nam anima, ut dixi, est flatus vitae, spiritus aptem est incompositus
de limplex, qui resolui non potest, S vita eo itina, qui percipiunt illam, sola quoque caro resurget & vivificabi-b L b tar
408쪽
tui; seminatui autem ex Paulo cor- abiecto spiritus consilio eat ni indu I-pus animale , dc resurget spirituale, gent, bc estraenes in sua desideria sequia corpora animalia, id est, partici- runtur , porcoriam Jc canum more, pantia animae , quam cum amiserint . qua etiam de causa equis & iumentis, mortificantur, dum per spiritum vivi- atque animalibus immundis, de quificantem surgunt, fiunt spiritualia, bus pr.escribit multa Moses , assimi uti per spiritum semper manentem tantur. addit denique. Iuste igitur ta-
habeant vitam; quia vero , Ut expO- les omnes, qui propter suam ancreduli
nere pei git cap. 8. Nunc partem ali-xtatem ct luxuriam non adipisiuntur quam spiritus fu-mus ad perfectionem diuinum Spiritum , ct variis chanisles praeparnionem incorruptela Paulatim ribus eIiciunt a se vivificans verbum, assuescentes capere s portare DE v M. st in suis coneupiscemiis lirationabili-Quod pignus haereditatis dixit Apo- ter ambulant, Apostolus quidem camastolus, incipimus nouam vitam eam-l lesct animales vocavit, Propheta autemque immortalem ducere. Sic ergo, in- l iumenta st feras dixerunt: consuetudoquit, pignus hoc habitans iη nobis ium t autem pecora st irrationabiles interpre- spirituales usicit, ct absorbetur mortale tata es ex autem immundos enunciauit. ab immortalitate ; vos enim , ait, non j Basil. lib. de Spiritu sincto , cap. 29.6tis in came , sed inspiritu , si quidem eos , qui carnis concupiscentiis reie- spiritus Dri habitat in vobid. Hoc au- l cto spiritu adherent,carnales quoque tem non secundum iacturam carnu , sed i dixit, laudato Irenaei testimonio. De secundum communionem spiritus sit ,Lnique Auguiti serm. 11.de verbo Dona. non enim erant sive carne, quibΗsscribe- l cap. 1 8. carnales de animales eosdem bat sed qui assumpseranx viritMm Da i , t facit ex mente Pauli, & a spirituali in suo alamamus, Abia Pater. Si igitur nunc pignus habemes elamamus, Abba pater, quidster, quando resurgentes facie ad faciem videbimus eum ' Si enim pignus complectens hominem ire semetipsum iam facit dicere , Abba pater, bus, qui Diuma sapiunt, distinguit;
quare certum omnino tile debet, an
mam & spiritum,animale de spirituale
veteres Patres distingui& opponi inter sese , de quoties animale sumitur sensibus nimium adhqrentis commi titur , quamuis nonnunquam sumatur pro eo , quod non suscipitur ex
diuini Spiritus consilio, sed humanae quia faciet uniuersa spiritns gratia , t in deteriorem partem . significare id qua hominibus dabitur a DEO, Num quod ex prauis animae cupiditatibus similes nos ei efficiet . ct Persici et vo-ιuntatem Patris p efficiet enim hominem secundum imaginem ct similitudinem
DEI. Vt veto tandem videas , quinam animales , siue carnales , ait eos rationis & maxime sensuum cogni- qui habent pignus spiritus, nequellionem sequentis , licet fortassis non carnis concupiscentiis seruiunt, sed I sit turpe , aut contra rationem. quo seipsos subiiciunt spiritui, de ratio- etiam modo apud externos quoquenabiliter in omnibus conuersantur, t eaedem voces via remitur, anima ni vocati spirituales a Paulo, non quasi i mirum pro parte tensitiva,& animus sint substantia incorporales, sed qui alpro rationali, unde ille, sapimus ani- carnis stan a adunitio a umens Di, i mo, fruimur anima, & animum sine ritum D Ei , spiritualem hominem mmian ima debilem esse. 4 υν' etiam quam- scit. Carnales autem dicit eos , quiluis significet Graecis πνευμα, Vnde ab
409쪽
Hesych. sic vocatur volucre quoddam animale illum πῖηνὲν, &Seholiastes Nicandri dixit λαιναν animalculum, quod sua aetate vocaretur 4υχη , eique similem esse κρα- λ - , qui circa lychnos noctu volitat;in propria tamen significatione est anima, seu spiritus viralis , quo vivimus quacunque vita vivamus, unde & pro ipsa vita frequenter ab Homero usurpatar,deinde in strictioii quadam acceptione est ipsum λογιιὸν sequentissime tamen pro ea parte, quae passionibus obnoxia est, usurpatur , ut infinitis exemplis docet author Graecithetauri. Ex quibus omnibus eadem colligo, animale peccatum esse illud, quod ab homine animali , & quatenus animalis est , pcrficitur , est vel δ, uti obisserim S. Tliom. lect 3. in cap. a. I . ad Cor. Homo animalis dupliciter, primo est animalis sensu , quia tan-rum secundum apprehensionem sen-stiuam, aut rationalem philosophicam, aut legis litteram , Diuina aestimar. Secundo dicitur animalis secundum appetitum sensitiuum, quia catantum,quae illi commoda , aut iucunda sunt, appetit, qui homo carnalis etiarn dicitur :o in ne igitur peccatum, quod ex illis sensus appetiti uicupiditatibus nascitur, animale dictum fuisse existimo. & spirituali omnino d; stingui , quod secundo loco probandum sta sceperam. Est enim frequens apud P P. mentio peccati spiritualis & carnalis, quanquam hanc distinctionem ieie. cerint antiqui haeretici materiatis, Nmaxime Manichaei, volebant enim omnia peccata esse a carne, non au in rem ab auima, quam DEi delibatam particulam esse nugabantur , sed iniuisissime omnino, cum Angcli, qui spirituales sunt , peccarint ex r. Petr. i. & Paulus utriusque huius peccati carnalis & spiritualis, m
mininerit 1. ad Cor.7. vers. s. Mumdemus nos ab omni inquinamento camnis, ct Istiritus. hanc enim Vocem, spiritus , quamuis omittatur apud comm. falsh tributum Ambrosio, est enim reuer, Pelagi, , legunt ChrνCTheodor. Theoph. OEcumen. atraque omnes tum Graeci, tum Latini ; simile quid habemus cap. 1. Ephes nos
omnes, inquit aliquando conuersatisiumus in desideriis carnis nosba, volum talem ear1tis 2 cogitatunnm. ita enim
habet ut in Gaeco δανοιῶν, di male ali. qui codices habent,cogitationem, quae verba Hieronymi , Basilius aliique statim afferendi ad distinctionem peccati carnis 5c spiritus adducunt. Itaque aliqui apud Tertullian. lib. de poenitent. cap. 3. & Origen. lib. 3. Periarch. cap 4. peccara carnalia dicebant esse ab anima mortali, spiritualia ab anima immortali; duas enim in homine eiusmodi animas fingebant, quatum una, DEo crearetur,
altera a parentibns per vim seminalem progigneretur, propter pugnam, quam homo in seipso interdum experiretur:ex quo tamen hominis cum
seipso luctantis dissidio sapietilius
multo Aug. lib. de duabus anima
legit ; quare modus ille distinguendi peccata carnalia a spiritualibus,quem fusius explicat & probat Origen. omnino rei ieiendus est . nesue etiam probari potest , quod unus Pseudo- Chrys. author commentarij imperfecti in Matth. hom. 16. dicit. spiritu lia peccata esse ea , quae mystica quadam re figurata phrasi exprimuntur. Carnalia a tem quae propriis vocibus nominantur; sic sornicario carnalis est meretricatio , idololatita vero est
410쪽
fornicatio spiritualis; qu antis is enim non dissileainur qualdam species
peccatorum sumere alio tum nomina
per quandam metaphoram; id tamen non sussicie ad constituendam distinctionem uniuersalem peccatorum carnalium dc spiritualium , uti facit Scriptura. Quare Tertullian. lib. de pomit. cap. 3. spirriuale dixit illud, quod cogitatione & voluntate fit,
carnale autem quod externo aliquo actu, ita ut unum sit peccatum cogitationis, alterum facti. Exinde, inquit,biria uatia eo Foralia nomiuantur, quod delictum omne aut agitur . aut
cogitatur, vi corporale sit, quod in facto est, 'iuia Iallu υι c orpus viderι Er contingi babιt spirituale vero quod in animo est,quia spirum neque νιδει ur,ueque tenetur.Unde coludit facti & volunta- iis delicti vii ada & purga sa esse, maxime cu voluntas facti origo sit. Eadeest Clu's. mens in c. 7. . ad Cor. du inquina metu corporis dicit c si e adulte. Uu, inquinamentum vero spiritus esse cogitationes impuras,quq omnia quidem vera sunt, cdm tamen carnale eo modo Lumptum includat semper dc necessario peccatum spirituale quod ei origo carnalis , non videbitur satis commoda distributio peccatorum in carnalia & spiritualia , quandoquidem membrum unum
illius divisionis semper includit op
positum , & peccatum externum est unum idemque peccatum cum interno, ut etiam eodem loco vidit Tertullian. Itaqoe dicendum est peccata spirat ualia esle ea, quae sine ullo corporis actu consummantur peccata vero ca In alia , quae sine aliqua cor. poris actione impleri nequeunt: sue potius & ex communiori P P. mente, carnalia sunt ea , quae non modo externo actu perficiuntur , sed etiam habent pro obiecto voluptatem sensus: spiritualia aurem sunt , vel eτ, quae inretius consummantur , vel habent pro materia voluptatem solo intellectu perceptibilem. hoc sensu Method. orat de resurrectione relatus ab Epiphanio haer. 64. fastum, incle-dulitatem, iracundiam & hypocri sim, dixit animae tu spiritus peccata, libidinis autem venereae , bc ciborum, peccata corporis. Basl. interrog. 269. in re p. breuior ib. ait voluntatem carnis elle adulterium, immunditiam,&quae recensentur ad Galat. s. ea enim vel ad carnis delitias tendunt, vel ab ipsis oriuntur : voluntatem autem cogitationum esse consilia infidelitatis ; quibus similia prorsus dixit Hieronym. in cap 2. ad Ephes. Aug. lib. de duabus anim. cap. I . Cassian. collat. y cap. 4. ca; nalla dicit qi ae ad carnis vorum Se sensum faciunt, i piritu aba quq a solo animae inllinctu , nihil conferente carne, cui
etiam non ino do non consulitur, sed incommodatur. vi in auaro subtrahente sibi ipsi neces laria,constat; solam enim suam mentem inepte .pascit. Damasc. dialog. contra Manich. ex eadem semina voluptate i ntel
ligibili de sens bili geminu istud pec
catum facie. Gregor. lib. 3 i. Morat. 17. ex septem peccatis capitalibuquae enumerauit, quinque spiritualia elle dixit, duo vero carnalia, gulam nimirum , dc luxuriam. S. Petrus Laodicen. in expostione Oration Dominicae alia peccata corporalia, alia spiritualia facit; in corpOialibus numerat ventris ingluuiem & luxuriam.
in spiritualibus inuidiam & odium proximi. Bernard. se rin. in illud, Sapientia vincit malitia, Luxuria flagi- ιικm est , inquit , auaritia spiritualis nequitia. Et denique S. Diom. I. 2. quaest. 3 i. arr. ad primum, q- 72. art. a. lianc distinctionem peccati carnalis